Chapter 11 Chapter 11: Liu Ruoxin’s Bodyguard It must be known that in the company, Yan Tian was no ordinary office worker
บทที่ 11 บทที่ 11: เจ้าหน้าที่คุ้มกันของ Liu Ruoxin ต้องทราบว่าใน บริษัท Yan Tian ไม่ใช่พนักงานสำนักงานธรรมดา
 Any vice president or chief didn’t have the right to order him around
รองประธานหรือหัวหน้าไม่ได้มีสิทธิ์สั่งให้เขาไปรอบ ๆ
 He only listened to the command of Liu Ruoxin
เขาเพียง แต่ฟังคำสั่งของ Liu Ruoxin
 “Hmph, leave quickly
"Hmph ปล่อยทิ้งไว้อย่างรวดเร็ว
 This isn’t your matter
นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ
” Vice Chairman Zhang saw that Yan Tian had no intention to leave and once again reiterated his statement
"รองประธาน Zhang เห็นว่า Yan Tian ไม่ได้ตั้งใจที่จะจากไปและย้ำคำพูดของเขาอีกครั้ง
 “Why should I listen to you? Chairman Liu didn’t issue any order, so how could I leave
ทำไมฉันควรจะฟังคุณ? 
” Yan Tian spoke, then looked towards Liu Ruoxin
Yan Tian พูดแล้วมองไปที่ Liu Ruoxin
 In fact, Yan Tian wouldn’t leave anyway
ในความเป็นจริง Yan Tian จะไม่ทิ้งทุกอย่างไว้
 Before when he was at the door, he had already roughly grasped the sequence of events thoroughly
ก่อนที่เขาจะอยู่ที่ประตูเขาได้เข้าใจอย่างคร่าวๆถึงลำดับเหตุการณ์อย่างละเอียด
 The Liu Family Conglomerate clothing company had originally allowed Vice Chairman Zhang to serve as the chairman, but he didn’t think that halfway through he would be attacked by Liu Ruoxin
กลุ่ม บริษัท เสื้อผ้าหลวงที่ได้รับอนุญาตให้รองประธาน Zhang เป็นประธาน แต่เขาไม่คิดว่าครึ่งทางจะถูกทำร้ายโดย Liu Ruoxin
 As a result, Liu Ruoxin had replaced his position
เป็นผลให้หลิว Ruoxin ได้เปลี่ยนตำแหน่งของเขา
 From the beginning, Vice Chairman Zhang had wanted to return to the position of chairman
จากจุดเริ่มต้นรองประธาน Zhang ต้องการกลับไปดำรงตำแหน่งประธาน
 Soon afterwards, he laid hands on the company’s new clothing that hit the market
ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็วางมือบนเสื้อผ้าใหม่ของ บริษัท ที่เข้าสู่ตลาด
 Taking advantage of this opportunity, he wanted to seize the company
การใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เขาต้องการยึด บริษัท
 Since he feared that the amount of people who would retaliate would be many, Vice Chairman Zhang had previously left the people who supported him in position
เนื่องจากเขากลัวว่าจำนวนของผู้ที่จะตอบโต้จะเป็นจำนวนมากรองประธาน Zhang ได้ทิ้งไว้ก่อนหน้านี้คนที่สนับสนุนเขาในตำแหน่ง
 Furthermore, so that Liu Ruoxin’s people would be unable to arrive timely, Vice Chairman Zhang had caused the elevator to malfunction, causing Liu Ruoxin’s people to be slowly unable to rush, yet Yan Tian had climbed several tens of stairs
นอกจากนี้เพื่อที่คนของ Liu Ruoxin จะไม่สามารถมาถึงได้ทันเวลารองประธาน Zhang ได้ทำให้ลิฟท์ทำงานไม่ถูกต้องทำให้คนของ Liu Ruoxin ไม่สามารถวิ่งได้ช้า แต่ Yan Tian ได้ปีนขึ้นไปหลายสิบก้าว
 “Oh, Yan Tian, you don’t need to leave, just stay right there
"โอ้แยนเทียนคุณไม่จำเป็นต้องจากไปเพียงแค่พักที่นั่น
” At this moment, Liu Ruoxin naturally wouldn’t let the life-saving rice straw Yan Tian slip away
"ในขณะนี้หลิว Ruoxin ธรรมชาติจะไม่ปล่อยให้แผ่นช่วยชีวิต Yan Tian หลบลี้หนีไป
 “Alright, I hear Chairman Liu
"ดีฉันได้ยินประธาน Liu
 I won’t leave
ฉันจะไม่จากไป
” At this time, Yan Tian naturally wouldn’t leave
"ในเวลานี้ Yan Tian ธรรมชาติจะไม่ออก
 When Vice Chairman Zhang saw that Yan Tian wouldn’t listen to his words, he immediately revealed an angry face
เมื่อรองประธาน Zhang เห็นว่า Yan Tian ไม่ยอมฟังคำพูดของเขาเขาได้เปิดเผยหน้าโกรธทันที
 Looking at the security guards at his side, he said: “Throw him out out for me
มองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ด้านข้างของเขาเขากล่าวว่า "โยนเขาออกสำหรับฉัน
 Actually, it won’t be OK if you waste him
จริงๆแล้วมันจะไม่เป็นไรถ้าคุณเสียเขา
 If something bad happens,it’ll be on me
หากสิ่งที่ไม่ดีเกิดขึ้นก็จะอยู่กับฉัน
 After the group of security guards understood the command, each one of them rushed forward, preparing to take this seemingly limp-wristed kid in front of them and throw him out
หลังจากที่กลุ่มผู้รักษาความปลอดภัยเข้าใจคำสั่งแล้วแต่ละคนก็รีบวิ่งไปข้างหน้าเตรียมพร้อมที่จะเอาเด็กที่อ่อนแอที่ดูเหมือนจะอ่อนล้าออกไปข้างหน้าและโยนเขาออก
 After Liu Ruoxin watched the security forces storm forth, an uneasy expression covered her entire face
หลังจากที่หลิวจ็อกซินกำลังเฝ้ากองกำลังรักษาความปลอดภัยขึ้นมาการแสดงออกอย่างไม่สบายใจปกคลุมใบหน้าของเธอ
 Although she knew Yan Tian’s abilities were remarkable, and could could contest against a hundred as a single man, ultimately, she had not seen Yan Tian’s capabilities, so concern was currently written across her face
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าความสามารถของ Yan Tian เป็นเรื่องที่น่าทึ่งและสามารถแข่งขันกับคนที่เป็นโสดได้เพียง 100 คนในท้ายที่สุดเธอไม่ได้เห็นความสามารถของ Yan Tian ดังนั้นความกังวลจึงถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเธอ
 However, as Liu Ruoxin thought about it once more, perhaps right now was the time to test Yan Tian
อย่างไรก็ตามในขณะที่ Liu Ruoxin คิดถึงเรื่องนี้อีกครั้งบางทีตอนนี้ถึงเวลาที่จะทดสอบ Yan Tian แล้ว
 It was important to know, she had requested a bodyguard that wasn’t a waste-of-space
เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องรู้ว่าเธอได้ร้องขอให้คุ้มกันที่ไม่ใช่ของเสีย
 If he was unable to protect her, then how could he be worthy of his reward? At the side, Yan Tian didn’t think of it too much
ถ้าเขาไม่สามารถปกป้องเธอได้แล้วเขาจะสมควรได้รับรางวัลของเขาได้อย่างไร? 
 He naturally wouldn’t care too much about these people
เขาไม่สนใจเรื่องคนเหล่านี้มากนัก
 In his eyes, he thought that fighting against the security forces would only be a minor scuffle
ในสายตาของเขาเขาคิดว่าการสู้รบกับกองกำลังรักษาความปลอดภัยจะเป็นแค่การสู้รบเล็กน้อยเท่านั้น
 Yan Tian even thought that this was a lost of his dignity
Yan Tian คิดว่านี่คือความสูญเสียของศักดิ์ศรีของเขา
 But granted that he didn’t pay much attention, he was going to fight
แต่ได้รับว่าเขาไม่ได้ให้ความสนใจมากเขาจะต่อสู้
 If other people came rushing, then what could be done? You could only face it head on
ถ้าคนอื่น ๆ มาวิ่งแล้วสิ่งที่สามารถทำได้? 
 He could take the opportunity to show off in front of the beautiful chairman
เขาจะได้มีโอกาสแสดงตัวต่อหน้าประธานคนสวย
 If the chairman was happy, maybe she would also give him more wages
ถ้าประธานมีความสุขบางทีเธอก็จะให้ค่าแรงแก่เขามากขึ้น
 As Yan Tian thought of this, his perception was raised to the max
เมื่อ Yan Tian คิดอย่างนี้การรับรู้ของเขาก็ถูกยกขึ้นให้มากที่สุด
 Noticing the first security guard was clenching his fist to smash him, Yan Tian faintly moved his body to the side, then easily dodged the security guard’s fist
สังเกตเห็นว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนแรกกำลังกำกำปั้นมาชนเขา Yan Tian ขยับตัวไปข้างๆจากนั้นก็หลบกำปั้นของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้อย่างง่ายดาย
 As the security guard had yet to react, Yan Tian suddenly gripped the security guard’s shoulder, and using his strength, threw him over the shoulder
เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังไม่สามารถตอบสนองได้ Yan Tian ก็จับไหล่ของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโดยใช้ความแรงของเขาโยนเขาข้ามไหล่
 After the first security guard hit the ground, the other security guards looked at each other and charged towards Yan Tian together
หลังจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนแรกเข้าปะทะกองกำลังรักษาความปลอดภัยคนอื่น ๆ มองไปที่แต่ละคน
 For daring to hit a one of their people at the company, they were going to put Yan Tian in the hospital
สำหรับความกล้าหาญที่จะตีหนึ่งในคนของพวกเขาที่ บริษัท พวกเขากำลังจะวาง Yan Tian ในโรงพยาบาล
 Yet imagination was beautiful, but reality was cruel
แต่จินตนาการก็สวยงาม แต่ความเป็นจริงก็โหดร้าย
 All that could be seen when they approached Yan Tian was that they were thrown on the ground by him with a single hand
สิ่งที่สามารถมองเห็นได้เมื่อพวกเขาเข้าหา Yan Tian ก็คือพวกเขาถูกโยนลงบนพื้นด้วยมือเดียว
 In a span of a dozen seconds, during the state where the security guards had still not yet reacted, Yan Tian had subdued them
ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วินาทีในระหว่างที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังไม่ได้ตอบโต้ Yan Tian ก็ควบคุมตัวพวกเขา
 Yan Tian didn’t think of this as big matter
Yan Tian ไม่ได้คิดเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่
 Furthermore, he hadn’t caused any serious injuries to the security guards
นอกจากนี้เขายังไม่ได้ก่อให้เกิดความเสียหายร้ายแรงต่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
 At most, they would need to rest for one or two days, and they would be good as new
ส่วนใหญ่พวกเขาจะต้องพักผ่อนสักหนึ่งหรือสองวันและพวกเขาก็จะดีเหมือนใหม่
 “Y-y-you, you go so far as to dare to hit the company’s security guards
"Y-y- คุณคุณไปไกลที่สุดเท่าที่จะกล้าที่จะตีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของ บริษัท ฯ
 What department are you from? I’m going to fire you
คุณมาจากแผนกไหน 
” Vice Chairman Zhang didn’t think that the people he had brought were unable to withstand a single blow
"รองประธาน Zhang ไม่คิดว่าคนที่เขานำมานั้นไม่สามารถต้านทานการระเบิดได้
 Even if a normal company officer worker wouldn’t be able to take care of it
แม้ว่าพนักงานของ บริษัท ทั่วไปจะไม่สามารถดูแลได้
 In reality, it wasn’t that the people he brought couldn’t endure a single strike
ในความเป็นจริงไม่ใช่ว่าคนที่เขานำมาไม่สามารถทนต่อการนัดหยุดงานครั้งเดียวได้
 It must be known that a single one of these security guards could fight two or three normal people, yet Yan Tian was too fearsome
ต้องรู้ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนเดียวอาจต่อสู้กับคนปกติได้ 2-3 คน แต่ Yan Tian ก็น่ากลัวเกินไป
 Even if they trained for ten more years, it was estimated they couldn’t even approach Yan Tian
แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการฝึกฝนเป็นเวลาสิบปี แต่ก็คาดว่าพวกเขาไม่สามารถเข้าใกล้ Yan Tian ได้
 “Hmph, Vice Chairman Zhang
"Hmph รองประธาน Zhang
 I forgot to tell you, Yan Tian is my bodyguard
ฉันลืมที่จะบอกคุณ Yan Tian เป็นคนคุ้มกันของฉัน
 You don’t have any authority to order him
คุณไม่มีอำนาจสั่งให้เขา
” Liu Ruoxin immediately regained her wits from her shocked state once she heard Vice Chairman Zhang
"หลิว Ruoxin ฟื้นคืนความคิดของเธอทันทีจากสถานะตกใจของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงรองประธาน Zhang
 “Hmph, what about it? In the end, you haven’t considered it?” Vice Chairman Zhang couldn’t control Yan Tian and continued to ask Liu Ruoxin
"Hmph แล้วล่ะ? 
 “Nevertheless, I have to say, handing over the company to you is an impossibility!” If Yan Tian had not come, Liu Ruoxin would’ve handed over the company to Vice Chairman Zhang for the safety of the company employees, but now that Yan Tian had come, she had enough confidence to speak out
"ถ้าอย่างนั้น Yan Tian ไม่ได้มา Liu Ruoxin จะส่งมอบ บริษัท ให้กับรองประธาน Zhang เพื่อความปลอดภัยของพนักงาน บริษัท แต่ตอนนี้ที่ 
 “You…… I have more people who support me here, so the minority should submit to the majority
"คุณ ...... ฉันมีผู้คนมากมายที่สนับสนุนฉันอยู่ที่นี่ดังนั้นชนกลุ่มน้อยจึงควรยื่นเรื่องส่วนใหญ่
 What are you going to say?” “So what? Wait for the other people to come and say it again, alright!” Liu Ruoxin looked at the time and said
คุณจะพูดอะไร "" แล้วล่ะ? 
 “Liu Ruoxin, you……” Vice Chairman Zhang pointed his finger at Liu Ruoxin but was unable to speak
"Liu Ruoxin คุณ ...... " รองประธาน Zhang ชี้นิ้วไปที่ Liu Ruoxin แต่ไม่สามารถพูดได้
 Originally
แต่เดิม
 Vice Chairman Zhang had used force to expel Liu Ruoxin, but right now halfway through his attack, Yan Tian had wrecked his entire plan
รองประธาน Zhang ได้ใช้กำลังในการขับไล่ Liu Ruoxin แต่ตอนนี้ได้ไปถึงครึ่งทางของการโจมตี Yan Tian ได้ทำลายแผนการทั้งหมดของเขา
 Therefore, Vice Chairman Zhang had lost this time
ดังนั้นรองประธาน Zhang ได้สูญเสียเวลานี้
 His eyes viciously glared at Yan Tian, wanting to ruthlessly retaliate against him
ดวงตาของเขาจ้องมอง Yan Tian ที่โหดร้ายต้องการที่จะตอบโต้กับเขาอย่างไร้ความปราณี
 Yan Tian was a born assassin, so his perception was particularly strong
แยนเทียนเป็นฆาตกรเกิดดังนั้นการรับรู้ของเขาจึงมีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ
 As Vice Chairman Zhang looked at him, he knew
ในฐานะรองประธาน Zhang มองเขาเขารู้
 It was just that he didn’t care about him at all
มันเป็นเพียงที่เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเขาเลย
 Yan Tian thought to himself, if Vice Chairman Zhang still had the intention of attacking him, he didn’t mind sending him off to the king of hell
Yan Tian คิดว่าตัวเองถ้ารองประธาน Zhang ยังคงมีเจตนาที่จะทำร้ายเขาเขาไม่คิดจะส่งเขาไปหากษัตริย์แห่งนรก
 Liu Ruoxin narrowed her eyes and looked at Vice Chairman Zhang
หลิว Ruoxin แคบดวงตาของเธอและมองไปที่รองประธาน Zhang
 After she looked at Yan Tian again, she then picked up  the information portfolio and looked at it
หลังจากที่เธอมอง Yan Tian อีกครั้งจากนั้นเธอก็หยิบเอกสารข้อมูลและมองไปที่มัน
 Since the company had met such an affair, it gave her an awful headache
เนื่องจาก บริษัท ได้พบกับเรื่องดังกล่าวทำให้ปวดหัวแย่ลง
 Vice Chairman Zhang saw that Liu Ruoxin wasn’t looking at him, he shook his head, sat down, and flipped the computer on
รองประธาน Zhang เห็นว่า Liu Ruoxin ไม่ได้มองเขาเขาส่ายศีรษะนั่งลงและพลิกคอมพิวเตอร์
 Looking at his rather grave face, whether or not he was earnestly working was unknown
มองใบหน้าอันหยาบของเขาไม่ว่าเขาจะทำงานอย่างจริงจังหรือไม่ก็ตาม
 It wasn’t long until Xiao Wang and the rest of the high-level executives came in, gasping for breath with their sweat drenched backs
ไม่นานนักจนกระทั่งเสี่ยววังและผู้บริหารระดับสูงที่เหลือเข้ามาหายใจเข้ากับเหงื่อที่เปียกโชก
 They walked in while grumbling over why the elevator had suddenly malfunctioned
พวกเขาเดินเข้าไปในขณะที่บ่นว่าทำไมลิฟท์ไม่ทำงาน
 When had these white-collar company men ever climbed such a high stairwell? So once they entered, each of them offered their greetings to Liu Ruoxin and leaned themselves against the table
เมื่อมีคนเหล่านี้ปกขาว บริษัท เคยปีนขึ้นบันไดสูง? 
 It seemed like they had all just run a marathon
ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งหมดก็วิ่งมาราธอน
 After several minutes passed, everyone began to deal with the company’s matter
หลังจากหลายนาทีผ่านไปทุกคนเริ่มจัดการกับเรื่องของ บริษัท
 Finally, the people who supported Liu Ruoxin were much much more in comparison to the people who supported Vice Chairman Zhang
ในที่สุดคนที่สนับสนุน Liu Ruoxin มากขึ้นเมื่อเทียบกับคนที่สนับสนุนรองประธาน Zhang
 When some of the people who had supported Vice Chairman Zhang before saw that he no longer held any superiority, their attitudes immediately did a 180 degree turn
เมื่อบางคนที่สนับสนุนรองประธาน Zhang ก่อนเห็นว่าเขาไม่ได้มีความเหนือกว่าอีกต่อไปทัศนคติของพวกเขาได้หันไปทาง 180 องศาทันที
 While they had previously supported Vice Chairman Zhang, each and every one of them boot licked Liu Ruoxin
ขณะที่พวกเขาสนับสนุนอดีตรองประธาน Zhang ทุกคนและทุกคนก็เริ่มเลีย Liu Ruoxin
 Ultimately, whether or not Liu Ruoxin would fire these people was a matter unknown to Yan Tian
ท้ายที่สุดแล้ว Liu Ruoxin จะยิงคนเหล่านี้เป็นเรื่องที่ไม่รู้จักกับ Yan Tian
 Until noon, everyone sorted out a plan; however this time the company’s losses weren’t small
จนถึงเที่ยงวันทุกคนก็จัดเรียงแผนการออกไป 
  Vice Chairman Zhang then took the initiative to resign
รองประธาน Zhang จากนั้นก็ริเริ่มที่จะลาออก
 It was unknown where he would crawl off to
ไม่ทราบว่าเขาจะคลานไปที่ไหน
 Liu Ruoxin looked at the time
Liu Ruoxin มองในขณะนั้น
 It was time to eat, so she looked at everyone and said: “Yan Tian come with me
ถึงเวลาแล้วที่จะกินอาหารดังนั้นเธอจึงมองไปที่ทุกคนและกล่าวว่า "Yan Tian มากับฉัน
 Everyone else eat lunch and wrap it up
ทุกคนกินอาหารกลางวันและห่อมันขึ้น
” Liu Ruoxin finished speaking then sorted the materials and got up
"Liu Ruoxin เสร็จสิ้นการพูดแล้วเรียงลำดับวัสดุและลุกขึ้น
 “Yes, Chairman Liu!” Although Yan Tian had earlier stood here impatiently, right now he could only let other people do the work and be like this
"ใช่ครับประธาน Liu!" ถึงแม้ว่า Yan Tian เคยยืนอยู่ที่นี่อย่างไม่อดทนตอนนี้เขาสามารถปล่อยให้คนอื่นทำผลงานได้และเป็นแบบนี้
 Otherwise, if he had no wages, who would he go looking for to argue with? Liu Ruoxin carried her purse in hand, then walked towards the elevator
มิฉะนั้นถ้าเขาไม่มีค่าจ้างใครจะไปหาที่จะเถียงกับ? 
 The elevator had already went through morning repairs and could be used normally
ลิฟท์ได้ผ่านการซ่อมแซมตอนเช้าแล้วและสามารถใช้งานได้ตามปกติ
 Following Liu Ruoxin, Yan Tian arrived at the underground parking garage
หลิวหยุนซินเดินทางถึงลานจอดรถใต้ดิน
 Liu Ruoxin walked over to the side of a red Porsche and pulled the car door
หลิว Ruoxin เดินไปที่ด้านข้างของรถปอร์เช่สีแดงและดึงประตูรถ
 Looking at Yan Tian, she said: “Yan Tian, do you have a driver’s license?” “I do, of course I do
มอง Yan Tian เธอกล่าวว่า "Yan Tian คุณมีใบขับขี่หรือไม่" "ฉันทำแน่นอนฉัน
” Before, Yan Tian had encountered quite a few luxury vehicles
"ก่อนหน้ายาน Tian Tian ได้เจอกับยานพาหนะสุดหรูบางคัน
 How could he not have a driver’s license? What a joke
เขาจะไม่มีใบขับขี่ได้อย่างไร? 
 “Good
"ดี
 Come drive the car
มาขับรถ
” Liu Ruoxin said, then sat down in the rear of the car
"Liu Ruoxin กล่าวแล้วนั่งลงที่ด้านหลังของรถ
 “Ok, Chairman Liu
"โอเคประธานหลิว
” Yan Tian naturally didn’t question it
Yan Tian ธรรมชาติไม่ได้ถามมัน
 After he finished speaking, he got into driver’s seat
หลังจากที่พูดเสร็จแล้วเขาก็นั่งลงที่นั่งคนขับ
 “Go to the Far Magnificence restaurant
ไปที่ร้านอาหาร Far Magnificence
” Liu Ruoxin commanded Yan Tian
"หลิว Ruoxin สั่ง Yan Tian
 Yan Tian didn’t know where the Far Magnificence restaurant was
Yan Tian ไม่รู้ว่าร้าน Far Magnificence อยู่ที่ไหน
 He had but just come home half a month ago
เขาเพิ่งกลับมาบ้านครึ่งเดือนก่อน
 He was simply not familiar with map of China, however, he felt embarrassed to ask Liu Ruoxin where the Far Magnificence restaurant was
เขาไม่คุ้นเคยกับแผนที่จีน แต่รู้สึกอายที่จะถาม Liu Ruoxin ที่ร้านอาหาร Far Magnificence
 Fortunately, the car had GPS navigation
โชคดีที่รถมีระบบนำทาง GPS
 After Yan Tian looked at his position, he then moved the car ahead
หลังจาก Yan Tian มองไปที่ตำแหน่งของเขาแล้วเขาก็ย้ายรถไปข้างหน้า
 In about several minutes, the car stopped at the gate of the Far Magnificence restaurant
ในเวลาประมาณหลายนาทีรถหยุดที่ประตูของร้านอาหาร Far Magnificence
 Not even waiting for Yan Tian to leave the car
ไม่ต้องรอให้ Yan Tian ออกจากรถ
 A gate attendant ran to the side and opened the rear car door to let Liu Ruoxin out
พนักงานต้อนรับประตูวิ่งไปด้านข้างและเปิดประตูรถด้านหลังเพื่อปล่อยให้ Liu Ruoxin ออก
 The Far Magnificence restaurant was a five-star luxury restaurant
ร้านอาหาร Far Magnificence เป็นร้านอาหารหรูหราระดับห้าดาว
 After Yan Tian took the key and gave it to the gate attendant, he followed Liu Ruoxin in
หลังจากแยนเทียนหยิบกุญแจแล้วมอบให้เจ้าหน้าที่ประตูเขาเดินตามหลิวรุ๋นซินเข้า
 The Far Magnificence restaurant’s design mainly relied on golden hues
การออกแบบของร้านอาหาร Far Magnificence ส่วนมากเน้นที่เฉดสีทอง
 A thick mediterranean feeling filled the air and moreover there were many ornamental pieces from around the world: French bronze, Italian music fountain, bedroom products of the international standard, and additionally, an extravagant winding corridor adorned with gold leaf
ความรู้สึกของภูมิอากาศแบบเมดิเตอร์เรเนียนที่หนาแน่นเต็มไปด้วยอากาศและนอกจากนี้ยังมีชิ้นส่วนประดับมากมายจากทั่วโลก ได้แก่ บรอนซ์ฝรั่งเศสน้ำพุดนตรีอิตาเลียนผลิตภัณฑ์จากห้องนอนที่ได้มาตรฐานสากลอีกทั้งยังเป็นทางเดินที่คดเคี้ยวที่ประดับประดาด้วยใบไม้สีทอง
 From the interior to the exterior, the imposingly style of an imperial house wasn’t lacking in any manifestation
จากภายในสู่ภายนอกอาคารสไตล์อิมพีเรียลของบ้านอิมพีเรียลไม่ขาดการสำแดงใด ๆ