Chapter 23 Destroyer of Ice and Fire Chapter 23: Dream and Determination!   Huff… Huff… The Holy Dawn students close to the collapsed stands could even hear the sound of Chris’s heavy breathing
บทที่ 23 ผู้ทำลายน้ำแข็งและไฟบทที่ 23: ความฝันและการกำหนด! 
 Trails of sweat mixed with blood gathered under Chris’ chin and fingertips, then dripped down, falling on the ground
เส้นทางของเหงื่อผสมกับเลือดรวมตัวกันภายใต้คางของคริสและปลายนิ้วแล้วหยดลงตกบนพื้น
 This year’s Southern Monsoon’s team’s level was indeed far above the average team in the preliminaries
ระดับทีมของมรสุมใต้ปีนี้สูงกว่าทีมเฉลี่ยในรอบรองชนะเลิศ
 No matter Zola or Riley, they would both be a striking figure even put in the national tournament
ไม่ว่าจะ Zola หรือ Riley พวกเขาทั้งสองจะเป็นคนที่โดดเด่นแม้กระทั่งในการแข่งขันระดับชาติ
 Even if Chris hadn’t been previously sneak-attacked and wounded by Shadow Dust, she would still have had to exert all her efforts to fight such an opponent, and the consumption of her stamina would certainly also have been very alarming
แม้ว่าคริสไม่เคยถูกโจมตีและได้รับบาดเจ็บจาก Shadow Dust ก่อนหน้านี้ แต่เธอก็ยังต้องทุ่มเทความพยายามทั้งหมดของเธอในการต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามและการใช้ความแข็งแกร่งของเธอก็น่าเป็นห่วงมาก
 The moods of many Holy Dawn students were extremely conflicted and contradictory as they watched Chris resting, hands on her knees
อารมณ์ความรู้สึกของนักเรียน Holy Dawn หลายคนขัดแย้งกันมากและขัดแย้งกันในขณะที่พวกเขาเฝ้ามองคริสพักอยู่บนเข่าของเธอ
 Of course they hoped Chris could straighten once again and handle the remaining two members of team Southern Monsoon, could bring a heart-stirring victory to Holy Dawn Academy
แน่นอนพวกเขาหวังว่าคริสสามารถตรงอีกครั้งและจัดการกับสมาชิกที่เหลืออีกสองทีมของมรสุมภาคใต้ของทีมสามารถนำชัยชนะตื่นเต้นหัวใจไป Holy Dawn Academy
 At the same time, they didn’t have the heart to watch Chris keep fighting in such a condition
ในเวลาเดียวกันพวกเขาไม่มีหัวใจที่จะคอยเฝ้าติดตามคริสอยู่ในสภาพเช่นนี้
 “Still two left…” Chris’ voice suddenly rang
"ยังเหลืออีกสองคน ... " เสียงของคริสก็ดังขึ้น
 The voices in the stands stilled once again
เสียงในที่ยืนนิ่งอีกครั้ง
 They saw her hands dripping with sweat clench gradually, her body slowly straighten up
พวกเขาเห็นมือของเธอหยดแฉะเหงื่อค่อยๆร่างกายของเธอค่อยๆยืดตัวขึ้น
 “Come on! Beat up those two!” The silence in the stands was even more deafening when she straightened up, but here was a yelling voice, full of excitement, seemingly a little out of place
"มา! 
 “Hey!” Belo rubbed his ears jarred numb
"เฮ้!" เบลโบลูบหูของเขาทำให้เกิดอาการชา
 He turned his head around and watched Ayrin brandishing his fists and making a racket
เขาหันหัวไปรอบ ๆ และเฝ้าดู Ayrin กำปั้นและทำไม้
 “Look around, no one’s shouting in the whole stands, you’re the only one shouting here, don’t you have a little empathy?” “Empathy?” Ayrin looked weirdly at Belo, not sure why Belo was talking about this
"มองไปรอบ ๆ ไม่มีใครตะโกนในทั้งหมดยืนคุณเป็นคนเดียวที่ตะโกนที่นี่ไม่ได้คุณเอาใจใส่เล็กน้อย?" "เอาใจใส่?" Ayrin มองแปลกที่ Belo ไม่แน่ใจว่าทำไม Belo ได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้
 Belo pushed his glasses and asked Ayrin, “She’s already in such a state, aren’t you afraid she’ll die if she goes on?” Ayrin blinked blankly
"เธออยู่ในสภาพเช่นนี้คุณไม่กลัวเธอจะตายถ้าเธอไป?" Ayrin กระพริบตาเปล่า
 “How would she die so easily
"เธอจะตายได้ง่ายแค่ไหน
” Belo stared at Ayrin, feeling there was really no way he could understand this guy
"Belo จ้องที่ Ayrin รู้สึกว่ามีทางที่เขาจะเข้าใจผู้ชายคนนั้นไม่ได้
 So he didn’t say much and merely grunted, turning his sight back to the field below
ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดมากและเพียงแค่พูดไม่คล่องแคล่วหันสายตาของเขากลับไปที่ด้านล่าง
 Chris walked slowly to the center of the field
คริสเดินช้าๆไปกลางสนาม
 The Southern Monsoon team clearly didn’t want to give her too much time to regain her breath
ทีมมรสุมตอนใต้เห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการให้เธอมีเวลามากพอที่จะฟื้นลมหายใจได้
 Crewe was already standing in the center of the field with his faintly blond hair and very ordinary stature and face
ครูว์ยืนอยู่กลางทุ่งด้วยผมสีบลอนด์อ่อนและรูปร่างหน้าตาธรรมดา ๆ
 He waited calmly for her to come
เขารออย่างสงบเพื่อให้เธอมา
 “You’ve always wanted to dominate the whole kingdom
"คุณต้องการที่จะครองราชอาณาจักรทั้งมวลเสมอ
 It’s probably that dream that’s keeping your back straight and allowing you to stand and fight, even now
อาจเป็นความฝันที่ทำให้คุณกลับมายืนตรงและช่วยให้คุณสามารถยืนและต่อสู้ได้แม้ในขณะนี้
” Looking at the approaching Chris, the seemingly very ordinary Crewe said very calmly, “Every member of our Southern Monsoon team is the same as you, filled with the same dream
"มองไปที่คริสที่ใกล้เข้ามาครูที่ดูเหมือนจะธรรมดามาก ๆ กล่าวอย่างใจเย็น" สมาชิกทุกคนของทีมมรสุมใต้ของเราก็เหมือนกับคุณเต็มไปด้วยความฝันเช่นเดียวกัน
 That’s why a school like ours that seems entirely unfashionable is able to fight our way to the preliminary play-off, to stand in this place
นั่นเป็นเหตุผลที่โรงเรียนเหมือนโรงเรียนของเราที่ดูเหมือนไร้ความสามารถอย่างสิ้นเชิงสามารถต่อสู้ทางของเราไปสู่การเล่นแบบเบื้องต้นเพื่อยืนอยู่ในที่แห่งนี้
 You and us are the same sort of people, that’s why we hope you can join our Southern Monsoon Academy
คุณและเราเป็นคนประเภทเดียวกันนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเราจึงหวังว่าคุณจะสามารถเข้าร่วม Monsoon Academy ของเราได้
” “That’s right! Chris, just give up! Nothing good will come out of staying in Holy Dawn Academy!” Ferdinand immediately patted his chest as soon as he heard, and said, “Join our Southern Monsoon Academy
" "ถูกตัอง! 
 Not only can we fight our way to the national tournament, we can also reap a perfect romance!” “This guy has four well-developed limbs and one atrophied brain, he’s too annoying,” Ayrin cursed gloomily
เราสามารถเก็บเกี่ยวความโรแมนติกที่สมบูรณ์แบบได้ด้วย! "" ผู้ชายคนนี้มีขากรรไกรที่มีการพัฒนาทั้งสี่แขนและสมองที่หดตัวหนึ่งเขาเป็นคนที่น่ารำคาญมาก "อารินสาปแช่งด้วยความเศร้าโศก
 Curses also fell down from all over the stands
คำสาปก็พังลงมาจากทั่วยืน
 “Idiot
“คนโง่
” Chris lifted her head and wiped the sweat from her face
คริสยกศีรษะขึ้นและเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้า
 She didn’t even spare a glance for Ferdinand, instead facing a Crewe looking back at her in all seriousness
เธอไม่ได้มองข้ามเฟอร์ดินันด์แทนที่จะหันหน้าไปทางครูมองกลับไปที่เธออย่างจริงจัง
 She merely spit out two words, “Come then!” Crewe nodded and didn’t say anything further
เธอเพียงแค่คายคำสองคำว่า "มาแล้ว!" Crewe พยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรอีก
 Dazzling arcane particles gushed out from his hands, circled around his body, started to spin
อนุภาคมหัศจรรย์พร่างพุ่งออกมาจากมือของเขาหมุนวนไปรอบ ๆ ร่างกายเริ่มหมุน
 Chris’ figure vanished at this moment and reappeared behind his back, along with a swirling gale
ร่างของคริสหายไปในขณะนี้และโผล่เข้ามาด้านหลังเขาพร้อมกับพายุหมุนตัว
 The swirling gale suddenly compressed in Chris’ hand, becoming a sword over two meters long! “Swish!” At this moment, when Crewe hadn’t had time to display any skill yet, this long sword was already pierced inside his back
ลมแรงหมุนได้ถูกบีบอัดไว้ในมือของคริสและกลายเป็นดาบยาวสองเมตร! 
 Blood sprayed out! “Sudden Whirlwind Strike plus Gale Blade!” “She can unexpectedly use those two arcane skills in such a short time, combining these two skills into one!” Belo’s hand once again stiffened on his glasses as he let out two quiet exclamations in a ice-cold yet fanatical voice
เลือดพ่นออก! 
 “Victory?” Ayrin was instantly caught in a surprised delight
"ชัยชนะ?" Ayrin ตกใจอย่างประหลาดใจในทันที
 At the same time, his body shook when he saw fresh blood pour out from Crewe’s back
ในเวลาเดียวกันร่างกายของเขาส่ายเมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากหลังของครูว์
 He could imagine he would certainly be in extreme pain if he were to be struck by such an attack
เขาสามารถจินตนาการได้ว่าเขาจะต้องเจ็บปวดอย่างสุดขีดถ้าเขาถูกโจมตีด้วยเช่นนี้
 “Hm?” What made everyone’s eyes widen, what sent a chill to their hearts was, after being struck by such an attack from Chris, Crewe turned around as if he didn’t feel anything
"อะไรกัน?" สิ่งที่ทำให้ตาของทุกคนกว้างขึ้นสิ่งที่ทำให้รู้สึกหนาวสั่นในหัวใจของพวกเขาคือหลังจากที่โดนโจมตีจากคริสครูว์หันกลับราวกับว่าเขาไม่รู้สึกอะไร
 His eyes were ashen gray, his face surprisingly calm, as if he were simply unable to feel any fear or pain
ดวงตาของเขาสีเทาขี้อายใบหน้าของเขาสงบอย่างแปลกใจราวกับว่าเขาไม่สามารถรู้สึกกลัวหรือเจ็บปวดได้
 The arcane particles flying around him hadn’t been interrupted by Chris’ strike either
อนุภาคมหัศจรรย์ที่บินรอบตัวเขาไม่เคยถูกขัดจังหวะด้วยการโจมตีของคริสอย่างใดอย่างหนึ่ง
 “Boom!” Many yellow pillars of wind blended with dust and dirt suddenly appeared between Chris and him
"บูม!" เสาสีเหลืองของลมที่ปนเปื้อนกับฝุ่นละอองและสิ่งสกปรกปรากฏขึ้นระหว่างคริสกับเขา
 They struck Chris ruthlessly
พวกเขาตีคริสโหดเหี้ยม
 Amidst the collective intake of breath, his body and Chris’ body both flew out backwards like two meteors! “Pa!” Crew stood up steadily after flying out for a full dozen meters
ท่ามกลางการหายใจเข้าร่วมร่างของเขาและร่างกายของคริสทั้งสองบินออกไปข้างหลังเช่นสองอุกกาบาต! 
 Blood gushed madly from his back
เลือดพุ่งออกมาจากหลังอย่างบ้าคลั่ง
 His face was still strangely calm
ใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่ง
 No fear nor pain could be seen on it
ไม่มีความกลัวและความเจ็บปวดใด ๆ ที่สามารถเห็นได้ในนั้น
 Only a few seconds later did he slowly topple backward
เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็ล้มลงอย่างช้าๆ
 On the other side, Chris couldn’t stand up anymore
ในอีกด้านหนึ่งคริสไม่สามารถลุกขึ้นอีกได้
 Her two hand pushed on the ground, fresh blood starting to leak from the corner of her mouth, trailing down drip by drip
มือทั้งสองข้างของเธอผลักดันลงบนพื้นเลือดสดเริ่มรั่วไหลออกจากปากของเธอและหยดน้ำหยดลง
 “What the hell happened?” “After being struck by such a blow and suffering such a heavy injury, how was he still able to counter like this?” “Impossible! When your body’s pierced by such power, it’s impossible to keep perfect control of your arcane particles even if you’re a powerful battlemaster!” The medical team ran at top speed to Crewe when he toppled on the ground
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ?" "หลังจากโดนกระแทกและความทุกข์ทรมานอย่างหนักเช่นนี้เขายังตอบโต้ได้อย่างไร?" "เป็นไปไม่ได้! 
 Incredulous shouts rang one after another from the stands
เสียงตะโกนตระหนกดังขึ้นอีกครั้งหนึ่งจากที่ยืน
 “I…” Ayrin didn’t even know anymore what the hell he was shouting at this moment
"ฉัน ... " Ayrin ไม่ได้รู้อีกต่อไปว่าเขากำลังตะโกนอะไรอยู่ในขณะนี้
 He subconsciously turned his head toward Belo, but he actually saw Belo shake his head at him with a frown
เขาค่อยๆหันศีรษะไปยังเบลโล แต่เขาเห็นเบลโลเขย่าหัวของเขาที่หน้าด้วยความขมวดคิ้ว
 “No need to look at me, I have no idea either what secret skill this guy used
"ไม่จำเป็นต้องมองไปที่ฉันฉันไม่มีความคิดใด ๆ ทั้งความสามารถพิเศษที่ผู้ชายคนนี้ใช้
” “It’s the Sensation Seal from Southern Monsoon Academy
"" มันเป็นซีล Sensation จาก Southern Monsoon Academy
” At the same moment, on top of the arena, Liszt stood at the edge of the high dome and lightly said to the other elite teachers, “A skill that can temporarily seal your pain, and even your fear
"ในเวลาเดียวกันด้านบนของเวที Liszt ยืนอยู่ที่ขอบของโดมสูงและเบาพูดกับครูยอดอื่น ๆ " ทักษะที่สามารถปิดผนึกความเจ็บปวดของคุณชั่วคราวและแม้กระทั่งความกลัวของคุณ.
 I didn’t expect this little ordinary-looking Southern Monsoon guy to also possess the bravery to give up his life… He was going for a double ko from the beginning
ฉันไม่ได้คาดหวังว่าผู้ชายมรสุมภาคใต้ที่ดูธรรมดาคนนี้จะมีความกล้าหาญที่จะละทิ้งชีวิตของเขาด้วย ... เขากำลังจะหาคู่รักจากจุดเริ่มต้น
 It turns out he was the most critical link in team Southern Monsoon’s overall plan
มันแสดงออกว่าเขาเป็นจุดเชื่อมโยงที่สำคัญที่สุดในแผนงานภาคใต้ของมรสุมทีม
” The red-scarfed Ciaran rearranged her hair the wind had blown in a mess
"Ciaran สีแดงที่ติดผ้าพันคอจัดเรียงผมของเธอขึ้นอีกครั้งลมพัดออกมาอย่างไม่เป็นระเบียบ
 She nodded, then looked below and quietly asked, “Do we stop the match?” “She has the courage to put her life on the line, why should we stop her?” Liszt shook his head and smiled, “Ciaran, is old age creeping on you? You’re actually worrying about something like this
เธอพยักหน้าแล้วมองไปด้านล่างและถามอย่างเงียบ ๆ ว่า "เราหยุดการแข่งขันกันหรือเปล่า?" "เธอมีความกล้าหาญที่จะเอาชีวิตของเธอไปอยู่แถวนี้ทำไมเราควรจะหยุดเธอ?" Liszt ส่ายหัวและยิ้ม "Ciaran อายุมาก 
” “Liszt, you wanna die!” … The stands were deathly quiet
"Liszt, คุณต้องการที่จะตาย!" ... ยืนเงียบสงบตาย
 Hands propped on the ground, Chris once again slowly stood up
คริสค่อยๆลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
 Her entire body trembled
ร่างกายของเธอสั่นสะเทือน
 Anyone could see she was close to her very limit
ทุกคนเห็นว่าเธอใกล้เคียงกับขีด จำกัด มาก
 Almost any freshmen could casually push her over, but she actually still stood up and faced captain Ferdinand of team Southern Monsoon and his body entirely disproportional with hers
เกือบจะเป็นนักศึกษาที่ตั้งใจจะผลักดันเธอ แต่เธอก็ยังคงยืนขึ้นและเผชิญหน้ากับกัปตันทีมเฟอร์ดินานด์มรสุมใต้และร่างกายของเขาไม่สมส่วนกับเธอ
 “You better give up
"คุณควรยอมแพ้
” Ferdinand couldn’t help but shake his head
"เฟอร์ดินานด์ไม่สามารถช่วยได้ แต่เขย่าหัว
 “Maybe you could beat me in ordinary times, but now there’s no way you’re my match
"บางทีคุณอาจจะชนะฉันในเวลาปกติ แต่ตอนนี้มีวิธีที่คุณไม่ตรงกับของฉัน
 Better for you to prepare and transfer to our Southern Monsoon Academy
ดีกว่าสำหรับคุณในการจัดเตรียมและย้ายไปที่สถาบันฤดูมรสุมของเรา
 You’ve already seen that there’s no useless teammate in our group…” “It’s finally coming to end
คุณเคยเห็นแล้วว่าไม่มีเพื่อนร่วมทีมไร้ประโยชน์ในกลุ่มของเรา ... "" ในที่สุดก็จบลงแล้ว
” Chris’ voice suddenly interrupted his words, however
เสียงของคริสก็ขัดจังหวะคำพูดของเขาอย่างไรก็ตาม
 “What do you mean?” Ferdinand stared blankly at her
"คุณหมายถึงอะไร" เฟอร์ดินานด์จ้องมองที่เธอ
 The entire plan had processed with incomparably smoothness from the moment Zola defeated Gerrin
แผนทั้งหมดได้รับการประมวลผลด้วยความราบเรียบอย่างเหลือเชื่อจากช่วงเวลา Zola แพ้ Gerrin
 But for some reason, looking at Chris and her body about to topple at any moment, there was a feeling of extreme danger subconsciously welling inside him
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างการมองไปที่คริสและร่างกายของเธอกำลังจะโค่นล้มในทุกช่วงเวลามีความรู้สึกอันตรายอย่างยิ่งที่ซ่อนตัวภายในตัวเขา
 “Pa!” The instant Ferdinand closed his mouth in amazement, a bad premonition rising in his heart, the swaying Chris suddenly fell heavily on the ground
"ปาก!" เฟอร์ดินันด์ทันทีปิดปากของเขาด้วยความประหลาดใจลางสังหรณ์ไม่ดีที่เพิ่มขึ้นในหัวใจของเขาคริสคว่ำก็ลดลงอย่างมากบนพื้นดิน
 The heart of every person in the stands banged fiercely
หัวใจของทุกคนในที่ยืนโผงผางอย่างรุนแรง
 A referee ran to Chris at lightning speed
ผู้ตัดสินวิ่งไปหา Chris พร้อมกับความเร็วฟ้าแลบ
 Everyone saw Chris shake her head at the referee, then prop herself on her hands and try to get up, but having some momentary trouble doing so
ทุกคนเห็นคริสเขย่าศีรษะที่ผู้ตัดสินแล้วพิงตัวเองไว้บนมือและพยายามลุกขึ้น แต่มีปัญหาเล็กน้อยในการทำเช่นนั้น
 “Huff…” Ferdinand and the teachers from Southern Monsoon Academy all let out a sigh of relief
"Huff ... " เฟอร์ดินันด์และครูจากโรงเรียนมรสุมภาคใต้ชักชวนให้โล่งอก
 They thought, she was a normal human after all, she couldn’t just keep fighting on and on like an amazing miracle
พวกเขาคิดว่าเธอเป็นคนปกติหลังจากที่ทุกอย่างเธอไม่สามารถเพียงแค่ต่อสู้ต่อไปและบนเหมือนมหัศจรรย์มหัศจรรย์
 “Chris, don’t fight anymore! You’ll die if you go on!” The cry of a Holy Dawn girl suddenly came from the stands
"คริสอย่าสู้อีกต่อไป! 
 The vast majority of Holy Dawn students felt their chests stuffed by a great boulder, an unspeakable sadness
นักศึกษาส่วนใหญ่ของ Holy Dawn รู้สึกว่าทรวงอกของพวกเขาถูกยัดด้วยก้อนหินขนาดใหญ่ความเศร้าที่พูดไม่ได้
 From Zola at the beginning to Crewe just then, every battle had been extremely arduous for Chris
จาก Zola ตอนเริ่มต้นไปที่ Crewe ในตอนนั้นการสู้รบทุกครั้งลำบากมากสำหรับคริส
 Her display was already perfect, but she was only a small little girl when all was said and done
การแสดงของเธอสมบูรณ์แบบแล้วแต่เธอเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เพียงเล็กน้อยเมื่อพูดและทำทุกอย่าง
 In such a big Holy Dawn Academy, there was actually no one who could give her strong support, forcing a girl like her to fight her way to such a state
ในมหาวิหาร Holy Dawn Academy อันยิ่งใหญ่นี้ไม่มีใครสามารถให้การสนับสนุนอย่างแข็งขันได้โดยบังคับให้ผู้หญิงคนหนึ่งชอบเธอต่อสู้ทางของเธอต่อรัฐเช่นนั้น
 In this match, the honor and hope of the entire academy actually pressed down entirely upon her shoulders alone
ในการแข่งขันครั้งนี้เกียรติยศและความหวังของสถาบันการศึกษาทั้งที่จริงกดลงบนไหล่ของเธอคนเดียว
 Don’t fight anymore! Along with that Holy Dawn girl’s tearful shout, the vast majority of Holy Dawn students seemed to shout such a shout inside themselves, wanting Chris to give up
อย่าต่อสู้อีกต่อไป! 
 However, what cut off everyone’s breath was, they could see Chris slowly, slowly, in the center of the field, stand up tenaciously
แต่สิ่งที่ตัดลมหายใจของทุกคนก็คือพวกเขาได้เห็นคริสช้าช้าในใจกลางของสนามยืนขึ้นอย่างหวงแหน
 Belo was unusually quiet
Belo เงียบผิดปกติ
 His glasses seemed to flash with a layer of light
แว่นตาของเขาดูเหมือนจะกระพริบกับชั้นแสง
 The moment Chris swayed left and right, standing up once again, Ayrin remembered many scenes
ขณะที่คริสเลื่อนไปทางซ้ายและขวายืนขึ้นอีกครั้ง Ayrin จำได้หลายฉาก
 “You are free to pursue your own dreams…” “What’s your dream?” “Courage is the gateway to every dream
"คุณมีอิสระที่จะติดตามความฝันของคุณเอง ... " "ความฝันของคุณคืออะไร?" ความกล้าหาญคือประตูสู่ความฝันทุกครั้ง
” “Belo, I know what my dream is now
"Belo ฉันรู้ว่าความฝันของฉันอยู่ตรงไหน
” Ayrin suddenly whispered to Belo besides him
"Ayrin ก็กระซิบให้ Belo นอกเหนือจากเขา
 “My dream, it’s to help her defeat every opponent, become the national champions
"ความฝันของฉันก็เพื่อช่วยให้เธอพ่ายแพ้ฝ่ายตรงข้ามทุกคนกลายเป็นแชมป์แห่งชาติ
”
”