Chapter 3 Chapter 3: Scanning and Refitting Translator: Liu Kaixuan  Editor: Valvrave Sitting in the minibus, Jiang Liushi called his younger sister… Although he knew that this call would not matter, just like a stone dropped into the sea
บทที่ 3 บทที่ 3: การสแกนและการติดตั้งใหม่นักแปล: Liu Kaixuan Editor: Valvrave นั่งอยู่ในรถมินิบัส Jiang Liushi เรียกน้องสาวของเขาว่า ... แม้ว่าเขาจะรู้ว่าการโทรนี้จะไม่สำคัญเหมือนหินที่ตกลงไปในทะเล
   Before the Starseed popped up in his brain, his younger sister had gone to the mountains for investigating; the reception on the mountains was bad
ก่อนที่ Starseed โผล่ขึ้นมาในสมองน้องสาวของเขาได้ไปที่ภูเขาเพื่อสืบสวน; 
   To make things worse, his younger sister was still on the mountains while the end of the world was approaching
เพื่อให้สิ่งเลวร้ายยิ่งขึ้นน้องสาวของเขายังคงอยู่บนภูเขาในขณะที่จุดจบของโลกกำลังใกล้เข้ามา
   But fortunately Jiang Liushi knew, through the Starseed, that both he and his younger sister would not be infected by the virus
แต่โชคดีที่เจียงหลุยส์รู้ผ่าน Starseed ว่าทั้งเขาและน้องสาวไม่ติดเชื้อไวรัส
 His younger sister would finish the investigation in two days, which made Jiang Liushi very happy
น้องสาวของเขาจะเสร็จสิ้นการสอบสวนภายในสองวันซึ่ง Jiang Liushi มีความสุขมาก
 He and his younger sister kept each other alive in the past years
เขาและน้องสาวของเขาเก็บไว้ซึ่งกันและกันในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
 If Jiang Liushi couldn’t contact her, he would go crazy
ถ้า Jiang Liushi ไม่สามารถติดต่อเธอได้เขาก็จะบ้า
   Just as he expected, her cell phone was off
เช่นเดียวกับที่เขาคาดไว้โทรศัพท์มือถือของเธอก็ปิดอยู่
 Jiang Liushi sent a text message to her; telling her to contact him immediately after seeing it
Jiang Liushi ส่งข้อความถึงเธอ 
 Jiang would ensure that his phone would be switched on and in service 24/7
เจียงจะตรวจสอบให้แน่ใจว่าโทรศัพท์ของเขาจะเปิดและใช้งานได้ตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน
 He believed that his younger sister would call him back immediately because he sounded so anxious
เขาเชื่อว่าน้องสาวของเขาจะโทรกลับเขาทันทีเพราะเขาฟังดูกังวลมาก
   "Sir, is it okay if we stop here?" The driver drove Jiang Liushi home, looking around curiously
"เซอร์มันไม่เป็นไรถ้าเราหยุดอยู่ที่นี่?" 
 This area was considered the oldest community of Jiangbei Town
พื้นที่นี้ถือเป็นชุมชนที่เก่าแก่ที่สุดของ Jiangbei Town
 The houses were extremely old, from the 90’s, and each household had kind of the oldest canopies and anti-theft bars
บ้านเก่ามากตั้งแต่ยุค 90 และแต่ละบ้านมีหลังคาที่เก่าแก่ที่สุดและบาร์ป้องกันการโจรกรรม
   [This is the place where the rich second generation lives? It is quite unexpected! Is it to gain life experience!?] But this was none of the driver’s business
[นี่คือสถานที่ที่คนรุ่นที่สองร่ำรวยอาศัยอยู่? 
 When Jiang Liushi signed, the driver handed him the keys and left
เมื่อ Jiang Liushi ลงนามคนขับรถส่งกุญแจเขาไปทางซ้าย
   Sitting in the minibus, Jiang Liushi exhaled deeply
นั่งอยู่ในรถมินิบัส Jiang Liushi หายใจลึก ๆ
 He was busy with all kinds of preparations
เขายุ่งกับการเตรียมการทุกรูปแบบ
 Although at this point everything was ready, he was not at peace at all and felt terrible
ถึงแม้ว่าในตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็พร้อมแล้วก็ตาม แต่เขาก็ไม่ค่อยสงบและรู้สึกแย่มาก
 Waves of panic broke out, running through his body
คลื่นแห่งความหวาดกลัวแตกออกวิ่งผ่านร่างกายของเขา
   Sitting for five or six minutes, Jiang Liushi finally calmed down
นั่งอยู่ห้าหรือหกนาที Jiang Liushi สงบลง
 That reaction was extremely normal considering that end of the world was approaching
ปฏิกิริยาดังกล่าวเป็นเรื่องปกติมากเมื่อพิจารณาถึงจุดสิ้นสุดของโลก
 Following the instructions given by Starseed, Jiang stood up and went to the driver's seat
ตามคำแนะนำของ Starseed เจียงลุกขึ้นยืนและนั่งลงบนที่นั่งคนขับ
 He sat down with his hands holding the steering wheel and then he closed his eyes
เขานั่งลงด้วยมือของเขาพวงมาลัยแล้วปิดตา
 It was like a switch turned on and a lot of images appeared in his mind very clearly
มันเหมือนกับการเปิดสวิตช์และมีภาพปรากฏอยู่ในใจของเขาอย่างชัดเจน
 After that, the body of the minibus became transparent and all its parts were clearly visible
หลังจากนั้นร่างกายของรถมินิบัสก็โปร่งใสและทุกส่วนของรถก็มองเห็นได้ชัดเจน
   Jiang knew that Starseed was scanning the minibus
เจียงรู้ว่า Starseed กำลังสแกนรถมินิบัส
 His heart was permeated by a mystical feeling
หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกลึกลับ
 He felt like he was in a VR game
เขารู้สึกเหมือนว่าเขาอยู่ในเกม VR
 Although he couldn’t afford a VR device when it had first appeared on the market, he still had gained a better experience
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถซื้ออุปกรณ์ VR ได้เมื่อได้ปรากฏตัวครั้งแรกในตลาด แต่เขาก็ยังได้รับประสบการณ์ที่ดีขึ้น
   After the whole minibus was scanned, all its information appeared in his mind
หลังจากที่รถมินิบัสถูกสแกนข้อมูลทั้งหมดของเขาก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา
   Model: Medium passenger bus (For 14) Age: 10 years old Power: Petrol powered Maximum speed: 110km / h Engine: Displacement 5
โมเดล: รถโดยสารขนาดกลาง (อายุ 14 ปี) อายุ: 10 ปีกำลังไฟ: เบนซินความเร็วสูงสุด: 110 กม. / ชม. เครื่องยนต์: ดิสเพลสเมนต์ 5
014L water-cooled inline four-cylinder pressurized direct injection Malfunction: The engine was old as well as all parts   To sum it up, this was a very common minibus
014L น้ำระบายความร้อนแบบอินไลน์สี่สูบฉีดตรงแรงดันความผิดปกติ: เครื่องยนต์เก่าเช่นเดียวกับทุกส่วนเพื่อสรุปมันขึ้นนี้เป็นรถมินิบัสที่พบบ่อยมาก
 Jiang estimated that it had been retired after traveling and was bought by the rental company
เจียงคาดว่าจะได้รับการปลดเกษียณหลังจากเดินทางและถูกซื้อโดย บริษัท เช่า
 As a matter of fact, such a car would have a lot of small problems; that’s a rip-off
อันที่จริงแล้วรถคันดังกล่าวมีปัญหาเล็กน้อย 
   But Jiang Liushi didn’t mind at all because it was the most cost-effective way
แต่ Jiang Liushi ไม่เข้าใจเลยเพราะเป็นวิธีที่คุ้มค่าที่สุด
 He only spent a little more than 10,000 yuan
เขาใช้เวลาเพียง 10,000 หยวนเท่านั้น
 After the first refitting, this minibus would be initially adaptable to the approaching end of the world
หลังจากที่ได้รับการปรับเปลี่ยนครั้งแรกรถมินิบัสรุ่นนี้จะสามารถปรับตัวให้เข้ากับจุดเริ่มต้นของโลกได้
   There were several ways for refitting according to the Starseed
มีหลายวิธีสำหรับ refitting ตาม Starseed
 However, Jiang Liushi chose the Mobile Construction Vehicle (MCV)
อย่างไรก็ตาม Jiang Liushi ได้เลือก Vehicle Construction Vehicle (MCV)
 Although the refitting of MCV needed lots of consumable material, its practicality was beyond doubt
แม้ว่าการติดตั้ง MCV จำเป็นต้องใช้วัสดุสิ้นเปลืองจำนวนมาก แต่การใช้งานจริงก็ไม่มีข้อสงสัย
 Soon, the Starseed gave the list of materials needed for refitting; the list left Jiang breathless
ในไม่ช้า Starseed ให้รายชื่อของวัสดุที่จำเป็นสำหรับ refitting; 
   He needed to acquire 100 pounds of steel, 100 pounds of copper, screws of different specifications, 10 kilograms of titanium, about 10 square feet of leather, as well as all kinds of strange materials
เขาจำเป็นต้องซื้อเหล็ก 100 ปอนด์ทองแดง 100 ปอนด์สกรูที่มีข้อกำหนดแตกต่างกันไทเทเนียม 10 กิโลกรัมประมาณ 10 ฟุตฟุตของหนังและวัสดุแปลก ๆ ทุกชนิด
 Jiang Liushi knew that all these materials were extremely expensive, each of them typically costing more than the last one
Jiang Liushi รู้ว่าวัสดุเหล่านี้มีราคาแพงมากโดยแต่ละชิ้นมีราคาแพงกว่าชิ้นส่วนสุดท้าย
   This list of materials was completely beyond his current budget
รายการวัสดุนี้สมบูรณ์เกินกว่างบประมาณปัจจุบันของเขา
 The materials needed almost were beyond his imagination probably because he chose a more complex type
วัสดุที่จำเป็นเกือบจะเกินจินตนาการของเขาอาจเป็นเพราะเขาเลือกประเภทที่ซับซ้อนมากขึ้น
 He didn’t know whether the rest of his money as well as the money he was going to gain after selling his assets were going to be enough
เขาไม่ทราบว่าเงินส่วนที่เหลือของเขาและเงินที่เขาจะได้รับหลังจากขายทรัพย์สินของเขาจะเพียงพอหรือไม่
   Although the roads were covered with advertisements as "One minute account, only ID card needed to borrow money", Jiang Liushi had already given his student card to Ma Hao and identity card to the car rental company
แม้ว่าถนนถูกปกคลุมไปด้วยโฆษณาเป็น "บัญชีหนึ่งนาทีเพียงบัตรประชาชนจำเป็นต้องยืมเงิน" เจียง Liushi ได้มอบบัตรนักเรียนให้ Ma Hao และบัตรประจำตัวแก่ บริษัท รถเช่าแล้ว
 He didn’t own any property so he didn’t have any other official documents that he could use in order to borrow money
เขาไม่ได้เป็นเจ้าของทรัพย์สินใด ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่มีเอกสารอย่างเป็นทางการอื่นใดที่เขาสามารถใช้เพื่อยืมเงินได้
   [Well, I will just order whatever I can buy…]   Jiang Liushi took out his phone
[อืมฉันจะสั่งให้ฉันซื้ออะไรก็ได้ ... ] เจียงหลี่ซูหยิบโทรศัพท์ออก
 When he opened it, he found two missed calls
เมื่อเขาเปิดโทรศัพท์เขาพบสายที่ไม่ได้รับสายสองสาย
 He hadn’t heard his phone ringing, and he didn’t recognize the phone number at all
เขาไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเขาและเขาไม่รู้จักหมายเลขโทรศัพท์เลย
   "Hello?" Jiang Liushi called back
"สวัสดี?" 
   "Hello
"สวัสดี
 Is this Jiang Liushi?" It was a girl with a sweet, soft voice
นี่คือ Jiang Liushi? "มันเป็นเด็กผู้หญิงที่มีน้ำเสียงนุ่ม ๆ
   "Yes, I am
"ใช่ฉัน
 You called me
คุณโทรหาฉัน
 Is something the matter?" Jiang Liushi asked
เป็นเรื่องสำคัญหรือไม่ "เจียง Liushi ถาม
   "I am Li Yuxin
"ฉันคือลีอองซิน
" The girl replied
"หญิงสาวตอบ
   Jiang Liushi didn’t expect it at all
Jiang Liushi ไม่ได้คาดหวังอะไรเลย
 He thought that this was a business-related call
เขาคิดว่านี่เป็นการโทรทางธุรกิจ
 Either it was from the car rental company or a customer service representative
ทั้งจาก บริษัท ผู้ให้บริการรถเช่าหรือตัวแทนฝ่ายบริการลูกค้า
 He had never expected to receive a call from Li Yuxin
เขาไม่เคยคาดหวังว่าจะได้รับโทรศัพท์จาก Li Yuxin
 Although he didn’t spend much time on the phone with girls, he didn’t have trouble speaking with her
แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยใช้โทรศัพท์กับเด็กมากนัก แต่เขาก็ไม่มีปัญหาในการพูดกับเธอ
 He was just wondering why she called him
เขาเพิ่งสงสัยว่าทำไมเธอเรียกเขา
 As a matter of fact, they had been desk-mates in senior high school
เป็นเรื่องจริงพวกเขาเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนในโรงเรียนมัธยมปลาย
   Li Yuxin’s family conditions were pretty good
สภาพครอบครัวของ Li Yuxin ค่อนข้างดี
 Her appearance was delicate and pleasant
รูปร่างหน้าตาของเธอดูอ่อนโยนและน่ารื่นรมย์
 She had a nice disposition which made her really popular in class
เธอมีอารมณ์ดีซึ่งทำให้เธอได้รับความนิยมอย่างมากในชั้นเรียน
 A particular scene surfaced in Jiang Liushi’s mind, it was Li Yuxin’s figure as she was staring at the window with her beautiful hair falling down her shoulders
ฉากหนึ่งที่โผล่เข้ามาในจิตใจของเจียงหลุยส์นี่เป็นรูปของลีย็อกซินเมื่อเธอจ้องมองที่หน้าต่างด้วยผมสวยของเธอล้มลงไหล่
   Li Yuxin was an excellent student, but she was not good at math
Li Yuxin เป็นนักเรียนที่ยอดเยี่ยม แต่เธอไม่เก่งด้านคณิตศาสตร์
 However, Jiang Liushi was good at math and as a result Li Yuxin was always asking Jiang Liushi to explain math problems
อย่างไรก็ตาม Jiang Liushi ใช้คณิตศาสตร์ได้ดีและ Li Yuxin มักถาม Jiang Liushi เพื่ออธิบายปัญหาทางคณิตศาสตร์
   Li Yuxin was always absorbed in class, so she couldn’t notice that her hair occasionally touched Jiang’s hands
ดังนั้นจึงไม่สังเกตว่าผมของเธอสัมผัสมือของเจียงบางครั้ง
 Unfortunately, his parents had been in an accident, so he hadn’t gone to school for a month
พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุเขาจึงไม่ได้ไปโรงเรียนเป็นเวลา 1 เดือน
 When he returned to school, he had turned into a different person
เมื่อเขากลับไปโรงเรียนเขากลายเป็นคนละคน
 He had become extremely shy and introverted, and he began sitting at the back of the classroom by himself
เขากลายเป็นคนขี้อายและเก็บตัวมากและเขาก็เริ่มนั่งที่ด้านหลังห้องเรียนด้วยตัวเอง
 Although Li Yuxin had looked from time to time in his direction, she had tried several times to talk to him but she hadn’t been able to
แม้ว่าลี่อี้ซินได้ดูเป็นครั้งคราวในทิศทางของเขา แต่เธอพยายามหลายครั้งเพื่อพูดคุยกับเขา แต่เธอก็ยังไม่สามารถ
 Finally, Jiang Liushi had finally gotten over his parents’ death
ในที่สุดเจียงหลี่ซูก็ได้รับความตายจากพ่อกับแม่มากที่สุด
 Although they studied at the same university now, the two of them had drifted apart
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันตอนนี้ทั้งสองคนก็ลอยออกจากกัน
 However, Jiang Liushi still cherished the beautiful heartthrob
อย่างไรก็ตาม Jiang Liushi ยังรักนักรบที่สวยงาม
 Hearing Li Yuxin’s voice again, Jiang felt a surge in his heart; her voice was like a soft breeze
ได้ยินเสียงของลี่ยงซินอีกครั้ง Jiang รู้สึกถึงความกระวนกระวายใจ 
   "Really
"จริงๆ
 It has been a long time," Jiang could not help but sigh
เป็นเวลานานแล้ว "เจียงไม่สามารถช่วยได้ แต่ถอนหายใจ
   "Yes, we haven’t talked with each other for a long time," Li Yuxin answered
"ใช่เราไม่ได้พูดคุยกันมาเป็นเวลานานแล้ว" ลี่แยงซินตอบ
   "Well, what’s the matter?" Jiang asked
"ดีมีอะไร?" 
   "I heard that you were short on money
"ฉันได้ยินมาว่าคุณขาดเงิน
 I am not close with Li Jun, but I happened to hear about it," Li Yuxin said
ฉันไม่ค่อยสนิทกับลี่จุน แต่ฉันได้ยินเรื่องนี้แล้ว "หลี่หยูซูกล่าว
   Jiang Liushi suddenly frowned: "What did he say?"   "He invited my friend to go out with him for dinner
Jiang Liushi ก็ขมวดคิ้ว: "เขาพูดอะไร?" 
 But he was always watching his phone
แต่เขามักจะเฝ้าดูโทรศัพท์อยู่เสมอ
 As a result, my friend asked him why
เป็นผลให้เพื่อนของฉันถามเขาว่าทำไม
 He said you asked him to borrow money
เขาบอกว่าคุณขอให้เขาขอยืมเงิน
 I thought you may be in a trouble, so asked him for your phone number
ฉันคิดว่าคุณอาจประสบปัญหาดังนั้นจึงขอให้เขาหาหมายเลขโทรศัพท์ของคุณ
" Li Yuxin answered frankly
"ลี่ยูนซินตอบตรงๆ
   "Li Jun
"Li Jun
" Jiang Liushi was speechless
Jiang Liushi พูดไม่ออก
 Li Jun hadn’t even paid his money back, but he had discussed his private matters with others
Li Jun ไม่ได้จ่ายเงินคืน แต่เขาได้พูดถึงเรื่องส่วนตัวของเขากับคนอื่น
 What he really needed to learn was how to act in public!   "The truth is
สิ่งที่เขาต้องการจริงๆในการเรียนรู้ก็คือการแสดงในที่สาธารณะ! 
"Jiang Liushi narrated the truth
Jiang Liushi เล่าถึงความจริง
   After listening, Li Yuxin was infuriated: "I know you are not that kind of person
หลังจากฟังเพลง Li Yuxin โกรธมาก: "ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนแบบนั้น
 He also said that you were as bold as brass
นอกจากนี้เขายังบอกด้วยว่าคุณเป็นคนที่กล้าหาญเช่นทองเหลือง
 I will quickly tell my friend so that she stays away from him
ฉันจะบอกเพื่อนของฉันอย่างรวดเร็วเพื่อให้เธออยู่ห่างจากเขา
 Well, did you really need money?"   "It’s okay, I’ve figured it out
คุณต้องการเงินจริงๆหรือ? "" เอาล่ะฉันคิดออกแล้ว
"Jiang Liushi said
Jiang Liushi กล่าวว่า
   "Your Alipay number is your phone number, right? I will transfer you a sum of money
"หมายเลข Alipay ของคุณคือหมายเลขโทรศัพท์ของคุณใช่ไหมฉันจะโอนเงินให้คุณ
 You can pay me back when you are better off
คุณสามารถจ่ายเงินให้ฉันได้เมื่อคุณดีขึ้น
 We are friends, don’t worry
เราเป็นเพื่อนกันไม่ต้องกังวล
 When we were in senior high school, you patiently helped me with math problems every day, even at your spare time
เมื่อเราอยู่ในโรงเรียนมัธยมปลายคุณอดทนช่วยฉันด้วยปัญหาทางคณิตศาสตร์ทุกวันแม้ในเวลาว่าง
 However, I never really thanked you
แต่ฉันไม่เคยขอบคุณคุณจริงๆ
" Li Yuxin laughed
ลี่ยูนซินหัวเราะ
   Jiang Liushi was surprised for a moment
Jiang Liushi รู้สึกประหลาดใจชั่วครู่
 Li Yuxin’s laughter was so pleasant
เสียงหัวเราะของ Li Yuxin น่ารื่นรมย์มาก
 "No, thank you
"ไม่เป็นไรขอบคุณ
"   "You are welcome
"   "ยินดี
 That’s what friends are for, right?" Li Yuxin chuckled
นั่นคือสิ่งที่เพื่อนสนิทใช่มั้ย? "หลี่หยงซินหัวเราะเบา ๆ
 Her laughter sounded like wind chimes
เสียงหัวเราะของเธอดูคล้ายลมระฆัง
   "Of course
"แน่นอน
" Putting down the phone, Jiang Liushi felt very warm
"การวางโทรศัพท์ Jiang Liushi รู้สึกอบอุ่นมาก
   It was unexpected that Li Yuxin had helped him and she had not asked him why he needed to borrow money from the beginning to the end
มันไม่คาดคิดว่า Li Yuxin ช่วยเขาและเธอไม่ได้ถามเขาว่าทำไมเขาต้องยืมเงินตั้งแต่ต้นจนจบ
   He got a message
เขาได้รับข้อความ
 He was surprised to see that the transferred money was 20,000 yuan
เขารู้สึกประหลาดใจที่ได้เห็นว่าเงินโอนมา 20,000 หยวน
 There was a new message, saying, "You may be better off financially with this money
มีข้อความใหม่ว่า "คุณอาจจะดีกว่าทางการเงินด้วยเงินนี้
 Much better
ดีมาก
"   Jiang was moved by her words
"เจียงถูกขยับโดยคำพูดของเธอ
 Although Li Yuxin’s family was rich, she usually led a thrifty life
แม้ว่าครอบครัวของ Li Yuxin จะร่ำรวย แต่เธอมักจะนำชีวิตอันโหดร้าย
 The 20,000 yuan must have been her own money
เงินหยวน 20,000 หยวนต้องเป็นเงินของตัวเอง
 But when she heard that he had difficulties, she immediately took the initiative to call, several times
แต่เมื่อเธอได้ยินว่าเขามีปัญหาเธอรีบริเริ่มโทรมาหลายครั้ง
   Jiang Liushi suddenly decided to call back immediately
Jiang Liushi ตัดสินใจที่จะโทรกลับทันที
 However, when the phone was picked up, Li Yuxin said uneasily, "What’s wrong?"   Jiang Liushi could not help but laugh, he was moved and happy, "Don’t worry
อย่างไรก็ตามเมื่อโทรศัพท์ถูกหยิบขึ้น Li Yuxin กล่าวอย่างไม่สบายใจว่า "มีอะไรผิดพลาด?" 
 I didn’t call to give your money back
ฉันไม่ได้โทรหาเงินคืน
"   "Oh
"" โอ้
" Li Yuxin felt relieved and quickly said, "You do not need to thank me
Li Yuxin รู้สึกโล่งใจและกล่าวอย่างรวดเร็วว่า "คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉัน
 Without your help, how could I have been admitted to Jiangbei University…"   "It's no big deal
โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากคุณฉันจะได้เข้ารับการรักษาตัวที่มหาวิทยาลัย Jiangbei ได้อย่างไร ... "" ไม่ใช่เรื่องใหญ่
" Jiang Liushi had embarrassingly touched his head and then coughed, and then said very seriously, "Please give me your address
"เจียงหลุยส์ได้เขย่าศีรษะของเขาอย่างน่าลำบากและไอแล้วพูดอย่างจริงจังมาก ๆ ว่า" โปรดให้ที่อยู่ของคุณ
"   "My address? Why? Do you want to pay me back in person?"Li Yuxin laughed
"   "ที่อยู่ของฉัน? 
   "Do not worry, just tell me
อย่ากังวลแค่บอกฉันสิ
 I will not do anything bad
ฉันจะไม่ทำอะไรไม่ดี
" Jiang Liushi deliberately joked
Jiang Liushi จงใจล้อเลียน
   "Well, ok, my address is 
"ดีโอเคที่อยู่ของฉันอยู่
"   "Wait
"" รอสักครู่
 I will write it down
ฉันจะเขียนมันลง
" Jiang Liushi turned on his hands-free, and then recorded her home address on a memo
"Jiang Liushi เปิดแฮนด์ฟรีและบันทึกที่อยู่บ้านไว้ในบันทึกช่วยจำ
   "Really? Did you write it down? I am a little nervous
"จริงเหรอ? คุณเขียนมันลงหรือเปล่า? ฉันรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย
 Will you really come? But if you come to visit, I will be very happy
คุณจะมาจริงๆหรือ? 
" Li Yuxin said
หลี่หยูซูกล่าว
   Actually, she was a little embarrassed
จริงๆแล้วเธอรู้สึกเขินอายนิดหน่อย
 And Jiang Liushi knew that his request was too abrupt, but he had no choice
Jiang Liushi รู้ว่าคำร้องขอของเขานั้นไม่เป็นระเบียบ แต่เขาไม่มีทางเลือก
 Although it was a bit abrupt, that was necessary
ถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม แต่ก็เป็นเรื่องที่จำเป็น
   "Yu Xin, next Tuesday, you must stay at home with your parents
"ยูซินวันอังคารหน้าคุณต้องอยู่บ้านกับพ่อแม่
 You shouldn’t go anywhere
คุณไม่ควรไปที่ใดก็ได้
 The best option is if you stay in different rooms and once that happens just lock yourselves inside
ตัวเลือกที่ดีที่สุดคือถ้าคุณอยู่ในห้องที่แตกต่างกันและเมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้นเพียงแค่ล็อกตัวเองภายในห้องเท่านั้น
 I will come for you
ฉันจะมาหาคุณ
 There’s a very important reason! This is a life-and-death matter!" Jiang Liushi said in a serious and firm tone
มีเหตุผลที่สำคัญมาก! 
   Jiang Liushi realized that if he told Li Yuxin the truth, she wouldn’t believe him, and neither would her parents
Jiang Liushi ตระหนักว่าถ้าเขาบอกความจริง Li Yuxin เธอจะไม่เชื่อเขาและพ่อแม่ของเธอก็จะไม่
 If he said that it was a life-and-death situation, her parents might think he was crazy
ถ้าเขาบอกว่ามันเป็นสถานการณ์ชีวิตและความตายพ่อแม่ของเธออาจคิดว่าเขาบ้า
   "Lock ourselves in different rooms?" Li Yuxin sounded puzzled
"ล็อคตัวเองในห้องต่างๆได้หรือไม่?" 
 Did someone want to attack them?   "Jiang Liushi, are you in some kind of trouble? Did you borrow from loan sharks and can’t repay them?" Li Yuxin asked nervously
มีคนต้องการโจมตีพวกเขาหรือไม่? 
   "No, but it’s really important! You must believe me! This thing is very important, please!"Jiang Liushi said
"ไม่ใช่ แต่มันสำคัญจริงๆคุณต้องเชื่อฉันนี่เป็นสิ่งที่สำคัญมากโปรดเถอะ" เจียงหลี่ซูกล่าว
   He had borrowed money, but it did not matter… He did not worry about it at all
เขายืมเงิน แต่ก็ไม่สำคัญหรอก ... เขาไม่ต้องกังวลเรื่องนี้เลย
   "This
"นี้
 I
ผม
well
ดี
well
ดี
" Li Yuxin reluctantly agreed
Li Yuxin ตกลงอย่างไม่เต็มใจ
 This thing really sounded too bizarre
สิ่งนี้ฟังดูแปลกประหลาดจริงๆ
   "Believe me! And do as I said!" Jiang said again
"เชื่อฉันและทำตามที่ฉันพูด!" 
   "This
"นี้
"   "Promise me!" Jiang Liushi said sincerely
"" สัญญากับฉัน! "Jiang Liushi กล่าวด้วยความจริงใจ
   "Okay, good 
"ตกลงดี
"   Hanging up the phone, Jiang Liushi exhaled
"แขวนโทรศัพท์ Jiang Liushi หายใจออก
 He had tried, but he did not know what would happen to Li Yuxin
เขาพยายาม แต่เขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลีย็อกซิน
 But at least she should stay at home
แต่อย่างน้อยเธอควรจะอยู่ที่บ้าน
 She was a very kind girl
เธอเป็นเด็กดีมาก
 Only God knew whether Li Yuxin would survive or not
เฉพาะพระเจ้ารู้ว่า Li Yuxin จะอยู่รอดได้หรือไม่
 Hopefully, God would not let such a good girl die in this catastrophe
หวังว่าพระเจ้าจะไม่ปล่อยให้สาวแก่คนหนึ่งตายในภัยพิบัตินี้
 And as long as she was alive, Jiang Liushi believed that he could find her
ตราบเท่าที่เธอยังมีชีวิตอยู่ Jiang Liushi เชื่อว่าเขาสามารถหาเธอได้