Chapter 2 Chapter 2 It’s Done, Without Leaving a Single Trace Pang Jing Dong grabbed the gun and smashed its butt hard against the robber in the back seat
บทที่ 2 บทที่ 2 ก็ทำได้โดยไม่ต้องออกจากรอยเดียวปางจิงชิงคว้าปืนและทุบก้นหนักกับโจรที่เบาะหลัง
 With a loud “bang”, the robber was knocked out instantly
ด้วยเสียง "ดัง" โจรถูกเคาะออกทันที
 The robber in the front seat had now recovered from the pain and reached out his hands trying to grab the gun back, but the gun was pointing directly at his abdomen
โจรที่เบาะหน้าตอนนี้ฟื้นตัวจากความเจ็บปวดและเอื้อมมือออกจับมือจับปืนกลับ แต่ปืนพุ่งตรงไปที่หน้าท้องของเขา
 Pang Jing Dong pulled the trigger straight away
ปางจิงด้งดึงไกตรงไป
 Few shots were fired, exploding the robber’s abdomen
ระเบิดไม่กี่ภาพและระเบิดช่องท้องของโจร
 Fresh blood mixed with bits of flesh ran downwards
เลือดสดผสมกับชิ้นเนื้อวิ่งลง
 Although there was limited space inside the cab, Pang Jing Dong managed to agilely switch aim and fired a shot at the head of the knocked-out robber in the back seat
แม้ว่าจะมีช่องว่าง จำกัด อยู่ภายในรถแท็กซี่ แต่ปางจิงหนิงสามารถพลิกเปลี่ยนเป้าหมายและยิงกระสุนที่หัวโจรที่เคาะออกได้ในเบาะหลัง
 Blood splattered everywhere
เลือดกระเด็นไปทั่วทุกหนทุกแห่ง
 In just a blink of an eye, the injured robber was the only one left
ในชั่วพริบตา, โจรที่ได้รับบาดเจ็บเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่
 At this moment, Pang Jing Dong was completely different than the guy who was worried because he was late for work
ในขณะนี้ปางจิงดงต่างจากผู้ชายที่กังวลเพราะเขากำลังทำงานช้า
 The robber was staring blankly at Pang Jing Dong, too frightened to react
โจรได้จ้องมองที่ Pang Jing Dong อย่างหวาดกลัวและกลัวที่จะตอบโต้
 “Didn’t want to kill you at first……” Pang Jing Dong let out a sigh, “But now you’ve seen me
"ไม่ได้ต้องการจะฆ่าคุณตอนแรก ...... " ปางจิ่งลองถอนหายใจ "แต่ตอนนี้คุณได้เห็นฉัน
” A gun shot was fired, penetrating the robber’s throat
ปืนยิงถูกยิงทะลุลำคอของโจร
 Pang Jing Dong did not shoot at his head as a way of expressing his mercy
ปางจิงดงไม่ได้ยิงศีรษะของเขาเพื่อเป็นการแสดงความเมตตาของพระองค์
 “Goddamn it!” Pang Jing Dong threw the gun aside, and cleaned the blood stain on him, “I already said that I’m late for work!” As the seat was blocking him between the front and back seats, there was only some blood on his face, his shirt was surprisingly clean
"ขอโทษจริงๆ!" ปางจิงหนิงโยนปืนเข้ากันและทำความสะอาดคราบเลือดของเขา "ฉันพูดแล้วว่าฉันกำลังทำงานช้าๆ!" ขณะที่นั่งปิดกั้นระหว่างที่นั่งด้านหน้าและด้านหลังมีเพียง 
 After wiping the blood from his face, Pang Jing Dong opened the door and was about to leave, but then he remembered something he had to do
หลังจากเช็ดเลือดจากใบหน้าของเขาปางจิงดงเปิดประตูและกำลังจะออก แต่แล้วเขาจำได้ว่าเขาต้องทำอะไรบางอย่าง
 He took the gun back, and wiped his fingerprints off carefully
เขาเอาปืนกลับและเช็ดรอยนิ้วมือออกอย่างระมัดระวัง
 The cops were now at the scene
ตำรวจอยู่ในที่เกิดเหตุ
 With the arrival of the police guaranteeing the safety, the people who were initially trying to run away, had all came back and gathered around to spectate what was happening
ด้วยการมาถึงของเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อรับประกันความปลอดภัยผู้คนที่พยายามจะหนีออกไปก่อนหน้านี้ทุกคนก็กลับมารวมตัวกันเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
 The cops first surrounded the bank and began to search the surroundings
ตำรวจคนแรกล้อมรอบธนาคารและเริ่มค้นหาสภาพแวดล้อม
 Pang Jing Dong got out from the cab, and blended in with the messy crowd, and ran straight to his workplace
ปางจิงดงเดินออกจากรถแท็กซี่และผสมกับฝูงชนยุ่งเหยิงและวิ่งตรงไปยังที่ทำงานของเขา
 Without a doubt, Pang Jing Dong was late, which once again impressed his HR manager Wang Wei Tong, “You really don’t give a fuck yeah!” Till then, Pang Jing Dong was late to work for 14 days within a month’s time
โดยไม่ต้องสงสัยเลย Pang Jing Dong มาสายซึ่งประทับใจกับผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคลของเขาวังเหว่ยตองว่า "คุณไม่ได้เป็นคนเย้ยหยันจริงๆ!" จนกระทั่งปางติงดงกำลังทำงานอยู่ 14 วันภายในเวลาหนึ่งเดือน
 Every time, Pang Jing Dong was coming up with different excuses, like feeling uncomfortable and being sick from all kinds of diseases were the common ones
ทุกครั้งที่ปางดงด้งกำลังมาถึงข้อแก้ตัวต่างๆเช่นรู้สึกอึดอัดและป่วยจากโรคทุกชนิดเป็นเรื่องปกติ
 Once, Pang Jing Dong even told Wang Wei Tong, that he was helping an old lady who tripped, but in return, the old lady accused him of knocking her down
ครั้งหนึ่งปางจิงดงได้บอกกับวังเหว่ยตองว่าเขากำลังช่วยหญิงชราคนหนึ่งที่พลิกตัว แต่ในทางกลับกันหญิงชราคนหนึ่งกล่าวหาว่าเขาเคาะเธอลง
 If the excuse was legit, Pang Jing Dong could always be late for work, because he would need to face a trial
ถ้าแก้ตัวถูกต้องตามกฎหมายปางจิ้งด้งอาจจะไปทำงานได้เสมอเพราะเขาจะต้องเผชิญหน้ากับการทดลอง
 Of course, Wang Wei Tong would happily cooperate with the judicial system, that he would consider firing Pang Jing Dong
แน่นอนวังเหว่ยตองจะร่วมมืออย่างจริงจังกับระบบตุลาการว่าเขาจะพิจารณาการยิงปางปิงดง
 Therefore, Pang Jing Dong would not dare to use the excuse again, and till the day before, he had already used all his excuses, every single part of his body had already “malfunctioned” before, so he had no excuse to be late today
ดังนั้นปางกวนดงจึงไม่กล้าที่จะใช้ข้ออ้างนี้อีกและจนถึงวันก่อนเขาเคยใช้ข้อแก้ตัวทุกข้อแล้วทุกๆส่วนของร่างกายของเขาเคย "ชำรุด" มาก่อนแล้วจึงไม่มีข้ออ้างที่จะต้องมาสายในวันนี้
 In fact, he was late again
ในความเป็นจริงเขาก็สายอีกครั้ง
 Wang Wei Tong looked straight at Pang Jing Dong, his angry stare felt like a laser beam that was going to shatter his own glasses and penetrate Pang Jing Dong’s heart
Wang Wei Tong มองตรงไปที่ Pang Jing Dong การจ้องมองที่โกรธของเขารู้สึกเหมือนลำแสงเลเซอร์ที่กำลังสลายแว่นตาของตัวเองและเจาะหัวใจของปางดง
 He was a strict person, he would scold his subordinates like he was scolding his own son, but Pang Jing Dong could tell that under his expressionless appearance, he had a kind heart
เขาเป็นคนที่เข้มงวดเขาจะข่มขู่ผู้ใต้บังคับบัญชาเหมือนกำลังดุลูกชายของตัวเอง แต่ปางจิงดงก็สามารถบอกได้ว่าภายใต้การแสดงออกที่ไร้สัมผัสของเขาเขามีใจดี
 Pang Jing Dong swallowed his saliva, “Something special really happened this time……
ปางจิงตงกลืนน้ำลายของเขาว่า "ครั้งนี้มีอะไรพิเศษเกิดขึ้นจริงๆ ......
”p> Wang Wei Tong gave out a cold smirk, “Don’t tell me you were in the middle of a bank robbery?” Pang Jing Dong was shocked, “How did you know?” “I guessed it
"วังเหว่ยนตองออกมายิ้มเยาะให้เย็น" อย่าบอกฉันว่าคุณกำลังอยู่ระหว่างการปล้นธนาคารหรือไม่ "ปางจิงดงตกใจมาก" คุณรู้ได้ยังไง? "" ฉันเดาได้
” Wang Wei Tong smirked coldly again
วังเหว่ยยิ้มยิ้มเยาะอีกครั้ง
 “Considering that you are so unlucky all the time, if you want, from now on you can come to work at 11, just in time to make it to lunch!” Pang Jing Dong was touched, “That would be great!” “However ……
"ตั้งแต่คุณโชคร้ายตลอดเวลาถ้าคุณต้องการตั้งแต่ตอนนี้คุณสามารถมาทำงานที่ 11 เพียงในเวลาที่จะทำให้มันไปรับประทานอาหารกลางวัน!" Pang Jing Dong ได้สัมผัส "ที่จะดี!" " 
” Wang Wei Tong let out an even angrier stare at him, “You have to pay 100 bucks for your own meals every day, if not, pack up your stuff and leave!” “In that case, won’t I be owing to the company money after a month?” “If you want to keep your job, then be punctual
"วังเหว่ยตองปล่อยให้เขาโกรธจ้องมองเขา" คุณต้องจ่ายเงิน 100 เหรียญสำหรับอาหารของคุณเองทุกวันถ้าไม่เก็บของและทิ้งไว้! "" ในกรณีนี้ฉันจะไม่เป็นเพราะ 
” After a brief pause, Wang Wei Tong then said the following sentence word by word, “Especially tomorrow, the new boss is coming, if you are still late, then you really will need to go rob the banks……” The following morning, Pang Jing Dong did leave early, and purposely not taking any shortcuts, but still ended up stuck in a traffic jam
"หลังจากหยุดชั่วครู่วังเว่ยตองก็พูดประโยคต่อไปนี้ด้วยคำว่า" โดยเฉพาะวันพรุ่งนี้เจ้านายคนใหม่จะมาถึงถ้าคุณยังคงสายคุณก็จะต้องปล้นธนาคาร ...... "เช้าวันรุ่งขึ้น 
 Pang Jing Dong while sitting in the cab, poked his head out and saw a huge traffic lined up in front of him, and said to himself helplessly, “Why is it so jammed!” There was a huge downpour the night before, and even though the drainage system of the city was considered incredibly outstanding, there were some leakages which caused some minor flooding on the road, hindering the movement of the traffic
ปางจิงดงขณะนั่งอยู่บนรถแท็กซี่โผล่หัวออกและเห็นการจราจรขนาดใหญ่เรียงรายอยู่ข้างหน้าของเขาและพูดกับตัวเองอย่างไม่มีประโยชน์ "ทำไมมันจึงติดขัด!" มีฝนตกหนักมากเมื่อคืนก่อนและแม้กระทั่ง 
 Not to mention the bank robbery that happened the day before, which as a result the police conducted serious investigations in the area, hence all cars and pedestrians had to be checked upon
ไม่พูดถึงการปล้นธนาคารที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนซึ่งเป็นผลให้ตำรวจดำเนินการตรวจสอบอย่างจริงจังในพื้นที่เพราะเหตุนี้รถและคนเดินเท้าทั้งหมดต้องได้รับการตรวจสอบเมื่อ
 Of course, we all knew that, if the army was having some military simulations, that would cause numerous flights to be delayed for several days in a row, thus this kind of delay was considered nothing at all
แน่นอนว่าเราทุกคนรู้ดีว่าถ้ากองทัพมีการจำลองทางทหารบางอย่างซึ่งอาจทำให้เที่ยวบินหลายเที่ยวล่าช้าไปเป็นเวลาหลายวันติดต่อกันดังนั้นความล่าช้าแบบนี้จึงถือว่าไม่มีอะไรเลย
 However, if flights were being delayed, one could go and punch the stewardess
อย่างไรก็ตามหากเที่ยวบินล่าช้าหนึ่งสามารถไปและชักชวน stewardess
 But if one was late to work, and went up punching the police officer, that would be a completely different story
แต่ถ้ามีคนมาทำงานสายรุ้งและขึ้นไปข้าราชการตำรวจก็จะเป็นเรื่องที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
 What Pang Jing Dong did not expect, was that he got himself into trouble with a cop, a gorgeous looking lady cop
สิ่งที่ปางจิ้งดงไม่ได้คาดหวังคือการที่เขาต้องเผชิญหน้ากับตำรวจหญิงตำรวจที่กำลังมองหาที่งดงาม
 While Pang Jing Dong was still having random thoughts in his mind, he lit up a cigarette and looked again at the traffic in front of him
ขณะที่ปางจิงดงยังคงมีความคิดแบบสุ่มอยู่ในใจของเขาเขาก็เริ่มจุดบุหรี่และมองไปที่การจราจรข้างหน้า
 The vehicles looked like a handful of toothpicks being thrown and splattered onto the floor, and the traffic jam showed no sign of resolving
รถคันนี้ดูเหมือนหยิบไม้จิ้มฟันที่ถูกโยนทิ้งไปบนพื้นและการจราจรติดขัดก็ไม่มีสัญญาณของการแก้ไข
 Pang Jing Dong was grinding his teeth and having a thought, “The distance is not that far away, I might as well run to work from here
ปางจิงดงกำลังบดฟันและคิดว่า "ระยะทางไม่ไกลนักฉันอาจวิ่งหนีจากที่นี่ได้
” Made up his mind, Pang Jing Dong paid the fare and left the cab
"ใจของเขา Pang Jing Dong จ่ายค่าโดยสารและออกจากรถแท็กซี่
 He flicked his cigarette backward with style and was about to take his first step, to run at the fastest pace in his life towards his workplace when he heard a scream behind him
เขาสะบัดบุหรี่ไปข้างหลังด้วยรูปแบบและกำลังจะก้าวแรกก้าวไปข้างหน้าในที่ทำงานของเขาเมื่อเขาได้ยินเสียงกรีดร้องข้างหลังเขา
 Pang Jing Dong immediately glanced backward and saw a tall looking babe, who was staring at him with a pale face, and with a shivering voice, she asked, “What… What have you done?” The lady was wearing a loose low-cut t-shirt, and he had to admit, she did have the assets to dress sexily
ปางจิ่งตาดรีบถอยหลังไปอย่างรวดเร็วและเห็นเด็กทารกที่กำลังมองหาที่สูงซึ่งกำลังจ้องมองเขาด้วยใบหน้าที่ซีดและด้วยเสียงสั่นเธอถามว่า "อะไร ... คุณทำอะไร?" ผู้หญิงกำลังสวมเสื้อที่หลุดออกมาต่ำ 
 Boobies hanging in front of her like two huge smooth-surfaced snow top peaks, forming a deep cleavage in the middle, and from the cleavage, rose a pile of smoke
ปลาวาฬที่แขวนอยู่ข้างหน้าเธอเหมือนยอดเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะขนาดใหญ่ 2 แห่งก่อให้เกิดความแตกแยกที่กลางและจากความแตกแยกก็เพิ่มขึ้นกองควัน
 Pang Jing Dong almost let out a cry, “Sunlight shines upon the Xiang Ru peaks, revealing purple looking mists
ปางกวนลองร้องไห้ "แสงแดดสาดส่องไปตามยอดเขา Xiang Ru เผยให้เห็นหมอกที่มีสีม่วง
” P
"P
S
S
 – The phrase “Sunlight shines upon the Xiang Ru peaks, revealing purple looking mists” was referring to a famous poem written by the Chinese poet, Li Bai
- คำว่า "แสงแดดสาดส่องบนยอดเขา Xiang Ru เผยให้เห็นหมอกสีม่วงที่กำลังมองหา" หมายถึงบทกวีที่มีชื่อเสียงซึ่งเขียนขึ้นโดยกวีจีน Li Bai
 The poet was describing the scenery he saw at Mount Lu
กวีบรรยายทิวทัศน์ที่เขาเห็นที่ภูเขาลู
 “I fucked up!” Pang Jing Dong then realized what just happened, and immediately ran towards the girl, and with his hand reached out to the opening of the t-shirt, trying to find the cigarette’s end
"ฉันระยำ!" ปางกวนดงก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและรีบวิ่งไปหาหญิงสาวคนนี้และด้วยมือของเขาเอื้อมมือออกไปจนถึงการเปิดเสื้อยืดพยายามจะหาบุหรี่
 Pang Jing Dong did know that his action would easily cause a misunderstanding, but looking at the helpless lady, he had no other choice
ปางจิ้งด้งรู้ว่าการกระทำของเขาจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดได้ง่าย แต่มองไปที่ผู้หญิงที่ไร้อำนาจเขาไม่มีทางเลือกอื่น
 If he waited until she recovered from the shock, either her body would get burnt, or her clothes would instead
ถ้าเขารอจนกระทั่งเธอฟื้นจากอาการช็อกทั้งร่างกายของเธอจะถูกไฟไหม้หรือเสื้อผ้าของเธอจะแทน
 Regarding Pang Jing Dong’s intention, he was not trying to molest the girl, so he used his hand to split the t-shirt instead, trying to avoid her boobies, and touching her body
เกี่ยวกับความตั้งใจของปางชิงดงเขาไม่ได้พยายามที่จะข่มขืนหญิงสาวดังนั้นเขาจึงใช้มือของเขาเพื่อแบ่งเสื้อยืดแทนพยายามที่จะหลีกเลี่ยง boobies ของเธอและสัมผัสร่างกายของเธอ
 Even so, he could still tell that the girl was wearing a half cup brassiere
ถึงกระนั้นเขาก็ยังสามารถบอกได้ว่าผู้หญิงคนนั้นสวมชุดชั้นในครึ่งถ้วย
 Even though it was a very typical plot, and the difference comparing to other situations, was no one else would have the guts like Pang Jing Dong, to directly reached out his hand into a lady’s clothes, except if the person was a pervert
แม้ว่าจะเป็นแผนผังปกติและความแตกต่างเมื่อเทียบกับสถานการณ์อื่น ๆ ไม่มีใครกล้าที่จะมีความกล้าเช่นปางจิงดงเพื่อเอื้อมมือของเขาไปยังเสื้อผ้าของสุภาพสตรี แต่ถ้าคนนั้นเป็นคนนอกรีต
 Just like how this kind of plot usually ended up with, Pang Jing Dong’s action did get misunderstood, but not just by any ordinary person
เช่นเดียวกับที่พล็อตแบบนี้มักจะจบลงด้วยการกระทำของปางจางดงได้เข้าใจผิด แต่ไม่ใช่แค่คนธรรมดาเท่านั้น
 Pang Jing Dong did manage to find the cigarette’s end in between the lady’s bras, and just as he was going to extinguish the fire by pinching it, there came a scream beside him, “Pervert!”
ปางจิ่งตาดได้ค้นพบปลายบุหรี่ที่อยู่ระหว่างยกทรงของสุภาพสตรีและขณะที่เขากำลังจะดับไฟโดยการจับมันมีเสียงกรีดร้องข้าง "Pervert!"