Chapter 8: Swindler Wearing a dark blue robe, with gray hair and a pair of gold-rimmed glasses
บทที่ 8: Swindler สวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มกับผมหงอกและคู่แว่นตาทองคำ
 His chest pinned with a unique badge, an old man walked into the room
ชายชราเดินเข้าไปในห้อง
 Looking at the already seated Ye Chenfeng, asking: “Is it you that wants to sell the array character?” “Well, I indeed have a line of array characters
มองไปที่ Ye Chenfeng ที่กำลังนั่งอยู่แล้วถามว่า "คุณต้องการขายตัวละครอาร์เรย์หรือไม่?" "ดีฉันมีบรรทัดของอักขระแถว ๆ
 I first want to identify its value, then to sell it
ก่อนอื่นฉันต้องการระบุมูลค่าของมันแล้วที่จะขายมัน
” Ye Chenfeng nodded his head and said
"นายเฉินเฟิงพยักหน้าและพูด
 Then taking out the Golden Needle array, then handed it to the old blue-robed man
จากนั้นก็เอาอาร์เรย์เข็มทองจากนั้นมอบให้กับชายเสื้อสีฟ้าเก่า
 Taking the Golden Needle from Ye Chenfeng, the old man’s brow slightly wrinkled
เอาเข็มทองจาก Ye Chenfeng คิ้วของชายชราตัวอ่อนเล็กน้อย
 This was because he was shocked at the type of paper that the array was made on
นี่เป็นเพราะเขาตกใจกับกระดาษประเภทที่ทำขึ้น
 Is was the most low-leveled Yellow Jade paper
เป็นกระดาษหยกสีเหลืองที่มีระดับต่ำที่สุด
 The price of each sheet, was only 100 silver
ราคาของแต่ละแผ่นมีเพียง 100 เงินเท่านั้น
 Although the paper itself does not affect the quality and power of the array characters, but array masters are very noble beings
แม้ว่ากระดาษตัวเองจะไม่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพและพลังของอักขระอาร์เรย์ แต่โทอาร์เรย์เป็นสิ่งมีเกียรติ
 They would not lower themselves to using this low-level paper to refine arrays
พวกเขาจะไม่ลดตัวเองให้ใช้กระดาษระดับต่ำเพื่อปรับแต่งอาร์เรย์
 And Ye Chenfeng’s array didn’t have any markings so it was obviously not from a famous array master
อาร์เรย์ของ Ye Chenfeng ไม่มีร่องรอยใด ๆ ดังนั้นจึงไม่เห็นได้ชัดจากนายอาร์เรย์ที่มีชื่อเสียง
 If it was not that the array was usable, he would not even have the patience to identify it
ถ้ามันไม่ได้ว่าอาร์เรย์ที่สามารถใช้งานได้เขาก็จะไม่ได้มีความอดทนที่จะระบุได้
 About five minutes later, the old blue-robed man completed his identification
ประมาณห้านาทีต่อมาชายที่สวมเสื้อสีน้ำเงินตัวนี้
 Looking up at Ye Chenfeng, slowly said: “This is indeed a complete set of array characters, how did you get this?” “Sorry, the origin of this array is secret, please forgive me
เงยหน้าขึ้นมอง Ye Chenfeng กล่าวอย่างช้าๆว่า "นี่เป็นชุดอักขระอาร์เรย์ที่สมบูรณ์แบบคุณทำอย่างไร?" "ขอโทษนะแหล่งกำเนิดของอาร์เรย์นี้เป็นความลับโปรดยกโทษให้ฉัน
” Ye Chenfeng apologized, unless forced, he would not so easily reveal his secrets and possibly bring calamity to himself
"คุณเฉินเฟิงขอโทษเว้นเสียแต่ว่าจะถูกบังคับเขาจะไม่เปิดเผยความลับของเขาได้ง่ายและอาจนำภัยพิบัติมาให้ตัวเองได้
 “This array is extremely mysterious, this old man can only recognize one or two characters
"อาร์เรย์นี้เป็นปริศนาลึกลับมากชายชราคนนี้จำได้เพียงหนึ่งหรือสองตัวเท่านั้น
 So I simply cannot accurately determine its value
ดังนั้นฉันก็ไม่สามารถกำหนดค่าได้อย่างถูกต้อง
 If you can’t tell me the origin of the array, I can only offer the lowest price for it
ถ้าคุณไม่สามารถบอกแหล่งที่มาของอาร์เรย์ได้ฉันสามารถเสนอราคาต่ำสุดได้
” The old blue-robed man knew that Ye Chenfeng wanted to sell the golden needle, and the array itself is very mysterious
"คนที่แต่งตัวประหลาดสีฟ้าเก่ารู้ว่า Ye Chenfeng ต้องการขายเข็มทองและอาร์เรย์ตัวเองเป็นที่ลึกลับมาก
 But with his uncertainty, he did not dare to offer a higher price
แต่ด้วยความไม่แน่นอนของเขาเขาไม่กล้าที่จะเสนอราคาที่สูงขึ้น
 “Can I know how much the lowest price is?” Ye Chenfeng frowned slightly and asked
"ฉันรู้ราคาต่ำที่สุดได้หรือไม่?" Ye Chenfeng ขมวดคิ้วเล็กน้อยและถาม
 “Three thousand silver
เงินสามพัน
” The old man said while stretching out three fingers
"ชายชรากล่าวขณะที่เหยียดนิ้วสามนิ้ว
 “Three thousand silver…” Hearing the price from the old man, Ye Chenfeng suddenly fell silent
"สามพันเงิน ... " ได้ยินราคาจากชายชรา Ye Chenfeng ก็เงียบลง
 Because the old man’ price was exactly the same as the cost for the materials for one Golden Needle, and certainly was not a high price for an array
เนื่องจากราคาของคนชรานั้นใกล้เคียงกับค่าวัสดุของ Golden Needle และก็ไม่ใช่ราคาที่สูงสำหรับอาร์เรย์
 “Is there no other way to appraise the value of the array?” Ye Chenfeng asked
"ไม่มีวิธีอื่นใดในการประเมินมูลค่าของอาร์เรย์" Ye Chenfeng ถาม
 “There is also a way, that is, to test it in public
"นอกจากนี้ยังมีวิธีที่จะทดสอบในที่สาธารณะ
 But you would need to provide the experimental array
แต่คุณจะต้องให้อาร์เรย์ทดลอง
” The old blue-robed man stated
"ชายเสื้อสีฟ้าที่ระบุไว้
 “Okay, I know
"เอาล่ะฉันรู้
” Seeing that further talks would be hopeless, Ye Chenfeng got up and left
"เห็นว่าการเจรจาต่อไปจะสิ้นหวัง Ye Chenfeng ลุกขึ้นและออกไป
 Leave the Baiyun Shop, Ye Chenfeng did not give up and went to several other shops nearby
ออกจากร้าน Baiyun Ye Chenfeng ไม่ยอมแพ้และไปที่ร้านอื่น ๆ ในบริเวณใกล้เคียง
 But these shops either had no array appraisers or suspected the array’s authenticity
แต่ร้านค้าเหล่านี้ไม่มีผู้ประเมินราคาหรือสงสัยว่าความถูกต้องของอาร์เรย์
 “Ugh, in the whole Baidicheng City, there is not even one that recognizes the array’s value
"อึในเมือง Baidicheng ทั้งไม่มีแม้แต่คนเดียวที่ตระหนักถึงคุณค่าของอาร์เรย์
” When Ye Chenfeng was turned down from the shops, he could only helplessly sigh
"เมื่อนายเฉินเฟิงหันมาจากร้านค้าเขาก็ถอนหายใจไม่พึ่ง
 “Where can I find an actually knowledgeable person?”Ye Chenfeng looking at the vast crowd in the streets, he felt discouraged
"ฉันสามารถหาคนที่มีความรู้ความสามารถได้ที่ไหน?" นายเฉินเฟิงมองไปที่ฝูงชนจำนวนมากบนถนนเขารู้สึกท้อแท้
 Wrinkling his brow and muttering
รอยย่นคิ้วและพึมพำ
 If he could not sell the Golden Needle, then all his efforts would be in vain
ถ้าเขาไม่สามารถขายเข็มทองได้ความพยายามทั้งหมดของเขาจะไร้ประโยชน์
 Without even money to buy his cultivation resources
ไม่มีเงินแม้แต่เพื่อซื้อทรัพยากรการเพาะปลูกของเขา
 And if there is no support from resources, then even if he has the Biting God Brain’s inheritances, his cultivation speed would be severely affected
และถ้าไม่มีการสนับสนุนจากแหล่งทรัพยากรแล้วแม้ว่าเขาจะมีมรดก Biting God Brain แต่ความเร็วในการเพาะปลูกของเขาก็จะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง
 “Oh, a reward notice
"โอ้แจ้งให้ทราบรางวัล
” Ye Chenfeng was walking aimlessly and reached the city center square
"นายเฉินเฟิงกำลังเดินอย่างไม่มีจุดหมายและมาถึงจัตุรัสใจกลางเมือง
 With many people gathering around a red wall in the large square
มีผู้คนจำนวนมากชุมนุมรอบกำแพงสีแดงในจัตุรัสขนาดใหญ่
 As he approached, he found yellow notice stuck on the wall
ขณะที่เขาเดินเข้ามาเขาพบใบเหลืองที่ติดอยู่บนผนัง
 “Baidicheng City Lord to reward a 100,000 silver
"Baidicheng City Lord ให้รางวัลเงิน 100,000 เหรียญ
 To find a doctor to cure his father’s illness!” Seeing the announcement and the reward, Ye Chenfeng’s eyes suddenly lit up
เพื่อหาหมอเพื่อรักษาความเจ็บป่วยของพ่อ! "เมื่อเห็นประกาศและรางวัลตาของนายเฉินเฟิงก็สว่างขึ้น
 He, with no way to make money, he finally found the opportunity
เขาไม่มีทางที่จะหาเงินได้ในที่สุดเขาก็พบกับโอกาส
 “If I can gain this one hundred thousand silver, I can reverse the dilemma now, selling the golden needles would not matter anymore
"ถ้าฉันสามารถได้รับเงินหนึ่งแสนนี้ฉันสามารถย้อนกลับขึ้นเขียงตอนนี้ขายเข็มทองจะไม่สำคัญอีกต่อไป
” Ye Chenfeng muttered to himself
นายเฉินเฟิงพึมพำกับตัวเอง
 He decided to go back to his living area and study his medical inheritance
เขาตัดสินใจที่จะกลับไปที่ห้องนั่งเล่นของเขาและศึกษามรดกทางการแพทย์ของเขา
 Particularly the Heavenly Needle acupuncture technique, he would be able to cleanse the veins, and cure most all diseases
โดยเฉพาะเทคนิคการฝังเข็มเข็ม Heavenly Needle เขาจะสามารถทำความสะอาดหลอดเลือดดำและรักษาโรคได้ทั้งหมด
 He decided that tomorrow morning he would go to the City Lord’s manor
เขาตัดสินใจว่าพรุ่งนี้เช้าเขาจะไปที่คฤหาสน์ของลอร์ดเมือง
 At night, with only some stars upon the sky
ในเวลากลางคืนมีเพียงดาวฤกษ์บางดวงเท่านั้นที่มีท้องฟ้า
 Heaven and Earth seemed quiet
สวรรค์และโลกดูเหมือนเงียบ
 “Heavenly Needle!” Ye Chenfeng fingers were pinching twelve thin silver needles
"Heavenly Needle!" นิ้วมือของเจ้า Chenfeng ฉกเข็มฉีดยาสีเงินสิบสองเข็ม
 Infusing his soul force into each silver needle, gently fluctuations of energy floating upon his fingers
ใส่พลังวิญญาณของเขาลงในเข็มสีเงินแต่ละผันผวนอย่างอ่อนโยนของพลังงานที่ลอยอยู่บนนิ้วมือของเขา
 Then, the twelve needles shot into the acupuncture points on his arm
จากนั้นเข็มทั้งสิบสองเข็มก็ยิงเข้าไปในจุดฝังเข็มบนแขนของเขา
 Suddenly, Ye Chenfeng’s arm emerged white smoke
ทันใดนั้นแขนของ Ye Chenfeng ก็โผล่ออกมาควันขาว
 Hot and cold intermittently spread throughout his entire arm, so that it gave him a sense of comfort
ร้อนและเย็นกระจายเป็นระยะ ๆ ทั่วทั้งแขนของเขาเพื่อให้มันทำให้เขารู้สึกสบาย
 Then, Ye Chenfeng again picked up more than ten silver needles
จากนั้นนายเฉินเฟิงหยิบเข็มฉีดยาขึ้นกว่าสิบเข็ม
 Then shot them towards his arm’s acupuncture points
แล้วยิงพวกเขาไปยังจุดฝังเข็มแขนของเขา
 But this time, two silver needles appeared to deviate slightly, leading to a stabbing pain in his arm, a stream of blood flowing down
แต่คราวนี้เข็มสีเงินสองเข็มดูเหมือนจะเบี่ยงเบนไปเล็กน้อยนำไปสู่ความเจ็บปวดในแขนของเขาซึ่งเป็นกระแสเลือดไหลลง
 “It seems that I have not fully grasped the technique
"ดูเหมือนว่าฉันยังไม่ค่อยเข้าใจเทคนิคนี้
” Ye Chenfeng removed the needle from his arm, then closed his eyes to find where his failures lie
"นายเฉินเฟงเอาเข็มออกจากแขนแล้วปิดตาเพื่อดูว่าความผิดพลาดของเขาอยู่ที่ใด
 Then continued to practice the Heavenly Needle
จากนั้นก็ฝึกปฏิบัติ Heavenly Needle ต่อไป
 After practicing the whole night, the demon-level genius Ye Chenfeng had the basic grasp of the Heavenly Needle with the accuracy of the needles reaching about 90%
หลังจากฝึกซ้อมทั้งคืนแล้วอัจฉริยะระดับยักษ์ Ye Chenfeng ได้รับความช่วยเหลือจาก Heavenly Needle เป็นหลักโดยมีความแม่นยำของเข็มประมาณ 90%
 Only what he lacks now is experience
เฉพาะสิ่งที่เขาขาดตอนนี้ก็คือประสบการณ์
 Soon after dawn broke, Ye Chenfeng put on his skin mask, walked to the City Lord’s Manor
ไม่นานหลังจากรุ่งอรุณยากจน Ye Chenfeng ใส่หน้ากากผิวของเขาเดินไปที่ Manor Lord ของเมือง
 Armed with a small medicine bag that he purchased yesterday, he stepped onto the busy road
ติดอาวุธด้วยถุงยาขนาดเล็กที่เขาซื้อมาเมื่อวานนี้เขาก้าวเข้าสู่ถนนที่วุ่นวาย
 “A lot of doctors
"แพทย์จำนวนมาก
” Ye Chenfeng came to the City Lord’s Manor and found that the usually closed gate was open
"นายเฉินเฟิงมาที่ลอร์ดคฤหาสน์ของเมืองและพบว่าประตูที่ปิดสนิทมักเปิดอยู่
 More than ten white-haired physicians were gathered in the front yard of the manor
มีหมอผิวขาวหมื่นคนมารวมตัวกันที่ลานหน้าบ้านของคฤหาสน์
 But from their wrinkled brows, it is clear that they were helpless to the disease of Elder Bai Xishan
แต่จากคิ้วเหี่ยวย่นของพวกเขาเป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขาหมดหนทางต่อโรคของเอ็ลเดอร์ใบไซซาน
 Seeing their expressions in their eyes, Ye Chengfeng’s confidence didn’t waver in the slightest
เห็นความรู้สึกของพวกเขาในสายตาความเชื่อมั่นของ Ye Chengfeng ไม่ได้ลดน้อยลง
 He made his way atop the greenish stone steps, towards the City Manor
เขาเดินขึ้นไปบนเนินหินสีเขียวตรงไปที่ City Manor
 “This is the City Lord’s Manor, commoners may not enter
"นี่คือคฤหาสน์ของลอร์ดปาร์คพวกสามัญไม่สามารถเข้าไปได้
” Ye Chenfeng went to the door and saw an old man
"นายเฉินเฟิงไปที่ประตูและเห็นชายชราคนหนึ่ง
 Wearing a dark blue robe, with gray hair, and eyes covered with wrinkles
สวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มกับผมหงอกและดวงตาปกคลุมด้วยริ้วรอย
 The old man came out from the mansion, stopping him, and gave an arrogant warning
ชายชราออกมาจากคฤหาสน์หยุดเขาและให้คำเตือนที่หยิ่ง
 “I saw the notice, and came to treat Elder Bai
"ฉันเห็นข้อความแจ้งและมาเพื่อรักษาเอ็ลเดอร์ใบ
”Ye Chenfeng said with a deliberately hoarse voice
นายเฉินเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
 “You’re a doctor…” Hearing the purpose of Ye Chenfeng, the white steward was stunned for a moment
"คุณเป็นหมอ ... " เมื่อได้ยินคำตอบของนายเฉินเฟิงนายทหารสีขาวก็ตะลึงงันสักครู่
 Then looked vigilantly at him, his eyes full of suspicion
แล้วมองไปที่ตัวเขาอย่างจ้องมองตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
 Although Ye Chenfeng’s face as changed to be slightly older due to the skin mask, it could not conceal his youthful aura
แม้ว่าใบหน้าของ Ye Chenfeng จะเปลี่ยนไปเล็กน้อยเนื่องจากหน้ากากผิวไม่สามารถปกปิดกลิ่นอายของหนุ่มสาวได้
 Coupled with his clothes being too cheap, the steward felt that he was not a con-man
คู่กับเสื้อผ้าของเขาถูกเกินไปสจ๊วตรู้สึกว่าเขาไม่ได้เป็นคนคุมขัง
 “Where did this beggar from? Where ever it is, I want you to scram just as far
"คนนี้ขอทานจากที่ไหน? 
 Or I’ll break your legs
หรือฉันจะหักขาของคุณ
” When the white steward was listening to Ye Chenfeng, a man wearing gorgeous clothes, tall and handsome walked from the manor
"เมื่อสจ๊วตขาวกำลังฟังนายเฉินเฟิงผู้ชายคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าที่งดงามสูงและหล่อเดินจากคฤหาสน์
 With a disgusted look on his face as he looked towards the cheap clothes and the small medicine box on Ye Chenfeng
ด้วยรูปลักษณ์ที่รังเกียจบนใบหน้าของเขาในขณะที่เขามองไปที่เสื้อผ้าราคาถูกและกล่องยาขนาดเล็กบน Ye Chenfeng
 “Lian Sanjun, why is he here?” Ye Chenfeng recognized the man, the flower on the shirt belonged to students of Baidi Academy
"Lian Sanjun ทำไมเขามาที่นี่?" Ye Chenfeng รู้จักผู้ชายคนนี้ดอกไม้บนเสื้อเป็นของนักเรียน Baidi Academy
, in particular, was the second young master of the Lian Family
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นนายหนุ่มคนที่สองของครอบครัวเลียน
 “I can leave, but I hope you do not regret it because I am the only one who can save Elder Bai
"ฉันสามารถออก แต่ฉันหวังว่าคุณจะไม่เสียใจเพราะฉันเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยเอ็ลเดอร์ใบได้
” Ye Chenfeng looking at Lian Sanjun, with his brow slightly wrinkled, said in a low voice
"Ye Chenfeng มองไปที่ Lian Sanjun ด้วยรอยย่นเล็กน้อยเหี่ยวย่นของเขาพูดด้วยเสียงต่ำ
 “Sir, please wait
"เซอร์โปรดรอสักครู่
” Ye Chenfeng was ready to turn away, when a tall, elegant woman suddenly chased out from the house, and shouted at him
"นายเฉินเฟิงก็พร้อมที่จะหันเหออกไปเมื่อหญิงสูงสง่าคนหนึ่งโผล่ออกมาจากบ้านและตะโกนใส่เขา