Chapter 90 Chapter 90: Old Friends Translator: Nyoi-Bo Studio  Editor: Nyoi-Bo Studio "Suzanna!" a voice called from the other side of the street
บทที่ 90 บทที่ 90: เพื่อนเก่านักแปล: Nyoi-Bo Studio Editor: สตูดิโอ Nyoi-Bo "Suzanna!" 
 The group stopped in its tracks, and everyone turned to look for the source of the voice
กลุ่มหยุดลงในรางรถไฟและทุกคนหันไปหาแหล่งที่มาของเสียง
 A young man in his twenties with a longsword on his hip hurried across the street
ชายหนุ่มวัยยี่สิบที่มีดาบสองคมบนสะโพกของเขารีบวิ่งข้ามถนน
 It was evident from his badge that he was a junior swordsman
เห็นได้จากตราของเขาว่าเขาเป็นดาบ
 "Suzanna, oh god, it’s really you!" he said, rubbing his hands together excitedly
"Suzanna โอ้พระเจ้ามันจริงๆคุณ!" 
 "Vonmerg? What are you doing here?" Suzanna looked surprised, but happy
"Vonmerg คุณทำอะไรที่นี่?" 
 "You were the best among all of us, but then you just disappeared
"คุณเป็นคนที่ดีที่สุดในหมู่พวกเราทุกคน แต่แล้วคุณก็หายตัวไป
 We couldn’t stay there anymore, so we came here," the young man said, extending his arms
เราไม่สามารถอยู่ที่นั่นอีกต่อไปได้ดังนั้นเราจึงมาที่นี่ "ชายหนุ่มคนนี้กล่าวว่ายื่นแขนของเขา
 "It’s so good to see you again!" Suzanna took a step back and avoided his embrace
"มันเยี่ยมมากที่ได้เจอคุณอีก!" 
 "You haven’t changed at all," she said
"คุณไม่ได้เปลี่ยนเลย" เธอกล่าว
 Vonmerg laughed awkwardly and turned his gaze to Anfey, "And this is…?" "This is Anfey, our leader, and Christian, our deputy," Suzanna introduced
Vonmerg หัวเราะอย่างอึดอัดใจและหันไปยัง Anfey "และนี่คือ ... ?" 
 "Greetings," Anfey and Christian nodded
"ทักทาย" แอนฟีนและคริสเตียนพยักหน้า
 "Greetings," Vonmerg said, slightly shocked
"ทักทาย" Vonmerg กล่าวว่าตกใจเล็กน้อย
 "Suzanna, you joined the patrol? That doesn’t sound something you would do
"Suzanna, คุณเข้าร่วมการลาดตระเวนหรือไม่ที่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะทำอะไร
" "We’re definitely not the patrol," Suzanna smiled and explained
"" เราไม่ใช่นายลาดตระเวนอย่างแน่นอน "ซูซานนายิ้มและอธิบาย
 "It’s so good seeing you again," Vonmerg said, nodding
"มันดีมากที่เห็นคุณอีกครั้ง" Vonmerg กล่าวพยักหน้า
 "Our Angel Mercenary Band is finally together again
"กลุ่มผู้ช่วยของเราเทวทูตเป็นที่สุดอีกครั้ง
" Regardless of what the others thought of the word "angel," Suzanna found herself blushing
"โดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่คนอื่น ๆ คิดว่าคำว่า" นางฟ้า "Suzanna พบว่าตัวเองแดง
 She was beautiful, and her personality more likable than girls like Niya
เธอสวยมากและบุคลิกของเธอเป็นที่ชื่นชอบมากกว่าผู้หญิงเช่น Niya
 She had worked with the group for a while now, but no one had tried to flirt with her
ตอนนี้เธอเคยทำงานกับกลุ่มมาแล้ว แต่ไม่มีใครพยายามจะจีบกับเธอ
 After her first encounter with Anfey, she couldn’t really be an angel in front of him, anyway
หลังจากที่ได้พบกับ Anfey เป็นครั้งแรกเธอไม่สามารถเป็นทูตสวรรค์ที่อยู่ข้างหน้าได้
 Plus, Suzanna’s exceptional skills shocked everyone in the group, and they all reckoned they were too weak to even try to flirt with her
นอกจากนี้ทักษะพิเศษของ Suzanna ทำให้ทุกคนในกลุ่มตกใจและพวกเขาก็คิดว่าพวกเขาอ่อนแอเกินกว่าที่จะพยายามจีบเธอ
 Someone as daring as Vonmerg was an oddity
คนที่กล้าหาญเหมือน Vonmerg เป็นเรื่องแปลกประหลาด
 "Ah, sorry, Vonmerg, we
"อ้อ Vonmerg ขอโทษเรา
we are starting a new mercenary group," Suzanna said hurriedly
เรากำลังเริ่มต้นกลุ่มทหารรับจ้างใหม่ "Suzanna กล่าวอย่างรีบด่วน
 "Ah
"อา
I mean…" Vonmerg froze
ฉันหมายถึง ... "Vonmerg แช่แข็ง
 "I mean, you can join us…" Suzanna didn’t want to see her old friend upset, but she remembered Anfey was in charge of the group, not she
"ฉันหมายความว่าคุณสามารถเข้าร่วมกับเรา ... " Suzanna ไม่ต้องการเห็นเพื่อนเก่าของเธอเสียใจ แต่เธอจำได้ว่า Anfey อยู่ในความดูแลของกลุ่มไม่ใช่เธอ
 She shouldn’t invite people without consulting him first
เธอไม่ควรเชิญบุคคลอื่นโดยไม่ปรึกษาเขาก่อน
 She turned and looked at him
เธอหันกลับมามองเขา
 Anfey thought about her offer to Vonmerg for a moment, and nodded
Anfey คิดถึงข้อเสนอของเธอกับ Vonmerg สักครู่แล้วพยักหน้า
 "Vonmerg, why don’t you join us?" Suzanna asked again, this time more confident
"Vonmerg ทำไมคุณไม่เข้าร่วมกับเรา?" 
 "Alright!" Vonmerg smiled at this unexpected offer
"เอาล่ะ!" 
 He turned to Anfey and said, "The name’s Vonmerg, junior swordsman
เขาหันไปหา Anfey และพูดว่า "ชื่อ Vonmerg, junior swordsman
 Glad to be working with you, sir
ดีใจที่ได้ร่วมงานกับคุณครับ
" "No need to be polite," Anfey said, extending his hand
"" ไม่จำเป็นต้องสุภาพ "Anfey กล่าวขยายมือของเขา
 "We are all friends here
"เราเป็นเพื่อนกันทั้งหมดที่นี่
" Vonmerg noticed Anfey’s power, and had appeared surprised, but he quickly shook his hand
"Vonmerg สังเกตเห็นพลังของ Anfey และรู้สึกประหลาดใจ แต่เขารีบจับมือ
 Anfey had expected Vonmerg to start a fight or look for trouble
Anfey คาดว่า Vonmerg จะเริ่มการต่อสู้หรือมองหาปัญหา
 If he really was a shallow person, Anfey would not have hesitated to ask him to leave
ถ้าเขาเป็นคนตื้น Anfey คงไม่ลังเลที่จะขอให้เขาออกไป
 Now, though, he was satisfied by Vonmerg’s actions
ตอนนี้แม้ว่าเขาพอใจกับการกระทำของ Vonmerg
 "Oh, by the way, Suzanna, Hagan is here too
"โอ้ซูซานนาเฮอร์มาที่นี่ด้วย
 I’ll take you there
ฉันจะพาคุณไปที่นั่น
" "Hagan? You guys are together?" "Of course
Hagan? 
 He was the one keeping me alive
เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่
" "Where is he?" "In the inn, over there
"เขาอยู่ที่ไหน?" "ในโรงแรมที่นั่น
 Come on, I’ll take you
มาฉันจะพาคุณไป
" Before anyone else could say anything, Vonmerg was already running towards the inn
"ก่อนที่คนอื่นจะพูดอะไรก็ได้ Vonmerg กำลังวิ่งไปที่โรงแรม
 The group followed Vonmerg to the inn
กลุ่มตาม Vonmerg ไปที่โรงแรม
 Seeing so many people walking in at the same time, but inn owner happily walked over to greet them
เห็นคนจำนวนมากเดินเข้ามาในเวลาเดียวกัน แต่เจ้าของโรงแรมมีความสุขเดินไปทักทายพวกเขา
 He saw Anfey first, then he saw Christian and Niya, and for a split second he was shocked
เขาเห็น Anfey ก่อนแล้วเขาก็เห็น Christian และ Niya และเป็นเวลาสองถึงสามวินาทีเขาตกใจ
 It was only a few seconds, but enough for Anfey to realize something was off
มันเป็นเพียงไม่กี่วินาที แต่พอสำหรับ Anfey ตระหนักถึงสิ่งที่ถูกปิด
 He sighed
เขาถอนหายใจ
 He wanted to come to Blackwater because he wanted everyone to practice their craft in more complicated situations, so they could return to Maho Empire to look for Saul
เขาต้องการที่จะมาที่ Blackwater เพราะเขาต้องการให้ทุกคนปฏิบัติตนในสถานการณ์ที่ซับซ้อนมากขึ้นเพื่อที่พวกเขาจะได้กลับไปหา Maho Empire เพื่อหาซาอูล
 He didn’t expect to be recognized their first day here
เขาไม่คาดว่าจะได้รับการยอมรับในวันแรกของพวกเขาที่นี่
 Was it because of Phillip’s extensive powers? Or was it just coincidence? "Hey, I’m going to take the entire third floor," Vonmerg called
เป็นเพราะอำนาจที่กว้างขวางของ Phillip? 
 "Of course, of course," the inn owner said
"แน่นอนว่า" เจ้าของโรงแรมบอกว่า
 "Please give me a moment and I’ll take you to your rooms
"กรุณาให้ฉันสักครู่และฉันจะพาคุณไปที่ห้องของคุณ
" "Looks like you’re living well nowadays," Suzanna said, smiling
"" ดูเหมือนว่าคุณจะมีชีวิตอยู่ได้ดีในปัจจุบัน "ซูซานนากล่าวยิ้ม
 "It’s better
"มันจะดีกว่า
 You know, Suzanna, Hagan is only an elementary alchemist, but there are only so many in the city
คุณรู้ไหม Suzanna, Hagan เป็นเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุระดับประถม แต่มีเพียงจำนวนมากในเมืองเท่านั้น
 We can more or less make a decent living
เราสามารถสร้างชีวิตที่ดีขึ้นได้หรือน้อยลง
" "What do you do, then?" "Me? Trying to find business, of course
"" แล้วคุณจะทำอะไร? "" ฉัน? 
 Hagan would never find work on his own without me
เฮอร์ไม่เคยหางานทำด้วยตัวเองโดยไม่มีฉัน
" Suzanna smiled and shook her head, and wasn’t sure if she should comment on Vonmerg’s ability or his natural way with money
"Suzanna ยิ้มและส่ายหัวและไม่แน่ใจว่าเธอควรจะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความสามารถของ Vonmerg หรือทางธรรมชาติของเขาด้วยเงิน
 "Are you ready for your rooms?" the inn owner asked
"คุณพร้อมสำหรับห้องของคุณหรือไม่?" 
 He walked from behind the counter with a string of keys
เขาเดินจากด้านหลังเคาน์เตอร์ด้วยสายกุญแจ
 "Alright," Anfey nodded
"ดีแล้ว" Anfey พยักหน้า
 The inn was not busy
โรงแรมไม่ยุ่ง
 As they ascended the stairs, they did not see another patron
ขณะที่พวกเขาขึ้นบันไดพวกเขาไม่ได้เห็นผู้มีพระคุณอีก
 Vonmerg marched up to one of the doors and knocked on it
Vonmerg เดินขึ้นไปที่ประตูใดประตูหนึ่งแล้วเคาะประตู
 "Hagan!" he called
"เฮอแกน!" 
 "Open the door! You’ll never guess who I found!" "Vonmerg, how many times do I have to tell you? Don’t disturb me when I’m in the middle of an experiment!" "Open the door, you idiot
"เปิดประตูคุณจะไม่เดาที่ฉันพบ!" 
 You’re gonna regret it if you don’t," Vonmerg called, raising his voice
คุณจะต้องเสียใจถ้าคุณทำไม่ได้ "Vonmerg เรียกยกเสียงของเขา
 The door was slammed open and a young man appeared
ประตูก็เปิดฉากขึ้นและชายหนุ่มก็ปรากฏตัวขึ้น
 He was thin and tall, and appeared very scholarly
เขาดูผอมและสูงและดูเป็นนักวิชาการมาก
 He looked angry, but when he saw Suzanna he had the same expression as Vonmerg only a few minutes before
เขามองโกรธ แต่เมื่อเขาเห็น Suzanna เขาก็แสดงออกเหมือนกันกับ Vonmerg เพียงไม่กี่นาทีก่อน
 "Suzanna?" he asked
"ซูซาน?" 
 "Hagan," Suzanna smiled and said, "it’s been a while
"เฮอร์" ซูซานยิ้มยิ้มและพูดว่า "มันนานแล้ว
" "Come in, come in," Hagan invited
"" เข้ามา, เข้ามา, "Hagan เชิญ
 "How did you know we are here?" "I didn’t," Suzanna said
"คุณรู้ได้ยังไงว่าเราอยู่ที่นี่?" 
 "We ran into each other on the street
"เราวิ่งเข้าหากันบนถนน
" "It was a coincidence," Vonmerg said
"มันเป็นเรื่องบังเอิญ" Vonmerg กล่าว
 "Here, Hagan
"นี่เฮอร์แมน
 This is our leader, Anfey
นี่คือผู้นำ Anfey ของเรา
" "Leader? Of what? Mercenaries?" "Let’s go inside first," Anfey said
"" ผู้นำ? 
 "Give us the key
"ให้กุญแจเรา
 You can go now
คุณไปได้แล้ว
" The inn owner handed him the key and glanced at his face again before going downstairs
เจ้าของโรงแรมมอบกุญแจให้เขาและเหลือบใบหน้าของเขาอีกครั้งก่อนที่จะไปที่ชั้นล่าง
 Anfey looked at Blavi, who nodded and moved over to stand by the wall next to the stairway
Anfey มองไปที่ Blavi ที่พยักหน้าและเดินไปยืนที่ผนังด้านข้างบันได
 They were the only ones occupying the rooms, and Anfey didn’t want any irrelevant people coming up there
พวกเขาเป็นคนเดียวที่ครอบครองห้องพักและ Anfey ไม่ต้องการให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องใด ๆ ขึ้นมาที่นั่น
 Then he gave the keys to Feller and placed him in charge of the living arrangements
จากนั้นเขาก็มอบกุญแจให้กับเฟลเลอร์และวางเขาไว้เพื่อดูแลเรื่องการอยู่อาศัย
 The rest of the group all filed into Hagan’s room
ส่วนที่เหลือของกลุ่มที่ยื่นเข้าไปในห้องของเฮอร์แมน
 It was a small room, and with half a dozen people it became crowded
มันเป็นห้องเล็ก ๆ และกับครึ่งโหลคนมันกลายเป็นแออัด
 The furniture inside was simple as well
เฟอร์นิเจอร์ด้านในก็เรียบง่ายเช่นกัน
 There was a desk and four chairs
มีโต๊ะทำงานและเก้าอี้สี่ตัว
 In one of the corners was a bed, and there were some necessities scattered around the room
ในมุมหนึ่งมีเตียงและมีสิ่งของจำเป็นกระจายอยู่รอบ ๆ ห้อง
 The only thing that was eye-catching were the bottles on the floor next to the bed
สิ่งเดียวที่สะดุดตาคือขวดบนพื้นข้างเตียง
 There were at least a dozen there, and each was filled with liquid of different colors
มีอย่างน้อยหนึ่งโหลมีและแต่ละคนเต็มไปด้วยของเหลวที่มีสีแตกต่างกัน
 "Suzanna, you’re a mercenary now?" Hagan asked
"Suzanna, คุณเป็นทหารรับจ้างตอนนี้?" 
 "What’s the name?" "Haven’t decided yet," Suzanna said
"ชื่ออะไร?" 
 "I take it that you haven’t register either?" "We just arrived and haven’t found the time yet
"ฉันใช้มันที่คุณยังไม่ได้ลงทะเบียนหรือไม่" 
" Hagan looked at each person carefully, and when he saw Niya he froze and stared at her
"เฮอร์มองไปที่แต่ละคนอย่างระมัดระวังและเมื่อเขาเห็น Niya เขาก็แช่แข็งและจ้องที่เธอ
 "What are you looking at?" Niya asked angrily
"สิ่งที่คุณกำลังมองหาที่?" 
 Niya looked very plain
Niya ดูเรียบง่าย
 Anfey wanted to avoid unnecessary trouble, so made Niya and Suzanna were church clothes
Anfey ต้องการหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็นทำให้ Niya และ Suzanna เป็นเสื้อผ้าของโบสถ์
 He had told them to keep their hair messy and their faces makeup free
เขาบอกพวกเขาว่าจะทำให้ผมของเราสกปรกและใบหน้าของพวกเขาแต่งหน้าฟรี
 Because of that, Niya had felt ugly and extremely sensitive to other’s stares
ด้วยเหตุนี้ Niya รู้สึกเกลียดและรู้สึกไวต่อการจ้องมองของคนอื่น
 "That
"ที่
that’s…" Hagan raised his hand and pointed a finger at Niya’s bag
นั่นคือ ... "Hagan ยกมือขึ้นและชี้ไปที่ถุงของ Niya
 The bag was small and occasionally moved
กระเป๋ามีขนาดเล็กและบางครั้งก็ย้ายไป
 Clearly it contained some living creature
เห็นได้ชัดว่ามันมีสิ่งมีชีวิตอยู่บ้าง
 "Niya, go," Anfey frowned
"Niya ไป" Anfey ขมวดคิ้ว
 Why was an alchemist so sensitive to the presence of magic beasts? Niya glared at Hagan and left the room
ทำไมนักเล่นแร่แปรธาตุถึงไวต่อการปรากฏตัวของสัตว์วิเศษ? 
 "Wait!" Hagan called, jumping up
"รอ!" 
 Zubin and Sante both took a step forward and blocked his path, staring at him as a silent warning
Zubin และ Sante ทั้งสองก้าวออกไปข้างหน้าและบล็อกเส้นทางของเขาจ้องมองเขาเป็นคำเตือนเงียบ ๆ