Chapter 14 Chapter 14: Are You Sure It’s Not A S-rank Assassin? “Hello, who is this?” Curiously, Yan Tian answered the telephone
บทที่ 14 บทที่ 14: คุณแน่ใจหรือว่านี่ไม่ใช่ Assassin ระดับ S? 
 The only thing that could be heard on the telephone was a woman with a standard London accent speaking english: “Heart King, who have you offended?” After Yan Tian heard this voice, he suddenly glanced at Liu Ruoxin at the side
สิ่งเดียวที่ได้ยินจากโทรศัพท์คือผู้หญิงที่มีสำเนียงลอนดอนแบบมาตรฐานพูดภาษาอังกฤษว่า "หัวใจคิงใครทำผิดนาย?" หลังจากแยนเทียนได้ยินเสียงนี้เขาก็เหลือบไปหาหลิวหลอกซินที่ด้านข้าง
 It was merely that Liu Ruoxin appeared not to have heard this, furthermore, looking at Yan Tian looking at her, she said: “Hurry up, don’t you know it’s time to work?” She finished talking, then took the initiative to walk out
นาย Liu Ruoxin ดูเหมือนจะไม่ได้ฟังเรื่องนี้และมองไปที่ Yan Tian เพื่อมองเธอเธอกล่าวว่า "รีบขึ้นคุณไม่รู้หรือไม่ว่าถึงเวลาที่จะต้องทำงาน" เธอพูดจบแล้วก็ริเริ่มให้ 
 “What are you doing? How did you get this telephone number? “ Yan asked puzzledly in english
"คุณกำลังทำอะไร? 
 Don’t worry about how I called you
อย่ากังวลว่าฉันจะโทรหาคุณอย่างไร
 Have you recently offended anyone or not?” The woman asked
คุณเพิ่งรุกรานใครหรือไม่? "หญิงคนนั้นถาม
 “Nope, what’s up?” Yan Tian thought of no one
"ไม่อะไรล่ะ?" Yan Tian คิดถึงใคร
 After he had returned home, he had maintained a low profile and hadn’t offended anyone
หลังจากที่เขากลับมาถึงบ้านแล้วเขาก็ยังคงมีรายละเอียดอยู่ในระดับต่ำและไม่มีใครขุ่นเคือง
 “You really haven’t? Someone just spent 5,000,000 USD to hire a B-rank assassin to kill you
"จริงๆคุณไม่ได้? 
 Be careful
ระวัง
” The woman said quite worriedly
"ผู้หญิงคนนั้นกังวลอย่างมาก
 “What? Hehe, someone hired a B-rank assassin to assassinate me?” Are you sure it really wasn’t a S-rank assassin?” Yan Tian laughed like he had just heard an enormous joke
"อะไร? 
 “I’m not joking with you
"ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ
 You don’t believe our intelligence? “Alright, I probably know who it is
คุณไม่เชื่อสติปัญญาของเรา? 
 Don’t worry, ok? It’s not a problem
ไม่ต้องกังวลโอเค? 
 A B-rank assassin can come to die
ฆาตกรระดับ B สามารถตายได้
” Yan Tian said, his voice full of confidence
Yan Tian กล่าวว่าเสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
 “Oh, Yan Tian
"โอ้แยนเทียน
 Since you’ve come home have you missed me?” After the woman heard Yan Tian say it wouldn’t be an issue, she questioned him
ตั้งแต่คุณมาที่บ้านคุณคิดถึงฉันไหม "หลังจากผู้หญิงคนหนึ่งได้ยิน Yan Tian บอกว่ามันจะไม่เป็นปัญหาเธอถามเขา
 “Stop, hold up, stop, the boss is coming
หยุดหยุดและหยุดเจ้านายกำลังจะมาถึง
 I’ll hang up first, bye bye!” Yan Tian didn’t answer the woman and hung up
ฉันจะวางสายก่อนลาก่อน! "แยนเทียนไม่ได้ตอบผู้หญิงคนหนึ่งและแขวนขึ้น
 Yan Tian thought to himself that he had recently offended Huang Le, and today, Vice Chairman Zhang
Yan Tian คิดกับตัวเองว่าเขาเพิ่งทำร้ายนาย Huang Le และในวันนี้รองประธาน Zhang
 Therefore, among these two, one of them had definitely hired the assassin
ดังนั้นในหมู่คนทั้งสองคนนี้มีคนจ้างพวกนักฆ่าอย่างแน่นอน
 His enemies in the past wouldn’t idiotically hire a B-rank assassin to kill him
ศัตรูของเขาในอดีตจะไม่งี่เง่าที่จะจ้างฆาตกรระดับ B เพื่อฆ่าเขา
 Meanwhile at this time in London, a girl sat at the side of a computer holding a cell phone
ขณะเดียวกันในเวลานี้ในลอนดอนสาวนั่งอยู่ที่ด้านข้างของคอมพิวเตอร์ที่ถือโทรศัพท์มือถือ
 She angrily cursed in her london accent in english: “Damned Yan Tian, stinking Yan Tian, you dare to hang up the phone on me! If something happens later, don’t look to me, hmph!” After she finished cursing, the girl took the cell phone she was holding and threw it on top of a bed
เธอโกรธสาปแช่งในสำเนียงลอนดอนของเธอในภาษาอังกฤษ: "Damned Yan Tian, ​​เหม็น Yan Tian คุณกล้าที่จะวางสายโทรศัพท์กับฉัน! 
 Yan Tian didn’t really pay all that much attention to a B-rank assassin coming to kill him
Yan Tian ไม่ได้ให้ความสนใจกับฆาตกรระดับ B มากนักที่จะฆ่าเขา
 Although a B-rank assassin could be considered a high-leveled assassin, letting a B-rank assassin assassinate a tiny office worker was like using a racehorse on a merry-go-round
แม้ว่าฆาตกรระดับ B จะถือว่าเป็นฆาตกรระดับสูงการปล่อยให้ลอบสังหารแบบ B-rank ลอบสังหารคนทำงานออฟฟิศขนาดเล็กก็เหมือนกับการใช้ม้าแข่งบนม้าเมอร์รี่
 However, in Yan Tians eyes, a B-rank assassin was too weak
อย่างไรก็ตามในสายตาของ Yan Tians ผู้ลอบสังหารระดับ B อ่อนแอเกินไป
 It simply wasn’t worth looking at
มันก็ไม่คุ้มค่าที่กำลังมองหา
 It must be known, that even an A-rank assassin wouldn’t be able to easily wound Yan Tian
ต้องเป็นที่ทราบกันดีว่าแม้ฆาตกร A-rank จะไม่สามารถทำร้าย Yan Tian ได้อย่างง่ายดาย
 Yan Tian merely didn’t know who wanted him dead
Yan Tian ไม่รู้ว่าใครอยากให้เขาตาย
 Although Yan Tian had already held suspicions towards someone, he was unsure
ถึงแม้ Yan Tian จะข้องเกี่ยวกับใครบางคน แต่เขาก็ไม่แน่ใจ
 Yan Tian thought to himself as soon as he knew who it was that wanted to kill him, he would definitely come and take revenge
แยนเทียนคิดถึงตัวเองทันทีที่รู้ว่าใครต้องการจะฆ่าเขาแน่ ๆ แน่นอนว่าเขาจะมาแก้แค้น
 This was the style Yan Tian used to handle his affairs
นี่เป็นรูปแบบที่ Yan Tian ใช้ในการจัดการกิจการของเขา
 In general, he didn’t provoke anyone, but if someone provoked him, Yan Tian would definitely come for vengeance
โดยทั่วไปแล้วเขาไม่ได้กระตุ้นใคร แต่ถ้ามีคนมากระตุ้นเขา Yan Tian ก็จะมาแก้แค้น
 Since childhood, Yan Tian wasn’t someone who would suffer a loss
ตั้งแต่เยาว์วัย Yan Tian ไม่ใช่คนที่ต้องสูญเสีย
 After Yan Tian thought about it, he started to work
หลังจาก Yan Tian คิดถึงเรื่องนี้เขาก็เริ่มทำงาน
 He felt that his work was ridiculously easy, such that if he wandered about aimlessly behind Liu Ruoxin’s back it would be OK
เขารู้สึกว่าการทำงานของเขาเป็นเรื่องที่น่าขันง่าย ๆ เช่นถ้าเขาเดินไปข้างหลังหลังของหลิวรุ็นซินก็คงไม่เป็นไร
 Of course, this was only what Yan Tian was thinking
แน่นอนว่านี่เป็นเพียงสิ่งที่ Yan Tian กำลังคิด
 As Yan Tian passed the day of “hard” work, the time to get off work had finally come
เมื่อ Yan Tian ผ่านวันที่ "ทำงานหนัก" เวลาที่จะเลิกงานก็มาถึงในที่สุด
 Just as Yan Tian was enthusiastically preparing to leave work, Liu Ruoxin suddenly called out to him: “Where are you going?” “Chairman Liu, I’m going home!” Yan Tian explained
ขณะที่ Yan Tian กำลังเตรียมพร้อมที่จะออกจากงาน Liu Ruoxin ก็โทรหาเขา: "คุณจะไปที่ไหน?" "ประธาน Liu, ฉันจะกลับบ้าน!" Yan Tian อธิบาย
 “What? Leave work? If you leave work what am I going to do?” Upon hearing this, Yan Tian was displeased: “You should get off work too
"อะไร? 
 I still want to go home and eat
ฉันยังต้องการกลับบ้านและกิน
” Yan Tian immediately replied
Yan Tian ตอบทันที
 “I hired you as my bodyguard
"ฉันจ้างคุณเป็นผู้คุ้มกันของฉัน
 If I don’t get off work, how can you get off work? After I get off work, you need to bring me home as well
ถ้าฉันไม่ได้ทำงานออกไปคุณจะทำงานได้อย่างไร? 
 After that, I need you to take me to the company at six in the morning
หลังจากนั้นฉันต้องการให้คุณพาฉันไปที่ บริษัท ตอนหกโมงเช้า
 Furthermore, as my bodyguard, there’s no vacation
นอกจากนี้ในฐานะผู้คุ้มกันของฉันไม่มีวันหยุดพักผ่อน
 If you ask for leave even once, I’ll deduct a week’s worth of wages
ถ้าคุณขอลาแม้แต่ครั้งเดียวฉันจะหักค่าจ้างสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง
” Liu Ruoxin recalled that since Yan Tian had taken advantage of her in the afternoon by staring at her while she was sleeping, so she was angry
"หลิว Ruoxin เล่าว่าตั้งแต่ Yan Tian ได้ใช้ประโยชน์จากเธอในช่วงบ่ายโดยจ้องมองที่เธอในขณะที่เธอกำลังนอนหลับอยู่ดังนั้นเธอจึงโกรธ
 “Ah…… If you want me to serve as your bodyguard and chauffeur, it’s not ok, not at all
"อ่า ...... ถ้าคุณต้องการให้ฉันเป็นผู้คุ้มกันและคนขับรถของคุณก็ไม่เป็นไรหรอก
 I want more money
ฉันต้องการเงินมากขึ้น
 Before we agreed upon 200,000 RMB to only be your bodyguard
ก่อนที่เราจะเห็นด้วยกับ 200,000 หยวนเพื่อเป็นเพียงผู้คุ้มกันของคุณ
” As soon as he heard this, Yan Tian was dissatisfied
"ทันทีที่ได้ยินเขา Yan Tian ไม่พอใจ
 He had to bring Liu Ruoxin home as well? And bring her back to the company at six in the morning? But most importantly, he had to serve as her driver? Yan Tian didn’t know what to to do
เขาต้องนำหลิว Ruoxin บ้านด้วยหรือไม่? 
 Although he liked beautiful woman, he wouldn’t suffer financial loss just because the other party was a beauty
แม้ว่าเขาจะชอบผู้หญิงที่สวย แต่เขาก็จะไม่สูญเสียทางการเงินเพียงเพราะอีกฝ่ายเป็นคนสวย
 Thus, Yan Tian was going to demand for more wages with a thick face
ดังนั้น Yan Tian กำลังจะเรียกร้องค่าจ้างมากขึ้นด้วยใบหน้าหนา
 “Ok, I’ll give you 500,000 RMB per month
"ตกลงฉันจะให้เงิน 500,000 หยวนต่อเดือน
 Good enough?” Liu Ruoxin saw Yan Tian’s unwilling expression to take a loss and wanted to smile
ดีพอไหม "Liu Ruoxin เห็นการแสดงออกที่ไม่เต็มใจของ Yan Tian ในการสูญเสียและต้องการยิ้ม
 In fact, Yan Tian needed not to speak for Liu Ruoxin to increase his salary
ในความเป็นจริง Yan Tian ไม่จำเป็นต้องพูดเพื่อ Liu Ruoxin เพื่อเพิ่มเงินเดือนของเขา
 Not even counting her recognition of Yan Tian’s extraordinary skill, Yan Tian had helped her retain the company today
แม้แต่การได้รับการยอมรับจากฝีมืออันชาญฉลาดของ Yan Tian Yan Tian ช่วยให้เธอรักษา บริษัท ไว้ในวันนี้
 Giving Yan Tian several hundred thousand more wages wasn’t that much
การให้ Yan Tian หลายแสนเหรียญมากขึ้นไม่มากนัก
 Moreover, Yan Tian was also serving as her driver
นอกจากนี้คุณแยนเทียนยังทำหน้าที่เป็นคนขับรถของเธอ
 “Oh, that’s pretty good
"โอ้ดีจัง
 I’m gonna go eat
ฉันจะไปกิน
 What do you want to want eat? I’ll bring something back for you
คุณต้องการกินอะไร 
” Yan Tian looked at Liu Ruoxin and saw she had not eaten anything at all in her office, so he asked her want she wanted to eat
"Yan Tian มองไปที่ Liu Ruoxin และเห็นว่าเธอไม่ได้รับประทานอะไรเลยในที่ทำงานของเธอดังนั้นเขาจึงถามเธอว่าเธอต้องการกิน
 He would conveniently bring something back
เขาจะนำสิ่งที่ได้กลับมาได้อย่างสะดวก
 “Bring me back anything
"นำฉันกลับอะไร
 Something light is good
แสงบางเบาเป็นสิ่งที่ดี
” Liu Ruoxin looked at the document on the table and said
"Liu Ruoxin มองไปที่เอกสารบนโต๊ะและพูดว่า
 After Yan Tian agreed, he then optimistically went to the employee cafeteria to eat
หลังจาก Yan Tian เห็นด้วยแล้วเขาก็มองไปในแง่ดีไปที่โรงอาหารของพนักงานที่จะกิน
 The company cafeteria was located on the fourth floor, so to get to the cafeteria he had to take the the elevator
โรงอาหารของ บริษัท ตั้งอยู่ที่ชั้นสี่เพื่อไปโรงอาหารเขาต้องใช้ลิฟท์
 Just as he entered the cafeteria, Yan Tian smelled the scent of all kind of gourmet delicacies
ขณะที่เขาเดินเข้าไปในโรงอาหาร Yan Tian ได้กลิ่นหอมของอาหารเลิศรสทุกประเภท
 Yan Tian sighed in admiration; these large corporations were really quite different
Yan Tian ถอนหายใจด้วยความชื่นชม 
 The cafeteria was of such a high-grade, and there needed nothing to be said about the surrounding facilities The only thing seen within the cafeteria were neatly arranged tables and chairs
โรงอาหารเป็นของที่มีคุณภาพสูงและไม่มีสิ่งใดที่จะต้องพูดเกี่ยวกับสิ่งอำนวยความสะดวกโดยรอบสิ่งเดียวที่เห็นได้ภายในโรงอาหารถูกจัดวางอย่างประณีตด้วยโต๊ะและเก้าอี้
 It was merely right now that it was seemingly empty
มันเป็นเพียงตอนนี้ที่ดูเหมือนว่างเปล่า
 Currently, it was time to get off work so, the company employees had all gone home
ขณะนี้ถึงเวลาที่ต้องเลิกงานแล้วพนักงานของ บริษัท ได้กลับบ้านแล้ว
 Naturally, not many people were willing to stay behind at the company and eat the employee meals
ธรรมชาติหลายคนไม่เต็มใจที่จะอยู่เบื้องหลังที่ บริษัท และกินมื้ออาหารของพนักงาน
 In any case, the company cafeteria was divided into two regions
ในกรณีใดโรงอาหารของ บริษัท ถูกแบ่งออกเป็นสองภูมิภาค
 One region was where the majority of ordinary workers dined in
หนึ่งในภูมิภาคนี้เป็นที่ที่คนงานธรรมดา ๆ ส่วนใหญ่รับประทานอาหาร
 There were ordinary tables and chairs in their dining area
มีโต๊ะและเก้าอี้ธรรมดาในบริเวณรับประทานอาหารของพวกเขา
 Yet in the other region, it appeared to be slightly more luxurious
แต่ในภูมิภาคอื่น ๆ ดูเหมือนจะหรูหรากว่าเล็กน้อย
 This area was where a majority of the company’s high-level executives dined in
บริเวณนี้เป็นที่ซึ่งผู้บริหารระดับสูงของ บริษัท ส่วนใหญ่ที่เข้าร่วมงาน
 The surroundings in comparison to the ordinary workers’ dining area was much more tidy
สภาพแวดล้อมเมื่อเทียบกับพื้นที่รับประทานอาหารของคนธรรมดาก็ยิ่งเป็นระเบียบมากขึ้น
 Yan Tian looked all around him and went to a quick meal window to order food
Yan Tian มองไปรอบ ๆ ตัวเขาและเดินไปที่หน้าต่างอาหารมื้อเล็ก ๆ เพื่อสั่งอาหาร
 Needless to say, the company’s cafeteria meals were quite exquisite
จำเป็นต้องพูดอาหารของโรงอาหารของ บริษัท ได้ค่อนข้างประณีต
 Two meats, one vegetarian, and one soup
เนื้อสัตว์สองตัวมังสวิรัติและหนึ่งซุป
 Furthermore, it looked like there were all kinds of colors and flavors
นอกจากนี้ดูเหมือนว่ามีทุกชนิดของสีและรสชาติ
 It didn’t lose out to a mid-grade restaurant outside in even the tiniest bit
มันไม่ได้สูญเสียออกไปร้านอาหารระดับกลางที่อยู่นอกแม้ bit น้อยที่สุด
 Yan Tian quickly ate the food, then wrapped up a portion and rushed back
Yan Tian กินอาหารได้อย่างรวดเร็วห่อส่วนหนึ่งแล้วรีบกลับมา
 Running while humming a tune, he encountered the rolling eyes of some company workers in his path
ขณะวิ่งอยู่ขณะที่ร้องเพลงเขาได้พบกับตาของคนงานบางคนในเส้นทางของเขา
 “Chairman Liu, eat quickly, OK? This is the light food you wanted
"ประธานหลิวกินเร็วใช่ไหม? 
” Upon returning to the office, Yan Tian took out the food and passed it over to Liu Ruoxin, waiting for her to open her mouth and begin eating
"เมื่อกลับไปที่ออฟฟิศแยนเทียนหยิบอาหารออกมาและส่งผ่านไปยังหลิวหลินซินรอให้เธอเปิดปากและเริ่มกิน
 “Hmm……” Liu Ruoxin seriously looked at the document on her table, responding, but not saying another word
"อืม ...... " หลิว Ruoxin อย่างจริงจังมองเอกสารบนโต๊ะของเธอตอบสนอง แต่ไม่ได้พูดคำอื่น
 Her face held not the faintest of traces that she wanted to eat
ใบหน้าของเธอไม่ได้จางหายไปจากร่องรอยที่เธอต้องการกิน
 Several minutes later, Liu Ruoxin glanced at the food Yan Tian had brought and immediately set down the document in her hand, saying: “Where did you get that food?” “The cafeteria, what’s the matter?” Yan Tian looked at Liu Ruoxin’s rather strange expression
หลายนาทีต่อมา Liu Ruoxin เหลือบมองอาหารที่ Yan Tian ได้นำมาและรีบวางเอกสารไว้ในมือโดยกล่าวว่า "คุณกินอาหารที่ไหน?" "โรงอาหารใช่ไหม?" Yan Tian มองไปที่ Liu Ruoxin 
 If he wasn’t supposed to go to the cafeteria to get it, then where was he supposed to go? The bathroom? “Don’t you know for the food I eat there’s a specialist chef? Liu Ruoxin said to Yan Tian
ถ้าเขาไม่ควรไปโรงอาหารเพื่อรับมันแล้วเขาควรจะไปที่ไหน? 
 “Oh! Chairman Liu, I didn’t know
“โอ้! 
 How about I go get you another a platter?” After he finished speaking, Yan Tian thought to himself that Liu Ruoxin was quite good
ฉันจะไปหาคุณอีกจานไหม? "หลังจากที่เขาพูดจบ Yan Tian ก็คิดเองว่า Liu Ruoxin ค่อนข้างดี
 Even for the food she ate there was a personal chef
แม้กระทั่งสำหรับอาหารที่เธอกินมีเชฟส่วนตัว
 Once Liu Ruoxin heard Yan Tian’s words, she shook her head, gently laughing: “Forget about it
เมื่อ Liu Ruoxin ได้ยินคำพูดของ Yan Tian เธอก็ส่ายหัวเบา ๆ หัวเราะ: "ลืมเรื่องนี้สิ
 In fact, I’m not all that picky about what I eat
ในความเป็นจริงฉันไม่ค่อยพิถีพิถันในสิ่งที่ฉันกิน
 Liu Ruoxin ate rather slowly, carefully chewing and swallowing
Liu Ruoxin กินช้าๆเคี้ยวและกลืนอาหารอย่างระมัดระวัง
 She ate while reading the document as Yan Tian was forced to stand respectfully as her side without anything to do
เธอกินขณะอ่านเอกสารขณะที่แยนเทียนถูกบังคับให้ต้องยืนเคียงข้างเธอโดยไม่ต้องทำอะไร
 His first day of work didn’t appear to bit unwelcoming
วันแรกของการทำงานไม่ได้ดูเหมือนจะไม่เต็มใจ
 Yan Tian accompanied Liu Ruoxin in overtime until a bit past eight o’clock, then he and Liu Ruoxin entered the elevator to the parking garage
Yan Tian มาพร้อมกับ Liu Ruoxin ในการทำงานล่วงเวลาจนกว่าจะผ่านไปสักแปดโมงแล้วเขาและ Liu Ruoxin ก็เข้าไปในลิฟต์เพื่อจอดรถ
 Looking at Liu Ruoxin’s red Porsche, he was very happy, thinking to himself that he could finally leave work and go home
มองไปที่ปอร์เช่สีแดงของ Liu Ruoxin เขามีความสุขมากคิดถึงตัวเองว่าเขาจะสามารถออกจากงานและกลับบ้านได้
 Yan Tian’s sixth sense was especially strong, so as Yan Tian and Liu Ruoxin sat down in the red Porsche and prepared to leave, Yan Tian discovered there was someone in the parking garage paying attention to him
Yan Tian และ Liu Ruoxin นั่งลงในรถปอร์เช่สีแดงและเตรียมพร้อมที่จะออกไป Yan Tian พบว่ามีคนในโรงจอดรถคอยให้ความสนใจกับเขา
 Yan Tian could roughly guess who it was, but he didn’t turn his head
Yan Tian สามารถคาดเดาได้ว่าเป็นใคร แต่เขาไม่หันศีรษะ
 Acting as if he didn’t see anything, he started the car and left the parking garage
ทำราวกับว่าเขาไม่เห็นอะไรเขาเริ่มต้นรถและออกจากที่จอดรถ
 As the red Porsche left the parking garage, within an unassuming corner in the parking garage, a black commercial Buick also started up
ในขณะที่รถปอร์เช่สีแดงออกจากโรงจอดรถภายในมุมที่อึดอัดในโรงจอดรถบูอิกสีดำก็เริ่มขึ้น
 After he drove for several minutes, Yan Tian looked through the car mirror and saw a black commercial Buick trailing them in the distance
หลังจากขับรถมาหลายนาที Yan Tian มองผ่านกระจกรถและเห็น Buick ในเชิงพาณิชย์สีดำอยู่ห่างออกไป
 Yan thought it over, then turned the car steering wheel towards a desolate location and drove
ยันคิดว่ามันมากกว่าแล้วหันพวงมาลัยไปยังตำแหน่งที่รกร้างและขับรถ
 “Hey, this isn’t the road; quickly go back
"นี่ไม่ใช่ถนน; 
” Liu Ruoxin had swiftly discovered Yan Tian was going on the wrong road
"Liu Ruoxin ได้ค้นพบอย่างรวดเร็ว Yan Tian ไปผิดถนน