Chapter 1
บทที่ 1
7 Book 1-1
7 Book 1-1
7 Why are you smiling?   Yulian was terrified
ทำไมคุณยิ้ม? 
   He remembered the first time his master mentioned sparring
เขาจำได้ว่าครั้งแรกที่นายของเขาเอ่ยถึงการซ้อม
   I will only use my left foot
ฉันจะใช้เท้าซ้ายเท่านั้น
 Let’s try to spar once
ลองสปาร์คครั้งเดียว
   At that time, Yulian was wondering what kind of sparring can be done like that
ในเวลานั้นยูเลียนกำลังสงสัยว่าการซ้อมแบบไหนที่สามารถทำได้เช่นนั้น
 Of course, it did not take long for him to realize the truth
แน่นอนว่ามันใช้เวลาไม่นานสำหรับเขาที่จะรู้ความจริง
 Could he have even imagined that?   Chun Myung Hoon used a movement method called “Major Pain” (TL: Okay, so it could have been translated to Officer Whining or something of the sort but Major Pain sounded better to me) and used only his left foot to fly around and turn Yulian into a flat pancake
เขาสามารถจินตนาการได้หรือไม่? 
   It took him two years to make his master use both of his feet and another two years before he could make his master use one finger (TL: 4 years?! When the heck did 4 years go by?)   Every time they sparred, Yulian trembled in fear
เขาใช้เวลาสองปีในการทำให้เจ้านายของเขาใช้เท้าทั้งสองข้างของเขาและอีกสองปีก่อนที่เขาจะทำให้เจ้านายของเขาใช้นิ้วเพียงนิ้วเดียว (TL: 4 ปี?) เมื่อเวลาผ่านไป 4 ปีล่ะ?) ทุกครั้งที่พวกเขา sparred, ยูเลียน 
 In contrast to the normal beatings, Chun Myung Hoon never went easy during sparring
ตรงกันข้ามกับการเฆี่ยนตีตามปกติ Chun Myung Hoon ไม่เคยทำอะไรง่ายๆระหว่างการซ้อม
 Yulian would feel lucky even if he fainted, as long as he didn’t have any long-term repercussions
ยูเลียนจะรู้สึกโชคดีแม้ว่าเขาจะเป็นลมอ่อนแอตราบเท่าที่เขาไม่มีผลกระทบในระยะยาว
   It felt like his master had attached some type of metal club to his foot and finger
รู้สึกว่าเจ้านายของเขาเคยติดทีมโลหะประเภทหนึ่งเข้ากับเท้าและนิ้วของเขา
 Even if he thought it was a light hit or it barely scratched him, it would end up making him injured to the point he would have to stay in bed for a couple days
แม้ว่าเขาจะคิดว่ามันเป็นแสงที่โดนหรือแทบจะไม่มีรอยขีดข่วนเขาก็จะทำให้เขาบาดเจ็บไปถึงจุดที่เขาจะต้องอยู่บนเตียงเป็นเวลาสองสามวัน
   In reality, it was probably only that much because his master hated to see him injured and lying in bed
ในความเป็นจริงมันอาจเป็นไปได้เพียงเพราะนายของเขาเกลียดที่จะเห็นเขาบาดเจ็บและนอนบนเตียง
 (TL: Oh he’s such a caring master! Oh wait, he probably just wants to keep beating him up)
(TL: โอ้เขาเป็นคนที่ห่วงใยมาก ๆ โอ้รอสักครู่เขาคงอยากจะเฆี่ยนเขาอยู่ดี)
   “Why
"ทำไม
all of a sudden? This disciple does not have the skills, nor is he prepared…”   “Does a warrior only fight when they want to? If they aren’t prepared, do they not fight?”   “Of course that’s not the case, but…”   “Enough talking
ในทันที? 
 Just bring it
เพียงแค่นำมัน
 Your master will teach you with deep sincerity
นายของคุณจะสอนคุณด้วยความจริงใจอย่างสุดซึ้ง
”   ‘I would be fine if you just half-assed it…’   Yulian was screaming inside while tightly holding onto his greatsword
"ฉันจะทำได้ดีถ้าคุณแค่ครึ่งนึง ... " ยูเลียนกำลังกรีดร้องอยู่ข้างในขณะที่จับมือเขาไว้อย่างแน่นหนา
 He could not think about getting hit by his Master
เขาไม่สามารถคิดถึงการโดนนายของเขาได้
 If he did, then he would definitely end up as rice (TL: End up as his meal, cannon-fodder, etc)
ถ้าเขาทำอย่างนั้นเขาก็จะจบลงด้วยการเป็นข้าว (TL: ท้ายสุดเป็นอาหารปศุสัตว์ - อาหารสัตว์ ฯลฯ )
 He knew he had to at least swing his sword while getting hit for his master to hit him at least one hit less
เขารู้ว่าเขาต้องแกว่งดาบอย่างน้อยที่สุดในขณะที่โดนนายตีให้ตีเขาอย่างน้อยหนึ่งครั้ง
 His survival instinct, forged from years of experience, prepared him for what was to come
สัญชาตญาณการมีชีวิตอยู่รอดของเขาซึ่งถูกปลอมแปลงมาจากประสบการณ์ได้เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
   “Ahhhhh!”   You couldn’t tell whether Yulian was hyping himself up or screaming in terror as Yulian rushed towards Chun Myung Hoon
"Ahhhhh!" คุณไม่สามารถบอกได้ว่ายูเลียนกำลังร้องไห้ตัวเองขึ้นมาหรือกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวขณะที่ยูเลียนรีบวิ่งไปหา Chun Myung Hoon
   ‘He wants to treat me as a bad guy? Let him experience death
"เขาต้องการที่จะปฏิบัติต่อฉันในฐานะคนเลว? 
’   Even in his dreams, Yulian would have never guessed that Chun Myung Hoon had read his diary
แม้ในความฝันของเขายูเลียนจะไม่เคยเดาว่าชุนเมิร์นฮอนได้อ่านไดอารี่ของเขา
   Under the hot desert sun, a continuous scream filled the desert
ใต้ทะเลทรายอันร้อนแรงแผดร้องไห้อย่างต่อเนื่องเต็มไปด้วยทะเลทราย
   Pareia’s Glow
เรืองแสงของ Pareia
 Baguna Provoke, known as “Baguna the Wise” had been pretty happy lately
Baguna Provoke หรือที่เรียกว่า "Baguna the Wise" มีความสุขเมื่อเร็ว ๆ นี้
   He would be even happier if they did not have such violent battles with their bitter enemies, the Shuarei tribe, but that’s been going on forever so he could push it to the back of his mind
เขาคงจะมีความสุขมากกว่านี้หากพวกเขาไม่ได้ต่อสู้อย่างรุนแรงกับศัตรูที่ขมขื่นของพวกเขาเผ่า Shuarei แต่นั่นเป็นไปอย่างต่อเนื่องเพื่อที่เขาจะได้ผลักดันให้เกิดขึ้นที่ด้านหลังของจิตใจเขา
   The reason Baguna was so happy was because of his oldest son
เหตุผลที่ Baguna มีความสุขมากเพราะลูกชายคนโตของเขา
 He had been extremely worried about his oldest son
เขากังวลอย่างมากเกี่ยวกับลูกชายคนโตของเขา
 After his first wife, Mairez, the Mother of Pareia and the birth mother of his oldest son died, Yulian had changed significantly
หลังจากที่ภรรยาคนแรกของเขา Mairez แม่ของ Pareia และแม่เกิดของลูกชายคนโตของเขาเสียชีวิตยูเลียนได้เปลี่ยนไปอย่างมาก
 (TL: The raws have her name as Mairez, the wiki has it as Meina
(TL: ดิบมีชื่อของเธอเป็น Mairez, wiki มีมันเป็น Meina
 Just so I don’t get confused when I see Mairez in the future, I will keep it how the raw has it)
ดังนั้นฉันไม่ได้สับสนเมื่อฉันเห็น Mairez ในอนาคตฉันจะเก็บไว้ว่าวัตถุดิบมี)
   He did not show any of the youthfulness that normal ten year olds would show, and he was very cautious of everyone, almost to the point where he could be considered creepy
เขาไม่ได้แสดงความอ่อนเยาว์ใด ๆ ที่เด็กอายุสิบปีปกติจะแสดงและเขาก็ระมัดระวังทุกคนเกือบจะถึงจุดที่เขาอาจถูกมองว่าน่าขนลุก
   Rather than hanging out with his peers, he was seen reading and talking to retired warriors about lessons for war and life
แทนที่จะไปเที่ยวกับเพื่อนของเขาเขาได้อ่านหนังสือและพูดคุยกับนักรบที่เกษียณแล้วเกี่ยวกับบทเรียนเกี่ยวกับสงครามและชีวิต
   Of course, that type of thing was also necessary knowledge to be the Glow, and could end up being beneficial in the future
แน่นอนว่าประเภทของสิ่งนั้นเป็นความรู้ที่จำเป็นในการเป็นเรืองแสงและอาจจะเป็นประโยชน์ในอนาคต
 But he did not want to see a ten year old doing that
แต่เขาไม่อยากเห็นคนที่อายุสิบขวบทำเช่นนั้น
   By the time the people of the tribe started to gossip about how something didn’t seem right with the next generation’s Glow, it was hard to call Yulian a child
ตามเวลาที่คนของชนเผ่าเริ่มนินทาว่าสิ่งที่ดูเหมือนไม่ถูกต้องกับยุคเรืองแสงของยุคหน้ามันเป็นเรื่องยากที่จะเรียกเด็กยูเลียนได้
   He could steer a Pirma as if he was moving his own finger, and on his waist, rather than a practice Shamshir, he had a durable and sharp Shamshir that warriors used
เขาสามารถคัดท้าย Pirma ราวกับว่าเขากำลังขยับนิ้วของตัวเองและบนเอวมากกว่าการฝึก Shamshir เขามี Shamshir ที่ทนทานและคมชัดที่นักรบใช้
   Baguna was worried
Baguna เป็นห่วง
 His oldest son, who was supposed to grow up magnificently and become the next Glow could not grow up in such an abnormal way
ลูกชายคนโตของเขาผู้ซึ่งควรจะเติบโตขึ้นอย่างงดงามและกลายเป็นโกลว์ต่อไปไม่สามารถเติบโตได้ในลักษณะที่ผิดปกติดังกล่าว
 Even the Glow needed someone to share his pain (talking about a friend), and a lover who they could be honest with
แม้กระทั่งเรืองแสงต้องการใครสักคนเพื่อแบ่งปันความเจ็บปวดของเขา (พูดคุยเกี่ยวกับเพื่อน) และคนรักที่พวกเขาจะซื่อสัตย์ด้วย
 As time passed, Pareia may be able to have a powerful Glow, but, at the same time, they had to accept that they would have a lonewolf Glow with no people skills
เมื่อเวลาผ่านไป Pareia อาจจะมีพลังโกลว์ได้ แต่ในเวลาเดียวกันพวกเขาต้องยอมรับว่าพวกเขาจะมีเหงาตัวเปล่าที่ไม่มีทักษะของคน
   It was so bad that Baguna had even thought about forcing Yulian to go study abroad
มันไม่ดีเท่าที่ Baguna เคยคิดเกี่ยวกับการบังคับให้ยูเลียนไปศึกษาต่อต่างประเทศ
   ‘It’s all thanks to this old man
'ขอบคุณทุกอย่างกับชายชราคนนี้
 It’s because of him that Yulian has returned to normal
เป็นเพราะเขาว่ายูเลียนกลับมาเป็นปกติ
’   Baguna could not hold back his smile as he watched Chun Myung Hoon with Yulian
Baguna ไม่สามารถยับยั้งรอยยิ้มของเขาได้ในขณะที่เขามองดู Chun Myung Hoon กับยูเลียน
 In his mind, he was thinking:   ‘This outsider, this guest, has started to change Yulian
ในความคิดของเขาเขาคิดว่า: "บุคคลภายนอกคนนี้แขกคนนี้ได้เริ่มเปลี่ยนภาษายูเลียน
 Nobody knew his methods or his reason for accepting to do so
ไม่มีใครรู้จักวิธีการของเขาหรือเหตุผลที่เขายอมรับที่จะทำเช่นนั้น
 However, Yulian revered him as his master and Baguna had treated him well only because he was a guest
อย่างไรก็ตามยูเลียนเคารพเขาเป็นเจ้านายของเขาและ Baguna ก็รักษาเขาให้ดีเพียงเพราะเขาเป็นแขกรับเชิญ
’   As time passed, a smile returned on Yulian’s face
'เมื่อเวลาผ่านไปยิ้มกลับมาที่ใบหน้าของยูเลี่ยน
 Even his personality changed to that of an optimist
แม้บุคลิกของเขาเปลี่ยนไปเป็นคนมองโลกในแง่ดี
   One day, Baguna asked Yulian the reason
อยู่มาวันหนึ่ง Baguna ถาม Yulian เหตุผล
   “Did something good happen?”   “No, father
"มีอะไรเกิดขึ้นดีไหม?" "ไม่ใช่พ่อ
”   “Then why is there a smile on your face?”   “
"" แล้วทำไมถึงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของคุณ? ""
”   Yulian could not answer truthfully
"ยูเลียนไม่สามารถตอบความจริงได้
 How could he say that he was smiling because his Master hit him more when he was frowning? How could he say that to his father?   A brilliant idea came to him while he was debating how to answer his father
เขาพูดได้อย่างไรว่าเขากำลังยิ้มเพราะนายของเขาตีเขามากขึ้นขณะที่เขากำลังถากถาง? 
   ‘Now that I think about it, there is no reason for me to not be smiling
'ตอนที่ฉันคิดถึงเรื่องนี้ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะไม่ยิ้มได้
 Once I complete my coming-of-age ceremony and become a warrior, wouldn’t I be stronger than all the other warriors? Yulian, Yulian, your mind has been clouded, hasn’t it
เมื่อฉันเสร็จสิ้นพิธีมาถึงวัยและกลายเป็นนักรบฉันจะไม่เข้มแข็งกว่านักรบคนอื่น ๆ ทั้งหมดหรือ? 
 You have such a great master but all you’ve done is complain and whine, and try to be lazy
คุณมีต้นแบบที่ดี แต่ทั้งหมดที่คุณได้ทำคือบ่นและสะอื้นและพยายามที่จะขี้เกียจ
’   Yulian quickly responded to Baguna
ยูเลียนรีบตอบ Baguna
   “I know that one day, I will only have happy days where I will always be smiling
"ฉันรู้ว่าวันหนึ่งฉันจะมีแค่วันแห่งความสุขที่ฉันจะยิ้มอยู่เสมอ
 So I am starting early, practicing my smiles for that time
ดังนั้นฉันจึงเริ่มต้นฝึกซ้อมรอยยิ้มของฉันในช่วงเวลานั้น
”
”