Chapter 3 FRS: Chapter 3 – Unknown Murderer (3) Translator: Momoe Pom TLC: Puissansa Editor:  Isabelle First Published on Ainushi
บทที่ 3 FRS: บทที่ 3 - ฆาตกรที่ไม่รู้จัก (3) นักแปล: Momoe Pom TLC: Puissansa Editor: อิสซาเบลตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ Ainushi
        Right after Fan JiJing and the others had been attacked, Hua HuaiXiu came to visit
ทันทีที่ Fan JiJing และคนอื่น ๆ ถูกโจมตี Hua HuaiXiu ก็มาเยี่ยมชม
 It was such a coincidence that Song BoLin could not help but suspect a connection between them
เป็นเรื่องบังเอิญที่ Song BoLin ไม่สามารถช่วยได้ แต่สงสัยว่าจะเชื่อมต่อกัน
 He pondered for a moment, then sent out a trusted disciple to lead Hua HuaiXiu to the hall while randomly bringing Fan JiJing and the others into a guest room
เขาขบคิดสักครู่หนึ่งแล้วส่งลูกศิษย์คนหนึ่งที่เชื่อถือได้เพื่อนำ Hua HuaiXiu ไปที่ฮอลล์ขณะที่สุ่มนำ Fan JiJing และคนอื่น ๆ เข้าห้องพัก
 Since his mind was loaded with thoughts, he failed to notice the others’ expressions when he pushed open the door until the powder fragrance caught his attention
ตั้งแต่ความคิดของเขาเต็มไปด้วยความคิดเขาไม่ได้สังเกตเห็นการแสดงออกของผู้อื่นเมื่อเขาผลักดันให้เปิดประตูจนกว่ากลิ่นผงจะดึงดูดความสนใจของเขา
 His embarrassment burst out in the form of anger as he raised his head and was struck by the sight of two dudou [1] hanging over the screen
ความอับอายของเขาโผล่ออกมาในรูปของความโกรธขณะที่เขาเงยศีรษะขึ้นและถูกมองด้วยภาพสองคนที่แขวนอยู่บนหน้าจอ
 “Whose room is this?!” ShangGuan DingNing was utterly embarrassed that she almost cried
"ห้องนี้มีใคร?" ShangGuan DingNing รู้สึกอายมาก ๆ ว่าเธอเกือบจะร้องไห้
 However, she had to hold it back and force herself to reply: “Shishu, it’s my room
อย่างไรก็ตามเธอต้องแบกมันไว้และบังคับให้เธอตอบว่า "Shishu เป็นห้องของฉัน
” “Your room, your room…” Song BoLin wanted to scold her, but after a few deep breaths he could not think of an excuse, so he only said angrily, “Why don’t you close the door?” ShangGuan DingNing answered, “It was closed,” feeling wronged
"ห้องของคุณห้องของคุณ ... " Song BoLin อยากจะข่มขู่เธอ แต่หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ เขาไม่สามารถคิดแก้ตัวได้ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างโกรธเท่านั้น "ทำไมคุณถึงไม่ปิดประตู?" ShangGuan DingNing ตอบ 
 “Then how come it…” Song BoLin lowered his head and looked at the latch on ground that he had forcefully broke
"แล้วทำไมมันถึงมา ... " Song BoLin ก้มหัวลงและมองไปที่สลักบนพื้นดินว่าเขายากจนมาก
 “Why is the latch so weak?” Everyone stared at the ground
"ทำไมสลักจึงอ่อนแอ?" ทุกคนจ้องมองที่พื้น
 Song BoLin also found himself acting unreasonably, so he ferociously said to ShangGuan DingNing, “Next time, don’t choose a room that can be found this easily!” “Yes, shishu
เขาจึงพูดอย่างดุเดือดกับ ShangGuan DingNing ว่า "ครั้งต่อไปอย่าเลือกห้องที่สามารถหาได้ง่ายๆ!" "ใช่ shishu
” ShangGuan DingNing responded through her clenched teeth
"ShangGuan DingNing ตอบผ่านฟันที่ขมวดคิ้วของเธอ
 Song BoLin angrily turned around and asked Zhu LiaoDa: “Where is your room?”   Of course there was no dudou in Zhu LiaoDa’s room, but there were socks and shoes
Song BoLin โกรธหันกลับมาและถาม Zhu LiaoDa: "ห้องของคุณอยู่ที่ไหน?" แน่นอนไม่มี Dudou ในห้อง Zhu LiaoDa แต่มีถุงเท้าและรองเท้า
 Very stinky socks and shoes
ถุงเท้าและรองเท้าที่เหม็นมาก
 As Song BoLin entered the room, he immediately felt that it was hard to breathe, as if someone had covered his mouth and nose
เมื่อ Song BoLin เดินเข้าไปในห้องเขาก็รู้สึกว่ามันยากที่จะหายใจราวกับมีคนมาปิดปากและจมูกของเขา
 “This…” He opened his mouth, which only caused him to suck in more of the stink
"นี่ ... " เขาเปิดปากซึ่งทำให้เขาดูดกลิ่นเหม็นมากขึ้นเท่านั้น
 Seeing Song BoLin was about to roll his eyes and faint, Fan JiJing and Guan Xing instantly opened windows and doors to let the smell dissipate
เมื่อเห็นเพลง BoLin กำลังจะม้วนตาและจางหาย Fan JiJing และ Guan Xing ทันทีเปิดหน้าต่างและประตูเพื่อให้กลิ่นกระจายไป
 “Shishu
“Shishu
” Zhu LiaoDa was already prepared for rebukes, seeing how livid Song BoLin was
"Zhu LiaoDa เตรียมพร้อมสำหรับการตำหนิและเห็นว่า Song BoLin เป็นอย่างไร
 Song BoLin glared at him bitterly, then spoke despite the stuffiness in his chest: “The fact that Zhangmen was killed on Mount Jiuhua is a shame to the entire Jiuhua Sect
Song BoLin จ้องมองเขาอย่างขมขื่นแล้วพูดแม้จะมีอาการหงุดหงิดในหน้าอกของเขา: "ความจริงที่ว่า Zhangmen ถูกสังหารบน Mount Jiuhua เป็นเรื่องน่าอับอายที่ทั้ง Jiuhua Sect
 Until the murderer is caught, no one is allowed to leak a word to anyone! If someone asks about it, just tell them Zhangmen is in seclusion [2]
จนกว่าฆาตกรจะถูกจับได้ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้รั่วไหลของคำกับทุกคน! 
” Fan JiJing looked reluctant
Fan JiJing มองไม่เต็มใจ
 Song BoLin’s words were originally addressed to him, so he further supplemented: “Cousins [3] included
คำพูดของ Song BoLin ถูกส่งไปหาเขาก่อนดังนั้นเขาจึงเสริมว่า "Cousins ​​[3] รวมอยู่ด้วย
” Fan JiJing said, “Then I’ll enter seclusion too
"Fan JiJing กล่าวว่า" แล้วฉันก็จะเข้าสู่ความสันโดษด้วย
” “…” Song BoLin was so angry his clenched teeth creaked
"" ... "Song BoLin โกรธมากที่ฟันกรามของเขาหงุดหงิด
 “Entering seclusion right after you come back to Jiuhua, aren’t you simply telling others that unspeakable things have happened in the Jiuhua Sect?” Fan JiJing replied, “Of all things I’ve done in life, there is nothing that is inconceivable
"การเข้าสู่ความเป็นอิสระหลังจากที่คุณกลับมาที่ Jiuhua ไม่ใช่คุณเพียงแค่บอกคนอื่นว่าสิ่งที่พูดไม่ได้เกิดขึ้นในนิกาย Jiuhua หรือไม่" Fan JiJing ตอบว่า "ในทุกสิ่งที่ฉันได้ทำขึ้นในชีวิตมีอะไรที่ไม่น่าเชื่อ
” “But you didn’t kill Zhangmen shixiong! How does it even concern you? Why do you need to inform others about it?” “‘Truth is the beginning and end of existence
"" แต่คุณไม่ได้ฆ่า Zhangmen shixiong! 
 Without truth there is no existence
ไม่มีความจริงไม่มีชีวิตอยู่
 It is for this reason that the moral man values truth
ด้วยเหตุนี้เองที่คุณธรรมเห็นคุณค่าความจริง
 [4] ’ ” Fan JiJing responded, “Cousin has always treated me like his sibling, how could I have the heart to lie to him?” Song BoLin wanted to crack open his head with a hammer to see if it was filled with wood
"แฟนลูกพี่ลูกน้องทำกับฉันเหมือนพี่น้องของเขาจริงๆฉันจะมีหัวใจที่จะโกหกเขาได้อย่างไร?" Song BoLin อยากจะเปิดหัวด้วยค้อนเพื่อดูว่ามันเต็มไปด้วยไม้หรือไม่
 “You…” Nonetheless, Fan JiJing gazed back with even bigger and wider eyes than him
"คุณ ... " อย่างไรก็ตามแฟนจีจิ่งกลับมามองด้วยตาที่กว้างและกว้างกว่าเขา
 Fortunately, most of the smells inside the room had dissipated, allowing him to regain a bit of his better mood
โชคดีที่กลิ่นส่วนใหญ่ภายในห้องก็หายไปทำให้เขารู้สึกดีขึ้น
 “Forget it
"ลืมไปเถอะ
 Hua HuaiXiu might not even ask about Zhangmen
Hua HuaiXiu อาจไม่ได้ถามเกี่ยวกับ Zhangmen
” The sound of rapid footsteps came from outside, followed by a disciple’s voice coming from outside the door: “Master
"เสียงฝีเท้าที่รวดเร็วมาจากข้างนอกตามด้วยเสียงของศิษย์มาจากข้างนอกประตู:" นาย
” “What’s the matter?” asked Song BoLin
"" มีอะไรเกิดขึ้น? "Song BoLin ถาม
 “Third Hua Gongzi would like to meet with Zhangmen
"สาม Gongzi หัวต้องการพบกับ Zhangmen
” “…” Song BoLin looked towards Fan JiJing
"" ... "Song BoLin มองไปทาง Fan JiJing
 The determination on Fan JiJing’s face did not change
การตัดสินใจในหน้า Fan JiJing ไม่ได้เปลี่ยนไป
 “Let him wait there for now
"ให้เขารออยู่ที่นั่นตอนนี้
” He let out a breath, as if he had made a very important decision
"เขาปล่อยให้ลมหายใจราวกับว่าเขาได้ตัดสินใจที่สำคัญมาก
 “If this is what you insist, then I’m afraid that I have to…” “Shishu, please have mercy on him
"ถ้านี่คือสิ่งที่คุณยืนยันแล้วฉันกลัวว่าฉันจะต้อง ... " "Shishu กรุณามีเมตตากับเขา
” Shi JiZhong frowned
"ชิจิซุงขมวดคิ้ว
 Guan Xing subtly took half a step forward
กวนซิงอย่างละเอียดเอาก้าวไปข้างหน้าครึ่งก้าว
 Zhu LiaoDa hesitated for a moment, then followed him
Zhu LiaoDa ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตามเขาไป
 ShangGuan DingNing’s face had been pale for a while, and now she was on the verge of screaming
ใบหน้าของ ShangGuan DingNing จางหายไปชั่วขณะหนึ่งและตอนนี้เธอกำลังจะกรีดร้อง
 “Have mercy?” Song BoLin stared at them coldly: “What do you think I was going to do?” Fan JiJing stepped out from behind Guan Xing, looked at him sincerely and said, “It is I who disobeyed shishu’s order
"คุณมีความเมตตาไหม?" Song BoLin จ้องที่พวกเขาอย่างเย็นชา: "คุณคิดว่าฉันจะทำอะไร?" Fan JiJing ก้าวออกมาจากด้านหลัง Guan Xing มองเขาอย่างจริงใจและพูดว่า "ฉันเป็นคนไม่เชื่อฟังคำสั่งของ shishu
 Even if shishu decides to punish me, I will have no word against it
แม้ว่า shishu จะลงโทษฉันฉันก็จะไม่มีคำพูดใด ๆ กับมัน
” “Then you better atone for what you did
"" แล้วคุณดีกว่าชดใช้สำหรับสิ่งที่คุณทำ
” Song BoLin said, “I’ll give you half a month to find out who the murderer is
"Song BoLin กล่าวว่า" ฉันจะให้คุณครึ่งเดือนเพื่อหาคนที่เป็นฆาตกร
 Otherwise, it won’t be as simple a wrong as disobeying my orders
มิฉะนั้นจะไม่ผิดอย่างที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของฉัน
” Fan JiJing responded solemnly, “Even if shishu doesn’t ask me, I would never have allowed the murderer to go unpunished
"Fan JiJing ตอบอย่างเคร่งขรึมว่า" แม้ว่า shishu จะไม่ถามฉัน แต่ฉันก็ไม่ยอมปล่อยให้ฆาตกรไปไม่มีที่ติ
” “Also,” So BoLin continued, “within this half month, your cousin is not allowed to leave Mount Jiuhua even half a step, nor is he allowed to use mailing pigeons or write letters
"นอกจากนี้" ดังนั้น BoLin กล่าวต่อ "ภายในช่วงครึ่งเดือนนี้ลูกพี่ลูกน้องของคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากภูเขา Jiuhua ได้ครึ่งขั้นตอนและไม่อนุญาตให้ใช้นกพิราบส่งหรือเขียนจดหมาย
 Basically, don’t let the news leave here
โดยพื้นฐานแล้วอย่าปล่อยให้ข่าวออกจากที่นี่
” Fan JiJing opened his mouth
"Fan JiJing เปิดปาก
 Song BoLin cut him off immediately
Song BoLin ตัดเขาออกทันที
 “If you still take me as your shishu, then do it as I said
"ถ้าคุณยังพาฉันไปที่ชิชุของคุณฉันก็ทำตามที่ฉันพูด
” “But cousin and the Hua Family…” Fan JiJing knew how many rules the Hua Family had, so he was reluctant to give his cousin a hard time
"" แต่ลูกพี่ลูกน้องกับครอบครัวหัวหิน "Fan JiJing รู้ว่า Hua Family มีกฎอะไรบ้างเขาจึงลังเลที่จะให้ลูกพี่ลูกน้องของเขาเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก
 “Do you think that just because you don’t lie, no one else in this world lies? ” Song BoLin let out a sigh
"คุณคิดว่าเพียงเพราะคุณไม่ได้โกหกไม่มีใครในโลกนี้อยู่? 
 “Nevermind, I’ll go talk to him
"ไม่เป็นไรฉันจะไปพูดคุยกับเขา
” Fan JiJing felt relieved
"Fan JiJing รู้สึกโล่งใจ
 If Song BoLin had really asked him to say it, he would not know how to even start
ถ้า Song BoLin ได้ขอให้เขาพูดอย่างนั้นจริงๆเขาก็ไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นอย่างไร
 Song BoLin glanced at the others and said, “Since you all kept saying that it was some other person who killed your master, you should have clear consciences then
Song BoLin เหลือบคนอื่น ๆ และพูดว่า "ตั้งแต่พวกคุณทุกคนบอกว่าเป็นคนอื่นที่ฆ่านายคุณควรมีจิตสำนึกที่ชัดเจน
 Assist him with all you have to solve the case as soon as possible
ช่วยเหลือเขาด้วยทั้งหมดที่คุณต้องแก้ปัญหาโดยเร็วที่สุด
” Zhu LiaoDa considered the matter quickly as he said, “But that person is so skilled in martial arts…” Song BoLin said, “Why not just say that you are unskilled?” Zhu LiaoDa did not dare to say anything else
"Zhu LiaoDa พิจารณาเรื่องนี้อย่างรวดเร็วในขณะที่เขาพูดว่า" แต่คนนั้นมีฝีมือในด้านศิลปะการต่อสู้ ... "Song BoLin กล่าวว่า" ทำไมไม่พูดว่าคุณไม่ชำนาญ? "Zhu LiaoDa ไม่กล้าพูดอะไรอีก
 “I’ll go meet Hua HuaiXiu
"ฉันจะไปพบ Hua HuaiXiu
” Song BoLin swung his sleeve and left
"Song BoLin เหวี่ยงแขนออกไป
 Everyone else was left inside the room, each occupied with their own thoughts
คนอื่น ๆ ถูกทิ้งไว้ในห้องแต่ละคนก็อยู่ในความคิดของตัวเอง
 Zhu LiaoDa could not resist and spoke first: “Where is third shidi going to start from?” Fan JiJing answered, “I want to ask shishu for permission to see Master’s remains
Zhu LiaoDa ไม่สามารถต้านทานและพูดก่อนได้ว่า "ไหน shidi ที่สามจะเริ่มจากไหน?" Fan JiJing ตอบว่า "ฉันต้องการขอให้ shishu อนุญาตให้ดูซากศพของนาย
” His words stunned everyone in the room
"คำพูดของเขาตะลึงทุกคนในห้อง
 Not only were Zhu LiaoDa and ShangGuan DingNing moved, but Shi JiZhong and Guan Xing also showed surprise on their faces
Zhu LiaoDa และ Shangguan DingNing ไม่เพียง แต่ย้ายไป แต่ Shi JiZhong และ Guan Xing ยังแสดงความประหลาดใจบนใบหน้าของพวกเขา
 Zhu LiaoDa was the first to snap out of it
Zhu LiaoDa เป็นคนแรกที่หลบหนีออกมา
 He then clapped and said, “Indeed!” ShangGuan DingNing said softly, “But shishu may not agree
จากนั้นเขาก็ตบและพูดว่า "แน่นอน!" ShangGuan DingNing กล่าวเบา ๆ "แต่ shishu อาจไม่เห็นด้วย
” Zhu LiaoDa gave Fan JiJing’s shoulder a slap with a laugh:, “Now it’s Song Shishu asking third shidi to investigate the case
"Zhu LiaoDa ให้ไหล่ Fan JiJing ด้วยเสียงหัวเราะ:" ตอนนี้เพลงของ Shishu ขอให้ shidi คนที่สามสอบสวนคดี
 Since he asked him to investigate, then how could he refuse to let him examine the remains?” “Shidi
ตั้งแต่เขาถามให้เขาสอบสวนแล้วเขาจะปฏิเสธที่จะให้เขาตรวจซากศพได้อย่างไร? "" ชิดะ
” Guan Xing’s words were normally scant, but every sentence he spoke carried weight
คำพูดของ Guan Xing เป็นเรื่องปกติแต่ว่าประโยคที่เขาพูดนั้นมีน้ำหนักมาก
 At the moment, Zhu LiaoDa did not dare to say anymore
ในขณะนี้จู้ LiaoDa ไม่กล้าที่จะพูดอีกต่อไป
 Guan Xing looked at Fan JiJing and said, “This case is covered with layers of fogs, if you want to investigate it thoroughly, I’m afraid you’ll encounter quite a few obstacles
Guan Xing มองไปที่ Fan JiJing และกล่าวว่า "กรณีนี้ปกคลุมไปด้วยหมอกหลายชั้นถ้าคุณต้องการตรวจสอบอย่างละเอียดฉันกลัวว่าคุณจะเจอกับอุปสรรคมากมาย
” Fan JiJing saluted [5] and said, “I understand
"Fan JiJing saluted [5] และพูดว่า" ฉันเข้าใจ
” Guan Xing only nodded
"กวนซิ่งพยักหน้าเท่านั้น
 “That’s good
"ดีแล้ว
” Zhu LiaoDa swept his eyes over them and said, “People say that ‘If brothers are of the same mind, their sharpness can cut through metal
"Zhu LiaoDa กวาดตาของพวกเขาเหนือพวกเขาและกล่าวว่า" คนบอกว่า 'ถ้าพี่น้องมีใจเดียวกันความคมชัดของพวกเขาสามารถตัดผ่านโลหะได้
’ Although we are not biological brothers but mere shixiongdi, as long as we unite our minds and efforts, there is nothing that we can’t do!” Shi JiZhong said frigidly, “The only person appointed for the investigation is third shixiong
แม้ว่าเราจะไม่ใช่พี่น้องทางชีววิทยา แต่เป็นแค่ shixiongdi ตราบเท่าที่เรารวมตัวกันทั้งจิตใจและความพยายามของเราแล้วก็ไม่มีอะไรที่เราไม่สามารถทำได้! "ชิจิซุงกล่าวอย่างเข้มงวด" คนที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้สอบสวนเท่านั้นเป็นคนที่สาม
” Zhu LiaoDa said, “So what? Shouldn’t we, as shixiongdi, help each other? Are you saying we should leave third shixiong to face the deadline alone a half month later?” Shi JiZhong said, “You too are one of the suspects
Zhu LiaoDa กล่าวว่า "แล้วล่ะ? 
” “You,” Zhu LiaoDa almost lost his temper
"" คุณ "จู้ LiaoDa เกือบจะสูญเสียอารมณ์ของเขา
 However, as he glanced at Guan Xing who was standing next to him, he made some effort to suppress the anger and said, “Weren’t you the same?” ShangGuan DingNing, seeing that Fan JiJing had been silently staring out of the window for a moment, came to his side and said softly, “What is third shixiong looking at?” Fan JiJing replied, “I’m wondering what shishu will say to cousin
อย่างไรก็ตามเมื่อเขามองไปที่กวนอิงที่กำลังยืนอยู่ข้างๆเขาเขาพยายามจะปราบปรามความโกรธและพูดว่า "คุณไม่ได้เหมือนกันหรือ?" ShangGuan DingNing เมื่อเห็นว่า Fan JiJing เงียบ ๆ จ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง 
”   Although Hua HuaiXiu had finished his talk with Song BoLin quickly and settled into the room right next to Fan JiJing, he still didn’t know what Song BoLin said to him
"ถึงแม้ว่า Hua HuaiXiu จะพูดคุยกับ Song BoLin อย่างรวดเร็วและนั่งลงห้องที่อยู่ถัดจาก Fan JiJing แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่า Song BoLin พูดอะไรกับเขา
 Sitting on the side, Hua HuaiXiu was slowly brewing tea as he ordered disciples from the Jiuhua Sect to change the beddings into the ones he had brought
นั่งอยู่ด้านข้างหัวห้วยซิวกำลังชงชาอย่างช้าๆขณะที่เขาสั่งให้สาวกจากนิกาย Jiuhua เปลี่ยนชุดเครื่องนอนให้เป็นของที่เขานำมา
 Fan JiJing couldn’t stop himself from asking, “Cousin, why did you come to Jiuhua?” Hua HuaiXiu answered without raising his eyelids: “I felt like coming, so I came
Fan JiJing ไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้จากการถามว่า "ลูกพี่ลูกน้องทำไมคุณถึง Jiuhua?" Hua HuaiXiu ตอบโดยไม่ต้องยกเปลือกตา: "ฉันรู้สึกเหมือนมา
” “But hasn’t Hua Family been urging you to go home?” Hua HuaiXiu said, “I have been back already
"" แต่ครอบครัวหัวหินไม่ได้ขอร้องให้คุณกลับบ้านไหม "หัวห้วยซึงกล่าวว่า" ฉันกลับมาแล้ว
” “This fast?” Fan JiJing was slightly shocked
"เร็วไหม?" Fan JiJing ตกใจเล็กน้อย
 According to what he knew, the Hua Family had exceptionally strict rules, and their clansmen are required to spend several months with their parents each year
ตามที่เขารู้ครอบครัวหัวหินมีกฎระเบียบที่เข้มงวดเป็นพิเศษและพวกพ้องของพวกเขาต้องใช้เวลาหลายเดือนกับพ่อแม่ในแต่ละปี
 Unless something important happened, it would be impossible for them to allow Hua HuaiXiu to leave right after he had gone back
เว้นเสียแต่ว่ามีบางสิ่งที่สำคัญเกิดขึ้นก็คงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะอนุญาตให้หัวห้วยซังออกจากบ้านได้ทันที
 Hua HuaiXiu turned his head and looked at the Jiuhua disciples who were sweating from making the beds
Hua HuaiXiu หันศีรษะและมองไปที่สาวก Jiuhua ที่กำลังเหงื่อออกจากการทำเตียง
 He slightly raised his eyebrows, then stood up and said, “Thank you everyone, I can take care of the rest myself
เขาขยับคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วก็ลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า "ขอบคุณทุกคนที่ฉันสามารถดูแลตัวเองได้
” As if they had been given an amnesty, the Jiuhua disciples saluted one by one and then hastened to take their leave
"ราวกับว่าพวกเขาได้รับการให้อภัยสาวกของ Jiuhua ทักทายทีละคนแล้วรีบไปลา
 After they closed the door, Hua HuaiXiu sat back down and said, “I ran away from home
หลังจากที่ปิดประตูหัวห้วยซิวนั่งลงและพูดว่า "ฉันวิ่งหนีออกจากบ้าน
” Fan JiJing was stunned
Fan JiJing รู้สึกทึ่ง
 “Why?” “To escape from marrying
"ทำไม?" "หนีจากการแต่งงาน
” “Was she the Song Guniang [6] that we met in Ankang City last time? I think she is very graceful and will make a good spouse
"เธอเป็นเพลง Guniang [6] ที่เราเจอกันที่เมือง Ankang เมื่อครั้งที่แล้วหรือ? 
” Hua HuaiXiu’s hand, which was holding the teapot, paused for a moment before he steadily filled Fan JiJing’s cup and asked, “Oh? So you like
มือของ Hua HuaiXiu จับกาน้ำชาหยุดพักสักครู่ก่อนที่เขาจะเติมถ้วย Fan JiJing อย่างต่อเนื่องและถามว่า "โอ้? 
” Fan JiJing shook his hand immediately and denied it
Fan JiJing จับมือทันทีและปฏิเสธมัน
 “Of course not
"แน่นอนไม่ได้
” “Not her
"" ไม่ใช่เธอ
” Hua HuaiXiu pointed to the cup in front of him with his eyes
"หัวห้วยซึงชี้ไปที่ถ้วยตรงหน้าเขาด้วยดวงตา
 “Have some tea
"มีชาบ้าง
” Fan JiJing picked up the cup without any suspicion and took a sip
"Fan JiJing หยิบถ้วยขึ้นมาโดยไม่สงสัยและจิบ
 His face crinkled at once
ใบหน้าของเขาย่นไปในทันที
 “Tastes so bitter
"รสชาติที่ขมขื่นมาก
” Hua HuaiXiu laughed proudly
Hua HuaiXiu หัวเราะอย่างภาคภูมิใจ
 “This is corptis [7]
"นี่คือ corptis [7]
 Of course it would be bitter
แน่นอนมันจะขม
” Fan JiJing said, “Why did you brew corptis?” “It’s for you,” replied Hua HuaiXiu with a smile, “it’s good for your body
"Fan JiJing กล่าวว่า" ทำไมคุณถึงต้ม corptis? "" มันสำหรับคุณ "Hua HuaiXiu ตอบด้วยรอยยิ้ม" มันดีสำหรับร่างกายของคุณ
” Fan JiJing stared at the liquid inside his cup with a face more bitter than the corptis
"Fan JiJing จ้องมองที่ของเหลวภายในถ้วยของเขาด้วยใบหน้าที่ขมมากขึ้นกว่า corptis
 Author’s Notes: Rankings of Last Generation: 1) Bu LouLian 2) Song BoLin 3) Bian Feng (Hasn’t shown up yet) 4) Fan Ying (Fan JiJing’s father) 5) Wu ChangBo   Rankings of Current Generation: 1) Guan Xing 2) Zhu LiaoDa 3) Fan JiJing 4) ShangGuan DingNing 5) Shi JiZhong   Translation Notes Dudou: Female underwear for ancient Chinese [back] Seclusion: The original term is Biguan (闭关)
(Fan JiJing's father) 5) Wu ChangBo Rankings of Current Generation: 1) Guan Xing (ยังไม่มีการแสดง) 4) Fan Ying (พ่อของ Fan JiJing) 5) Wu ChangBo Rankings of Current Generation: 1) Guan Xing 
 Martial artists may choose to enter seclusion, which means they lock themselves inside a closed space to prevent distractions from the outside world in order to focus on training their skills or mentality
ศิลปินนักรบอาจเลือกที่จะเข้าสู่ความสันโดษซึ่งหมายความว่าพวกเขาล็อกตัวเองภายในพื้นที่ปิดเพื่อป้องกันการรบกวนจากโลกภายนอกเพื่อมุ่งเน้นการฝึกทักษะหรือความคิดของพวกเขา
 [back] Cousin: The original word biaoge (表哥) refers to elder cousin (male) from the mother’s side
[กลับ] ลูกพี่ลูกน้อง: คำว่า biaoge (表哥) หมายถึงลูกพี่ลูกน้อง (ชาย) จากมารดา
 For the sake of length it will be referred to as ‘cousin’ in this story
เพื่อประโยชน์ของความยาวมันจะเรียกว่า 'ลูกพี่ลูกน้อง' ในเรื่องนี้
 [back] The passage was taken from Zhongyong or The Doctrine of the Mean
[กลับ] ข้อความนี้ถูกนำมาจาก Zhongyong หรือ The Doctrine of the Mean
 [back] Referring to fist salutation (抱拳礼) which is often used by people who practice martial arts
[ย้อนกลับ] อ้างอิงคำกำปั้น (抱拳礼) ซึ่งมักใช้โดยผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้
 [back] Guniang: polite suffix for young girls, like Miss
[กลับ] Guniang: คำต่อคำสุภาพสำหรับเด็กสาวเช่น Miss
 [back] Coptis Chinensis: herb that is used in Chinese medicine known for its bitterness
[กลับ] Coptis Chinensis: สมุนไพรที่ใช้ในการแพทย์แผนจีนที่รู้จักกันในความขมขื่น
 [back]
[กลับ]