Chapter 14 Secret     Thinking about it, it was really stupid
บทที่ 14 ความลับความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มันโง่จริงๆ
 The person who massacred No Classes for a week in his past life was just a third rate martial artist
ผู้ที่สังหารสนในชั้นเรียนไม่ได้เป็นเวลา 1 สัปดาห์ในชีวิตที่ผ่านมาของเขาเป็นเพียงศิลปินศิลปะระดับสาม
 Lee Sungmin looked down at the dead hunter
ลีซองมินมองลงมาที่ฮันเตอร์ที่ตายแล้ว
 He didn’t know his name
เขาไม่รู้ชื่อของเขา
 He probably wouldn’t
เขาอาจจะไม่
 How he felt about fighting
เขารู้สึกยังไงเกี่ยวกับการต่อสู้
 ‘I would have died if I did something wrong
'ฉันจะตายถ้าฉันทำอะไรผิด
’ That was Sungmin’s reality
นั่นคือความเป็นจริงของซองมิน
 He was back in his old life
เขากลับมาในชีวิตเก่าของเขา
 He did learn the [Amethyst Cloud] through Wijihoyun
เขาได้เรียนรู้ [Amethyst Cloud] ผ่าน Wijihoyun
 Still… he had to risk his life to kill a third rate martial artist
ยัง ... เขาต้องเสี่ยงชีวิตของเขาที่จะฆ่าสามอัตราศิลปินศิลปะ
 There was no other way
ไม่มีทางอื่น
 The [Amethyst Cloud] didn’t give him talent
[Amethyst Cloud] ไม่ได้ทำให้เขามีพรสวรรค์
 Understanding the grace techniques were close to impossible for Lee Sungmin “Screw this
การทำความเข้าใจเทคนิคเกรซได้ใกล้เคียงกับที่เป็นไปไม่ได้สำหรับลีซองมิน "สกรูนี้
” Sungmin cursed and wiped the blood on his hands on his clothes
ซองมินสาปแช่งและเช็ดเลือดบนมือของเขา
 The hunter was holding the pocket that Sungmin threw at him
นักล่าจับกระเป๋าที่ซองมินพุ่งเข้าใส่เขา
 Sungmin took the pocket and the knife that the hunter was holding
ซองมินหยิบกระเป๋าและมีดที่นักล่ากำลังจับอยู่
 It was too big to put inside the pocket
มันใหญ่เกินไปที่จะใส่ในกระเป๋า
 He took the blade, and looked through his belongings
เขาหยิบใบพัดและมองผ่านข้าวของของเขา
 There was nothing else other than money
ไม่มีอะไรอื่นนอกจากเงิน
 He was hopeful that there might be something else related to martial arts, but there was nothing
เขาหวังว่าอาจจะมีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับศิลปะการต่อสู้ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 ‘Well, why does it matter
'ทำไมมันสำคัญ
 I’m busy with other things…’ The [Amethyst Cloud] was hard enough
ฉันยุ่งกับเรื่องอื่น ๆ ... '[Amethyst Cloud] แข็งพอ
 He wasn’t even able to use the Chase Soul technique completely correctly
เขาไม่สามารถแม้แต่จะใช้เทคนิค Chase Soul ได้อย่างสมบูรณ์ถูกต้อง
 If he added more techniques… Sungmin left the body and headed outside the forest
ถ้าเขาเพิ่มเทคนิคมากขึ้นซองมินก็ออกจากร่างกายและเดินออกไปนอกป่า
 It didn’t feel that bad to kill a person
มันไม่ได้รู้สึกว่าไม่ดีที่จะฆ่าคน
 He was already used to it
เขาเคยชินกับมันแล้ว
 Sungmin wasn’t the person to try and kill the opponent
ซองมินไม่ใช่คนที่พยายามฆ่าฝ่ายตรงข้าม
 But if the opponent tried to kill and there was no other way, he had to kill
แต่ถ้าฝ่ายตรงข้ามพยายามจะฆ่าและไม่มีทางอื่นเขาต้องฆ่า
 It didn’t feel great
มันไม่ได้รู้สึกดี
 It was … bitter
มันเป็น ... ขม
 He understood now how weak the No Classes here were
ตอนนี้เขาเข้าใจว่าอ่อนแอที่ชั้นเรียนไม่ได้เป็นอย่างไร
 Tens of people died to just this third rate
หลายสิบคนเสียชีวิตไปเพียงแค่อัตราที่สามนี้
 ‘He roamed for barely a week
เขาเดินเตร่ไปเกือบสัปดาห์
 He didn’t show up any other time
เขาไม่ได้แสดงเวลาอื่น ๆ
’ Probably… he died
อาจจะ ... เขาตายไป
 He could have attacked a martial artist or a magician like now, or he could have attacked a No Class that was stronger than others
เขาอาจจะโจมตีศิลปินนักรบหรือนักมายากลได้เช่นนี้หรือเขาอาจโจมตีชั้นเรียนที่ไม่เข้มแข็งกว่าคนอื่น
 He didn’t really care how he died before
เขาไม่ค่อยสนใจว่าเขาตายไปก่อนหน้านี้
 He died in this life
เขาตายในชีวิตนี้
 The hunting was over
การล่าสัตว์สิ้นสุดลงแล้ว
 “You brought a weird blade
"คุณนำใบมีดแปลก ๆ
” Jack muttered
แจ็คพึมพำ
 He looked over the blade that he got from Sungmin
เขามองผ่านใบมีดที่เขาได้รับจากซองมิน
 The blade basically decorated that the owner was a martial artist
ใบมีดตกแต่งโดยทั่วไปว่าเจ้าของเป็นนักต่อสู้
 “It’s strange to see a martial artist die in the forest…” “Not all of them are strong
"มันแปลกที่จะได้เห็นศิลปินนักรบตายในป่า ... " "ทุกคนไม่แข็งแรง
” “Yes
"" ใช่
 third rate or second rate, there are those people
อัตราที่สามหรือสองอัตรามีคนเหล่านั้น
” Jack didn’t really ask about the origins of the blade
"แจ็คไม่ได้ถามเกี่ยวกับต้นกำเนิดของใบพัดจริงๆ
 Still, he paid well for it
ยังเขาจ่ายเงินดีสำหรับมัน
 “You know that kid you’re with recently
"คุณรู้ว่าเด็กที่คุณอยู่ด้วยเมื่อเร็ว ๆ นี้
” “
""
yes? Ah, Hoyun?” “Yes
ใช่? 
 that kid… Who is he?” Jack’s eyes narrowed
เด็กคนนั้น ... เขาเป็นใคร? "ดวงตาของแจ็คแคบลง
 Why was he asking this now? Sungmin tilted his head and widened his eyes
ทำไมเขาถามตอนนี้? 
 “What about him?” “No, I see him in the plaza… I don’t know what he’s doing
"เขาทำอะไร?" "ไม่ฉันเห็นเขาอยู่ที่ลานพลาซ่า ... ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่
 He’s just sitting there near the fountain sometimes and then walking around…” Jack wrinkled his face
เขานั่งอยู่ใกล้ ๆ น้ำพุแล้วเดินไปรอบ ๆ ... "แจ็คย่นใบหน้า
 “He’s just a bit uncomfortable
"เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
 That… what should I say
ที่ ... สิ่งที่ฉันควรจะพูด
 An instinct… yes
สัญชาตญาณ ... ใช่
 That
ที่
 I just have an instinct to be close with him…” Jack laughed a bit at himself as he was speaking
ฉันแค่มีสัญชาตญาณที่จะสนิทกับเขา ... "แจ็คหัวเราะตัวเองขณะพูด
 Uncomfortable of a 13 year old
ไม่สบายใจที่อายุ 13 ปี
 But Jack trusted himself
แต่แจ็คเชื่อถือตัวเอง
 He was saved by it when he was wandering the forest a few times
เขารอดพ้นได้เมื่อเขาเดินป่าสองสามครั้ง
 “I don’t know what he’s doing
"ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่
” Sungmin said truthfully
ซองมินกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
 Wijihoyun was doing something else, and he was giving him money
Wijihoyun กำลังทำอะไรอย่างอื่นและเขาก็จ่ายเงินให้เขา
 But even he didn’t know what Wijihoyun was doing
แต่แม้เขาไม่รู้ว่า Wijihoyun กำลังทำอะไร
 Wijihoyun stayed in Genavis for one month before
Wijihoyun อยู่ใน Genavis เป็นเวลาหนึ่งเดือนก่อน
 Sungmin didn’t know where Wijihoyun went
Sungmin ไม่รู้ว่า Wijihoyun ไปที่ไหน
 He was busy with himself
เขายุ่งกับตัวเอง
 He heard when he became a mercenary
เขาได้ยินเมื่อเขากลายเป็นทหารรับจ้าง
 He was 18 then and was living in a close place called Bronu
เขาอายุ 18 ปีแล้วและอาศัยอยู่ในที่ที่ใกล้ชิดซึ่งเรียกว่า Bronu
 At that point, Wijihoyun was spreading his name around since a year ago
เมื่อถึงเวลานั้น Wijihoyun กำลังแพร่กระจายชื่อของเขาไปเรื่อย ๆ นับ แต่ปีที่แล้ว
 Now he was a bit curious
ตอนนี้เขาค่อนข้างขี้สงสัย
 What was he doing for 3 years
เขาทำอะไรเป็นเวลา 3 ปี
 Sungmin lived in Genavis for 3 years and became a mercenary after a year
Sungmin อาศัยอยู่ใน Genavis เป็นเวลา 3 ปีและกลายเป็นทหารรับจ้างหลังจากปี
 Wijihoyun was gone for 3 years before he went to spread his name
Wijihoyun ไป 3 ปีก่อนที่เขาจะกระจายชื่อของเขา
 3 years
3 ปี
 What did Wijihoyun do? It’s been a month
Wijihoyun ทำอะไร? 
 If it goes like before
ถ้ามันไปเหมือนก่อน
Wijihoyun would leave Genavis
Wijihoyun จะออกจาก Genavis
 ‘But Wijihoyun now is different
"แต่ตอนนี้ Wijihoyun ต่างกัน
’ The person didn’t change
คนไม่ได้เปลี่ยนไป
 However, what happened changed
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เกิดขึ้นมีการเปลี่ยนแปลง
 Wijihoyun didn’t meet Sungmin before
ไวกิฮุนไม่ได้พบกับซองมินมาก่อน
 Sungmin knew what Wijihoyun did after a month
Sungmin รู้ว่า Wijihoyun ทำอะไรหลังจากเดือน
 In that month, Wijihoyun created a storm in Genavis
ในเดือนนั้น Wijihoyun สร้างพายุขึ้นที่เมือง Genavis
 He destroyed 4 goblin clans and 3 orc clans
เขาทำลาย 4 สมัครพรรคพวกก๊อบลินและ 3 ตระกูล orc
 Even as they reproduce fast, it did cause a issue in the balance of the forest
แม้ในขณะที่ทำซ้ำได้รวดเร็ว แต่ก็ทำให้เกิดปัญหาในความสมดุลของป่า
 But this Wijihoyun was different
แต่ Wijihoyun นี้แตกต่างกัน
 It’s not that Wijihoyun didn’t go to the forest
ไม่ใช่ว่า Wijihoyun ไม่ได้ไปที่ป่า
 He didn’t go this week, but he went the past 3 weeks with Sungmin
เขาไม่ได้ไปสัปดาห์นี้ แต่เขาก็ผ่านไป 3 สัปดาห์กับซองมิน
 He only went but didn’t do anything
เขาไป แต่ไม่ได้ทำอะไร
 As Sungmin fought, Wijihoyun looked around at mushroom or flowers… or bugs
ขณะที่ซองมินต่อสู้ Wijihoyun มองไปรอบ ๆ ที่เห็ดหรือดอกไม้ ... หรือข้อบกพร่อง
 He sometimes fixed errors on Sungmin’s movements
บางครั้งเขาก็แก้ไขข้อผิดพลาดในการเคลื่อนไหวของซองมิน
 “Are you here?” Wijihoyun was already there when Sungmin came back to the inn
"คุณอยู่ที่นี่?" Wijihoyun อยู่ที่นั่นตอนที่ซองมินกลับมาที่โรงแรม
 Wijihoyun smiled at Sungmin as he came in
Wijihoyun ยิ้มให้ซองมินขณะที่เขาเข้ามา
 “You came early?” “You too
"คุณมาเร็วไหม" "คุณเหมือนกัน
” Sungmin woke up early
ซองมิตื่นขึ้นมาเร็ว ๆ นี้
 He practiced [Amethyst Cloud] and then went to the backyard of the inn and swung spears
เขาฝึกฝน [Amethyst Cloud] จากนั้นก็เดินไปที่สนามหลังบ้านของโรงแรมและหอกหอก
 Then he went to the forest and would come back just after lunch
จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในป่าและจะกลับมาหลังจากทานอาหารกลางวัน
 It’s the same afterwards
ก็เหมือนกันในภายหลัง
 Today, he came back before lunch
วันนี้เขากลับมาก่อนอาหารกลางวัน
 He had a lot of money, so there was no need to hunt anymore
เขามีเงินเป็นจำนวนมากดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องล่าอีกต่อไป
 “You usually come at dinner
"คุณมักจะมาในช่วงเย็น
” “I finished reading all the books at the bookstore today
"" ฉันอ่านหนังสือทั้งหมดที่ร้านหนังสือแล้ววันนี้
” Wijihoyun laughed
Wijihoyun หัวเราะ
 As Sungmin heard the rumors about Wijihoyun, he heard Wijihoyun was a cruel person
ในขณะที่ซองมินได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับ Wijihoyun เขาได้ยินว่า Wijihoyun เป็นคนโหดร้าย
 But really living with Wijihoyun, the name Small Pegasus didn’t really fit him
แต่จริงๆอาศัยอยู่กับ Wijihoyun ชื่อ Small Pegasus ไม่ได้จริงๆพอดีกับเขา
 Wijihoyun had a lot of facial expressions and laughed
Wijihoyun มีการแสดงออกทางสีหน้ามากมายและหัวเราะ
 It did feel bad when he beat people with facts, but Wijihoyun had some manners
มันรู้สึกไม่ดีเมื่อเขาชนะคนที่มีข้อเท็จจริง แต่ Wijihoyun มีมารยาทบางอย่าง
 He was really friendly with people like Lula and Hans
เขาเป็นคนที่เป็นมิตรกับคนอย่างลูลาและฮันส์
 “You
"คุณ
” Today’s lunch was a sandwich with meat
"วันนี้เป็นอาหารกลางวันแซนด์วิชกับเนื้อสัตว์
 Lula came out of the kitchen with sandwiches on a plate
ลูลาออกมาจากครัวด้วยแซนวิชบนจาน
 Wijihoyun was going to say something, but he shut his mouth as Lula came
Wijihoyun กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาปิดปากว่า Lula มา
 “You killed a person
"คุณฆ่าคน
” After a few words, Lula went back to the kitchen
"หลังจากไม่กี่คำ Lula ก็เดินกลับไปที่ห้องครัว
 When she left, Wijihoyun muttered that
เมื่อเธอออกไป Wijihoyun พึมพำว่า
 Sungmin’s face hardened as he was about to cut the sandwich
ใบหน้าของซองมินแข็งขึ้นขณะที่เขากำลังจะตัดแซนวิช
 “
“
hmm?” “You smell like blood
hmm? "" คุณมีกลิ่นเหมือนเลือด
 Human blood
เลือดมนุษย์
” Wijihoyun touched his nose
"Wijihoyun สัมผัสจมูกของเขา
 And then he laughed
แล้วเขาก็หัวเราะ
 “I’m used to it
"ฉันเคยชินกับมัน
 I killed early on… it’s hard not to get used to it
ฉันถูกฆ่าตายในช่วงต้น ... มันยากที่จะไม่ใช้มัน
” “It’s just blood, isn’t it?” “No, it’s different
"มันเป็นแค่เลือดไม่ใช่หรือ?" "ไม่มันแตกต่างกัน
 Why’d you kill?” “
ทำไมคุณถึงฆ่า? ""
” Sungmin stayed silent
"ซองมินเงียบ
 Then he sighed and cut his sandwich
จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและตัดแซนวิช
 “He was a third rate martial artist
"เขาเป็นศิลปินศิลปะอันดับที่สาม
 He wanted to kill me…” “You won against him
เขาต้องการที่จะฆ่าฉัน ... "" คุณชนะกับเขา
 You should as you are studying the [Amethyst Cloud]
คุณควรที่คุณกำลังศึกษา [Amethyst Cloud]
” “I couldn’t do a head-on fight
"" ฉันไม่สามารถทำต่อสู้หัวล้านได้
” “You don’t have enough inner strength
"" คุณไม่มีความเข้มแข็งพอ
” Wijihoyun answered like he knew
"ไวกิฮุนตอบเหมือนที่เขารู้
 He wiped away the sauce with a napkin
เขาเช็ดซอสด้วยผ้าเช็ดปาก
 “You’re unique
"คุณไม่เหมือนใคร
” Wijihoyun’s eyes brightened
ตาของ Wijihoyun สว่างขึ้น
 “When you went to hunt, I went around the city to see, to understand the world
"เมื่อคุณไปล่าฉันไปรอบ ๆ เมืองเพื่อดูเพื่อทำความเข้าใจโลก
 I learned the state of the No Classes
ฉันเรียนรู้สถานะของชั้นเรียนไม่มี
 Most of them are… terrible
ส่วนใหญ่เป็น ... แย่มาก
” “Yes
"" ใช่
” “I understand
" "ฉันเข้าใจ
 It’s a human who can’t kill something like a small animal
เป็นมนุษย์ที่ไม่สามารถฆ่าอะไรบางอย่างได้เหมือนสัตว์เล็ก ๆ
 If a human can do that easily, he’s probably a broken human
ถ้ามนุษย์สามารถทำได้อย่างง่ายดายเขาอาจจะเป็นมนุษย์ที่หัก
” Wijihoyun knew
Wijihoyun รู้
 He practiced killing early on to be used to it
เขาฝึกซ้อมก่อนเพื่อจะใช้มัน
 Not to get used it, but to not care about it
ไม่ใช้ แต่ไม่สนใจเรื่องนี้
 “You’re different
"คุณเป็นคนที่แตกต่าง
 It’s been 2 months
เป็นเวลา 2 เดือนแล้ว
 You went into the forest as soon as you were summoned
คุณเดินเข้าไปในป่าทันทีที่คุณถูกเรียกตัว
 Then you hunted monsters
แล้วคุณล่ามอนสเตอร์
” “
""
What’s so different? You can’t survive without it
มีอะไรที่แตกต่างกันบ้าง 
” “Haha! Do you think No Classes don’t know that and can’t do that? They know it, but they can’t do it
"" ฮ่าฮ่า! 
 They can’t risk their lives, and kill another being
พวกเขาไม่สามารถเสี่ยงชีวิตของพวกเขาและฆ่าคนอื่นได้
 Something you know, but can’t do
สิ่งที่คุณรู้ แต่ไม่สามารถทำได้
” That was a difference between No Classes and the others
"นั่นไม่ใช่ความแตกต่างระหว่างชั้นเรียนกับคนอื่น ๆ
 All the other martial artists were used to killing
ศิลปินศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ เคยถูกสังหารแล้ว
 Martial arts was basically a better way to kill others
ศิลปะการต่อสู้โดยทั่วไปเป็นวิธีที่ดีกว่าในการฆ่าคนอื่น
 Magicians were the same
นักมายากลก็เหมือนกัน
 Magicians may be thought of as an experimental in a lab, But it’s different in reality
นักมายากลอาจถูกคิดว่าเป็นการทดลองในห้องปฏิบัติการ แต่ก็แตกต่างกันไปในความเป็นจริง
 Magic makes killing so easy
เมจิกทำให้การฆ่าง่ายมาก
 But what about a No Class? No skill and no determination
แต่สิ่งที่เกี่ยวกับระดับไม่มี? 
 That’s why living was so hard
นั่นเป็นเหตุผลที่ชีวิตยากมาก
 “You’re 14
"คุณอายุ 14
 It’s hard for you to kill at this age
มันยากสำหรับคุณที่จะฆ่าในวัยนี้
 It’s hard to murder or even kill a small animal
เป็นการยากที่จะฆ่าหรือแม้กระทั่งฆ่าสัตว์เล็ก ๆ
 But you did it without hesitation
แต่คุณทำได้โดยไม่ลังเล
” “I have to
" "ฉันต้อง
” “Ok
" "ตกลง
 Then let me say something else
แล้วให้ฉันพูดอย่างอื่น
” Wijihoyun shrugged
Wijihoyun ยักไหล่
 What does he want to say
เขาต้องการจะพูดอะไร
 Sungmin glared at Wijihoyun as he shoved the sandwich in his mouth
ซองมิลุกจ้องไปที่ Wijihoyun ขณะที่เขาดันแซนวิชลงในปากของเขา
 “You have no talent
"คุณไม่มีพรสวรรค์
” “Uck!” The random fact hit his throat hard
"Uck!" ความจริงแบบสุ่มตีคอของเขาอย่างหนัก
 The sandwich going down his throat was stuck
แซนด์วิชลงไปที่ลำคอของเขาติดอยู่
 Sungmin coughed loudly as he poured milk inside
ซองมิเคะดังเมื่อเขาเทนมเข้า
 “It’s strange though
"มันแปลก แต่
 You have no talent… but you have the form for swinging the spear
คุณไม่มีพรสวรรค์ ... แต่คุณมีรูปแบบสำหรับหอกหอก
 You have a lot of useless actions, but it’s possible to kill
คุณมีการกระทำที่ไร้ประโยชน์มากมาย แต่ก็เป็นไปได้ที่จะฆ่า
” “Wh, what do you want to say?” “2 months
"" คุณอยากจะพูดอะไร? "" 2 เดือน
 It’s been 2 months
เป็นเวลา 2 เดือนแล้ว
 That skill is pretty incredible for 2 months
ทักษะนั้นเหลือเชื่อมากเป็นเวลา 2 เดือน
 Not the spear either
ไม่ใช่หอกทั้งนั้น
 You’re used to using inner strength
คุณเคยใช้กำลังภายใน
 When you use cultivation methods as well, your footwork is pretty good
เมื่อคุณใช้วิธีการเพาะปลูกเช่นกันการเดินเท้าของคุณจะดีมาก
 Do you know? When normal people use methods, the feet get mixed up
คุณรู้หรือไม่? 
 It’s hard to get used to it
มันยากที่จะรับใช้มัน
” He knew this
"เขารู้เรื่องนี้
 It took him a long time when he tried to learn the [One Thunder]
มันใช้เวลาเป็นระยะเวลานานเมื่อเขาพยายามจะเรียนรู้ [One Thunder]
 “You’re used to it
"คุณเคยชินกับมัน
 Your spear technique is second rate, but it’s still polished
เทคนิคหอกของคุณเป็นอัตราสอง แต่ก็ยังคงขัด
 In just 2 months? With that power, you have no talent
ภายในเวลาเพียง 2 เดือน? 
 What is that?” Wijihoyun laughed
อะไรเหรอ? "Wijihoyun หัวเราะ
 Footwork? He had to be used to it
Footwork? 
 It’s been 10 years
เป็นเวลา 10 ปี
 Spear? Same
หอก? 
 10 years he spent swinging that thing as a mercenary
10 ปีเขาใช้เวลาคว้าสิ่งนั้นเป็นลูกจ้าง
 “It’s strange
"มันแปลก
 Strange… what are you hiding?” Wijihoyun was looking at Sungmin
แปลก ... คุณกำลังซ่อนอะไรอยู่? "Wijihoyun กำลังมองไปที่ Sungmin
 Sungmin claimed his beating heart and wiped his mouth with the back of his hand
ซองมินอ้างว่าหัวใจเต้นของเขาและเช็ดปากด้วยมือข้างหลัง
 “I don’t get it
"ฉันไม่เข้าใจ
” “You’re still lying
"" คุณยังนอนอยู่
 I don’t like lying
ฉันไม่ชอบโกหก
” “
""
Everyone has secrets
ทุกคนมีความลับ
 Isn’t it a bad thing to try and get it out of someone?” Sungmin grumbled
ไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดีที่จะพยายามดึงมันออกมาจากใครสักคน "ซองมินบ่น
 Hans said that
ฮันส์กล่าวว่า
 He had a natural instinct to be away from Wijihoyun
เขามีสัญชาติญาณธรรมชาติที่จะอยู่ห่างจาก Wijihoyun
 Sungmin agreed with his now
ซองมินเห็นด้วยกับเขาตอนนี้
 It was very weird dealing with this Wijihoyun
มันแปลกมากเกี่ยวกับ Wijihoyun นี้
 What 13 year old kid has his mind work like this
เด็กวัย 13 ปีคนไหนที่มีจิตใจทำงานเช่นนี้
 Just say it is like that
แค่บอกว่าเป็นแบบนั้น
 ‘He’s not a person that can think lightly of things
"เขาไม่ใช่คนที่สามารถคิดถึงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้
’ Sungmin drank his milk quickly
"ซองมินดื่มนมได้อย่างรวดเร็ว
 And then thought
แล้วคิดว่า
 There was a simple way to stop his suspicion
มีวิธีง่ายๆในการยับยั้งความสงสัยของเขา
 To say that he was reborn
บอกได้ว่าเขาเกิดใหม่
 But could he? He wondered if he could trust Wijihoyun or Wijihoyun believed him
แต่เขาอาจจะ? 
 “Secret
"ลับ
 Yes, everyone has that
ใช่ทุกคนมีที่
 I do, too
ฉันก็ทำเหมือนกัน
” Wijihoyun laughed
Wijihoyun หัวเราะ
 “Then how’s this? I’ll tell you mine
"แล้วนี้เป็นอย่างไร? 
” “I don’t think your secret has more worth than my secret
"" ฉันไม่คิดว่าความลับของคุณมีค่ามากกว่าความลับของฉัน
” “I see
" "ฉันเห็น
 Then how is this
แล้วจะเป็นอย่างไรบ้าง
 I’ll add something else
ฉันจะเพิ่มอะไรอีก
 Spear technique? Footwork? Anything
เทคนิคหอก? 
” “
""
I can’t use it
ฉันไม่สามารถใช้มันได้
 Like you beat me up, I don’t have talent
เหมือนที่คุณเอาชนะผมไม่ได้มีพรสวรรค์
” “When did I beat you up?” “Language is violence
"" เมื่อไหร่ฉันจะตีคุณ? "" ภาษาคือความรุนแรง
” Sungmin said with a gloomy face
ซองมินพูดด้วยใบหน้าที่มืดมน
 Wijihoyun looked like he didn’t understand
Wijihoyun ดูเหมือนว่าเขาไม่เข้าใจ
 “You’re saying weird things
"คุณพูดเรื่องแปลก ๆ
 Well
ดี
 that’s not wrong
ไม่ผิด
 Your Chase Sould technique is nothing compared to the apex techniques
เทคนิค Chase Sould ของคุณไม่มีอะไรเทียบกับเทคนิคเอเพ็กซ์
 Isn’t it better to learn a spear technique in the long run?” “I don’t have enough inner strength
ไม่ควรเรียนรู้เทคนิคหอกในระยะยาวหรือไม่? "" ฉันไม่มีแรงใจ
” “You’re being expensive
"คุณแพงมาก
” “I don’t want to say it that much
"" ฉันไม่ต้องการที่จะบอกว่ามาก
” “Fine
" "ละเอียด
 I’ll give you 20 percent of my inner strength
ฉันจะให้คุณ 20 เปอร์เซ็นต์ของความแข็งแกร่งภายในของฉัน
” Wijihoyun said
Wijihoyun กล่าว
 To that, Sungmin widened his mouth
ซองมินขยับปากขึ้น
 Inner strength isn’t something that is easily given as well, but he didn’t understand why Wijihoyun wanted to learn it so much
ความแข็งแกร่งภายในไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำได้ง่าย แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไม Wijihoyun ต้องการเรียนรู้มันมาก
 “Why do you want to hear it that much?” “I’m curious
"ทำไมคุณถึงอยากได้ยินเรื่องนี้มาก?" "ฉันอยากรู้
 You're my only friend
คุณเป็นเพื่อนคนเดียวของฉัน
 Is it weird to know a friend’s secret?” “I don’t want to know yours…” “You and me are different
การรู้ความลับของเพื่อนเป็นเรื่องแปลกมั้ย? "" ฉันไม่อยากรู้ว่าคุณ ... "" คุณและฉันแตกต่างกัน
 I have no intention of blaming you, but I want to know
ฉันไม่มีความตั้งใจที่จะตำหนิคุณ แต่ฉันอยากรู้
 So how is it?” Wijihoyun said
แล้วไงล่ะ? "วิจิฮินกล่าว
 Lee Sungmin hesitated
ลีซองมินลังเล
 A spear technique, inner strength, and Wijihoyun’s secret
เทคนิคหอกความแข็งแกร่งภายในและความลับของวีโจฮยอน
 This would be an opportunity like never before
นี้จะเป็นโอกาสอย่างที่ไม่เคยมาก่อน
 Sungmin sighed and nodded
Sungmin ถอนหายใจและพยักหน้า
 “
“
Fine
ละเอียด
 Just promise this
แค่สัญญานี้
 When you hear mine… don’t kill me
เมื่อคุณได้ยินฉัน ... อย่าฆ่าฉัน
” “Why would I do that?” “Promise
"" ทำไมฉันถึงทำอย่างนั้น? "" สัญญา
” “Ok
" "ตกลง
 I promise
ฉันสัญญา
 I won’t kill you ever
ฉันจะไม่ฆ่าคุณตลอดไป
 No matter what you say or what happens, I won’t kill you
ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรหรือเกิดอะไรขึ้นฉันจะไม่ฆ่าคุณ
 You're my friend
คุณคือเพื่อนของฉัน
” Wijihoyun nodded and said
"Wijihoyun พยักหน้าและกล่าวว่า
 Sungmin felt a bit of guilt as he heard that
ซองมินรู้สึกผิดอย่างที่ได้ยิน
 “Ok
"ตกลง
” “I’ll say it first
"ฉันจะพูดก่อน
” Sungmin was about to say something, but Wijihoyun lifted his hand up
"ซองมินกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไวจิฮุนยกมือขึ้น
 “I’m a girl
"ฉันเป็นผู้หญิง
”
”