Chapter 15 Secret   Sponsored chapter by David Trinh
บทที่ 15 บทที่ได้รับการสนับสนุนโดย David Trinh
 I really like Wijihoyun by the way   “
ฉันชอบ Wijihoyun โดยวิธี "
?” Did I hear wrong
ฉันได้ยินผิดไหม
 Sungmin widened his eyes and looked back at Wijihoyun
ซองมินเงยหน้าขึ้นมองไปที่ Wijihoyun
 Wijihoyun’s face was still as ever
ใบหน้าของ Wijihoyun ยังคงอยู่เหมือนเดิม
 “
“
what?” “I’m a girl
อะไร? "" ฉันเป็นเด็กผู้หญิง
” Wijihoyun pointed at herself
"Wijihoyun ชี้ไปที่ตัวเอง
 Sungmin’s mouth slowly opened
ปากของซองมินค่อยๆเปิดออก
 He didn’t hear wrong
เขาไม่ได้ยินผิด
 Wijihoyun was just saying that she was a girl
Wijihoyun เพิ่งบอกว่าเธอเป็นเด็กหญิง
 “No way!” Sungmin yelled loudly
"ไม่มีทาง!" ซองมิลตะโกนดังขึ้น
 To that, Jack and Lula looked outside
แจ็คและลูลามองไปข้างนอก
 I’m sorry
ฉันขอโทษ
 Wijihoyun said that to the kitchen and looked back with annoyance at Sungmin
Wijihoyun กล่าวว่าไปที่ห้องครัวและมองกลับด้วยความรำคาญที่ Sungmin
 “You can’t yell like that
"คุณไม่สามารถตะโกนได้เช่นนั้น
” “What! I yelled because I was surprised!” “Hm, I get it
" "อะไร! 
” Wijihoyun nodded her head
"Wijihoyun พยักหน้าให้หัวของเธอ
 Sungmin had no other words to say
ซองมินไม่มีคำพูดใด ๆ ที่จะพูด
 He looked back into his past life
เขามองย้อนกลับไปในชีวิตที่ผ่านมาของเขา
 Small Pegasus Wijihoyun
Pegasus Wijihoyun ขนาดเล็ก
 There was no rumor that Wijihoyun was a girl
ไม่มีข่าวลือว่าวีจิฮยอนเป็นเด็กหญิง
 No, looking outside of the past, he looked at the ‘now’ Wijihoyun that was in front of him
ไม่มองนอกอดีตเขามองไปที่ "ตอนนี้" วิจิฮยอนที่อยู่ข้างหน้าเขา
 A high nose
จมูกสูง
 Narrow eyebrows
คิ้วหยัก
 Large eyes
ตาใหญ่
 White skin
ผิวขาว
 Stature was small, but he thought it was because of young age
ความสูงมีขนาดเล็ก แต่เขาคิดว่าเป็นเพราะอายุยังน้อย
 But now, he thought differently
แต่ตอนนี้เขาคิดที่แตกต่างกัน
 “
“
rea, really?” “Really
จริงเหรอ? "" จริงเหรอ
 Why would I lie about this
ทำไมฉันต้องโกหกเรื่องนี้
 Or do I have to go to the room and take off my pants?” Wijihoyun laughed and said
หรือฉันจะต้องไปที่ห้องและถอดกางเกงของฉัน? "Wijihoyun หัวเราะและพูด
 There were many things that he wondered before
มีหลายอย่างที่เขาสงสัยมาก่อน
 Wijihoyun looked pretty
Wijihoyun ดูสวยมาก
 He thought that she would be a handsome man, Yes
เขาคิดว่าเธอน่าจะเป็นชายที่หล่อเหลาใช่
 that’s what he thought
นั่นคือสิ่งที่เขาคิด
 But now thinking that she was a girl… it was different
แต่ตอนนี้คิดว่าเธอเป็นเด็กหญิง ... มันแตกต่างกัน
 ‘We never even had a bath together
เราไม่เคยแม้แต่จะอาบน้ำด้วยกัน
’ Sungmin usually took a bath after he finished practicing and hunting, but Wijihoyun never tried to get in with Sungmin
"ซองมินมักจะอาบน้ำหลังจากที่เขาฝึกและล่าสัตว์เสร็จสิ้นแล้ว แต่ Wijihoyun ไม่เคยพยายามเข้าซองมิน
 He didn’t think that there was a reason for it
เขาไม่คิดว่านั่นเป็นเหตุผลสำหรับมัน
 He just thought, Wijihoyun was dirtier than he expected
เขาคิดว่า Wijihoyun สกปรกกว่าที่เขาคาดไว้
 “There’s no chest
"ไม่มีอก
” “I covered with a bandage
"ฉันปกคลุมด้วยผ้าพันแผล
” Wijihoyun slightly lifted her shirt and said
"Wijihoyun ยกเสื้อขึ้นเล็กน้อยและพูดว่า
 There was a white bandage
มีผ้าพันแผลสีขาว
 “It didn’t come out as much
"มันไม่ได้ออกมาเท่าไหร่
 I don’t know how much it will get bigger by
ฉันไม่รู้ว่าจะมีขนาดใหญ่เท่าไร
hopefully not much
หวังว่าจะไม่มากนัก
 It’s uncomfortable living with skin on my chest
ชีวิตที่อึดอัดกับผิวบนหน้าอกของฉัน
” “
""
I can’t…” Sungmin muttered
ฉันไม่สามารถ ... "ซองมินพึมพำ
 Wijihoyun was actually a girl
Wijihoyun เป็นผู้หญิงจริงๆ
 He never thought about that
เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้
 “Why did you dress up like a boy?” “The head wanted me to
"ทำไมคุณแต่งตัวเหมือนเด็กชาย?" "หัวฉันต้องการให้
 I was a genius and had the type of body to learn techniques, but I was a girl
ฉันเป็นอัจฉริยะและมีร่างกายเพื่อเรียนรู้เทคนิค แต่ฉันเป็นเด็กหญิง
 The head thought it was wasteful for my talent to go to wait
หัวคิดว่ามันสิ้นเปลืองสำหรับความสามารถของฉันที่จะไปรอ
 So he wanted me to live as a boy from early on
ดังนั้นเขาจึงต้องการให้ฉันอยู่ในฐานะเด็กตั้งแต่ต้น
” It was probably the first order from the head and my dad
"มันอาจจะเป็นคำสั่งแรกจากศีรษะและพ่อของฉัน
 Wijihoyun added and laughed
Wijihoyun เพิ่มและหัวเราะ
 “But there aren’t cults in this world
"แต่ไม่มีลัทธิในโลกนี้
 There aren’t heads here
ไม่มีหัวที่นี่
 There’s no reason to live as a boy
ไม่มีเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่เมื่อเป็นเด็ก
 But… I lived 13 years as one
แต่ ... ฉันอาศัยอยู่ 13 ปีเป็นหนึ่ง
 I can’t just abandon it in one morning
ฉันไม่สามารถทิ้งมันได้ในเช้าวันหนึ่ง
 So I’m probably going to continue doing it
ดังนั้นฉันอาจจะทำมันต่อไป
 Unless my chest gets too big for this bandage
ถ้าหน้าอกของฉันใหญ่เกินไปสำหรับผ้าพันแผลนี้
” That would be good
"มันคงจะดีนะ
 Wijihoyun muttered
Wijihoyun พึมพำ
 Sungmin looked at Wijihoyun as if dazed, and Wijihoyun opened her mouth looking back at him
Sungmin มองไปที่ Wijihoyun ราวกับว่ามึนงงและ Wijihoyun เปิดปากของเธอมองไปที่เขา
 “That’s my secret
"นั่นคือความลับของฉัน
 What’s yours?” “
อะไรของคุณ? ""
hmm…” He didn’t think it was a lie
อืม ... "เขาไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องโกหก
 Girl
สาว
 Girl… Small Pegasus is a girl
เด็กผู้หญิง ... Small Pegasus เป็นเด็กผู้หญิง
 Sungmin kept hold of his mind
ซองมินเก็บความคิดไว้
 “
“
I’m…” Listening to that, Sungmin couldn’t say that he couldn’t tell her
ฉัน ... "ฟังซองมินไม่สามารถพูดได้ว่าเขาไม่สามารถบอกได้
 Sungmin sighed and said
ซองมินถอนหายใจและพูด
 “I’m a rarity
"ฉันเป็นคนที่หายาก
” “What is that?” Wijihoyun tilted her head and asked
"" นั่นคืออะไร? "Wijihoyun เอียงศีรษะและถาม
 His heart dropped a bit, but Sungmin continued
หัวใจของเขาลดลงเล็กน้อย แต่ซองมินก็ยังคงพูดต่อ
 He told him
เขาบอกเขา
 The fact that he was reborn by getting a stone
ความจริงที่ว่าเขาเกิดใหม่โดยได้รับหิน
 He died and came back
เขาตายและกลับมา
 As Sungmin said, Wijihoyun just listened quietly
ขณะที่ซองมินกล่าวว่า Wijihoyun เพิ่งฟังอย่างเงียบ ๆ
 “I see
"ฉันเห็น
” As the story ended, Wijihoyun nodded her head
"ขณะที่เรื่องนี้จบลง Wijihoyun พยักหน้าให้หัวของเธอ
 “It’s hard to believe, but I guess I have to
"มันยากที่จะเชื่อ แต่ฉันคิดว่าฉันต้องทำ
 This world
โลกนี้
 And magic
และความมหัศจรรย์
 Those things
สิ่งเหล่านั้น
 I just have to believe it
ฉันต้องเชื่อ
 I wouldn’t believe it in my world, but this is different
ฉันไม่อยากเชื่อในโลกของฉัน แต่ต่างไปจากนี้
 Wijihoyun muttered
Wijihoyun พึมพำ
 He, no, she looked at the air
เขาไม่ได้มองไปที่อากาศ
 “How was I?” “
"ฉันเป็นอย่างไร?" "
what?” “There should be me before
สิ่งที่ควร? "" ควรจะมีฉันมาก่อน
 How was I?” “Well…” He told Wijihoyun about her in the past life
ฉันเป็นอย่างไร? "" ดี ... "เขาบอก Wijihoyun เกี่ยวกับเธอในชีวิตที่ผ่านมา
 He never saw her before, so he could only tell her rumors
เขาไม่เคยเห็นเธอมาก่อนดังนั้นเขาจึงสามารถเล่าข่าวลือของเธอได้
 “So, I was living well
"ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่ได้ดี
 At least for 13 years
อย่างน้อย 13 ปี
” “I … think so
"" ฉัน ... คิดอย่างนั้น
” “And still as a boy
"" และยังคงเป็นเด็ก
” Wijihoyun laughed
Wijihoyun หัวเราะ
 “Probably, my chest wasn’t that big even after 13 years
"อาจจะหน้าอกของฉันไม่ใหญ่เท่านั้นแม้หลังจาก 13 ปี
 That’s good
ดีแล้ว
” He didn’t know if that was a joke or truth
"เขาไม่รู้ว่านั่นเป็นเรื่องตลกหรือความจริง
” “I am curious
"" ฉันอยากรู้
 Why did you want me to promise to not kill you?” “
ทำไมคุณต้องการให้ฉันสัญญาว่าจะไม่ฆ่าคุณ? ""
 It wasn’t a coincidence that we met
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เราพบ
 I… wanted to see Wijihoyun for the first time
ฉันอยากเห็น Wijihoyun เป็นครั้งแรก
 So I was there at the point where you were summoned
ดังนั้นผมจึงอยู่ที่นั่นตอนที่คุณถูกเรียกตัว
 I was looking at you
ฉันกำลังมองหาคุณ
” “Ah, so since that meeting was false, you thought I would kill you because I would angry that I was being used?” That was true
เพราะฉะนั้นตั้งแต่การประชุมครั้งนั้นเป็นเท็จคุณคิดว่าฉันจะฆ่าคุณเพราะฉันโกรธที่ฉันถูกนำมาใช้? "นั่นเป็นความจริง
 Sungmin stayed silent
ซองมิลเงียบ
 “That’s strange
"มันแปลกนะ
” Wijihoyun laughed
Wijihoyun หัวเราะ
 “Think about it
คิดเกี่ยวกับมัน
 When you and I met, you were just looking at me
เมื่อคุณและฉันได้พบคุณก็แค่มองมาที่ฉัน
 I was the one that went up to you
ฉันเป็นคนหนึ่งที่ขึ้นไปหาคุณ
 I was the one who asked to be friends
ฉันเป็นคนที่ขอเป็นเพื่อน
 The person who gave you advice on martial arts? Haha! That’s me as well
คนที่ให้คำแนะนำเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้? 
 You didn’t ask me to do anything
คุณไม่ได้ขอให้ฉันทำอะไร
 I said everything to you
ฉันพูดทุกอย่างกับคุณ
” There was nothing that he said
"ไม่มีอะไรที่เขาพูด
 What she said was true
สิ่งที่เธอกล่าวว่าเป็นความจริง
 “You have way too many worries
"คุณมีวิถีกังวลมากเกินไป
 Is it because you faced death before? Or just that personality
เป็นเพราะคุณต้องเผชิญกับความตายมาก่อนหรือไม่? 
” “Both
"ทั้งสองคน
” “Hmm, well anyway
"" อืมดีแล้วละ
 I have no intention of killing you
ฉันไม่มีเจตนาที่จะฆ่าคุณ
 Now, I have an interest in you
ตอนนี้ฉันมีความสนใจในตัวคุณ
 You came back after dying
คุณกลับมาหลังจากที่ตายแล้ว
 That’s interesting
นั่นดูน่าสนใจ
 I understand the flaws in yourself
ฉันเข้าใจข้อบกพร่องในตัวเอง
 13 years, no 10 years, is it? After 10 years, you get used to it
13 ปีไม่ 10 ปีใช่หรือไม่? 
 It’s a shame that your only that good after 10 years thought
น่าเสียดายที่คุณคิดว่าดีเพียง 10 ปี
” “F*ck
"F * ck
” Sungmin cursed at Wijihoyun’s muttering
"ซองมินสาปแช่งที่การหัวเราะของ Wijihoyun
 The facts hurt him way too much
ข้อเท็จจริงทำให้เขาเจ็บปวดมากเกินไป
 “From what you said, I left this city after one month and was away for 3 years
"จากสิ่งที่คุณกล่าวว่าฉันออกจากเมืองนี้หลังจากหนึ่งเดือนและอยู่ห่าง 3 ปี
” “Yeah
"" ใช่
” “What did I do for 3 years?” “How would I know?” “That Wijihoyun and this Wijihoyun are two different people
"" ฉันทำอะไรมา 3 ปี? "" ฉันจะรู้ได้อย่างไร? "" นั่นคือ Wijihoyun และ Wijihoyun นี้เป็นคนสองคน
 But the way that they think or the things that they want… are probably the same
แต่วิธีการที่พวกเขาคิดว่าหรือสิ่งที่พวกเขาต้องการ ... อาจจะเหมือนกัน
 I was probably not doing anything for 3 years
ฉันอาจจะไม่ทำอะไรเป็นเวลา 3 ปี
 I might have traveled the world
ฉันอาจเดินทางไปทั่วโลก
” “Travel?” “Wijihoyun was a human that wanted freedom
"" Travel? "" Wijihoyun เป็นคนที่ต้องการอิสรภาพ
 The control of the head, that freedom
การควบคุมศีรษะเสรีภาพนั้น
 I’m happy that I was summoned here
ฉันมีความสุขที่ถูกเรียกตัวมาที่นี่
 I earned that freedom
ฉันได้รับเสรีภาพดังกล่าว
” That was Wijihoyun’s sincere thoughts
"นั่นคือความคิดที่จริงใจของ Wijihoyun
 “I think that, too
"ผมคิดอย่างนั้นด้วย
 I want to leave now
ฉันต้องการออกเดินทางตอนนี้
 I wandered the city for a week
ฉันเดินทางมายังเมืองนี้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์
 BUt this city is small as well
เมืองนี้มีขนาดเล็กเช่นกัน
 I want to see other things and feel other things as well
ฉันอยากเห็นสิ่งอื่น ๆ และรู้สึกถึงสิ่งอื่น ๆ ด้วย
” “
""
You’re going to leave?” “I was going to
คุณกำลังจะจากไป? "" ฉันจะไป
 But… what do you want to do?” Wijihoyun asked to Sungmin
แต่ ... คุณต้องการจะทำอะไร? "วิจิฮินยอนขอร้องให้ซองมิน
 “You already lived in this world
"คุณเคยอาศัยอยู่ในโลกนี้แล้ว
 You lived for 13 years and died
คุณอาศัยอยู่ 13 ปีและเสียชีวิต
 You got an opportunity and came back
คุณมีโอกาสและกลับมา
 But what do you want to do in this world?” Sungmin couldn’t say anything to Wijihoyun
แต่คุณอยากทำอะไรในโลกนี้? "Sungmin ไม่สามารถพูดอะไรกับ Wijihoyun
 That was something that Sungmin never thought of
นั่นคือสิ่งที่ Sungmin ไม่เคยคิด
 “You have memories of your past life
"คุณมีความทรงจำเกี่ยวกับชีวิตในอดีตของคุณ
 What do you want to do with it” “
สิ่งที่คุณต้องการจะทำอย่างไรกับมัน ""
A better life than before
ชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเดิม
” “I saw many people after wandering for one week
"" ฉันเห็นคนจำนวนมากหลังจากเดินไปมาหนึ่งสัปดาห์
 No classes
ไม่มีชั้นเรียน
 Not all of them go to the forest to hunt
ไม่ทั้งหมดของพวกเขาไปที่ป่าเพื่อล่าสัตว์
 They all live doing other labor
พวกเขาทั้งหมดกำลังทำแรงงานอื่น ๆ
 Do you not want to live like that?” “
คุณไม่ต้องการที่จะมีชีวิตแบบนั้นหรอ? ""
that’s a waste
นั่นเป็นของเสีย
” Sungmin muttered
"ซองมินพึมพำ
 “I have everything that is useful from my past life
"ฉันมีทุกอย่างที่เป็นประโยชน์จากชีวิตในอดีตของฉัน
 I have information that I written down
ฉันมีข้อมูลที่ฉันเขียนไว้
” “Greedy
"โลภ
 Well, I have no intention of blaming you
ฉันไม่มีเจตนาที่จะตำหนิคุณ
but what do you want to do
แต่สิ่งที่คุณต้องการจะทำ
 A better life than me? Isn’t that a bit vague? Any other goal?” “I have… no idea
ชีวิตที่ดีกว่าฉัน? 
” Sungmin wondered for a second and sighed
Sungmin สงสัยสักครู่และถอนหายใจ
 “I only thought about surviving every day in my past life
"ฉันแค่คิดถึงการมีชีวิตอยู่ทุกวันในชีวิตที่ผ่านมาของฉัน
 Like you said all the time, I don’t have talent
เช่นคุณพูดตลอดเวลาฉันไม่มีพรสวรรค์
 Still, I tried to survive
ยังฉันพยายามที่จะอยู่รอด
 I died stupidly… even though I came back
ฉันตายอย่างโง่เขลา ... แม้ว่าฉันจะกลับมา
 I don’t have a goal
ฉันไม่มีเป้าหมาย
 Just, I’ll probably live like before
เพียงแค่ฉันอาจจะมีชีวิตอยู่เหมือนเดิม
” “I see
" "ฉันเห็น
” Wijihoyun nodded
"Wijihoyun พยักหน้า
 She didn’t have any advice for Sungmin
เธอไม่มีคำแนะนำสำหรับซองมิน
 Well to be fair, Wijihoyun was 13, and Sungmin was 27
เป็นที่น่าพอใจ Wijihoyun อายุ 13 ปีและ Sungmin อายุ 27 ปี
 It would be stupid to get life advice from a 13 year old
มันจะโง่ที่จะได้รับการแนะนำชีวิตจาก 13 ปี
 “But, you
"แต่คุณ
 You want to stay being friends?” “Is there any other reason?” “I’m older than you? The mental age…” “That’s not a problem
คุณอยากเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า? "" มีเหตุผลอื่นหรือ? "" ฉันแก่กว่าคุณ? 
” It basically meant she was going to continue not being polite towards him
"มันหมายถึงว่าเธอจะยังคงไม่สุภาพต่อเขา
 “Let’s go up
"ไปกันเถอะ
” Wijihoyun stood up
"Wijihoyun ลุกขึ้นยืน
 Sungmin followed Wijihoyun and went into Wijihoyun’s room
Sungmin ตาม Wijihoyun และเดินเข้าไปในห้องของ Wijihoyun
 Thinking about it, it was the first time that he went in Wijihoyun’s room
คิดถึงเรื่องนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเดินเข้าไปในห้องของวิจิฮุน
 “I will give you the High Heaven spear technique
"ข้าจะให้เทคนิคการหอกของ High Heaven
” Wijihoyun said with a solemn face
"ไวกิฮุนกล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม
 Wijihoyun sat on the bed and looked at Sungmin
Wijihoyun นั่งบนเตียงและมองไปที่ Sungmin
 “
“
do I have to kneel?” “Just get a chair
ฉันต้องคุกเข่า? "" แค่นั่งเก้าอี้
 Friends don’t kneel
เพื่อนไม่คุกเข่า
” Wijihoyun muttered, and Sungmin pulled a chair and sat next to Wijihoyun
"Wijihoyun พึมพำและซองมินก็ดึงเก้าอี้นั่งข้าง Wijihoyun
 “This is the best spear technique that I remember
"นี่เป็นเทคนิคหอกที่ดีที่สุดที่ฉันจำได้
 A hundred years ago, a man called the Spear King who ruled the world with a spear, used it
เมื่อหลายร้อยปีก่อนมนุษย์ที่เรียกว่าหอกหวู่ผู้ครองโลกด้วยหอกก็ใช้มัน
 The name just looks majestic, doesn’t it
ชื่อก็ดูสง่างามไม่ได้
 The best spear technique from the high heavens
เทคนิคหอกที่ดีที่สุดจากชั้นฟ้าทั้งหลายสูง
 It’s that good of a technique
เป็นเทคนิคที่ดี
” “I can’t memorize hard things
"" ฉันไม่สามารถจดจำสิ่งที่ยากได้
” “I know
" "ฉันรู้ว่า
 Your talent is trash
พรสวรรค์ของคุณคือถังขยะ
 Like the Amethyst Cloud, the High Heaven is also a grace technique
เช่นเดียวกับเมฆอเมทิสต์สวรรค์อันสูงส่งเป็นเทคนิคแบบเกรซ
 You won’t do anything with your talent even if you spent your life practicing it
คุณจะไม่ทำอะไรกับพรสวรรค์ของคุณแม้ว่าคุณจะใช้ชีวิตไปกับการฝึกซ้อมก็ตาม
” “Do you keep having to say that?” “It’s true
"" คุณยังคงต้องบอกว่า? "" มันเป็นความจริง
” There was nothing he could say back
"ไม่มีอะไรที่เขาจะพูดได้
” “So I will change it to your talent
"ดังนั้นฉันจะเปลี่ยนมันให้เป็นความสามารถของคุณ
 It might take a while, but it’s going to better to learn the revised version than the original
อาจใช้เวลาสักครู่ แต่จะดีกว่าเพื่อเรียนรู้เวอร์ชันที่แก้ไขกว่าต้นฉบับ
” “
""
Can you do that?” “I’m a genius
คุณทำได้หรือยัง? "" ฉันเป็นอัจฉริยะ
” Wijihoyun said solemnly
"Wijihoyun กล่าวอย่างเคร่งขรึม
 “The head realized this as well
"หัวนี้ได้ตระหนักเช่นกัน
 I'm not completely changing
ฉันไม่เปลี่ยนเลย
 It’s only lowering the entrance limit… it’s also mixing other techniques as well
เพียงลดขีด จำกัด ของการเข้าออกเท่านั้น ... นอกจากนี้ยังมีการผสมผสานเทคนิคอื่น ๆ ด้วย
 I can’t change the origin
ฉันไม่สามารถเปลี่ยนต้นกำเนิดได้
 The Spear King who made it was a genius as well
กษัตริย์หอกที่ทำให้มันเป็นอัจฉริยะเช่นกัน
” That was a great thing already
"นั่นเป็นสิ่งที่ดีอยู่แล้ว
 Changing an original technique
การเปลี่ยนเทคนิคต้นฉบับ
 Wijihoyun was just a different person from Sungmin
Wijihoyun เป็นคนที่แตกต่างจาก Sungmin
 “I’ll change it to High Heaven Sungmin technique
"ฉันจะเปลี่ยนเป็น High Heaven Sungmin technique
” “What?” “It’s for you so it should have your name
"" อะไรกันเนี่ย? "" สำหรับคุณมันควรจะมีชื่อคุณ
 High Heaven Sungmin
สวรรค์สูง Sungmin
 Isn’t it great?” “That’s great?” “If you don’t like the name, you make it
มันเยี่ยมมากไหม? "" มันเยี่ยมมาก? "" ถ้าคุณไม่ชอบชื่อคุณก็ทำมันขึ้นมา
 I like that name
ฉันชอบชื่อนั้น
” Wijihoyun said
Wijihoyun กล่าว
 Sungmin was about to disagree but closed his mouth
ซองมินกำลังจะไม่เห็นด้วย แต่ปิดปากเขา
 She was going to fix a technique it for him, so he felt kind of sorry to say something about the name
เธอกำลังจะแก้ปัญหาให้เขาเขาจึงรู้สึกเสียใจที่ได้พูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับชื่อ