Chapter 4 Training Diary Being told by Rose-san to write a diary, I will start writing from today
บทที่ 4 ไดอารี่การฝึกอบรมโดย Rose-san จะเขียนไดอารี่ฉันจะเริ่มเขียนตั้งแต่วันนี้
 I don’t know how to write using the letters of this world but it’s a good thing if this will be private
ฉันไม่ทราบวิธีการเขียนโดยใช้ตัวอักษรของโลกนี้ แต่เป็นสิ่งที่ดีถ้าเป็นแบบส่วนตัว
 I’ll do it alright, I’ll write about my daily resentment here
ฉันจะทำอย่างดีฉันจะเขียนเกี่ยวกับความไม่พอใจของฉันทุกวันที่นี่
   Day 1 For now, I should write about today’s events
วันที่ 1 ตอนนี้ฉันควรเขียนเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้
 Yesterday, after being told by Tong about the hellish training; it was unexpectedly easy
เมื่อวานนี้หลังจากได้รับการบอกกล่าวจาก Tong เกี่ยวกับการฝึกซ้อมที่ชั่วร้าย 
 First of all, I was made to sense magical power
ก่อนอื่นฉันรู้สึกถึงพลังวิเศษ
 I was able to easily do it
ฉันสามารถทำมันได้อย่างง่ายดาย
 In the center of my chest, I felt a warm sensation that filled me up
ตรงกลางอกฉันรู้สึกอบอุ่นที่ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น
 Apparently that was the feeling of magical power
เห็นได้ชัดว่าเป็นความรู้สึกของพลังวิเศษ
 Afterwards Rose-san told me I should aim to take that magical power outside of my body
หลังจากนั้นโรส - ซานบอกฉันว่าฉันควรมุ่งมั่นที่จะใช้อำนาจวิเศษที่อยู่ภายนอกร่างกายของฉัน
 After magic practice finished, I learned information regarding this world
หลังจากเรียนรู้เวทมนตร์เสร็จสิ้นแล้วฉันได้เรียนรู้ข้อมูลเกี่ยวกับโลกนี้
 Sitting on a desk, a thick article was handed over to me along with a single instruction; “Read it” I was told only that
นั่งอยู่บนโต๊ะบทความหนาถูกส่งมอบให้ฉันพร้อมกับคำแนะนำเดียว; 
 This was a rather absurd thing you just said sensei, you know
นี่เป็นเรื่องที่ค่อนข้างไร้เหตุผลที่คุณเพิ่งพูดถึงคุณ sensei
 There was no way I could read the letters of this world! And so I yelled my objection to her
ไม่มีทางที่ฉันสามารถอ่านตัวอักษรของโลกใบนี้ได้! 
 According to Rose, the heroes that are summoned have an automatic translation magic attached to them
ตามที่โรสวีรบุรุษที่ถูกเรียกมีเวทมนตร์แปลอัตโนมัติที่แนบมากับพวกเขา
 While half-convinced, I opened the article to take a look
ในขณะที่ครึ่งเชื่อฉันเปิดบทความเพื่อดู
 Certainly, I was able to read if it were only the words
แน่นอนว่าฉันสามารถอ่านได้ถ้าเป็นแค่คำพูด
 I was very astonished
ฉันประหลาดใจมาก
 Once again, I thought that magic was amazing
อีกครั้งหนึ่งฉันคิดว่าวิเศษเป็นที่น่าอัศจรรย์
 Apparently, there are creatures that are simply called monsters in this world
เห็นได้ชัดว่ามีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามอนสเตอร์ในโลกใบนี้
 This feels like an RPG
นี้รู้สึกเหมือน RPG
 Thinking that, I was overwhelmed with my own emotions and let out my thoughts in a strange voice
คิดว่าฉันรู้สึกท่วมท้นกับอารมณ์ของตัวเองและปล่อยความคิดของฉันด้วยเสียงแปลก ๆ
 I was then hit by Rose-san
ตอนนั้นผมโดนโรส - ซาน
 It was very painful
มันเจ็บปวดมาก
 As I was silently reading, I became aware of the great variety of races in this world
ขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออย่างเงียบ ๆ ฉันก็เริ่มตระหนักถึงความหลากหลายของเผ่าพันธุ์ในโลกนี้
 Among them were elves, beastmen etc
ในหมู่พวกเขามีเอลฟ์นักมายากล ฯลฯ
 There were races that you would see that often appear in games
มีการแข่งขันที่คุณจะเห็นซึ่งมักจะปรากฏในเกม
 Other than Lyngle Kingdom, I understood there were also many other countries
นอกเหนือจากราชอาณาจักร Lyngle ฉันเข้าใจว่ายังมีอีกหลายประเทศ
 Majority of them are human countries however
ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นประเทศมนุษย์อย่างไรก็ตาม
 As I was silently reading the massive book, Rose-san sat on the seat in front of me in silence
ขณะที่ฉันอ่านหนังสือเล่มใหญ่อย่างเงียบ ๆ โรสแซงนั่งอยู่ข้างหน้าฉันเงียบ ๆ
 At that time, the pressure was no joke
ในเวลานั้นความกดดันไม่ใช่เรื่องตลก
 But, if this is the kind of training I get every day, I can manage this can’t I? However, Tong was looking at me like a pitiful person and this made me concerned
แต่ถ้าเป็นแบบการฝึกอบรมที่ฉันได้รับทุกวันฉันสามารถจัดการนี้ไม่ฉัน? 
 Well, tomorrow I will keep at it in my training
พรุ่งนี้ฉันจะเก็บมันไว้ในการฝึกของฉัน
   Day 2 I ran a lot
วันที่ 2 ฉันวิ่งเยอะมาก
   Day 3 I ran until my whole body had its muscles ached with pain
วันที่ 3 ฉันวิ่งจนร่างกายของฉันมีกล้ามเนื้อปวดเมื่อย
 I wasn’t given breaks
ฉันไม่ได้พัก
 When I collapsed, Rose-san restored my body and made me run
ตอนที่ฉันทรุดตัวโรส - ซานกลับคืนร่างกายของฉันและทำให้ฉันวิ่ง
 I was determined not to say thank you
ฉันตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่กล่าวขอบคุณ
 After all, that person is seriously odd
หลังจากที่ทุกคนเป็นคนแปลกหน้าอย่างจริงจัง
 Saying things like “Temper your legs, and then you won’t die” or “Feel your magical power as you’re running”
พูดว่า "อารมณ์ขาของคุณแล้วคุณจะไม่ตาย" หรือ "รู้สึกพลังเวทมนตร์ของคุณขณะที่คุณกำลังทำงานอยู่"
 I’m not this person’s slave, I uttered to her and she replied, “Do this as if you were going to die, if you die I will heal you” In front of this person, even death becomes a relief
ฉันไม่ได้เป็นทาสของคนคนนี้ฉันพูดกับเธอและเธอตอบว่า "ทำเช่นนี้ถ้าคุณกำลังจะตายถ้าคุณตายฉันจะรักษาคุณ" ด้านหน้าของคนนี้แม้ความตายจะกลายเป็นบรรเทา
 After that, I told Rose-san “My legs are worn-out!” Then she silently slapped the side of my thigh
หลังจากนั้นฉันก็บอก Rose-san ว่า "ขาของฉันหมดแรงแล้ว!" จากนั้นเธอก็ตบที่ต้นขาของฉันอย่างเงียบ ๆ
 As I was rolling around in agony, the pain from my legs disappeared
ขณะที่ฉันกำลังกลิ้งไปมาในความเจ็บปวดความเจ็บปวดจากขาของฉันหายไป
 “The muscular pain has been forcefully restored
"อาการปวดกล้ามเนื้อได้รับการบูรณะอย่างจริงจัง
 With this, your legs are fixed
ด้วยเหตุนี้ขาของคุณจึงคงที่
 Hurry up and start running, trash” …She’s seriously dangerous
รีบขึ้นและเริ่มทำงานถังขยะ "... เธอเป็นอันตรายอย่างยิ่ง
   Day 4 Hello there, I was joined together with the other group members
วันที่ 4 สวัสดีฉันเข้าร่วมกับสมาชิกในกลุ่มคนอื่น ๆ
 I went through muscle training
ฉันผ่านการฝึกกล้ามเนื้อ
 It was a soldier’s training rather than a lifesaving team’s training
เป็นการฝึกซ้อมของทหารมากกว่าการฝึกอบรมของทีมช่วยชีวิต
 While yelling out a strange and inspiring shout, we sprinted with all our power while close to together in speed
ขณะที่ตะโกนออกแปลกและแรงบันดาลใจตะโกนเรา sprinted กับอำนาจของเราทั้งหมดในขณะที่ใกล้เคียงกันในความเร็ว
 Naturally, I was left behind
ธรรมชาติฉันถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
 To add on to that, Rose-san looked towards me and said, “Oi, there’s an insect that got left behind here?” Kazuki, save me
โรส - ซานมองไปทางผมและพูดว่า "โอ้มีแมลงที่ทิ้งไว้ข้างหลังนี่?" Kazuki ช่วยฉัน
   Day 5 Wondering if my mind’s SOS signal was delivered, Kazuki and Inukami-senpai showed up
วันที่ 5 สงสัยว่าสัญญาณ SOS จากใจของฉันจะถูกส่งไปหรือไม่คาซูกิและอินูคิมาเซนพายก็ปรากฏตัวขึ้น
 Both of them seemed to be taking the castle’s training
ทั้งสองดูเหมือนจะเข้ารับการฝึกในปราสาท
 The contents mainly include sword and magic
เนื้อหาส่วนใหญ่ประกอบด้วยดาบและเวทมนตร์
 The teachers were the magician Welsey-san, and the corps commander by the name of Sigris-san
ครูคือนักมายากล Welsey-san และผู้บัญชาการกองพลที่ชื่อ Sigris-san
 From what Welsey-san said, Sigris-san is a very strict person but also a good person
จากสิ่งที่ Welsey-san กล่าว Sigris-san เป็นคนที่เข้มงวดมาก แต่ก็เป็นคนดี
 There was also the king’s daughter, princess Seria
นอกจากนี้ยังมีลูกสาวของกษัตริย์เจ้าหญิงเซเรีย
 She often tagged along the training with Kazuki
เธอมักจะติดแท็กด้วยการฝึกกับคาซึกิ
 She was gentle and kind just like the king, or according to senpai; a very lovely person
เธอเป็นคนใจดีและใจดีเหมือนกษัตริย์หรือตาม senpai; 
     I can’t say anything
ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้
 Are?  I wonder if Kazuki and senpai are located in different places than me in this world
มีอะไรบ้าง 
 Why is that both Kazuki and senpai have a proper fantasy? I was asked what I was doing but I just told them I ran
ทำไมทั้ง Kazuki และ senpai ถึงชอบจินตนาการ? 
 They showed a questioning facial expression but Inukami-senpai alone was looking at my leg section and gulped
แต่ Inukami-senpai กำลังมองไปที่ส่วนขาของฉันและกินอาหาร
 She asked if she could touch it for a bit, however she was breathing roughly so I ignored her
เธอถามว่าเธอจะสัมผัสได้สักหน่อยหรือไม่ แต่เธอหายใจไม่ออกดังนั้นฉันไม่สนใจเธอ
 Everyone is doing their best
ทุกคนกำลังทำอย่างดีที่สุด
 It won’t do if I’m not trying my best
จะไม่ทำถ้าฉันไม่พยายามอย่างดีที่สุด
   Day 6 I ran today
วันที่ 6 ฉันวิ่งวันนี้
 As I was running, I noticed a pale green light gathering in my hand
ขณะที่ผมกำลังวิ่งผมสังเกตเห็นการรวบรวมแสงสีเขียวอ่อนอยู่ในมือ
 I was thinking at that time, “Is this necessary right now?” Today Rose-san was a cold-blooded savage hag (haha)
ตอนนี้ฉันคิดว่า "ตอนนี้จำเป็นหรือเปล่า?" วันนี้ Rose-san เป็นแม่มดดุร้ายเลือดเย็น (haha)
 (TN: Usato’s note) Not being able to read this is all the more reason to write insults
(TN: หมายเหตุ Usato) ไม่สามารถอ่านได้นี่คือเหตุผลที่เขียนลามก
   Day 7 I’m sorry for bad-mouthing you
วันที่ 7 ฉันขอโทษด้วยการพูดไม่ดี
   Day 8 I take back my words from two days ago, healing magic is extremely necessary
วันที่ 8 ฉันอ่านคำพูดของฉันเมื่อสองวันก่อนการรักษาด้วยเวทมนตร์เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง
   Day 9 Healing magic is absolutely necessary
วันที่ 9 การรักษาด้วยเวทมนตร์เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง
   Day 10 I can see my mental state has become rough
วันที่ 10 ฉันสามารถมองเห็นสภาพจิตใจของฉันได้กลายเป็นหยาบ
 I’ve reached the point of being able to discharge my magic out of my body
ฉันถึงจุดที่สามารถปลดปล่อยเวทมนตร์ออกจากร่างกายได้
 No matter how much I run, I no longer feel tired
ไม่ว่าฉันจะวิ่งมากแค่ไหนฉันก็ไม่รู้สึกเหนื่อยอีกแล้ว
 Getting me haggard day by day… What is the reason I wonder
ทำให้ฉันรู้สึกไม่โอ้อวดในแต่ละวัน ... เหตุผลที่ฉันสงสัย
 I’m already tired of being called troublesome by Rose-san
ฉันเบื่อที่จะถูกเรียกโดยลำพังโรส - ซาน
 My legs felt sore but I restored them with my healing magic
ขาของฉันรู้สึกเจ็บปวด แต่ฉันเรียกคืนพวกเขาด้วยเวทมนตร์รักษาของฉัน
   Day 11 Starting from today, a new menu was added on
วันที่ 11 เริ่มตั้งแต่วันนี้เมนูใหม่ถูกเพิ่มเข้ามา
 It was push-ups
มันเป็น push-ups
 For the time being, do a thousand of them… so I was told and I matter-of-factly did them while using healing magic
สำหรับในขณะนี้ให้ทำพันคน ... ดังนั้นฉันได้รับการบอกกล่าวและฉันสำคัญของพวกเขาในขณะที่ใช้เวทมนตร์รักษา
 For some reason, Rose-san showed a satisfied face at my state
ด้วยเหตุผลบางอย่าง Rose-san แสดงใบหน้าที่พอใจในรัฐของฉัน
 Was there something on my face I wonder?   Day 12 From morning till noon I ran
มีบางสิ่งบางอย่างบนใบหน้าของฉันฉันสงสัย? 
 At night I did push-ups
ในตอนกลางคืนฉันได้รับแรงกด
 Other than that, there was nothing else to write about
นอกเหนือจากนั้นยังไม่มีอะไรอื่นที่จะเขียนเกี่ยวกับ
 If I had to… somehow my body feels light
ถ้าฉันต้อง ... อย่างใดร่างกายของฉันรู้สึกเบา
   Day 13 What was this sensation… when I realized it, a weight was attached to me
วันที่ 13 อะไรคือความรู้สึกนี้ ... เมื่อฉันตระหนักว่ามันมีน้ำหนักติดอยู่กับฉัน
 It was really heavy
มันหนักมาก
 As I was running, there were guards who saw me but then immediately drew away and stopped looking towards me
ขณะที่กำลังวิ่งอยู่มียามที่เห็นฉัน แต่แล้วรีบหนีไปและหยุดมองไปทางฉัน
   Day 14 Tong that bastard, he ate my lunch
วันที่ 14 ตบคนชั่วร้ายนั้นเขากินข้าวกลางวัน
 That bastard, I won’t forgive you…!   If I think about it, it’s been two weeks since I started training
ไอ้คนที่ฉันไม่ยอมยกโทษให้คุณ ... ! 
 Are, what was my purpose for coming here again?
มีจุดประสงค์ของการเดินทางมาที่นี่อีกไหม?