Chapter 20 After receiving the aid of those two Knights, Sae-Jin was able to safely leave the sewers
หลังจากได้รับความช่วยเหลือจากเหล่าอัศวินสองคนแล้วแซะจินก็สามารถออกจากท่อระบายน้ำได้อย่างปลอดภัย
 “Oh, so your profession is a Hunter?” However, a slightly irritating problem had developed
"โอ้ดังนั้นอาชีพของคุณคือเธ่อ?" อย่างไรก็ตามปัญหาที่เกิดการระคายเคืองเล็กน้อยได้พัฒนาขึ้น
 Although he wasn’t particularly hurt anywhere, the female Knight still dragged him to an emergency ward, and after placing him in one of the sick beds, she plopped down next to him and began asking an endless stream of questions while her black-spotted yellow ears atop her head busily twitched this way and that
แม้ว่าอัศวินหญิงจะไม่ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากที่ไหนก็ตาม แต่อัศวินหญิงยังคงลากตัวเขาไปยังแผนกฉุกเฉินและหลังจากวางเขาลงในเตียงที่ป่วยแล้วเธอก็ผุดขึ้นมาข้างๆเขาและเริ่มถามคำถามที่ไม่รู้จบในขณะที่เธอเห็นด่างดำ 
 “…Yes
"…ใช่
” Since he wanted to leave as soon as possible, he kept his answers brief, but this woman showed no signs of giving up at all
"ตั้งแต่เขาต้องการที่จะออกโดยเร็วที่สุดเขาเก็บคำตอบของเขาสั้น แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่มีสัญญาณของการให้ขึ้นที่ทั้งหมด
 She even came real close to his side and openly started sniffing him out
เธอเข้ามาใกล้เขาอย่างแท้จริงและเริ่มดมกลิ่นเขาออกมา
 As expected, it was his nice body odour causing the problem
ตามคาดมันเป็นกลิ่นตัวที่ดีของเขาทำให้เกิดปัญหา
 To a Soo-in that desired a pleasant body scent over that of good looks, the aroma of a wolf would probably be no different than an irresistible pheromone
Soo-in ที่ต้องการกลิ่นหอมของร่างกายที่น่าสนใจมากกว่ารูปลักษณ์ที่ดีกลิ่นหอมของหมาป่าอาจจะไม่ต่างจากฟีโรโมนที่ไม่อาจต้านทานได้
 “So that’s how it is
"ดังนั้นมันเป็นอย่างไร
 I happen to be a Mid Tier Knight, you know
ฉันรู้แล้วว่าเป็น Knight ระดับกลาง
 On top of that, I’m a person with an excellent future prospect, too
นอกจากนี้ฉันยังเป็นคนที่มีโอกาสในอนาคตที่ดีเช่นกัน
 And my annual salary is pretty high, as well… Ehehehe
และเงินเดือนประจำปีของฉันค่อนข้างสูงเช่นกัน ... Ehehehe
 We should go out hunting together some time
เราควรออกไปล่าสัตว์กันบ้าง
 I’m a Leopard type, I’ll have you know
ฉันเป็นเสือดาวประเภทฉันจะรู้ได้
 I’m really fast and sturdy
ฉันทำได้อย่างรวดเร็วและแข็งแรง
” Khwoung~ She made an adorable roar and tried very hard to get into Sae-Jin’s good books
"Khwoung ~ เธอทำเสียงคำรามที่น่ารักและพยายามอย่างหนักเพื่อเข้าไปในหนังสือที่ดีของ Sae-Jin
 Honestly speaking, he didn’t feel bad at all
สุจริตพูดเขาไม่รู้สึกแย่เลย
 No, he felt rather freaking great
ไม่เขารู้สึกแย่มาก
 Because, this lady Knight was a stunner
เพราะอัศวินผู้นี้เป็นคนตะลึง
 Contrary to her sharp, leopard-like facial features, her actions were cute like a puppy dog’s and that helped a lot with how he was feeling right now
ขัดกับลักษณะใบหน้าของเสือดาวที่คมชัดการกระทำของเธอน่ารักเหมือนสุนัขลูกสุนัขและช่วยได้มากด้วยวิธีที่เขารู้สึกตอนนี้
 “Ah, you just smiled
"อาคุณยิ้มแค่นั้น
 That means you’ll go out with me, right? We are, right~? You won’t regret it! I’ll help you raise your ranks by a couple of Tiers in no time!!” “…Ahaha, no, I’m…” As they conversed, the atmosphere bloomed in pink colour, but out of nowhere a proverbial dark cloud loomed over their heads
นั่นหมายความว่าคุณจะออกไปกับฉันใช่ไหม? 
 And that was the other male Knight who found Sae-Jin
และนั่นคืออัศวินตัวผู้คนอื่น ๆ ที่พบ Sae-Jin
 His face convulsing intermittently, he spoke in a tone that indicated how completely displeased he was at the moment
ใบหน้าของเขาหงุดหงิดเป็นจังหวะเขาพูดในโทนที่ระบุว่าเขาไม่พอใจอย่างสิ้นเชิงในขณะนี้
 “Mister Kim Sae-Jin?” “…
"นายคิมซา - จิน?" "...
What is it that you want now?” The male Knight definitely called for Sae-Jin but it was the woman who replied instead in a prickly manner, blocking him at the same time
ตอนนี้คุณต้องการอะไร? "อัศวินตัวผู้นั้นเรียกร้องให้แซะ - จิน แต่ก็เป็นผู้หญิงที่ตอบกลับด้วยท่าทางเต็มไปด้วยหนามและปิดกั้นเขาในเวลาเดียวกัน
 “You, go away
"คุณไปจากไป
 Mister Sae-Jin, you are feeling okay, no? Unfortunately, there are a lot of other injured civilians crying out in pain as we speak
นายแซ็งจินคุณรู้สึกไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ? 
 If you are okay, then…
ถ้าคุณโอเคแล้ว ...
” “What do you mean, he’s okay?! Can’t you see he’s suffered a lot? Even his clothes got burnt!! We don’t know if he’s suffering from some kind of emotional trauma right now
"" คุณหมายถึงอะไรเขาไม่เป็นไร?! 
” No freaking way
"ไม่มีทางที่เลวร้าย
 Sae-Jin chuckled in slight awkwardness as he raised his body
แซะจินหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้น
 “I’m fine
"ฉันสบายดี
 Since I’m okay, I should get going
ตั้งแต่ฉันไม่เป็นไรฉันควรจะไป
 There are promises I need to keep, too
มีสัญญาที่ฉันต้องเก็บไว้เช่นกัน
” “Eh? Why? It’s okay if you stayed a bit longer…
"" เอ๊ะ? 
 oh, that’s right!!” She grabbed the rising shoulders of Sae-Jin and forcibly pushed him down on the bed
โอ้ใช่ถูก! "เธอคว้าที่บ่าขึ้นของ Sae-Jin และบังคับให้เขาผลักเขาลงบนเตียง
 Then she shot the pestering male Knight a sharp glare
จากนั้นเธอก็ยิงชายฉกรรจ์ที่โกรธเกรี้ยว
 But the dude was pretending to know nothing while whistling leisurely
แต่เพื่อนก็แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรในขณะที่ผิวปากสบายใจ
 “No, Miss Knight, it’s just that…” “It’s Rozen
"ไม่นางสาวอัศวินมันเป็นแค่ที่ ... " "มัน Rozen
 Call me in the form you feel most comfortable
โทรหาฉันในรูปแบบที่คุณรู้สึกสบายที่สุด
” “Okay, Miss Rozen, I am thankful for everything you’ve done for me, but I really have to get going now
"" เอาล่ะคุณ Rozen ผมรู้สึกขอบคุณทุกสิ่งที่คุณได้ทำเพื่อฉัน แต่ตอนนี้ฉันต้องไปแล้ว
” It was indeed pleasant to receive the undivided attention of a good woman
"มันน่ายินดีอย่างยิ่งที่ได้รับความสนใจจากผู้หญิงที่ดี
 But, to a person like him that never experienced proper love all his life, such focus felt a bit foreign and uncomfortable, plus there was the restriction of time factoring in his mind as well
แต่สำหรับคนที่ชอบเขาที่ไม่เคยมีประสบการณ์รักที่เหมาะสมตลอดชีวิตของเขาโฟกัสดังกล่าวรู้สึกแปลกประหลาดและไม่สะดวกสบายมากขึ้นรวมทั้งมีข้อ จำกัด ในการคิดเรื่องเวลาในใจของเขาเช่นกัน
 “…If, if that’s the case, then please give me your phone number!!” Seeing his unshakeable resolution, the flustered Miss Rozen grabbed hold of his collars and handed over her phone
"... ถ้าเป็นเช่นนี้แล้วโปรดให้เบอร์โทรศัพท์ของฉัน !!" เมื่อมองจากความละเอียดที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้นาย Rozen คว้าหมวกของเขาไว้และโทรศัพท์มือถือของเธอ
 (TL: something like the image at the end of the chapter…
(TL: บางอย่างเช่นภาพตอนท้ายบท ...
) Sae-Jin just couldn’t find it in himself to refuse her on this one so he gave her the numbers and said his goodbye
) แซะ - จินไม่สามารถหาตัวเองปฏิเสธเธอได้เพราะฉะนั้นเขาจึงให้ตัวเลขและกล่าวคำอำลา
 “Please, please let’s go out on a hunt together later!!” Rozen sounded like she wanted to play online games with him and that made Sae-Jin chuckle softly
"กรุณาช่วยกันออกไปล่ากันกันเถอะ !!" Rozen ดูเหมือนว่าเธออยากจะเล่นเกมออนไลน์กับเขาและทำให้แซ็งหัวเราะเบา ๆ
 There was no meaning behind the smile, though
ไม่มีรอยยิ้มอยู่ข้างหลัง
 But her face remained deep shade of red as she longingly gazed his back
แต่ใบหน้าของเธอยังคงเป็นสีแดงเข้มในขณะที่เธอปรารถนาที่จะจ้องมองที่หลังของเขา
 “…
“...
Ah
อา
 Oi, you wanna die? What the heck were you trying to pull? You pickin’ a fight to death with me, a wild leopard, or something?!” As soon as Sae-Jin was far away, Rozen’s face crumpled and began throwing sharp words at the male Knight
โอ้คุณอยากตาย? 
 But his lips arched slightly upwards as if he was satisfied about something
แต่ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อยราวกับว่าเขาพอใจกับบางสิ่งบางอย่าง
 “What are you on about? I was just following protocol
"คุณมีเรื่องอะไร? 
 He wasn’t even injured
เขาไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่
 Why should he take up a bed?” “You, today, you…” For a while after that, she continued to spit out nonstop verbal insults at him
ทำไมเขาต้องนอนกัน? "" วันนี้คุณ ... "หลังจากนั้นเธอก็ยังคงค่อยๆสบถอนคำพูดของเขาออกไป
   *   Sae-Jin walked past the emergency ward, scanning various injured civilians there
* แซะ - จินเดินผ่านแผนกฉุกเฉินและสแกนพลเรือนที่บาดเจ็บต่างๆที่นั่น
 There was a guy with serious burns covering up his entire body, while another had slight bruising on the skin
มีชายคนหนึ่งที่มีแผลไหม้ที่ปกคลุมร่างกายของเขาในขณะที่คนอื่นมีรอยช้ำเล็กน้อยบนผิว
 And as he observed the injuries of the patients, a strange and painful sensation assaulted his eyes all of a sudden
และในขณะที่เขาสังเกตเห็นการบาดเจ็บของผู้ป่วยอาการแปลก ๆ และเจ็บปวดก็ทำร้ายดวงตาของเขาอย่างกะทันหัน
 “Eeuk…” Leaking out a soft groan, he massaged his temples, while squeezing shut his eyes before opening them
"เอ่อ ... " รั่วออกคร่ำครวญนุ่มเขานวดวัดของเขาในขณะที่บีบปิดตาของเขาก่อนที่จะเปิดพวกเขา
 Then, the world had changed
จากนั้นโลกก็เปลี่ยนไป
 It was an illusion brought on by the scope of his eyesight widening to an unrealistic level
มันเป็นภาพลวงตาที่นำโดยขอบเขตของสายตาของเขาขยับไปถึงระดับที่ไม่สมจริง
 A normal person’s field of view was 180 degrees
มุมมองของคนปกติคือ 180 องศา
 But Sae-Jin could see what was happening behind him as well
แต่แซะ - จินสามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นข้างหลังได้เช่นกัน
 And the whole world seemed richer in hue and brighter too
และทั่วโลกก็ยิ่งดูสดใสขึ้นเรื่อย ๆ
 The light from the bulbs stung his eyes, and there were no longer any dark corners he couldn’t see
แสงจากหลอดไฟทำให้ดวงตาของเขาตึงขึ้นและไม่มีมุมที่มืดที่เขามองไม่เห็น
 He stopped moving and stood there like a rock and surveyed the surroundings until he caught a distant reflection of himself in the mirror mounted on a wall of the ward
เขาหยุดการเคลื่อนไหวและยืนอยู่ที่นั่นเหมือนก้อนหินและสำรวจสภาพแวดล้อมจนกว่าเขาจะได้เห็นภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกที่อยู่ติดกับผนังของวอร์ด
 The colour of his eyes had changed to a hue of eerie golden shade
สีของดวงตาของเขาเปลี่ยนไปเป็นสีทองที่น่าขนลุก
   [Condition Complete: Sense at least ten cases of negative aura at once while maintaining the Ebony Wolf Form,] ►Passive Skill “Eyes of the Wolf” has been acquired
[Condition Complete: ความรู้สึกอย่างน้อยสิบครั้งของออร่าลบพร้อมกันในขณะที่รักษารูปแบบ Ebony Wolf] ทักษะ►Passive "Eyes of the Wolf" ได้รับมา
 – The host’s eyesight has been widened and not affected by the obstruction from light
- สายตาของเจ้าบ้านกว้างขึ้นและไม่ได้รับผลกระทบจากการอุดตันจากแสง
 Also, the host will be able to discern what is normally invisible to naked eyes
นอกจากนี้เจ้าบ้านจะสามารถมองเห็นสิ่งที่มองไม่เห็นได้โดยปกติกับตาเปล่า
 – It’s possible to activate this skill during Forms other than the Ebony Wolf Form
- สามารถเปิดใช้งานสกิลนี้ได้ในแบบฟอร์มนอกเหนือจากแบบฟอร์ม Ebony Wolf
   It was another message saying that he had acquired a new skill
เป็นข้อความที่บอกว่าเขาได้รับทักษะใหม่ ๆ
 ‘Discern what is normally invisible?’ His query was quickly answered
'มองเห็นสิ่งที่มองไม่เห็นได้ตามปกติ?' คำถามของเขาได้รับคำตอบอย่างรวดเร็ว
 There were some sort of strange, ominous-feeling strands of aura dancing above the moaning patients
มีคนแปลกหน้าและมีกลิ่นอายของการเต้นรัศมีแปลก ๆ
 There were so many colours – blue, green, purple, red, even black
มีสีมากมาย - สีฟ้า, สีเขียว, สีม่วง, สีแดง, สีดำแม้กระทั่ง
 Sae-Jin was actually able to discernthese strands of “light”, with different colours potentially denoting severity of each injury
Sae-Jin สามารถแยกแยะความแตกต่างของ "แสง" ได้โดยมีสีแตกต่างกันซึ่งอาจหมายถึงความรุนแรงของการบาดเจ็บแต่ละครั้ง
 As if he got possessed by a spirit or something, Sae-Jin approached one of the patients letting out this mysterious aura
ราวกับว่าเขาถูกครอบงำด้วยจิตวิญญาณหรืออะไรก็ตามแซ็งจินเข้าหาผู้ป่วยคนไข้คนใดคนหนึ่งที่ปล่อยรังสีลึกลับนี้ออกมา
 He dazedly stared at this light strand before suddenly recalling a message he had read before
เขาจ้องไปที่เส้นแสงนี้ก่อนที่จะนึกถึงข้อความที่เขาเคยอ่านมา
 ‘When the skill level is raised, the “corporeal”, “incorporeal” and even aura can be exterminated
เมื่อระดับความสามารถเพิ่มขึ้น "ร่างกาย", "ไม่มีตัวตน" และแม้กระทั่งรัศมีสามารถกำจัดได้
’ If that was true…
'ถ้าเป็นจริง ...
 no, he was certain
ไม่เขามั่นใจ
 The Wolf’s claw could cut away this illness as well…
กรงเล็บของ Wolf สามารถตัดความเจ็บป่วยนี้ได้เช่นกัน ...
 After nervously swallowing down his saliva, Sae-Jin placed his hand at the faintly rising aura and swiped at it with his nails
หลังจากดื่มน้ำลายจนอิ่มเอิบแล้วซาไกก็เอามือวางไว้ที่แสงอรุณที่กระเพื่อมขึ้นและลูบไล้ด้วยเล็บของเขา
 *SFX for slicing the air and fingers flailing around* But there was no change
* SFX สำหรับการหั่นอากาศและนิ้วมือไปรอบ ๆ * แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง
 ‘Is my Skill Level too low?’ As if to match his thoughts, the system responded once more
'ทักษะสกิลของฉันต่ำเกินไปหรือไม่?' ราวกับจับคู่ความคิดของเขาระบบตอบกลับมาอีกครั้ง
 [The Skill Proficiency Level is too low
[ระดับความสามารถทางทักษะต่ำเกินไป
] “Huh…
] "หือ ...
” He let out a groan of acceptance
"เขาปล่อยให้ความคร่ำครวญของการยอมรับ
 That was when a nurse asked him if he was a relative of this patient; Sae-Jin shook his head no, and then he left the emergency ward as if he was making a quick getaway
นั่นคือเมื่อพยาบาลถามเขาว่าเขาเป็นญาติของผู้ป่วยรายนี้หรือไม่ 
   *   Until now, he could stay as a human for only 2 hours in a day but now, Sae-Jin found himself with a huge surplus of time
* จนถึงขณะนี้เขาสามารถอยู่กับมนุษย์ได้เพียง 2 ชั่วโมงในหนึ่งวัน แต่ตอนนี้แซ็งจินพบว่าตัวเองมีเวลามากเกินไป
 The first thing he did was to head to the one room apartment he had rented on the outskirts of the city
สิ่งแรกที่เขาทำคือการมุ่งหน้าไปยังอพาร์ทเมนต์หนึ่งห้องที่เขาเช่าไว้ในเขตชานเมือง
 For the last 2 months, he was far too busy living as a Monster, so he couldn’t even tell the landlord he was moving out
ในช่วง 2 เดือนที่ผ่านมาเขายุ่งมากกับการใช้ชีวิตเป็นสัตว์ประหลาดดังนั้นเขาจึงไม่สามารถบอกเจ้าของบ้านว่าเขากำลังจะย้ายออกไปได้
 “…
“...
It’s been a while
สักพักหนึ่ง
” A single room in a shabby building, 3rd floor, no
"ห้องเดี่ยวในอาคารโทรมชั้น 3 ไม่มี
 302
302
 Slightly overcome with nostalgia, Sae-Jin slowly stroked the metal gate
เอาชนะด้วยความคิดถึงเล็กน้อยแซะจินค่อยๆลูบประตูโลหะ
 The place’s only security feature was a numberpad style door lock, not a fingerprint nor a retina scanner
คุณลักษณะด้านความปลอดภัยเฉพาะของสถานที่นี้คือการล็อคประตูแบบ numberpad ไม่ใช่ลายนิ้วมือหรือสแกนเนอร์เรติน่า
 BbipBbipBbipBbip The door opened after he entered the four digit code, and he stepped over the doorsill, entering the apartment…
BbipBbipBbipBbip เปิดประตูหลังจากที่เขาป้อนรหัสสี่หลักแล้วเขาก็ก้าวผ่านประตูห้องเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ ...
 “Ouch!!” He bumped his forehead on the low-hanging upper frame of the metal gate
"โอ้!" เขากระแทกหน้าผากของเขาบนโครงเหล็กที่แขวนอยู่ต่ำบนประตูโลหะ
 In the past, there was enough gap there to pass through the metal gate… but now that his body had gotten sturdier, he didn’t feel much pain
ในอดีตมีช่องว่างเพียงพอที่จะผ่านประตูโลหะ ... แต่ตอนนี้ที่ร่างกายของเขาได้รับความแข็งแรงมากขึ้นเขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดมาก
 He lowered his head and entered the apartment
เขาก้มหัวลงและเข้าไปในอพาร์ตเมนต์
 “sniff sniff” The condition of his place remained largely the same as the moment he left, but with the exception of dust that had settled down everywhere
สภาพของสถานที่ของเขายังคงเป็นเช่นเดียวกับขณะที่เขาทิ้งไว้ แต่ยกเว้นฝุ่นที่ตกลงมาทุกหนทุกแห่ง
 Even though it’d been empty for only 2 months, scents of a person living here had all disappeared without a trace now
แม้จะว่างเปล่าเพียง 2 เดือนกลิ่นของคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็หายตัวไปโดยไม่มีร่องรอย
 “Mm?” As he was checking out his home, he spotted a blue light leaking out from his home phone, meaning there were recorded voice messages to listen to
"Mm?" ขณะที่เขากำลังตรวจสอบที่บ้านเขาเห็นแสงสีฟ้าที่รั่วออกมาจากโทรศัพท์บ้านของเขาซึ่งหมายความว่ามีการบันทึกข้อความเสียงเพื่อฟัง
 Wondering just who could have left him messages, as something like this had never happened before, he soon thought of one reason for them
สงสัยว่าใครจะทิ้งข้อความไว้ได้บ้างในไม่ช้าเขาก็คิดว่าเหตุผลหนึ่งที่ทำให้พวกเขา
 Hazeline
Hazeline
 Sae-Jin was asleep for nearly 3 days inside the sewer, and when he asked for the date after waking up, he learned that already 4 days had passed by
Sae-Jin นอนหลับอยู่เกือบ 3 วันในท่อระบายน้ำและเมื่อเขาถามหาวันที่หลังจากที่ตื่นขึ้นเขาได้เรียนรู้ว่า 4 วันผ่านไปแล้ว
 Since there was no way he’d call someone during that time, the only possibility left was Hazeline calling him nonstop as he owed her a lot of money
เนื่องจากไม่มีทางที่เขาจะโทรหาใครสักคนในช่วงเวลานั้นความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือ Hazeline เรียกเขาว่าดุ๊กดิ๊กเพราะเขาเป็นหนี้เงินจำนวนมาก
 Feeling apologetic, he quickly accessed the voice messages
รู้สึกเสียใจเขาได้เข้าถึงข้อความเสียงอย่างรวดเร็ว
 There was a total of five recordings
มีทั้งหมดห้าบันทึก
 – “Mister Sae-Jin? This is Hazeline speaking
- "นายแซ็งจิน? 
 I was shocked to find out there was an incident of Monster Outbreak in Seoul…
ฉันตกใจที่พบว่ามีเหตุการณ์เกิดขึ้นที่มอนสเตอร์ระบาดในกรุงโซล ...
 I perused the list of the deceased but didn’t see your name on it
ฉันอ่านรายชื่อผู้ตาย แต่ไม่เห็นชื่อของคุณ
 You must’ve made it out okay
คุณต้องทำมันเรียบร้อยแล้ว
 When things have settled down, please give me a call
เมื่อมีการปักหลักแล้วโปรดโทรหาฉัน
” The first message was comparatively calm, and exactly 12 hours later, there was another one
ข้อความแรกมีความสงบและ 12 ชั่วโมงต่อมาก็มีอีกเรื่องหนึ่ง
 – “Has everything settled down? I haven’t heard from you yet
- "มีทุกอย่างนั่งลง? 
 The reports say the incident is now more or less under control…
รายงานกล่าวว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้มากหรือน้อยภายใต้การควบคุม ...
 I guess you’re still busy? If you get this voice message, please call me
ฉันเดาว่าคุณยังไม่ว่าง? 
” The next message was 14 hours later, and her voice in the message was audibly trembling with worry
"ข้อความต่อไปคือ 14 ชั่วโมงต่อมาและเสียงของเธอในข้อความสั่นอย่างเห็นได้ชัดด้วยความวิตกกังวล
 – “Mister Sae-Jin? Where are you? Let me come and see you
- "นายแซ็งจิน? 
 I think, maybe we need to meet and talk? Also, that Mana Stone was a lot more expensive than the initial estimates
ฉันคิดว่าบางทีเราจำเป็นต้องพบปะพูดคุย? 
 It was over $4
มันเกินกว่า $ 4
5 million
5 ล้าน
 Even if you sell all the potions here, after deducting tax and other stuff, it’s only about half of that amount
แม้ว่าคุณจะขายยาทุกชนิดที่นี่หลังจากหักภาษีและสิ่งของอื่น ๆ แล้วก็เพียงครึ่งหนึ่งของจำนวนเงินนั้นเท่านั้น
 So, please… Haaa, Mister Sae-Jin
ดังนั้นโปรด ... Haaa, Mister Sae-Jin
 Mister Sae-Jin? Please give me a call as soon as you hear this message
นายแซ็งจิน? 
” Sae-Jin listened to the next message as sweat drops formed on his forehead
"แซะ - จินฟังข้อความต่อไปเนื่องจากหยาดเหงื่อเกิดขึ้นที่หน้าผากของเขา
 – “Mister Kim Sae-Jin
- "นายคิมซา - จิน
 I hope you are not planning to run away using this Outbreak as an excuse
ฉันหวังว่าคุณจะไม่ได้วางแผนที่จะหนีออกไปโดยใช้การระบาดนี้เป็นข้ออ้าง
 I sincerely wish that you don’t even think of entertaining such a foolish idea
ฉันขอแสดงความนับถือว่าคุณไม่คิดว่าจะให้ความคิดแบบโง่เขลาเช่นนี้
 You may not be aware of this, but I have a bit of fame in certain circles
คุณอาจไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ แต่ฉันมีชื่อเสียงในบางวงการ
 Finding a single person isn’t even a challenge for me
การหาคน ๆ เดียวไม่ใช่เรื่องท้าทายสำหรับฉัน
 You even gave me your name, too…
คุณยังให้ชื่อของฉันด้วย ...
 Wait a second, that is your real name, right? Wait, what if he gave me a fake name?! Oh, no, that’s why!! I thought it was weird that an alchemist was giving away his name too easily… Fuu
รอสักครู่นี่แหละชื่อจริงของคุณใช่ไหม? 
 I can still find you
ฉันยังสามารถหาคุณได้
 No, I will find you
ไม่ฉันจะหาคุณ
 I will chase you down to the ends of this earth, no, even to hell itself
เราจะไล่ตามเจ้าไปถึงสุดปลายพิภพนี้ไม่ใช่แม้กระทั่งในนรก
 You better believe that
คุณดีกว่าเชื่อว่า
” Now it was rage
"ตอนนี้มันโกรธ
 Her voice itself was boiling with anger, and somewhere in the middle, there were several instances of pronunciation of words being messed up after she gritted her molars hard
เสียงของเธอเองถูกต้มด้วยความโกรธและบางแห่งอยู่ตรงกลางมีหลายกรณีที่มีการออกเสียงของคำที่ถูก messed ขึ้นหลังจากที่เธอ gritted คางของเธออย่างหนัก
 Sae-Jin sighed weakly as he listened to the final message
แซะจินถอนหายใจอย่างอ่อนโยนขณะฟังข้อความสุดท้าย
 – “Mister Sae-Jin
- "นายแซ็งจิน
 Yesterday I was distraught with emotions so I couldn’t help it
เมื่อวานนี้ฉันรู้สึกสับสนกับอารมณ์ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถช่วยได้
 I’m sure you can understand where I’m coming from
ฉันแน่ใจว่าคุณสามารถเข้าใจได้ว่าฉันมาจากไหน
 If you think about how more than half of your fortune that you worked so hard to accumulate in your entire life just flying away…
ถ้าคุณคิดว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของดวงชะตาของคุณที่คุณทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะสะสมในชีวิตทั้งหมดของคุณเพียงแค่บินหนีไป ...
 you wouldn’t be able to sleep at night
คุณจะไม่สามารถนอนในเวลากลางคืนได้
 You’d be angry and sad, wondering why your money had suddenly grew wings and flew away… I feel like that
คุณจะโกรธและเศร้าสงสัยว่าทำไมเงินของคุณได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วปีกและบินออกไป ... ฉันรู้สึกเช่นนั้น
 To me, past 4 days felt like 3 years
สำหรับฉันแล้ว 4 วันที่ผ่านมารู้สึกเหมือน 3 ปี
 And you also know this, don’t you? Dark Elves don’t easily trust banks so we mostly keep hard cash
และคุณรู้เรื่องนี้ด้วยใช่ไหม? 
 Me, I don’t have any other assets
ฉันไม่มีทรัพย์สินอื่น
 You must not run away without repaying that debt
คุณต้องไม่หนีไปโดยไม่จ่ายหนี้นั้น
 I’ve shed so much tears and blood earning that money…
ฉันได้หลั่งน้ำตาและเลือดไปหาเงินมากมาย ...
 Please, please, just give me a call
ได้โปรดโทรหาฉัน
” Her heavy, emotional voice became desperately tearful towards the end
"เสียงหนักของเธออารมณ์กลายเป็นน้ำตาหมดไปในตอนท้าย
 As soon as the last message played out, Sae-Jin quickly called her
ทันทีที่ข้อความล่าสุดออกมา Sae-Jin รีบโทรมาหาเธอ
 Hazeline answered the phone even before the first beep finished ringing
Hazeline ตอบโทรศัพท์ก่อนที่เสียงบี๊บแรกจะดังขึ้น
 – “Hello?!” “Ah, it’s me
- "สวัสดี!" "อ่าฉัน
” – “Wha……” Hearing his voice, on the other side of the line Hazeline was letting out a long sigh of relief
"-" Wha ...... "การได้ยินเสียงของเขาในด้านอื่น ๆ ของสาย Hazeline ได้ปล่อยให้ถอนหายใจยาวของการบรรเทา
 She continuously mumbled “Thank god, oh thank god…” several times, so Sae-Jin started talking first
เธอพูดอย่างต่อเนื่องว่า "ขอบคุณพระเจ้าโอ้ขอบคุณพระเจ้า ... " หลายครั้งดังนั้นเอซอน - จินจึงเริ่มคุยกันก่อน
 “I’m truly sorry
"ฉันขอโทษอย่างแท้จริง
 As you have expected, I got embroiled in the Outbreak
ตามที่คุณคาดหวังไว้ผมได้เข้าไปพัวพันกับ Outbreak
 And I lost my mobile phone
และฉันเสียโทรศัพท์มือถือของฉัน
 That’s why I ended up calling you so late…” – “No, no, it’s fine, it’s all fine
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันโทรหาคุณจนดึก ... "-" ไม่ไม่หรอกมันดี
 No, I’m very thankful instead
ไม่ฉันรู้สึกขอบคุณมากแทน
 Actually, I was expecting the worst, at least for about one year, to be honest, but you called me after only four days…
อันที่จริงฉันคาดหวังว่าจะแย่ที่สุดอย่างน้อยก็ประมาณหนึ่งปีจะซื่อสัตย์ แต่คุณเรียกฉันว่าหลังจากสี่วัน ...
 Where are you now? Let us meet
ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? 
” “Ah, the thing is…
"" โอ้สิ่งที่เป็น ...
” At her suggestion, he studied the reflections of his face and body in the mirror for a moment
"ในข้อเสนอแนะของเธอเขาได้ศึกษาการสะท้อนของใบหน้าและร่างของเขาในกระจกสักครู่หนึ่ง
 Kim Sae-Jin in Human Form, and Kim Sae-Jin in the Ebony Wolf’s Human Mode seemed similar, but they were actually like two completely separate entities
Kim Sae-Jin ใน Human Form และ Kim Sae-Jin ในโหมดมนุษย์มนุษย์หมาป่าของ Ebony Wolf ดูเหมือนคล้ายกัน
 The latter’s face was similar to “normal” Sae-Jin’s, but there were different points as well
ใบหน้าหลังคล้ายกับ "ปกติ" ของ Sae-Jin แต่ก็มีจุดต่างกันเช่นกัน
 Firstly, the lines of his face were sharper, and the features were now better defined, too
ประการแรกใบหน้าใบหน้าของเขาดูคมชัดยิ่งขึ้นและคุณลักษณะเหล่านี้ก็ถูกกำหนดขึ้นด้วยเช่นกัน
 To put it another way, his previous puppy dog-like face had morphed into a keener, wolf-like visage
ทำให้หน้าตาเหมือนหมาตัวก่อนหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นรูปร่างหน้าตาคล้ายหมาป่า
 Hell, even the Human Form Sae-Jin was different from the normal human Sae-Jin before the change
นรกแม้กระทั่งรูปมนุษย์มนุษย์ Sae-Jin ต่างจากคนปกติของแซค - จินก่อนที่จะมีการเปลี่ยนแปลง
 Maybe it was because of the sudden explosive increase in his stats, his bone mass and the overall body size also grew by a lot
อาจเป็นเพราะการเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันของสถิติมวลกระดูกของเขาและขนาดร่างกายโดยรวมก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก
 Simply put, comparing the numbers of the Human Form and the Human Mode went like this: The Human Form Kim Sae-Jin was 179 cm tall, weight of 77 kgs and the body in a pretty damn good shape, while the Sae-Jin in the Human Mode exceeded 189 cm in height and all of his 100kgs were mostly of muscles, making his body no different from a living weapon
เพียงแค่เปรียบเทียบตัวเลขของ Human Form และ Human Mode ก็มีดังนี้รูปทรงมนุษย์ Kim Sae-Jin สูง 179 เซนติเมตรน้ำหนัก 77 กิโลกรัมและรูปร่างที่สวยน่ารักขณะที่ Sae-Jin 
 ‘There will be problems if we meet like this
'จะมีปัญหาถ้าเราเจอกันแบบนี้
’ Of course, since he always wore the hood over his head when he met her so his facial appearance wasn’t a problem, but the issue was his hulking frame
"แน่นอนว่าตั้งแต่ที่เขาสวมหมวกคลุมศีรษะของเขาเสมอเมื่อเขาได้พบกับเธอดังนั้นการปรากฏตัวบนใบหน้าของเขาไม่ใช่ปัญหา แต่ประเด็นคือกรอบที่ซุกซนของเขา
 Whatever “mode” he chose to go with, he became just too damn big
สิ่งที่ "โหมด" เขาเลือกที่จะไปด้วยเขากลายเป็นเพียงใหญ่ใหญ่เกินไป
 “Let’s meet up at a later date
"มาพบกันในภายหลัง
 How about a week from today? There is a potion I’m making right now
แล้วประมาณหนึ่งสัปดาห์จากวันนี้? 
 I can’t vacate the private workshop as I am on the cusp of achieving success
ฉันไม่สามารถละทิ้งการประชุมเชิงปฏิบัติการภาคเอกชนได้ในขณะที่ฉันอยู่บนยอดของการบรรลุความสำเร็จ
” – “Eh? Right now? What potion are you making?” “It’s…
"-" เอ๊ะ? 
” He hesitated for a moment or two, before wetting his lips and replied to her
"เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเช็ดปากและตอบกลับเธอ
 “It’s a potion to become taller
"มันเป็นยาที่จะสูงขึ้น
” – “……I’m sorry?” Hazeline let out a shocked voice, and Sae-Jin ended up biting his lower lip
"-" ...... ฉันขอโทษ? "Hazeline ปล่อยเสียงตกใจและแซ็งจินก็ลงเอยด้วยการกัดริมฝีปากล่าง
 But it was too late now, no matter how ridiculous the lie sounded
แต่มันก็สายเกินไปแล้วเดี๋ยวนี้
 He couldn’t think of any other excuses
เขาไม่สามารถคิดคำแก้ตัวอื่น ๆ ได้
 Since he didn’t grow by just 2, 3 centimetres, but 7 for one and 17 for the other
ตั้งแต่เขาไม่ได้เติบโตเพียงแค่ 2, 3 เซนติเมตร แต่ 7 สำหรับหนึ่งและ 17 สำหรับอื่น ๆ
 “I’m telling you this just in case, but I will not sell this potion
"ฉันบอกคุณในกรณีนี้ แต่ฉันจะไม่ขายยานี้
 No matter what happens
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
” – “…
"-" ...
” He decided to ignore the speechless Hazeline and just keep at it with a straight face
"เขาตัดสินใจที่จะละเว้น Hazeline พูดและเพียงแค่เก็บไว้ที่มันด้วยใบหน้าตรง
   < 06
<06
 The Mana Stone of a Beast (6) > Fin
มานาสโตนของสัตว์เดรัจฉาน (6)> ฟิน