Chapter 22 Chapter 22
บทที่ 22 บทที่ 22
 The Weight of War, the Weight of Order   Kang Chul-In silently swung the metal bat
น้ำหนักของสงครามน้ำหนักของการสั่งซื้อ Kang Chul- ในการกวาดไม้โลหะอย่างเงียบ ๆ
 He did not swing it with everything he had
เขาไม่ได้แกว่งทุกอย่างที่เขามี
 If he did, Kimura’s hip bones would break after two or three hits, and he would die after ten blows
ถ้าเขาทำอย่างนั้นกระดูกสะโพกของคิมูระจะหักหลังจากตีสองหรือสามครั้งและเขาจะตายหลังจากสิบครั้ง
 He controlled his strength as well as he could and hit as much as Kimura would be able to endure
เขาควบคุมพลังของเขาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้และตีให้มากที่สุดเท่าที่คิมูระจะสามารถทนได้
 However, even that was too much for Kimura
อย่างไรก็ตามแม้กระทั่งคิมูระก็มากเกินไป
 “Ugh… Mmmm…!” Every time the metal club swung, Kimura screamed, but the gag in his mouth muffled the sound
"อืม ... อืมมมม ... !" ทุกครั้งที่ metal club พังคิมมูระกรีดร้อง แต่การปิดปากในปากทำให้เสียง
 Crack, crack–! Kang Chul-In hit like a machine
แตก, ร้าว! 
 He looked so emotionless that, for those who were watching, the hairs on their backs rose
เขามองไม่รู้สึกว่าสำหรับผู้ที่เฝ้าดูขนบนหลังของพวกเขาเพิ่มขึ้น
 And this lasted for about 30 minutes
และใช้เวลาประมาณ 30 นาที
 When Kimura had received about 50 blows, Kang Chul-In spoke
เมื่อคิมูระได้รับความรู้สึกราว 50 ครั้งคังชุนอินพูด
 “Untie him
"ปลดปล่อยเขา
” “Yes, Sovereign
"" ใช่อธิปไตย
”One of the soldiers quickly did as he ordered
"ทหารคนหนึ่งทำอย่างรวดเร็วตามที่เขาสั่ง
 “Please… spare, spare me!!” Kimura, who had been untied from Podorski’s rope-tie and gag, begged and pleaded until his hands became his feet
คิยูระผู้ซึ่งถูกปลดออกจากเชือกผูกปมของ Podorski แล้วก็ขอร้องและสารภาพจนกว่ามือของเขาจะกลายเป็นเท้าของเขา
 He was crying and making a big commotion
เขาร้องไห้และสร้างความวุ่นวายใหญ่
 Kimura looked like a young boy who just had gotten in serious trouble by his father
คิมูระดูเหมือนเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เพิ่งประสบปัญหาร้ายแรงจากพ่อของเขา
 “I… I will never do that again!! Please, please spare me my life! Don’t kill me!” Kimura, who was begging on his knees, had lost any last sense of dignity he had as a Sovereign
"ฉัน ... ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นอีก !! 
 He was so servile and desolate that even those looking clicked their tongues
เขาเป็นทาสและไร้ที่พึ่งที่แม้แต่คนที่มองหาก็คลิกลิ้นของพวกเขา
 “What have you done wrong?” Kang Chul-In asked
"คุณทำอะไรผิด?" คังชุนอินถาม
 “I am sorry for causing the war
"ฉันเสียใจที่ทำให้เกิดสงคราม
 I am sorry
ฉันขอโทษ
 I’m sorry for cursing
ฉันขอโทษสำหรับคำสาปแช่ง
” “Wrong
" "ไม่ถูกต้อง
” Kang Chul-In shook his head
คังชอลอินเขย่าหัว
 “Put the gag back on him
"ปิดปากเขาไว้
” The gag went back on Kimura’s mouth
ปิดปากกลับเข้าไปในปากของคิมูระ
 “Mmmm…Mmmmm!!!” The metal club swung again
"อืมมมมมมมม !!!" วงดนตรีโลหะเหวี่ยงอีกครั้ง
 “Speak
"พูด
 What did you do wrong?” Kang Chul-In who had delivered the second blow, asked Kimura again
คุณทำอะไรผิด? "คังจุฬ - อินที่ส่งมอบระเบิดครั้งที่สองถามคิมูระอีกครั้ง
 “I did wrong… I’m sorry…
"ฉันผิด ... ฉันขอโทษ ...
” “So, what did you do wrong?” “I don’t know, but I’m sorry for everything… Please just spare my life…” “Put it back
"" แล้วคุณทำอะไรผิด? "" ฉันไม่รู้ แต่ฉันขอโทษทุกสิ่งทุกอย่าง ... กรุณาช่วยชีวิตฉัน ... "" เอามันกลับ
” Kang Chul-In seemed unsatisfied, as if the answer was again not what he was looking for
"คังจุล - อินดูเหมือนไม่พอใจราวกับว่าคำตอบคือไม่ใช่สิ่งที่เขากำลังมองหา
 Crack! After the blows landed again for the third time and Kimura was almost unconscious, the iron club finally stopped
แตก! 
 “Ugh…
"ฮึ…
” “Do you still not know what you did wrong?” “Please… if you tell, if you tell me…” Kimura seemed like he did not even have the strength to beg anymore
"คุณยังไม่รู้หรอกว่าคุณทำผิดอะไรเหรอ?" "ได้โปรด ... ถ้าคุณบอกถ้าคุณบอกฉัน ... " คิมูระดูเหมือนว่าเขาไม่ได้มีกำลังที่จะขอร้องอีกต่อไป
 Indeed, since although Kang Chul-In controlled his strength, he had been hit almost a hundred times
นับตั้งแต่ที่คังจุล - อินควบคุมความแรงของเขาเขาก็โดนเกือบร้อยเท่า
 “Sovereign, why don’t you just take his head instead…” James came forward, unable to watch further
"อธิปไตยทำไมคุณถึงไม่เอาแต่หัว ... " เจมส์ออกมาข้างหน้าไม่สามารถมองดูต่อไปได้
 Kimura was in so much pain that James had asked for a comfortable death
คิมูระรู้สึกเจ็บปวดมากที่เจมส์เคยขอความตายที่แสนสบาย
 “No, I am not going to kill him
"ไม่ฉันจะไม่ฆ่าเขา
”Kang Chul-In shook his head
คังชอลอินเขย่าหัว
 “Feed him the potion
"เลี้ยงเขาให้ยา
” When the order fell, Kang Chul-In’s subordinates shook in terror
"เมื่อคำสั่งล้มลงผู้บังคับบัญชาของ Kang Chul-In ก็หวาดกลัว
 It had sounded like he would heal him, then hit Kimura some more
มันฟังดูคล้ายกับว่าเขาจะรักษาเขาได้แล้วก็ตีคิมูระอีก
 “The person who you should be begging to is not me but over there
"คนที่คุณควรจะขอทานไม่ใช่ฉัน แต่ไปที่นั่น
” Kang Chul-In went against everyone’s predictions and put down his iron club
คังจุล - อินเดินหน้าทำนายทุกอย่างและวางเหล็กลง
 “Since you ask to be taught, I will teach you
"เมื่อคุณขอให้สอนฉันจะสอนคุณ
” Kang Chul-In’s finger pointed outside
"นิ้วของ Kang Chul-In ชี้ออกไปข้างนอก
 “The one you should apologize to is not me but your soldiers
"คนที่คุณควรจะขอโทษไม่ใช่ฉัน แต่เป็นทหารของคุณ
 Those who died for nothing because of the orders you gave with your incompetence
บรรดาผู้ที่เสียชีวิตเพราะความไม่สามารถตามคำสั่งของคุณได้
”>“…!” “You have the authority to give orders, no matter how incompetent of a Sovereign you are, but have you ever thought of the weight of those orders? Have you ever thought of the things that were going to happen because of your orders?” At Kang Chul-In’s criticism, Kimura could not say anything
"คุณมีอำนาจที่จะออกคำสั่งไม่ว่าคุณจะเป็นคนเผด็จการ แต่คุณเคยคิดถึงน้ำหนักของคำสั่งเหล่านั้นหรือไม่? 
 It was even more so because they were all true
มันยิ่งใหญ่กว่านี้เพราะทั้งหมดเป็นความจริง
 “Of course, you are extremely young and you probably were not able to completely figure out the Grand Calling that suddenly happened
"แน่นอนว่าคุณอายุน้อยมากและคุณอาจจะไม่สามารถรู้ได้ว่า Grand Calling กำลังเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน
 This situation may have felt like it was a dream, or a game
สถานการณ์นี้อาจมีความรู้สึกเหมือนเป็นความฝันหรือเกม
 It’s not that I cannot understand
ไม่ใช่ว่าฉันไม่เข้าใจ
 But…
แต่…
” Kimura flinched at his loud voice
คิมูระกระแทกด้วยเสียงอันดัง
 “No matter how ignorant and incompetent you were, what you did is not easily forgivable
"ไม่ว่าคุณไม่รู้ตัวและไร้ความสามารถเท่าไหร่ แต่สิ่งที่คุณทำก็ไม่สามารถอภัยให้ได้
 Giant centipedes, sure, but ants are a kind that has emotion and intelligence
ยักษ์ตะขาบแน่ใจ แต่มดเป็นชนิดที่มีอารมณ์และสติปัญญา
 And over two hundred of those ants are dead
และมีมดสองร้อยตัวที่ตายไป
 Because of your orders
เนื่องจากคำสั่งซื้อของคุณ
” The Sovereign Hall fell silent at Kang Chul-In’s words
"The Sovereign Hall เงียบไปกับคำพูดของคังจุงอิน
 “If you are in a high position, you need to be able to carry responsibility
"ถ้าคุณอยู่ในตำแหน่งที่สูงคุณจะต้องสามารถรับผิดชอบได้
 How could you not, for the lives of your soldiers depend on your decision?” It was not for Kang Chul-In to say, since he was the prime example of a conquest sovereign, but it was also something that only Kang Chul-In could say
ชีวิตของทหารของคุณขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณได้อย่างไร? "ไม่ใช่เพราะ Kang Chul-In กล่าวเพราะเขาเป็นตัวอย่างที่สำคัญที่สุดของจักรพรรดิพิชิต แต่ก็เป็นเพียงสิ่งเดียวที่คังชุนอิน 
 How many had their life or death dependent on his orders? Kang Chul-In was once, a man who controlled thousands of lives
มีกี่ชีวิตหรือความตายที่ขึ้นอยู่กับคำสั่งของเขา? 
 There were probably few who knew better than him, the weight of a Sovereign, and the weight of a war
มีบางคนที่รู้ดีกว่าเขาน้ำหนักของจักรพรรดิและน้ำหนักของสงคราม
 “If even one of my soldiers died, I would have killed you without hesitation
"ถ้าแม้กระทั่งทหารคนใดคนหนึ่งตายฉันก็จะฆ่านายโดยไม่ลังเลเลย
 But I guess you are quite lucky, seeing that not one of my soldiers died in this battle
แต่ฉันคิดว่าคุณโชคดีมากเพราะเห็นว่าทหารคนหนึ่งของฉันเสียชีวิตในสงครามครั้งนี้
 But… even if I forgive you, who will listen to the cries of your soldiers who died today? How about the emotional state of your loyal Timothy who you abandoned?” “Ah, ah…!” It seemed like Kimura finally understood Kang Chul-In
แต่ ... แม้ว่าฉันจะให้อภัยคุณใครจะฟังเสียงร้องของทหารของคุณที่เสียชีวิตในวันนี้? 
 “Beg for forgiveness, to those who died because of your foolishness
ขอคนให้อภัยผู้ที่ตายเพราะความโง่เขลาของท่าน
” “I am sorry… I’m so sorry…” Kimura kneeled towards the front and bowed his head
"" ฉันขอโทษ ... ฉันขอโทษ ... "คิมูระคุกเข่าไปทางด้านหน้าและโค้งคำนับศีรษะ
 “I am sorry… I’m so sorry…” The apology lasted for a long while
"ฉันขอโทษ ... ฉันขอโทษ ... " การขอโทษกินเวลานาน
 ‘I changed a lot too
'ฉันเปลี่ยนไปมากเกินไป
’ Kang Chul-In silently looked at Kimura and realized he too, had changed
คังจุล - เงียบ ๆ มองคิมูระและรู้ตัวดีว่าเขาเปลี่ยนไป
 If it was him before, he would have cut the throats of every man and woman, as well as the lives of the people of the enemy Sovereign
ถ้าก่อนหน้านี้เขาจะตัดลำคอของทุกคนและทุกคนรวมถึงชีวิตของผู้คนของศัตรู Sovereign
 Although it was not often, there were a couple of times when he had
แม้ว่าจะไม่ใช่บ่อยครั้ง แต่ก็มีอยู่สองครั้งด้วยกัน
 However, after his return, he himself could feel that he was different from before
อย่างไรก็ตามหลังจากกลับมาเขารู้สึกว่าเขาแตกต่างจากก่อน
 Maybe it was because of that day’s defeat that he had changed
บางทีอาจเป็นเพราะความพ่ายแพ้ในวันนั้นที่เขาเปลี่ยนไป
 ‘Well, let’s just call it an extenuating circumstance
'ดีให้เป็นเพียงแค่เรียกมันว่าเป็นสถานการณ์ที่ลดทอน
’ Underage, foolishness, lack of realization that it is reality, etc… it was okay to show mercy once considering it was shortly after the Grand Calling
"ความดื้อดึงความโง่เขลาขาดความตระหนักว่ามันเป็นความจริง ฯลฯ ... มันก็โอเคที่จะแสดงความเมตตาเมื่อพิจารณาไม่นานหลังจากที่แกรนด์โทร
 Of course, as previously mentioned, it was also because there were no casualties on his side
แน่นอนว่าดังที่ได้กล่าวมาแล้วว่าเป็นเพราะไม่มีการบาดเจ็บล้มตายอยู่ข้างๆเขา
 As time passed and Kimura apologized again and again to a point where he was almost unconscious, Kang Chul-In spoke
เมื่อเวลาผ่านไปคิมมูระและขอโทษอีกครั้งหนึ่งจนถึงจุดที่เขาเกือบหมดสติคังชุนอินพูด
 “That is enough apologizing in front of me
"นั่นคือพอขอโทษที่ด้านหน้าของฉัน
 I don’t know if the apology that you showed right now is sincere or a sly trick to save yourself from this situation
ฉันไม่ทราบว่าการขอโทษที่คุณได้แสดงให้เห็นในตอนนี้เป็นเรื่องจริงใจหรือเป็นกลอุบายเพื่อช่วยตัวเองจากสถานการณ์นี้หรือไม่
 I don’t have a way of knowing nor do I care
ฉันไม่มีทางรู้หรือฉันสนใจ
 But, if you truly feel sorry, then you must never forget what you did today
แต่ถ้าคุณรู้สึกเสียใจอย่างแท้จริงคุณจะต้องไม่ลืมสิ่งที่คุณทำในวันนี้
 That is dependent on your humanistic qualities, and I will not intervene
นั่นขึ้นอยู่กับลักษณะความเห็นอกเห็นใจของคุณและฉันจะไม่เข้าไปแทรกแซง
” Kang Chul-In paused briefly, and then continued
คังชอล - ในหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วก็ต่อ
 “My lecturing stops here
"การบรรยายของฉันหยุดที่นี่
 Like I said, I will spare you, so return home as soon as your throat gets better
เช่นฉันพูดว่าฉันจะช่วยให้คุณกลับบ้านได้เร็วที่สุดเท่าที่ลำคอของคุณจะดีขึ้น
 Ah, before that, we must finish what we were doing
อาก่อนหน้านั้นเราต้องจบสิ่งที่เรากำลังทำอยู่
 Lucia!” Lucia who had come into the Sovereign Hall and was watching the event unfold, answered when she heard her name be called
Lucia! "ลูเซียที่เข้ามาใน Sovereign Hall และเฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอบเมื่อเธอได้ยินชื่อของเธอถูกเรียก
 “Yes, Sovereign
"ใช่อธิปไตย
 What do you need?” “Bring the Soul Core
สิ่งที่คุณต้องการ? "" นำ Soul Core
” “Yes, my Lord!” Lucia disappeared somewhere, and then reappeared with a fancy sword that she held with two hands
"" ใช่พระเจ้าของฉัน! "ลูเซียหายไปที่ไหนสักแห่งแล้วก็โผล่เข้ามาพร้อมกับดาบแฟนซีที่เธอถือไว้ด้วยสองมือ
 Soul Core
Core วิญญาณ
 It was a sword that had no use as an actual weapon and was purely for ceremonial purposes, but it was a key controller that symbolized the Sovereign and controlled the land
มันเป็นดาบที่ใช้ไม่ได้เป็นอาวุธจริงและเป็นจุดประสงค์ในการทำพิธี แต่มันก็เป็นตัวควบคุมหลักที่เป็นสัญลักษณ์ของจักรพรรดิและควบคุมแผ่นดิน
 Therefore, the Soul Core was something that only the Sovereign and his advisor could touch
ดังนั้น Soul Core คือสิ่งที่มีเพียง Sovereign และที่ปรึกษาของเขาเท่านั้นที่สามารถสัมผัสได้
 Kang Chul-In was able to control Laputa’s facilities and the magic engineered satellite in space only with the Soul Core
Kang Chul-In สามารถควบคุมสิ่งอำนวยความสะดวกของ Laputa และดาวเทียมระบบวิเศษในอวกาศได้เฉพาะกับ Soul Core เท่านั้น
 The Soul Core for a Sovereign was like a royal seal, or a God-Given gift
แกนวิญญาณสำหรับจักรพรรดิเป็นเหมือนตราประทับของพระราชวงศ์หรือเป็นของขวัญจากพระเจ้า
 “You do not have the right to be a Sovereign
"คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นอธิปไตย
 Also, the responsibility of defeat falls solely on the Sovereign
นอกจากนี้ความรับผิดชอบของความพ่ายแพ้ตกอยู่ในอำนาจอธิปไตย
 Therefore, I will take away your position here as Sovereign
ดังนั้นฉันจะเอาตำแหน่งของคุณที่นี่เป็นอธิปไตย
”“How…” Kimura answered with a quivering voice
"" อย่างไร ... "คิมูระตอบด้วยเสียงกระหึ่ม
 “The thing you are wearing on your waist, that is the Soul Core
"สิ่งที่คุณสวมอยู่บนเอวของคุณนั่นคือ Soul Core
 You need to make a vow to me holding it
คุณต้องสาบานให้ฉันถือมัน
” Kimura took out the Burrow’s Soul Core at Kang Chul-In’s orders
คิมูระได้เอาแกนวิญญาณของ Burrow ไปที่คำสั่งของ Kang Chul-In
 “Get on your knees and touch your sword to mine
"จับหัวเข่าของคุณและแตะดาบของคุณไปที่เหมือง
 Repeat after me
พูดตามฉัน
 I” “I
ฉัน "" ฉัน
” “Pledge my troops and my land” “Pledge my troops and my land” “to the one who was victorious over me,” “to the one who was victorious over me,” “Laputa’s Sovereign, Kang Chul-In
"" จงรักภักดีกับกองกำลังของฉันและดินแดนของฉัน "" จงรักภักดีต่อกองกำลังและดินแดนของฉัน "" ต่อผู้ที่ได้รับชัยชนะเหนือข้าพระองค์ "" ต่อผู้ที่ได้รับชัยชนะเหนือข้าพระองค์ "" จักรพรรดิ Laputa, Kang Chul-In
” “Laputa’s Sovereign, Kang Chul-In
"" จักรพรรดิ Laputa, Kang Chul-In
” “Leaving nothing,”“Leaving nothing,” As the vow continued, the Soul Cores of Laputa and the Burrow began to radiate an energy
"" ปล่อยให้ไม่มีอะไร "" ปล่อยให้ไม่มีอะไร "ในฐานะคำมั่นสัญญายังคงต่อเนื่องแกนวิญญาณของ Laputa และ Burrow เริ่มแผ่พลังงาน
 “and give up my status as Sovereign
"และยอมแพ้สถานะของฉันเป็นอธิปไตย
” “and give up my status as Sovereign
"" และยอมแพ้สถานะของฉันเป็นอธิปไตย
” As soon as Kimura finished reciting the vow, the Burrow land’s Soul Core burned bright red
"ทันทีที่คิมูระได้สาบานคำปฏิญาณไว้วิญญาณของกลุ่ม Burrow land เผาไหม้สีแดงสด
 And… Crack! Broke into a million pieces
และ ... แตก! 
 In the remains of the broken Soul Core of the Burrow lands, magic energy flowed into Kang Chul-In’s Soul Core
ในส่วนที่เหลือของ Soul Core ที่ร้าวจากดินแดน Burrow พลังงานของเวทมนตร์ได้ไหลเข้าสู่ Spirit Core ของ Kang Chul-In
 And messages popped up in front of Kang Chul-In
และมีข้อความปรากฏขึ้นหน้า Kang Chul-In
   [You have gained control of the Burrow lands
[คุณได้รับการควบคุมของดินแดน Burrow
] [You have gained 5 levels with the conquest of an enemy Sovereign
] [คุณได้รับ 5 ระดับด้วยการพิชิตข้าศึก Sovereign
] [You have gained 50 Sovereign Points with the conquest of an enemy Sovereign
] [คุณได้รับ Sovereign Points 50 อันพร้อมกับพิชิตข้าศึก Sovereign
] [Level 14 Reached!] [Tutorial 1 Quest Complete!] [Reward in Quest Completion: Experience +500/ 20 Gold/ Warp Gate unlocked (unlimited)]   Because it was brief information it was not in detail, it was definite that the ownership of the Burrows fell to Kang Chul-In
] [Level 14 Reached!] [Tutorial 1 Quest Complete!] [Reward in Quest Completion: ประสบการณ์ + 500/20 Gold / Warp Gate ปลดล็อค (ไม่ จำกัด จำนวน)] เนื่องจากเป็นข้อมูลสั้น ๆ มันไม่ได้อยู่ในรายละเอียดแน่นอนว่า 
 The ants who survived as well as the gold that Kimura had would have also transferred to Kang Chul-In
มดที่รอดชีวิตและทองที่คิมูระได้รับก็จะย้ายไปอยู่ที่คังจุลอิน
 Aside from the advisor Timothy of course
นอกเหนือจากที่ปรึกษาทิโมธีแน่นอน
 Also, because he cleared the Tutorial 1 Quest, the reward that followed was also given
นอกจากนี้เนื่องจากเขาล้าง Tutorial 1 Quest รางวัลที่ตามมาก็ให้
 Even if it was a boring win, the reward was clear
แม้ว่าจะเป็นรางวัลที่น่าเบื่อก็ตามรางวัลก็ชัดเจน
 “Is, is it… over now?” Kimura spoke weakly
"มันคือ ... ตอนนี้หรือไม่?" คิมูระพูดอย่างอ่อนแอ
 “Yes, it is over
"ใช่มันจบแล้ว
” “I, I am sorry… I am sorry to everyone… I apologize…” And Kimura fainted, falling to the ground
"ฉันฉันขอโทษ ... ฉันขอโทษทุกคน ... ฉันขอโทษ ... " และคิมูระก็ซึ่มล้มลงกับพื้น
 He could not finish
เขาไม่สามารถจบ
 “Take him and tend to him
"เอาเขาและมีแนวโน้มที่จะเขา
” As soon as Kang Chul-In ordered, two soldiers took Kimura and disappeared to somewhere
"ทันทีที่คังจุล - อินสั่งทหารสองคนเอา Kimura ไปและไปที่ไหนสักแห่ง
 ‘Now, would I have some time to return to Earth?’ Compared to the three or four days he had predicted in the beginning, he was in Pangaea for two weeks, so he had postponed for an extremely long time
'ตอนนี้ฉันจะมีเวลากลับไปยังโลกหรือไม่?' เมื่อเทียบกับสามหรือสี่วันที่เขาคาดการณ์ไว้ในตอนแรกเขาอยู่ใน Pangaea เป็นเวลาสองสัปดาห์ดังนั้นเขาจึงเลื่อนออกไปเป็นเวลานานมาก
 However, he could not go right away
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถไปได้ทันที
 He needed to take care of the ants who survived, the fire toad that he took from Kimura, reward for his troops, as well as dealing with what to do with the Burrow land
เขาต้องการที่จะดูแลมดที่รอดชีวิตไฟคางคกที่เขาเอามาจาก Kimura รางวัลสำหรับกองกำลังของเขาเช่นเดียวกับการจัดการกับสิ่งที่จะทำอย่างไรกับที่ดิน Burrow
 In order for him to return to Earth, he needed at least two or three more days
เพื่อให้เขากลับมาสู่โลกเขาต้องมีเวลาอีกอย่างน้อยสองหรือสามวัน
 ‘Also, was it time for me to pay the interest?’ Kang Chul-In remembered the borrowed money and smiled a bitter smile
'ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะจ่ายดอกเบี้ย?' คังจุล - จำเงินที่ยืมมาและยิ้มให้กับรอยยิ้มอันขมขื่น
 He probably had to tell Lucia from the privy purse
เขาอาจต้องบอกลูเซียจากกระเป๋าเงินส่วนตัว
 But, there probably would be quite a bit of gold from Kimura, so there would be plenty after the debt was paid
แต่อาจจะมีทองไม่น้อยจาก Kimura ดังนั้นจะมีมากมายหลังจากที่ได้รับชำระหนี้แล้ว
 If there was a bit more, he maybe would be able to give his mother some allowance and find her a good apartment for rent
ถ้ามีอีกสักหน่อยเขาอาจจะสามารถให้เงินช่วยเหลือแก่แม่ของเขาและหาพาร์ทเมนท์ที่ดีสำหรับให้เช่า
 It was true
มันเป็นความจริง
 The Sovereign Kang Chul-In, too, could not escape worrying about debt and apartment rent
จักรพรรดิคังจุล - อินไม่สามารถหลบหนีเพราะต้องกังวลเรื่องหนี้และค่าเช่าอพาร์ทเมนท์
 Of course, if more time passed, he would claw in heaps of money in the millions instead of the thousands, but that would be at least a year later
แน่นอนว่าถ้าเวลาผ่านไปเขาจะเลียนแบบเงินเป็นล้าน ๆ แทนที่จะเป็นพัน ๆ แต่อย่างน้อยก็หนึ่งปีต่อมา