Chapter 29 The Mountain of Mush   There weren’t many otherworlders who succeeded in spreading his or her name across the entire continent
Chapter 29 The Mountain of Mush มีผู้ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายอื่นหลายคนที่ประสบความสำเร็จในการกระจายชื่อของตนไปทั่วทั้งทวีป
 It might not be hard for one area, but for Eria, it meant that the person was a huge genius and also did many things to spread their fame
มันอาจจะไม่ยากสำหรับพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่ง แต่สำหรับ Eria นั่นหมายความว่าบุคคลนั้นเป็นอัจฉริยะที่ยิ่งใหญ่และยังทำสิ่งต่างๆมากมายเพื่อกระจายชื่อเสียงของพวกเขา
 Baek Sogo fit both of those categories
Baek Sogo เหมาะกับทั้งสองประเภทดังกล่าว
 Like her nickname said, she was a martial artist
ชอบชื่อเล่นของเธอกล่าวว่าเธอเป็นศิลปินนักรบ
 He didn’t know where she came from, but she suddenly came out of nowhere and spread her name
เขาไม่รู้ว่าเธอมาจากไหน แต่เธอก็ออกมาจากที่ไหนและกระจายชื่อของเธอ
 When he first heard of her, it was when he started as a mercenary
เมื่อครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อของเธอก็คือตอนที่เขาเริ่มเป็นทหารรับจ้าง
 Therefore, in at least 2 years, she would be leaving the mountain
ดังนั้นในเวลาอย่างน้อย 2 ปีเธอจะออกจากภูเขา
 ‘But she dies
'แต่เธอตาย
’ He knew that
เขารู้ว่า
 The death was there
ความตายอยู่ที่นั่น
 That was definite
นั่นคือแน่นอน
 In his past life, she died
ในชีวิตที่ผ่านมาเธอเสียชีวิต
 To none other than the Small Pegasus
ไม่มีใครอื่นนอกจาก Small Pegasus
 In 8 years
ภายใน 8 ปี
 He looked at the Sogo that was walking in front of him
เขามองไปที่ Sogo ที่กำลังเดินอยู่ข้างหน้าเขา
 He had the penalty of heaviness
เขามีบทลงโทษที่หนักหน่วง
 It wasn’t easy to even take a step
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแม้แต่ขั้นตอน
 What Sogo had as a speciality was quickness
สิ่งที่ Sogo มีเป็นพิเศษคือความรวดเร็ว
 It was the same as before
มันก็เหมือนก่อน
 Like her nickname said, she was as fast as a flare
เหมือนชื่อเล่นของเธอกล่าวว่าเธอเป็นคนที่รวดเร็วที่สุดเท่าที่ลุกเป็นไฟ
 He knew in the three weeks just how fast Sogo was
เขารู้ว่าในช่วงสามสัปดาห์ที่ผ่านมา Sogo มีความรวดเร็วเพียงใด
 Unlike Sungmin who couldn’t hunt because of his heaviness, she swiftly and easily caught them
แตกต่างจากซองมินที่ไม่สามารถล่าเพราะความหนักเบาของเขาได้อย่างรวดเร็วและง่ายดายพวกเขาจับพวกเขา
 Sungmin couldn’t even locate her movements
ซองมินไม่สามารถหาท่าทางการเคลื่อนไหวของเธอได้
 [You’re too slow
[คุณช้าเกินไป
] Sogo stopped
] Sogo หยุดลง
 And then she wrote down
แล้วเธอก็เขียนลงไป
 [Should I carry you?] “
ฉันควรจะพาคุณไป?] "
Yes?” [Don’t ask again when you already saw it
ใช่หรือไม่ "[อย่าถามอีกเมื่อคุณได้เห็นแล้ว
 You’re too slow, so I’ll just carry you
คุณช้าเกินไปดังนั้นฉันจะพาคุณไป
] She wrote down again
] เธอเขียนลงอีกครั้ง
 He hesitated
เขาลังเลใจ
 Even if it was Sogo, it didn’t feel right to be carried by a girl
แม้ว่าจะเป็น Sogo แต่ก็ไม่รู้สึกถูกต้องที่จะถูกยกขึ้นโดยผู้หญิง
 But this was no time for pride, so he finally nodded his head
แต่นี่ไม่ใช่เวลาแห่งความภาคภูมิใจดังนั้นในที่สุดเขาก็พยักหน้าขึ้น
 She picked Sungmin up and carried her on her back
เธอหยิบซองมินขึ้นและแบกเธอไว้บนหลัง
 He held her shoulders tightly
เขากอดไหล่ไว้แน่น
 Kindness
ความเมตตา
 Nice person
คนดี
 Those were funny words to say about herself, but to Sungmin, she was definitely a kind person
นี่เป็นคำพูดตลก ๆ เกี่ยวกับตัวเธอ แต่สำหรับซองมินเธอเป็นคนใจดีจริงๆ
 She did his hunting for him for 3 weeks
เธอกำลังล่าเขาอยู่ 3 สัปดาห์
 She gave him other plants to eat as well and told him where to get water
เธอให้เขากินพืชอื่น ๆ และบอกเขาว่าจะเอาน้ำที่ไหน
 And didn’t want anything in return
และไม่ต้องการอะไรตอบแทน
 Sogo… was similar to Wijihoyun, but also different
Sogo ... คล้ายกับ Wijihoyun แต่ก็ต่างออกไป
 To be honest, Wijihoyun gave Sungmin things because of the relationship that they were in- friends
ความซื่อสัตย์สุจริต Wijihoyun ให้สิ่งที่ Sungmin เพราะความสัมพันธ์ที่พวกเขาอยู่ในเพื่อน
 Then Sogo? Were they friends? ‘I don’t know
แล้ว Sogo? 
’ He didn’t think that friends just happened when one person just proclaimed that the other person was their friend
"เขาไม่คิดว่าเพื่อน ๆ เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อมีคนคนหนึ่งประกาศว่าคนอื่นเป็นเพื่อนของพวกเขา
 Honestly, Sungmin didn’t know what friends meant
สุจริตซองมินไม่ทราบว่าเพื่อนหมายถึงอะไร
 He never had any before, so how would he know
เขาไม่เคยมีมาก่อนเลยเขาจะรู้ได้อย่างไร
 Friends, or not, he was happy for her kindness
เพื่อนหรือไม่เขามีความสุขกับความเมตตาของเธอ
 One month
หนึ่งเดือน
 It was only a month, but it was the most terrible month of his entire previous 13 years of life
มันเป็นเพียงเดือนเดียว แต่มันเป็นเดือนที่เลวร้ายที่สุดในช่วง 13 ปีที่ผ่านมาของชีวิต
 If it wasn’t for her, he wouldn’t have survived
ถ้าไม่ได้สำหรับเธอเขาจะไม่รอด
 ‘But she 
'แต่เธอ
dies
ตาย
’ And it wasn’t from a random person
'และไม่ใช่จากคนที่สุ่ม
 Small Pegasus Wijihoyun
Pegasus Wijihoyun ขนาดเล็ก
 The first friend that he had ever had
เพื่อนคนแรกที่เขาเคยมี
 That Wijihoyun would kill Sogo
ว่า Wijihoyun จะฆ่า Sogo
 Why? Just why? Let’s think
ทำไม? 
 Why would Sogo die
ทำไม Sogo ถึงตาย
 The person that killed Sogo was Wijihoyun
คนที่ฆ่า Sogo คือ Wijihoyun
 That was true
นั่นเป็นความจริง
 It was because of her killing Sogo that Wijihoyun started to spread her name around
เป็นเพราะเธอฆ่าโซโกที่ Wijihoyun เริ่มแพร่กระจายชื่อของเธอไปรอบ ๆ
 ‘No, it’s not just because of Sogo
ไม่ใช่ไม่ใช่แค่เพราะ Sogo
’ He remembered the incident
เขาจำเหตุการณ์นี้ได้
 It wasn’t something that had anything to do with Sungmin, but the incident itself shook the entire Eria with its news
ไม่ใช่เรื่องที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับซองมิน แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเองทำให้ Eria ทั้งข่าวล่ม
 Dungeon
กรุ
 Those existed in places in Eria
ที่มีอยู่ในสถานที่ใน Eria
 There was magic inside of it
มีเวทมนตร์อยู่ข้างใน
 The monsters respawned after a time even if they were killed, and the monsters couldn’t be taken as spoils
มอนสเตอร์เหล่านี้กลับฟื้นคืนชีวิตหลังจากที่พวกมันถูกสังหารและพวกมอนสเตอร์ก็ไม่อาจถูกทำลายได้
 But, there were other prizes other than just monster spoils
แต่มีรางวัลอื่นนอกเหนือจากเพียงของเสียมอนสเตอร์
 Intelligence Potions, magic books, other potions, artifacts, there were many things that could be earned from dungeons
ปัญญาอัจฉริยะ, หนังสือวิเศษ, potions อื่นสิ่งประดิษฐ์มีหลายสิ่งที่สามารถได้รับจากดันเจี้ยน
 And at the end, there was a huge prize
และในตอนท้ายมีรางวัลใหญ่
 If the prize was taken, the dungeon disappeared with the magic lost
ถ้าได้รับรางวัลกรุหายไปพร้อมกับเวทมนตร์ที่หายไป
 In 8 years, a dungeon in Eria opens
ใน 8 ปีดันเจี้ยนใน Eria จะเปิดขึ้น
 Not just Sogo, but many other people went inside in the dungeon to get prizes
ไม่ใช่แค่ Sogo แต่คนอื่น ๆ หลายคนเข้าไปในคุกใต้ดินเพื่อรับรางวัล
 But the only person who came out was Wijihoyun
แต่คนเดียวที่ออกมาคือ Wijihoyun
 He didn’t know what she got from the dungeon
เขาไม่รู้ว่าเธอได้อะไรจากดันเจี้ยน
 She had never said anything about it
เธอไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
 But she did open her mouth about something
แต่เธอได้เปิดปากของเธอเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง
 She killed everyone who went inside herself
เธอฆ่าทุกคนที่เดินเข้าไปในตัวเอง
 Sogo stopped
Sogo หยุดลง
 The heaviness that Sungmin felt was only felt by him and didn’t apply to Sogo
ความรู้สึกหนักที่ซองมินรู้สึกว่าเป็นเพียงความรู้สึกของเขาและไม่ได้ใช้กับโซโก
 Even though, Sogo’s steps never slowed down even after a while of running
แม้ว่าขั้นตอนของ Sogo จะไม่ชะลอตัวลงแม้ว่าจะใช้งานได้นานก็ตาม
 She slightly tapped Sungmin’s butt
เธอเคาะท่อนก้นของซองมินเล็กน้อย
 Sungmin stopped thinking and got down on the ground
ซองมินก็หยุดคิดและล้มลงบนพื้น
 As he touched the ground, his knees slightly bent because of the pressure
ขณะที่เขาแตะพื้นดินหัวเข่าของเขางอเล็กน้อยเนื่องจากความกดดัน
 “What’s that?” A sharp voice came closer
"มีอะไรเหรอ?" เสียงคมเข้ามาใกล้
 “Ugh…!” As the girl came out, a strong smell permeated through the air
"อ้า ... !" ขณะที่หญิงสาวออกมามีกลิ่นแรง ๆ ซึมเข้ามาในอากาศ
 Sungmin wreinkled his nose
ซองมิลจมูกของเขา
 Sogo also moved back a few steps
โซโก้ก็เดินกลับไปสองสามก้าว
 “You rude people!” The girl spat out
"คุณคนหยาบคาย!" หญิงสาวถ่มน้ำลายออกมา
 Her face and body was a complete mess
ใบหน้าและร่างกายของเธอเป็นระเบียบที่สมบูรณ์
 Her long hair was dirty and messy and filled with dirt and dust so the original color couldn’t be seen
ผมยาวของเธอสกปรกและสกปรกและเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกและฝุ่นละอองดังนั้นจึงไม่สามารถมองเห็นสีเดิมได้
 It wasn’t just the hair
ไม่ใช่แค่ผมเท่านั้น
 Her face was filled with mud
ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยโคลน
 The clothes she wore seemed like a robe, but it felt like rags
เสื้อผ้าที่เธอสวมเหมือนเสื้อคลุม แต่รู้สึกเหมือนผ้าขี้ริ้ว
 ‘Why is she so dirty…?’ “Baek Sogo
'ทำไมเธอจึงสกปรก ... ?' "Baek Sogo
 You b*tch
คุณ b * tch
 What is this kid?” Every Time the girl said anything, a strong smell came up
เด็กคนนี้คืออะไร "ทุกครั้งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดอะไรมีกลิ่นแรงขึ้นมา
 It felt like she would be a beautiful woman if she was clean and wore nice clothes, but with odors coming out from her entire body now, there was no beauty to be found
รู้สึกราวกับว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่สวยถ้าเธอสะอาดและสวมเสื้อผ้าที่ดี แต่มีกลิ่นเหม็นออกมาจากร่างกายของเธอตอนนี้ไม่มีความงามที่สามารถพบได้
 [That is…] [Sogo took out a branch
[นั่นคือ ... ] [Sogo เอาสาขาออก
] [I’ll have to introduce you
] [ฉันจะต้องแนะนำคุณ
 First, that dirty girl’s name is Scarlet
ประการแรกชื่อสาวสกปรกชื่อ Scarlet
 She’s a magician
เธอเป็นนักมายากล
 The kid’s name is Lee Sungmin
ชื่อของเด็กคือลีซองมิน
] “Sungmin? Is he a martial artist?” [Probably
] "ซองมิน? 
] Sogo answered
] Sogo ตอบ
 A magician
นักมายากล
 He thought the trainees would be martial artists, but to think that there was also a magician
เขาคิดว่าผู้เข้ารับการฝึกอบรมจะเป็นศิลปินศิลปะ แต่คิดว่ายังมีหมอผี
 “
“
I’m called Lee Sungmin
ฉันชื่อลีซองมิน
” “Scarlet
"Scarlet"
 I’m warning you now, but my penalty is not washing
ตอนนี้ฉันกำลังเตือนคุณอยู่ แต่โทษไม่ได้ซัก
 I can’t bathe or even clean my teeth
ฉันไม่สามารถอาบน้ำหรือแม้กระทั่งการทำความสะอาดฟันของฉัน
 So I’m like this
ฉันเป็นแบบนี้
” Scarlet spit out
"Scarlet คายออก
 She rubbed her eyes
เธอลูบดวงตาของเธอ
 “I’ve also gotten a ‘Don’t change clothes
"ฉันยังได้" ห้ามเปลี่ยนเสื้อผ้า "
’ as well
'เช่นกัน
 So, you know? I can’t help that I smell terrible
งั้นคุณก็รู้? 
” “Ah… OK
" "อาโอเค
” Sungmin nodded as she shot out
"ซองมินพยักหน้าขณะที่เธอยิงออกมา
 He wanted to say something else, but he was afraid of the stench coming from her
เขาอยากจะพูดอย่างอื่น แต่เขากลัวกลิ่นเหม็นจากเธอ
 “So, you mute b*tch
"ดังนั้นคุณปิดเสียง * * * * * * * * tch
 Why are you here?” [This kid wanted to know the other trainees
ทำไมคุณถึงมาที่นี่? "[เด็กคนนี้อยากรู้ว่าคนอื่น ๆ ฝึกหัด
] “Ha! Wondering about strange things
] "ฮา! 
 Why? You’re wondering what penalties other people got
ทำไม? 
?” Scarlet turned around to look at Sungmin
"Scarlet หันกลับไปมอง Sungmin
 Everytime she turned her head, the sky snowed
ทุกครั้งที่เธอหันศีรษะของเธอท้องฟ้าก็หิมะตก
 It was the dandruff from her hair
มันเป็นรังแคจากผมของเธอ
 “No… that’s not it
"ไม่ ... ไม่เป็นไร
 I just, we’re in the same position, so I wanted to…” “Same position? Look at this kid say
ฉันแค่อยู่ในตำแหน่งเดียวกันดังนั้นฉันต้องการ ... "" ตำแหน่งเดียวกัน? 
 Hey! I’ve been here for half a year already? What do you mean same position?” Scarlet made a fist and brought it down on Sungmin’s head
เฮ้! 
 It didn’t hurt, but it felt dirty that such a dirty hand was making contact with his head
มันไม่เจ็บ แต่ก็รู้สึกสกปรกที่มือสกปรกดังกล่าวกำลังติดต่อกับหัวของเขา
 [Don’t say that
อย่าพูดแบบนี้
 It’s only been a month since this kid came, but he’s already had 2 penalties
เป็นเวลาเพียงเดือนเดียวนับตั้งแต่เด็กคนนี้เข้ามา แต่เขาก็มีบทลงโทษอยู่ 2 ครั้ง
] Sogo said
] Sogo กล่าว
 To that, Scarlet made a surprised face
Scarlet ทำหน้าแปลกใจ
 “
“
Two? Isn’t this a mad b*tch? Why did you do such a crazy thing?” “Ah
สอง? 
I thought that would helpful to me
ฉันคิดว่าจะเป็นประโยชน์กับฉัน
” “Helpful
"" เป็นประโยชน์
 You crazy b*tch!” Scarlet screamed with laughter
คุณบ้า b * tch! "Scarlet กรีดร้องด้วยเสียงหัวเราะ
 “Kid
"เด็ก
 There are only 4 people including me and her that have been living here for over half a year
มีเพียง 4 คนรวมทั้งฉันและเธอที่อาศัยอยู่ที่นี่มานานกว่าครึ่งปี
 And the only one who started off with 2 penalties is that idiot b*tch over there
และคนเดียวที่เริ่มต้นด้วยการลงโทษ 2 ครั้งคือคนบ้าที่มาที่นั่น
” “
""
Yes?” Sungmin made a surprised face and looked at Sogo
ซองมินทำหน้าเซอร์ไพรส์และมองไปที่โซโก
 She made a nonchalant face and wrote down
เธอทำหน้าไม่สนใจและเขียนลงไป
 [Voice, and telepathy
[เสียงและกระแสจิต
 Those are the two penalties
นี่คือบทลงโทษสองครั้ง
] No wonder
] ไม่น่าแปลกใจ
 It felt weird that she wasn’t using telepathy even though she was a master already
รู้สึกแปลกที่เธอไม่ได้ใช้กระแสจิตแม้ว่าเธอจะเป็นนายแล้ว
 “But there’s another crazy b*tch that’s here
"แต่มีอีกคนบ้า * b tch ที่นี่
 I don’t know how long you’re last
ฉันไม่รู้ว่าคุณนานแค่ไหน
” Scarlet said and turned around
"Scarlet กล่าวและหันกลับมา
 She looked like she had nothing else to say
เธอดูเหมือนว่าเธอไม่มีอะไรจะพูด
 “What is Scarlet training for?” [What did you come here for?] To Sungmin’s question, she answered back
"การฝึก Scarlet คืออะไร?" [คุณมาที่นี่เพื่ออะไร?] เพื่อตอบคำถามของ Sungmin เธอตอบกลับมา
 “
“
to fulfill my martial arts limit
เพื่อให้บรรลุขีด จำกัด ศิลปะการต่อสู้ของฉัน
” [That’s right
" [ถูกตัอง
 The people here are waiting to get something after hardships and suffering
คนที่นี่กำลังรอรับสิ่งที่ยากลำบาก
 I also want to increase my martial arts and Scarlet wants to increase her magic
ฉันยังต้องการที่จะเพิ่มศิลปะการต่อสู้ของฉันและ Scarlet ต้องการที่จะเพิ่มความมหัศจรรย์ของเธอ
 ] She carried Sungmin again
เธอพาซองมินอีกครั้ง
 While they were moving, Sungmin tried to think of the name Scarlet
ขณะที่พวกเขากำลังเดินอยู่ซองมินก็พยายามคิดถึงชื่อ Scarlet
 ‘Ah
‘อา
’ He remembered
เขาจำได้
 Scarlet Resir
Scarir Resir
 She was still living until he died in his previous and she was the great magician that created the Resir School branch
เธอยังมีชีวิตอยู่จนกระทั่งเสียชีวิตในช่วงก่อนหน้านี้และเธอเป็นนักมายากลที่สร้างสาขา Resir School
 ‘What is this?’ Sogo and Scarlet
'นี่คืออะไร' Sogo และ Scarlet
 The people who stayed here for over half a year were people who spread their names around in Eria
คนที่อยู่ที่นี่มานานกว่าครึ่งปีเป็นคนที่กระจายชื่อของพวกเขาใน Eria
 “Baek Sogo
"Baek Sogo
 it’s you
เป็นคุณนั้นเอง
” The person after Scarlet was an old man
"คนที่ชื่อ Scarlet เป็นชายชรา
 He was turned around, standing near a huge cliff
เขาหันกลับมายืนอยู่ใกล้หน้าผาขนาดใหญ่
 “It seems like there’s another person with you
"ดูเหมือนว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย
 Who is that kid, is it someone who can’t talk as well?” The old man turned around
เด็กคนนี้เป็นใครมันคือใครที่ไม่สามารถพูดได้หรือ? "ชายชราหันกลับมา
 Sungmin’s mouth widened
ปากของซองมินกว้างขึ้น
 His face was scratched and bruised
ใบหน้าของเขามีรอยขีดข่วนและช้ำ
 Not just his face
ไม่ใช่แค่ใบหน้าของเขา
 All his skin was filled with injuries
ผิวของเขาเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บ
 [His penalty is sight
[โทษของพระองค์คือสายตา
] A person that can’t see
] คนที่มองไม่เห็น
 He walked carefully towards them
เขาเดินอย่างระมัดระวังต่อพวกเขา
 He couldn’t see, but he walked easily towards Sungmin and Sogo
เขามองไม่เห็น แต่เขาเดินตรงไปยัง Sungmin และ Sogo
 [So you have to tell him what I’m saying
[ดังนั้นคุณต้องบอกเขาว่าฉันพูดอะไร
 Ah
อา
 That person’s name is Dok Bejun
ชื่อของคนนั้นคือ Dok Bejun
] Dok Bejun
] Dok Bejun
 Dok Bejun? ‘Ghost Blade!’ Sungmin swallowed his scream
Dok Bejun? 
 It was the entrance of another magnate
มันเป็นทางเข้าของเจ้าสัวอีกคนหนึ่ง