Chapter 1 For the first week after unlocking his Trait, Kim Sae-Jin lived in isolation like a mental patient
บทที่ 1 สำหรับสัปดาห์แรกหลังจากที่ปลดล็อคลักษณะของเขาคิมซา - จินอาศัยอยู่ในความโดดเดี่ยวเช่นผู้ป่วยจิต
It was totally understandable as, for 23 out of 24 hours in a day, he suddenly had to exist as a Monster
เป็นที่เข้าใจได้โดยสิ้นเชิงว่าเป็นเวลา 23 ชั่วโมงจาก 24 ชั่วโมงในหนึ่งวันเขาต้องอยู่ในฐานะ Monster
The bosses at his part time jobs sent him various messages and phone calls, but they all entered in one ear and left through the other without really registering in his brain
ผู้บังคับบัญชาในงานที่ทำงานนอกเวลาส่งข้อความและโทรศัพท์ไปหาเขาหลายข้อความ แต่พวกเขาก็เข้ามาในหูข้างเดียวและปล่อยผ่านคนอื่น ๆ โดยไม่ต้องลงทะเบียนในสมองของเขาจริงๆ
Two of them showed concern, but the other one threw verbal abuse like there’s no tomorrow
สองคนแสดงความห่วงใย แต่คนอื่น ๆ ก็โยนคำพูดผิด ๆ เช่นไม่มีวันพรุ่งนี้
But then again, it was understandable where they were coming from
แต่แล้วอีกครั้งก็เป็นที่เข้าใจได้ว่าพวกเขามาจากไหน
The only thing Sae-Jin couldn’t get a grip on, was the absurdity of his current situation
สิ่งเดียวที่แซะ - จินไม่สามารถรับมือได้คือความไร้สาระของสถานการณ์ปัจจุบันของเขา
And after another week passed by, the small, meticulously-kept room which he took great pride in, became a messy cesspool of untidiness
และหลังจากผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์ห้องเล็ก ๆ ที่เก็บไว้อย่างพิถีพิถันซึ่งเขาได้รับความภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่งทำให้กลายเป็นถังขยะยุ่งเหยิง
It was par for the course, really
มันเป็นหุ้นที่แน่นอนจริงๆ
The effing claws on his paws would leave behind unsightly scars all over the place no matter how softly and gently he walked around
กรงเล็บที่อุ้งเท้าอยู่บนอุ้งเท้าของเขาจะทิ้งรอยแผลเป็นที่น่าเกลียดอยู่ทั่วบริเวณไม่ว่าจะเบา ๆ และเบา ๆ เขาก็เดินไปรอบ ๆ
Like this, where a living couldn’t really be called a living anymore, another 4 days went by
เช่นนี้ชีวิตที่ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นที่อยู่อาศัยอีกต่อไปอีก 4 วัน
Only then, did Sae-Jin finally come to accept his predicament
ในเวลาต่อมา Sae-Jin ก็ยอมรับสถานการณ์ของเขา
A body length of around 2m, a shoulder height of around 1
ความยาวลำตัวประมาณ 2 เมตรความสูงไหล่ประมาณ 1
2m, a tail length of around 50cm, a body weight definitely exceeding 90kg
2 เมตรยาวหางประมาณ 50 ซม. น้ำหนักตัวเกิน 90 กก
And a coat of brown fur
และเสื้อขนสัตว์สีน้ำตาล
At a glance, they might sound like the specs of a still-growing tiger, but unfortunately, those numbers belonged to him
ในไม่ช้าพวกเขาอาจดูเหมือนข้อมูลจำเพาะของเสือโคร่งที่กำลังเติบโต แต่น่าเสียดายที่ตัวเลขเหล่านี้เป็นของเขา
Sae-Jin was actually a Brown Wolf now
ตอนนี้ Sae-Jin เป็นหมาป่าสีน้ำตาลแล้ว
A Monster that was considered as the weakest prey there was, always targeted by those conceited idiots who proudly label themselves as the “Knights”, “Mercenaries” or “Hunters
มอนสเตอร์ที่ถูกมองว่าเป็นเหยื่อที่อ่อนแอที่สุดมีเป้าหมายอยู่เสมอโดยเหล่าคนโง่ที่ล่อแหลมที่ภาคภูมิใจว่าตัวเองเป็น "อัศวิน" "Mercenaries" หรือ "Hunters"
” Also, too ambiguous to be called a true, bona fide Monster – striding the imperceptible boundary between a beast and that of a full-fledged Monster, it was not easy to categorise this creature
"นอกจากนี้ความคลุมเครือที่จะเรียกว่าเป็นมอนสเตอร์ที่แท้จริงที่แท้จริงโดยการก้าวข้ามเขตแดนที่ไม่สามารถมองเห็นระหว่างสัตว์ร้ายกับมอนสเตอร์ที่เต็มเปี่ยมได้การแบ่งประเภทสิ่งมีชีวิตนี้ออกง่าย
On top of being the newbies’ preferred choice of hunting material, a wolf was usually massacred on sight without mercy because of the following traits: 1, There were plentiful of them like a mob, 2, They were slightly troublesome for regular citizens to deal with
หมาป่ามักสังหารโดยปราศจากความเมตตาเนื่องจากลักษณะดังต่อไปนี้: 1 มีมากมายของพวกเขาเหมือนฝูงชน 2 พวกเขาลำบากเล็กน้อยสำหรับพลเมืองปกติที่จะจัดการ
That was Sae-Jin’s form, currently
นั่นคือรูปแบบของ Sae-Jin ในปัจจุบัน
He found it difficult to accept this initially for obvious reasons
เขาพบว่ามันยากที่จะยอมรับเรื่องนี้ในขั้นต้นด้วยเหตุผลที่ชัดเจน
And after finally coming to terms with it, he then realised that wasn’t the end of his troubles, no
และหลังจากที่ได้ตกลงร่วมกันแล้วเขาก็รู้ว่านั่นไม่ใช่จุดสิ้นสุดของปัญหา
Now, he had to madly formulate plans to “safely live
ตอนนี้เขาต้องสร้างแผนการที่จะ "ใช้ชีวิตได้อย่างปลอดภัย
” His desires to continue breathing was a lot stronger than he expected
"ความปรารถนาของเขาในการหายใจต่อไปได้มากขึ้นกว่าที่เขาคาดไว้
At least there was the cushion of $3500 in his bank account, which he was definitely thankful for
อย่างน้อยก็มีเบาะรองนั่งอยู่ที่ $ 3500 ในบัญชีธนาคารของเขาซึ่งเขารู้สึกขอบคุณอย่างแน่นอน
Sae-Jin quickly decided to maximise his Human Form during the precious 1 hour window
แซะจินตัดสินใจอย่างรวดเร็วเพื่อเพิ่ม Human Form ของเขาในช่วงเวลาอันมีค่าของหน้าต่าง 1 ชั่วโมง
For his food, Sae-Jin bought easy-to-prepare TV dinners from a convenience store 5 minutes away and always ate them while in his Human Form
สำหรับอาหารของเขาแซะ - จินซื้ออาหารเย็นจากร้านสะดวกซื้อ 5 นาทีจากร้านขายของชำและกินมันในรูปแบบมนุษย์
His pride as a human being wouldn’t have it any other way
ความภาคภูมิใจของเขาในฐานะมนุษย์จะไม่มีทางอื่น
And he made sure to leave himself a 30-minute breathing space in case of an unforeseen emergency
และเขาก็มั่นใจว่าจะต้องออกไปให้พ้นช่วงเวลาการหายใจ 30 นาทีในกรณีฉุกเฉินที่ไม่สามารถคาดการณ์ได้
Then he practiced controlling the strength of the Brown Wolf Form in order to perfectly mimic the creature
จากนั้นเขาก็ฝึกควบคุมพลังของ Brown Wolf Form เพื่อเลียนแบบสิ่งมีชีวิต
After 4 days of concerted effort, he even figured out how to retract his sharp claws
หลังจาก 4 วันของความพยายามร่วมกันเขาก็คิดวิธีหดกรงเล็บคมของเขา
Meanwhile, whenever there was a chance, he changed into a Goblin Form and began cleaning the mess in his home
เมื่อใดก็ตามที่มีโอกาสเขาเปลี่ยนเป็นแบบกอบลินและเริ่มทำความสะอาดระเบียบในบ้านของเขา
A 140cm-tall Goblin might have a small stature but it possessed a surprisingly supple pair of hands for a kind of jobs that demanded precise craftsmanship, which was perfect for taking care of the household chores
Goblin สูง 140 ซม. อาจมีรูปร่างเล็กนิดหนึ่ง แต่มีคู่ที่อ่อนนุ่มน่าแปลกใจสำหรับงานประเภทหนึ่งที่ต้องใช้ฝีมือที่แม่นยำซึ่งเหมาะสำหรับการดูแลงานที่เหลืออยู่ในบ้าน
Those ugly claw marks remained here and there, but before long, Sae-Jin’s room regained its former spotless, clean appearance
เครื่องหมายกรรไกรที่น่าเกลียดเหล่านี้ยังคงอยู่ที่นี่และที่นั่น แต่ไม่นานนี้ห้องของ Sae-Jin กลับคืนมาได้อย่างสะอาดสะอ้าน
But the biggest issue still had to be solved: living expenses
แต่ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดยังคงต้องได้รับการแก้ไข: ค่าครองชีพ
Without paying the monthly rent, he was surely living on a borrowed time here
โดยไม่ต้องจ่ายค่าเช่ารายเดือนเขาใช้ชีวิตอยู่อย่างยืมมาที่นี่
That’s why he used the bracelet computer, something that was discarded into a corner of the room a while ago
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาใช้คอมพิวเตอร์ข้อมือซึ่งเป็นสิ่งที่ถูกทิ้งไปในมุมของห้องในขณะที่ผ่านมา
Sae-Jin was going to search for how to ⸢Start Earning From Home,⸥ …But then, stopped
Sae-Jin กำลังจะค้นหาวิธีการเริ่มต้นสร้างรายได้จากที่บ้าน⸥ ... แต่แล้วก็หยุดลง
As a high school dropout, with only a middle school graduation certificate, he just knew it would be impossible to find someone willing to let him work from home
ในฐานะผู้ที่จบการศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษาที่มีใบรับรองการจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายเพียงแค่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะหาคนที่ยอมให้เขาทำงานจากที่บ้าน
He gazed at the hologram display projected in the air with a tinge of regret, slowly stroking it
เขาจ้องไปที่หน้าจอโฮโลแกรมที่ฉายอยู่ในอากาศพร้อมกับความรู้สึกเสียใจและค่อยๆลากเส้นไป
Then a thought suddenly came to him, and Sae-Jin searched for topics regarding the Monsters
ทันใดนั้นความคิดก็เข้ามาหาเขาและแซะ - จินก็ค้นหาหัวข้อเกี่ยวกับมอนสเตอร์
That’s how he accidentally found a hint that could potentially save his life
นั่นเป็นวิธีที่เขาบังเอิญพบคำใบ้ที่อาจช่วยชีวิตเขาได้
Seeing the topic of the discussion, a powerful glare of bright light burned dangerously in both of his eyes
มองเห็นหัวข้อของการสนทนาแสงจ้าที่สว่างจ้าของแสงสว่างจาง ๆ อันตรายทั้งสองดวง
Q: ⸢Does the Lycanthrope, the top-dog in the Wolf-type Monster pecking order, really exist?⸥ A: ⸢According to the 1st Generation “Soo-ins” (TL: literally humanoid beastman in Korean) who crossed over the World’s Rift, they did exist in the legends
Q: ⸢ Lycanthrope คือสุนัขตัวแรกที่อยู่ในคำสั่ง Pecking Monster ของ Wolf หรือไม่? ⸥ A: ⸢ตาม "Soo-ins" รุ่นที่ 1 (TL: ตัวตลกมนุษย์ตัวจริงในภาษาเกาหลี) ที่ข้ามผ่าน
Able to seamlessly change their shapes unrestricted from a fearsome bipedal wolf to a perfect appearance of a tailless human, one could say that they share some similar racial traits with Soo-ins
สามารถเปลี่ยนรูปทรงได้อย่างไม่สะดุดจากหมาป่าเท้าที่น่ากลัวเพื่อให้รูปลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบของมนุษย์ที่ไม่มีปีกสามารถพูดได้ว่าพวกเขามีลักษณะทางเชื้อชาติที่คล้ายคลึงกันกับ Soo-ins
In truth, though, the class of incredible power they wielded was on another scale altogether, apparently, and couldn’t even be compared at all
ในความเป็นจริงแม้ว่าชั้นเรียนของอำนาจที่น่าทึ่งที่พวกเขา wielded อยู่ในระดับอื่นทั้งหมดเห็นได้ชัดและไม่สามารถแม้แต่จะเปรียบเทียบเลย
But owing to their unique trait of violent nature, they ended up going extinct and have become the creatures of legends instead
แต่เนื่องจากลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์ของพวกเขาจากธรรมชาติที่รุนแรงพวกเขาสิ้นสุดที่จะสูญพันธุ์และได้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตของตำนานแทน
⸥ The Lycanthrope
⸥ The Lycanthrope
It was a mythical Monster Sae-Jin had heard about at least once from somewhere
นี่เป็นตำนานของปีศาจแซะจินเคยได้ยินมาจากที่ไหนสักแห่ง
An unfathomable existence, that could freely become a flawless human despite being a Monster and vice versa
การดำรงอยู่ที่ไม่สามารถมองเห็นได้อย่างอิสระที่จะกลายเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบแม้จะเป็นมอนสเตอร์และในทางกลับกัน
It was different from the Soo-ins who could alternate between an animal and a humanoid form
มันแตกต่างจาก Soo-ins ที่สามารถสลับระหว่างสัตว์กับรูปทรงของมนุษย์ได้
More than anything, the human form assumed by a Lycanthrope didn’t leave behind a tail
มากกว่าสิ่งใดรูปมนุษย์ที่สันนิษฐานโดย Lycanthrope ไม่ได้ทิ้งไว้เบื้องหลังหาง
“What if…
"เกิดอะไรขึ้นถ้า ...
” Definitely, the effing Trait told him that “when certain conditions are satisfied, the ranks of Monsters will rise
"แน่นอนลักษณะ effing บอกเขาว่า" เมื่อเงื่อนไขบางอย่างที่พอใจกลุ่มของมอนสเตอร์จะเพิ่มขึ้น
” He intuitively understood then
"เขาเข้าใจอย่างสังหรณ์ใจแล้ว
The only way for him to exist was to exploit this rule
วิธีเดียวที่เขาจะมีอยู่คือใช้ประโยชน์จากกฎนี้
Didn’t matter what the conditions were, he had to quickly complete them in order to evolve over and over again
ไม่ว่าสภาพจะเป็นอย่างไรเขาก็ต้องทำให้เสร็จสิ้นอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะพัฒนาไปเรื่อย ๆ
There was a chance that his evolution could go down the wrong path but this was the only avenue left for him in the end
มีโอกาสที่วิวัฒนาการของเขาอาจไปลงเส้นทางผิด แต่นี่เป็นถนนสายเดียวที่เหลือสำหรับเขาในตอนท้าย
He promptly stood up
เขารีบลุกขึ้นยืน
The things he had to do were already set in stone
สิ่งที่เขาต้องทำถูกตั้งอยู่ในหินแล้ว
* The mountainous regions of Gangwon Province had been designated as the Monster’s Territory for a very long time
* บริเวณที่เป็นภูเขาของจังหวัดกังวอนได้รับมอบหมายให้เป็นดินแดนของมอนสเตอร์มาเป็นเวลานาน
Low tier Monsters such as Wolves, Orcs and Goblins, mid tier Monsters such as Trolls and Gargoyles, and finally, high tier Monsters like Ogres and Wyverns, occupied this Territory and called it as their home
มอนสเตอร์ระดับต่ำเช่น Wolves, Orcs และ Goblins, Monsters ระดับกลางเช่น Trolls และ Gargoyles และในที่สุดมอนเตอร์ชั้นสูงเช่น Ogres และ Wyverns ครอบครองอาณาเขตนี้และเรียกมันว่าบ้านของพวกเขา
One of the world’s most diverse Monster ecosystems existed within the borders of Gangwon Province in the Republic of Korea
ระบบนิเวศของมอนสเตอร์ที่มีความหลากหลายมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลกมีอยู่ในเขตแดนของจังหวัดกังวอนในสาธารณรัฐเกาหลี
Naturally, Monster-hunting Knights and Hunters flocked here, aiming for this perfect place to earn money in the “Home of Monsters
อัศวินและนักล่าล่ามสัตว์ประหลาดมาที่นี่โดยมุ่งหวังว่าสถานที่ที่สมบูรณ์แบบนี้จะได้รับเงินจาก "บ้านมอนสเตอร์"
” “Hey!! Stay with me!!” However, it was only possible for the Knights possessing at least the ranks of mid to high tier to delude themselves into mistaking this place as nothing more than an easy gold mine
"" เฮ้ !!
Most people saw the mountains as Hell on Earth, where ferocious Monsters engaged in brutal conflict against each other, and to those who bet their lives in order to earn a living by catching these rampaging creatures, all of them wished to abandon this horrible killing field and never to return here as soon as they got their exit passports
คนส่วนใหญ่เห็นภูเขาเป็นนรกบนโลกที่มอนสเตอร์ดุร้ายมีส่วนร่วมในความขัดแย้งที่โหดร้ายต่อกันและกันและต่อผู้ที่เดิมพันชีวิตของพวกเขาเพื่อที่จะหาเลี้ยงชีพด้วยการจับสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ลุกขึ้นทั้งหมดพวกเขาต้องการที่จะละทิ้งเขตข้อมูลที่น่าสยดสยองนี้
“You are almost there, don’t you faint on me, now!! Stand up!!” One could receive the much-needed aid from the military at the borders of Gangwon Province
"คุณเกือบจะอยู่ที่นั่นไม่ได้คุณจาง ๆ กับฉันตอนนี้ !!
A low tier Hunter named Kim Tae-Jo couldn’t spare a thought to wipe the streaming blood off his forehead
ฮันเตอร์ระดับต่ำที่ชื่อคิมแท - โจไม่คิดจะเช็ดเลือดไหลออกจากหน้าผากของเขา
He was too busy slapping the cheeks of his comrade, who was lying sprawled on the ground, unmoving
เขากำลังยุ่งอยู่กับการตบแก้มของเพื่อนของเขาที่กำลังโกหกนอนเหยียดยาวอยู่บนพื้นดินไม่ไหวติง
“……I… can’t… go on
"...... ฉัน ... ไม่สามารถ ... ไปต่อ
” Tae-Jo’s comrade could only mutter out dispiriting words
เพื่อนสนิทของ Tae-jo สามารถพูดพาดพิงถึงคำพูดได้
This man’s eyes were deeply closed, the flames of life ready to extinguish, one of his legs missing
นัยน์ตาของชายคนนี้ปิดลงอย่างเห็นได้ชัดเปลวไฟแห่งชีวิตพร้อมที่จะดับลงขาของเขาหายไป
It was a gruesome sight if one took a closer look
มันดูน่าสยดสยองถ้าใครดูใกล้ ๆ
Even a quick glance could tell these two Hunters had went through a terrible ordeal at the hands of a vicious beast judging from the deep teeth marks on the wound
แม้แต่อย่างรวดเร็วสามารถบอกทั้งสอง Hunters ได้ผ่านความเจ็บปวดสาหัสที่อยู่ในมือของสัตว์ร้ายตัดสินจากรอยฟันลึกบนแผล
In the beginning, their party consisted of 3 low tier and 2 mid tier Hunters but they ran into a Monsterised Great Tiger
ในตอนแรกพรรคของพวกเขาประกอบด้วยนักล่าระดับกลางระดับต่ำและระดับกลาง 2 คน แต่พวกเขาวิ่งเข้าไปในเสือป่าขนาดใหญ่
Their luck was really bad
โชคของพวกเขาแย่จริงๆ
Monsterised Great Tigers lived in the deeper parts of the mountains, existing to compete against more powerful Monsters up there
Monsterised Great Tigers อาศัยอยู่ในส่วนลึกของเทือกเขาที่มีอยู่เพื่อแข่งขันกับมอนสเตอร์ที่มีพลังมากขึ้นที่นั่น
In other words, they never bothered to come down to the lower grounds near the borders at all
กล่าวอีกนัยหนึ่งพวกเขาไม่เคยใส่ใจที่จะลงมาที่บริเวณที่ต่ำกว่าใกล้ชายแดนเลย
But the party did meet a Great Tiger, which was akin to getting struck by a stray lightning in broad daylight while out on a stroll
แต่พรรคได้พบกับเสือป่าซึ่งเป็นคล้ายกับการหลงโดยฟ้าผ่าหลงทางในตอนกลางวันแสกๆขณะออกเดินเล่น
It was simply unheard of
มันไม่ค่อยเคยได้ยิน
“Hey!! Stand u…” Kim Tae-Jo couldn’t finish what he wanted to say
“เฮ้ !!
Because, from somewhere nearby, he could hear the guttural “Krrrr” growling of a beast
เพราะจากที่ไหนสักแห่งใกล้ ๆ เขาได้ยินเสียงแตร "Krrrr" ที่โหดร้ายของสัตว์ร้าย
“……” Holding his breath, Tae-Jo slightly tilted his head towards the direction of the sound, and found a lone wolf, its fur shining brown and clearly starving from a prolonged hunger
"...... " ระงับลมหายใจ Tae-Jo เอียงศีรษะเล็กน้อยไปยังทิศทางของเสียงและพบว่ามีหมาป่าตัวเดียวขนสีส่องสว่างและหิวโหยอย่างเห็นได้ชัดจากความหิวโหยที่ยาวนาน
It was just a pile of skin and bones, its eyes bloodshot, attesting to how famished it was
มันเป็นเพียงกองผิวหนังและกระดูกดวงตาของมันเต็มไปด้วยเลือดและเป็นเครื่องยืนยันถึงความหิวกระหาย
“…
“...
Sh*t…
เสื้อ Sh * ...
” A Brown Wolf was the weakest Monster out there
"หมาป่าสีน้ำตาลเป็นสัตว์ประหลาดที่อ่อนแอที่สุดที่นั่น
Normally, 3 low tier Hunters could take it down – no, if it was weakened by as much as this creature, then only 2 should be enough to hunt it down
โดยปกติแล้วนักล่าระดับต่ำ 3 รายอาจใช้มันลง - ไม่ถ้ามันอ่อนแอมากเท่าสัตว์ตัวนี้เพียง 2 ตัวก็ควรจะเพียงพอที่จะไล่ตามมันลง
But the current situation was the worst
แต่สถานการณ์ปัจจุบันแย่ที่สุด
His comrade was missing a leg, and by dragging the grievously wounded man all the way here by himself, Tae-Jo was near his own physical limit as well
เพื่อนสนิทของเขาขาดขาและลากคนที่บาดเจ็บสาหัสไปตลอดทางด้วยตัวเอง Tae-Jo ก็ใกล้ขีด จำกัด ทางกายภาพของตัวเองเช่นกัน
“…Go away!! Away, I say!!” Tae-Jo desperately shouted
"…ไปให้พ้น!!
But overcome by avarice, the lone Brown Wolf continued to drool nonstop and slowly advanced towards him
แต่เอาชนะด้วยความชิงชังหมาป่าสีน้ำตาลคนเดียวยังคงหดตัวไม่หยุดนิ่งและค่อยๆก้าวไปหาเขา
It looked as if the Wolf was cautiously assessing the situation of the meal that took too long time in coming
มันดูราวกับว่าหมาป่ากำลังประเมินสถานการณ์ของอาหารอย่างระมัดระวังซึ่งใช้เวลานานในการเดินทาง
“Oh, god damn it!!” There was no other choice
"โอ้พระเจ้าแช่ง !!" ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ
Tae-Jo had to abandon his comrade and make a run for it
แทยองต้องละทิ้งสหายของเขาและวิ่งหนีไป
However…
อย่างไรก็ตาม ...
– Krrrrrrng!! The exhaustion from pushing himself to the limit and the Brown Wolf’s fear-inducing growl conspired to freeze his legs; they wouldn’t budge
- Krrrrrrng !!
And also, no matter how starved, Tae-Jo realised that the famished Wolf was still faster than him, and it wouldn’t let one of the free meals run away just like that
และไม่ว่าความหิวโหยของแทคโยก็ยังตระหนักว่าหมาป่าที่หิวโหยยังคงเร็วกว่าเขาและมันจะไม่ปล่อยให้มื้ออาหารฟรีวิ่งหนีไปเช่นเดียวกับที่
“This… this son of a bi*ch
"นี่ ... ลูกชายคนนี้เป็นคนสองคน
I caught hundreds of bastards like you until now…” Tae-Jo swore in resignation, knowing well that his number was up
ฉันจับหลายร้อยคนชั่วร้ายอย่างคุณจนถึงตอนนี้ ... "Tae-Jo สาบานในการลาออกรู้ดีว่าตัวเลขของเขาขึ้น
He grabbed the shotgun that no longer had any Mana bullets in it
เขาคว้าปืนลูกซองที่ไม่มีกระสุนมานาในนั้น
If the lady luck smiled on him, then he could land a hit in the head of the Wolf and knock it out
ถ้าผู้หญิงโชคดียิ้มให้เขาเขาก็จะตีหัวของหมาป่าและเคาะออก
That was his hope
นั่นคือความหวังของเขา
“……” Tae-Jo swallowed his spit loudly
"...... " Tae-Jo กลืนน้ำลายของเขาดังขึ้น
That, became “the” signal
ที่กลายเป็น "สัญญาณ"
Property of © Fantasy-Books
ทรัพย์สินของ© Fantasy-Books
live; outside of it, it is stolen
มีชีวิต;
The Brown Wolf disregarded everything and kick the ground, crazily dashing in towards him
หมาป่าสีน้ำตาลละเลยทุกสิ่งทุกอย่างและเตะพื้นดินอย่างบ้าคลั่งรีบไปหาเขา
Scared, he could no longer dare to watch and squeezed his eyes shut, and swung the stock of the hunting rifle hard
กลัวเขาไม่กล้าที่จะเฝ้าดูและบีบดวงตาของเขาก็ปิดลงและหมุนสต็อกของปืนไรเฟิลการล่าสัตว์อย่างหนัก
Kwajeeck!! The noise he heard was slightly different to what he was expecting, a dull sound from a blunt impact
Kwajeeck !!
Rather, it was similar to a neck snapping
ค่อนข้างคล้ายกับคอหัก
“…??” Tae-Jo carefully opened his eyes after hearing that strange sound
"... ?" Tae-Jo เปิดตาอย่างระมัดระวังหลังจากได้ยินเสียงแปลก ๆ
Stronger bout of despair slammed into him as soon as he did that
ความตื่นเต้นของความสิ้นหวังกระแทกเข้ากับเขาทันทีที่เขาทำอย่างนั้น
“Huh…
"ฮะ…
?” There was another Brown Wolf in front of him
"มีหมาป่าสีน้ำตาลอีกตัวหนึ่งอยู่ตรงหน้าเขา
But this one was a giant – a tiger
แต่คนนี้เป็นคนยักษ์ - เสือ
Its huge body was like that of a tiger just before going through a Monsterisation
ร่างกายขนาดใหญ่ของมันก็เหมือนเสือเพียงก่อนที่จะผ่าน Monsterisation
This massive Brown Wolf had its fangs deeply buried in the neck of the unlucky Wolf aiming for Tae-Jo’s and his comrade’s lives
หมาป่าสีน้ำตาลขนาดใหญ่นี้มีเขี้ยวฝังอยู่ลึกลงไปในคอของหมาป่าที่ไม่มีชีวิตชีวาซึ่งมุ่งเป้าไปที่ Tae-Jo และชีวิตเพื่อนของเขา
The size differences between these two wolves made calling them the same type of Monster a laughable notion
ความแตกต่างระหว่างสองหมาป่าเหล่านี้ทำให้พวกเขาเรียก Monster ชนิดเดียวกันว่าเป็นเรื่องน่าขัน
Of course, the famished Wolf was atypically smaller than normal, but still, Tae-Jo had never ever seen nor heard of a Brown Wolf this massive before
แน่นอนหมาป่าที่หิวโหยนั้นมีขนาดเล็กกว่าปกติ แต่แทยังยังไม่เคยเห็นหรือได้ยินเกี่ยวกับหมาป่าสีน้ำตาลแบบนี้มาก่อน
“God damn it
"พระเจ้าแช่งมัน
” Tae-Jo couldn’t help but to mutter out swearing again, being on the receiving end of such a huge Brown Wolf’s gazes
"Tae-Jo ไม่สามารถช่วยได้ แต่จะพูดพึมพำออกมาอีกครั้งและเป็นจุดสิ้นสุดของการได้รับของ Brown Wolf
The incredibly sharp eyes of the Wolf burned in the flames of pure, unadulterated and much deserved confidence
ดวงตาที่คมชัดอย่างไม่น่าเชื่อของหมาป่าถูกเผาในเปลวไฟของความบริสุทธิ์ปราศจากความบริสุทธิ์และสมควรได้รับความมั่นใจมาก
Being stared at by such powerful, and somehow, courageous eyes, Tae-Jo felt indescribable pressure weighing down on him
แทยองรู้สึกจ้องมองด้วยพลังที่ทรงพลังและตาที่กล้าหาญแทยอนรู้สึกกดดันอย่างสุดความสามารถกับเขา
He had to accept the reality of his situation
เขาต้องยอมรับความเป็นจริงของสถานการณ์ของเขา
So, this is it
ดังนั้นนี่คือมัน
Looks like this is where I meet my maker
ดูเหมือนว่านี่คือที่ที่ฉันได้พบกับผู้ผลิตของฉัน
Meeting a Monsterised Great Tiger, then this Tiger-sized Brown Wolf
พบเสือโคร่งตัวเมียที่น่ากลัวนี้แล้วหมาป่าสีน้ำตาลขนาดเสือโคร่ง
My luck’s finally become pretty damn good isn’t it
โชคดีของฉันในที่สุดก็กลายเป็นความดีงามไม่ดีเลยใช่มั้ย
Yep, it’s so effing good today, it has turned into my last bloody day on earth!! “…
อ้อวันนี้มันช่างดีมาก ๆ มันกลายเป็นวันที่หนาวสุด ๆ ของฉันบนโลก !!
Fuu
Fuu
” Completely resigned to his fate, Tae-Jo could only sigh and close his eyes again
"สิ้นเชิงลาออกไปชะตากรรมของเขา Tae-Jo สามารถถอนหายใจและหลับตาได้อีกครั้ง
Heavy rustling of paw steps teased his eardrums like a distant hammer being struck
การเหยียบย่ำของขั้นบันไดทำให้เขารู้สึกกระปรี้กระเดอย่างค้อนที่อยู่ไกลออกไป
However…
อย่างไรก็ตาม ...
no matter how long he waited, the expected agony of death didn’t materialise
ไม่ว่าเขาจะรอนานแค่ไหนความทุกข์ทรมานที่คาดว่าจะเสียชีวิตก็ไม่เป็นจริง
Confused, Tae-Jo ever so carefully reopened his eyes
สับสนทีโอ - โจเปิดตาอย่างระมัดระวัง
“Eek!!” Right in front of his nose, stood the Brown Wolf
"Eek !!" ตรงหน้าจมูกของเขายืนหมาป่าสีน้ำตาล
But it was the strangest thing, ever
แต่มันเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุด
The wolf was inserting its sharp fangs between the gaps of his fallen comrade’s armour and was in the process of lifting him up
หมาป่ากำลังสอดเขี้ยวที่แหลมคมระหว่างช่องว่างของชุดเกราะของเพื่อนร่วมรุ่นที่ตกต่ำของเขาและอยู่ระหว่างการยกเขาขึ้น
“What… what the hell?” Tae-Jo briefly entertained the idea of this Wolf playing around with its food but had to kick that thought to the curbside on the double by the next gob-smacking actions of the creature
"อะไร ... น่ะเหรอ?" Tae-Jo สั้น ๆ ให้ความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้กับหมาป่าที่กำลังเล่นอยู่รอบ ๆ กับอาหาร แต่ต้องเตะความคิดนี้ไปที่ขอบสองข้างด้วยการกระทำของสัตว์ร้ายต่อไป
The Brown Wolf gestured with its sizable head as if it wanted Tae-Jo to follow it, and begun carrying the wounded comrade in its mouth towards the direction of the military base to the West
หมาป่าสีน้ำตาลมีท่าทางที่ใหญ่โตราวกับว่ามันต้องการให้แทโอเดินตามมันไปและเริ่มส่งเพื่อนที่บาดเจ็บเข้าปากทางไปยังฐานทัพทางตะวันตก
< 01
<01
Becoming a Wolf (1) > Fin
กลายเป็นหมาป่า (1)> ฟิน