Chapter 95: Coming Out of the Room For the next three days, Anfey did not come out of his room at all
บทที่ 95: ออกจากห้องในอีก 3 วันข้างหน้า Anfey ไม่ได้ออกจากห้องเลย
 Niya had to take care of the little unicorn for him
Niya ต้องดูแลตัวอ่อนเล็ก ๆ ให้เขา
 Christian and others thought Anfey had dedicated himself to practicing magic
คริสเตียนและคนอื่น ๆ คิดว่า Anfey ได้อุทิศตัวให้กับการฝึกเวทมนตร์
 The non-stop magic surges from his room were the evidence
เวทมนตร์ที่ไม่หยุดยั้งจากห้องของเขาเป็นหลักฐาน
 They did not go and bother him
พวกเขาไม่ได้ไปและทำให้เขารำคาญ
Christian thought Anfey would exhaust himself from the nonstop practice
คริสเตียนคิดว่า Anfey จะเหน็ดเหนื่อยจากการปฏิบัติที่ไม่สิ้นสุด
 Before he decided to check on Anfey on evening of the the third day, Anfey had already come out of his room
ก่อนที่เขาจะตัดสินใจตรวจสอบ Anfey ในตอนเย็นของวันที่สาม Anfey ออกจากห้องแล้ว
 Christian was only seven or eight steps away from Anfey’s room when he saw Anfey show up at the door of his room
คริสเตียนอยู่ห่างจากห้อง Anfey เพียง 7 หรือ 8 ก้าวเมื่อเขาเห็น Anfey ปรากฏขึ้นที่ประตูห้องของเขา
 He was surprised and hurried over to Anfey
เขาประหลาดใจและรีบไปหาแอนฟอย
 "Anfey, are you alright?""I am good
"Anfey, คุณไม่เป็นไร?" "ฉันดี
" Anfey looked reenergized
"Anfey มอง reenergized
 It seemed that his magic skills had improved a lot
ดูเหมือนว่าทักษะเวทมนตร์ของเขาได้พัฒนาขึ้นเป็นอย่างมาก
 "Anfey, don’t practice magic this way next time
"Anfey อย่าฝึกมายากลด้วยวิธีนี้ในครั้งต่อไป
 Don't you remember what you have told me about alternating…?" Christian said
คุณจำไม่ได้ว่าคุณบอกอะไรเกี่ยวกับการสลับกัน ... ? "คริสเตียนกล่าว
"Alternating work and relaxation is the key to learning
"การสลับงานและการพักผ่อนเป็นหัวใจสำคัญในการเรียนรู้
" Anfey smiled
Anfey ยิ้ม
"Right, I meant to say that," Christian said sincerely
"ใช่ฉันหมายถึงการพูดแบบนั้น" คริสเตียนกล่าวด้วยความจริงใจ
 If he had known Anfey had drunk a small bottle of unicorn blood, he would have been very mad
ถ้าเขารู้ว่า Anfey เมาเลือดยูนิคอร์นเล็ก ๆ เขาจะโกรธมาก
 Sometimes it was good to be ignorant
บางครั้งก็เป็นการดีที่จะโง่เขลา
 "Anything happen in the past few days?" Anfey asked
"อะไรเกิดขึ้นในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา?" 
"Everybody followed your orders and no one went out
"ทุกคนทำตามคำสั่งของคุณและไม่มีใครออกไป
 Hmm, Vonmerge should have a lot of information
อืม Vonmerge ควรมีข้อมูลมากมาย
 He came by several times
เขามาหลายต่อหลายครั้ง
 He saw you in training so he did not interrupt you," Christian said
เขาเห็นคุณในการฝึกอบรมเพื่อให้เขาไม่ได้รบกวนคุณ "คริสเตียนกล่าวว่า
"Did Hui Wei behave for the past few days? Did he try to escape?" Anfey asked
"ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานายฮุ่ยเหว่ยทำมาได้หรือไม่เขาพยายามหลบหนี?" 
"He has been good
"เขาเป็นคนดี
 His Dimensional Ring is with you
แหวนมิติของพระองค์อยู่กับคุณ
 How could he escape without the ring? I bet there is a lot more good stuff in it
เขาจะรอดพ้นได้อย่างไรโดยปราศจากแหวน 
 Maybe the secret of the Magic Forbidden Field is in it
บางทีความลับของ Magic Forbidden Field อยู่ในนั้น
" Christian smiled
"คริสเตียนยิ้ม
 Hui Wei looked painful when he had to give away the Scroll of Temporal Teleportation
ฮุ่ยเหว่ยมองอย่างเจ็บปวดเมื่อเขาต้องให้สโครลของเทอมเทอร์มิเนชั่นแบบชั่วคราว
 How could a poor guy with both magic and combat powers, who had to work with orcs, have a such valuable magic scroll? It inevitably made people wonder about his identity, where he was from, and the secrets in his Dimensional Ring
คนที่น่าสงสารทั้งที่มีพลังเวทและเวทมนตร์ที่ต้องทำงานร่วมกับ orcs จะมีสกิลมายากลที่มีคุณค่าเช่นนี้ได้อย่างไร? 
With Anfey’s temperament, if Hui Wei had told Anfey his secrets, he felt there was a good chance Anfey would kill him
กับ Anfey ของอารมณ์ถ้า Hui Wei บอก Anfey ความลับของเขาเขารู้สึกว่ามีโอกาสที่ดี Anfey จะฆ่าเขา
 Hui Wei was very smart
Hui Wei ฉลาดมาก
 Generally, he did whatever he was asked to do
โดยทั่วไปเขาทำทุกอย่างที่เขาขอให้ทำ
 He never challenged Anfey nor caused any trouble for Anfey’s legion
เขาไม่เคยท้าทาย Anfey และไม่ทำให้เกิดปัญหาใด ๆ กับกองทหารของ Anfey
 He had behaved well, but never opened his mouth about the secrets of the Magic Forbidden Field
เขาทำตัวได้ดี แต่ไม่เคยเปิดปากของเขาเกี่ยวกับความลับของ Magic Forbidden Field
Yet at that time, even if Hui Wei had told Anfey the secret of the Magic Forbidden Field, Anfey would not have killed him
อย่างไรก็ตามในเวลานั้นแม้ว่าฮุ่ยเว่ยได้บอก Anfey ถึงความลับของ Forbidden Forbidden Field, Anfey คงไม่ได้ฆ่าเขา
 Nobody knew how many secrets he held onto
ไม่มีใครรู้ว่าเขาเก็บความลับไว้กี่ข้อ
 Anfey would not want to kill him before he could get all the secrets out of Hui Wei
Anfey ไม่ต้องการที่จะฆ่าเขาก่อนที่เขาจะได้รับความลับทั้งหมดออกมาจาก Hui Wei
Anfey heard someone walking upstairs
Anfey ได้ยินคนเดินขึ้นไปชั้นบน
 It was Suzanna walking upstairs with Shally
Suzanna เดินขึ้นไปชั้นบนกับ Shally
 Today Suzanna did not wear leather armor
วันนี้ Suzanna ไม่ได้สวมเกราะหนัง
 She wore a white dress
เธอสวมชุดสีขาว
 The dress was a little bit below her knees
ชุดเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ข้างใต้เข่าของเธอ
 The clear and delicate skin of her lower legs showed
ผิวที่บอบบางและกระจ่างของขาลดลงแสดงให้เห็น
 She wore a pair of boots made of flash leopard
เธอสวมรองเท้าบู๊ททำจากเสือดาวแฟลช
 The black shoe ties on the boots wrapped around her lower legs
เชือกผูกรองเท้าสีดำห่อหุ้มขารอง
 She looked sexy with those black shoelaces
เธอดูเซ็กซี่ด้วยเชือกผูกรองเท้าสีดำ
 Suzanna also had a little bit of makeup on
Suzanna ยังมีการแต่งหน้านิดหน่อย
 She looked so adorable with the long and thick eyelashes
เธอดูน่ารักมากด้วยขนตายาวและหนา
 She looked at Shally with a warm smile
เธอมองไปที่ Shally ด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น
 Her gold earrings sparkled in her black shiny hair
ตุ้มหูสีทองของเธอประกายในเส้นผมเงางามของเธอ
Suzanna looked feminine, but everyone knew the power hidden underneath this feminine appearance
Suzanna ดูเป็นผู้หญิง แต่ทุกคนรู้ถึงพลังที่ซ่อนอยู่ใต้ลักษณะที่เป็นผู้หญิงนี้
Under normal conditions, it would only take one or two years to make a name for herself
ภายใต้สภาวะปกติจะใช้เวลาเพียงหนึ่งหรือสองปีในการสร้างชื่อให้กับตัวเอง
 There would be people wanting her to be her aides
มีคนอยากให้เธอเป็นผู้ช่วยของเธอ
 She was already a senior swordswoman even before she was twenty years old
เธอเป็นนักดาบอาวุโสก่อนที่เธออายุยี่สิบปี
 No one would doubt that she would be a master swordswoman someday
วันหนึ่งจะไม่มีใครสงสัยเลยว่าเธอจะเป็นนายดาบ
 She had reached to a level that many people could not reach in their whole life
เธอถึงระดับที่หลาย ๆ คนไม่สามารถเข้าถึงได้ตลอดชีวิต
 People knew she would become a master swordswoman someday, but the question would be how many more years it would take her
คนรู้ว่าเธอจะกลายเป็นนักดาบนายวันรุ่งขึ้น แต่คำถามก็คือจะต้องใช้เวลาหลายปีกว่านี้
Anfey knew he was lucky to get to know Saul and Ernest after he came to this world
Anfey รู้ว่าเขาโชคดีที่ได้รู้จักซาอูลและเออร์เนสหลังจากที่เขามาถึงโลกนี้
 He was also fortunate to know Suzanna
เขายังโชคดีที่ได้รู้จัก Suzanna
 "Anfey, you finally came out
"Anfey คุณที่สุดออกมา
" Suzanna smiled
"ซูซานนายิ้ม
"Brother Anfey, take it
"บราเดอร์ Anfey, เอามัน
" Shally held a hot dessert in front of her
"Shally จัดขนมร้อนไว้ข้างหน้าของเธอ
"I am not hungry yet
"ฉันยังไม่หิว
 You can have it, Shally
คุณสามารถมีได้, Shally
" Anfey caressed Shally’s head
"Anfey ก้มศีรษะของ Shally ไว้
 This was a way to get Suzanna to like him
นี่เป็นวิธีที่ทำให้ซูซานนาชอบเขา
 If he touched Suzanna’s head, she probably would have punched him
ถ้าเขาแตะหัวของซูซานนาเธออาจจะกดดันเขา
 Shally was so much easier to maneuver
Shally ทำได้ง่ายมาก
Anfy had been the one caring about Shally the most, sometimes even more than her sister since Shally joined Anfey’s legion
Anfy เป็นคนดูแลเรื่อง Shally มากที่สุดบางครั้งก็ยิ่งกว่าน้องสาวของเธอนับตั้งแต่ Shally เข้าร่วมกองพันของ Anfey
 He read stories to Shally, played games with her, and even "shamelessly" challenged her with magic powers
เขาอ่านเรื่องราวให้กับ Shally เล่นเกมกับเธอและแม้แต่ "อาย" ท้าทายเธอด้วยพลังวิเศษ
 Shally did not have strong desire to win
Shally ไม่ได้มีความปรารถนาดีที่จะชนะ
 She was happy if someone would play with her
เธอมีความสุขถ้ามีคนเล่นกับเธอ
 It did not matter to her whether she was winning
ไม่ว่าเธอจะเป็นผู้ชนะก็ตาม
 To Shally, practicing magic with Anfey was a game
การ Shally การฝึกเวทมนตร์กับ Anfey เป็นเกม
 She was not as serious as Anfey, who wanted to see who was better with magic power
เธอไม่ค่อยรุนแรงเท่า Anfey ใครอยากจะเห็นว่าใครดีกว่าด้วยพลังวิเศษ
Anfey did not know why he glanced at Suzanna’s legs
Anfey ไม่ทราบเหตุผลที่เขามองไปที่ขาของ Suzanna
 He did look at other places right away
เขามองไปยังที่อื่น ๆ ทันที
 "What a shame
"น่าเสียดาย
 It would be perfect with a pair of high heels and shorter skirt," Anfey thought to himself
มันจะเหมาะกับคู่ของรองเท้าส้นสูงและกระโปรงสั้น "Anfey คิดกับตัวเอง
Suzanna was a senior swordswoman
ซูซานนาเป็นนักดาบอาวุโส
 It was not difficult for her to catch Anfey glancing at her legs, even though he looked away quickly
มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอที่จะจับ Anfey glancing ที่ขาของเธอแม้ว่าเขาจะมองไปอย่างรวดเร็ว
 Suzanna looked down at her own legs and then she blushed
Suzanna มองลงมาที่ขาของเธอเองแล้วเธอก็อาย
Most times, people could not forget something even though they tried
คนส่วนใหญ่ไม่สามารถลืมอะไรบางอย่างได้แม้ว่าจะพยายาม
 Every time when Anfey saw Suzanna’s skin showing, or even heard Niya asking her to take a bath, he could not help thinking of that night with Suzanna
ทุกครั้งที่ Anfey เห็นผิวหนังของ Suzanna แสดงหรือแม้แต่ได้ยิน Niya ขอให้เธออาบน้ำเขาก็ไม่สามารถช่วยคิดถึงคืน Suzanna ได้
 Sometimes he would secretly glanced at Suzanna
บางครั้งเขาก็แอบมองไปที่สุซานน่า
 Suzanna was even worse than Anfey
Suzanna เลวร้ายยิ่งกว่า Anfey
 Every time she saw Anfey smiling, she would think about that night
ทุกครั้งที่เธอเห็น Anfey ยิ้มเธอจะคิดถึงคืนนั้น
 There was no one to blame, since Anfey’s smile had never changed
ไม่มีใครตำหนิได้เนื่องจากรอยยิ้มของ Anfey ไม่เคยเปลี่ยนไป
 The angle he pulled his mouth and the number of teeth he showed were always the same
มุมที่เขาดึงปากของเขาและจำนวนฟันที่เขาแสดงให้เห็นอยู่เสมอเช่นเดียวกัน
 It seemed that he wore a mask, and his facial expression would never change
ดูเหมือนว่าเขาสวมหน้ากากและการแสดงออกทางสีหน้าของเขาจะไม่เปลี่ยนแปลง
 When she had been caught by him that night, he gave her the same kind of smile
เมื่อคืนนี้เธอถูกจับโดยเขาเขายิ้มแบบเดียวกัน
 Later when they formed a legion, he smiled the same way when they discussed issues for the legion
ต่อมาเมื่อพวกเขากลายเป็นกองพันเขาก็ยิ้มแบบเดียวกับเมื่อพวกเขาพูดถึงปัญหาต่างๆของกองทหาร
 Suzanna could not help thinking about that night
ซูซานนาไม่สามารถช่วยคิดถึงคืนนั้นได้
 She had developed a conditioned response
เธอได้รับการตอบสนองที่มีเงื่อนไข
From a psychological point of view, to get rid of this conditioned response, it would have been better for her to be away from Anfey
จากมุมมองทางจิตวิทยาในการกำจัดการตอบสนองที่มีเงื่อนไขนี้จะเป็นการดีสำหรับเธอที่จะได้อยู่ห่างจาก Anfey
 If she did not see Anfey’s smiles, she would forget about it in few years
ถ้าเธอไม่เห็นรอยยิ้มของ Anfey เธอก็จะลืมเรื่องนี้ไปในไม่กี่ปี
 However, there could be another possibility: If Suzanna kept recalling Anfey’s smiles, this psychological barrier could get worse
อย่างไรก็ตามอาจมีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง: ถ้า Suzanna ระลึกถึงรอยยิ้มของ Anfey อุปสรรคทางจิตวิทยานี้อาจแย่ลง
"Suzanna, I have made your leather armor
"Suzanna, ฉันได้ทำเกราะหนังของคุณ
 Huh, Anfey, you are here
Huh, Anfey, คุณอยู่ที่นี่
" Anfey heard Hagan talking behind him and then he asked, "Where is my stuff?""Wait a second
"Anfey ได้ยิน Hagan พูดหลังเขาและแล้วเขาถามว่า" สิ่งที่ฉันอยู่ที่ไหน? "" รอสักครู่
" Hagan tucked his head back to the room and walked out of the room a minute later with a package in his hand
"เฮอร์แกนเอาศีรษะของเขากลับไปที่ห้องและเดินออกจากห้องนาทีต่อมาพร้อมกับห่ออยู่ในมือ
Anfey gently opened the package
Anfey ค่อยๆเปิดแพคเกจ
 There were almost a hundred arrowheads
มีหัวลูกศรเกือบร้อยตัว
 About twenty of them were thick and snowy white
ประมาณยี่สิบของพวกเขาหนาและเต็มไปด้วยหิมะขาว
 They were made of manticore’s teeth
พวกเขาทำจากฟันของกราม
 The rest of the arrow heads were comparatively smaller and light blue
ส่วนที่เหลือของหัวลูกศรมีขนาดเล็กกว่าและมีสีฟ้าอ่อน
 They were made of wyverns’ teeth
พวกเขาทำจากฟัน wyverns
 Anfey knew these arrows were quite powerful
Anfey รู้ว่าลูกศรเหล่านี้มีพลังมาก
 The former arrowheads could explode, and the latter ones were poisonous and could kill anyone unless that person carried the detoxing medicine made from wyvern’s gallbladders
อดีตหัวลูกศรอาจระเบิดและคนหลังเป็นพิษและสามารถฆ่าใครนอกจากผู้ที่ดำเนินการยา detoxing ที่ทำจากถุงน้ำดีของ wyvern
 These arrowheads were great, but they were all disposable and a hundred of them were far from enough
หัวลูกศรเหล่านี้ยอดเยี่ยม แต่พวกเขาทั้งหมดทิ้งและหนึ่งร้อยคนก็ห่างไกลจากที่นั่น
 Anfey put the arrowheads in his Dimensional Ring and then he grabbed a knife
Anfey ใส่หัวลูกศรลงในแถบขนาดและจากนั้นก็จับมีด
 Maybe it should not be called a knife anymore
บางทีมันไม่ควรเรียกว่ามีดอีกต่อไป
 It looked more like an awl because it did not have any blades
มันดูคล้ายสว่านเพราะมันไม่มีใบมีด
 It could only be used to thrust, not slay
มันสามารถใช้เพื่อผลักดันไม่ได้ฆ่า
 The tip of the knife looked very sharp
ปลายมีดดูคมมาก
 Anfey touched it with his finger
Anfey สัมผัสมันด้วยนิ้วของเขา
 "Don’t…" Hagan screamed
"ไม่ ... " Hagan กรีดร้อง
Hagan reminded Anfey a little too late
Hagan นึกถึงแอนฟายให้สายเกินไป
 Anfey felt the pain on his finger
Anfey รู้สึกเจ็บปวดบนนิ้วของเขา
 His finger was cut by the knife and then he felt an unusual feeling
นิ้วของเขาถูกตัดด้วยมีดแล้วเขาก็รู้สึกผิดปกติ
 His blood circulation and heartbeat slowed down
การไหลเวียนเลือดและการเต้นของหัวใจของเขาชะลอตัวลง
 He felt chest pain, exhaustion, dizziness
เขารู้สึกเจ็บหน้าอกอ่อนเพลียวิงเวียน
 He could not even move any of his fingers
เขาไม่สามารถขยับนิ้วของเขาได้
 These were symptoms of paralysis
อาการเหล่านี้เป็นอาการอัมพาต
Suddenly, Anfey felt something different
ทันใดนั้น Anfey รู้สึกว่าต่างออกไป
 The spirit crystal in his chest started to tremble
ผลึกคริสตัลในอกเริ่มสั่น
 Anfey knew well that it was fighting with the paralysis
Anfey รู้ดีว่ากำลังต่อสู้กับอัมพาต
 In about five seconds, the symptoms of paralysis disappeared and the spirit crystal calmed down
ในเวลาประมาณห้าวินาทีอาการอัมพาตหายไปและผลึกคริสตัลสงบลง
 It seemed nothing had happened
มันดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"It’s so wasteful!" Hagan shouted
"มันสิ้นเปลืองดังนั้น!" 
 "I have changed the properties of the knife and increased the rate of paralysis, but it also shortens the lifespan of the knife
"ฉันมีการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของมีดและเพิ่มอัตราการเป็นอัมพาต แต่ยังลดอายุการใช้งานของมีด
 You shouldn’t have tested it on yourself
คุณไม่ควรทดสอบตัวเอง
 Every time you use the knife, its lifespan will get shorter
ทุกครั้งที่คุณใช้มีดอายุการใช้งานจะสั้นลง
" "What is the rate of paralysis?" Anfey felt rejuvenated
"" อะไรคืออัตราอัมพาต? "Anfey รู้สึกกระปรี้กระเปร่า
 He thought he was lucky to have a knife with such a strong paralyzing effect
เขาคิดว่าเขาโชคดีที่มีมีดที่มีผลเป็นอัมพาตอย่างแรง
 He gave credit to Hagan
เขาให้เครดิตกับฮาแกน
"About eighty percent, or even higher, but it could only be used 30 times at most
"ประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์หรือสูงกว่า แต่สามารถใช้งานได้สูงสุด 30 ครั้งเท่านั้น
 You just wasted one
คุณเสียแค่ไหน
" Hagan rolled his eyes
"เฮอร์นกลิ้งตาขึ้น
 He was not too happy with Anfey wasting his product
เขาไม่พอใจกับ Anfey มากนักในการผลิตผลิตภัณฑ์ของเขา
"Great, wonderful!" Anfey looked happy
"เยี่ยมยอดมาก!" 
 He patted Hagan’s shoulder forcefully
เขาตบหน้าอกของเฮอร์อย่างเข้มแข็ง
Christian and others looked at Anfey in surprise, because Anfey used to have only three facial expressions: frown, calm and smile
คริสเตียนและคนอื่น ๆ มอง Anfey ด้วยความประหลาดใจเพราะ Anfey เคยมีการแสดงออกทางสีหน้าเพียงสามครั้งเท่านั้นคือยิ้มแย้มแจ่มใสสงบและรอยยิ้ม
 They all had different meanings
พวกเขาทั้งหมดมีความหมายแตกต่างกัน
 This time Anfey seemed he had lost himself
คราวนี้ Anfey ดูเหมือนว่าเขาสูญเสียตัวเอง
 This was their first time to see him losing himself
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นเขาสูญเสียตัวเอง
They did not know how much eighty percent paralyzing effect meant to Anfey
พวกเขาไม่ทราบว่ามีผลต่อการทำให้เป็นอัมพาตร้อยละแปดสิบหมายถึง Anfey
 It meant that he could kill twenty tough opponents
นั่นหมายความว่าเขาสามารถฆ่าฝ่ายตรงข้ามที่ยากลำบากได้ถึงยี่สิบคน
 Hagan had helped Anfey with his biggest problem
Hagan ช่วย Anfey ด้วยปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเขา
 How could he not be happy? He had taken the tears of stars for a while, which had gradually changed Anfey’s personality in an unnoticeable way
เขาจะไม่มีความสุขได้อย่างไร? 
 Anfey used to hide his emotions well, but this time he lost himself a little bit
Anfey ใช้เพื่อซ่อนอารมณ์ของเขาได้ดี แต่คราวนี้เขาก็สูญเสียตัวเองเล็กน้อย