Chapter 13 Chapter 13: Sharp Edge “Catch that thief!” Just as Yan Tian was getting ready to head back into the company, he suddenly heard a voice
บทที่ 13: ขอบคม "จับโจร!" ขณะที่แยนเทียนกำลังเตรียมพร้อมที่จะมุ่งหน้ากลับเข้าสู่ บริษัท เขาก็ได้ยินเสียง
 His gaze followed a somewhat-aged old man chasing after a young guy running
จ้องมองตามชายชราคนหนึ่งกำลังวิ่งไล่ตามชายหนุ่มที่กำลังวิ่งอยู่
 The old man ran and shouted to catch the thief, but the young man ran quite quickly
ชายชราวิ่งไปตะโกนให้จับโจร แต่ชายหนุ่มวิ่งเร็วมาก
 It could be seen that within his hand he held a black briefcase and ran at lightning speed
มันอาจจะเห็นได้ว่าอยู่ในมือของเขาเขาถือกระเป๋าเอกสารสีดำและวิ่งด้วยความเร็วฟ้าผ่า
 But at this time, there still weren’t many people on the main street
แต่ในเวลานี้ยังมีคนไม่มากบนถนนสายหลัก
 Currently, a majority of people were taking their lunch break, and the remaining people on the street didn’t want to cause trouble, so they didn’t help the old man stop the young guy
ขณะนี้คนส่วนใหญ่กำลังรับประทานอาหารกลางวันและคนที่เหลืออยู่บนถนนก็ไม่อยากทำให้เกิดปัญหาดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ช่วยชายชราที่หยุดชายหนุ่ม
 “Hmph, I’ll go
"Hmph ฉันจะไป
 Daring to rob an old man in broad daylight?” Yan Tian finished talking, then chased after
กล้าที่จะปล้นชายชราในตอนกลางวันแสกๆหรือไม่ "Yan Tian พูดจบแล้วไล่ตาม
 Yan Tian’s speed was quick
ความเร็วของ Yan Tian เร็วมาก
 In a short moment, Yan Tian overtook the young man
ในช่วงเวลาสั้น ๆ Yan Tian ทันกับชายหนุ่ม
 Yan Tian immediately stuck out his foot and tripped the young guy to the ground
แยนเทียนเริ่มขยับเท้าของตัวเองขึ้น
 “You dare to stop me? Do you know who I am?” After the young guy was felled to the ground by Yan Tian, he looked at Yan Tian furiously
"คุณกล้าที่จะหยุดฉัน? 
 “I don’t care who you are, but in front of I, your papa, you robbed another person’s belongings, moreover an old man’s? Of course I couldn’t watch with folded arms
"ฉันไม่สนใจว่าคุณเป็นใคร แต่ก่อนหน้าฉันพ่อของคุณคุณปล้นข้าวของของอีกคนหนึ่ง 
” Yan Tian used his foot to step on the young guy’s back and said
"Yan Tian ใช้เท้าของเขาเพื่อก้าวขึ้นไปบนหลังของชายหนุ่มและพูดว่า
 A short moment later, the old man caught up
ครู่ต่อมาชายชราก็จมอยู่
 Picking up his bag, and looking at the items inside, he suddenly let loose a breath of air
หยิบขึ้นกระเป๋าของเขาและมองไปที่รายการภายในเขาก็ปล่อยให้ลมหายใจออกจากอากาศ
 “Young man, thank you
"ชายหนุ่มขอบคุณ
 If it weren’t for you, this old man wouldn’t know what to do
ถ้าไม่ใช่สำหรับคุณคนชราคนนี้จะไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร
” The old man looked at Yan Tian and gave him his thanks
ชายชรามอง Yan Tian และขอบคุณเขา
 From head to toe, the old man was rather stringy
ตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าชายชราก็ค่อนข้างเหนียว
 His wizen appearance resembled that of an osprey
รูปร่างหน้าตาของนางเหมือนของนกนางแอ่น
 Yet his tanned, dried face and short grizzled beard were especially lively
หน้าตาแห้งและเคราสั้นของเขามีชีวิตชีวา
 His deep set eyes were particularly bright and contained seldom-seen sharpness
ดวงตาที่ลึกลงของเขามีความสว่างเป็นพิเศษและมีความคมชัดไม่ค่อยเด่นนัก
 “Hehe, no need to thank me
"เฮ้ไม่ต้องขอบคุณฉัน
 I was on the road and upon seeing such injustice, I took the opportunity to help, nothing more
ฉันอยู่บนท้องถนนและเมื่อได้เห็นความไม่ยุติธรรมดังกล่าวฉันได้รับโอกาสที่จะช่วยอะไรมากขึ้น
” Yan Tian simply spoke the truth
Yan Tian เพียงแค่พูดความจริง
 “Oh, pretty good, young man, hahaha
"โอ้ดีทีเดียวชายหนุ่มฮ่า ๆ
” The old man looked at Yan Tian and laughed
ชายชรามอง Yan Tian และหัวเราะ
 The old man was thinking to himself as he looked at the item inside the pouch
ชายชรากำลังนึกถึงตัวเองขณะมองดูสินค้าภายในกระเป๋า
 Looking at Yan Tian and the guy underneath his foot again, he shook his head
มองไปที่แยนเทียนและชายที่อยู่ใต้เท้าอีกครั้งเขาส่ายหัว
 With his hand, he took out a small box from the pouch
ด้วยมือของเขาเขาหยิบกล่องเล็ก ๆ ออกมาจากกระเป๋า
 It was unknown what was inside
ไม่ทราบว่ามีอะไรอยู่ข้างใน
 “Ah, I’ll give it to you, OK? Take it and go back to give it to him
"อา, ฉันจะให้มันแก่คุณ, OK? 
 I know you guys really want it, however, I can only give you guys this much
ฉันรู้ว่าพวกคุณต้องการจริงๆ แต่ฉันสามารถให้พวกคุณได้มากเท่านั้น
 If you guys still don’t know what’s good for you, don’t blame me for being impolite
ถ้าพวกคุณยังไม่ทราบว่าอะไรดีสำหรับคุณอย่าโทษฉันว่าเป็นการไม่สุภาพ
” The old man handed over the box in his hand over to the young guy
"ชายชราคนหนึ่งส่งกล่องใส่มือให้หนุ่ม ๆ
 “I shall pass it on to the head, farewell!” The young guy finished speaking, then prepared to leave; however, how could Yan Tian let him go? If must be known that he was a thief
"ฉันจะผ่านมันไปบนศีรษะอำลา!" ชายหนุ่มพูดเสร็จแล้วก็พร้อมที่จะออกไป; 
 He should hand him over to the police
เขาควรจะมอบให้ตำรวจ
 “It’s OK, young man
"ไม่เป็นไรชายหนุ่ม
 Let him go, alright? There are some things you don’t know
ปล่อยให้เขาไปไม่เป็นไร? 
” The old man looked at Yan Tian who hadn’t released the young guy and said
ชายชรามองไปที่แยนเทียนที่ยังไม่ได้ปล่อยชายหนุ่มคนนี้ออกมาและพูดว่า
 “Alright, I’ll let him leave!” If both parties involved said to let go, then Yan Tian naturally wouldn’t dim-wittedly bring the man over to the the police station
"เอาล่ะฉันจะปล่อยให้เขาออกไป!" ถ้าทั้งสองฝ่ายมีส่วนร่วมบอกว่าจะปล่อยตัวไปแล้วยันไททันจะไม่ลวกนำคนไปที่สถานีตำรวจ
 If he had brought him to the police station, he reckoned there would be a big mess of trouble anyway
ถ้าเขาพาเขาไปที่สถานีตำรวจเขาคิดว่าจะมีปัญหาเรื่องยุ่งยากอยู่ดี
 After the young guy got up, he turned to look at the old man and once again look at the black briefcase
หลังจากที่ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วเขาหันไปมองชายชราคนนั้นและมองดูกระเป๋าเอกสารสีดำอีกครั้ง
 He then fled away at a mind-numbing speed
จากนั้นเขาก็หนีไปด้วยความเร็วที่ทำให้มึนงง
 “Young man, I thank you today
"ชายหนุ่มฉันขอขอบคุณคุณในวันนี้
 If there’s an opportunity later, we shall meet again
ถ้ามีโอกาสในภายหลังเราจะได้พบกันใหม่
” The old man looked at Yan Tian and thanked him
ชายชรามอง Yan Tian และขอบคุณเขา
 “Oh my, don’t thank me
"โอ้ไม่ขอบคุณฉัน
 Your thanks is still better than the greatest benefit of money
ขอบคุณของคุณยังคงดีกว่าผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเงิน
” Once the old man thanked Yan Tian again, he blushed
"เมื่อชายชราคนหนึ่งรู้สึกขอบคุณ Yan Tian อีกครั้งเขาก็แดงขึ้น
 He had done nothing more than catch a thief
เขาไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าจับโจร
 “Hehe, young man
"Hehe, ชายหนุ่ม
 Don’t tell me you’re not curious about the things inside this bag?” The old man suddenly looked at Yan Tian and asked
อย่าบอกฉันว่าคุณไม่อยากรู้เรื่องภายในถุงนี้หรือ? "ชายชราจ้องมองที่ Yan Tian และถาม
 “Not at all
"ไม่ใช่เลย
 Something I should know, I’ll naturally know about it
สิ่งที่ฉันควรรู้ฉันรู้เรื่องนี้อย่างเป็นธรรมชาติ
 Something I shouldn’t know, but do know will on the contrary be of no good
สิ่งที่ฉันไม่ควรรู้ แต่รู้ว่าสิ่งที่ตรงกันข้ามจะไม่เป็นผลดี
” Yan Tian watched the old man and said
"Yan Tian เฝ้าชายชราและกล่าวว่า
 “Hehe, good, good! What a good young fellow
"Hehe, ดี, ดี! 
 What’s your name?” After the old man heard Yan Tian’s words, he suddenly laughed
คุณชื่ออะไร "หลังจากที่ชายชราได้ยินคำพูดของ Yan Tian เขาก็หัวเราะ
 “Yan Tian
"แยนเทียน
” “Hmm, I’ll remember you
"" อืมฉันจะจำคุณได้
 If we are brought together by fate, we shall naturally meet again
ถ้าเราถูกนำมารวมกันตามชะตากรรมเราก็จะได้เจอกันอีกครั้ง
 I shall take my leave
ฉันจะลาฉัน
” As soon as the old man finished speaking, he hitched a taxi and left
"เมื่อชายชราพูดจบเขาก็แทะรถแท็กซี่และทิ้งไว้
 Yan Tian didn’t know who the old man was and he didn’t ask
Yan Tian ไม่รู้ว่าชายชราคนไหนและเขาไม่ได้ถาม
 He had no interest in asking as well
เขาไม่มีความสนใจในการถามเช่นกัน
 After looking at the time, Yan Tian then turned around and returned to the company
หลังจากมองในเวลานั้น Yan Tian ก็หันกลับไปและกลับมาที่ บริษัท
 The company had just discovered a massive affair, so currently all the company employees were all quite bustling
บริษัท เพิ่งค้นพบเรื่องใหญ่โตดังนั้นปัจจุบันพนักงานของ บริษัท ทั้งหมดก็คึกคักมาก
 Of course, Yan Tian was the exception
แน่นอน Yan Tian เป็นข้อยกเว้น
 Yan Tian walked into the elevator and rode it to the chairman’s office
Yan Tian เดินเข้าไปในลิฟท์และขี่ม้าไปที่สำนักงานของประธาน
 Opening the doors to the office, he spotted Liu Ruoxin who was still sound asleep, sprawled on her desk
เปิดประตูไปที่ออฟฟิศเขาได้เห็น Liu Ruoxin ที่ยังคงนอนหลับอยู่บนโต๊ะของเธอ
 From the corner of her mouth, a little saliva leaked; it was unknown what she was dreaming about eating that was so delicious
จากมุมปากของเธอมีน้ำลายตัวเล็ก ๆ ไหลออก 
 Yan Tian didn’t have anything to do, so he leaned forward on the desk and looked blankly at Liu Ruoxin
แยนเทียนไม่ได้มีอะไรจะทำดังนั้นเขาจึงโน้มตัวไปข้างหน้าบนโต๊ะและมองดูหลิว Ruoxin
 Liu Ruoxin was quite pretty
Liu Ruoxin ค่อนข้างสวย
 Looking at Liu Ruoxin, her beauty was deeply captivating
เมื่อมองไปที่ Liu Ruoxin ความสวยงามของเธอก็น่าสนใจมาก
 Meanwhile, in Fengan City’s five-star Far Magnificence restaurant within a luxurious private room
ในห้องอาหาร Far Magnificence ระดับห้าดาวของ Fengan City ภายในห้องส่วนตัวสุดหรู
 In fact, this was the room that Yan Tian and Liu Ruoxin had gone to during lunch
ในความเป็นจริงนี่คือห้องพักที่ Yan Tian และ Liu Ruoxin ได้ไปรับประทานอาหารกลางวัน
 Vice Chairman Zhang was currently alone drowning his sorrows in booze
รองประธาน Zhang อยู่คนเดียวที่กำลังจมน้ำตายในความโศกเศร้าของเขา
 He didn’t go to the karaoke bar because he was currently thinking of only laying his mind to rest with his lonesome self
เขาไม่ได้ไปที่บาร์คาราโอเกะเพราะตอนนี้เขากำลังคิดที่จะวางจิตใจของเขาไว้กับตัวของเขาเอง
 He was irreconcilable
เขาไม่สามารถประนีประนอมได้
 He was undoubtedly the chairman of the Liu Family Conglomerate’s clothing company, but why did Liu Ruoxin have to suddenly appear? He was so close to regaining his position as chairman, but Yan Tian had cut him off halfway? Of course he was unwilling! “Yan Tian, Yan Tian, Yan Tian
เขาไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นประธาน บริษัท เสื้อผ้าของ Liu International Congrume แต่ทำไม Liu Ruoxin ถึงต้องปรากฏตัวขึ้นอย่างฉับพลัน? 
 At the pivotal moment you spoiled my grand plan
ในช่วงเวลาสำคัญที่คุณทำให้แผนงานใหญ่โตของฉัน
” Vice Chairman Zhang said, then took the cup of alcohol and smashed it on the ground
"รองประธาน Zhang กล่าวแล้วเอาถ้วยแอลกอฮอล์และทุบลงบนพื้น
 Vice Chairman Zhang angrily took the table and flipped over all the things onto the ground
รองประธาน Zhang โกรธเอาตารางและพลิกเหนือทุกสิ่งลงบนพื้น
 Picking up the table, he threw it again
หยิบโต๊ะขึ้นมาโยนอีกครั้ง
 Taking big gulps of alcohol, his expensive white shirt had been stained by alcohol long ago
การดื่มแอลกอฮอล์ขนาดใหญ่เสื้อเชิ๊ตสีขาวราคาแพงของเขาถูกย้อมด้วยแอลกอฮอล์มานานแล้ว
 Suddenly Vice Chairman Zhang suddenly seemed to think of something
ทันใดนั้นรองประธานจางดูเหมือนจะคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง
 He immediately righted the table and took out his laptop and put it on the table, taking out his cell phone and quickly searched for a website and entered his password
เขารีบยกโต๊ะและเอาแล็ปท็อปออกวางบนโต๊ะนำโทรศัพท์มือถือของเขาออกและค้นหาเว็บไซต์ได้อย่างรวดเร็วและป้อนรหัสผ่านของเขา
 The only that could be seen upon entering was the image of a sharp blade
เพียงอย่างเดียวที่สามารถมองเห็นได้ก็คือภาพของใบมีคม
 It appeared to be the symbol of an organization
ดูเหมือนจะเป็นสัญลักษณ์ขององค์กร
 Vice Chairman Zhang looked at it and suddenly laughed
รองประธานจางมองไปที่มันและก็หัวเราะ
 “Hehehe, Yan Tian, oh, Yan Tian
"Hehehe, Yan Tian, ​​oh, Yan Tian
 Since you’ve ruined my big plan, I’ll let you pay in blood
ตั้งแต่คุณเจ๊งแผนใหญ่ของฉันฉันจะให้คุณจ่ายเลือด
 Hehehe, I hope you don’t have an easy time and wish to stop living
Hehehe, ฉันหวังว่าคุณจะไม่มีเวลาที่ง่ายและต้องการที่จะหยุดชีวิต
” Vice Chairman Zhang looked at his computer screen and laughed uproariously
"รองประธาน Zhang มองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขาและหัวเราะอย่างตะกละตะกลาม
 After he finished speaking, Vice Chairman Zhang then released an announcement on the website
หลังจากเสร็จสิ้นการพูดรองประธาน Zhang ได้ออกประกาศในเว็บไซต์
 When he was done announcing the information, he then jumped to a payment page
เมื่อเสร็จสิ้นการประกาศข้อมูลแล้วเขาก็กระโดดไปที่หน้าการชำระเงิน
 Vice Chairman Zhang thought the payment was 5,000,000 USD, so when converted to RMB, it would be 34,000,000 RMB
รองประธาน Zhang คิดว่าการชำระเงินเป็น 5,000,000 เหรียญสหรัฐดังนั้นเมื่อแปลงเป็น RMB จะเป็น 34,000,000 RMB
 Vice Chairman Zhang had hired a hit man
รองประธาน Zhang ได้ว่าจ้างคนที่โดนใจ
 Sharp Edge was currently the world’s biggest assassination organization, furthermore, their reputation was sterling
Sharp Edge เป็นองค์กรลอบสังหารที่ใหญ่ที่สุดในโลกนอกจากนี้ชื่อเสียงของพวกเขาคือสเตอร์ลิง
 As long as you went through this website and issued an assignment, and so long as someone accepted the assignment, the Sharp Edge would guarantee the mission would be completed
ตราบเท่าที่คุณผ่านเว็บไซต์นี้และได้รับมอบหมายและตราบเท่าที่มีคนยอมรับงานนี้ Sharp Edge จะรับประกันว่าภารกิจจะเสร็จสมบูรณ์
 Granted that the no one could complete the mission, they would compensate the client with twenty percent of the commission
ได้รับว่าไม่มีใครสามารถทำภารกิจได้พวกเขาจะชดเชยลูกค้าที่มีร้อยละยี่สิบของค่าคอมมิชชั่น
 Sharp Edge’s influence covered the entire globe
อิทธิพล Sharp Edge ครอบคลุมทั่วโลก
 Their killers had no definite quantity and it was possible one of their killers could be a middle school teacher
นักฆ่าของพวกเขาไม่มีปริมาณที่แน่ชัดและเป็นไปได้ว่านักฆ่าของพวกเขาอาจเป็นครูโรงเรียนระดับกลาง
 They could be a white collar company worker or a government worker
พวกเขาอาจเป็นพนักงานของ บริษัท ปกขาวหรือคนงานของรัฐบาล
 Perhaps even a roadside beggar
บางทีอาจจะเป็นคนขอทานริมถนน
   Sharp Edge’s assassins could be divided into A-rank assassins, B-rank assassins, C-rank assassins, and D-rank assassins
นักฆ่ามือปืนของ Sharp Edge จะถูกแบ่งออกเป็นนักสังหารระดับ A, B, นักสังหารระดับ B, C-rank assassins และ D-rank assassins
 Among the A-rank assassins, they could all be already considered Grandmaster assassins
ในหมู่นักฆ่า A-rank พวกเขาอาจถูกพิจารณาว่าเป็นมือสังหารของแกรนด์มาสเตอร์
 Since there weren’t that many A-rank assassins, A-rank assassins could accept an assignment and get at least a ten million USD commission as they pleased
เนื่องจากมีนักฆ่า A-rank ไม่มากนักนักสังหารระดับ A จึงสามารถรับงานและได้รับค่าคอมมิชชั่นอย่างน้อยสิบล้านเหรียญสหรัฐตามที่พอใจ
 Yan Tian was an A-rank assassin in Sharp Edge
Yan Tian เป็นฆาตกร A-rank ใน Sharp Edge
 It was rumored that above A-rank assassin there was the S-rank assassin
มีข่าวลือว่ามีผู้ลอบสังหารที่มียศสูงกว่าระดับ A ผู้ลี้ภัยระดับ S
 However, S-rank assassins were all legendary existences
อย่างไรก็ตาม S-rank assassins เป็นตำนานที่มีอยู่ทั้งหมด
 Yan Tian hadn’t seen an S-rank assassin, but he felt that his master should’ve been an S-rank assassin
Yan Tian ไม่เคยเห็นฆาตกรระดับ S แต่เขารู้สึกว่าเจ้านายของเขาควรจะเป็นฆาตกรระดับ S
 His master had never mentioned it, but he just knew that his master could waste him in a second
เจ้านายของเขาไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ แต่เขาก็รู้ว่าเจ้านายของเขาอาจจะเสียเวลาในวินาที
 Therefore, Yan Tian believed his master was at least an S-rank assassin
ดังนั้น Yan Tian เชื่อว่าเจ้านายของเขาเป็นนักสังหารระดับ S อย่างน้อย
 After Vice Chairman Zhang posted the assignment, several tens of seconds later, Hua Nanhu, a B-rank assassin, had accepted Vice Chairman Zhang’s assignment
หลังจากที่รองประธาน Zhang ได้ประกาศการมอบหมายงานนี้หลายสิบวินาทีต่อมาหัวหิน Nanhu นักสังหารแห่ง B-rank ได้รับตำแหน่งรองประธานของ Zhang
 It must be known that Vice Chairman Zhang had put down his hard-earned savings formed from his sweat and blood this time
ต้องทราบด้วยว่ารองประธาน Zhang ได้ลดเงินออมที่เหน็ดเหนื่อยจากเหงื่อและเลือดของเขาในครั้งนี้
 To gain revenge on Yan Tian, he had spent five million USD to request a B-rank assassin to come and assassinate Yan Tian
เพื่อเป็นการแก้แค้น Yan Tian เขาใช้เวลาห้าล้านเหรียญเพื่อขอให้ฆาตกรระดับ B มาและลอบสังหาร Yan Tian
 “Hahahaha, Yan Tian
"ฮ่า ๆ ๆ แยนเทียน
 If I want you dead, haha, you will die, hahaha!” Vice Chairman Zhang seemed to have already seen Yan Tian’s corpse as he burst into joyful laughter
ถ้าฉันอยากให้คุณตายคุณจะตายเหรอฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! "รองประธาน Zhang ดูเหมือนจะได้เห็นซากศพของ Yan Tian เมื่อเขาหัวเราะเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน
 “Ring Ring Ring” At this moment, a telephone ringing caused Yan Tian to immediately regain his wits as he was in the midst of staring at Liu Ruoxin
"Ring Ring Ring" ในขณะนี้เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ทำให้ Yan Tian ฟื้นความสามารถของเขาทันทีที่เขาอยู่ท่ามกลางการจ้องมองที่ Liu Ruoxin
 Liu Ruoxin had woken up as well
หลิว Ruoxin ตื่นขึ้นมาด้วย
 Just as her eyes saw Yan Tian leaning forwards staring at her, she immediately glared at Yan Tian, then wiped her mouth free of saliva and answered the phone
เมื่อตาของเธอเห็น Yan Tian พิงตัวไปข้างหน้าจ้องมองเธอเธอก็เหลือบไปที่ Yan Tian แล้วเช็ดปากให้ปราศจากน้ำลายและตอบโทรศัพท์
 “Hello, Liu Family Conglomerate clothing corporation’s Liu Ruoxin
"สวัสดีคุณ Liu Liu Ruoxin กลุ่ม บริษัท เสื้อผ้าของ Liu?
” Liu Ruoxin answered the phone, then gave her standard, common address
"หลิว Ruoxin ตอบโทรศัพท์แล้วให้มาตรฐานที่อยู่ของเธอ
 “It’s for you
"สำหรับคุณ
” A short moment later, Liu Ruoxin rolled her eyes and handed the phone over to Yan Tian
ครู่ต่อมาหลิว Ruoxin กลิ้งตาและส่งโทรศัพท์ให้ Yan Tian
 “For me?” Yan Tian was curious
"สำหรับฉัน" Yan Tian อยากรู้อยากเห็น
 Who had found him? Furthermore, this person had called Liu Ruoxin’s office, yet he himself didn’t know what Liu Ruoxin’s private phone number was
ใครพบเขาบ้าง?