Chapter 4 Lee Sungmin knew his limits
บทที่ 4 ลีซองมินรู้ขีด จำกัด ของเขา
 He wasn’t a genius possessing great skill and he wasn’t a lucky kid
เขาไม่ได้เป็นอัจฉริยะที่มีทักษะที่ยอดเยี่ยมและเขาไม่ใช่เด็กที่โชคดี
 He didn’t even have much experience from his past life
เขาไม่ได้มีประสบการณ์มากมายจากชีวิตในอดีตของเขา
 He only remembered big events, while small matters were negligible
เขาจำเหตุการณ์ใหญ่ ๆ ได้เพียงเล็กน้อย แต่เรื่องเล็ก ๆ ก็ไม่สำคัญนัก
 However, it was true that his current situation was far better than his previous one
อย่างไรก็ตามความจริงที่ว่าสถานการณ์ปัจจุบันของเขาดีกว่าที่เคยทำมาก่อน
 When morning approached, he exited the hotel
เมื่อถึงเช้าเขาเดินออกจากโรงแรม
 It was early in the morning and the owner was not present yet
มันเป็นช่วงเช้าและเจ้าของไม่ได้อยู่ในปัจจุบัน
 Instead, in his place was a huge basket loaded with dry bread
แทนในสถานที่ของเขาคือตะกร้าขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยขนมปังแห้ง
 He ate a few in the hotel
เขากินน้อยในโรงแรม
 The bread was dry and the taste was poor, but it was better than having an empty stomach
ขนมปังแห้งและรสไม่ดี แต่ดีกว่าการท้องว่างเปล่า
 He ate a lot of it before leaving the hotel
เขากินมากก่อนออกจากโรงแรม
 As soon as he went outside, he used the One Thunder
ทันทีที่เขาออกไปข้างนอกเขาใช้ทันเดอร์
 He had practiced the Genuine Heavens yesterday, but it still wasn’t strong enough
เขาเคยฝึก Genuine Heavens เมื่อวาน แต่ก็ยังไม่แข็งแรงพอ
 “
“
Phew!” After using the skill for around five minutes, he reached his limit
Phew! "หลังจากใช้สกิลเป็นเวลาประมาณห้านาทีเขาก็ถึงขีด จำกัด แล้ว
 He stopped running and took a deep breath
เขาหยุดวิ่งและสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
 He could only maintain the skill for approximately five minutes and maybe ten if he slowed down his pace
เขาสามารถรักษาความสามารถนี้ไว้ได้ประมาณห้านาทีและอาจถึงสิบถ้าเขาชะลอฝีเท้า
 ‘So unfair
"ไม่ยุติธรรมเลย
’ The prejudice that bothered him in the previous life held him captive again
"ความอยุติธรรมที่ทำให้เขารำคาญในชีวิตก่อนหน้านี้ทำให้เขาถูกจับอีกครั้ง
 Even with the low class Martial Skeleton and the fast growth of No Classes… that was his limit
แม้จะมี Skeleton Martial Skeleton และการเติบโตอย่างรวดเร็วของ No Classes ... นั่นคือขีด จำกัด ของเขา
 He would improve if he practiced and studied hard for a year while hunting monsters, but how much could he actually achieve? Sungmin knew the extent of this continent’s partiality
เขาจะดีขึ้นถ้าเขาฝึกฝนและศึกษาหนักเป็นเวลาหนึ่งปีในขณะที่กำลังล่ามอนสเตอร์ แต่เขาสามารถบรรลุเป้าหมายได้มากแค่ไหน? 
 It was especially evident in the city otherworlders first arrived at, Genavis
เป็นที่เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองอื่น ๆ ที่มาถึง Genavis ครั้งแรก
 During his stay in Genavis, there was a super rookie who took Genavis by storm in his past life
ในระหว่างที่เขาพักอยู่ที่เมือง Genavis มีมือใหม่สุดเก่งที่ได้รับอิทธิพลจาก Genavis ในชีวิตที่ผ่านมา
 The head of a small demonic cult
หัวของลัทธิปีศาจขนาดเล็ก
 No one knew why that amazing person was summoned to Genavis
ไม่มีใครรู้ว่าทำไมคนที่น่าอัศจรรย์นั้นถูกเรียกตัวไปหา Genavis
 He had enough power and skill to surpass Genavis even before his arrival
เขามีอำนาจและทักษะเพียงพอที่จะสามารถเอาชนะ Genavis ได้ก่อนที่เขาจะมาถึง
 To him, power was easy to obtain and the Cultivation Methods that he used turned him into a super rookie
กับเขาอำนาจได้ง่ายและวิธีการเพาะปลูกที่เขาใช้เขากลายเป็นมือใหม่ซุปเปอร์
 It took Sungmin 3 years to graduate from Genavis
ต้องใช้เวลา 3 ปีใน Sungmin เพื่อจบการศึกษาจาก Genavis
 It took barely a week for the small head of the demonic cult to graduate
มันใช้เวลาเพียงสัปดาห์สำหรับหัวเล็ก ๆ ของศาสนาลัทธิที่จะจบการศึกษา
 Sungmin had never seen that person with his own eyes
ซองมินไม่เคยเห็นคนนั้นด้วยสายตาของตัวเอง
 However, in the course of his past life, he heard many things about him through the rumors
อย่างไรก็ตามในช่วงชีวิตที่ผ่านมาของเขาเขาได้ยินหลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับเขาผ่านข่าวลือ
 Well, there wasn’t only one otherworlder that was similar like him
ดีมีไม่เพียงหนึ่ง otherworlder ที่คล้ายกับเขา
 Small Pegasus Wijihoyun
Pegasus Wijihoyun ขนาดเล็ก
 He often heard that title and name in his past life
เขาเคยได้ยินชื่อและชื่อในชีวิตในอดีตของเขา
 From what he remembered… in one month, that person would be summoned to Genavis
จากสิ่งที่เขาจำได้ ... ในหนึ่งเดือนบุคคลนั้นจะถูกเรียกตัวไปหา Genavis
 “What, do you have something you want?” He had arrived at a store located in an alley
"คุณมีอะไรบางอย่างที่คุณต้องการ?" เขามาถึงร้านค้าที่ตั้งอยู่ในซอย
 It was still early in the morning, but there were already many stores that were open for business, especially street vendors
ยังคงมี แต่เช้าตรู่ แต่มีร้านค้ามากมายที่เปิดให้บริการสำหรับธุรกิจโดยเฉพาะผู้ขายถนน
 A street vendor with a lot of weapons placed on the ground caught his attention
ผู้ขายถนนที่มีอาวุธมากมายวางอยู่บนพื้นดินได้รับความสนใจจากเขา
 “You’re up and about so early in the morning and you’re my first customer today
"คุณตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและเป็นลูกค้ารายแรกในวันนี้
 I’ll sell them to you cheaply as good service, how’s that?” The owner smiled and said
ฉันจะขายให้คุณอย่างถูกวิธีเป็นบริการที่ดีอย่างไร? "เจ้าของยิ้มและกล่าวว่า
 Sungmin didn’t answer and inspected the weapons meticulously
ซองมินไม่ตอบและตรวจสอบอาวุธอย่างพิถีพิถัน
 “Are they used goods?” “Of course
"พวกเขาใช้สินค้าหรือไม่?" "แน่นอน
 There are new weapons, but the used ones are cheap, obviously
มีอาวุธใหม่ แต่คนที่ใช้มีราคาถูกชัด
” He answered
" เขาตอบ
 Sungmin raised his hands and asked
Sungmin เงยหน้าขึ้นและถาม
 “I can touch them, right?” “As long as you don’t run away with them
"ฉันสามารถสัมผัสได้ใช่มั้ย?" "ตราบเท่าที่คุณไม่หนีไปกับพวกเขา
” The owner laughed loudly
เจ้าของหัวเราะเสียงดัง
 Sungmin sat down and put his hands on the weapons
ซองมินนั่งลงและเอามือวางอาวุธ
 The one that he held up was a throwing dagger
คนที่เขายกขึ้นเป็นกริชขว้างปา
 The edge was sharp, but there was a bit of grime on the handle
ขอบคม แต่มีคราบสกปรกเล็กน้อยที่ด้ามจับ
 “An otherworlder used this
"คนอื่น ๆ ใช้สิ่งนี้
 The owner… died
เจ้าของ ... เสียชีวิต
 I got it from a goblin nest yesterday
ฉันได้รับมันจากรังกอบลินเมื่อวานนี้
” Recovering weapons from dead otherworlders was a common occurrence
"การกู้คืนอาวุธจากคนตายในโลกอื่นเป็นเหตุการณ์ปกติ
 In his past life, he remembered looting items from others’ corpses
ในชีวิตที่ผ่านมาเขาจำได้ว่าขโมยสินค้าจากซากศพของผู้อื่น
 “How much is it?” “I’ll sell it for 3000 Erie
"มันราคาเท่าไหร่?" "ฉันจะขายมันให้ได้ 3000 เอรี
 Well, a throwing dagger is just a consumable
ดีมีดขว้างปาเป็นเพียงสิ้นเปลือง
 Plus, I found it from the ground
นอกจากนี้ฉันพบมันจากพื้นดิน
” It’s not that expensive for a throwing knife
"มันไม่แพงสำหรับมีดขว้างปา
 Maybe he could bargain
บางทีเขาอาจจะต่อรองได้
 He raised his head and looked up at the owner
เขาเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของ
 “Can’t you do it for 2000?” “Hahahah! Are you gonna get rid of a third of the price?” “I don’t have much money…” “Kid… you’re a No Class, right? You look young… so, you’re expecting me to pity you and give it to you for an even cheaper price?” “I’d be glad if that was true
"คุณไม่สามารถทำมันได้สำหรับปีพ. ศ. 2543 หรือไม่?" "ฮ่า ๆ ๆ ! 
” “You shameless kid!” The owner laughed loudly again
"" คุณไร้ยางอายเด็ก! "เจ้าของหัวเราะเสียงดังอีกครั้ง
 However, he didn’t look like he was mad
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ดูเหมือนว่าเขาเป็นคนบ้า
 “I like people who are self-aware about their own situation
"ฉันชอบคนที่รู้ตัวเองเกี่ยวกับสถานการณ์ของตัวเอง
 What I mean is that I like people who do their best to survive by fighting
สิ่งที่ฉันหมายถึงคือฉันชอบคนที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้สามารถอยู่รอดได้โดยการต่อสู้
” The owner said smilingly
เจ้าของบอกว่ายิ้มแย้มแจ่มใส
 He outstretched his hand and closed 3 fingers
เขาเหยียดมือออกและปิด 3 นิ้ว
 “I’ll do it for 2000
"ฉันจะทำมันในปี 2543
 Then… there are 3 more of those
แล้ว ... มีอีก 3 คน
 If you buy them all, I’ll sell for 5000
ถ้าคุณซื้อทั้งหมดฉันจะขายได้ 5000
” “I’ll buy it
" "ฉันจะซื้อมัน
” Lee Sungmin smiled and said as he heard the owner speak
ลีซองมินยิ้มและพูดขณะที่ได้ยินเสียงเจ้าของพูด
 The owner laughed as he saw Lee Sungmin opening his wallet
เจ้าของหัวเราะเมื่อเห็น Lee Sungmin เปิดกระเป๋าสตางค์
 “You’re a strange kid
"คุณเป็นเด็กที่แปลก
 You’re putting your age and innocent-looking face to good use, you know that?” “I don’t understand
คุณใส่อายุและใบหน้าที่ไร้เดียงสาของคุณเพื่อการใช้งานที่ดีคุณรู้หรือไม่ "" ฉันไม่เข้าใจ
” “Well, it doesn’t matter
"" ไม่เป็นไร
 I think … you’re gonna become a regular here
ฉันคิดว่า ... คุณจะกลายเป็นคนปกติที่นี่
 If you come again, I’ll lower the price considering your situation
ถ้าคุณกลับมาอีกครั้งฉันจะลดราคาให้พิจารณาจากสถานการณ์ของคุณ
” Was this an act of kindness? Lee Sungmin thanked him and bowed while wondering what the store owner was thinking
"นี่เป็นการกระทำของความกรุณา? 
 Was it to guarantee another regular or was it purely out of goodwill? He didn’t know
เป็นไปเพื่อรับประกันอื่นปกติหรือมันหมดจดจากความปรารถนาดี? 
 “How much is that spear?” He was pleased with getting three throwing knives that were originally 3000 Erie each for a total of 5000 Erie, but he needed weapons other than just throwing knives
"หอกเล่มนี้เท่าไหร่?" เขาพอใจกับการมีดขว้างปาสามตัวที่มีไว้เดิม 3000 เอรีละ 5000 เอรี แต่เขาต้องการอาวุธอื่นที่ไม่ใช่แค่การขว้างมีด
 He pointed at the spear that was lying on one corner of the floor
เขาชี้ไปที่หอกที่วางอยู่บนมุมหนึ่งของพื้น
 “30,000
“30,000
” The owner said
เจ้าของบอกว่า
 Sungmin reached out and touched the handle
Sungmin เอื้อมมือออกมาและจับที่จับ
 It was made of wood… and the end was a sharp piece of metal
มันทำจากไม้ ... และปลายเป็นชิ้นโลหะที่แหลมคม
 It was 2 meters long; too long for his current height
ยาว 2 เมตร 
 His age was 14
อายุ 14 ปี
 He wasn’t 160cm yet
เขายังไม่ 160 เซนติเมตร
 If he grew like his past self, he was going to be 180 before 20 years
ถ้าเขาโตขึ้นเหมือนตัวตนที่ผ่านมาเขาจะอายุได้ 180 ปีก่อน 20 ปี
 ‘2 meters… is a bit too long…’ He didn’t have the strength to properly wield it, either
'2 เมตร ... มันยาวเกินไปสักนิด ... ' เขาไม่มีกำลังพอที่จะคว้ามันได้
 It was a bodily restriction
มันเป็นข้อ จำกัด ของร่างกาย
 If he had experience, it would fine, but he didn’t have that much experience either
ถ้าเขามีประสบการณ์ก็จะปรับ แต่เขาก็ไม่ได้มีประสบการณ์มากเช่นกัน
 But, if it was long, he could just cut it
แต่ถ้าเป็นเวลานานเขาก็สามารถตัดมันได้
 “
“
 can’t it be cheaper?” “I don’t think you can use it with your size? How about a sword
ไม่สามารถจะถูกกว่า? "" ฉันไม่คิดว่าคุณสามารถใช้กับขนาดของคุณ? 
 Well, martial artists say that  swords are the best
ดีศิลปินนักต่อสู้กล่าวว่าดาบนั้นดีที่สุด
 I don’t know whether that is the truth
ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นความจริงหรือไม่
” “I don’t know how to use it…” “Well, does that mean you know how to use the spear?” “You can just stab things with it
"" ฉันไม่ทราบวิธีการใช้มัน ... "" ดีหมายความว่าคุณรู้วิธีการใช้หอก? "" คุณสามารถเพียงแค่แทงสิ่งกับมัน
” Even with that answer, he knew how difficult it was to wield a spear from his past life
"แม้จะมีคำตอบนั้นเขารู้ว่ายากที่จะคว้าหอกมาจากชีวิตที่ผ่านมาของเขา
 “Hahaha! I like that you’re simple-minded
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! 
 Well, I’ll sell it for 20,000
ดีฉันจะขายได้ 20,000
” He laughed loudly
"เขาหัวเราะเสียงดัง
 3 daggers, one spear, a belt for potions, and 5 potion bottles
3 กะโหลก, หอก, เข็มขัดสำหรับยาและ 5 ขวดยา
 He bought all of that for 30,000
เขาซื้อทั้งหมด 30,000
 It was a really cheap price
มันเป็นราคาที่ถูกจริงๆ
 Even if it was once used by dead people, there was no harm in using it right now
แม้ว่าจะเคยถูกใช้โดยคนตายแล้วก็ไม่มีอันตรายอะไรที่จะใช้มันได้ในขณะนี้
 The belt would be especially useful
สายพานจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง
 He adjusted the length of the belt to fit him as he bowed to the owner
เขาปรับความยาวของสายพานเพื่อให้พอดีกับเขาขณะที่เขาโค้งคำนับให้กับเจ้าของ
 “Thank you
"ขอขอบคุณ
” “No, it’s fine
" "ไม่เป็นไร
 I think you’re gonna become a regular here
ฉันคิดว่าคุณจะกลายเป็นคนปกติที่นี่
 The hardy ones live the longest
คนที่บึกบึนอยู่นานที่สุด
” If only that was true… Lee Sungmin thought and bitterly laughed
"ถ้าเป็นเพียงความจริง ... ลีซองมินคิดและหัวเราะอย่างขมขื่น
 The world wasn’t that easy
โลกไม่ใช่เรื่องง่าย
 He knew
เขารู้
 He knew the limits of experience
เขารู้ถึงขีด จำกัด ของประสบการณ์
 It might change by getting the Intelligence Potion, but it would be a year before he had a chance of getting it
มันอาจเปลี่ยนแปลงได้โดยการรับ Intelligence Potion แต่มันคงเป็นปีก่อนที่เขาจะมีโอกาสได้รับมัน
 He wasn’t even sure if he would win it
เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะชนะหรือไม่
 It would take 2 hours to get to the hunting grounds
จะใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงเพื่อไปยังพื้นที่ล่าสัตว์
 He needed to strengthen his body
เขาจำเป็นต้องเสริมสร้างร่างกายของเขา
 The more he used the skills, the stronger they would become
ยิ่งเขาใช้ทักษะมากเท่าไรก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น
 The process was the same as forming muscles
กระบวนการนี้เหมือนกับการสร้างกล้ามเนื้อ
 There were a lot of people on the door of the north side of the city
มีผู้คนจำนวนมากอยู่ที่ประตูทางด้านทิศเหนือของเมือง
 They were mostly otherworlders or merchants who sold them various items
พวกเขาส่วนใหญ่เป็นคนนอกรีตหรือพ่อค้าที่ขายพวกเขาหลายรายการ
 There was a reason why he didn’t buy from that place
มีเหตุผลว่าทำไมเขาไม่ซื้อจากที่นั่น
 The merchants there tried to take advantage of people
พ่อค้าที่นั่นพยายามใช้ประโยชน์จากคน
 As it was close to the hunting grounds, the otherworlders had no choice but to buy from there for the sake of convenience
ขณะที่มันอยู่ใกล้กับพื้นที่ล่าสัตว์คนอื่น ๆ ไม่มีทางเลือกนอกจากจะซื้อจากที่นั่นเพื่อประโยชน์ของความสะดวกสบาย
 “People who want to go to the Goblin nest; come with me!” “I’m looking for a companion from the volcano faction!” “No one from the Reureu faction?! Someone with fire magic!” Everyone was shouting out their own thoughts
"คนที่อยากจะไปที่รังของก๊เบลลิน; 
 People who looked for companions
คนที่มองหาสหาย
 People who looked for similar factions
คนที่มองหากลุ่มที่คล้ายกัน
 People who looked for similar magic factions
คนที่มองหากลุ่มมายากลที่คล้ายกัน
 He didn’t spare any of them a glance and went straight through the door
เขาไม่ได้มองข้ามพวกเขาใด ๆ เลยและเดินตรงไปที่ประตู
 The first time he went to the grounds, he was in a party with other companions
ครั้งแรกที่เขาไปที่สนามเขาอยู่ในปาร์ตี้กับเพื่อนคนอื่น ๆ
 It wasn’t the best experience
ไม่ใช่ประสบการณ์ที่ดีที่สุด
 They were all No Classes with similar status
พวกเขาทั้งหมดไม่มีชั้นเรียนที่มีสถานะคล้ายกัน
 They had no experience with fighting monsters and its brutality
พวกเขาไม่มีประสบการณ์กับการต่อสู้กับมอนสเตอร์และความโหดร้ายของมัน
 There were many casualties and he barely survived
มีผู้เสียชีวิตจำนวนมากและแทบจะไม่รอดชีวิต
 It became a traumatic experience, and he had trouble going there for a week
มันกลายเป็นประสบการณ์ที่เจ็บปวดและเขาก็มีปัญหาในการเดินทางไปที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์
 ‘It would be… nice to go with a companion
'มันคงจะดีนะที่ได้ไปกับเพื่อน
’ But, it was Genavis
'แต่มันเป็น Genavis
 And there were little companions that weren’t No Class
มีเพื่อนน้อยที่ไม่ใช่ชั้นเรียน
 If they went together, he would have to protect them
ถ้าพวกเขาไปด้วยกันเขาจะต้องปกป้องพวกเขา
 That was something difficult for him to execute
นั่นเป็นสิ่งที่ยากสำหรับเขาที่จะดำเนินการ
 Even with his past skills and experience, he only had level one skills
แม้จะมีทักษะและประสบการณ์ในอดีตเขามีทักษะระดับหนึ่งเท่านั้น
 It was nothing
มันไม่มีอะไรเลย
 How about a martial artist or a magical companion? He had thought about it, but there really was no chance of achieving that bearing fruit
วิธีการเกี่ยวกับศิลปินศิลปะหรือสหายขลัง? 
 They had no use for someone like Sungmin who couldn’t even carry out one person’s worth of help
พวกเขาไม่ได้ใช้สำหรับใครบางคนเช่นซองมินที่ไม่สามารถแม้แต่จะทำตามความช่วยเหลือได้
 “Name?” A guard asked him as he looked at Sungmin
"ชื่อ?" ยามถามเขาขณะที่เขามองไปที่ซองมิน
 “Lee Sungmin
"ลีซองมิน
” “You have your ID?” “I don’t…” “Well, that’s fine
"" คุณมีบัตรประจำตัวของคุณ? "" ฉันไม่ ... "" ดีไม่เป็นไร
 It doesn’t matter too much in this city… don’t die, kid
เมืองนี้ไม่สำคัญหรอก ... อย่าตายเด็ก
” Ignoring the guard’s words, Lee Sungmin went outside
"ละเว้นคำพูดของยาม, ลีซองมิออกไปข้างนอก
 He was met with an immense forest that covered the land as far as the eye could see
เขาได้พบกับป่าอันใหญ่โตที่ปกคลุมดินแดนไว้ให้ไกลที่สุดเท่าที่ตาจะมองเห็นได้