Chapter 29: She Was Overwhelmed by Curiosity Jiang Liushi was still sitting in the minibus
บทที่ 29: เธอตื่นตะลึงด้วยความอยากรู้อยากเห็น Jiang Liushi ยังคงนั่งอยู่ในรถมินิบัส
 He looked closely at the map of the area from this town to Nanjing City, in a tablet, and then he turned to observe Wen’s second-floor building
เขามองไปที่แผนที่จากเมืองนี้ไปยังเมืองหนานจิงในแท็บเล็ตจากนั้นเขาก็หันไปสังเกตอาคารที่สองของหวง
Wen Xiaotian had been in there for more than an hour; the two sisters were in a room on the second floor
Wen Xiaotian อยู่ที่นั่นมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง 
 When he looked at the window, the curtain was moved
เมื่อเขามองไปที่หน้าต่างม่านก็ขยับ
 Jiang Liushi saw Wen Lu’s face appearing behind the curtains, glancing toward the minibus and then quickly shrinking back
Jiang Liushi เห็นใบหน้าของ Wen Lu ที่ปรากฏอยู่หลังม่านมองไปที่รถมินิบัสแล้วรีบหดตัว
 Jiang Liushi was stunned for a moment, then he returned his gaze back to the map again
Jiang Liushi งงงวยสักครู่แล้วเขาก็หันกลับไปยังแผนที่อีกครั้ง
"Dear sister, did he really kill a variable wild boar?" Wen Lu moved away from the window, fixing the curtain back, and then she asked, "Was that wild boar that terrifying?""Of course, what I told you is true
"น้องสาวที่รักจริงๆเขาฆ่าหมูป่าแปรรูป?" 
" Wen Xiaotian answered with red eyes
เหวิน Xiaotian ตอบด้วยตาสีแดง
 Wen Lu had just told her that their parents had died, but under these shabby circumstances, their parents could only be buried casually, without a proper burial ceremony
Wen Lu ได้บอกเธอว่าพ่อแม่ของพวกเขาเสียชีวิตแล้ว แต่ภายใต้สถานการณ์ที่เลวร้ายเหล่านี้พ่อแม่ของพวกเขาอาจถูกฝังไว้โดยไม่ตั้งใจโดยไม่มีพิธีฝังศพที่เหมาะสม
In fact, Wen Xiaotian felt it was quite good that they were able to be buried with their bodies intact
ในความเป็นจริงเหวิน Xiaotian รู้สึกว่ามันค่อนข้างดีที่พวกเขาสามารถที่จะถูกฝังอยู่กับร่างกายของพวกเขาเหมือนเดิม
 After all, most people had died without even a trace of their bones left behind
หลังจากที่ทุกคนส่วนใหญ่ได้ตายโดยไม่ต้องแม้แต่ร่องรอยของกระดูกของพวกเขาทิ้งไว้เบื้องหลัง
 But even so, Wen Xiaotian was still distraught with great grief
แต่ถึงอย่างนั้นเหวิน Xiaotian ยังคงรู้สึกเสียใจอย่างมาก
 The two sisters had been crying for almost an hour, and then they temporarily restrained their grief
น้องสาวทั้งสองคนร้องไห้เกือบหนึ่งชั่วโมงและพวกเขาก็ระงับความเศร้าโศกชั่วคราวไว้
After calming down, Wen Lu asked Wen Xiaotian over the details of her experience
หลังจากที่สงบลง Wen Lu ถาม Wen Xiaotian เกี่ยวกับประสบการณ์ของเธอ
Jiang Liushi seemed close to her sister’s age
Jiang Liushi ดูใกล้เคียงกับอายุของน้องสาว
 So it would be normal if he was also a college student
ดังนั้นมันจะเป็นเรื่องปกติถ้าเขายังเป็นนักศึกษาวิทยาลัย
 What was unbelievable that two ordinary people could reach there; only driving a ragged minibus
สิ่งที่ไม่น่าเชื่อว่าสองคนธรรมดาสามารถเข้าถึงที่นั่น; 
Just imagining those events it was still quite incredible
แค่จินตนาการเหตุการณ์เหล่านั้นก็ยังไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว
 And after listening to Wen Xiaotian narration, Wen Lu felt more incredible
และหลังจากฟังคำบรรยาย Xiaotian Wen, Wen Lu รู้สึกเหลือเชื่อมากขึ้น
 Escaping from zombie groups, he had even killed a mutant boar
หนีจากกลุ่มผีดิบเขาได้ฆ่าแม้แต่หมูป่า
"Anyway, we should thank him," Wen Lu said
"อย่างไรก็ตามเราควรจะขอบคุณเขา" Wen Lu กล่าว
"Yup
"ได้
" Wen Xiaotian nodded
เหวิน Xiaotian พยักหน้า
Wen Xiaotian also looked toward the window
ไต Xiaotian ยังมองไปทางหน้าต่าง
 As a matter of fact, she had only told a part of her experiences to her sister
เป็นเรื่องของความเป็นจริงเธอได้บอกเพียงส่วนหนึ่งของประสบการณ์ของเธอกับน้องสาวของเธอ
 She didn’t mention some details about Jiang Liushi and the minibus
เธอไม่ได้กล่าวถึงรายละเอียดเกี่ยวกับ Jiang Liushi และรถมินิบัส
 For example, she didn’t tell that they cut off the wild pork and put it into the van
ตัวอย่างเช่นเธอไม่ได้บอกว่าพวกเขาตัดหมูป่าและใส่ลงในรถตู้
The terrible motorcycle gang that they met before made Wen Xiaotian become vigilant
แก๊งรถมอเตอร์ไซค์ที่แย่ ๆ ที่พวกเขาได้พบมาก่อนทำให้ Wen Xiaotian กลายเป็นคนระมัดระวัง
"Well, Lulu, who are they?" Wen Xiaotian asked
"ลูลู่พวกเขาเป็นใคร?" 
After knowing the identity of Wen Xiaotian, those survivors were very curious to know about her and that minibus
หลังจากทราบตัวตนของเหวิน Xiaotian ผู้รอดชีวิตเหล่านี้อยากรู้มากเกี่ยวกับเธอและรถมินิบัส
 Although Wen Xiaotian did not believe that her sister was associated with those terrible people from the motorcycle gang, she was still doubtful about those strangers
แม้ว่า Xiaotian Wen ไม่เชื่อว่าน้องสาวของเธอมีความสัมพันธ์กับคนที่น่ากลัวเหล่านั้นจากแก๊งรถจักรยานยนต์ แต่เธอก็ยังสงสัยเกี่ยวกับคนแปลกหน้าเหล่านั้น
"They are residents of our town
"พวกเขาอาศัยอยู่ในเมืองของเรา
 My sister, your memory is really poor
น้องสาวของฉันความทรงจำของคุณแย่จริงๆ
 Don’t you even recognize Aunt Li’s daughter from the next door?" Wen Lu said
คุณไม่รู้จักลูกสาวของป้าหลี่จากประตูหน้าเหรอ? "นายเหวินกล่าว
They were the residents and neighbors…"After doomsday, we slowly gathered together
พวกเขาเป็นชาวบ้านและเพื่อนบ้าน ... "หลังจากวันโลกาวินาศแล้วพวกเราก็รวมตัวกันอย่างช้าๆ
 During the day we go out to find food, and at evening we stand guard in turns
ในตอนกลางวันเราออกไปหาอาหารและตอนเย็นเราก็เฝ้ายามอยู่
 In this special time, we are no different
ในช่วงเวลาพิเศษนี้เราไม่ต่างกัน
 It’s like a primitive society, in which we work together with fair distribution
มันเหมือนกับสังคมดั้งเดิมที่เราทำงานร่วมกับการแจกจ่ายอย่างเป็นธรรม
" Wen Lu answered
"Wen Lu ตอบ
"It must have been very dangerous
"มันน่าจะเป็นอันตรายมาก
" Wen Xiaotian was worried
"Wen Xiaotian เป็นห่วง
 Her sister was only a high school student, who was even scared by cockroaches
น้องสาวของเธอเป็นเพียงนักเรียนระดับมัธยมที่กลัวแม้แต่แมลงสาบ
 But now she actually had to go outside looking for food
แต่ตอนนี้เธอต้องออกไปข้างนอกเพื่อหาอาหาร
 But she also knew that ‘Never depend on anyone except themselves’
แต่เธอก็รู้ว่า "ไม่เคยพึ่งพาใครยกเว้นตัวเอง"
"Fortunately, even though the past few days were very dangerous, the zombies are not much
โชคดีที่แม้ว่าสองสามวันที่ผ่านมาเป็นอันตรายมากซอมบี้ไม่มากนัก
 However, those people are very terrible
อย่างไรก็ตามคนเหล่านั้นก็น่ากลัวมาก
 Seeing the minibus, we just thought they came again
เมื่อเห็นรถมินิบัสเราคิดว่าพวกเขามาอีกครั้ง
 " Wen Lu said
"Wen Lu กล่าวว่า
"They?" Wen Xiaotian was stunned for a moment and said, "Who are they? Were they a gang of motorcycles?"Wen Lu stared and said, "You met them? How! Did they do anything to you?" She anxiously asked
"พวกเขา?" 
"Nothing
"ไม่มีอะไร
" Wen Xiaotian told about their encounter to her sister
"Wen Xiaotian เล่าถึงการเผชิญหน้ากับพี่สาวของเธอ
Hearing Jiang Liushi decisively knocking them off, Wen Lu was stunned, "My God
การได้ยิน Jiang Liushi อย่างเด็ดขาดที่จะเคาะพวกเขาออก Wen Lu ก็ตะลึง "พระเจ้าของฉัน
""You didn’t tell me, why did those people come to our house?" Wen Xiaotian hurriedly asked
ทำไมพวกคุณถึงมาที่บ้านเรา? "เหวิน Xiaotian รีบถาม
Wen Lu had said the word "again"
Wen Lu ได้กล่าวคำว่า "อีกครั้ง"
 It was obvious that those people had come before
เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านั้นมาก่อน
 Wen Xiaotian had witnessed their ruthlessness, so she was worried about Wen Lu very much
Wen Xiaotian ได้เห็นความเหี้ยมโหดของพวกเธอดังนั้นเธอจึงกังวลเกี่ยวกับ Wen Lu มาก
"They are coming for protection fee
"พวกเขามาเพื่อค่าป้องกัน
" Wen Lu frowned, looking disgusted and said, "This group of people have a leader, who drove away the zombies
"เหวินหลุยมองดูเบื่อหน่ายและพูดว่า" กลุ่มคนกลุ่มนี้มีผู้นำที่ขับรถไปซอมบี้
 As a result, they decided to ask protection fee from the survivors
เป็นผลให้พวกเขาตัดสินใจที่จะขอค่าคุ้มครองจากผู้รอดชีวิต
 We felt that the environment was relatively safe, so the fee was reasonable
เรารู้สึกว่าสภาพแวดล้อมค่อนข้างปลอดภัยดังนั้นค่าธรรมเนียมจึงเหมาะสม
 However, they were too terrible and their demands were unreasonable
อย่างไรก็ตามพวกเขาแย่มากและความต้องการของพวกเขาไม่มีเหตุผล
" Then Wen Lu pulled a very dirty hat and scarves out from the bed and said, "They have forced several girls to be their "girlfriends" before, and I had no choice but to do the same
"แล้ว Wen Lu ดึงหมวกสกปรกและผ้าพันคอออกมาจากเตียงและพูดว่า" พวกเขาบังคับให้สาว ๆ หลายคนเป็น "แฟนของพวกเธอ" มาก่อนและฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกเหนือจากการทำแบบเดียวกัน
"A pure girl had to go through
"สาวบริสุทธิ์ต้องผ่านไป
 Wen Xiaotian felt angry and distressed
เหวิน Xiaotian รู้สึกโกรธและมีความสุข
"There was no other choice," Wen Lu helplessly said
"ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ " เวนลูบอกอย่างไม่มีประโยชน์
 Ordinary people could not do anything in a world like that
คนสามัญไม่สามารถทำอะไรในโลกนี้ได้
"You don’t have to say anything
"คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไร
 Being alive is wonderful
การมีชีวิตที่ยอดเยี่ยม
 Sister, did you eat?" Wen Lu asked
น้องสาวกินอะไรเหรอ? "เหวินลูถาม
Downstairs, Wen Xiaotian saw those survivors quietly doing things
ชั้นล่างเหวิน Xiaotian เห็นผู้รอดชีวิตเงียบ ๆ ทำสิ่งต่างๆ
 Some were inspecting weapons, others were checking food
บางคนกำลังตรวจสอบอาวุธคนอื่น ๆ กำลังตรวจสอบอาหาร
 Most of the food that they took out from the backpack were snacks with dirty bags, all dusty, and many were flattened
ส่วนใหญ่ของอาหารที่พวกเขาเอาออกจากกระเป๋าเป้สะพายหลังคือขนมที่มีถุงสกปรกฝุ่นทั้งหมดและหลายคนถูกแบน
And even there were disgusting blood marks on some bags
และแม้กระทั่งมีรอยเลือดที่น่าขยะแขยงบนถุงบาง
 A girl wearing a glove holding a small pot, was cleaning these bags
หญิงสาวสวมถุงมือที่ถือหม้อเล็ก ๆ กำลังทำความสะอาดกระเป๋าเหล่านี้
"Xiao Tian sister
น้องสาว Xiao Tian
" This girl looked up and smiled, greeting Wen Xiaotian
"หญิงสาวคนนี้เงยหน้าขึ้นและยิ้มทักทายกับเหวิน Xiaotian
This girl was Aunt Li's daughter
เด็กหญิงคนนี้เป็นลูกสาวของป้าหลี่
 But no wonder Wen Xiaotian did not notice her before, her face was dirty, gray hair, which were not washed for a long time
แต่ไม่น่าแปลกใจ Xiaotian Wen ไม่ได้สังเกตเห็นเธอก่อนใบหน้าของเธอสกปรกผมสีเทาซึ่งไม่ได้ล้างมาเป็นเวลานาน
This was the only way to make the terrible guys have no thoughts on them
นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้คนเลว ๆ ไม่มีความคิดเกี่ยวกับพวกเขา
"Today's food was less and it was more difficult to collect
"อาหารวันนี้น้อยลงและเป็นการเก็บรวบรวมได้ยากมากขึ้น
" A middle-aged man sorted out the food and then complained
"ชายวัยกลางคนแยกอาหารออกแล้วบ่น
Another old man who looked sixty years old said, "We were pretty lucky
ชายชราคนหนึ่งอายุหกสิบปีกล่าวว่า "เราโชคดีมาก
 Didn’t we today half bag of rice in a family’s house? This was a good thing
วันนี้เราวันนี้เรามีถุงข้าวครึ่งหนึ่งอยู่ในบ้านของครอบครัวหรือไม่? 
""Yes, but the half of it will be taken away, and the rest is enough to eat for few days
"" ใช่ แต่ครึ่งหนึ่งของมันจะถูกจับไปและส่วนที่เหลือก็กินได้ไม่กี่วัน
" the middle-aged man frowned
"ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว
"It's nice being able to eat for a few days," said the old man, who was an optimist
"เป็นเรื่องที่ดีที่สามารถกินได้ภายในสองสามวัน" ชายชราคนนั้นผู้มองโลกในแง่ดีกล่าว
 And he said to Wen Xiaotian, "Today Lulu’s sister is here, and it's a happy occasion to cook
เขากล่าวกับเหวิน Xiaotian ว่า "น้องสาวของลูลู่วันนี้อยู่ที่นี่และเป็นโอกาสที่ดีในการปรุงอาหาร
""This is not good
"เรื่องนี้ไม่ดี
" Wen Xiaotian quickly stopped
"Wen Xiaotian หยุดอย่างรวดเร็ว
"Go and call that young man, to eat with us," said the old man, "I'll go wash rice
"ไปเรียกชายหนุ่มคนนั้นมากินกับเรา" ชายชราคนนั้นกล่าวว่า "ฉันจะไปล้างข้าว
""Well, I will call him
"" ฉันจะโทรหาเขา
" Wen Lu was excited to go to the minibus regardless if Wen Xiaotian was waving again and again
"Wen Lu รู้สึกตื่นเต้นที่จะไปรถมินิบัสโดยไม่คำนึงว่าเหวิน Xiaotian จะโบกมือไปเรื่อย ๆ หรือไม่
Listening to their experience told by Wen Xiaotian, Wen Lu was quite curious about Jiang Liushi
ฟังประสบการณ์ของพวกเขาที่บอกโดย Wen Xiaotian, Wen Lu ค่อนข้างอยากรู้เกี่ยวกับ Jiang Liushi