Chapter 30: The Future Is Unknown "Dong! Dong!"Wen Lu knocked on the door, she was curious to look inside
บทที่ 30: อนาคตไม่เป็นที่รู้จัก "Dong Dong!" Wen Lu เคาะประตูเธออยากรู้ที่จะมองเข้าไปข้างใน
 The windows and doors were enhanced with film mounted glass
หน้าต่างและประตูได้รับการปรับปรุงด้วยกระจกติดฟิล์ม
 Even if she attached her face to the glass, she could not see the inside from outside
แม้ว่าเธอจะแนบใบหน้าของเธอกับกระจกเธอไม่สามารถมองเห็นด้านในจากภายนอกได้
 Hearing Wen Xiaotian’s description, Wen Lu had a great interest in the minibus
การได้ยินคำอธิบายของ Wen Xiaotian Wen Lu มีความสนใจอย่างมากในรถมินิบัส
 Looking from outside, it looked like a very old and general minibus
มองจากข้างนอกดูเหมือนว่ารถมินิบัสเก่าและทั่วไป
 Generally, it was used to run the rural road
โดยทั่วไปใช้สำหรับใช้ถนนในชนบท
 Was the minibus really a motorhome? It was hard for Wen Lu to imagine without seeing it herself
รถมินิบัสเป็นรถมอเตอร์ไซค์หรือไม่? 
Hearing the knock on the door, Jiang Liushi turned around and then pressed the button to open the door
เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู Jiang Liushi หันไปรอบ ๆ และกดปุ่มเพื่อเปิดประตู
Wen Lu got on the minibus happily, and she could not wait to look around the inside and said, "Hello, I came to invite you to
Wen Lu ได้นั่งรถมินิบัสอย่างมีความสุขและเธอก็รอไม่ไหวที่จะมองไปรอบ ๆ ภายในและกล่าวว่า "สวัสดีฉันมาเชิญคุณมา
 wow!"The minibus’ interior was so cool that Wen Lu could not help but exclaim; even without completing her sentence
ว้าว! "การตกแต่งภายในของรถมินิบัสนั้นเย็นเหลือเกินที่ Wen Lu ไม่สามารถช่วย แต่ร้องอุทานออกมาได้แม้ว่าจะไม่มีประโยคก็ตาม
The interior was luxurious, although its size was not large, everything was arranged
การตกแต่งภายในที่หรูหราแม้จะมีขนาดไม่ใหญ่ทุกอย่างถูกจัด
 It didn’t give her any narrow feeling with those stuffed furniture
มันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกแคบ ๆ กับเฟอร์นิเจอร์ยัดไส้
 Wen Lu had a wonderful impression of it
Wen Lu มีความประทับใจอย่างมาก
After doomsday, although she was still living in her own home, the life conditions were worse than before
หลังจากวันโลกาวินาวินถึงแม้เธอจะยังมีชีวิตอยู่ในบ้านของเธอ แต่สภาพชีวิตก็แย่กว่าเมื่อก่อน
 There was no power and food
ไม่มีอำนาจและอาหาร
 For girls, it was a challenge using a toilet without water
สำหรับเด็กผู้หญิงก็คือความท้าทายในการใช้ห้องน้ำโดยไม่มีน้ำ
 She had to adapt to it
เธอต้องปรับตัวให้เข้ากับมัน
 Standing at the door, Wen Lu was surprised for a long time
ยืนขึ้นที่ประตู Wen Lu รู้สึกประหลาดใจเป็นเวลานาน
 It was not only because of the minibus’ luxury, but also because she met Jiang Liuhsi, who was described as a hero by Wen Xiaotian
ไม่ใช่เพราะความหรูหราของมินิบัสเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะเธอได้พบกับเจียงลิวฉีซึ่งเป็นวีรบุรุษของ Wen Xiaotian
 Wen Lu couldn’t see any signs of repairing
Wen Lu ไม่สามารถมองเห็นสัญญาณของการซ่อมได้
 A minibus with broken windows and lacunose surface had disappeared completely…"What can I do for you?" Until Jiang Liushi asked, Wen Lu was suddenly recovered
รถมินิบัสที่มีหน้าต่างแตกและผิวเคลือบฟันหายไปอย่างสมบูรณ์ ... "ฉันจะทำอะไรให้คุณได้บ้าง?" 
"Ah, sorry! Your car is excellent and I was stunned," Wen Lu said with a smile
"อ้อาาาาาาาาาาาารถของคุณยอดเยี่ยมและฉันก็ตะลึง" นายไต๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม
"Thank you," Jiang Liushi said
"ขอบคุณ" เจียงหลี่หลี่กล่าว
 Wen Lu's character was clearly much more energetic than Wen Xiaotian, but these two sisters had a common feature; their smile was sincere
ตัวละครของ Wen Lu มีพลังมากขึ้นกว่า Wen Xiaotian แต่ทั้งสองคนนี้มีคุณสมบัติร่วมกัน 
"I am here to invite you to eat
"ฉันมาที่นี่เพื่อเชิญคุณมากิน
 We had pretty good luck today, and we found half bag of rice
วันนี้เรามีโชคดีมากและเราพบถุงข้าวครึ่งหนึ่ง
 We can eat a fragrant fried rice together
เราสามารถทานข้าวผัดหอมกันได้
 It was very nice of you bringing my sister back
มันดีมากที่คุณพาน้องสาวกลับมา
 I feel indebted
ฉันรู้สึกเป็นหนี้บุญ
 Fortunately, you are here today
โชคดีที่คุณอยู่ที่นี่ในวันนี้
 Otherwise, I could only thank you without doing anything in return," Wen Lu said
มิฉะนั้นฉันจะขอบคุณคุณได้โดยไม่ต้องทำอะไรตอบแทน "นายเหวินกล่าว
 She felt very happy to serve Jiang Liushi with the best food they could provide
เธอรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เสิร์ฟ Jiang Liushi พร้อมกับอาหารที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถให้ได้
Eating fried rice was considered very good treatment
การทานข้าวผัดเป็นวิธีที่ดีมาก
 They had eaten all the food in the house and the surrounding neighborhood, but still they didn’t have food for two meals
พวกเขากินอาหารทั้งหมดในบ้านและบริเวณโดยรอบ แต่ก็ยังไม่มีอาหารสองมื้อ
 Without a refrigerator, a lot of food had decayed
หากไม่มีตู้เย็นอาหารเป็นจำนวนมากเน่าเปื่อย
 Only few food could be found, and that at the risk of meeting zombies
อาหารเพียงไม่กี่เท่านั้นที่สามารถพบได้และมีความเสี่ยงต่อการพบกับซอมบี้
 And those terrible motorcycle guys had already robbed everything from the local supermarkets and shops
และคนรถจักรยานยนต์ที่แย่ ๆ ได้ปล้นทุกอย่างจากซูเปอร์มาร์เก็ตท้องถิ่นและร้านค้า
 That meant the amount they could collect was small
นั่นหมายความว่าจำนวนเงินที่พวกเขาเก็บได้มีน้อย
 That bag of rice was hard-earned
ถุงข้าวที่ได้รับยาก
According to Wen Lu's speculation, Jiang Liushi and Wen Xiaotian must have had it worse than them
ตามการคาดเดาของ Wen Lu, Jiang Liushi และ Xiaotian Wen ต้องมีมันเลวร้ายยิ่งกว่าพวกเขา
 She had estimated that they would be extremely hungry because there was no food at all
เธอคาดว่าพวกเขาจะหิวมากเพราะไม่มีอาหารเลย
"Thank you
"ขอขอบคุณ
 But I don’t want to eat
แต่ฉันไม่อยากกิน
" Jiang Liushi's answer was very surprising
คำตอบของ Jiang Liushi น่าแปลกใจมาก
Wen Lu suddenly surprised for a moment, and then went on to say, "It will be my pleasure
เหวินหู่รู้สึกประหลาดใจชั่วครู่หนึ่งแล้วพูดต่อว่า "มันเป็นความสุขของฉัน
 Actually, it is just a meal, which is not worth mentioning compared you taking care of my sister
จริงๆแล้วมันเป็นแค่อาหารซึ่งไม่ควรพูดถึงเมื่อเทียบกับการดูแลน้องสาวของฉัน
""I am not polite, I really do not want," Jiang Liushi smiled and said
"ฉันไม่สุภาพฉันไม่ต้องการจริงๆ" Jiang Liushi ยิ้มและพูด
 These people lived so hard, how could he eat their food? Moreover, fried rice or anything else was unattractive to Jiang Liushi who had eaten mutant meat…On the other hand, Jiang Liushi was prepared for surprise attacks by the dozen strange survivors
คนเหล่านี้อาศัยอยู่อย่างหนัก, เขากินอาหารได้อย่างไร? 
 His car was full of food and gasoline, and raw meat was stored in the van
รถของเขาเต็มไปด้วยอาหารและน้ำมันเบนซินและเนื้อดิบถูกเก็บไว้ในรถตู้
 In post-apocalypse environment, no one could ensure absolute safety
ในสภาพแวดล้อมโพสต์ - สันทรายไม่มีใครสามารถมั่นใจได้ว่าปลอดภัยอย่างแท้จริง
 Wen Lu did not give up and kept inviting him for a few times
Wen Lu ไม่ยอมแพ้และยังคงชักชวนให้เขามาสักสองสามครั้ง
 Seeing Jiang Liushi shaking his head, she had to give up
เมื่อเห็น Jiang Liushi สั่นศีรษะเธอต้องยอมแพ้
She was about to get off, but suddenly she remembered something
เธอกำลังจะออกไป แต่ทันใดนั้นเธอจำอะไรได้บ้าง
 All of a sudden, she came back, taking something out from her long sleeves
ทันใดนั้นเธอก็กลับมาถอดอะไรออกจากแขนยาวของเธอ
"Firstly we mistakenly believed that you were one of those terrible guys, so we hastened to hide
"ประการแรกเราเข้าใจผิดว่าคุณเป็นคนเลวร้ายคนหนึ่งพวกเรารีบไปซ่อนตัว
 You took care of my sister, so I must thank you
คุณเอาใจใส่น้องสาวของฉันดังนั้นฉันต้องขอบคุณ
 Please keep it, do not say no!" Wen Lu without any explanation put something to his hands
โปรดอย่าพูดไม่ได้! "เหวินเฉิ่นไม่มีคำอธิบายใด ๆ ใส่มือเข้าไปในมือ
Jiang Liushi was stunned for a moment
เจียงหลี่ซูก็ตะลึงอีกสักครู่
 Seeing Wen Lu closely, in fact, he found she looked very cute even if she had a dirty face
เห็นอย่างใกล้ชิดกับ Wen Lu จริง ๆ แล้วเขาพบว่าเธอดูน่ารักมาก ๆ แม้ว่าเธอจะมีใบหน้าสกปรก
 Jiang Liushi chuckled seeing her bigger cheek, if he refused she would be angry
เจียงหลุยส์หัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นแก้มที่ใหญ่ขึ้นของเธอถ้าเขาปฏิเสธที่จะโกรธ
"Ok, I will accept it," Jiang Liushi said
"ตกลงฉันจะยอมรับมัน" เจียงหลี่ซูกล่าว
This was actually a pack of biscuits, that had been crushed
นี่เป็นของบิสกิตที่ถูกบดขยี้
 But from the residual temperature, it was clear that it was very precious to Wen Lu
แต่จากอุณหภูมิที่เหลือเห็นได้ชัดว่ามันมีค่ามากสำหรับ Wen Lu
 Although there was no shortage of food, Jiang Liushi took this package of biscuits in his hand and treasured it
แม้ว่า Jiang Liushi จะขาดแคลนอาหาร Jiang Liushi เอาห่อขนมปังกรอบไว้ในมือของเขา
"You don’t have much food?" Jiang Liushi asked
"คุณไม่มีอาหารมากหรอ?" 
"The food we collect is enough to eat, but those terrible guys are like vampires sucking us dry," Wen Lu shook her head and said
"อาหารที่เรารวบรวมก็พอกิน แต่คนเลวร้ายเหล่านั้นเหมือนแวมไพร์ดูดเราแห้ง" Wen Lu ส่ายหัวของเธอและกล่าวว่า
"Those terrible guys?""Yes, my sister told me that you also met the motorcycle group
"พวกแย่ ๆ เหรอ?" "ใช่พี่สาวบอกว่าคุณยังได้พบกับกลุ่มรถมอเตอร์ไซค์
" Wen Lu told everything to Jiang Liushi and did not forget to say, "Those people are terrible and you worked off our anger
"Wen Lu บอกทุกอย่างกับ Jiang Liushi และไม่ลืมที่จะพูดว่า" คนเหล่านั้นแย่มากและทำงานออกจากความโกรธของเรา
 You are excellent! But they indeed did something good
คุณยอดเยี่ยมมาก! 
 Originally, there were a lot zombies, but their leader lead zombies to the small town suburbs
ในขั้นต้นมีซอมบี้จำนวนมาก แต่ผู้นำของพวกเขานำซอมบี้ไปยังชานเมืองเล็ก ๆ ในเมือง
""Oh? Lead the zombies?" Jiang Liushi was quitely interested in the leader mentioned by Wen Lu
"" โอ้? 
 How were the zombies taken away by that leader?He felt that the town was strange as it had too little zombies, but did not expect that they had been driven away
ซอมบี้ถูกนำตัวไปจากผู้นำคนนี้อย่างไร? เขารู้สึกว่าเมืองนี้แปลกมากเพราะมีซอมบี้น้อยเกินไป แต่ไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะถูกขับออกไป
Generally speaking, one or two zombies could be dealt with by ordinary people
โดยทั่วไปแล้วซอมบี้หนึ่งหรือสองคนอาจถูกจัดการโดยคนธรรมดา
 If the number was large, most people would be serve as zombie food, even escaping was impossible
ถ้าจำนวนมากคนส่วนใหญ่จะทำหน้าที่เป็นอาหารผีดิบแม้กระทั่งการหลบหนีก็เป็นไปไม่ได้
 But that leader could actually take so many zombies away?"Those guys all followed him? Have you seen that leader?" Jiang Liushi asked
แต่ผู้นำคนนั้นอาจจะเอาซอมบี้จำนวนมากออกไปได้หรือ? "พวกเขาทุกคนตามเขาไปหรือไม่? 
"These people are his guard dogs, swaggering and following him
"คนเหล่านี้เป็นสุนัขเฝ้ายามของเขา, swaggering และปฏิบัติตามเขา
" Wen Lu said, "Anyway, I heard that he is very powerful, not your average person
"Wen Lu กล่าวว่า" อย่างไรก็ตามผมได้ยินมาว่าเขามีอำนาจมากไม่ใช่คนธรรมดาของคุณ
 Someone opposed him and was killed by him, but I haven’t seen him
มีคนคัดค้านเขาและถูกสังหารโดยเขา แต่ฉันไม่ได้เห็นเขา
""He is not an ordinary person
"" เขาไม่ใช่คนธรรมดา
" Jiang Liushi became more and more curious
Jiang Liushi เริ่มสงสัยมากขึ้น
"Well
"ดี
" Wen Lu suddenly realized something with a worried look and said, "They will come over today to plunder materials
"Wen Lu ก็รู้อะไรบางอย่างด้วยความกังวลและพูดว่า" วันนี้พวกเขาจะปล้นวัสดุ
 If they see your minibus, they will certainly cause you trouble
ถ้าพวกเขาเห็นรถมินิบัสของคุณพวกเขาแน่นอนจะทำให้คุณลำบาก
""I think
""ฉันคิด
"Although Jiang Liushi felt pity for Wen Lu and so on, he was willing to help but unable to do anything about this
"แม้ว่า Jiang Liushi รู้สึกสงสารสำหรับ Wen Lu และอื่น ๆ เขาก็ยินดีที่จะช่วย แต่ไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้
 Those guys were hateful, but there were few zombies because of their boss
คนเหล่านี้เกลียดชัง แต่มีซอมบี้น้อยเพราะเจ้านายของพวกเขา
 Although others complained and hated them, there was no resistance
แม้ว่าคนอื่น ๆ บ่นและเกลียดพวกเขาไม่มีความต้านทาน
 More importantly, the other side was too strong, and they could not resist
ที่สำคัญกว่าด้านอื่น ๆ ก็แข็งแรงเกินไปและพวกเขาก็ไม่สามารถต่อต้านได้
They were hungry because of those terrible guys, but if the zombies were everywhere, they may already have had filled a zombie's stomach
พวกเขาหิวเพราะพวกแย่ ๆ แต่ถ้าซอมบี้อยู่ทุกหนทุกโรงพวกเขาอาจจะเต็มไปด้วยกระเพาะอาหารของผีดิบ
 If he could take Wen Lu and Wen Xiaotian away, they would be sent to a more secure and stable place
ถ้าเขาสามารถนำ Wen Lu และ Wen Xiaotian ไปพวกเขาจะถูกส่งไปยังสถานที่ปลอดภัยและมั่นคงมากขึ้น
 Jiang Liushi did not mind doing so
Jiang Liushi ไม่คิดจะทำเช่นนั้น
 But he did not know how the next journey would be, also he knew nothing about the Nanjing City’s situation
แต่เขาไม่ทราบว่าการเดินทางครั้งต่อไปจะเป็นอย่างไรนอกจากนี้เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ของเมืองหนานจิง
 Taking these two sisters was easy, but how would he take care of them in the future?So after listening the words of Wen Lu, Jiang Liushi did not know how he could help
การได้น้องสาวสองคนนี้เป็นเรื่องง่าย แต่เขาจะดูแลพวกเขาในอนาคตได้อย่างไรหลังจากฟังคำพูดของ Wen Lu Jiang Liushi ไม่ทราบว่าเขาจะช่วยได้อย่างไร
 However, if he left, they would be implicated because he had killed some tpeople from their gang
อย่างไรก็ตามถ้าเขาออกไปพวกเขาจะเกี่ยวข้องเพราะเขาได้ฆ่าคนบางคนจากแก๊งของพวกเขา
 His first priority was to look for his sister
ความสำคัญอันดับแรกของเขาคือการหาน้องสาวของเขา
"Where is your town's gas station?" Jiang Liushi had important business to do
"ปั๊มน้ำมันในเมืองของคุณอยู่ที่ไหน?" 
 The gas from big cities’ gas stations must have been collected by the military
แก๊สจากสถานีบริการน้ำมันของเมืองใหญ่ต้องถูกเก็บรวบรวมโดยทางทหาร
 And this town was likely Jiang Liushi’s last hope for before leaving for Nanjing City
และเมืองนี้น่าจะเป็นความหวังครั้งสุดท้ายของ Jiang Liushi ก่อนที่จะเดินทางออกจากเมืองหนานจิง
 Otherwise he could only continue collecting from abandoned vehicles, it would be a waste of precious time
มิฉะนั้นเขาจะสามารถเก็บรวบรวมยานพาหนะที่ถูกทอดทิ้งได้ก็จะเป็นการเสียเวลาอันมีค่า
 "Gas station? Do you need to refuel?" Wen Lu looked at the minibus, thinking that the fuel consumption of such a car would be extremely large…"Yes," he said, "I'm going to need a lot of gas
"สถานีบริการน้ำมันหรือไม่?" คุณจำเป็นต้องเติมเชื้อเพลิงหรือไม่? " 
""This
""นี้
" Wen Lu exposed some embarrassed look and said, "You must not go to the gas station, but there are a lot of abandoned cars on the road
"Wen Lu สัมผัสหน้าดูอายและพูดว่า" คุณไม่ต้องไปที่สถานีบริการน้ำมัน แต่มีรถที่ถูกทิ้งร้างอยู่บนท้องถนน
 If you’re lucky, the you’ll refuel with the gas you need
ถ้าคุณโชคดีคุณจะเติมน้ำมันด้วยแก๊สที่คุณต้องการ
"
"