Chapter 78 Chapter 78: Unintentional Fabrication Translator: Nyoi-Bo Studio  Editor: Nyoi-Bo Studio Looking back, Anfey could see clearly the group of savage looking orcs charging out of the forest
Translate: Nyoi-Bo Studio Editor: สตูดิโอ Nyoi-Bo มองย้อนกลับไป Anfey สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่ากลุ่มของเหล่า orcs โหดร้ายที่เรียกเก็บจากป่า
 Among them was a young black-haired person dressed in black who looked particularly interesting
ในหมู่พวกเขาเป็นคนผิวดำผมหนุ่มที่แต่งตัวสีดำซึ่งดูน่าสนใจอย่างยิ่ง
 Anfey could feel that the young person was the leader of the orcs
Anfey รู้สึกว่าชายหนุ่มนั้นเป็นผู้นำของเหล่า orcs
 The orcs did not appear to want to give up their goal, and they continually produced weird shouts, charging towards Anfey and the others
ผีไม่ได้ต้องการที่จะสละเป้าหมายของพวกเขาและพวกเขาอย่างต่อเนื่องผลิตตะโกนแปลกชาร์จต่อ Anfey และคนอื่น ๆ
 Anfey’s knowledge about the orcs was that they were always disoriented, whether in single tribes or groups of tribes, and there shouldn’t be orcs living in Forest Clarm! But the orcs behind them were well equipped, and the javelin that was just thrown out was standard
ความรู้เกี่ยวกับ orfs Anfey คือพวกเขาสับสนเสมอไม่ว่าจะในชนเผ่าเดียวหรือกลุ่มของชนเผ่าและไม่ควร orcs อาศัยอยู่ในป่า Clarm! 
 At this time, every single orc was holding the same short handled wolf tooth rod, and some orcs were even wearing leather armor
ในเวลานี้ทุกๆ orc ถือครองแตรฟันหมาป่าสั้น ๆ และ orcs บางตัวก็ใส่ชุดเกราะหนัง
 How did this seem like a mess? Anfey was able to float in the sky because of Christian and Riska’s ability to fly, so he didn’t need to use his strength and he could observe the movements of the orcs
วิธีนี้ดูเหมือนจะเป็นระเบียบ? 
 The levitation speed wasn’t that fast, but it was more convenient when compared to going through the forest, and Susanna easily left the orcs far behind with reliance on combat power
ความเร็วในการลอยไม่รวดเร็ว แต่มันก็สะดวกกว่าเมื่อเทียบกับการเดินผ่านป่า Susanna และได้อย่างง่ายดายซ้าย orcs ไกลหลังด้วยการพึ่งพาอำนาจการต่อสู้
 Those orcs saw that they could not keep up
เหล่า orcs เห็นว่าไม่สามารถติดตามได้
 Some gradually slowed their pace, while some could not bear it but continued to pursue in exhaustion
บางคนค่อยๆชะลอการเดินของพวกเขาขณะที่บางคนไม่สามารถแบกรับมัน แต่ยังคงไล่ตามในความเหนื่อยล้า
 Their whole formation came apart
การก่อตัวของพวกเขาทั้งหมดแยกออกจากกัน
 "Let me down! Christian!" Anfey yelled
"ปล่อยฉันลงคริสเตียน!" 
 He believed in an eye for an eye and a tooth for a tooth
เขาเชื่อในตาและฟันสำหรับฟัน
 Since these orcs had attempted a sneak attack, he would not let them go that easily! Christian took Anfey’s direction, together with Riska let Anfey down onto the treetops, and were prompted to release a magic signal that meant counterattack
เนื่องจาก orcs เหล่านี้ได้พยายามแอบโจมตีเขาจะไม่ปล่อยให้พวกเขาไปได้ง่ายๆ! 
 Zubin and Sante scattered in two directions of the roundabout, Suzanna came to a fast stop, and shot back immediately like a sharp arrow
Zubin และ Sante กระจัดกระจายอยู่ในทิศทางสองทิศทางของวงเวียน Suzanna ก็หยุดอย่างรวดเร็วและยิงกลับทันทีเหมือนลูกศรที่คม
 Anfey grasped a section of tree branches to first steady himself, and then used both feet to step forcefully on a thicker branch to test its flexibility
Anfey จับส่วนของกิ่งก้านให้เป็นตัวแรกและใช้เท้าทั้งสองข้างเพื่อก้าวไปบนสาขาหนาเพื่อทดสอบความยืดหยุ่น
 He stood up, held onto the treetop, and his body fell straight down
เขาลุกขึ้นยืนบนยอดไม้และร่างกายของเขาตกลงมาตรงๆ
 That tree branch could not hold Anfey’s weight
สาขาต้นนั้นไม่สามารถควบคุมน้ำหนักของ Anfey ได้
 When Anfey was seven or eight meters away from the ground, it split open with the sound of a crack
เมื่อ Anfey อยู่ห่างออกไป 7 หรือ 8 เมตรจากพื้นดินมันแตกออกด้วยเสียงร้าว
 Anfey took a deep breath, rolled as he hit to absorb the blow, pulled out the sword with his backhand, and stared coldly at the more than a dozen orcs that were charging forward
Anfey หายใจเข้าลึก ๆ รีดขณะที่เขาตีเพื่อดูดซับแรงระเบิดดึงดาบออกจากหลังมือและจ้องมองหนาวเย็นที่มีผีโหลมากกว่าหนึ่งโหลที่กำลังชาร์จไปข้างหน้า
 Retreat was just a strategy; it did not mean being scared of the enemy
Retreat เป็นเพียงกลยุทธ์; 
 There were two beginner level magisters on the team, and also a high level swordsman
มีสองผู้วิเศษระดับเริ่มต้นในทีมและยังมีดาบระดับสูง
 This type of strength would not be inferior to the other combatants! Just then they were on flat ground; the terrain was very unfavorable, but the team of orcs had already been pulled apart, so it was time to fight back! Christian and the others who were in the air rose higher, and then started to gather fire energy to attack the orcs in the middle
ความแข็งแรงชนิดนี้จะไม่ต่ำกว่าคู่ต่อสู้อื่น ๆ ! 
 In this type of battle, fire magic was the most substantial
ในประเภทของการต่อสู้นี้เวทมนตร์ไฟคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
 Especially with the exploding nature of a big fireball, even if it could not reach its attack target, its explosion would still bring disaster to the nearby orcs
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับลักษณะการระเบิดของลูกไฟขนาดใหญ่แม้ว่าจะไม่สามารถโจมตีเป้าหมายได้ แต่การระเบิดจะยังทำให้หายนะอยู่ใกล้กับผี
 Christian also released numerous flame dusts; dusts as hot as fire clouds abruptly divided the orcs in the middle
คริสเตียนก็ปล่อยฝุ่นเปลวไฟจำนวนมาก; 
 Suzanna brandished her sword, rushed to the two orcs in the front
Suzanna จับดาบของเธอรีบวิ่งไปหาผีสองตัวที่ด้านหน้า
 They did not know better and charged toward Suzanna while waving their short-handled wolf tooth rod
พวกเขาไม่รู้จักดีขึ้นและคิดค่าบริการต่อ Suzanna ขณะที่โบกมือฟันดาบของพวกเขาที่มีขนสั้น
 The result was that Suzanna almost split one orc’s back in two, from the middle up to the shoulders
ผลที่ตามมาคือ Suzanna เกือบจะแยกตัวของ orc ออกเป็นสองส่วนจากกลางถึงไหล่
 Another one suffered one of Suzanna’s kicks to his front chest
อีกคนหนึ่งได้รับความทุกข์ทรมานจากลูกศิษย์ของซูซานนาไปที่หน้าอกของเขา
 He flew back like a bullet, and crashed into a big tree
เขาบินกลับเหมือนลูกกระสุนและชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่
 When he slid down the tree slowly, his back was already bloody and bruised His front chest was not visible, and one can’t say what could have become of it
เมื่อเขาเลื่อนต้นไม้ลงอย่างช้า ๆ หลังเขามีเลือดและช้ำหน้าอกด้านหน้าของเขาไม่สามารถมองเห็นได้และไม่สามารถพูดได้ว่าอะไรจะเป็นได้
 There were probably more than a hundred of them in this group of orcs
อาจมีมากกว่าหนึ่งร้อยคนในกลุ่มผีเหล่านี้
 Most of them had already stopped chasing, especially since Christian and the others held off a part of them
ส่วนใหญ่แล้วพวกเขาก็หยุดไล่ตามโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคริสเตียนและคนอื่น ๆ จับส่วนหนึ่งของพวกเขา
 There were only a few orcs who charged forward to the immediate fight, and they were not a threat for Suzanna
มีเพียงไม่กี่ orcs ที่เรียกเก็บเงินไปข้างหน้าเพื่อการต่อสู้ทันทีและพวกเขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อ Suzanna
 But before she first slaughtered, the corner of her eyes swept over to Anfey when she was charging towards the other few orcs
แต่ก่อนที่เธอจะถูกฆ่าครั้งแรกมุมของดวงตาของเธอกวาดไปหา Anfey เมื่อเธอกำลังชาร์จไฟกับอีกสองสามผี
 She was worried about Anfey’s safety
เธอกังวลเรื่องความปลอดภัยของ Anfey
 In actuality, Anfey and Suzanna should have switched sword tactics to be appropriate for this time
ในความเป็นจริง Anfey และ Suzanna ควรเปลี่ยนกลยุทธ์ของดาบให้เหมาะสมสำหรับช่วงเวลานี้
 That was because Suzanna’s sword’s skill was bold and unconstrained; using the fastest attack speed with the shortest attack distance, she hit every oncoming opponent
นั่นเป็นเพราะว่าทักษะของดาบของ Suzanna เป็นตัวหนาและไม่มีข้อ จำกัด 
 Unable to stop their movement forward, the fate of these orcs was the same no matter how fast they would respond
ไม่สามารถหยุดการเคลื่อนไหวของพวกเขาไปข้างหน้าชะตากรรมของ orcs เหล่านี้เหมือนกันไม่ว่าพวกเขาจะตอบสนองได้รวดเร็ว
 Being unable to defend would naturally lead to death, and if they were able to block Suzanna’s sword, they still lost weapons in the power of the collision
การที่ไม่สามารถป้องกันได้ก็จะนำไปสู่ความตายและหากพวกเขาสามารถปิดกั้นดาบของ Suzanna พวกเขาก็ยังคงสูญเสียอาวุธที่อยู่ในอำนาจของการชนกัน
 And Suzanna could rely on spare energy to behead the opponents
และ Suzanna สามารถพึ่งพาพลังงานทดแทนที่จะตัดศีรษะฝ่ายตรงข้ามได้
 Anfey had changed to a new sword tactic
Anfey ได้เปลี่ยนเป็นกลยุทธ์การใช้ดาบเล่มใหม่
 It was elegant and flexible; now on the right, now on the left, his opponents were unable to figure it out
มันสง่างามและยืดหยุ่น; 
 He seemed to know that the power of the orcs was very strong
ดูเหมือนว่าเขารู้ว่าพลังของ orcs นั้นแข็งแกร่งมาก
 The sword in his hand never seemed to come into contact with the opponent’s weapon, and he always waited for the orcs to attack first
ดาบในมือของเขาไม่เคยดูเหมือนจะเข้ามาติดต่อกับอาวุธของฝ่ายตรงข้ามและเขามักรอให้ผีร้ายโจมตีครั้งแรก
 He would then attack suddenly when the opponent’s tactics became predictable, and once he attacked, there would be blood
จากนั้นเขาก็จะโจมตีทันทีเมื่อยุทธวิธีของฝ่ายตรงข้ามกลายเป็นที่คาดการณ์ได้และเมื่อเขาถูกโจมตีจะมีเลือด
 In the blink of an eye, Anfey and Suzanna had taken down seven or eight of the orcs in the front, and then Anfey greeted an orc with its whole body green
ในพริบตา anfey และ Suzanna ได้เอาเจ็ดหรือแปดของ orcs ที่ด้านหน้าและจากนั้น Anfey ทักทาย orc กับร่างกายสีเขียวทั้งหมด
 Every one of the orcs had a ferocious look on its face, their colors were similar, and their bodies emitted a foul sweat smell
ทุกคนมีผีโฉมบนใบหน้าของพวกเขาสีของพวกเขามีความคล้ายคลึงกันและร่างกายของพวกเขาปล่อยกลิ่นเหงื่อเหม็น
 Anfey did not notice that the orc in front of him was a little darker in color than the other orcs
Anfey ไม่ได้สังเกตเห็นว่า orc อยู่ตรงหน้าเขามีสีเข้มกว่าสีอื่น ๆ
 He stepped sideways to bypass the opponent’s attack, and then stabbed towards the opponent’s right ribs
เขาเดินไปทางข้างเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามและแทงไปทางขวาของซี่โครงฝ่ายตรงข้าม
 That orc appeared to be very agile
orc นั้นดูเหมือนจะว่องไวมาก
 Anfey’s choices of his attack times were always very cunning, always choosing when the opponent was almost tired out and before the opponent could recharge its energy
ทางเลือกของ Anfey ในการโจมตีครั้งนี้มักจะมีไหวพริบมากเสมอเมื่อฝ่ายตรงข้ามหมดเหนื่อยและก่อนที่ฝ่ายตรงข้ามจะเติมพลังงาน
 But that orc could actually escape this type of situation
แต่ออร์คนี้สามารถหลีกเลี่ยงสถานการณ์แบบนี้ได้
 Anfey’s sword brushed against the bottom of his right ribs, and made a deep bloodstain
ดาบของ Anfey ถูที่ด้านล่างของซี่โครงขวาของเขาและทำให้เกิดคราบเลือดตกค้าง
 The orc yelled, and the short handled wolf tooth rod in his hand came smashing towards Anfey head-on
orc ตะโกนและคันโยกหมาป่าสั้น ๆ ที่จับอยู่ในมือของเขาได้ทุบไปทาง Anfey
 Although Anfey was a bit curious, he was not at all flustered
ถึงแม้ว่าแอนฟอยก็อยากรู้อยากเห็น แต่ก็ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิด
 He stepped away suddenly and let the wolf tooth rod pass him
เขาก้าวออกไปอย่างกระทันหันและปล่อยให้ฟันแท่งฟันหมาป่าทะลุผ่านไป
 The sword in his hand twisted up like a poisonous snake, and with a flutter stabbed the orc’s neck
ดาบในมือของเขาบิดขึ้นเหมือนงูพิษและด้วยกระพือแทงคอของ orc
 Anfey swung the sword stealthily with strength in his wrist, and cut a wound so deep on the orc’s neck that the open throat was visible
Anfey swung ดาบลอบด้วยความแข็งแรงในข้อมือของเขาและตัดแผลลึกลงไปในคอ orc ที่คอเปิดมองเห็นได้
 Anfey did not stop, and rushed past that orc’s side to greet another orc
Anfey ไม่ได้หยุดและรีบไปทางด้าน orc เพื่อทักทาย orc อื่น
 "Careful!!" Suzanna suddenly yelled
"ระวัง !!" 
 Anfey felt a gush of wind behind his head, there was no time to think, his stature suddenly shortened, and he stretched the sword in his hand out backwards
Anfey รู้สึกกระพือปีกของลมหลังศีรษะของเขาไม่มีเวลาพอที่จะคิดได้สัดส่วนของเขาก็สั้นลงและเขาก็เอาดาบออกไปข้างหลัง
 Listening to the wind was basic work for Anfey
การรับลมเป็นงานพื้นฐานสำหรับ Anfey
 He could not only figure out the weapon of his opponent from the sound of air in the wind, but could also accurately figure out the path of attack
เขาไม่เพียง แต่คิดออกอาวุธของฝ่ายตรงข้ามของเขาจากเสียงลมในสายลม แต่ยังสามารถอธิบายเส้นทางการโจมตีได้อย่างถูกต้อง
 His sword blocked the opponent’s attack exactly
ดาบของเขาถูกสกัดกั้นการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามอย่างแน่นอน
 Anfey’s sword broke with the sound of a clang
ดาบของ Anfey แตกด้วยเสียงดัง
 This sword was originally Zeda’s
ดาบเล่มนี้เป็นของ Zeda
 Anfey had always kept it on him until today
Anfey เก็บมันไว้ตลอดเวลาจนถึงวันนี้
 Although the sword’s quality was pretty good, it was very torn, without having been protected by combat energy while training with Suzanna
ถึงแม้ว่าคุณภาพของดาบจะดีมาก แต่มันก็ฉีกขาดมากโดยไม่ได้รับการปกป้องจากพลังแห่งการสู้รบในขณะฝึกซ้อมกับ Suzanna
 This time when it collided with the heavy wolf tooth rod, the life of the sword had finally come to an end
เวลานี้เมื่อมันชนกับฟันแทร็กหมาป่าหนักชีวิตของดาบได้ในที่สุดก็สิ้นสุดลง
 Anfey rolled around and avoided attacks with agility
Anfey กลิ้งไปมาและหลีกเลี่ยงการโจมตีด้วยความว่องไว
 He flipped over and jumped to one side
เขาพลิกตัวและกระโดดขึ้นไปข้างหนึ่ง
 He then had an opportunity to look back
จากนั้นเขาก็มีโอกาสที่จะมองย้อนกลับไป
 The orc whose neck had been cut one-third through was charging towards him with the wolf tooth rod held high
Orc ที่คอของเขาถูกตัดไปหนึ่งในสามจากนั้นก็ถูกชาร์จเข้าหาเขาด้วยฟันแคบสูงขึ้น
 Anfey was very confident in his means of attack
Anfey มีความมั่นใจในวิธีการโจมตีของเขา
 That was a definite fatal wound! If he did not think that the opponent would immediately fall down, he would never just have walked past the opponent’s side chicly and exposed his whole backside to the enemy! Even though Anfey was a bit surprised, his expression still did not change one bit
นั่นเป็นแผลร้ายแรงแน่นอน! 
 He retrieved the manticore’s tail needle from the dimensional ring with his backhand
เขาหยิบเข็มปลายหางยาวจากวงแหวนมิติด้วยแบ็คแฮนด์
 With a mighty demeanor, he pierced the tail needle into the counterpart’s shoulder at the sound of a flutter
ด้วยท่าทีอันยิ่งใหญ่เขาแทงเข็มหางลงในไหล่ของคู่ต่อสู้ด้วยเสียงกระพือปีก
 That orc suddenly froze and became rigid! The low chance of rigidity from the manticore’s tail actually was a success in the first real battle
orc นั้นแข็งและกลายเป็นแข็ง! 
 Suzanna had also arrived
Suzanna ก็มาถึง
 Throwing herself at the orc, her right leg drew an airwave visible to the naked eye, and landed a blow to the orc’s head 
การขว้างปาตัวเองที่ Orc, ขาขวาของเธอดึงคลื่นลมที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าและทำให้เกิดระเบิดขึ้นที่ศีรษะของ Orc
 Anfey had already sliced a third of the way into that orc’s neck, and the strength of Suzanna’s kick was too strong
Anfey ได้หั่นหีบหีบที่สามเข้าไปในคอของ orc แล้วและความแรงของการเตะของ Suzanna ก็แข็งแรงมาก
 The huge beast’s head went volleying up into the sky and flew far into the distance in the direction Suzanna’s leg had kicked
หัวสัตว์ใหญ่โตขึ้นไปบนท้องฟ้าและบินไกลเข้าไปในทิศทางที่หัวของ Suzanna เตะขึ้น
 In front of them was only a headless torso, still spewing blood
ด้านหน้าของพวกเขามีเพียงลำตัวที่ไม่มีหัว
 Anfey hastily jumped out of the way and avoided the bright red fountain
Anfey รีบกระโดดออกไปและหลีกเลี่ยงน้ำพุสีแดงสด
 He tilted his head and saw Suzanna’s body was half stained with blood; but she acted as if it were nothing, and once again faced the last few orcs
เขาเอียงศีรษะของเขาและเห็นร่างของซูซานนามีรอยเลือดครึ่งตัว 
 There was a saying that goes, "Mountains and rivers can be changed, but it is hard to change a person’s nature
มีคำกล่าวที่ว่า "ภูเขาและแม่น้ำสามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่เป็นการยากที่จะเปลี่ยนแปลงลักษณะของบุคคล
" Anfey was a person who liked to ponder people
"Anfey เป็นคนที่ชอบที่จะไตร่ตรองผู้คน
 Even during this battle he was like that
แม้กระทั่งในช่วงสงครามครั้งนี้เขาก็เป็นแบบนั้น
 "This girl has definitely killed people before! Maybe…she even killed a lot!" From the side, he could see that Suzanna had a gutsy and fearless look on her face, and thus he made the judgment
"เด็กหญิงคนนี้เคยฆ่าคนมาก่อนจริงๆบางที ... เธอถึงได้ฆ่ามาก ๆ !" 
 At this time, a low horn sound came from the forest
ในเวลานี้มีเสียงแตรต่ำมาจากป่า
 All the orcs turned neatly and ran back like a well-trained army
orcs ทั้งหมดหันอย่างเรียบร้อยและวิ่งกลับเหมือนกองทัพที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี
 The few orcs that were attempting to surround Suzanna in the middle also turned around together and ran back
ผีน้อยที่พยายามจะล้อมรอบ Suzanna อยู่ตรงกลางก็หันไปรอบ ๆ และวิ่งกลับ
 Suzanna hesitated, carved out a cross shape with her sword, light from the sword shot out, and two orcs were killed on the spot
Suzanna ลังเลที่แกะสลักรูปกางเขนด้วยดาบแสงจากดาบที่ยิงออกมาและมีผีสองตัวถูกฆ่าตายในที่เกิดเหตุ
 Just when Suzanna was about to wield her sword again, Anfey’s voice rang out from behind her, "Leave this to me!" Anfey had already rushed past Suzanna when she had paused for a second
เมื่อ Suzanna กำลังจะควงดาบอีกครั้งเสียงของ Anfey โผล่ออกมาจากด้านหลังของเธอ "ปล่อยให้ฉันไป!" 
 His palm hit the orc’s back, and the orc screamed and flew out flailing his arms and legs
ปาล์มของเขาตีด้านหลังของ orc และ orc กรีดร้องและบินออก flailing แขนและขาของเขา
 But his injury was not that serious
แต่อาการบาดเจ็บของเขาไม่ได้ร้ายแรง
 The orc rolled around a few times on the ground but got back up and continued to run forwards; and couldn’t tell where it was hurt
ม้วนกลิ้งไปรอบ ๆ สองสามครั้งบนพื้น แต่กลับขึ้นและยังคงวิ่งไปข้างหน้า; 
 "What are you doing?" Suzanna asked with a frown
"คุณกำลังทำอะไร?" 
 Anfey smiled as he waved his hands, at the same time he sniffed the smell in the air, and revealed a well-thought-out smile
Anfey ยิ้มขณะที่เขาโบกมือให้มือในเวลาเดียวกันเขาดมกลิ่นในอากาศและเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ดีคิดออก
 Suzanna shrugged and did not continue to question him
Suzanna ยักไหล่และไม่ถามคำถามต่อไป
 She thought: "This man is mysterious in many ways anyways
เธอคิดว่า: "คนนี้เป็นคนลึกลับในหลาย ๆ ด้านเลยล่ะ
 I wouldn’t be able to get any answers even if I do ask, and even then, the answers I get might not even be true
ฉันจะไม่สามารถรับคำตอบได้แม้ว่าฉันจะถามและแม้แต่คำตอบที่ฉันได้รับอาจจะไม่เป็นความจริง
" Christian and a few others landed from the air
คริสเตียนและอีกสองสามคนลงมาจากอากาศ
 "Anfey, should we chase them?" "No need, they can’t run away," Anfey said with a smile, "Suzanna, what was up with that orc just then? I obviously hurt him so badly, how did he still have strength to fight?" "That wasn’t a normal orc, it was an orc warrior
"Anfey เราควรไล่ตามพวกเขาหรือ?" 
" "Very powerful?" "If it was very powerful you’d have long been dead," Suzanna rolled her eyes at Anfey, "Above the orc warrior is still the beast blood warrior, and the strongest is the beast soul warrior
"ถ้ามันมีอำนาจมากคุณคงตายมานานแล้ว" Suzanna กลิ้งตาให้ Anfey "เหนือนักรบ Orc ยังคงเป็นนักรบเลือดสัตว์และนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดคือนักรบแห่งสัตว์ร้าย
 Have you heard of Ahdibaijan?" "This name…I’m very familiar with!" Anfey pondered
คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับ Ahdibaijan? "" ชื่อนี้ ... ฉันคุ้นเคยกับ! "Anfey ไตร่ตรอง
 "It’s the powerful warrior that united all the savage tribes!" Suzanna said slowly, "Ahdibaijan’s lineage is half wolf man
"มันเป็นนักรบที่ทรงพลังที่รวมทุกเผ่าป่าเถื่อน!" 
 He is a beast soul warrior! The beast soul warrior is a very fearsome creature
เขาเป็นนักสู้สัตว์ร้าย! 
 Back then, master mage Richard entered Moon Shadow City at the cost of his life and sealed Ahdibaijan in with the use of a vacuum scroll, just because there was no other way
กลับมาแล้ว Master mage ริชาร์ดเข้าสู่ Moon Shadow City โดยเสียค่าใช้จ่ายในชีวิตของเขาและปิดผนึก Ahdibaijan ด้วยการใช้ scroll สูญญากาศเพียงเพราะไม่มีทางอื่น
" "I also know this, Ahdibaijan once fell into the humans’ trap, and had hundreds of magic concealing arrows on his body, but he still killed his way out of the encirclement in the end
"ฉันรู้เรื่องนี้ด้วยว่า Ahdibaijan เคยตกอยู่ในกับดักของมนุษย์และมีลูกศรซ่อนตัวอยู่นับร้อยบนร่างของเขา แต่เขายังคงฆ่าทางออกจากวงล้อมในท้ายที่สุด
 After half a year, he had completely recovered
หลังจากครึ่งปีเขาฟื้นตัวเต็มที่
 If it was an ordinary human, or even if it were a legendary swordsman, this would not be possible!" "How many beast soul warriors are there among the orcs?" Anfey asked
ถ้าเป็นมนุษย์ธรรมดาหรือแม้ว่าจะเป็นดาบแห่งตำนานเรื่องนี้คงจะเป็นไปไม่ได้! "" นักรบวิญญาณของสัตว์ร้ายมีกี่ตัวอยู่ในหมู่ผี? "Anfey ถาม
 That's what the novel says
นั่นคือสิ่งที่นวนิยายพูด
 "Very few, luckily it’s very few," Christian smiled bitterly
คริสเตียนยิ้มอย่างขมขื่น "น้อยมากโชคดีที่มีน้อยมาก
 "I understand," Anfey nodded, and suddenly looked at Christian, then at Zubin
"ฉันเข้าใจ" Anfey พยักหน้าและจู่ ๆ มองคริสเตียนแล้วที่ Zubin
 "At the time, who told me Forest Clarm had no orcs?" "This…" Christian was speechless and slightly embarrassed
"ในขณะที่ผู้ที่บอกฉัน Forest Clarm ไม่มี orcs?" 
 "Forget it, and let’s not talk about this
"ลืมไปเถอะและอย่าพูดถึงเรื่องนี้
 Let’s go back immediately
ขอกลับไปทันที
 The other people must be anxious
คนอื่น ๆ ต้องกังวล
" "Anfey, are we really not chasing those orcs? I remember that most of the orcs are violent and cruel, but they are practically brainless
"Anfey พวกเราไม่ไล่ผีเหล่านั้นจริงๆหรือ? 
 Those orcs were actually like an army, and also knew to arrange an ambush
เหล่า orcs เหล่านั้นเป็นเหมือนกองทัพและรู้ว่าจะจัดให้มีการซุ่มโจมตี
 They are too sinister
พวกเขาดูน่ากลัวมาก
 They will cause big trouble for us sooner or later," Zubin said suddenly
พวกเขาจะสร้างความยุ่งยากให้กับเราไม่ช้าก็เร็ว "Zubin กล่าวทันที
 "I’ve got the picture," Anfey said, smiling
"ฉันมีภาพ" Anfey กล่าวยิ้ม
 "Let’s, go back!" Back at the cave, Christian first told them of the two-footed flying dragon’s slaughter, so that the people were very happy
"กลับกันเถอะ!" 
 Then he told of the clash with the orcs, and the atmosphere became tense again
จากนั้นเขาเล่าถึงการปะทะกับเหล่าผีร้ายและบรรยากาศก็ตึงเครียดอีกครั้ง
 Anfey solicited suggestions from everyone to get them to support going to war
Anfey ขอคำแนะนำจากทุกคนเพื่อให้พวกเขาสนับสนุนการทำสงคราม
 Although there were many who did not have much experience handling things—they were generally childish and reckless—one thing was for sure: there were no cowards among them! Anfey then started to organize the group
แม้ว่าจะมีหลายคนที่ไม่ค่อยมีประสบการณ์ในการจัดการกับสิ่งต่างๆ แต่โดยทั่วไปแล้วพวกเด็ก ๆ ก็ประมาทและประมาท แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนก็คือไม่มีพวกขี้ขลาดเลย! 
 He first had Christian and Riska form some more magic arrays at the entrance of the cave
ครั้งแรกที่เขามีคริสเตียนและ Riska สร้างอาร์เรย์มายากลขึ้นที่ปากทางเข้า
 The following day, everyone would take off except Feller, Arrago, Niya, and little Shally with little guy
วันรุ่งขึ้นทุกคนก็จะออกไปยกเว้น Feller, Arrago, Niya และ Shally น้อย ๆ กับผู้ชายตัวน้อย
 Christian was very curious why Anfey was so sure he could find the orc tribe
คริสเตียนอยากรู้อยากเห็นมากว่าทำไม Anfey จึงแน่ใจได้ว่าเขาสามารถหาชนเผ่า orc ได้
 He only asked twice, and both times his questions were brushed off by Anfey
เขาถามเพียงสองครั้งและทั้งสองครั้งคำถามของเขาถูกปัดทิ้งโดย Anfey
 It appeared to be mysterious, but in actuality it was very simple
ดูเหมือนจะลึกลับ แต่ในความเป็นจริงมันง่ายมาก
 When Anfey was attacking, he left perfume powder on the barbarian
เมื่อ Anfey กำลังทำร้ายเขาทิ้งผงน้ำหอมไว้ในป่าเถื่อน
 Under normal circumstances, Anfey could follow the smell of the perfume powder to find the adversary
ภายใต้สถานการณ์ปกติ Anfey สามารถติดตามกลิ่นของน้ำหอมเพื่อหาปฏิปักษ์ได้
 Anfey wasn’t worried about Christian, but a secret was a secret, the less people knew, the better
Anfey ไม่ได้กังวลเรื่องคริสเตียน แต่ความลับคือความลับที่คนไม่รู้จะดีกว่า
 That night, almost everyone who knew they were joining the battle the next day went to sleep early, so they could wake up early to meditate before heading into battle
ในคืนวันนั้นเกือบทุกคนที่รู้ว่าพวกเขากำลังเข้าร่วมการรบในวันรุ่งขึ้นก็จะนอนหลับเร็วเพื่อที่พวกเขาจะได้ตื่นขึ้นมาก่อนจะนั่งสมาธิก่อนที่จะมุ่งหน้าสู่สนามรบ
 That way they could exert stronger combat power
ด้วยวิธีนี้พวกเขาสามารถใช้พลังต่อสู้ได้ดีกว่า
 Feller and Arrago regretted that they could not participate in the battle
Feller และ Arrago เสียใจที่พวกเขาไม่สามารถมีส่วนร่วมในการรบได้
 Feller was terribly busy; he had to organize and sort out a lot of statistics every day
เฟลเลอร์ยุ่งมาก 
 And Arrago’s injured leg had not healed yet
และขาบาดเจ็บของอาร์ราโก้ยังไม่หาย
 Even if they wanted to join in the battle, they were not able to
แม้ว่าพวกเขาต้องการที่จะเข้าร่วมในการต่อสู้พวกเขาไม่สามารถ
 Neither Anfey nor Christian slept
ทั้ง Anfey และคริสเตียนนอนหลับ
 They chatted and walked in the grass under the moonlight
พวกเขาพูดคุยและเดินเข้าไปในหญ้าภายใต้แสงจันทร์
 Christian was very eloquent, and mastered very profound knowledge
คริสเตียนพูดได้เก่งกาจมากและเข้าใจความรู้ที่ลึกซึ้งมาก
 No matter what Anfey brought up, he would always have something to say, so Anfey really liked to chat with Christian
ไม่ว่า Anfey จะนำอะไรขึ้นเขาก็มักจะมีอะไรบางอย่างที่จะพูดดังนั้น Anfey จึงชอบพูดคุยกับ Christian
 According to Christian, the origin of magic and combat power in this world was very interesting
คริสเตียนชี้ว่าต้นกำเนิดของเวทมนตร์และพลังการต่อสู้ในโลกนี้เป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก
 Originally, mankind did not know magic and did not have combat power
ในขั้นต้นมนุษย์ไม่รู้จักเวทมนตร์และไม่มีอำนาจต่อสู้
 Humans, elves, barbarians, orcs, and dwarves all lived in peace on the continent
มนุษย์เอลฟ์ป่าเถื่อนผีและคนแคระทุกคนอาศัยอยู่อย่างสงบในทวีป
 Every type of intelligent life embraced different deities, and there were sub-regional differences
ทุกประเภทของชีวิตอัจฉริยะกอด deities แตกต่างกันและมีความแตกต่างย่อยภูมิภาค
 Even the same groups of beings that believed in the same deity had differences
แม้แต่กลุ่มเดียวกันของสิ่งมีชีวิตที่เชื่อในพระเจ้าเดียวกันมีความแตกต่าง
 There were many deities
มีหลายเทพ
 And there were also many gods who displayed miracles
และยังมีพระอีกมากมายที่แสดงปาฏิหาริย์
 It was said that gods rely on the power of faith to survive
ได้มีการกล่าวกันว่าพระเจ้าวางใจในพลังแห่งศรัทธาเพื่อความอยู่รอด
 The more the people had faith in a god, the more powerful he was
ยิ่งคนมีศรัทธาในพระเจ้ามากเท่าไรก็ยิ่งมีอำนาจมากขึ้น
 Those gods who had no believers could only choose hibernation, or else they would become weaker and weaker
บรรดาเทพที่ไม่มีผู้ศรัทธาจะเลือกการจำศีลได้หรือจะกลายเป็นคนอ่อนแอและอ่อนแอกว่า
 In order to gather more believers, the gods instigated their believers to start wars
เพื่อรวบรวมความเชื่อเพิ่มเติมพระเจ้าก่อการร้ายศรัทธาของตนเพื่อเริ่มต้นสงคราม
 At the same time, in order to ensure that their own believers would win, they gave the believers magic and combat power that originally only gods could comprehend
ในเวลาเดียวกันเพื่อให้แน่ใจว่าบรรดาผู้ศรัทธาของตนจะชนะพวกเขาได้ให้พลังอำนาจแก่บรรดาผู้ศรัทธาและต่อสู้กับพลังอำนาจที่ แต่เพียง แต่พระเจ้าเท่านั้นที่สามารถเข้าใจได้
 One god did that, and naturally there would be other gods who would not fall far behind
พระเจ้าองค์เดียวทำอย่างนั้นและตามธรรมชาติจะมีพระอื่น ๆ ที่จะไม่ตกไกล
 Gradually, all types of intelligent life mastered battle skills that were suitable for them
ค่อยๆทุกประเภทของชีวิตอัจฉริยะเข้าใจทักษะการต่อสู้ที่เหมาะสำหรับพวกเขา
 They expanded, and became unique systems
พวกเขาขยายตัวและกลายเป็นระบบที่ไม่เหมือนใคร
 But the gods neglected one thing
แต่พระเจ้าไม่สนใจสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
 Under general circumstances, there would not be breakouts of life-or-death battles
ภายใต้สถานการณ์ทั่วไปจะไม่มี breakouts ของสงครามชีวิตหรือตาย
 That was because they already had the most valuable thing
นั่นเป็นเพราะพวกเขามีสิ่งที่มีค่าที่สุดอยู่แล้ว
 They were already above all things; there was nothing for them to fight for
พวกเขาอยู่เหนือสิ่งทั้งปวงแล้ว 
 But the groups of earthly beings were not the same! In the never-ending fights, the battle skills the various groups had mastered rapidly rose to a peak
แต่กลุ่มของสิ่งมีชีวิตบนโลกไม่เหมือนกัน! 
 Strong ones who could threaten the safety of the gods appeared
คนเข้มแข็งที่อาจคุกคามความปลอดภัยของพระเจ้าปรากฏตัวขึ้น
 The sword sage of the people, the master magister, paladin, the sunset shooter of the elves, the master deity, the destroyers among the barbarians, sacrificial destructions, beast deity among the orcs, the master ghost, the king of the hills of the dwarves tribe
ดาบนักปราชญ์ของประชาชน master magister paladin นักกีฬาพระอาทิตย์ตกของเอลฟ์เทพหลักผู้ฆ่าในหมู่ป่าเถื่อนทำลายเสียสละเทพแห่งสัตว์ร้ายใน orcs ต้นแบบผีกษัตริย์แห่งเทือกเขา 
 Those strong ones stood out, about a few dozen of them
คนเข้มแข็งเหล่านั้นยืนออกมาประมาณไม่กี่โหล
 The gods may not have cared, but if there was an influx of thousands, or millions, even the most powerful gods would have to retreat
พระเจ้าอาจไม่ได้ใส่ใจ แต่ถ้ามีการไหลเข้าของหลายพันหรือหลายล้านแม้แต่เทพที่ทรงพลังที่สุดก็จะต้องถอยไป
 The gods could not tolerate this! But they could not do anything about it, because the gods needed the power of faith
พระเจ้าไม่สามารถทนต่อเรื่องนี้ได้! 
 They could not possibly risk the destruction of faith in order to make things hard for the strong ones
พวกเขาไม่อาจเสี่ยงต่อการทำลายความศรัทธาเพื่อที่จะทำให้ทุกอย่างยากสำหรับคนที่เข้มแข็ง
 Something similar had happened in the magic world as well
มีบางอย่างที่คล้ายกันเกิดขึ้นในโลกมหัศจรรย์เช่นกัน
 Maybe…it was the result of the gods making peace with the monarchs of the magic world
บางที ... มันเป็นผลมาจากพระเจ้าทำให้สันติภาพกับพระมหากษัตริย์ของโลกมหัศจรรย์
 A huge opening of time and space connected the two planes of space
การเปิดช่องว่างและเวลาอย่างมากที่เชื่อมต่อกับเครื่องบินสองชั้น
 From then on, mankind launched a bloody slaughter with the magic tribe
จากนั้นเป็นต้นมามนุษยชาติได้เปิดฉากการฆ่าตายด้วยนินจามหัศจรรย์
 A large number of strong ones fell in the middle of the battle
จำนวนมากที่แข็งแกร่งอยู่ในช่วงกลางของการต่อสู้
 After the ultimate strength of the two worlds collided several times, the battle skills that each person had mastered suffered devastating damage, and the ultimate strong ones who luckily survived the battle all mysteriously disappeared
หลังจากความแรงที่สุดของทั้งสองโลกปะทะกันหลายครั้งทักษะการต่อสู้ที่แต่ละคนได้รับความเสียหายได้รับความเสียหายร้ายแรงและคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่โชคดีที่รอดชีวิตจากการต่อสู้ทั้งหมดที่หายไปอย่างลึกลับ
 Having fought for hundreds of years, neither mankind nor the magic tribe wanted to continue to battle anymore, but they had accumulated too much hatred between them
หลังจากต่อสู้มานานหลายร้อยปีทั้งมนุษย์และเผ่าวิเศษไม่ต้องการต่อสู้ต่อไปอีกต่อไป แต่พวกเขามีความเกลียดชังมากเกินไประหว่างพวกเขา
 No one could stop the inertia of this hatred
ไม่มีใครสามารถหยุดความเฉื่อยของความเกลียดชังนี้ได้
 You came to my hometown to burn and kill, I also have to go loot your domain
คุณมาถึงบ้านเกิดของฉันเพื่อเผาและฆ่าฉันยังต้องไปยกเค้าโดเมนของคุณ
 Many people bore the hatred through many generations
หลายคนมีความเกลียดชังผ่านหลายชั่วอายุคน
 Who was willing to put down his weapons? Finally after a sharp decrease in the amount of intelligent life on the Pan Continent, many gods sent down miracles, and the huge time and space door disappeared
ใครเป็นคนเต็มใจที่จะสละอาวุธของเขา? 
 Christian started by telling Anfey what he had read from books, and towards the end he gave Saul’s own reasoning and speculation
คริสเตียนเริ่มต้นด้วยการบอก Anfey ถึงสิ่งที่เขาอ่านจากหนังสือและในตอนท้ายเขาให้เหตุผลและการเก็งกำไรของซาอูล
 Saul firmly believed that the century of holy war was just a conspiracy!! One of the most powerful pieces of evidence was that under outrageous circumstances, Brunswick decided to send out the army to block the magic tribe’s attack
ซาอูลเชื่อมั่นอย่างแข็งขันว่าศตวรรษแห่งสงครามศักดิ์สิทธิ์เป็นเพียงการวางแผน! 
 Brunswick knew that this was his last battle, and he commanded his four bodyguards to take his children and leave through the magic array
Brunswick รู้ว่านี่เป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของเขาและเขาได้รับคำสั่งให้สี่ผู้คุ้มกันพาลูก ๆ ออกจากอาร์เรย์มายากล
 Those four bodyguards were all sword sages, and were also the last inheritance Brunswick gifted to his children
พวกบอดี้การ์ดทั้งสี่คนเป็นนักปราชญ์แห่งปีศาจทั้งหมดและเป็นมรดกครั้งสุดท้ายของบรันสวิกที่มีพรสวรรค์แก่ลูก ๆ ของเขา
 In the end, the children appeared at the other end of the magic array, and the four bodyguards were gone without a trace
ในท้ายที่สุดเด็ก ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ปลายอีกด้านหนึ่งของเวทมนตร์และทั้งสี่คนก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
 Not only Brunswick had this type of encounter
ไม่เพียง แต่ Brunswick มีการเผชิญหน้าแบบนี้เท่านั้น
 Intelligent beings liked to leave room for maneuver
มนุษย์อัจฉริยะชอบออกจากห้องสำหรับการซ้อมรบ
 When the habitat of the elf tribe suffered the siege of the magic tribe, the elf tribe assigned more than thirty sunset shooters and two master deities to other places, and those people also mysteriously disappeared! When discussing topics related to gods, the fragile mage was actually the boldest among all the strong ones
เมื่อที่อยู่อาศัยของชนเผ่าเอลฟ์ได้รับการล้อมของชนเผ่ามายากลชนเผ่าเอลฟ์ได้รับมอบหมายมากกว่าสามสิบยิงดวงอาทิตย์และเทพสองหลักไปยังสถานที่อื่น ๆ และคนเหล่านั้นยังหายตัวไปอย่างลึกลับ! 
 They believed that as long as they could control enough elements, then they would be gods! Before the holy war, the most famous master magister Hahn had an extravagant saying, "What gods could do, mankind could also do!" The mage went beyond the normal senses and communicated with the elements, and finally controlled the elements
พวกเขาเชื่อว่าตราบเท่าที่พวกเขาสามารถควบคุมองค์ประกอบเพียงพอแล้วพวกเขาก็จะเป็นพระเจ้า! 
 They believed that elements were the fundamental constitutions of the world, and thus did not believe in any gods! That was why Saul only said those words after having done a lot of research
พวกเขาเชื่อว่าองค์ประกอบเป็นรัฐธรรมนูญพื้นฐานของโลกและไม่เชื่อในพระเจ้าใด ๆ ! 
 Of course, Saul was also very careful
แน่นอนซาอูลยังระมัดระวังเป็นอย่างมาก
 Among these people, he had only talked about it with Christian
ในหมู่คนเหล่านี้เขาได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้กับคริสเตียนเท่านั้น
 Christian was also very careful when he talked about these things with Anfey, and had arranged a sound proof magic array before he dared to spill secrets
คริสเตียนยังระมัดระวังอย่างมากเมื่อพูดถึงเรื่องเหล่านี้กับ Anfey และได้จัดเตรียมอาร์เรย์เวทมนตร์หลักฐานก่อนที่เขาจะกล้าลุกลามความลับ
 After Anfey had heard these things, he felt like a hero that had experienced things
หลังจาก Anfey เคยได้ยินสิ่งเหล่านี้เขารู้สึกเหมือนเป็นวีรบุรุษที่มีประสบการณ์
 He could totally understand
เขาเข้าใจได้ทั้งหมด
 If he had been a god, and had come across the same situation, he would probably also have formulated a similar plan
ถ้าเขาเคยเป็นพระเจ้าและได้เจอสถานการณ์เช่นนี้เขาคงจะได้วางแผนไว้เหมือนกัน
 This type of drastic approach was very simple and very effective! The more the two talked, the more interested they got, and they forgot about the time
ประเภทของวิธีการที่รุนแรงนี้ได้ง่ายมากและมีประสิทธิภาพมาก! 
 But the little unicorn was aggrieved
แต่ยูนิคอร์นเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็เสียใจ
 It had risked its life to go out with Anfey to be able to play with Anfey, but it knew Anfey just simply ignored it
มันเสี่ยงชีวิตที่จะออกไปกับ Anfey เพื่อให้สามารถเล่นกับ Anfey แต่ก็รู้ว่า Anfey เพียงแค่ละเว้นมัน
 It rubbed against Anfey, which annoyed Anfey
มันลูบ Anfey ซึ่งรำคาญ Anfey
 A slap made it fall on its back, and it finally obediently lied down behind Anfey
ตบทำให้มันตกอยู่บนหลังของมันและในที่สุดก็โกหกเชื่อฟังหลัง Anfey
 "Anfey, it’s getting late
"Anfey มันกำลังจะสาย
 Let’s go back
กลับกันเถอะ
" Christian lifted his head, looked up at the night sky, and hesitated
"คริสเตียนยกศีรษะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามราตรีและลังเลใจ
 "Anfey, don’t tell anyone what we talked about tonight! Or else we could bring trouble to our teacher
"Anfey อย่าบอกทุกคนเกี่ยวกับสิ่งที่เราพูดถึงคืนนี้หรือมิฉะนั้นเราอาจทำให้ปัญหากับครูของเราได้
 You know that the church and the magic guild have always had disagreements, and the power of the church is very strong now
คุณรู้ไหมว่าคริสตจักรและสมาคมเวทมนตร์มีความขัดแย้งเสมอและพลังของคริสตจักรมีความแข็งแกร่งมากในขณะนี้
 They have eyes and ears everywhere
พวกเขามีสายตาและหูทุกที่
 If these things leak out…" "Alright, don’t worry! Do you think that I am a person with a loose tongue?" Anfey laughed
ถ้าสิ่งเหล่านี้รั่วออก ... "" เอาล่ะไม่ต้องเป็นไร! 
 "Haha…" Christian laughed a bit, and suddenly proclaimed in surprise, "Huh? Where’s the little guy?" They did not know when the little unicorn had actually slipped away
"ฮ่าฮ่า ... " คริสเตียนหัวเราะนิดหน่อยและก็ประกาศออกมาด้วยความประหลาดใจว่า "หือ? เด็กน้อยคนนี้อยู่ที่ไหน?" 
 Anfey could not be blamed
Anfey ไม่สามารถตำหนิได้
 He had been enthusiastically talking, so how could he have been in the mood to play around with that little thing?! "We need to make some reins tomorrow and harness it!" Anfey looked to the left and to the right, and yelled, "Hey!" The little guy still did not have a name
เขาได้รับการพูดอย่างกระตือรือร้นดังนั้นวิธีที่เขาจะได้รับในอารมณ์ที่จะเล่นรอบกับสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่! 
 According to Anfey, it could be named whatever
อ้างอิงจากส Anfey มันอาจจะเป็นอะไรก็ได้
 It could be Nao Nao, Liu Liu, Huan Huan…all could work, but Niya, Suzanna, and everyone else were firmly opposed
อาจเป็น Nao Nao, Liu Liu, Huan Huan ... ทั้งหมดนี้สามารถทำงานได้ แต่ Niya Suzanna และทุกคนต่างก็ต่อต้านอย่างแข็งขัน
 It was a pity that the name they gave was strongly opposed by Anfey
มันเป็นความสงสารที่ชื่อพวกเขาให้เป็นอย่างยิ่งโดย Anfey ต่อต้าน
 "Silver Lightning! It was pink at the moment! Also that name was too vulgar! The elegant wind on the divine mountain of Gruia! Please, that name wasn’t vulgar, but let me see first what kind of divine mountain Gruia was, alright? Besides…wasn’t it uncomfortable to give such a long name? Jungle nocturne! Save it, the little guy hums all day long, my singing sounds a lot better than it does
ลมที่สง่างามบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของ Gruia! กรุณาชื่อที่ไม่หยาบคาย แต่ให้ฉันเห็นก่อนสิ่งที่ชนิดของเทือกเขาภูเขา Gruia คือ, 
 What song?" As a result, Anfey could only use "Hey" to call the little guy
อะไรเพลง? "เป็นผลให้ Anfey สามารถใช้" Hey "เพื่อเรียกชายน้อย
 It was quiet all around
มันเงียบไปทั่ว
 The little guy did not come happily running to Anfey’s call like it did in the past
ชายหนุ่มคนเล็ก ๆ ไม่ได้วิ่งมาหา Anfey อย่างที่เคยทำมาในอดีต
 "Hey! Hey! Hey…" Anfey raised his voice
"เฮ้เฮ้เฮ้ ... " Anfey ยกเสียงของเขา
 "Anfey, let’s go back
"Anfey ให้กลับไปเถอะ
 Maybe the little guy went back by itself
บางทีผู้ชายตัวเล็ก ๆ เดินกลับด้วยตัวเอง
" "No, it doesn’t like to be in the cave
"" ไม่มันไม่ชอบที่จะอยู่ในถ้ำ
 If someone did not watch it, it would have long escaped," Anfey shook his head
ถ้ามีคนไม่ได้ดูมันก็จะหนีได้นาน "Anfey ส่ายหัว
 "Then…let’s divide up the search?" "Sure
"แล้ว ... เรามาแบ่งการค้นหากันล่ะ?" 
" Anfey was just about to get up but suddenly saw a small white shadow galloping towards him from a distance
"Anfey เพิ่งจะลุกขึ้น แต่ก็เห็นเงาสีขาวเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่วิ่งเหยาะ ๆ เขาไปไกลจากเขา
 That white shadow was the little unicorn
เงาสีขาวที่เป็นยูนิคอร์นเล็ก ๆ
 There was a bunch of things hanging from its mouth, and it looked like clothing
มีหลายสิ่งที่ห้อยลงมาจากปากมันดูคล้ายเสื้อผ้า
 The little guy ran to Anfey and threw the things in his mouth onto the side, and intimately rubbed its head against Anfey’s chest
ชายหนุ่มวิ่งไปหา Anfey และโยนสิ่งของเข้าไปในปากของเขาและถูมืออย่างแน่นหนากับหัวอกของ Anfey
 But Anfey wasn’t a person who was easily influenced
แต่ Anfey ไม่ใช่คนที่มีอิทธิพลอย่างง่ายดาย
 He reached out and slapped the little guy’s butt two times, not hard but not softly either
เขาเอื้อมมือออกไปและตบก้นของชายหนุ่มตัวน้อยสองครั้งไม่ยาก แต่ก็ไม่เบาเหมือนกัน
 "I dare you to run out again, I dare you to run out again!!" Christian’s eyes fell on the pile of things, and his expression changed
"ฉันกล้าที่จะวิ่งหนีอีกครั้งฉันกล้าที่จะวิ่งหนีอีกครั้ง !!" 
 "Anfey, sit here for a while, I’m going back first," he said unnaturally
"Anfey นั่งอยู่ที่นี่สักพักหนึ่งฉันจะกลับมาก่อน" เขากล่าวโดยไม่เจตนา
 "Alright," Anfey nodded
"ดีแล้ว" Anfey พยักหน้า
 He only focused on disciplining the little guy, and temporarily had not paid attention to the pile of stuff
เขาเพียงแค่มุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนให้คนที่แต่งตัวประหลาดตัวน้อยและไม่ได้ให้ความสำคัญกับกอง
 The little guy made sobbing sounds as it continued to rub against Anfey, and it even licked Anfey’s hand with its tongue just like a puppy
คนที่แต่งตัวประหลาดเล็กน้อยทำเสียงสะอื้นขณะที่มันยังคงถูกับ Anfey และแม้แต่ licked มือ Anfey ด้วยลิ้นของมันเช่นเดียวกับลูกสุนัข
 This was its experience
นี่คือประสบการณ์ของมัน
 The fact that Anfey had hit it couldn’t be changed, but it could make Anfey stop disciplining it
ความจริงที่ว่า Anfey ได้ตีมันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่มันอาจทำให้ Anfey หยุดระเบียบวินัยมัน
 Sure enough, Anfey laughed, stroked the little guy’s head a few times, and then lied on the grass with his hands under his head as a pillow
แน่นอนแอนฟี่ก็หัวเราะแล้วลูบหัวเล็ก ๆ ของเขาสองสามครั้งแล้วลุกขึ้นยืนบนพื้นหญ้าด้วยมือใต้ศีรษะของเขาเหมือนหมอน
 The little guy then put its head on Anfey’s chest, and its cries grew softer and softer
คนที่แต่งตัวประหลาดตัวน้อยใส่หัวของมันที่หน้าอกของ Anfey และเสียงร้องก็นุ่มขึ้นและนุ่มขึ้น
 This piece of grassland’s scenery was indeed good, but there were numerous insects, mosquitoes, and crustacean creatures in the grass
ภาพทิวทัศน์ของทิวสนนี้ดูดี แต่มีแมลงยุงและสัตว์ครัสเตเซียนอยู่ในทุ่ง
 But the little guy had an invisible force that could be sensed, and could drive away all sorts of little living creatures
แต่คนที่แต่งตัวประหลาดตัวน้อยมีพลังที่มองไม่เห็นซึ่งอาจรู้สึกได้และสามารถขับไล่สิ่งมีชีวิตทุกชนิดออกได้
 This was also a new recent discovery for everyone
นี่เป็นการค้นพบใหม่ล่าสุดสำหรับทุกคน
 When living in the cave previously, the entrance of the cave would always have a large cluster of mosquitoes each morning
เมื่ออยู่ในถ้ำก่อนหน้าทางเข้าถ้ำจะมียุงกลุ่มใหญ่ทุกเช้า
 Sometimes, they even fully blocked the sky
บางครั้งพวกเขาก็ปิดกั้นท้องฟ้าอย่างเต็มที่
 There would have to be a person in the sky to gather a large amount of water elements, to make the mosquitoes lose their ability to fly, and the fallen mosquitoes paved a whole layer on the ground
จะต้องมีคนบนท้องฟ้ารวบรวมธาตุน้ำจำนวนมากทำให้ยุงสูญเสียความสามารถในการบินและยุงร่วงปูพื้นทั้งสองข้างลงบนพื้น
 But after they brought in the little guy, the mosquitoes never appeared again
แต่หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในตัวเล็ก ๆ ยุงไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย
 After a long time, Anfey took a breath and slowly stood up
หลังจากนั้นเป็นเวลานาน Anfey ได้หายใจและค่อยๆลุกขึ้นยืน
 Only then did his gaze fall on the pile of things
จากนั้นสายตาของเขาก็ตกลงไปในกองสิ่งต่างๆ
 It seemed like…women’s clothing?! A woman’s scream came from the left
ดูเหมือนเสื้อผ้าผู้หญิง?! 
 Anfey was surprised for a moment
Anfey รู้สึกประหลาดใจสักครู่
 He heard that it was Niya’s scream
เขาได้ยินว่าเป็นเสียงกรีดร้องของ Niya
 "Niya, what’s wrong?" There was no reply
"Niya มีอะไรผิดพลาดล่ะ?" 
 A moment after, a plump figure came out from the forest
สักครู่หลังจากนั้นร่างอวบอ้วนขึ้นมาจากป่า
 The most unusual thing was that the figure actually had two heads
สิ่งที่ผิดปกติมากที่สุดคือรูปนี้มีสองหัว
 When it "walked" out of the shadows, Anfey recognized that it was two people
เมื่อ "เดิน" ออกจากเงามืด Anfey ยอมรับว่าเป็นคนสองคน
 One was Niya, and one was Suzanna
หนึ่งคือ Niya และ Suzanna หนึ่งคน
 The two were wrapped in a cloak
ทั้งสองถูกห่อด้วยเสื้อคลุม
 Four smooth legs covered in boots were exposed under the cloak, and could be seen under the moonlight
สี่ขาเรียบปกคลุมไปด้วยรองเท้าบู๊ตถูกเปิดเผยภายใต้เสื้อคลุมและสามารถมองเห็นได้ภายใต้แสงจันทร์
 Comparing the two figures, Suzanna’s calves were thinner than Niya’s calves
เมื่อเทียบกับตัวเลขทั้งสองร่างลูกวัวของ Suzanna มีความบางกว่าน่องของ Niya
 From the contours of the waist, Suzanna’s legs were about six or seven centimeters longer than Niya’s
จากรูปทรงของเอวขาของซูซานนามีขนาดประมาณหกหรือเจ็ดเซนติเมตรยาวกว่า Niya's
 Niya was slightly taller than Suzanna, and her frame was also wider than Suzanna’s
Niya สูงกว่า Suzanna เล็กน้อยและกรอบของเธอก็กว้างกว่า Suzanna's
 It was a pity that combat power had nothing to do with frame… One Suzanna could kill hundreds of Niyas
มันเป็นความสงสารที่ต่อสู้กับอำนาจไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับกรอบ ... หนึ่ง Suzanna สามารถฆ่าร้อย Niyas
 Combat power also had nothing to do with qualities
พลังการต่อสู้ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณภาพ
 Niya appeared to be tall and slender and looked valiant, but had poor combat power, and Suzanna appeared to be very delicate
Niya ดูเหมือนจะสูงและเรียวและดูสง่างาม แต่ก็มีพลังแห่งการสู้รบที่ไม่ดี Suzanna ดูเหมือนจะอ่อนโยนมาก
 Anfey immediately reacted to what had happened! Suzanna’s whole body was stained with blood; she definitely came to bathe together with Niya
Anfey รีบทำปฏิกิริยากับสิ่งที่เกิดขึ้น! 
 While they were bathing, the little guy had stolen their clothes…The problem was…there was no use in reacting to what had happened
ขณะที่พวกเขากำลังอาบน้ำคนที่แต่งตัวประหลาดเล็กขโมยเสื้อผ้า ... ปัญหาคือ ... ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 He may not be able to solve that problem! "What are you guys doing?" Anfey walked two steps sideways as he talked, trying to block the clothes on the ground
เขาอาจจะไม่สามารถแก้ปัญหานั้นได้! 
 This was not a guilty conscience
นี่ไม่ใช่ความรู้สึกผิด
 He was worried that he would not be able to explain clearly
เขากังวลว่าเขาจะไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจน
 "Alright! It’s you again!!" Suzanna’s eyes were angry and wide, her demeanor resentful
"เอาล่ะคุณอีกครั้ง !!" 
 "What’s ‘it’s me again’?" Anfey replied
"มันคืออะไรฉันอีก"? " 
 "It’s you spying on us bathing again, and this time you even stole our clothes, what do you want? Anfey!!" "Ah…" Niya looked at Anfey in surprise
"คุณสอดแนมให้เราอาบน้ำอีกครั้งและคราวนี้คุณขโมยเสื้อผ้าของเราคุณต้องการอะไร Anfey !!" 
 She wasn’t stupid
เธอไม่โง่
 That word, "again", was worth examining
คำว่า "อีกครั้ง" ก็คุ้มค่าที่จะตรวจสอบ
 Gossip… "You think I still have the need to secretly watch you bathe?" "Ah…" Niya looked towards Suzanna in surprise
การนินทา ... "คุณคิดว่าฉันยังคงต้องการที่จะแอบมองคุณอาบน้ำล่ะ?" 
 No need to look? What did that mean? Could it possibly mean that he had already looked…so there was no need to look? "You…" Suzanna had already reached to the point of indescribable resentment
ไม่ต้องมองหา? 
 Old enmity and new hatred rose in her heart, and she raised her foot to charge forward
ความเกลียดชังเก่าและความเกลียดชังใหม่ลุกขึ้นในหัวใจของเธอและเธอยกเท้าของเธอเพื่อเรียกเก็บเงินไปข้างหน้า
 "Don’t, Suzanna!!" Niya screamed, "You want to die!!" Niya screamed while tightly pulling onto Suzanna and the cloak with her hands, for the fear of them getting exposed
"อย่าซูซานนา !!" 
 Actually, they were already exposed
จริงๆแล้วพวกเขาได้สัมผัสแล้ว
 If someone went behind them, they would be surprised with a pair of snow-white butts
ถ้ามีใครไปข้างหลังพวกเขาพวกเขาก็ต้องแปลกใจกับรองเท้าสีขาวหิมะ
 The cloak was only so big, it could not possibly cover them both
เสื้อคลุมมีขนาดใหญ่มากจนไม่สามารถครอบคลุมทั้งคู่ได้
 After they finished bathing, Niya and Suzanna found that all their clothes were missing
หลังจากเสร็จสิ้นการอาบน้ำ Niya และ Suzanna พบว่าเสื้อผ้าของพวกเขาหายไป
 There were only two pairs of their boots at the scene
รองเท้าบูทมีเพียงสองคู่เท่านั้นที่เกิดเหตุ
 They had no choice, Niya retrieved a cloak from her own Dimensional ring, and barely escaped this, or else they could only have stayed in the lake… Upon hearing Anfey’s voice, the two exchanged views on whether to go out or not under low voices
พวกเขาไม่มีทางเลือก Niya เอาเสื้อคลุมออกจากวงแหวนของเธอเองและแทบจะไม่สามารถหลบหนีได้หรือมิฉะนั้นพวกเขาจะอยู่ในทะเลสาบได้ ... เมื่อได้ฟังเสียงของ Anfey ทั้งสองได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นว่าจะออกไปข้างนอกหรือไม่ก็ตามภายใต้เสียงต่ำ
 In the end they decided to go out
ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจที่จะออกไปข้างนอก
 They’d rather let only Anfey see than having to go back to the cave and let everyone see…this way they could let Anfey go back by himself to find Shally, who could bring some spare clothes back
พวกเขาต้องการให้ Anfey เห็นมากกว่าต้องกลับไปที่ถ้ำและปล่อยให้ทุกคนเห็น ... วิธีนี้พวกเขาสามารถปล่อยให้ Anfey กลับไปหา Shally ด้วยตัวเองเพื่อหาเสื้อผ้าสำรองกลับมา
 "Don’t be agitated, don’t be agitated," Anfey laughed bitterly
"อย่ากระวนกระวายใจอย่าตื่นเต้น" Anfey หัวเราะอย่างขมขื่น
 "It wasn’t me who took your clothes, it was him," Anfey’s finger pointed at the little guy
"ไม่ใช่ฉันที่เอาเสื้อผ้าของคุณมันคือเขา" นิ้วของ Anfey ชี้ไปที่คนที่แต่งตัวประหลาดเล็ก ๆ