Chapter 39 Descending Down the Mountain     When Sogo left the mountain, Sungmin was completely alone
บทที่ 39 ลงไปตามภูเขาเมื่อ Sogo ออกจากภูเขาซองมินก็อยู่คนเดียว
 His body was still heavy and was plagued by noise
ร่างกายของเขายังคงหนักและถูกรบกวนด้วยเสียงรบกวน
 The nightmares were constant, and then Sungmin started to remember them as well
ฝันร้ายก็คงที่และซองมินเริ่มจดจำพวกเขาด้วย
 They were unique
พวกเขามีเอกลักษณ์
 There was one that he was fighting with monsters and finally succumbed to his injuries
มีอยู่คนหนึ่งที่เขาต่อสู้กับมอนสเตอร์และในที่สุดก็ยอมจำนนต่อการบาดเจ็บของเขา
 There was one where he wandered a labyrinth with a monster
มีที่เขาเดินเขาวงกตกับมอนสเตอร์
 Just running away, just falling, just getting tortured, there were many
แค่วิ่งหนีไปก็แค่ล้มลงแค่ทรมานก็มีมากมาย
 There was no pain in dreams
ไม่มีความเจ็บปวดในความฝัน
 If someone said that to him, Sungmin would have slapped him hard
ถ้ามีคนพูดอย่างนั้นกับเขาซองมินจะตบเขาอย่างหนัก
 Sungmin received pain in nightmares
ซองมินได้รับความเจ็บปวดจากฝันร้าย
 It went away when he woke up, of course
มันก็หายไปเมื่อเขาตื่นขึ้นมาแน่นอน
 Dreams were dreams, and reality was reality
ความฝันคือความฝันและความเป็นจริงคือความเป็นจริง
 But his memories still stayed the same
แต่ความทรงจำของเขายังคงเหมือนเดิม
 Nightmares didn’t hurt less even when he knew that they were nightmares
ฝันร้ายไม่เจ็บแม้แต่น้อยเมื่อรู้ว่าเป็นฝันร้าย
 The hardest one was
ที่ยากที่สุดคือ
 “You didn’t change at all
"คุณไม่ได้เปลี่ยนเลย
” The meeting with Wijihoyun was a nightmare
"การประชุมกับ Wijihoyun เป็นฝันร้าย
 10 years passed, and they met in Tobes
10 ปีที่ผ่านมาพวกเขาได้พบกับ Tobes
 Wijihoyun was… just as he expected
Wijihoyun เป็น ... ตามที่เขาคาดไว้
 But sungmin didn’t change at all
แต่ Sungmin ไม่ได้เปลี่ยนเลย
 If Wijihoyun was what Sungmin expected, Sungmin wasn’t what she expected
ถ้า Wijihoyun เป็นสิ่งที่ Sungmin คาดไว้ซองมินไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคาดไว้
 “What did you do during 10 years?” He answered
"คุณทำอะไรในช่วง 10 ปี?" เขาตอบ
 He did everything
เขาทำทุกอย่าง
 He tried his hardest
เขาพยายามอย่างสุดความสามารถ
 But Wijihoyun wasn’t convinced
แต่ Wijihoyun ไม่มั่นใจ
 She looked at Sungmin coldly
เธอมองไปที่ Sungmin อย่างเย็นชา
 “That was your limit,” she muttered
"นั่นคือขีด จำกัด ของคุณ" เธอพึมพำ
 It wasn’t physically painful, but the emotional pain was heavy
มันไม่ได้เจ็บปวดทางร่างกาย แต่ความรู้สึกเจ็บปวดหนัก
 It was something that he was afraid of in real life
มันเป็นสิ่งที่เขากลัวในชีวิตจริง
 He felt horrified at his own weakness and uncertain future
เขารู้สึกสยดสยองที่จุดอ่อนของตนเองและอนาคตที่ไม่แน่นอน
 What if… that actually happened
เกิดอะไรขึ้นถ้า ... ที่เกิดขึ้นจริง
 Fatigue Recovery
การฟื้นตัวของความเมื่อยล้า
 Mental cleansing
การทำความสะอาดจิต
 Magic was only just a short prevention method
เวทมนตร์เป็นเพียงวิธีการป้องกันสั้นเท่านั้น
 It was impossible to completely overcome nightmares
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะฝันร้ายได้อย่างสมบูรณ์
 And they continued
และพวกเขาก็ยังคงพูดต่อ
 He couldn’t stop Sogo’s death
เขาไม่สามารถหยุดความตายของโซโก้ได้
 That dream
ความฝันนั้น
 It was horrible
มันน่ากลัว
 He wanted to stop it
เขาต้องการที่จะหยุดมัน
 He didn’t know what happened in that dungeon
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคุกใต้ดิน
 He wasn’t there
เขาไม่ได้อยู่ที่นั่น
 But what was true was that in 7 years, Sogo went in there with Wijihoyun
แต่สิ่งที่เป็นจริงก็คือใน 7 ปี Sogo เข้ามาที่นั่นกับ Wijihoyun
 And died
และเสียชีวิต
 Sungmin didn’t think that WIjihoyun was a bad person
Sungmin ไม่คิดว่า WIjihoyun เป็นคนไม่ดี
 But she wasn’t a good person either
แต่เธอก็ไม่ใช่คนดีด้วยเช่นกัน
 She was a neutral
เธอเป็นคนกลาง
 Wijihoyun would kill without hesitation
Wijihoyun จะฆ่าโดยไม่ลังเล
 He didn’t know what happened in there
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น
 But most likely, WIjihoyun had no choice but to kill the others
แต่น่าจะเป็นเพราะ WIjihoyun ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องฆ่าคนอื่น
 ‘I
'ผม
’ Sungmin rubbed his headache
ซองมินลูบปวดหัว
 Mental Cleansing
คลีนซิ่งจิต
 Maybe his mind gotten used to magic
บางทีความคิดของเขาเคยชินกับความมหัศจรรย์
 Or the nightmares got stronger
หรือฝันร้ายยิ่งขึ้น
 HIs mind didn’t get any better
ความคิดของคุณไม่ได้ดีอะไร
 ‘He needed to be as strong as her
เขาต้องการที่จะเข้มแข็งเหมือนเธอ
’ That couldn’t be the answer
"นั่นไม่ใช่คำตอบ
 The answer… was to stop Sogo from entering
คำตอบคือ ... หยุด Sogo เข้ามา
 But Sungmin knew that not everything went how people thought it would
แต่ซองมินรู้ดีว่าไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างที่คนคิดจะทำ
 So he needed to prepare for the worse
ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องเตรียมตัวให้แย่ลง
 Not even to win against her
ไม่แม้แต่จะชนะกับเธอ
 Just to stop Sogo’s death
เพียงเพื่อหยุดความตายของ Sogo
 He only had 7 years
เขามีเวลาแค่ 7 ปี
 Too short
สั้นเกินไป
 Summer came
ฤดูร้อนมา
 The Cicadas started to cry
ซิคาดาเริ่มร้องไห้
 Sungmin couldn’t hear them, but… he could see them on the trees
ซองมินไม่ได้ยินพวกเขา แต่ ... เขาได้เห็นพวกเขาบนต้นไม้
 The noise in his ears could sound similar to their cries
เสียงในหูของเขาอาจฟังดูคล้ายกับเสียงร้องของพวกเขา
 The cicadas lives 10 years underground to become a full grown cicada
พวกซิก้ามีชีวิตอยู่ 10 ปีเพื่อที่จะกลายเป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่โตเต็มวัย
 Yes, even bugs used that much time to grow
ใช่แม้ข้อบกพร่องใช้เวลามากที่จะเติบโต
 7 years
7 ปี
 Isn’t that a short time for a larva to grow into an adult
ไม่ใช่เวลาสั้น ๆ สำหรับตัวอ่อนที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่
 What could he do in 7 years
เขาจะทำอะไรได้ภายใน 7 ปี
 No, not what he could do
ไม่ใช่ไม่ใช่สิ่งที่เขาทำได้
 He had to
เขาต้องทำ
 The noise that he felt in the mountain was not quiet
เสียงที่เขารู้สึกว่าอยู่บนภูเขาไม่เงียบ
 His heavy body and terrible food was not comfortable
ร่างกายที่หนักและอาหารที่น่ากลัวของเขาไม่สะดวกสบาย
 Nightmares made days longer
ฝันร้ายทำวันนาน
 There was no one there
ไม่มีใครอยู่ที่นั่น
 There could be more trainees coming in or trainees leaving, but he didn’t care about them The world changed when Sungmin changed
อาจจะมีผู้เข้ารับการฝึกอบรมมาฝึกงานหรือฝึกงานอีกหลายคน แต่เขาก็ไม่สนใจพวกเขาโลกเปลี่ยนไปเมื่อซองมินเปลี่ยนไป
 There was no limit to his energy supply
ไม่มีข้อ จำกัด ในการจัดหาพลังงานของเขา
 The spear techniques were getting better, and his HIgh Heavens skill level was getting higher
เทคนิคหอกเริ่มดีขึ้นและระดับทักษะฮีโร่ของเขาสูงขึ้น
 He felt freedom when he used Shadowless
เขารู้สึกอิสระเมื่อใช้ Shadowless
p> But it wasn’t enough
p> แต่มันไม่เพียงพอ
 He wanted more
เขาต้องการมากขึ้น
 Therefore, Sungmin started to work more
ดังนั้นซองมินเริ่มทำงานมากขึ้น
 He slept less
เขานอนหลับน้อยลง
 He couldn’t sleep much anyway
เขาไม่สามารถนอนหลับได้มากเลยล่ะค่ะ
 He trained harder instead of sleeping
เขาฝึกหนักขึ้นแทนการนอนหลับ
 His body’s weight became heavier everyday, but his spear techniques and Shadowless became sharper everyday
น้ำหนักของร่างกายของเขาหนักขึ้นทุกวัน แต่เทคนิคหอกและ Shadowless ของเขาก็คมชัดทุกวัน
 And then the next penalty
แล้วโทษต่อไป
 He prepared for this
เขาเตรียมไว้สำหรับเรื่องนี้
 He became used to his surrounding to the point where he could walk without seeing
เขากลายเป็นคนรอบตัวไปจนถึงจุดที่เขาสามารถเดินได้โดยไม่ต้องเห็น
 He put in food inside of his pocket, and prepared smoked meat so it wouldn’t rot as easily
เขาใส่อาหารไว้ในกระเป๋าและเตรียมเนื้อรมควันเพื่อไม่ให้เน่าง่าย
 He had gotten the penalty of his two eyes
เขาได้รับโทษจากดวงตาทั้งสองข้างของเขา
 The world turned black
โลกเปลี่ยนเป็นสีดำ
 He couldn't rely on his senses
เขาไม่สามารถพึ่งพาความรู้สึกของเขาได้
 All he had left was his touch
สิ่งที่เขาทิ้งไว้คือสัมผัสของเขา
 He felt the wind against his skin
เขารู้สึกว่าลมกับผิวหนังของเขา
 It wasn’t as easy as it seemed
มันไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่เห็น
 He had to be sharper than his sense
เขาต้องคมชัดกว่าความรู้สึกของเขา
 He used the Amethyst Cloud
เขาใช้ Amethyst Cloud
 He survived by eating his provisions
เขารอดชีวิตจากการกินอาหารของเขา
 He could finally move after a week
ในที่สุดเขาก็สามารถย้ายหลังจากสัปดาห์
 His branch became his way of transportation/
สาขาของเขากลายเป็นวิธีการขนส่ง /
 He used it to walk around and swing it around the place
เขาใช้มันเพื่อเดินไปรอบ ๆ และแกว่งไปรอบ ๆ สถานที่
 After a month, he succeeded in hunting
หลังจากเดือนเขาประสบความสำเร็จในการล่าสัตว์
 He was happy
เขามีความสุข
 There was no one who could compliment him, but Sungmin was happy that he did it
ไม่มีใครสามารถชมเชยเขา แต่ซองมินมีความสุขกับการที่เขาทำมัน
 It was a meaningful hunt, but the food still talked terrible
เป็นการล่าสัตว์ที่มีความหมาย แต่อาหารยังคงพูดแย่มาก
 Memeem
Memeem
 Memmem
Memmem
 The voices that were in his ear was the cries of the cicada
เสียงที่อยู่ในหูของเขาคือเสียงร้องของจักจั่น
 It was their screams as well as their cries
มันเป็นเสียงกรีดร้องและเสียงร้องของพวกเขา
 Screams felt like Sogo’s while the cries sounded like Sungmin’s
เสียงกรีดร้องรู้สึกเหมือนโซโหขณะที่เสียงร้องดังฟังเหมือนซองมิน
 His two eyes made up a black world filled with nightmares, and Sungmin forgot time’s flow
ดวงตาสองข้างของเขาสร้างโลกสีดำที่เต็มไปด้วยฝันร้ายและซองมินก็ลืมการไหลของเวลา
 He wanted to be a machine
เขาอยากเป็นเครื่อง
 A walking machine
เครื่องเดินเท้า
 A martial artist machine
เครื่องศิลปินนักรบ
 In his darkened world, he couldn’t see the form of his spear techniques
ในโลกมืดของเขาเขาไม่สามารถมองเห็นรูปแบบของเทคนิคหอกของเขา
 Where does the spear head
หัวหอกอยู่ที่ไหน
 The target of the spear
เป้าหมายของหอก
 Where does his body head when he used Shadowless
ร่างของเขาอยู่ที่ไหนเมื่อเขาใช้ Shadowless
 Do I want to be a cicada
ฉันอยากเป็นตัวฉันสิ
 Do I want to come out after a long period of staying underground only to cry loudly and die
ฉันอยากออกมาหลังจากพักอยู่ใต้ดินนานแค่ร้องไห้เสียงดังและตาย
 No
ไม่
 Sungmin didn’t want that
ซองมินไม่ต้องการมัน
 He wanted to something more
เขาต้องการอะไรมากกว่านี้
 He wanted something way more
เขาต้องการบางอย่างมากขึ้น
 What is that? What do I want to become
นั่นคืออะไร? 
 Why am i doing this
ทำไมฉันทำเช่นนี้
 Why am I here for
ทำไมฉันมาที่นี่
 What reason did I come back for
เหตุผลที่ฉันได้กลับมา
 I
ผม
 The wind’s temperature changed
อุณหภูมิลมเปลี่ยนไป
 It was winter, but Sungmin’s daily life didn’t change
มันเป็นช่วงฤดูหนาว แต่ชีวิตประจำวันของซองมินไม่เปลี่ยนแปลง
 Sungmin always moved in the world
ซองมินย้ายไปอยู่ในโลกเสมอ
 He prepared for winter
เขาเตรียมไว้สำหรับฤดูหนาว
 Hunting wasn’t hard at all
การล่าสัตว์ไม่ยากเลย
 Sungmin was lonely in his world, but he didn’t stop practicing or surviving
ซองมินเป็นคนเหงาในโลกของเขา แต่เขาไม่ได้หยุดฝึกหรืออยู่รอด
 And then half a year passed, and Sungmin received the penalty of not changing clothes
แล้วครึ่งปีก็ผ่านไปซองมินได้รับโทษไม่เปลี่ยนเสื้อผ้า
 The only way of telling time was the wind’s temperature and Mush’s arrival
วิธีเดียวที่บอกเวลาคืออุณหภูมิของลมและ Mush มาถึง
 And then 3 years passed
แล้ว 3 ปีที่ผ่านมา
 It was time
ถึงเวลาแล้ว
 Mush
ข้าวต้ม
 Sungmin called her to him
ซองมินเรียกเธอมาหาเขา
 What was it
มันคืออะไร
 Mush asked to Sungmin’s mind
Mush ได้ถามถึงความคิดของซองมิน
 Sungmin breathed slowly and said
ซองมินก็หายใจออกอย่างช้าๆและพูด
 I want to finish my training Mush didn’t answer right away
ฉันต้องการที่จะจบการฝึกอบรม Mush ไม่ได้ตอบทันที
 The ragged God looked at the trainee that was standing right in front of her
พระเจ้าที่หยาบกร้านมองไปที่ผู้ฝึกงานที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
 3 years
3 ปี
 The reason why it was so hard to survive 3 years was because the penalties add up
เหตุผลที่ว่าทำไมมันจึงยากที่จะอยู่รอด 3 ปีเป็นเพราะบทลงโทษเพิ่มขึ้น
 Plam kept adding emotional oppression, while the trainee tried to survive through these penalties
Plam เก็บเพิ่มการกดขี่ทางอารมณ์ในขณะที่ผู้เข้ารับการฝึกอบรมพยายามที่จะอยู่รอดผ่านบทลงโทษเหล่านี้
 Not everyone who comes in this mountain leaves before they get what they want
ไม่ใช่ทุกคนที่มาในเทือกเขานี้จะออกไปก่อนที่พวกเขาจะได้รับสิ่งที่พวกเขาต้องการ
 They usually give up before that
พวกเขามักจะยอมแพ้ก่อนหน้านั้น
 They can’t survive
พวกเขาไม่สามารถอยู่รอดได้
 That human… that human who defied the principle
มนุษย์คนนั้น ... ว่ามนุษย์ที่ท้าทายหลักการนี้
 He was hardened
เขาแข็งกระด้าง
 Sungmin’s recent one year in this mountain was almost impossible to survive
ปีที่ผ่านมา Sungmin อยู่ที่ภูเขาแห่งนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่รอด
 But he held on
แต่เขาก็ยึดมั่นอยู่
 “Did you get what you wanted?” Mush asked
"คุณได้รับสิ่งที่คุณต้องการหรือไม่" Mush ถาม
 Sungmin didn’t answer
ซองมินไม่ตอบ
 After a while, Sungmin mouthed
หลังจากนั้นไม่นาน Sungmin ก็พูดออกมา
 If I was a genius, maybe
ถ้าฉันเป็นอัจฉริยะบางที
 He didn’t get what he wanted because he wasn’t genius
เขาไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการเพราะเขาไม่ใช่อัจฉริยะ
 A bitter reality
ความเป็นจริงขม
 Perhaps, it was impossible to surpass his limits
บางทีมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเกินขีด จำกัด ของเขา
 But he saw something
แต่เขาเห็นอะไรบางอย่าง
 Sungmin muttered
ซองมินพึมพำ
 He wasn’t content with that though
เขาไม่พอใจกับที่แม้ว่า
 More, more things he wanted
เพิ่มเติมสิ่งที่เขาต้องการ
 Sungmin was happy that he came back
ซองมินรู้สึกยินดีที่เขากลับมา
 He was happy that he surpassed death
เขามีความสุขที่ได้พบกับความตาย
 So he could feel something like this
ดังนั้นเขาอาจรู้สึกบางอย่างเช่นนี้
 “Do you think the training was useful to you
"คุณคิดว่าการฝึกอบรมเป็นประโยชน์กับคุณหรือไม่
” I wouldn’t have became this me if I didn’t come here
"ฉันจะไม่ได้เป็นฉันนี้ถ้าฉันไม่ได้มาที่นี่
 Mush liked that answer
Mush ชอบคำตอบนั้น
 She waved her hand and took away all the penalties that Sungmin had
เธอโบกมือให้เธอและเอาบทลงโทษทั้งหมดที่ซองมินเอาไว้
 When all the penalties were removed, Sungmin felt strange
เมื่อบทลงโทษทั้งหมดถูกลบออก Sungmin รู้สึกแปลก ๆ
 3 years
3 ปี
 3 years of heaviness disappeared from his body
3 ปีของความลำบากที่หายไปจากร่างกายของเขา
 His light body seemed awkward
ร่างแสงของเขาดูอึดอัด
 The smell that he felt disappeared
กลิ่นที่เขารู้สึกว่าหายไป
 The noise in his ear was gone
เสียงในหูของเขาหายไป
 His eyes opened
ตาของเขาเปิดออก
 “
“
ah
อา
” Sungmin felt his own voice
"ซองมินรู้สึกเสียงของตัวเอง
 “It’s a nice feeling
"มันเป็นความรู้สึกที่ดี
” Sungmin looked at Mush and smiled bitterly
"ซองมินมองไปที่ Mush และยิ้มอย่างขมขื่น