Chapter 144 Chapter 144 – Pirate Archipelago (4) There were only two choices, but Theodore had a reason for his decision
บทที่ 144 - หมู่เกาะโจรสลัด (4) มีเพียงสองทางเลือก แต่ Theodore มีเหตุผลในการตัดสินใจของเขา
 It was because using Transmission on Lee Yoonsung, when he had high proficiency with Battle Song, would be more efficient than using it on Satomer, whose knowledge he had just recently accepted
เป็นเพราะการใช้ Transmission ใน Lee Yoonsung เมื่อเขามีความชำนาญสูงกับ Battle Song จะมีประสิทธิภาพมากกว่าการใช้มันใน Satomer ซึ่งเขาเพิ่งรู้จักความรู้
 Of course, the existence of the Hidden Meaning technique which Randolph showed him on the cruise ship also played a role in this decision
แน่นอนว่าการมีอยู่ของเทคนิค Hidden Meaning ซึ่งแรนดอล์ฟแสดงให้เขาเห็นบนเรือล่องเรือยังมีบทบาทในการตัดสินใจนี้
 Gluttony’s voice responded to Theodore’s request
เสียงตะโกนตอบสนองต่อคำขอของธีโอดอร์
 –I understand
-ฉันเข้าใจ
 At the same time, a notification was heard in Theodore’s head
ในเวลาเดียวกันมีการแจ้งเตือนในหัวของ Theodore
   [Hidden feature ‘Transmission’ has been activated
[คุณลักษณะที่ซ่อน 'การส่ง' ถูกเปิดใช้งานแล้ว
] [Confirming the request for a Quest, and calling the object name ‘Lee Yoonsung’
] [ยืนยันคำร้องขอ Quest และเรียกชื่อวัตถุว่า 'Lee Yoonsung'
 Reviewing the quest… Success, object name ‘Lee Yoonsung’ has approved your call
กำลังตรวจสอบเควส ... ความสำเร็จชื่อวัตถุ 'Lee Yoonsung' ได้อนุมัติการโทรของคุณแล้ว
] [He will temporarily be synchronized with the user’s consciousness
] เขาจะสังหรณ์ใจกับจิตสำนึกของผู้ใช้ชั่วคราว
]   Theodore’s vision turned black before the system’s voice was cut off
วิสัยทัศน์ของ Theodore เปลี่ยนเป็นสีดำก่อนที่เสียงของระบบจะถูกตัดออก
 He prepared for the usual loss of consciousness, but the situation was different this time
เขาเตรียมพร้อมสำหรับการสูญเสียสติตามปกติ แต่ตอนนี้สถานการณ์แตกต่างกันไป
 Everyone would be confused to see the black landscape around him, but Theodore was accustomed to this and waited calmly
ทุกคนคงจะสับสนที่เห็นภูมิประเทศสีดำรอบ ๆ ตัวเขา แต่ Theodore เคยชินกับเรื่องนี้และรออย่างสงบ
 Unsurprisingly, particles of light started to gather before him
ไม่น่าแปลกใจอนุภาคแสงเริ่มมารวมตัวกันก่อนหน้าเขา
 At first, the light just took the shape of a man before his distinct features appeared
ในตอนแรกแสงได้รับรูปร่างของชายคนหนึ่งก่อนที่ลักษณะเด่นของเขาจะปรากฏขึ้น
 He had an eastern appearance which looked different from the other people on the continent
เขามีลักษณะทางทิศตะวันออกที่ดูแตกต่างจากคนอื่น ๆ ในทวีป
 “It has been a while,” Lee Yoonsung greeted Theodore with a smile
"มันเป็นช่วงเวลานึงครับ" ลีโยยองสรับทักทายยอร์ดด้วยยิ้ม
 He hadn’t expected to meet Theo again, so he welcomed Theodore without concealing his joy
เขาไม่ได้คาดหวังที่จะได้พบกับธีโออีกต่อไปดังนั้นเขาจึงยินดีที่ทักดอร์ยไม่ปิดบังความสุขของเขา
 “Yes, it is great to see you after a long time,” Theodore also responded with a welcome expression
"ใช่มันเยี่ยมมากที่ได้พบคุณหลังจากผ่านไปนานแล้ว" ดอร์ยตอบด้วยความรู้สึกยินดี
 When he called Alfred, the situation had been so urgent that he didn’t have a chance to say hello
เมื่อเขาเรียกอัลเฟรดสถานการณ์นั้นเร่งด่วนมากจนเขาไม่มีโอกาสได้ทักทาย
 However, Theodore would’ve liked to have a discussion with Alfred, who was a senior who had lived a few generations before him
อย่างไรก็ตามทีโอดอร์คงอยากคุยกับอัลเฟรดซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่มีชีวิตอยู่ไม่กี่ชั่วอายุก่อนหน้าเขา
 Wasn’t it a situation that any magician dreamed of? The two people chatted briefly before naturally cutting to the chase
ไม่ได้เป็นสถานการณ์ที่นักมายากลใดฝัน? 
 It was quick since both sides knew of the matter
เร็ว ๆ นี้เนื่องจากทั้งสองฝ่ายรู้เรื่องนี้
 Lee Yoonsung pointed out his intentions first
ลีโยนยุนชี้ถึงความตั้งใจของเขาก่อน
 “I know the current situation
"ฉันรู้สถานการณ์ปัจจุบันแล้ว
 You will release my unfulfilled wish, and I will give everything to you
คุณจะปล่อยความปรารถนาที่ไม่ได้ผลและฉันจะให้ทุกอย่างแก่คุณ
” “…That’s right
" "…ถูกตัอง
” Theodore was silent at the blunt words before replying
"ทีโอดอร์เงียบที่คำพูดทื่อ ๆ ก่อนที่จะตอบกลับ
 Although ‘Lee Yoonsung’ was already dead, Gluttony’s Transmission meant the permanent disappearance of the Lee Yoonsung standing before him right now
แม้ว่า Lee Yoonsung จะตายไปแล้ว แต่ Gluttony's Transmission ก็หมายถึงการหายตัวไปของ Lee Yoonsung ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้
 He couldn’t even imagine what it was like to be a lingering presence when regrets weighing him down
เขาไม่สามารถแม้แต่จะจินตนาการว่ามันเป็นอะไรที่อยากอยู่ต่อหน้าเมื่อรู้สึกเสียใจที่ทำให้เขาชั่งน้ำหนัก
 “If so, please ask
ถ้าเป็นเช่นนั้นโปรดถาม
” Therefore, the cool answer was unexpected in many ways
"ดังนั้นคำตอบที่เจ๋งก็ไม่คาดคิดในหลาย ๆ
 “Are you serious?” “Hey, I thought you wanted it
"คุณจริงจัง?" "เฮ้ฉันคิดว่าคุณต้องการมัน
 Didn’t you come here to ask me? In any case, the human ‘Lee Yoonsung’ is already dead, so there is no point in lingering,” Lee Yoonsung advised him with soft eyes, causing Theodore to smile humbly
คุณไม่มาที่นี่เพื่อถามฉันเหรอ? 
 Lee Yoonsung’s face was tranquil even when discussing his own demise
ใบหน้าของ Lee Yoonsung ก็เงียบสงบแม้กระทั่งเมื่อพูดถึงความตายของตัวเอง
 Then he reluctantly expressed the regret that he, Lee Yoonsung, had when he died
จากนั้นเขาก็แสดงความเสียใจอย่างไม่เต็มใจจากการที่เขาลียงยุนเมื่อตอนที่เขาตาย
 “I want to go back home
"ฉันอยากกลับบ้าน
” “Do you mean…” “The Baekun Mountains, my birthplace
"" คุณหมายถึง ... "" เทือกเขาบาคุงที่บ้านเกิดของฉัน
” Theodore couldn’t help sighing
"ดอร์ยไม่สามารถช่วยถอนหายใจได้
 Going back home was a fairly simply wish, but in Lee Yoonsung’s case, the distance was the problem
จะกลับบ้านเป็นความต้องการเพียงอย่างเดียว แต่ในกรณีของ Lee Yoonsung ระยะทางเป็นปัญหา
 According to his memories, the Baekun Mountains were located on the east side of the continent
ตามความทรงจำของเขาภูเขา Baekun ตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกของทวีป
 It was too far for a sea journey, so it meant crossing half the continent
มันไกลเกินไปสำหรับการเดินทางไปในทะเลดังนั้นจึงหมายถึงการข้ามครึ่งทวีป
 This was a journey which would take at least a year
นี่เป็นการเดินทางที่ใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งปี
 Although Lee Yoonsung didn’t show his emotion on the outside, he scratched his head with a distressed expression and started talking
แม้ว่าลีโย่นชองไม่ได้แสดงอารมณ์ของเขาจากภายนอก แต่เขาก็เกาศีรษะของเขาด้วยท่าทางทุกข์ใจและเริ่มพูด
 “I’m sorry, but this is something I can’t change
"ฉันขอโทษ แต่นี่เป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถเปลี่ยนได้
 I want to make it as easy as possible, but Transmission wouldn’t work like that
ฉันต้องการทำให้มันง่ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ Transmission ก็ไม่ได้เช่นนั้น
” “Ah, of course
"" อ่าแน่นอน
” Theodore had guessed it, but he couldn’t help clicking his tongue at the harshness of the grimoire
"ทีโอดอร์เดาได้ แต่เขาไม่สามารถช่วยลิ้นลิ้นของเขาได้อย่างสุดยอดของตำรา
 If he could compromise with the contents of the quest, Lee Yoonsung would’ve passed everything over to Theodore for barely nothing
ถ้าเขาสามารถประนีประนอมกับเนื้อหาของภารกิจได้ Lee Yoonsung จะผ่านทุกสิ่งทุกอย่างไปยัง Theodore ไม่ได้
 However, Gluttony had set the quest as the real inner wishes, so Theodore was forced to do it, regardless of the difficulty
อย่างไรก็ตามความตะกละได้กำหนดภารกิจเป็นความปรารถนาที่แท้จริงภายในดังนั้น Theodore ถูกบังคับให้ทำโดยไม่คำนึงถึงความยากลำบาก
 ‘Hah, it would be a simple matter if it was Alfred or Satomer
'Hah มันเป็นเรื่องธรรมดาถ้าเป็น Alfred หรือ Satomer
’ Then he would be able to carry out the quests on the way back to Meltor
"แล้วเขาก็จะสามารถทำเควสได้ระหว่างทางกลับไปที่ Meltor
 The difficulty compared to Lee Yoonsung was like the difference between the sky and the land
ความยากลำบากเมื่อเทียบกับลีโยยองก็เหมือนกับความแตกต่างระหว่างท้องฟ้ากับแผ่นดิน
 Lee Yoonsung noticed Theodore’s inner discouragement and knocked against his shoulder
Lee Yoonsung สังเกตเห็นความท้อแท้ภายในของ Theodore และล้มลงกับไหล่ของเขา
 “I’m sorry to have such a foolish regret
"ฉันขอโทษที่ได้รับความโง่เขลาเช่นนี้
 If it isn’t easy, just forget about it
ถ้าไม่ใช่เรื่องง่ายเพียงลืมมัน
 A dead person shouldn’t be grabbing the ankle of a living person
คนตายไม่ควรคว้าข้อเท้าของคนที่มีชีวิต
” However, a flash went through Theodore at those words
"อย่างไรก็ตามคำเตือนเหล่านี้ลั่นโฉมผ่าน Theodore
 Lee Yoonsung called Theodore his benefactor, but the reality was the opposite
ลีโยยองเรียกว่า Theodore ผู้มีพระคุณของเขา แต่ความเป็นจริงก็ตรงกันข้าม
 Without Battle Song and the increased physical abilities, Theodore would’ve died in the fight against Superbia
ดอร์ยจะต้องเสียชีวิตในการต่อสู้กับ Superbia
 The worst thing was that Lee Yoonsung was saying that his ‘Transmission’ request was too difficult
สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือลีโยยองยุนบอกว่าคำขอ "ส่ง" ของเขาเป็นเรื่องยากเกินไป
 Wasn’t Theodore forgetting the kindness bestowed upon him? Theodore reflected on his own ugly self and opened his mouth to say, “I will listen to your request
ไม่ได้ Theodore ลืมความเมตตาให้แก่เขา? 
” “Hmm?” “I can’t be sure when, but I will surely bring you home to the Baekun Mountains
"" อืม? "" ฉันไม่แน่ใจเมื่อไร แต่ฉันก็จะพาคุณกลับบ้านไปที่เทือกเขาบาคุง
” Lee Yoonsung was surprised by the declaration but nodded silently
ลีอองซอนรู้สึกประหลาดใจกับคำประกาศ แต่พยักหน้าอย่างเงียบ ๆ
 He could feel the weight in Theodore’s voice
เขารู้สึกได้ถึงน้ำหนักในเสียงของ Theodore
 With one more bow, Lee Yoonsung thanked Theodore and then disappeared into light
อีกหนึ่งน้อมลีโยนซองขอบคุณดอร์ยแล้วหายตัวไปในแสง
 The thick darkness descended once again
ความมืดทึบลงมาอีกครั้ง
 –Shall we move onto the next one? Gluttony’s voice broke the silence
- เราจะย้ายไปที่หน้าถัดไปหรือไม่? 
 “Next?” –There is still one person, Satomer
"ต่อไปหรือเปล่า?" - ยังมีคนอีกคนหนึ่ง Satomer
 His quest is remaining
การสืบเสาะของพระองค์ยังเหลืออยู่
 “…Yes, call him
"... ใช่โทรหาเขา
” Theodore accepted in order to check all the quests
ดอร์ยได้รับการยอมรับเพื่อตรวจสอบเควสทั้งหมด
 Then he heard the notification about asking for permission
จากนั้นเขาก็ได้ยินคำบอกกล่าวเกี่ยวกับการขออนุญาต
   [Confirming the request for a Quest, and calling the object name ‘Satomer’
[ยืนยันคำขอสำหรับ Quest และเรียกชื่อวัตถุ 'Satomer'
 Reviewing the quest… Success, object name ‘Satomer’ has approved your call
ตรวจสอบเควส ... ความสำเร็จชื่อวัตถุ 'Satomer' ได้อนุมัติการโทรของคุณแล้ว
]   Satomer’s emergence was no different from Lee Yoonsung’s
] การปรากฏตัวของ Satomer ไม่แตกต่างจาก Lee Yoonsung's
 The light gathered in the air and the shape of a person appeared in front of Theodore
แสงที่รวบรวมอยู่ในอากาศและรูปร่างของบุคคลที่ปรากฏอยู่หน้าดอร์ย
 The person had disheveled long hair and messed up robes
คนที่มีผมยาวหยาบและยุ่งเหยิงขึ้น
 His appearance was exactly the same as in Synchro, and it seemed as if a cold voice would ring out at any minute
รูปร่างหน้าตาของเขาเหมือนกับในซินโครและดูเหมือนราวกับว่ามีเสียงหนาวจะดังขึ้นในทุกๆนาที
 The man who looked like a wraith at first sight was the peak of the modern summoning magician, Satomer
คนที่ดูราวกับคนช่างตีความตั้งแต่แรกเห็นคือยอดนักมายากลเรียกชื่อ Satomer สมัยใหม่ Satomer
 As always, he spoke in a cynical tone, “Calling me so quickly… I only just handed over my knowledge, and you want to know the rest already?” “Senior
เช่นเคยเขาพูดด้วยน้ำเสียง "การโทรหาฉันอย่างรวดเร็ว ... ฉันแค่ส่งมอบความรู้ของฉันและคุณต้องการที่จะรู้ว่าส่วนที่เหลืออยู่แล้ว?" "อาวุโส
” “I know the story, so let’s get started
"" ฉันรู้เรื่องดังนั้นเรามาเริ่มต้นกันเถอะ
” Satomer suddenly sat down and stared at Theodore with red, bloodshot eyes
"Satomer ก็นั่งลงและจ้องที่ Theodore ด้วยดวงตาสีแดงเลือดแดง
 A person with a weak heart wouldn’t be able to face his gaze
คนที่มีจิตใจอ่อนแอจะไม่สามารถเผชิญกับการจ้องมองของเขาได้
 However, Theodore noticed that his gaze was different from before
อย่างไรก็ตามดอร์ยสังเกตเห็นว่าการจ้องมองของเขาแตกต่างจากก่อน
 The frustration, which had filled him like sharp broken glass, had disappeared
ความหงุดหงิดซึ่งเต็มไปหมดอย่างกระจกแตกแตกหายไป
 Satomer observed Theodore for a moment
Satomer สังเกตเห็น Theodore สักครู่
 Then with a smile, Satomer opened his mouth to speak, “Che, it’s hard to focus my eyes right now
จากนั้นด้วยรอยยิ้ม Satomer เปิดปากของเขาที่จะพูดว่า "Che, มันยากที่จะมุ่งเน้นดวงตาของฉันตอนนี้
 This is all because of you, cheeky young junior
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณจูเนียร์หนุ่มหน้าด้าน
” “Yes?” “It’s okay if you don’t know
"" ใช่? "" ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่รู้จัก
 How is Hugin? Are you using him?” ‘Hugin
Hugin เป็นอย่างไร? 
’ The moment that Theodore thought the name of the crow… Kyaack? All of a sudden, Hugin popped out of thin air
'ช่วงเวลาที่ Theodore คิดชื่อของอีกา ... Kyaack? 
 This was Theodore’s consciousness, so any contracted beings could access it
นี่คือความรู้สึกของธีโอดอร์ดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่างสามารถเข้าถึงได้
 However, Hugin wasn’t the only one called to this mental world
อย่างไรก็ตามฮิงกินไม่ได้เป็นคนเดียวที่เรียกว่าโลกจิต
 Mitra, the girl who had fallen asleep on Hugin’s back, raised her voice out of confusion from the sudden summoning
Mitra, สาวที่หลับไปบนหลัง Hugin, ยกเสียงของเธอออกมาจากความวุ่นวายจากการเรียกตัวทันที
 [Heeeng?! Bwack sail, where? Bwack sail!] It was okay if she just raised her voice, but the confused Mitra also tightened her legs around Hugin’s neck
[Heeeng ?! 
 Kuwaaack! Hugin struggled, casing Mitra to tighten her grasp on his neck
Kuwaaack! 
 It was a vicious cycle of repetition
มันเป็นวัฏจักรของการทำซ้ำ
 In the end, Mitra, whose eyes had turned into whirlpools, fell to the ground and then Hugin fell next to her
ในท้ายที่สุดมิตราซึ่งดวงตาของเธอกลายเป็นอ่างน้ำวนตกลงไปที่พื้นแล้วฮิงกิ้นก็หล่นลงมาข้างๆเธอ
 It was a comedy between an elemental and summoned being
มันเป็นเรื่องตลกระหว่างธาตุและเรียกตัว
 “…Well, he seems well
"... อืมเขาดูดี
” “…Yes, really well
"" ... ใช่ดีจริงๆ
” The two men exchanged a look before looking in another direction
"ชายสองคนเปลี่ยนรูปลักษณ์ก่อนที่จะมองไปในทิศทางอื่น
 In an attempt to revive the broken atmosphere, Satomer coughed a few times before going back to the main point
ในความพยายามที่จะฟื้นฟูบรรยากาศที่แตกสลาย Satomer ไอไม่กี่ครั้งก่อนที่จะกลับไปที่จุดหลัก
 “Hmm, my regret… you’ve guessed it right?” Theodore’s face sobered
"อืมฉันเสียใจ ... คุณเดาได้ใช่มั้ย?" ใบหน้าของ Theodore เยือกเย็น
 The foolish and tenacious dream of the summoning magician, Satomer… He had spend his whole life trying to do one thing
ความฝันที่โง่เขลาและหวงของนักมายากลที่เรียกชื่อ Satomer ... เขาใช้ชีวิตไปตลอดชีวิตพยายามทำสิ่งหนึ่งสิ่งใด
 Now that desperation was handed over to Theodore
ตอนนี้ความสิ้นคิดถูกส่งไปยัง Theodore
 Theodore nodded heavily and revealed the wish which was difficult for Satomer to say
Theodore พยักหน้าอย่างหนักและเปิดเผยความปรารถนาซึ่งเป็นเรื่องยากสำหรับ Satomer ที่จะพูด
 “The summoning of a senior summons, correct?” “Yes, exactly
"การเรียกคำขอร้องอาวุโสถูกต้องหรือไม่?" "ใช่
” Satomer clapped playfully
"Satomer ปรบมืออย่างคล่องแคล่ว
 The starting point of this madness was the illustration in a book he’d read in his childhood
จุดเริ่มต้นของความบ้านี้เป็นภาพประกอบในหนังสือที่เขาอ่านในวัยเด็กของเขา
 It was an image of a summoning magician who called an ice giant to deal with a lightning magician
มันเป็นภาพของนักมายากลที่เรียกตัวเองว่าเป็นยักษ์น้ำแข็งเพื่อจัดการกับนักมายากลฟ้าผ่า
 That summoning magician was an existence who had lived in a previous age
นักมายากลที่เรียกตัวนั้นคือตัวตนที่เคยอาศัยอยู่ในยุคก่อนหน้านี้
 However, it had set off a fire in Satomer’s heart, a fire intense enough to burn until it became ashes
แต่มันดับไฟในหัวใจของ Satomer ไฟที่รุนแรงพอที่จะเผาไหม้จนกลายเป็นขี้เถ้า
 “It is okay if it is just once
"ไม่เป็นไรถ้าเป็นเพียงครั้งเดียว
 If you can call a senior summons just once, I am fine with dying
ถ้าคุณสามารถเรียกขอเรียกผู้ใหญ่ได้เพียงครั้งเดียวฉันสบายดีกับการตาย
 After all, I didn’t succeed until the end, but you can do it
หลังจากที่ทุกฉันไม่ประสบความสำเร็จจนกว่าจะสิ้นสุด แต่คุณสามารถทำมันได้
” “Can I succeed?” “Of course
"" ฉันจะประสบความสำเร็จได้หรือไม่? "" แน่นอน
 You inherited my whole life’s knowledge and have a part of me in you
คุณสืบทอดความรู้ในชีวิตทั้งหมดของฉันและมีส่วนฉันอยู่ในตัวคุณ
 No, I am part of you
ไม่ฉันเป็นส่วนหนึ่งของคุณ
” There was nothing he could do, so Satomer couldn’t help feeling bittersweet
"ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ดังนั้นซาโตเมอร์จึงไม่สามารถรู้สึกถึงความขมขื่น
 In the end, it was like this
ในท้ายที่สุดก็เป็นแบบนี้
 He was transferring to another person something he couldn’t do himself
เขากำลังถ่ายโอนไปยังอีกคนหนึ่งที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้
 Satomer was really ridiculous and unsightly
Satomer เป็นเรื่องน่าขันและไม่น่าดู
 However, Theodore didn’t laugh at all as he nodded firmly
อย่างไรก็ตาม Theodore ไม่ได้หัวเราะอย่างที่เขาพยักหน้าอย่างแน่นหนา
 “Yes, I will succeed
"ใช่ฉันจะประสบความสำเร็จ
” “…Y-Yes
"" ... Y-Yes
 Thank you?” Satomer was at a loss in front of that firm determination
ขอบคุณ "ซาโทเมอร์กำลังตกอยู่ในความมุ่งมั่นของ บริษัท
 He wasn’t familiar with this type of atmosphere, so he changed the topic hurriedly
เขาไม่คุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนี้ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนหัวข้ออย่างรีบด่วน
 “By the way, you seem to be in a strange place
"โดยวิธีการที่คุณดูเหมือนจะอยู่ในสถานที่แปลก
” “Huh?” “You are in someone’s ‘domain
"" หือ? "" คุณอยู่ในโดเมนของใครบางคน
’ If it is the middle of the sea, the viable candidates are a kraken, megalodon, or sea serpent
"ถ้าเป็นกลางทะเลผู้สมัครที่มีศักยภาพคือ kraken, megalodon หรืองูทะเล
” ‘Domain’ was an unfamiliar word, but Theodore immediately examined all of Satomer’s knowledge
"Domain" เป็นคำที่ไม่คุ้นเคย แต่ Theodore ได้ตรวจสอบความรู้ของ Satomer ทั้งหมดโดยทันที
 High ranking existences which could crush this world and transcendent beings who couldn’t be compared to ordinary monsters… The beings that lived in ancient times were said to have a domain
การดำรงอยู่ระดับสูงที่สามารถทำลายโลกนี้และสิ่งมีชีวิตที่เกินจริงที่ไม่สามารถเทียบกับมอนสเตอร์ธรรมดา ... สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในสมัยโบราณถูกกล่าวว่ามีโดเมน
 The dragon, famous for being the strongest species, also had a ‘domain
มังกรมีชื่อเสียงในสายพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดก็มี "โดเมน"
’ Theodore felt a sense of incongruity and asked, “Sea serpent…?” “Ah, it is a dialect
"Theodore รู้สึกถึงความไม่ลงรอยกันและถามว่า" งูทะเล ... ? "" อ่าเป็นภาษาถิ่น
 It is a title for those without wings
เป็นชื่อของผู้ที่ไม่มีปีก
 In other words-” …A blue dragon, or a sea dragon
กล่าวอีกนัยหนึ่ง - "... มังกรสีฟ้าหรือมังกรทะเล
 ‘…Ah!’ At that moment, the puzzle pieces scattered in Theodore’s mind merged to form a completed picture
'... Ah!' ในตอนนั้นชิ้นส่วนปริศนาที่กระจัดกระจายอยู่ในใจของ Theodore ก็ผสานเข้าด้วยกันเพื่อสร้างภาพที่สมบูรณ์
 The structure of the Pirate Archipelago couldn’t be maintained under normal circumstances
โครงสร้างของเกาะโจรสลัดไม่สามารถรักษาไว้ได้ภายใต้สถานการณ์ปกติ
 The ruler of the Pirate Archipelago, the sea god… The existence of the dragons which have ruled since long ago… There was a name Theo had found by chance from an old legend in the library
ผู้ปกครองของ Pirate Archipelago, sea god ... การดำรงอยู่ของมังกรที่ปกครองมาตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว ... มีชื่อว่า Theo ค้นพบโดยบังเอิญจากตำนานเก่าในห้องสมุด
 It was the name of an evil dragon who had taken on the guise of a mermaid to seduce sailors into shipwrecking and was capable of calling tsunamis
มันเป็นชื่อของมังกรชั่วร้ายที่ได้นำหน้ากากของนางเงือกเพื่อเกลี้ยกล่อมให้ลูกเรือในเรือแตกและสามารถเรียกคลื่นสึนามิได้
 “Sea dragon, Aquilo…?” Theodore spoke in a trembling voice
"Sea dragon, Aquilo ... ?" ดอร์ยพูดด้วยเสียงที่สั่นสะเทือน