Chapter 3 Chapter 3 When I finally came to it, I opened my eyes and saw my body had been completely crushed, tiny pieces of my bones littering the cave floor
บทที่ 3 บทที่ 3 เมื่อฉันจนมาถึงฉันก็ลืมตาขึ้นและเห็นร่างของฉันถูกบดขยี้โดยสิ้นเชิงชิ้นเล็ก ๆ ของฉันที่ทิ้งกระจุยกระจายอยู่ในถ้ำ
In the middle of it all lay the Tyrant of the Tombs, motionless
ในช่วงกลางของมันทั้งหมดวาง Tyrant ของสุสาน, นิ่ง
‘Did I succeed…?’ If I had not managed to use Fire Shock at the last second perhaps he would have survived and taken the rest of my limbs
'ฉันประสบความสำเร็จ ... ?' ถ้าฉันไม่สามารถใช้ Fire Shock ได้ในวินาทีสุดท้ายบางทีเขาอาจจะรอดชีวิตและใช้แขนขาส่วนที่เหลือของฉัน
I wondered if I would be able to cast magic without having a left arm, but to be honest It was something I would rather not have to find out first hand
ฉันสงสัยว่าฉันจะสามารถเล่นเวทมนตร์ได้โดยไม่ต้องมีแขนซ้าย แต่ให้ความซื่อสัตย์มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากจะหามือข้างแรก
Just like the first time, I was embedded into the wall from the collision and struggled to wiggle myself out
เช่นเดียวกับครั้งแรกที่ฉันถูกฝังอยู่ในผนังจากการชนกันและพยายามที่จะเลื้อยตัวเองออก
With my HP at rock bottom my movements were sluggish and I struggled to gather my bone pieces scattered on the floor like a mosaic
กับ HP ของฉันที่ด้านล่างหินการเคลื่อนไหวของฉันเป็นที่ซบเซาและฉันพยายามที่จะรวบรวมชิ้นกระดูกของฉันกระจัดกระจายอยู่บนพื้นเช่นกระเบื้องโมเสค
This time around it took me 200 ~ 230 hours to collect all my pieces because my condition was much worse
เวลานี้ฉันใช้เวลาประมาณ 200 ~ 230 ชั่วโมงในการรวบรวมชิ้นส่วนทั้งหมดของฉันเนื่องจากสภาพของฉันเลวร้ายมาก
Perhaps it was because compared to the first time, when the Tyrant was just fooling around, it was in a berserk state with its life threatened
บางทีอาจเป็นเพราะเมื่อเทียบกับครั้งแรกเมื่อ Tyrant เพิ่งจะโกรธมันก็อยู่ในสภาพที่น่าสังเวชด้วยชีวิตที่ถูกคุกคาม
‘Ah right, did I gain some experience and level up?’ I opened my Status page just as I finished reattaching my left arm
'ใช่แล้วฉันได้รับประสบการณ์และระดับขึ้นหรือไม่' ฉันเปิดหน้าสถานะของฉันเช่นเดียวกับที่ฉันเสร็จสิ้นการใส่แขนซ้ายใหม่
★ Name: N/A Gender: N/A Status: Normal Type: Skeleton/ Undead Class: Wizard Rank: H+ Level: 9/20 HP: 19/19 MP: 70/70 Attack: 12 Defense: 2 Agility: 7 Intelligence: 21 ✧ Unique Skills [Resurrection Lv 1] [Night Vision Lv 1] [Falling resistance Lv1] [Magic Chanting Max] [Fire Shock Max] ✧ Titles [Rat Trapper] [Hit-and-Run] ★ Surprisingly my level had dropped despite having killed a named monster
ชื่อ: n / a เพศ: n / a สถานะ: Normal ประเภท: Skeleton / Undead Class: Wizard Rank: H + ระดับ: 9/20 HP: 19/19 MP: 70/70 โจมตี: 12 Defense: 2 Agility: 7 Intelligence
Could it be a death penalty? Looking closer I even noticed my stats had dropped slightly
มันอาจเป็นโทษประหารชีวิตได้หรือไม่?
‘Hmm… can dying be such a big loss? Well… oh, wait a minute
อืม ... สามารถตายได้เช่นขาดทุนใหญ่?
’ I quickly checked my Status page to confirm something
'ฉันได้ตรวจสอบสถานะของฉันอย่างรวดเร็วเพื่อยืนยันบางสิ่งบางอย่าง
‘Maybe not?’ Unfortunately there was no way to verify my hypothesis at the moment so I simply put it to the back of my skull and began to cut apart the giant rodent’s body
'อาจจะไม่?' แต่น่าเสียดายที่ไม่มีทางที่จะยืนยันสมมติฐานของฉันในขณะนี้ดังนั้นฉันก็ใส่มันไปที่ด้านหลังของกะโหลกศีรษะของฉันและเริ่มที่จะตัดออกจากร่างของหนูยักษ์
I was searching for my missing right arm, expecting to find it half digested in its stomach but all I found were pieces of moss and the bodies of tomb rats
ฉันกำลังค้นหาแขนขวาที่ขาดหายไปคาดหวังว่าจะพบว่ามันย่อยยอกไปครึ่งหนึ่งในกระเพาะอาหารของมัน แต่สิ่งที่ฉันพบก็คือชิ้นส่วนของตะไคร่น้ำและตัวหนูหลุมฝังศพ
‘Where did this guy put my right arm?’ Trying my hand at tracking, I retraced its steps and searched several times along its usual roaming routes until I came across a side path I hadn’t noticed previously
'ผู้ชายคนนี้วางแขนข้างขวาของฉันไว้ที่ไหน' พยายามจับตายฉันติดตามขั้นตอนและค้นหาหลาย ๆ ครั้งตามเส้นทางสัญจรตามปกติจนกว่าฉันจะเจอเส้นทางที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
‘It’s my first time seeing this right?’ Following the new path carefully, I was led to a dead end cave with a mountain of glittering jewels, shiny gold, equipment, and my right arm holding a dagger
'นี่เป็นครั้งแรกของฉันที่ได้เห็นสิทธิ์นี้?' ตามเส้นทางใหม่ ๆ อย่างรอบคอบฉันถูกนำทางไปยังถ้ำปลายสุดที่มีภูเขารัตนากรแวววาวทองเงาอุปกรณ์และแขนขวาถือกริช
‘Is this the Tyrant’s hideout? Is this all of its spoils? Where did all these jewels come from?’ I reattached my right arm and started rummaging through the mountain of spoils looking for something useful
'นี่เป็นที่หลบภัยของ Tyrant?
Perhaps I was being too enthusiastic because the pile of jewels and gold collapsed ‘What’s this?’ I noticed that there was a hole that was previously hidden from sight behind the mountain of treasure
บางทีฉันอาจจะกระตือรือร้นมากเกินไปเพราะกองเครื่องประดับและทองคำพังทลายลงมา 'นี่คืออะไร' ฉันสังเกตเห็นว่ามีหลุมที่ถูกซ่อนไว้ก่อนหน้านี้จากสายตาเบื้องหลังภูเขาแห่งสมบัติ
Looking past I noticed it led up to a familiar place with marble walls
มองผ่านไปฉันสังเกตเห็นมันนำไปสู่สถานที่ที่คุ้นเคยกับผนังหินอ่อน
The Tyrant had most probably collected all these things from across this hole and brought them back to his hideout
ทรราชอาจรวบรวมสิ่งเหล่านี้ได้ทั้งหมดจากหลุมนี้และพาพวกเขากลับไปที่ที่ซ่อนของเขา
By holding an item in my hands I could check its properties by simply clicking on the blinking light in the Status page
ฉันสามารถตรวจสอบคุณสมบัติต่างๆได้โดยเพียงแค่คลิกที่ไฟกระพริบในหน้า Status
After going through all the equipment I decided on a red robe, a magically enchanted dagger with an embedded jewel in the hilt and a sturdy round shield with glittering gems
หลังจากผ่านอุปกรณ์ทั้งหมดที่ฉันตัดสินใจบนเสื้อคลุมสีแดงดาบที่มีเสน่ห์อย่างน่าอัศจรรย์กับอัญมณีที่ฝังอยู่ในด้ามและโล่กลมแข็งแรงกับอัญมณีแวววาว
It seemed like the Tomb Tyrant was very fond of shiny objects
มันดูคล้ายกับ Tomb Tyrant ชอบวัตถุเงามาก
I looked a bit like a hip-hop artist with all this bling but it felt good
ฉันดูคล้ายกับศิลปิน hip-hop ที่มีทั้งหมดนี้ bling แต่รู้สึกดี
I was ready for the new adventure beyond the hole
ฉันพร้อมสำหรับการผจญภัยใหม่ ๆ ที่อยู่เหนือหลุม
‘Should I get started?’ I crawled through the hole and ended up in a dark cave in which only the moss emitted a faint light, illuminating the space somewhat allowing me to see some rough silhouettes
'ฉันควรจะเริ่มต้น?' ฉันคลานผ่านหลุมและสิ้นสุดในถ้ำมืดที่มีเพียงตะไคร่น้ำที่ปล่อยแสงจาง ๆ , ส่องสว่างพื้นที่ค่อนข้างช่วยให้ฉันเห็นเงาหยาบบาง
When my eyes finally adjusted, I was able to see clearly thanks to the Night Vision skill
เมื่อสายตาของฉันปรับขึ้นในที่สุดแล้วฉันก็สามารถเห็นได้ชัดจากทักษะ Night Vision
‘Oh —-’ It had a different vibe compared to the previous place
'โอ้ -' มันมีกลิ่นอายที่แตกต่างกันเมื่อเทียบกับที่ก่อนหน้านี้
For one it was a much bigger space and the marble walls were a dull, dark black
สำหรับหนึ่งมันเป็นพื้นที่ที่ใหญ่กว่ามากและผนังหินอ่อนเป็นสีดำหมองคล้ำ
The only things I was able to make out in the darkness were a few stone statues and pillars but that alone was enough to stimulate my sense of adventure
สิ่งเดียวที่ฉันสามารถทำออกมาได้ในความมืดคือรูปปั้นและเสาหินบางส่วน แต่เพียงอย่างเดียวนั่นเพียงพอที่จะกระตุ้นความรู้สึกของการผจญภัย
‘Should I go take a look around?’ Maybe since I had become a skeleton my concept of danger had changed somewhat
'ฉันควรจะไปดูรอบ ๆ ?' อาจจะตั้งแต่ฉันได้กลายเป็นโครงกระดูกแนวคิดของฉันอันตรายได้เปลี่ยนบ้าง
Or is it possible that because I’m living an adventure then I naturally become braver? In my former world, I would never consider roaming through such a dark and scary place
หรือเป็นไปได้ว่าเพราะฉันมีชีวิตอยู่การผจญภัยแล้วฉันก็กลายเป็นคนที่กล้าหาญ?
I began walking around but even after some time, I hadn’t seen any signs of life or movement for that matter
ฉันเริ่มเดินไปรอบ ๆ แต่แม้ในบางช่วงเวลาฉันไม่เห็นสัญญาณของชีวิตหรือการเคลื่อนไหวใด ๆ
Unlike the previous cave and tunnel system, this area was incredibly vast so I decided to think of it as Catacombs
ซึ่งแตกต่างจากถ้ำและระบบอุโมงค์ก่อนหน้าบริเวณนี้มีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะคิดว่าเป็นสุสาน Catacombs
After some exploring I did find two places that could possibly lead me to other floors but they were both blocked by large iron doors
หลังจากสำรวจบางอย่างฉันได้พบสองสถานที่ที่อาจจะนำฉันไปที่ชั้นอื่น ๆ แต่พวกเขาทั้งสองถูกบล็อกโดยประตูเหล็กขนาดใหญ่
I began searching nearby, hoping to find a key or some mechanism to unlock the doors but it was all for naught
ฉันเริ่มค้นหาในบริเวณใกล้เคียงโดยหวังว่าจะหากุญแจหรือกลไกบางอย่างเพื่อปลดล็อกประตู แต่มันก็ไม่เป็นไร
There was this one room that had a pile of treasure inside but despite looking carefully I didn’t find any keys or useful items
มีห้องนี้มีกองเก็บสมบัติอยู่ข้างใน แต่อย่างไรก็ตามผมมองไม่เห็นกุญแจหรือรายการที่มีประโยชน์
‘If I take all these treasures could I enjoy a luxurious lifestyle?’ Just as the thought crossed my mind I realised the folly of it and became depressed
'ถ้าฉันใช้สมบัติทั้งหมดนี้ฉันจะสนุกกับไลฟ์สไตล์สุดหรูได้หรือไม่?' เมื่อความคิดข่มเหงจิตใจฉันก็ตระหนักถึงความเขลาของมันและหดหู่
If people were too see a rich skeleton walking around with jewels I would definitely be beaten down and robbed of all my valuables
ถ้าคนเราเห็นโครงกระดูกที่อุดมไปด้วยเดินไปรอบ ๆ ด้วยอัญมณีฉันจะต้องพ่ายแพ้และปล้นของมีค่าทั้งหมดของฉัน
To top it off, I’m also a good source of experience points,so I’ll definitely be killed
นอกจากนี้ฉันยังเป็นแหล่งประสบการณ์ที่ดีอีกด้วยดังนั้นฉันจะถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน
‘Damn it, why am I a skeleton? Even if I were a gremlin or goblin, I would at least be able to enjoy these jewels
"ทำไมฉันถึงเป็นโครงกระดูก?
’ My head hung low, dejected by my current situation
'ศีรษะของฉันห้อยต่ำและหดหู่ตามสถานการณ์ปัจจุบันของฉัน
‘Well, there’s nothing I can do about it
'ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เกี่ยวกับเรื่องนี้
Perhaps these treasure might be useful later so let’s just take them
บางทีสมบัติเหล่านี้อาจเป็นประโยชน์ในภายหลังดังนั้นเราก็จะเอามันไป
’ Finding two expensive looking pouches nearby I filled them to the brim with jewels, gems and any shiny items before carefully placing them within my robe, out of sight from greedy eyes
"การหากระเป๋าที่ดูมีราคาแพงสองชิ้นอยู่ใกล้ ๆ ฉันเติมเต็มพวกเขาด้วยเพชรพลอยอัญมณีและสิ่งของที่เป็นประกายก่อนที่จะวางมันไว้ในเสื้อคลุมของฉันออกจากสายตาอันน่าตา
While rummaging through the pile of treasure, I seemed to have knocked a transparent bottle to the floor but fortunately it didn’t break
ในขณะที่ค้นหาผ่านกองสมบัติดูเหมือนว่าฉันจะเคาะขวดโปร่งใสลงบนพื้น แต่โชคดีที่มันไม่ได้ทำลาย
A light within it began to shine
แสงที่อยู่ข้างในมันเริ่มส่องแสง
Huh… What’s that, a firefly? Looking closely I noticed a bright, shining fairy-like creature the size of my index finger
หือ ... หิ่งห้อยเป็นยังไงล่ะ?
It seemed to be grumbling and malcontent about being stuck in a bottle, but I couldn’t make out what it was saying
มันดูเหมือนจะบ่นและไม่พอใจเกี่ยวกับการติดอยู่ในขวด แต่ฉันไม่สามารถให้สิ่งที่มันถูกพูด
I stared at it in the bottle a while longer
ฉันจ้องมองที่ขวดในอีกสักครู่
It had pointy ears, rich golden hair and the perfect face of a cute Western child from a fantasy game
มันมีหูแหลมผมสีทองที่อุดมไปด้วยและใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเด็กน่ารักตะวันตกจากเกมแฟนตาซี
However, it appeared very angry at the moment, showing its teeth and seemingly screaming at the top of its lungs but the bottle was well sealed and very little sound was heard
อย่างไรก็ตามมันโกรธมากในขณะที่แสดงฟันและดูเหมือนจะกรีดร้องที่ด้านบนของปอด แต่ขวดถูกปิดผนึกอย่างดีและได้ยินน้อยมาก
‘Should I set it free?’ I could empathize somewhat with its situation because although I wasn’t stuck in a bottle I did feel trapped within these Catacombs
"ฉันควรจะปลดปล่อยให้เป็นอิสระหรือไม่?" ฉันสามารถเอาใจใส่สถานการณ์ของมันได้ค่อนข้างมากเพราะแม้ว่าฉันจะไม่ติดอยู่ในขวดที่ฉันรู้สึกว่าติดอยู่ในสุสานเหล่านี้
Clink! The sound of the sealed lid being opened was quite loud because it had been closed for a long time
คุก!
The little fairy inside seemed dazed by the change in atmospheric pressure
นางฟ้าเล็ก ๆ ภายในดูเหมือนจะมึนงงโดยการเปลี่ยนแปลงความกดดันในบรรยากาศ
I reached out to carefully grab it and placed it on my bony hand
ฉันเอื้อมมือออกไปอย่างถี่ถ้วนคว้ามันและวางไว้บนมือกระดูกของฉัน
It was strange to see it laying on my hand but be unable to feel it
มันแปลกที่จะเห็นมันวางอยู่บนมือของฉัน แต่ไม่สามารถที่จะรู้สึกมัน
It was somewhat out of place seeing such a beautiful creature on my ugly skeleton hand
มันค่อนข้างออกจากสถานที่ที่ได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่สวยงามบนโครงกระดูกที่น่าเกลียดของฉัน
“You didn’t have to open it so forcefully!” Grumbled the fairy as it stood up and rubbing its ear to check its hearing
"คุณไม่จำเป็นต้องเปิดมันอย่างมีกำลัง!" นางฟ้าบ่นเมื่อยืนขึ้นและถูหูเพื่อตรวจสอบการได้ยิน
Chomp! Chomp! I tried to ask if it was ok, but only the clacking of my teeth could be heard “You aren’t just any skeleton right? Interesting, have I been stuck in a bottle for too long and the world has changed? Do skeletons have intelligence now?” The fairy took to the air with its little wings, flying around inspecting me with an incredulous look on her face
Chomp!
I felt somewhat uncomfortable by her rude actions, but it was my first time meeting another being that could speak so I simply accepted it
ฉันรู้สึกอึดอัดกับการกระทำที่หยาบคายของเธอ แต่เป็นครั้งแรกที่พบกับคนอื่นที่สามารถพูดได้ดังนั้นฉันก็ยอมรับมัน
‘Should I ask her to follow me?’ I stretched out my index finger pointing to the fairy
'ฉันควรจะขอให้เธอตามฉันหรือไม่' ฉันขยับนิ้วชี้ไปที่นางฟ้า
“Huh? What are you doing?” I point at her, myself and then used two fingers to do an impression of walking
"ฮะ?
“Uh … what does that mean? Do you want me to follow you?” I nodded my head
"เอ่อ ... มันหมายความว่ายังไง?
“Wait, why? Why do I need to go around with a scary looking skeleton like you?” I pointed to the opened glass bottle on the floor
"รอทำไม?
Hmm… so because you set me free I should go together with you?” I nodded again
อืม ... เพราะงั้นนายปล่อยฉันให้เป็นอิสระฉันควรไปด้วยล่ะ "ฉันพยักหน้าอีกครั้ง
“Sorry, thanks for opening the bottle but I don’t want to follow you around
"ขอโทษด้วยขอบคุณสำหรับการเปิดขวด แต่ฉันไม่ต้องการติดตามคุณไปรอบ ๆ
” My shoulders dropped as I was disappointed by her response
"ไหล่ของฉันลดลงเมื่อฉันรู้สึกผิดหวังกับคำตอบของเธอ
“Instead, I’ll simply ride on top of you! HeHe!” She flitted her wings and landed atop my helmet
"แทนฉันก็จะนั่งอยู่ด้านบนของคุณ!
“I’m caled Gwyn
"ฉันกินอาหารกวิน
I’ll be riding you from now on, Giddy up Giddy up!” I seem to have become a fairy’s mount but I didn’t really mind
ฉันจะขี่คุณจากนี้ไป Giddy up Giddy ขึ้น! "ฉันดูเหมือนจะได้กลายเป็นเทพนิยายของภูเขา แต่ฉันไม่ได้จริงๆใจ
It wasn’t so bad to have a somewhat noisy friend tagging along
มันไม่ได้เลวร้ายอะไรที่จะมีการติดแท็กเพื่อนที่มีเสียงดังรบกวนไปบ้าง
Although I wasn’t able to join in and start a conversation just hearing Gwyn’s voice brought joy to my heart
แม้ว่าฉันจะไม่สามารถเข้าร่วมและเริ่มการสนทนาได้เพียงแค่ได้ยินเสียงของ Gwyn ก็ทำให้ความสุขของฉัน
“So one day I was playing in the woods, when suddenly a rogue wizard locked me up in that bottle
"วันหนึ่งฉันกำลังเล่นอยู่ในป่าเมื่อพ่อมดโกงตัวฉันไว้ในขวดนั้น
If it had just been a normal bottle I could have easily gotten out but it must have been sealed through magic so I was stuck
ถ้ามันเพิ่งได้รับขวดปกติฉันจะได้รับได้อย่างง่ายดายออก แต่ก็ต้องได้รับการผนึกผ่านมายากลดังนั้นฉันจึงติดอยู่
” I would have preferred for Gwyn to speak more slowly or even sometimes stay quiet, but it was just my wishful thinking
"ฉันอยากจะขอให้กวินพูดช้าหรือแม้แต่บางครั้งก็เงียบไป แต่นี่เป็นเพียงความคิดที่ปรารถนาของฉัน
I didn’t have any way to communicate with her my desires and even if she knew, I somehow doubted she would listen
ฉันไม่ได้มีวิธีใดในการสื่อสารกับเธอความปรารถนาของฉันและแม้ว่าเธอจะรู้ว่าฉันอย่างใดสงสัยว่าเธอจะฟัง
While carrying Gwyn on my head, I searched all the nearby rooms carefully but there wasn’t any way out
ในขณะที่กวินกวินบนศีรษะของฉันฉันค้นหาห้องทั้งหมดในบริเวณใกล้เคียงอย่างรอบคอบ แต่ก็ไม่มีทางออก
“Hey you, do you have a name?” The fairy hovered in front of my face questioningly
"เฮ้คุณมีชื่อหรือไม่?" นางฟ้าลอยอยู่ข้างหน้าฉันถาม
It was such a small and pretty doll like face
เป็นตุ๊กตาตัวเล็ก ๆ ตัวเล็ก ๆ ที่ชอบหน้าตา
Despite her clothes green and tattered, her skin was soft and had a healthy pearl glow giving her a mysterious look
แม้จะมีเสื้อผ้าที่มีสีเขียวและขาดรุ่งริ่งผิวของเธอก็นุ่มและมีประกายมุกที่มีสุขภาพดีทำให้เธอดูลึกลับ
However, when she starts talking I get the impression that she is quite mischievous
อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเริ่มพูดฉันรู้สึกประทับใจที่เธอค่อนข้างซน
I shook my my head “Oh really? Then I’ll give you one
ฉันส่ายหัว "โอ้จริงเหรอ?
” Gwyn frowned, appearing deep in thought so she didn’t notice me trying to wave her off with my hand, it was already too late
"Gwyn ค่อยๆจ้องมองลึกลงไปในความคิดดังนั้นเธอไม่ได้สังเกตเห็นฉันพยายามที่จะแกว่งเธอออกด้วยมือของฉันมันก็แล้วก็สายเกินไป
“Chompy! How about Chompy?” As expected, such a ridiculous name from the impish fairy
“Chompy!
[Name ‘Chompy’ has been selected] [Status for your friend Pixie Gwyn is now available] ‘What?’ A message appeared before me
[ชื่อ 'Chompy' ถูกเลือก] [สถานะสำหรับเพื่อนของคุณ Pixie Gwyn อยู่ในขณะนี้] 'อะไร?' ข้อความปรากฏตัวต่อหน้าฉัน
‘Oh a friend… Are you a pixie? I thought you were some kind of fairy
'โอ้เพื่อน ... คุณเป็นนางฟ้า?
’ I first focused on the second message about Gwyn because it was my first friend in this world
'ครั้งแรกที่ฉันจดจ่ออยู่กับข้อความที่สองเกี่ยวกับกวินเนื่องจากเป็นเพื่อนคนแรกของฉันในโลกนี้
Despite her giving me a funny sounding name I patted her head in acknowledgement
แม้เธอจะให้ชื่อที่ฟังดูตลกฉันก็ตบหัวเธอในการรับรู้
“So are you happy I named you? Hehehe… I came up with it because it’s the sound you make when you try to talk Chomp! Chomp! It’s perfect right? From now on you’re Chompy!” Rushing back to her place atop my head she yelled
"คุณมีความสุขที่ฉันชื่อคุณ?
“Giddy up!” I purposely chomped down with my teeth and began to run around halls making more chomping sounds
"งี่เง่าขึ้น!" ฉันจงใจสาดลงมาด้วยฟันของฉันและเริ่มวิ่งไปรอบ ๆ ห้องโหมโรงทำเสียงขึ้น
Listening to Gwyn’s voice I felt such excitement that I ran too much and overdid it
ฟังเสียง Gwyn ฉันรู้สึกตื่นเต้นเช่นที่ฉันขับรถมากเกินไปและ overdid มัน
Despite running for so long I didn’t feel any fatigue but I noticed that my HP had dropped
แม้ว่าฉันจะไม่รู้สึกเหนื่อยล้า แต่ฉันก็สังเกตเห็นว่า HP ของฉันลดลง
“It’s enough… I’m getting dizzy!” Luckily the little passenger was also getting tired so we just sat down in the corner to rest
"พอแล้ว ... ฉันรู้สึกแย่มาก ๆ !" โชคดีที่ผู้โดยสารน้อย ๆ รู้สึกเหนื่อยล้าจนเรานั่งลงตรงมุมเพื่อพักผ่อน
After a little while, we heard the sound of something approaching in the distance
หลังจากนั้นสักครู่เราได้ยินเสียงบางอย่างที่กำลังเดินเข้ามาในระยะไกล
“Chompy what are those sounds?” Gwyn fluttered her wings and hovered before my face with a curious expression but I shook my head “Well? Don’t you want to find out? Let’s go see what’s going on
"Chompy เสียงเหล่านั้นคืออะไร?" Gwyn fluttered ปีกของเธอและ hovered ก่อนหน้าของฉันด้วยการแสดงออกที่น่าสนใจ แต่ฉันส่ายหัว "ดี?
” I nodded
" ฉันพยักหน้า
“Come on Chompy, faster!” Gwyn go back on my helmet and I hurry along toward the sounds
"มา Chompy เร็ว!" Gwyn กลับไปที่หมวกกันน็อกของฉันและฉันรีบไปตามเสียง
“Chompy slow down, I can hear some people
"Chompy ช้าลงฉันได้ยินคนบางคน
” I could hear the sound of footsteps and two people talking approaching from a distance so I decided to hide behind a few stone statues
"ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าและคนสองคนกำลังพูดอยู่ห่างจากทางไกลดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะซ่อนตัวอยู่หลังรูปปั้นหินไม่กี่
“Is here ok?” asked Gwyn I pointed my finger at her and then to my empty eye sockets, it was the only way to hide the light she was emitting
"นี่โอเคไหม?" กวินถามฉันชี้เมาส์ไปที่เธอแล้วไปที่ซ็อกเก็ตตาเปล่าของฉันมันเป็นวิธีเดียวที่จะซ่อนแสงที่เธอเปล่งเอาไว้
“Is it ok? Wouldn’t it hurt you?” It would probably be fine since my eyes sockets were empty
"ไม่เป็นไร?
Oh right, without any eyes how was I able to see what’s in front of me
โอ้ใช่มั้ยถ้าไม่มีตาก็เห็นได้ยังไงว่าฉันอยู่ข้างหน้าได้ยังไง
The mystery of how my skeleton body worked was truly beyond me
ความลึกลับของโครงกระดูกของฉันที่ทำงานได้ดีกว่าฉันจริงๆ
Gwyn went into my eyes, a glow escaped adding a certain life to them
กวินเข้าไปในดวงตาของฉันเรืองแสงหนีเพิ่มชีวิตบางอย่างให้กับพวกเขา
I listened to the footsteps and covered my eyes with my shield
ฉันได้ฟังรอยเท้าและปกคลุมดวงตาของฉันด้วยโล่ของฉัน
As they got closer I could make out their conversation more clearly
ขณะที่พวกเขาเข้ามาใกล้ผมจะสามารถพูดคุยได้ชัดเจนขึ้น
“Gillian is it true that there are heaps of treasure here?” “Yes, when I came about four months ago I wasn’t able to explore too deeply because of the number of skeletons but I’m sure there’s a bunch of treasure
"กิลเลียนเป็นความจริงหรือไม่ที่มีสมบัติอยู่ที่นี่?" "ใช่แล้วเมื่อฉันมาถึงประมาณ 4 เดือนที่ผ่านมาฉันไม่สามารถสำรวจลึกซึ้งได้เนื่องจากจำนวนโครงกระดูก แต่ฉันแน่ใจว่ามีสมบัติมากมาย
” “My subclass is Historian and I can guarantee that what Gillian said was true
"" คลาสย่อยของฉันคือประวัติศาสตร์และฉันสามารถรับประกันได้ว่าสิ่งที่กิลเลียนกล่าวว่าเป็นความจริง
” “Sigh… Pirate, I already regret coming to these old and smelly Catacombs, You better be right about all that treasure because if you’ve tricked me, I’ll tell your wife that you cheated on her with Lyllian last year
"" ถอนหายใจ ... โจรสลัดฉันเสียใจที่ได้มาถึง Katacombs เก่าและมีกลิ่นเหม็นเหล่านี้คุณดีกว่าถูกต้องเกี่ยวกับทรัพย์สมบัติทั้งหมดนี้เพราะถ้าคุณหลอกฉันฉันจะบอกภรรยาของคุณว่าคุณได้หลอกลวงเธอด้วย Lyllian เมื่อปีที่แล้ว
” “Oh no, please don’t Azelin will kill me!” “So quickly show me where that treasure is, do you have any idea how much it costs to hire a priest these days? It’s not an amount that some small fries like you can afford to pay
"" โอ้ไม่ได้โปรดอย่า Azelin จะฆ่าฉัน! "" อย่างรวดเร็วแสดงให้ฉันดูว่าสมบัติอยู่ที่ไหนคุณมีความคิดว่าค่าใช้จ่ายในการจ้างนักบวชวันนี้มีค่าเท่าไหร่?
” Listening to their conversation I realized they were most likely the same group of people who attacked my group of skeletons with a fireball causing me to fall down into the pit
"ฟังการสนทนาของพวกเขาฉันตระหนักว่าพวกเขามีแนวโน้มมากที่สุดกลุ่มคนเดียวกันที่โจมตีกลุ่มโครงกระดูกของฉันกับลูกไฟทำให้ฉันต้องล้มลงไปในหลุม
‘Seems like this time they brought along a priest
ดูเหมือนครั้งนี้พวกเขานำพานักบวช
Wait, has it already been four months?’ Between the training and monster hunting I had no clue how much time had passed down in the caves but after hearing their conversation it must have been four months
รออยู่สี่เดือนแล้วหรือ? "ระหว่างการฝึกและการล่ามอนสเตอร์ฉันไม่รู้ว่าช่วงเวลาผ่านลงไปในถ้ำมากแค่ไหน แต่หลังจากได้ยินการสนทนาของพวกเขาแล้วก็ต้องถึงสี่เดือน
Crrrrack! Crrack! Crack! As their footsteps approached two of the statues around me seemed to gain a life of their own
Crrrrack!
‘What, they weren’t normal statues?’ The demon shaped winged statues began to slowly move, shaking off the dust
'สิ่งที่พวกเขาไม่ใช่รูปปั้นปกติ?' รูปปั้นปีกผีปิศาจเริ่มค่อยๆขยับตัวฉีกออกจากฝุ่น