Chapter 12 Chapter 12: Liu Ruoxin’s Story “Salutations, Chairman Liu!” Just as they entered the restaurant someone greeted Liu Ruoxin
บทที่ 12 บทที่ 12 เรื่องราวของ Liu Ruoxin เรื่อง "Salutations, Chairman Liu!" ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในร้านอาหารคนอื่นก็ทักทาย Liu Ruoxin
 Liu Ruoxin nodded her head in return
หลิว Ruoxin พยักหน้ากลับหัวของเธอ
 “This restaurant is an estate under the banner of our company
"ร้านอาหารนี้เป็นอสังหาริมทรัพย์ภายใต้ร่มธงของ บริษัท ของเรา
” Liu Ruoxin looked behind and explained to Yan Tian who was looking all around
"Liu Ruoxin มองไปข้างหลังและอธิบายให้ Yan Tian ดูรอบ ๆ ตัว
 “Oh, so it’s like this
"โอ้มันเป็นแบบนี้แหละ
 It’s just Chairman Liu brought me here for……?” Yan Tian wasn’t puzzled that the Far Magnificence restaurant was an estate of the Liu Family Conglomerate
เป็นเพียงแค่ประธาน Liu นำฉันมาที่นี่ ...... ? Yan Tian ไม่ได้งงงวยว่าร้านอาหาร Far Farning Magnificence เป็นมรดกของตระกูล Liu Family Conglomerate
 Liu Ruoxin thought about it and said: “Uh…… I wanted to ask you to eat, let’s go!” Liu Ruoxin finished speaking then, moved towards the interior
Liu Ruoxin นึกถึงเรื่องนี้และพูดว่า "อืม ...... ฉันอยากจะขอให้คุณกินไปเถอะ!" หลิวรุ๊บซินพูดเสร็จแล้วเดินไปทางด้านใน
 “Oh, thank you, Chairman Liu!” Yan Tian heard this and was happy
"โอ้ขอบคุณครับประธาน Liu!" Yan Tian ได้ยินเรื่องนี้และมีความสุข
 This was the first day he worked, and a beautiful woman already asked him out to eat
นี่เป็นวันแรกที่เขาทำงานและผู้หญิงสวยก็ถามเขาออกมากิน
 “Oh my, Chairman Liu, you’ve come, but didn’t send a notification in advance
"โอ้ประธานหลิวคุณมา แต่ไม่ได้ส่งการแจ้งล่วงหน้า
 Allow us to prepare well
ช่วยให้เราเตรียมตัวได้ดี
” After the restaurant manager knew that Liu Ruoxin had come, he didn’t dare to neglect her in the slightest and personally greeting her
"หลังจากที่ผู้จัดการร้านรู้ว่าหลิวรุ็นซินมาแล้วเขาไม่กล้าที่จะละเลยเธอในเรื่องเล็กน้อยและทักทายเธอเอง
 “I’ve just come to eat, nothing more
"ฉันเพิ่งมากินอะไรมาก
 There’s nothing to be fussed over
ไม่มีอะไรที่ต้องยุ่งเหยิง
” Liu Ruoxin was slightly speechless
"หลิว Ruoxin พูดเล็กน้อย
 Today, she had only brought Yan Tian but to eat a meal, yet the way the restaurant manager was doing things appeared as if a great leader had come
วันนี้เธอเพิ่งนำ Yan Tian แต่ไปทานอาหาร แต่ทางผู้จัดการร้านทำอะไรเกิดขึ้นราวกับว่าผู้นำที่ยิ่งใหญ่ได้มา
 In fact, to the Far Magnificence restaurant’s manager, Liu Ruoxin could be said to be exactly a great leader, so the restaurant manager personally escorted Liu Ruoxin and Yan Tian into an exquisite private room
ในความเป็นจริงผู้จัดการร้านอาหารของ Far Magnificence Liu Ruoxin อาจกล่าวได้ว่าเป็นผู้นำที่ยอดเยี่ยมดังนั้นผู้จัดการร้านจึงได้พาหลิว Ruoxin และ Yan Tian ไปไว้ในห้องส่วนตัวอันประณีต
 He personally served as their waiter
เขาเองทำหน้าที่เป็นพนักงานเสิร์ฟ
 “Bring me a french-style filet steak, medium-well
"นำเนื้อสเต็กสไตล์ฝรั่งเศสมาให้ฉันพอสมควร
” Liu Ruoxin looked at the menu, then ordered a French steak
"Liu Ruoxin มองไปที่เมนูแล้วสั่งสเต็กฝรั่งเศส
 Yan Tian thought about it and ordered a Japanese dish
Yan Tian คิดถึงเรื่องนี้และสั่งอาหารญี่ปุ่น
 “Good, Chairman Liu
"ดีนะประธานหลิว
 It’ll be ready at once
มันจะพร้อมในทันที
” After the restaurant manager finished speaking, he withdrew
"หลังจากผู้จัดการร้านเสร็จพูดแล้วเขาก็ถอนตัว
 Liu Ruoxin sat at the table side looking out the window
หลิว Ruoxin นั่งอยู่ที่โต๊ะมองออกไปนอกหน้าต่าง
 It seemed like she was thinking of something on her mind
ดูเหมือนว่าเธอคิดอะไรบางอย่างในใจเธอ
 Yan Tian didn’t bother her, turning his head to look at the beautiful scenery outside the window
Yan Tian ไม่ได้รำคาญเธอหันศีรษะไปมองไปที่ทิวทัศน์ที่สวยงามนอกหน้าต่าง
 “I must thank you today
"ต้องขอบคุณทุกวันนี้
” After a good amount of time had passed, Liu Ruoxin suddenly looked towards Yan Tian and said
หลังจากช่วงเวลาที่ผ่านไปนาน Liu Ruoxin ก็มองไปที่ Yan Tian และกล่าวว่า
 “Huh? Thanks over what?” Yan Tian was puzzled
"ฮะ? 
 Why had the perfect Liu Ruoxin suddenly thank him?” Liu Ruoxin didn’t immediately answer Yan Tian, looking out the window thinking, she then said: “Yan Tian, don’t you know? This company is very important to me
ทำไม Liu Ruoxin สมบูรณ์แบบก็ขอบคุณเขา? "หลิว Ruoxin ไม่ได้ทันที Yan Tian มองออกไปคิดหน้าต่างเธอแล้วกล่าวว่า" Yan Tian, ​​คุณไม่ทราบ? 
” “Huh? Oh!” Yan Tian was bewildered
"" หือ? 
 What was the immaculate Liu Ruoxin telling him? “This is the company my grandfather founded in his earlier days
อะไรคือสิ่งที่บริสุทธิ์หลิว Ruoxin บอกเขา? 
 Currently it’s over fifty years old
ขณะนี้อายุเกินห้าสิบปี
 He’s old and has three sons and one daughter
เขาอายุมากและมีลูกชายสามคนและลูกสาวคนหนึ่ง
 In  the wake of my grandfather’s day-to-day declining health, my youngest uncle and eldest uncle want to inherit this company
หลังจากที่คุณปู่ของฉันกำลังมีสุขภาพที่ลดลงทุกวันลุงและลุงคนสุดท้องที่อายุน้อยที่สุดของฉันต้องการสืบทอด บริษัท นี้
” Liu Ruoxin took the coffee that was on the table, sipped it, and continued talking: “My youngest uncle and eldest uncle both have sons, so the odds of them inheriting the company is extremely high
"หลิว Ruoxin เอากาแฟที่อยู่บนโต๊ะจิบและพูดต่อ:" ลุงสุดท้องและลุงคนโตของฉันทั้งสองมีลูกชายดังนั้นอัตราต่อรองของพวกเขาสืบทอด บริษัท เป็นอย่างมาก
 My father only had me; a daughter
พ่อของฉันมี แต่ฉันเท่านั้น 
 From childhood, my father had listened to my eldest uncle’s words, and ordinarily, had yielded to my youngest uncle
ตั้งแต่ในวัยเด็กพ่อของฉันได้ฟังคำพูดของลุงคนโตของฉันและโดยปกติแล้วได้ให้ลุงคนสุดท้องของฉัน
 He had never competed over anything with them
เขาไม่เคยแข่งขันกับอะไรเลย
 “Even over the matter of succession of the company, my father had never vied for it
"แม้ในเรื่องของการสืบทอดของ บริษัท พ่อของฉันไม่เคยได้ vied สำหรับมัน
 He said as for whoever gets the company, it’ll be the same
เขากล่าวว่าสำหรับใครก็ตามที่ได้รับ บริษัท ก็จะเหมือนกัน
 We’re all one family, one person
เราทุกคนเป็นครอบครัวหนึ่งคน
” “However, my eldest uncle and youngest uncle both felt that it is highly likely that my father would be the company inheritor because his conduct is so upstanding, and he has a mind for business
"อย่างไรก็ตามลุงคนโตและลุงที่อายุน้อยที่สุดของฉันรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้สูงว่าพ่อของฉันจะเป็นผู้สืบทอด บริษัท เนื่องจากพฤติกรรมของเขาเป็นหลักและเขาก็มีจิตใจที่จะทำธุรกิจ
 My grandfather viewed my father as the best
ปู่ของฉันมองว่าพ่อของฉันดีที่สุด
 To obtain the company, my eldest uncle and youngest uncle didn’t hesitate at any cost to harm my father
เพื่อให้ได้ บริษัท บริษัท ลุงสุดท้องของฉันและลุงที่อายุน้อยที่สุดไม่ลังเลที่จะเสียค่าใช้จ่ายใด ๆ ที่เป็นอันตรายต่อพ่อของฉัน
” Liu Ruoxin said and wiped the tears at the corner of her eyes
"หลิว Ruoxin กล่าวและเช็ดน้ำตาที่มุมของดวงตาของเธอ
 “For this company, they caused a bloodbath between brothers
"สำหรับ บริษัท นี้พวกเขาทำให้เกิดการอาบน้ำระหว่างพี่น้อง
 Originally, I wasn’t aware of this, but my aunt told me
ตอนแรกฉันไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ แต่ป้าของฉันบอกฉัน
 Since I was child, my aunt has cherished me the most, so she told me the truth of the matter
ตั้งแต่ฉันเป็นเด็กป้าของฉันได้รักฉันมากที่สุดดังนั้นเธอจึงบอกความจริงของเรื่องนี้
” “Grandfather’s health is already falling day-to-day
"" สุขภาพของปู่กำลังลดลงทุกวัน
 Right now, my aunt is taking care of my him
ตอนนี้ป้าของฉันกำลังดูแลเขาอยู่
 My aunt fears that my eldest uncle and youngest uncle will poison my grandfather, so my aunt has brought him to live with her
ป้าของฉันกลัวว่าลุงที่อายุน้อยที่สุดของฉันและลุงสุดท้องจะเป็นพิษปู่ของฉันดังนั้นป้าของฉันได้นำเขาไปอยู่กับเธอ
 For grandfather’s health, my aunt and I have not told him that my father could be killed by them
สำหรับปู่ของฉันป้าและฉันไม่ได้บอกเขาว่าพ่อของฉันอาจถูกฆ่าโดยพวกเขา
 We’re afraid grandfather wouldn’t be able to go against them
เรากลัวปู่จะไม่สามารถไปกับพวกเขา
” So I thought to myself, since my youngest uncle and eldest uncle can be so heartless as to harm my father for the company’s right of inheritance, I naturally couldn’t let them easily obtain the company
"ดังนั้นฉันคิดว่าตัวเองตั้งแต่ลุงที่อายุน้อยที่สุดและลุงคนโตของฉันสามารถใจร้ายเพื่อเป็นอันตรายต่อบิดาของฉันสำหรับสิทธิในการสืบทอดของ บริษัท ฯ ผมก็ไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาได้อย่างง่ายดาย บริษัท
 Therefore, I myself have come to manage the company
เพราะฉะนั้นฉันเองก็มาบริหาร บริษัท
 I’m going to do better than them and let my grandfather see my achievements
ฉันจะทำดีกว่าพวกเขาและปล่อยให้ปู่เห็นความสำเร็จของฉัน
” “If grandfather sees that I’m more outstanding than eldest uncle and youngest uncle, grandfather will naturally put the company in my hands
"ถ้าคุณปู่เห็นว่าฉันโดดเด่นกว่าลุงคนโตและลุงที่อายุน้อยที่สุดปู่จะวาง บริษัท ไว้ในมือของฉัน
 Thus, this company is very important to me
ดังนั้น บริษัท นี้มีความสำคัญกับฉันมาก
 Right now, this clothing company is my initial step
ตอนนี้ บริษัท เสื้อผ้านี้เป็นก้าวแรกของฉัน
 “So today, I thank you
"วันนี้ผมขอขอบคุณคุณ
 If it weren’t for you, I would have loss the company today
ถ้าไม่ใช่สำหรับคุณฉันจะสูญเสีย บริษัท ในวันนี้
” At this moment, Liu Ruoxin turned her head to look at Yan Tian and said
"ในขณะนี้หลิว Ruoxin หันศีรษะไปมอง Yan Tian และกล่าวว่า
 Yan Tian didn’t expect Liu Ruoxin would have such a story
Yan Tian ไม่ได้หวังว่า Liu Ruoxin จะมีเรื่องราวดังกล่าว
 He didn’t think that this seemingly young girl had shouldered such a heavy responsibility
เขาไม่คิดว่าสาวน้อยวัยนี้ดูเหมือนจะมีความรับผิดชอบอย่างหนัก
 Yet she was quite dangerous
แต่เธอค่อนข้างอันตราย
 In the case of Liu Ruoxin saying that her youngest uncle and eldest uncle were both precisely people without reservation towards their own family numbers for the family estate
ในกรณีของหลิว Ruoxin บอกว่าลุงที่อายุน้อยที่สุดและลุงคนโตของเธอได้อย่างถูกต้องทั้งสองคนโดยไม่ต้องสำรองต่อหมายเลขครอบครัวของตัวเองสำหรับครอบครัวอสังหาริมทรัพย์
 If Liu Ruoxin displayed she was quite outstanding, that would be rather dangerous
ถ้าหลิว Ruoxin แสดงว่าเธอโดดเด่นมากทีเดียวนั่นอาจเป็นอันตรายมากกว่า
 At this moment, two waiters served them their food
ในขณะนี้พนักงานเสิร์ฟสองคนเสิร์ฟอาหารของพวกเขา
 It seemed like the restaurant manager’s treatment of Liu Ruoxin was quite good
ดูเหมือนผู้จัดการร้านของ Liu Ruoxin ค่อนข้างดี
 “Bon appétit
"อร่อย
” “Thank you!” Liu Ruoxin politely said
"ขอบคุณ!" หลิว Ruoxin สุภาพกล่าวว่า
 Yan Tian looked at the food on table and his mouth watered
Yan Tian มองไปที่อาหารบนโต๊ะและปากของเขารดน้ำ
 Not even waiting for Liu Ruoxin to speak, he began gobbling down food
ไม่ได้รอ Liu Ruoxin พูดเขาเริ่มกินอาหาร
 “I didn’t think you would have such a story
"ฉันไม่คิดว่าคุณจะมีเรื่องแบบนั้น
 In fact, there’s no need for you to thank me
ในความเป็นจริงคุณไม่ต้องขอบคุณฉัน
 Since you hired me and give me cash, it can be considered as something I should do
ตั้งแต่คุณจ้างฉันและให้ฉันเงินสดก็สามารถได้รับการพิจารณาเป็นสิ่งที่ฉันควรทำ
” Yan Tian ate while talking
"Yan Tian กินขณะพูด
” “To be frank, I still want to thank you
"" พูดตรงไปตรงมาฉันยังอยากจะขอบคุณ
” Liu Ruoxin gracefully ate her steak while talking
"Liu Ruoxin อย่างสง่างามกินสเต็กของเธอในขณะที่พูด
 “Hehe, don’t mention it
"เฮ้อย่าพูดถึงมัน
 If Chairman Liu increases my wages a bit, then it’ll be OK
ถ้าประธานหลิวเพิ่มค่าแรงสักหน่อยก็คงไม่เป็นไร
” Yan Tian laughed
Yan Tian หัวเราะ
 “Why do you care about money so much?” Liu Ruoxin asked
"ทำไมคุณต้องห่วงเรื่องเงินมาก ๆ ?" หลิว Ruoxin ถาม
 As Liu Ruoxin asked Yan Tian, he didn’t know how to respond
ขณะที่หลิวรุจิสินถาม Yan Tian เขาไม่ทราบวิธีตอบ
 If he said he didn’t care about money, then the food he was eating would become a problem
ถ้าเขาบอกว่าเขาไม่สนใจเรื่องเงินอาหารที่เขากินจะเป็นปัญหา
 If he said he lacked money, as of now, he didn’t know how much money he have
ถ้าเขาบอกว่าเขาขาดเงินไปแล้วตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเขามีเงินเท่าไร
 However, he could guarantee that the amount of money he had  in total could put him on the Forbes world ranking
อย่างไรก็ตามเขาสามารถรับประกันได้ว่าจำนวนเงินที่เขามีอยู่ทั้งหมดอาจทำให้เขาอยู่ในอันดับโลกของฟอร์บส์ได้
 “What are you saying? I don’t know as well
"คุณกำลังพูดอะไร? 
 Regardless if I lack it or not, if you have money and don’t take it, isn’t that silly? Haha!” Yan Tian once again chuckled
โดยไม่คำนึงถึงว่าฉันขาดหรือไม่ถ้าคุณมีเงินและไม่ได้ใช้มันไม่ได้เป็นที่โง่? 
 “What you say is true
"สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง
 It is precisely because of money that in this world there is a divide between the rich and poor
มันเป็นเพราะเงินที่ในโลกนี้มีการแบ่งระหว่างคนรวยและคนจน
 It is because of money that in this world there is war and struggle
เป็นเพราะเงินที่ในโลกนี้มีสงครามและการต่อสู้
” Liu Ruoxin looked outside the window and said
"หลิว Ruoxin มองนอกหน้าต่างและกล่าวว่า
 Money, it wasn’t capable of buying happiness, yet this was a principle everyone knew
เงินไม่สามารถซื้อความสุขได้ แต่นี่เป็นหลักการที่ทุกคนรู้จัก
 Although this was absolutely correct, the poor and the alike couldn’t exchange happiness
แม้ว่าสิ่งนี้ถูกต้อง แต่คนจนและคนจนก็ไม่สามารถแลกเปลี่ยนความสุขได้
 Some people had a lot of money, yet were still anguished and couldn’t obtain happiness
บางคนมีเงินเป็นจำนวนมาก แต่ก็ยังท้อแท้และไม่สามารถได้รับความสุข
   On the contrary, others only had a little money, but pass through life happily
ในทางตรงกันข้ามคนอื่น ๆ มีเงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
 It’s because they understand the greatest maximum pleasure is in what they possess
เป็นเพราะพวกเขาเข้าใจความสุขสูงสุดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือสิ่งที่พวกเขามีอยู่
 “Hiccup, umm, Chairman Liu…… I’m not full
"Hiccup, อืมม, ประธาน Liu ...... ฉันยังไม่เต็ม
 Could I order a second portion?” Yan Tian rubbed his stomach and embarrassingly scratched his head
ฉันสามารถสั่งซื้อส่วนที่สองได้หรือไม่ "Yan Tian ลูบกระเพาะอาหารของเขาและเขย่าหัวของเขาอย่างน่าอาย
 “Certainly……” Liu Ruoxin looked at Yan Tian quite speechlessly
"แน่นอน ...... " Liu Ruoxin มอง Yan Tian ค่อนข้างเงียบเชียบ
 After lunch ended and Yan Tian finished eating, he drove Liu Ruoxin’s red Porsche and brought her back to the company
หลังจากอาหารกลางวันสิ้นสุดลงและ Yan Tian กินอาหารเสร็จสิ้นเขาขับรถพอร์ชสีแดงของ Liu Ruoxin และพาเธอกลับมาที่ บริษัท
 Since Liu Ruoxin had not slept over night, right now she was already hard-pressed
ตั้งแต่หลิว Ruoxin ไม่ได้นอนตลอดคืนตอนนี้เธอก็กดดันอย่างหนัก
 After Yan Tian brought her back to the office, she laid down on the table and slept
หลังจาก Yan Tian พาเธอกลับไปที่ออฟฟิศเธอวางบนโต๊ะและนอนหลับ
 Yan Tian watching Liu Ruoxin sleep at her office desk like this felt somewhat sorry for her
Yan Tian เฝ้าดู Liu Ruoxin นอนที่โต๊ะทำงานของเธอเช่นนี้รู้สึกค่อนข้างขอโทษสำหรับเธอ
 How old was she? She shouldered such a heavy responsibility
เธออายุเท่าไหร่ 
 As he thought of this, Yan Tian took his suit jacket and covered it over Liu Ruoxin’s body
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้แยนเทียนหยิบเสื้อสูทและหุ้มมันไว้ในร่างของหลิวหลินทินซิน
 He quietly tiptoed away and left the office room, gently opening the door
เขาเงียบ ๆ ออกไปทางซ้ายและออกจากห้องทำงานค่อยๆเปิดประตู
 Yan Tian walked down stairs and took two puffs of a cigarette
Yan Tian เดินลงบันไดและเอาบุหรี่สองชิ้น
 Looking at the sun-scorched street outside, he didn’t know what was going on
มองไปที่ถนนที่ไหม้เกรียมด้านนอกเขาไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น
 He had come to serve as Liu Ruoxin’s bodyguard, but currently she was sleeping, so he just an idle body
เขามารับใช้เป็นนายคุ้มกันหลิว Ruoxin แต่ตอนนี้เธอกำลังหลับอยู่เขาจึงเป็นเพียงร่างกายที่ไม่ได้ใช้งาน
 Yan Tian thought that he should plan to buy a cell phone soon
Yan Tian คิดว่าเขาควรวางแผนที่จะซื้อโทรศัพท์มือถือเร็ว ๆ นี้
 Since he had returned, for over half a month he didn’t have a cell phone
ตั้งแต่เขากลับมานานกว่าครึ่งเดือนเขาไม่ได้มีโทรศัพท์มือถือ
 This was because in the past wasn’t accustomed to using cell phones
เนื่องจากในอดีตไม่คุ้นเคยกับการใช้โทรศัพท์มือถือ
 It must be known that Yan Tian was an assassin before
ต้องทราบด้วยว่า Yan Tian เป็นฆาตกรมาก่อน
 If he used a cell phone, it would be quite easy to trace him, so Yan Tian had previously basically never used a cell phone, except for special situations
ถ้าเขาใช้โทรศัพท์มือถือมันจะค่อนข้างง่ายที่จะติดตามเขาดังนั้น Yan Tian ก่อนหน้านี้โดยทั่วไปไม่เคยใช้โทรศัพท์มือถือยกเว้นสถานการณ์พิเศษ
 Yan Tian felt his pocket and pulled out several tens of RMB
Yan Tian รู้สึกกระเป๋าและดึงออกมาหลายสิบหยวน
 He reckoned that even with tens of RMB, he wouldn’t be able to buy an old cell phone
เขาคิดว่าแม้จะมีหลายสิบ RMB เขาก็จะไม่สามารถที่จะซื้อโทรศัพท์มือถือเก่า
 Yan Tian looked at the couple tens of cell phone money he had and smiled wryly
Yan Tian มองไปที่คู่ของเงินโทรศัพท์มือถือที่เขามีและยิ้มให้เบิกบาน
 He thought to himself whether or not after Liu Ruoxin had woken up if he should ask for his wages in advance? However, once Yan Tian thought about how Liu Ruoxin’s company had lost a considerable amount of money last night
เขาคิดเองหรือไม่ว่าหลังจากที่หลิวหยุนซินได้ตื่นขึ้นมาถ้าเขาควรจะขอค่าแรงล่วงหน้า? 
 Presently, he estimated the company urgently needed capital
ปัจจุบัน บริษัท ประเมินว่า บริษัท จำเป็นเร่งด่วน
 Thinking of this, Yan Tian soon dispelled the thought of looking for Liu Ruoxin to get an advance on his wages
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้นายแยนเทียนก็รีบตัดสินใจคิดถึงหลิวหลินทินเพื่อหาค่าแรงล่วงหน้า
 Yan Tian thought perhaps he could look for the gorgeous Sun Yue to borrow some money to buy a cell phone? Sun Yue drove a BMW M5, she should not have a lacking amount of money
Yan Tian คิดว่าบางทีเขาอาจมองหา Sun Yue อันงดงามเพื่อยืมเงินเพื่อซื้อโทรศัพท์มือถือหรือไม่? 
 Hmm, if it was like this, he would look for her tonight to loan some money
อืมถ้าเป็นเช่นนี้เขาจะมองหาคืนนี้ของเธอที่จะให้กู้ยืมเงินบางส่วน