Chapter 32 Mush
บทที่ 32 Mush
 The god of suffering and penance
พระเจ้าของความทุกข์ทรมานและการปลงอาบัติ
 He had never actually met Mush before
เขาไม่เคยพบ Mush มาก่อนเลย
 But he had felt his existence
แต่เขารู้สึกถึงการดำรงอยู่ของเขา
 When he first came into the mountain and cursed Mush, Mush muttered in his mind a few times
เมื่อครั้งแรกที่เขาเข้ามาในภูเขาและสาปแช่ง Mush, Mush พึมพำในใจของเขาไม่กี่ครั้ง
 Eria
Eria
 There are Gods in this area
มีพระเจ้าอยู่ในบริเวณนี้
 There are places where the Gods are honored
มีสถานที่ที่เทพได้รับเกียรติ
 A place exists for every god
มีสถานที่สำหรับทุกเทพเจ้า
 A priest uses the power of the God
ปุโรหิตใช้อำนาจของพระเจ้า
 The penalties that he had right now were from Mush’s power
การลงโทษที่เขามีตอนนี้มาจากอำนาจของ Mush
 A haze that appeared in front of him was combining
หมอกควันที่ปรากฏตัวต่อหน้าเขา
 It turned into a small girl’s figure
มันกลายเป็นรูปเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
 A girl
หญิงสาวคนหนึ่ง
 Yes, Mush turned into a small girl
ใช่ Mush กลายเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
 Her black hair was long enough that it could touch the floor
ผมสีดำของเธอยาวพอที่จะสัมผัสพื้นได้
 Rags were worn as a robe, and there were bandages all over her body
ผ้าคลุมไหล่เป็นเสื้อคลุมและมีผ้าพันแผลทั่วร่างกายของเธอ
 Her two eyes were silver
ดวงตาสองข้างของเธอเป็นสีเงิน
 “Human
“มนุษย์
 Mush called
Mush เรียกว่า
 Her face was calm for a god of suffering
ใบหน้าของเธอสงบสำหรับพระเจ้าแห่งความทุกข์
 She came towards Sungmin and asked
เธอเดินไปทางซองมินและถาม
 “Why are you crying
"ทำไมคุณถึงร้องไห้
 Do you want to give up this suffering from this mountain
คุณต้องการที่จะยอมทนทุกข์ทรมานจากภูเขานี้หรือไม่
” That wasn’t it
"ไม่ได้เป็นเช่นนั้น
 Sungmin chewed on his lower lip
Sungmin เคี้ยวริมฝีปากล่าง
 Blood flowed from it
เลือดไหลออกจากมัน
 He didn’t want to give up
เขาไม่ต้องการที่จะยอมแพ้
 Just that his end would be useless
เพียงแค่ปลายของเขาจะไร้ประโยชน์
 That made him fearful
ที่ทำให้เขากลัว
 Plam made Sungmin fall in despair
Plam ทำให้ Sungmin ตกหลุมรัก
 He felt inferior
เขารู้สึกด้อยกว่า
 Why couldn’t I be a genius
ทำไมฉันถึงไม่เป็นอัจฉริยะ
 “Human
“มนุษย์
” Mush called Sungmin
"Mush เรียกว่าซองมิน
 Sungmin lifted his hand and rubbed his eyes
ซองมินยกมือขึ้นและลูบดวงตาของเขา
 He couldn’t cry forever
เขาไม่สามารถร้องไห้ได้ตลอดไป
 Crying
กึกก้อง
didn’t change anything
ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร
 Inferiority
ความด้อยกว่า
 He ignored it
เขาไม่สนใจมัน
 He lived and went like that in his past life
เขาอาศัยอยู่และเดินแบบนั้นในชีวิตที่ผ่านมาของเขา
 Even if he was reborn again, his 13 years of experience was actually a bad thing for him
แม้ว่าเขาจะเกิดใหม่อีก 13 ปีประสบการณ์ของเขาก็เป็นเรื่องไม่ดีสำหรับเขา
 If he did not meet WIjihoyun, Sungmin Wouldn’t have changed at all
ถ้าเขาไม่ได้เจอกับ WIjihoyun ซองมินก็คงจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย
 “
“
I want to add a penalty
ฉันต้องการเพิ่มโทษ
” Sungmin lifted himself up
"ซองมินยกตัวขึ้น
 His body was heavy
ร่างกายของเขาหนัก
 “Ohhh
“Ohhh
” Mush’s eyes brightened
"ดวงตาของ Mush สว่างขึ้น
 Her face had emotion in it
ใบหน้าของเธอมีอารมณ์ในตัว
 Mush was looking at Sungmin with curious eyes
Mush กำลังมองไปที่ Sungmin ด้วยดวงตาที่น่าสนใจ
 “You want to add a penalty?” “Yes
"คุณต้องการเพิ่มบทลงโทษ?" "ใช่
” He thought that maybe it was impolite to be like this to a God, but Mush didn’t seem to care
"เขาคิดว่าอาจจะไม่สุภาพที่จะเป็นแบบนี้กับพระเจ้า แต่ Mush ดูเหมือนจะไม่สนใจ
 Instead, Mush seemed to like Sungmin's attitude and answer
แต่ดูเหมือน Mush ชอบทัศนคติและคำตอบของซองมิน
 She laughed
เธอหัวเราะ
 “You want to add the suffering
"คุณต้องการเพิ่มความทุกข์ทรมาน
 There is no way that I wouldn’t let you do that
ไม่มีทางที่ฉันจะไม่ยอมให้คุณทำอย่างนั้น
” Mush added, however
Mush เพิ่ม แต่
 Her eyes narrowed
ดวงตาของเธอแคบลง
 “But could you withstand it?” Mush asked
"แต่คุณสามารถทนต่อมันได้หรือไม่?" Mush ถาม
 She came closer
เธอเข้ามาใกล้
 His body was a 15 year old, and was just over 160 cm
ร่างของเขาอายุ 15 ปีและสูงกว่า 160 ซม
 Mush was a head shorter than that Sungmin
Mush เป็นหัวสั้นกว่าซองมิน
 “You can’t even hold the 2 penalties that you have right now
"คุณไม่สามารถถือ 2 บทลงโทษที่คุณมีในขณะนี้
 But, you want to do more
แต่คุณต้องการทำอะไรเพิ่มเติม
 You are very foolish
คุณโง่มาก
” Mush laughed
"Mush หัวเราะ
 Sungmin made a fist
ซองมินทำกำปั้น
 She was right
เธอพูดถูก
 Taste and Weight
รสชาติและน้ำหนัก
 Sungmin wasn’t even used to those two yet
ซองมินไม่เคยแม้แต่จะใช้กับทั้งสองคนนี้
 The weight felt worse every time he thought about it, and it was the same for the water and food as well
น้ำหนักรู้สึกแย่ลงทุกครั้งที่เขาคิดถึงเรื่องนี้และน้ำและอาหารก็เหมือนกัน
 “
“
I can do it
ฉันทำได้
” No, I had to
"ไม่ฉันต้องทำ
 Sungmin looked Mush and answered
ซองมินมอง Mush และตอบ
 Mush laughed
Mush หัวเราะ
 “Is it because you came back from the dead?” Sungmin’s face froze
"เพราะคุณกลับมาจากความตาย?" ใบหน้าของซองมินแข็งตัว
 “
“
How…?” “I can see it
วิธี ... ? "" ฉันสามารถดูได้
” Mush answered
"Mush ตอบ
 “Everything lives and dies
"ทุกอย่างมีชีวิตและตาย
 That is the law
นั่นคือกฎหมาย
 Yes, Existence has living and dying
ใช่การมีอยู่มีชีวิตและกำลังจะตาย
 That is the principle of cause and effect
นั่นคือหลักการของเหตุและผล
 Mush pointed at Sungmin
Mush ชี้ไปที่ซองมิน
 “But not all existence follows the law
"แต่การดำรงอยู่ทั้งหมดไม่เป็นไปตามกฎหมาย
 Overloading the law exists
มีกฎหมายมากเกินไป
 If you overload the law of existence, you become immortal
ถ้าคุณเกินกฎหมายการดำรงอยู่คุณจะกลายเป็นอมตะ
 But you’re different
แต่คุณแตกต่างกัน
” Sungmin couldn’t understand
"ซองมินไม่เข้าใจ
 Laws and overloading and immortality was all strange things to Sungmin
กฎหมายและความเป็นอมตะเป็นเรื่องแปลก ๆ ที่ Sungmin
 “You aren’t an immortal or an overloader, but the principle has been broken
"คุณไม่ได้เป็นอมตะหรือผู้บรรทุกมากเกินไป แต่หลักการถูกทำลาย
 Not everyone can see that, but as a God, I can see it
ทุกคนไม่สามารถเห็นได้ แต่เป็นพระเจ้าฉันสามารถดูได้
” “
""
The principle was broken… so is that a bad thing for me?” “All existence has stacks
หลักการถูกทำลาย ... ดังนั้นสิ่งที่ไม่ดีสำหรับฉันคืออะไร? "" การดำรงอยู่ทั้งหมดมีสแต็ค
” Mush answered
"Mush ตอบ
 “But you died and somehow defied death
"แต่คุณตายและท้าทายความตายอย่างใด
 That’s very strange
แปลกมาก
 Your soul stacked hugely while defying the principle
ชีวิตของคุณซ้อนกันอย่างมหาศาลในขณะที่ท้าทายหลักเกณฑ์
 It wouldn’t do anything to you when you’re living, but when you die…
มันจะไม่ทำอะไรให้คุณเมื่อคุณยังมีชีวิต แต่เมื่อคุณตาย ...
Haha! You’re going to suffer for ages
ฮ่าฮ่า! 
” Even if he lived 13 years of life, it didn’t mean that he had 13 years of stacks
"แม้ว่าเขาจะมีอายุ 13 ปี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขามีอายุ 13 ปี
 Because he had defied death, Sungmin’s stacks were incomparable to a regular humans
เพราะเขาได้ท้าทายความตายกองซองมินเป็นคนที่หาตัวจับยากกับมนุษย์ธรรมดา
 It didn’t mean that he had surpassed the principle, but only went against
มันไม่ได้หมายความว่าเขาได้เกินกว่าหลักการ แต่เพียงต่อต้าน
 That was a crime to existence
นั่นเป็นความผิดทางอาญาต่อการดำรงอยู่
 “
“
If it’s after my death, it doesn’t matter
ถ้ามันหลังจากที่ฉันตายมันไม่สำคัญ
” He answered
" เขาตอบ
 His mind wasn’t fine
จิตใจของเขาไม่ดี
 After death… he would suffer for ages
หลังจากความตาย ... เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานมานานหลายปี
 It was after death
มันเป็นหลังจากความตาย
 “My death doesn’t matter…
"ความตายของฉันไม่สำคัญหรอก ...
I want another penalty
ฉันต้องการอีกโทษ
” “I said that you can’t do it, you arrogant human
"" ฉันบอกว่าคุณไม่สามารถทำมันคุณหยิ่งของมนุษย์
” Mush shook her head
"Mush ส่ายหัว
 “You overrate yourself
"คุณโอ้อวดตัวเอง
 No, you’re limit isn’t that big
ไม่ได้คุณมีข้อ จำกัด ไม่ใหญ่นัก
” “Aren’t you the god of suffering?” Sungmin spit out
"" คุณไม่ใช่พระเจ้าแห่งความทุกข์? "ซองมินคายออก
 He put his hands and tapped his chest
เขาเอามือจับท่อนหน้าอก
 “I want suffering
"ฉันต้องการความทุกข์ทรมาน
 Why are you trying to stop me
ทำไมคุณถึงพยายามจะหยุดฉัน
” “You aren’t listening
"" คุณไม่ได้ฟัง
” Mush shook her head again
"Mush ส่ายหัวอีกครั้ง
 “What do you want?” “
"คุณต้องการอะไร?" "
I want to ask you first
ฉันอยากถามคุณก่อน
” “You want to question a god without any compensation
"" คุณต้องการที่จะถามพระเจ้าโดยไม่มีการชดเชยใด ๆ
” “
""
There’s nothing I can give you…” “You’re lying
ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถให้คุณได้ ... "" คุณโกหก
” Mush laughed
"Mush หัวเราะ
 “How about your soul
"แล้วจิตของคุณ
” “
""
What?” “Your soul
อะไรล่ะ "" จิตของคุณ
 The soul that defied the principle… it seems useful
วิญญาณที่ท้าทายหลักการนี้ ... ดูเหมือนว่ามีประโยชน์
” “You want me to die?” Sungmin dumbfoundedly asked
"" คุณต้องการให้ฉันตาย? "ซองมิชวนใจถาม
 Mush laughed at that
Mush หัวเราะอย่างนั้น
 “No, that’s not it
"ไม่ใช่มันไม่ใช่
 Your soul isn’t mature yet
ดวงวิญญาณของคุณยังไม่โต
 Yes
ใช่
if you die
ถ้าคุณตาย
 Then you can give up your soul to me
จากนั้นคุณก็สามารถสละชีวิตของคุณให้กับฉันได้
” “
""
I’ll reject that
ฉันจะปฏิเสธสิ่งนั้น
” Sungmin swallowed and answered
ซองมินกลืนและตอบ
 To give away the soul
ให้จิตวิญญาณแก่
 Mush seemed like the devil instead of a god
Mush ดูเหมือนซาตานแทนที่จะเป็นพระเจ้า
 “Well, you don’t have to say it now
"ดีคุณไม่จำเป็นต้องพูดในขณะนี้
 Just think about it
แค่คิดถึงมัน
 I’ll answer you
ฉันจะตอบคุณ
 What do you want to know?” “
คุณอยากรู้อะไร ""
The reward grows every time a penalty is added
รางวัลจะเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่มีการเพิ่มโทษ
 I want to know about the reward
ฉันต้องการทราบเกี่ยวกับรางวัล
” “The suffering in this mountain is a reward
"ความทุกข์ทรมานในภูเขานี้เป็นรางวัล
” Mush answered
"Mush ตอบ
 “You should have felt it
"คุณควรจะรู้สึกว่ามัน
 Or did you not?” He knew
หรือคุณไม่? "เขารู้
 From the 3 months here, Sungmin’s technique grew quickly
จาก 3 เดือนที่นี่เทคนิคของซองมินเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว
 His ‘skill’ went up
"สกิล" ของเขาขึ้นไป
 Like Mush said, the mountain was a reward
เหมือน Mush กล่าวว่าภูเขาเป็นรางวัล
 “Penalties increase the reward
"โทษเพิ่มรางวัล
 Your growth had gone up a lot because of your penalties
การเติบโตของคุณได้เพิ่มมากขึ้นเนื่องจากบทลงโทษของคุณ
 If you get more, you will grow quicker
หากคุณได้รับมากขึ้นคุณจะเติบโตได้เร็วขึ้น
 A more painful penalty has more rewards than a smaller one
บทลงโทษที่เจ็บปวดมากขึ้นมีผลตอบแทนมากกว่าของที่เล็กกว่า
” “
""
I see
ฉันเห็น
” Sungmin nodded his head
ซองมินพยักหน้า
 Mush knew what he was thinking
Mush รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
 She added
เธอเสริม
 “Yu want to cover your lack of talent with penalties
"Yu ต้องการปกปิดการขาดความสามารถของคุณด้วยบทลงโทษ
 Why do you want to do such a thing? What do you want
ทำไมคุณถึงอยากจะทำเช่นนั้น? 
” “
""
I made a promise
ฉันสัญญาไว้
” With WIjihoyun
"ด้วย WIjihoyun
 10 years, no 9 now
10 ปี, ตอนที่ 9
 9 years later
9 ปีต่อมา
 “Voice
“เสียง
” Sungmin pointed to his neck
"ซองมินชี้ไปที่คอของเขา
 “Dreams
“ความฝัน
” He wanted to get the penalty that Scarlet had
"เขาต้องการที่จะได้รับโทษที่ Scarlet มี
 But listening to Mush, it didn’t feel like there would be much a difference if he added those skills
แต่ฟัง Mush ก็ไม่ได้รู้สึกว่าจะมีมากแตกต่างถ้าเขาเพิ่มทักษะเหล่านั้น
 And Scarlet and Sungmin were in different situations
Scarlet และ Sungmin อยู่ในสถานการณ์ที่แตกต่างกัน
 If Sungmin who had to move around a lot couldn’t wash or change clothes, there would be solution if he got a disease or something
ถ้าซองมินต้องเดินไปรอบ ๆ ไม่สามารถซักเสื้อผ้าหรือเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ก็คงจะแก้ปัญหาได้ถ้าเขาป่วยเป็นโรคหรืออะไรสักอย่าง
 “4
“4
” Mush smiled
"Mush ยิ้ม
 “I’ll say this first
"ฉันจะพูดแบบนี้ก่อน
 Penalties get harsher as they are added
การลงโทษจะรุนแรงขึ้นเมื่อมีการเพิ่ม
 You’re the first human that said they would get 4 penalties… how long will you survive?” Mush muttered and pointed to Sungmin
คุณเป็นคนแรกที่บอกว่าพวกเขาจะได้รับโทษ 4 ครั้ง ... คุณจะรอดได้นานแค่ไหน? "Mush พึมพำและชี้ไปที่ซองมิน
 His voice disappeared first
เสียงของเขาหายไปก่อน
 Sungmin tried to say something
ซองมินพยายามพูดอะไรบางอย่าง
 But his voice didn’t come out
แต่เสียงของเขาไม่ได้ออกมา
 The other one was a dream
อีกเรื่องหนึ่งคือความฝัน
 It was an awkward penalty, but Sungmin knew how awkward penalties worked very harshly
นี่เป็นบทลงโทษที่น่าอึดอัดใจ แต่ซองมินรู้ดีว่าการลงโทษที่น่าอับอายมากน้อยแค่ไหน
 “You will fear falling asleep every day
"คุณจะกลัวนอนหลับทุกวัน
” Mush whispered Sungmin thought that too
"นายซองมินกระซิบเช่นนั้น
 Mush disappeared after saying that
Mush หายตัวไปหลังจากบอกว่า
  It felt very awkward that his voice didn’t come out
มันรู้สึกอึดอัดมากที่เสียงของเขาไม่ได้ออกมา
 He tried to say something, but nothing came out
เขาพยายามจะพูดอะไร แต่ไม่มีอะไรออกมา
 He sighed and then took a branch near him
เขาถอนหายใจแล้วหยิบสาขาใกล้ ๆ เขา
 He was going to have to write like Sogo tomorrow
เขากำลังจะต้องเขียนเหมือน Sogo ในวันพรุ่งนี้
 Sungmin went towards the corpse of the deer that Sogo gave him
ซองมินเดินตรงไปยังซากกวางที่โซโกมอบให้
 Eating was terrifying, but he couldn’t not eat
การกินเป็นเรื่องที่น่ากลัว แต่เขาไม่สามารถกินได้
 He had to eat to live
เขาต้องกินเพื่อจะมีชีวิตอยู่
 Sungmin silently tried to knife the corpse
ซองมินพยายามจะฆ่าตัวตายอย่างเงียบ ๆ
 Dismantling the deer wasn’t hard
การกวาดล้างกวางไม่ใช่เรื่องยาก
 The hard part was the eating
ส่วนที่ยากคือการกิน
 But he knew how hard the eating would be, so Sungmin’s hands couldn’t help but shiver
แต่เขารู้ว่าการกินจะหนักแค่ไหนดังนั้นมือของซองมินก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้
 The blood smelled terrible
เลือดเหม็นมาก
 But he didn’t stop
แต่เขาก็ไม่หยุด
 Sungmin dismantled the corpse and put up a fire
ซองมิได้รื้อศพและดับไฟ
 It was almost night
เกือบจะคืนแล้ว
 He would have to eat… and then when the night came, he would have to sleep
เขาจะต้องกิน ... แล้วเมื่อคืนมาเขาจะต้องนอนหลับ
 ‘What would I dream about
'ฉันจะฝันยังไง
’ Sungmin held in his fear
ซองมินขังอยู่ในความกลัวของเขา