Chapter 4 FRS: Chapter 4 – Unknown Murderer (4) Translator: Momoe Pom TLC: Puissansa Editor:  Isabelle First Published on Ainushi
บทที่ 4 FRS: บทที่ 4 - ฆาตกรที่ไม่รู้จัก (4) นักแปล: Momoe Pom TLC: Puissansa Editor: อิสซาเบลตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ Ainushi
        Corptis helps to clear away heat and toxins
Corptis ช่วยล้างความร้อนและสารพิษ
 After drinking two full cups of it followed by a piece of candied fruit, Fan JiJing felt alive again and was not as befuddled as he was when he had returned to the Jiuhua Sect
หลังจากที่ดื่มน้ำเต็มสองถ้วยแล้วตามด้วยผลไม้ที่หวาน Fan JiJing รู้สึกว่ามีชีวิตอยู่อีกและไม่มึนตึงในขณะที่เขากำลังกลับไปที่นิกาย Jiuhua
 Hua HuaiXiu took out another tea set to brew a separate pot
Hua HuaiXiu หยิบชุดชาอีกชุดหนึ่งมาชงหม้อแยกต่างหาก
 Fan JiJing watched him in silence
แฟนจีจิ่งเฝ้าดูเขาเงียบ ๆ
 From the parting at his parents’ graves when he was young to the reunion many years later, the long time in between was left blank
เมื่อแยกย้ายกันไปที่หลุมฝังศพของบิดามารดาเมื่อตอนที่ยังอายุน้อยอยู่ในการชุมนุมกันหลายปีต่อมาเวลาที่อยู่ระหว่างถูกปล่อยทิ้งไว้
 Too much had changed since then
มากเกินไปมีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่นั้น
 For example, the boy who was once obsessed with fragmented quotes from saints had now grown into such an elegant and graceful gentleman that stood out from the rest of the crowd
ยกตัวอย่างเช่นเด็กที่เคยหมกมุ่นอยู่กับคำพูดที่แยกส่วนจากนักบุญได้เติบโตขึ้นในขณะนี้เป็นสุภาพบุรุษสง่างามและสง่างามที่ยืนออกจากส่วนที่เหลือของฝูงชน
 As if he felt Fan JiJing’s glare, Hua HuaiXiu’s mouth curved up a bit
ราวกับว่าเขารู้สึกวูบวาบของ Fan JiJing ปากของ Hua HuaiXiu โค้งขึ้นเล็กน้อย
 He slightly pivoted his head to the left so that the curve of his neck would be exposed more visibly
เขาหมุนหัวไปทางซ้ายเล็กน้อยเพื่อให้ส่วนโค้งของลำคอของเขาจางหายไป
 As expected, Fan JiJing failed to hold back his thoughts and said, “Cousin
ตามที่คาดไว้ Fan JiJing ไม่สามารถระงับความคิดของเขาได้และกล่าวว่า "Cousin
” “En?” He answered casually
"" En? "เขาตอบลวก ๆ
 “There’s a lot of mosquitoes at night here
"มียุงเยอะแยะในตอนกลางคืนที่นี่
 You should be careful with your neck
คุณควรจะระมัดระวังกับคอของคุณ
” “…” Hua HuaiXiu’s face darkened
"" ... "ใบหน้าของ Hua HuaiXiu มืดลง
 He turned his head and glared ferociously at him
เขาหันศีรษะและจ้องมองเขาอย่างดุเดือด
 Confused by his glare, Fan JiJing looked extremely innocent “I know that not only there are a lot of mosquitoes on Mount Jiuhua, there are even more assassins as well
สับสนโดยแสงจ้าของเขา Fan JiJing ดูไร้เดียงสามาก "ฉันรู้ว่ามีเพียงไม่กี่ยุงบน Mount Jiuhua เท่านั้นยังมีนักสังหารอีกด้วย
” Hua HuaiXiu humphed, “Your shishu already told me about your master
"Hua HuaiXiu humphed," shishu ของคุณแล้วบอกฉันเกี่ยวกับนายของคุณ
” When Bu LouLian was brought up, Fan JiJing’s face instantly turned gloomy
"เมื่อ Bu LouLian ถูกนำขึ้นมาใบหน้าของ Fan JiJing ก็มืดมน
 “For this half month, where do you want to start?” asked Hua HuaiXiu
"ในช่วงครึ่งเดือนนี้คุณต้องการเริ่มต้นที่ไหน?" หัวหิน HuaiXiu ถาม
 Fan JiJing raised his eyes and looked at him with surprise
Fan JiJing เงยหน้าขึ้นและจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ
 “You really agreed to shishu’s conditions?” If it wasn’t for him being a wet blanket just now, Hua HuaiXiu might have said something sentimental, such as “I did it for you,” but now he was filled with nothing but anger towards this big block of wood
"จริงๆคุณตกลงที่จะเงื่อนไขของ shishu?" ถ้ามันไม่ได้สำหรับเขาเป็นผ้าห่มเปียกเพียงแค่ตอนนี้ Hua HuaiXiu อาจจะได้กล่าวบางสิ่งบางอย่างซาบซึ้งเช่น "ฉันทำเพื่อคุณ" แต่ตอนนี้เขาก็เต็มไปด้วยอะไร แต่ความโกรธ 
 “Nonsense
“ไร้สาระ
 I ran away from a marriage arrangement
ฉันวิ่งหนีจากการจัดงานแต่งงาน
 Do you think I’d write a letter home so they can come and catch me?” Fan JiJing said worriedly, “But if uncle knows…” Hua HuaiXiu’s face became even colder: “Are you afraid that I’ll get you involved?” Fan JiJing sighed, “I’m afraid that he’ll punish you
คุณคิดว่าฉันจะเขียนจดหมายที่บ้านเพื่อให้พวกเขาสามารถมาจับฉันได้ไหม? "Fan JiJing กล่าวอย่างกังวล" แต่ถ้าลุงรู้ ... "ใบหน้าของหัวหม่องกลายเป็นเรื่องที่หนาวเย็นมากขึ้น:" คุณกลัวว่าฉันจะทำให้คุณมีส่วนร่วมหรือเปล่า? 
” Only after hearing this did Hua HuaiXiu’s gaze slightly soften
"หลังจากที่ได้ฟังเรื่องนี้ Hua HuaiXiu จ้องมองเล็กน้อยอ่อนลง
 “First off, the Hua Family is never short of money
"ก่อนอื่นครอบครัวหัวหินก็ไม่ขาดแคลนเงิน
 Second, it is never short of people
ประการที่สองไม่มีใครขาด
 Even without me, nothing will change
แม้ไม่มีฉันไม่มีอะไรจะเปลี่ยนไป
 Fan JiJing said, “Uncle dotes on you
Fan JiJing กล่าวว่า "ลุงขี้เกียจกับคุณ
” Hua HuaiXiu was unwilling to argue over this issue any longer, so he changed the topic by asking, “How are you going to investigate the case?” Fan JiJing said, “I want to take a look at Master’s wound first
"Hua HuaiXiu ไม่เต็มใจที่จะโต้แย้งเรื่องนี้อีกต่อไปดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนหัวข้อด้วยการถามว่า" คุณจะไปตรวจสอบคดีอย่างไร? "Fan JiJing กล่าวว่า" ฉันต้องการจะดูแผลของนายก่อน
” “Autopsy?” Hua HuaiXiu frowned unconsciously
"" การชันสูตรพลิก? "Hua HuaiXiu ขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว
 “Do you know how to?” “I don’t,” said Fan JiJing
"คุณรู้ได้อย่างไร?" "ฉันไม่ได้" Fan JiJing กล่าว
 “Therefore, I want to invite eldest shixiong to come with me
"ดังนั้นผมจึงอยากเชิญชวนคนที่อายุมากที่สุดที่มากับฉัน
” Hua HuaiXiu faintly refused to hear about another person from his mouth, and his face momentarily showed a bit ridicule
"Hua HuaiXiu ไม่ค่อยปฏิเสธที่จะได้ยินเกี่ยวกับคนอื่นจากปากของเขาและใบหน้าของเขาในไม่ช้าแสดงให้เห็นเยาะเย้ยบิต
 “He knows how to?” “I’m not sure, but he’ll definitely know what kind of wound ‘Wan Hai Kuang Chao’ makes
"เขารู้วิธีการอย่างไร?" "ฉันไม่แน่ใจ แต่เขาก็จะรู้ว่าบาดแผลของคุณคืออะไร Wan Hai Kuang Chao"
” Since Hua HuaiXiu could see his reasoning, he could only agree
"ตั้งแต่ Hua HuaiXiu สามารถเห็นเหตุผลของเขาเขาเท่านั้นที่สามารถตกลง
 Guan Xing and the others had been brooding over not being able to see Bu LouLian’s remains themselves, so they hit it off right away
Guan Xing และคนอื่น ๆ ได้ครุ่นคิดว่าไม่สามารถมองเห็นซากของ Bu LouLian ได้ดังนั้นพวกเขาจึงโดนมันออกไปทันที
 The only question now was whether Song BoLin would agree or not
คำถามเดียวตอนนี้คือการที่ Song BoLin เห็นด้วยหรือไม่
 Surprisingly, he agreed right away
น่าแปลกใจที่เขาเห็นด้วยทันที
 Song BoLin said, “Since I’ve entrusted this case to you, of course I’ll support you as much as I can
Song BoLin กล่าวว่า "ตั้งแต่ผมได้มอบความไว้เนื้อเชื่อใจให้กับคุณแน่นอนผมจะสนับสนุนคุณมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
” Fan JiJing had never expected that things could go this smoothly
"Fan JiJing ไม่เคยคาดหวังว่าจะสามารถทำได้อย่างราบรื่น
 He could not stop expressing his gratitude for a while
เขาไม่สามารถหยุดแสดงความกตัญญูได้สักครู่
 Song BoLin stopped him with a wave of hand
Song BoLin หยุดเขาด้วยคลื่นแห่งมือ
 “What’s the need to thank me? If you cannot hand over the murderer after half a month, this debt will be collected and counted against you altogether
"จำเป็นต้องขอบคุณฉันคืออะไร? 
” Fan JiJing did not back down and said, “I won’t let Master pass away with grievance!”   Although Song BoLin agreed to let Fan JiJing and Guan Xing look at the remains, they were not allowed to do it publicly
"Fan JiJing ไม่ได้ถอยกลับลงมาและพูดว่า" ฉันจะไม่ปล่อยให้โทเดินผ่านไปด้วยความระแวง! "แม้ว่า Song BoLin จะยอมปล่อยให้ Fan JiJing และ Guan Xing มองซากศพพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ทำแบบสาธารณะ
 Song BoLin intentionally arranged it at night, made them burn incense, and pray before leading them into the rear hall
เพลงบุลลินจงใจจัดไว้ในเวลากลางคืนทำให้พวกเขาเผาเครื่องหอมและอธิษฐานก่อนนำพวกเขาเข้าไปในห้องโถงด้านหลัง
 Since Bu LouLian died a tragic death, Song BoLin and Wu Changbo, in order to protect the image of Zhangmen, encoffined him right away: ready for burial as soon as a red-lettered day [1] hit
เนื่องจาก Bu LouLian เสียชีวิตลงด้วยความเศร้าเสียใจ Song BoLin และ Wu Changbo เพื่อปกป้องภาพลักษณ์ของ Zhangmen ทำให้เขารู้สึกตัวทันที: เตรียมพร้อมสำหรับการฝังศพโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นสีแดงวันที่ตีพิมพ์ [1]
 Therefore, in order to perform an autopsy, they had to open the coffin first
ดังนั้นเพื่อที่จะทำการชันสูตรศพพวกเขาต้องเปิดโลงศพก่อน
 Seeing Fan JiJing and Guan Xing were both looking at him, Song BoLin slowly nodded and said, “You may open it
เมื่อเห็น Fan JiJing และ Guan Xing ทั้งสองคนมองเขา Song BoLin พยักหน้าช้าๆและพูดว่า "คุณสามารถเปิดมันได้
” Both Guan Xing and Fan JiJing were martial artists, and pulling out a few nails was nothing to them
"ทั้ง Guan Xing และ Fan JiJing เป็นศิลปินนักรบและดึงเล็บออกมาสักสองสามชิ้น
 They dared not to pull them too fast though, as they were concerned about disturbing their master’s spirit
พวกเขาไม่กล้าที่จะดึงพวกเขาเร็วเกินไปแม้ว่าพวกเขาจะกังวลเกี่ยวกับการรบกวนจิตใจนายของพวกเขา
 After the nails were gone, Fan JiJing and Guan Xing looked at Song BoLin again anxiously
หลังจากเล็บหายไป Fan JiJing และ Guan Xing มองไปที่ Song BoLin อีกครั้งอย่างใจจดใจจ่อ
 Song BoLin nodded once more
Song BoLin พยักหน้าอีกครั้ง
 They then lifted the coffin plate with great care, yet the stink of the dead greeted them immediately
จากนั้นพวกเขาก็ยกแผ่นโลงศพด้วยความระมัดระวัง แต่กลิ่นเหม็นของคนตายทักทายพวกเขาทันที
 Fan JiJing subconsciously covered his nose and mouth
พัดลมจีจิ่งแอบปิดจมูกและปากของเขา
 Song BoLin’s eyebrows furrowed, but since covering both nose and mouth was too disgraceful for him as their shishu, he could only hold his breath and stand there with a poker face
คิ้วของ Song BoLin ขลิบ แต่เนื่องจากครอบคลุมทั้งจมูกและปากไม่น่าอับอายเกินกว่าที่เขาเป็น shishu ของพวกเขาเขาก็สามารถกลั้นลมหายใจของเขาและยืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าโป๊กเกอร์
 Since Fan JiJing and Guan Xing were afraid to disturb Bu LouLian, their movements were exceptionally slow and gentle, and the process was still not finished after half an incense [2]
เนื่องจาก Fan JiJing และ Guan Xing กลัวที่จะรบกวน Bu LouLian การเคลื่อนไหวของพวกเขาช้าและอ่อนโยนอย่างเหลือเชื่อและขั้นตอนนี้ยังไม่เสร็จสิ้นหลังจากมีธูปครึ่ง [2]
 Song BoLin wanted to hurry them but was worried about inhaling the corpse’s miasma by opening his mouth
Song BoLin อยากรีบ แต่กังวลเรื่องการสูดดมพิษของศพด้วยการเปิดปากของเขา
 Thus, he turned around and left the room
เขาจึงหันกลับออกจากห้อง
 Right after he left, Guan Xing spoke in a low voice while covering his mouth: “Looking at the wound, it seems that Master was indeed killed by ‘Wan Hai Kuang Chao’
หลังจากที่เขาจากไป Guan Xing พูดด้วยเสียงต่ำขณะปิดปากของเขา: "มองไปที่บาดแผลดูเหมือนว่านายถูกฆ่าตายโดย 'Wan Hai Kuang Chao'
 This move requires the ‘Helical Force’ in the inner arts [3] of our sect to make the sword spin continuously
การเคลื่อนไหวนี้ต้องใช้ "Helical Force" ในศิลปะภายใน [3] ของนิกายของเราเพื่อให้ดาบหมุนไปเรื่อย ๆ
 Therefore, the wound is a round hole
ดังนั้นบาดแผลคือหลุมกลม
” Fan JiJing imaged the said scene and paled
"Fan JiJing ได้ถ่ายรูปฉากดังกล่าวแล้วก็จาง ๆ
 “Does that mean the flesh got minced and scattered everywh…” Guan Xing nodded almost undetectably
"นั่นหมายความว่าเนื้อมีการสับและกระจัดกระจายไปตลอดกาล ... " Guan Xing พยักหน้าเกือบจะมองไม่เห็น
 “No wonder shishu didn’t allow us to look at the crime scene back then
"ไม่น่าแปลกใจว่าชิชุไม่อนุญาตให้เราไปดูเหตุอาชญากรรมในสมัยนั้น
” Fan JiJing frowned
Fan JiJing ค่อยๆขุ่นเคือง
 Guan Xing knew that he was thinking about the murderer, so he didn’t bother him
กวนซิงรู้ว่าเขากำลังคิดถึงฆาตกรอยู่ดังนั้นเขาจึงไม่ทำให้เขารำคาญ
 He quietly closed the coffin plate, drove in the nails with his bare hands, then pushed Fan JiJing’s shoulder and said, “Let’s talk outside
เขาปิดไพ่โลงศพอย่างเงียบ ๆ ขับรถเล็บด้วยเล็บมือของเขาแล้วผลักไหล่ของแฟนจีจิ่งลงไปและพูดว่า "พูดคุยกันเถอะ
” Fan JiJing turned around and walked out
"Fan JiJing หันกลับมาและเดินออกไป
 Song BoLin was standing in the outer hall, looking at Bu LouLian’s lingwei [4], which was enshrined on a platform
Song BoLin กำลังยืนอยู่ในห้องโถงด้านนอกมองไปที่ lingwei Bu LouLian ซึ่งเป็นประดิษฐานบนลาน
 “Shishu
“Shishu
” Fan JiJing and Guan Xing spoke in low voices
"Fan JiJing และ Guan Xing พูดด้วยเสียงต่ำ
 “How was it?” asked Song BoLin
"มันเป็นยังไงบ้าง?" Song BoLin ถาม
 Fan JiJing glanced at Guan Xing; after looking at him, he nodded and said, “Master was indeed killed by ‘Wan Hai Kuang Chao’ of Xianlian Sword
แฟนจีจิ่งมองไปที่กวนอิง 
” Song BoLin sneered, “Do I need you to tell me this? I’m asking if you noticed anything new
"Song BoLin หัวเราะเยาะ" ฉันต้องการให้คุณบอกเรื่องนี้หรือไม่? 
” Fan JiJing replied, “No
Fan JiJing ตอบว่า "ไม่ใช่
” Song BoLin was not angry
"Song BoLin ไม่โกรธ
 This was the only conclusion Wu ChangBo and he were able to reach after thoroughly investigating Bu LouLian’s remains at least ten times
นี่เป็นข้อสรุปเดียวของ Wu ChangBo และเขาสามารถเข้าถึงได้หลังจากตรวจสอบหลุมฝังศพของ Bu LouLian อย่างละเอียดแล้วอย่างน้อยสิบครั้ง
 He would be depressed if Guan Xing and Fan JiJing could find anything with just a few glimpses
เขาจะหดหู่ถ้า Guan Xing และ Fan JiJing สามารถหาอะไรได้โดยมีเพียงแวบเดียว
 “Come and burn some incense for your Master, then go back and clean yourselves first before we discuss,” said Song BoLin
"มาเผาเครื่องหอมให้กับนายของคุณแล้วกลับไปทำความสะอาดตัวเองก่อนที่เราจะพูดถึง" Song BoLin กล่าว
 He then turned around and walked out with hands clasped behind his back
จากนั้นเขาก็หันกลับและเดินออกไปพร้อมกับมือที่ห้อยอยู่ด้านหลังของเขา
 Guan Xing and Fan JiJing lighted incenses and bowed in silence, then returned to their respective rooms
Guan Xing และ Fan JiJing จุดไฟและคำนับในความเงียบจากนั้นกลับไปที่ห้องของตน
 From the moment when Song BoLin agreed to let them check the remains, they already had suspicions that no clues could be found there
ตั้งแต่ช่วงที่ซองโบลินเห็นด้วยที่จะให้พวกเขาตรวจสอบซากศพพวกเขาก็สงสัยว่าไม่มีเบาะแสใดที่จะพบได้ที่นั่น
 However, suspecting that it was so was one thing, but actually not finding anything was another
อย่างไรก็ตามสงสัยว่าเป็นเช่นนั้น แต่อย่างใดอย่างหนึ่ง
   With an outer robe draping on his shoulders after his bath, Fan JiJing stared at the moon outside his room and spaced out
กับเสื้อคลุมด้านนอกที่ห่อตัวอยู่บนไหล่ของเขาหลังจากอาบน้ำ Fan JiJing จ้องมองดวงจันทร์อยู่ข้างนอกห้องและเว้นระยะห่าง
 “There was no clue?” Hua HuaiXiu came out from his room, neatly dressed
"ไม่มีเงื่อนงำอะไรหรอ?" หัวห้วยซึ้งออกมาจากห้องแต่งตัวเรียบร้อย
 Obviously, he had not slept yet
เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่ได้หลับ
 Fan JiJing said, “Master was indeed killed by ‘Wan Hai Kuang Chao’
Fan JiJing กล่าวว่า "นายถูกฆ่าตายโดย 'Wan Hai Kuang Chao'
” “How many people in the Jiuhua Sect know how to use Xianlian Sword?” “Before he passed away, Master taught it to eldest shixiong, second shixiong, and fifth shidi
"กี่คนในนิกาย Jiuhua รู้วิธีการใช้ดาบ Xianlian?" "ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตอาจารย์สอนให้คนเลี้ยงลูกคนโตคนที่สอง shixiong และ shidi ที่ห้า
” “Only you were left out?” Hua HuaiXiu pressed his lips together and said, “I told you a long time ago that your master is biased
"" มีเพียงคุณเท่านั้นที่ถูกปล่อยออกมา? "หัวหลี่ซิวบีบปากเข้าด้วยกันและพูดว่า" ฉันบอกคุณมานานแล้วว่าเจ้านายของคุณลำเอียง
 Speaking of qualification and personalities, you are the best candidate to be his mantle disciple
การพูดถึงคุณวุฒิและบุคลิกภาพคุณเป็นผู้สมัครที่ดีที่สุดในการเป็นศิษย์ของแมนเทิล
” Fan JiJing frowned and said, “If Master chose to do it this way, he must have had his reasons
"Fan JiJing รู้สึกขุ่นเคืองและพูดว่า" ถ้านายเลือกที่จะทำแบบนี้เขาก็ต้องมีเหตุผลด้วย
” “You…” Hua HuaiXiu was going to say something
"" คุณ ... "Hua HuaiXiu กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
 But after seeing how serious he looked, as if he would turn against him at any moment, Hua HuaiXiu just had to change the topic
แต่หลังจากดูว่าเขามองร้ายแรงราวกับว่าเขาจะหันมาสู้กับเขาในช่วงเวลาใด ๆ หัวหินหวู่ซีก็ต้องเปลี่ยนหัวข้อ
 “How do you plan to investigate from here?” Fan JiJing said, “Since they are the only people who know how to use Xianlian Sword, I will ask them about it first
"คุณวางแผนจะสืบสวนต่อจากที่นี่ได้อย่างไร?" Fan JiJing กล่าวว่า "เนื่องจากพวกเขาเป็นเพียงคนเดียวที่รู้วิธีใช้ Xianlian Sword ฉันจะถามพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อน
” Hua HuaiXiu crossed his arms and said, “Back then, Song BoLin and Wu ChangBo insisted that your master was killed by Xianlian Sword
"Hua HuaiXiu กอดอกแขนและพูดว่า" ในตอนนั้น Song BoLin และ Wu ChangBo ยืนยันว่าเจ้านายของคุณถูกสังหารโดย Xianlian Sword
 They seemed to know a lot about it as well
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี
” Fan JiJing slowly asked, “Are you saying that…” “I’m saying that,” Hua HuaiXiu glanced around quickly, then said, “I think people in the Jiuhua Sect all seemed abnormal
"Fan JiJing ค่อยๆถามว่า" คุณกำลังจะบอกว่า ... "" ฉันพูดอย่างนั้น "Hua HuaiXiu เหลือบไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็วแล้วก็พูดว่า" ฉันคิดว่าคนใน Jiuhua Sect ดูเหมือนผิดปกติ
” Fan JiJing asked, “Abnormal?” Hua HuaiXiu explained, “Normally, if one’s shixiong or one’s master dies, they should be torn by grief
Fan JiJing ถามว่า "ผิดปกติหรือไม่?" Hua HuaiXiu อธิบายว่า "โดยปกติถ้า shixiong คนหนึ่งหรือต้นแบบคนใดคนหนึ่งของพวกเขาตายพวกเขาควรจะฉีกขาดด้วยความเศร้าโศก
 Even if they are not torn by grief, they should feel sad at least
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ถูกฉีกขาดด้วยความเสียใจพวกเขาก็จะรู้สึกเศร้าอย่างน้อย
 But take a look
แต่ลองดูสิ
 Besides you, who else on Mount Jiuhua felt grieved for Bu Zhangmen’s death?” Fan JiJing said, “Shishu and shixiongdi have never been very expressive of their emotions
นอกจากนี้คุณยังมีใครอีกบ้างที่ Mount Jiuhua รู้สึกเสียใจกับการเสียชีวิตของ Bou Zhangmen "Fan JiJing กล่าวว่า" Shishu และ shixiongdi ไม่เคยพูดถึงความรู้สึกของพวกเขามากนัก
” Hua HuaiXiu stared at him with furrowed eyebrows
Hua HuaiXiu จ้องมองเขาด้วยขนคิ้วขมวดคิ้ว
 “What’s the matter?” Fan JiJing touched his own face
"เรื่องอะไร?" Fan JiJing ได้สัมผัสใบหน้าของตัวเอง
 “I didn’t think so when we were young, but…” Hua HuaiXiu’s eyebrows tightened even more: “How did you become so stiff and pedantic after you grew up?” Fan JiJing said earnestly, “Because I became more mature
"ฉันไม่คิดอย่างนั้นเมื่อเรายังเด็ก แต่ ... " คิ้วของหัวหอกซิวก็ขุ่นเคืองมากขึ้น: "คุณเติบโตขึ้นได้อย่างไรหลังจากที่โตขึ้น" Fan JiJing กล่าวอย่างจริงจังว่า "เพราะฉันเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
” Hua HuaiXiu said sourly, “I’d rather you never become mature our entire lives
Hua HuaiXiu กล่าวว่า "ฉันไม่อยากให้คุณเป็นผู้ใหญ่ทั้งชีวิต
” Fan JiJing thought for a moment, then said, “When Cousin grows up one day, maybe you’ll understand then
"Fan JiJing คิดสักครู่แล้วก็พูดว่า" เมื่อ Cousin โตขึ้นมาในวันหนึ่งบางทีคุณอาจจะเข้าใจแล้ว
” Without any hesitation, Hua HuaiXiu rushed into his room and hurried out with a teapot, ready to smash it on him
"โดยไม่ลังเลใด Hua HuaiXiu รีบวิ่งเข้าไปในห้องของเขาและรีบออกไปพร้อมกับกาน้ำชาพร้อมที่จะทุบตีเขา
 However, the person that was standing here was already back in his room
อย่างไรก็ตามบุคคลที่ยืนอยู่ที่นี่ได้กลับมาอยู่ในห้องของเขาแล้ว
 Hua HuaiXiu walked to his door
Hua HuaiXiu เดินไปที่ประตูของเขา
 Just as he was going to knock, the light inside disappeared abruptly, followed by some rustling sound, indicating that the person inside was now already in bed
ขณะที่เขากำลังจะเคาะแสงภายในหายไปอย่างฉับพลันตามด้วยเสียงที่ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นซึ่งแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่อยู่ในนั้นตอนนี้อยู่บนเตียงแล้ว
 “…” Hua HuaiXiu returned to his room in low spirits and put away the teapot
"... " Hua HuaiXiu กลับไปที่ห้องด้วยความสุภาพต่ำและใส่กาน้ำชา
 As he was about to go to bed as well when something suddenly flashed into his mind— Fan JiJing was a martial artist, and just now, HuaiXiu did not bother to hide his footsteps
ขณะที่เขากำลังจะไปนอนด้วยเช่นกันเมื่อมีอะไรบางอย่างแวบเข้ามาในใจของเขา Fan JiJing เป็นศิลปินนักรบและตอนนี้ HuaiXiu ไม่ได้ตั้งใจจะซ่อนรอยเท้าของเขา
 Accordingly, Fan JiJing should have been able to hear that he was right outside his room, right? Hua HuaXiu gritted his teeth out of anger
ดังนั้น Fan JiJing ควรได้รับทราบว่าเขาอยู่นอกห้องใช่มั้ย? 
 He strode over to the shared wall between the rooms and gave it a heavy punch
เขาเดินไปที่กำแพงที่ใช้ร่วมกันระหว่างห้องพักและให้มันชกหนา
 … Then he puffed off the light, went to his bed, pulled over the blanket… And rubbed the back of his hand
... แล้วเขาก็พ่นแสงไปที่เตียงนอนดึงผ้าห่ม ... และลูบมือด้านหลัง
 Translation Notes Red-Lettered Day: an auspicious day
หมายเหตุวันแปลสีแดง: วันอันเป็นมงคล
 In China, there is a kind of calendar with each day marked with things that are favorable and things that should not be done that day
ในประเทศจีนมีปฏิทินชนิดหนึ่งในแต่ละวันที่ทำเครื่องหมายว่าเป็นสิ่งที่ดีและสิ่งที่ไม่ควรทำในวันนั้น
 Favorable things are usually printed in red
สิ่งที่ดีมักพิมพ์ด้วยสีแดง
 So here, they are waiting for a favorable day for “burial”
ดังนั้นที่นี่พวกเขากำลังรอวันที่เหมาะสำหรับ "ฝัง"
 Incense can be used as a time unit in ancient China—the time it takes for an entire incense to burn away
ธูปสามารถใช้เป็นหน่วยเวลาในสมัยโบราณของจีนซึ่งเป็นเวลาที่ธูปเพื่อเผาผลาญ
  Inner Arts: it refers to the word neigong (内功), which refers to the internal martial arts practiced through a certain set of meditation and breathing techniques
ศิลปะภายใน: หมายถึงคำว่า "neigong" (内功) ซึ่งหมายถึงศิลปะการต่อสู้ภายในที่ฝึกโดยใช้การทำสมาธิและเทคนิคการหายใจ
 In a wuxia setting, practicing inner arts can build up internal force inside one’s body, which will work as the foundation of many skills and strengthen [outer] martial art skills in certain ways
การฝึกซ้อมภายในสามารถสร้างแรงภายในภายในตัวของตัวเองซึ่งจะเป็นรากฐานของทักษะหลายอย่างและเสริมสร้างทักษะด้านศิลปะการต่อสู้ด้านนอกในบางรูปแบบ
 Lingwei: a spirit/memorial tablet with the name of the deceased person on it
Lingwei: แท็บเล็ตจิตวิญญาณ / อนุสรณ์สถานที่มีชื่อของผู้เสียชีวิตอยู่
 It is not only used in funeral rituals, but also worshiped and enshrined as a form of respect to that person and keeps their spirit on Earth
มันไม่ได้ใช้เฉพาะในพิธีศพ แต่ยังบูชาและประดิษฐานเป็นรูปแบบของการเคารพคนที่และช่วยให้จิตวิญญาณของพวกเขาบนโลก