Chapter 6: 6 FRS: Chapter 6 – Unknown Murderer (6) Translator: Momoe Pom TLC: Puissansa Editor:  Isabelle First Published on Ainushi
บทที่ 6: 6 FRS: บทที่ 6 - ฆาตกรที่ไม่รู้จัก (6) นักแปล: Momoe Pom TLC: Puissansa Editor: อิสซาเบลตีพิมพ์ครั้งแรกใน Ainushi
          The rule of the Jiuhua Sect had always been to “Pass it onto the disciples, not the brothers
กฎของนิกาย Jiuhua ได้เสมอเพื่อ "ส่งผ่านไปยังสาวกไม่พี่น้อง
” If Guan Xing, Zhu LiaoDa, and Shi JiZhong really turned out to be the murderers who killed their master, Fan JiJing and ShangGuan DingNing would become the only two remaining disciples of Bu LouLian
"ถ้า Guan Xing, Zhu LiaoDa และ Shi JiZhong จริงๆกลายเป็นฆาตกรที่ฆ่านายของพวกเขา Fan JiJing และ ShangGuan DingNing จะกลายเป็นเพียงสองสาวกที่เหลือของ Bu LouLian
 ShangGuan DingNing was a woman, and she was also Fan JiJing’s shimei
ShangGuan DingNing เป็นผู้หญิงและเธอก็เป็น shimei ของ Fan JiJing
 Even though there was no such rule as “Pass it onto the males, not the females,” the Jiuhua Sect never had a female zhangmen throughout its history
แม้ว่าจะไม่มีกฎดังกล่าวว่า "ส่งผ่านไปยังเพศชายไม่ใช่เพศหญิง" วรรณกรรม Jiuhua ไม่เคยมีหญิง zhangmen มาตลอดประวัติศาสตร์
 In this case, Fan JiJing was indeed the candidate who was most likely to succeed as zhangmen
ในกรณีนี้ Fan JiJing เป็นผู้สมัครที่น่าจะประสบความสำเร็จในฐานะ zhangmen มากที่สุด
 “But you don’t know how to use Xianlian Sword
"แต่คุณไม่ทราบวิธีการใช้ดาบ Xianlian
” After thinking for a long period of time, this was the only justification that Hua HuaiXiu could come up with
"หลังจากคิดเป็นระยะเวลานานแล้วนี่เป็นเหตุผลเดียวที่ Hua HuaiXiu สามารถเกิดขึ้นได้
 Fan JiJing explained, “The script of Xianlian Sword has been enshrined right in the ancestral hall
Fan JiJing อธิบายว่า "สคริปต์ของ Xianlian Sword ได้รับการประดิษฐานไว้ในห้องโถงบรรพบุรุษ
 If some mishap really happens to zhangmen before he can appoint the mantle disciple, then we are allowed to take it out
หากอุบัติเหตุบางอย่างเกิดขึ้นกับ zhangmen ก่อนที่เขาจะสามารถแต่งตั้งศิษย์คลุมเครือได้เราจะได้รับอนุญาตให้นำมันออก
” Hua HuaiXiu frowned
"Hua HuaiXiu ขมวดคิ้ว
 Originally, he believed his reasoning to be flawless and fairly close to the truth, but now it seemed like the truth was still hidden in fog
ในขั้นต้นเขาเชื่อว่าเหตุผลของเขาที่จะไม่มีที่ติและค่อนข้างใกล้เคียงกับความจริง แต่ตอนนี้มันดูเหมือนความจริงก็ยังคงซ่อนตัวอยู่ในหมอก
 He thought of another one
เขาคิดถึงอีกคนหนึ่ง
 “But you were not in the Jiuhua Sect at the time
"แต่คุณไม่ได้อยู่ในนิกาย Jiuhua ในเวลานั้น
” Fan JiJing looked at him and said, “It seems like you are trying to exonerate me?” Hua HuaiXiu glared at him
"Fan JiJing มองไปที่เขาและพูดว่า" ดูเหมือนว่าคุณกำลังพยายามปลอบโยนฉัน "หัวห้วยซึงวูบวาบกับเขา
 He was only an inch away from giving Fan JiJing a hole on his body with the cross-tipped sword in his hand
เขาห่างจากการให้แฟน ๆ JiJing เป็นหลุม ๆ หนึ่งนิ้วบนร่างของเขาด้วยดาบสองคมในมือ
 Fan JiJing cluelessly looked back at him
แฟนจีจิ่งมองย้อนกลับไปที่เขาอย่างไม่พลุกพล่าน
 A moment later
ครู่ต่อมา
 Hua HuaiXiu was defeated
Hua HuaiXiu พ่ายแพ้
 He humphed, “I’m just considering the matter as it stands!” Fan JiJing said, “Good and evil will be paid off in the end, and the truth will eventually come to light
เขาถ่อมตนว่า "ฉันกำลังพิจารณาเรื่องนี้ในตอนที่มันยืนอยู่!" Fan JiJing กล่าวว่า "ความดีและความชั่วจะได้รับการชดเชยในตอนท้ายและความจริงก็จะเกิดขึ้นในที่สุด
 Cousin, you don’t need to worry about it so needlessly
ลูกพี่ลูกน้องคุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้จึงไม่มีความจำเป็น
” … He worried needlessly?! Hua HuaiXiu’s accumulated vexation over these days suddenly erupted! He looked at Fan JiJing, then at the pig on the ground
"... เขากังวลอย่างไม่จำเป็นหรอ?! 
 Then he rapidly turned around and walked outside: “I’m calling the chef lady to come in and chop it up for dinner!” Fan JiJing stopped him in haste: “This is an exhibit
จากนั้นเขาก็รีบเดินไปรอบ ๆ และเดินออกไปข้างนอก: "ฉันเรียกพ่อเชฟมาและสับอาหารเย็น!" Fan JiJing หยุดเขาด้วยความรีบร้อน: "นี่เป็นการจัดแสดง
 It can prove that Master might not have been killed by ‘Wan Hai Kuang Chao’
มันสามารถพิสูจน์ได้ว่านายอาจไม่ได้ถูกฆ่าโดย 'Wan Hai Kuang Chao'
” Hua HuaiXiu stopped
Hua HuaiXiu หยุดลง
 He turned his head back and casted a sidelong glance: “Then have everyone aim their spears at you?” Fan JiJing said solemnly, “An innocent man will be proven innocent eventually
เขาหันศีรษะไปข้างหลังและมองไปข้างหน้าอย่างฉับพลัน: "แล้วทุกคนก็เล็งหอกให้กับพวกคุณเหรอ?" Fan JiJing กล่าวอย่างสุภาพว่า "คนไร้เดียงสาจะได้รับการพิสูจน์แล้วว่าไร้เดียงสาในที่สุด
 I believe that retribution will eventually find the people who deserve it
ผมเชื่อว่าการลงโทษในที่สุดจะหาคนที่สมควรได้รับ
” “…Up to you
" "…แล้วแต่คุณ
” Hua HuaiXiu dropped the three words coldly and left
"Hua HuaiXiu ทิ้งคำสามคำไว้อย่างเย็นชาและทิ้งไว้
 “Where are you going?” asked Fan JiJing, following after him
"คุณจะไปที่ไหน?" ถามแฟนจีจุนตามเขาไป
 Hua HuaiXiu replied without even turning his head
Hua HuaiXiu ตอบโดยไม่ได้หันศีรษะ
 “To seduce the chef lady
"เพื่อเกลี้ยกล่อมพ่อครัว
” Fan JiJing was left speechless
Fan JiJing ถูกทิ้งท้ายไว้
 “…”   As expected, right after Hua HuaiXiu’s finding was made public, it caused a stir
"... " ตามที่คาดไว้ทันทีหลังจากการค้นพบของ Hua HuaiXiu ถูกเปิดเผยทำให้เกิดความปั่นป่วน
 In this way, Song BoLin and Wu ChangBo now also became suspects, naturally reducing the suspicions on Guan Xing and the others greatly
ด้วยเหตุนี้ Song BoLin และ Wu ChangBo จึงกลายเป็นผู้ต้องสงสัยและลดความสงสัยในเรื่อง Guan Xing และคนอื่น ๆ อย่างมาก
 Zhu LiaoDa’s face almost lighted up with pleasure
ใบหน้า Zhu LiaoDa เกือบสว่างขึ้นด้วยความสุข
 On the contrary, Song BoLin and Wu ChangBo looked absolutely composed, as if they were not surprised by this result at all
ในทางตรงกันข้าม Song BoLin และ Wu ChangBo มองอย่างใจเย็นราวกับว่าพวกเขาไม่แปลกใจกับผลลัพธ์นี้เลย
 Song BoLin looked at Fan JiJing and asked, “What is your opinion?” Fan JiJing glanced around, then spoke with a low voice
Song BoLin มองไปที่ Fan JiJing และถามว่า "ความคิดเห็นของคุณคืออะไร?" Fan JiJing เหลือบไปรอบ ๆ แล้วพูดด้วยเสียงต่ำ
 “I believe that whether the murderer knows how to use ‘Wan Hai Kuang Chao’ or not, he surely is familiar with the wound that it creates
"ผมเชื่อว่าฆาตกรรู้วิธีการใช้ 'Wan Hai Kuang Chao' หรือไม่เขาก็มีความคุ้นเคยกับบาดแผลที่เกิดขึ้น
” Wu ChangBo said, “If you have something in mind, then just say it
Wu ChangBo กล่าวว่า "ถ้าคุณมีบางอย่างอยู่ในใจแล้วก็พูดได้
” Fan JiJing said, “I dare to ask that on the day of the crime, where were both shishu at?” Song BoLin’s eyes widened
"Fan JiJing กล่าวว่า" ผมกล้าที่จะถามว่าในวันเกิดเหตุอาชญากรรมทั้งคู่อยู่ที่ไหน? "ดวงตาของ Song BoLin กว้างขึ้น
 Just as he was going to lose his temper, he heard Wu ChangBo’s voice
ขณะที่เขากำลังจะสูญเสียอารมณ์ของเขาเขาได้ยินเสียงของ Wu ChangBo
 “Umm, you are just as straightforward as your Song Shishu
"อืมม, คุณก็ตรงไปตรงมาเหมือน Song Shishu ของคุณ
” Song BoLin humphed, “I’m not as bad-mannered as him
"Song BoLin humphed," ฉันไม่ได้เป็นที่ไม่ดีมารยาทเป็นเขา
” Wu ChangBo said, “But that’s not what our Master said before
Wu ChangBo กล่าวว่า "แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่อาจารย์ของเรากล่าวมาก่อน
” Song BoLin asked ferociously, “Do you have to disagree with me on everything?” Wu ChangBo replied, “I’m just stating it as it stands
"Song BoLin ถามอย่างโหดเหี้ยม" คุณต้องไม่เห็นด้วยกับฉันเกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่างหรือไม่? "Wu ChangBo ตอบว่า" ฉันแค่ระบุว่ามันยืนอยู่
” Fan JiJing cut in: “Could both shishu please tell me?” Wu ChangBo cleared his throat and said, “I was practicing martial arts in my room
"Fan JiJing ตัดออก:" ทั้ง shishu กรุณาช่วยบอกฉันด้วยเหรอ? "Wu ChangBo เคลียร์คอและพูดว่า" ฉันฝึกศิลปะการต่อสู้ในห้องของฉัน
” Song BoLin sneered, “Practicing? More like sleeping I believe?” Wu ChangBo asked in return, “What were you doing then?” Song BoLin’s face became stiff, and his voice was even stiffer: “Practicing
"Song BoLin หัวเราะเยาะ" ฝึกซ้อม? 
” Wu ChangBo gave a loud laugh
Wu ChangBo หัวเราะเสียงดัง
 Fan JiJing asked, “Are there any witnesses that can prove both shishu’s words?” “Who would ask others to watch them while they are slee…practicing?” retorted Song BoLin snappishly
Fan JiJing ถามว่า "มีพยานที่สามารถพิสูจน์คำพูดของทั้งคู่ได้หรือไม่?" "ใครจะถามคนอื่นให้เฝ้าดูพวกเขาขณะที่พวกเขาไม่สบาย ... ฝึกซ้อม?" Song BoLin ร้องไห้
 Fan JiJing frowned as he said, “But eldest shixiong and the others all had witnesses
แฟนจิจิ่งรู้สึกขมวดคิ้วขณะที่พูด "แต่คนที่อายุน้อยที่สุดและคนอื่น ๆ ทุกคนก็มีพยาน
” Song BoLin’s eyes traveled coldly among Guan Xing and the others
ดวงตาของ Song BoLin เดินไปอย่างเย็น ๆ ในหมู่ Guan Xing และคนอื่น ๆ
 Then he said, “If there is more than one murderer, then it won’t be surprising at all
"ถ้ามีฆาตกรมากกว่าหนึ่งคนก็จะไม่แปลกใจเลย
” The expressions on Zhu LiaoDa and the others’ faces were all distorted by his words
"การแสดงออกของ Zhu LiaoDa และใบหน้าของผู้อื่นถูกบิดเบี้ยวด้วยคำพูดของเขา
 Even Guan Xing, who had always been composed, showed a trace of anger on his face
แม้แต่กวนอิงผู้ซึ่งได้รับการแต่งแล้วก็ยังคงมีร่องรอยแห่งความโกรธบนใบหน้าของเขา
 The air inside the hall instantly condensed into ice
อากาศภายในห้องโถงทันทีที่กลั่นตัวเข้าไปในน้ำแข็ง
 “Third shidi
"สาม shidi
” Zhu LiaoDa suddenly broke the silence
จู้ LiaoDa ก็ทำลายความเงียบ
 “From Mount Pini back to Mount Jiuhua, it seems like you spent a half month longer than usual for the trip
"จาก Mount Pini กลับไปที่ Mount Jiuhua ดูเหมือนว่าคุณใช้เวลาไปครึ่งเดือนนานกว่าปกติสำหรับการเดินทาง
” Hua HuaiXiu, who had been leaning against the door leaf with his arms crossed, slightly straightened his back
"Hua HuaiXiu ผู้ซึ่งเอนกายลงกับใบประตูด้วยแขนกางเขนยืดตัวขึ้นเล็กน้อย
 It had finally begun
มันได้เริ่มขึ้นแล้ว
 Fan JiJing responded, “I caught a severe illness back in Jiangzhou
Fan JiJing ตอบว่า "ฉันป่วยหนักที่ Jiangzhou
 Therefore, I was delayed by half a month
ดังนั้นฉันจึงล่าช้าไปครึ่งเดือน
” Zhu LiaoDa said, “Jiangzhou? That place is not very far from Mount Jiuhua
Zhu LiaoDa กล่าวว่า "Jiangzhou? 
 If one hurries with all his might, it’s possible to make a round trip within twenty days
ถ้าหากเขารีบไปด้วยความเต็มใจของเขาคุณสามารถเดินทางรอบโลกได้ภายในยี่สิบวัน
” Led by his words, everyone’s eyes fell on Fan JiJing
"นำโดยคำพูดของเขาดวงตาของทุกคนตกลงไปใน Fan JiJing
 Hua HuaiXiu said flatly, “But before this, who was able to tell him what Xianlian Sword is like?” Zhu LiaoDa failed to respond
Hua HuaiXiu กล่าวอย่างราบรื่น "แต่ก่อนหน้านี้ใครสามารถบอกเขาได้ว่า Xianlian Sword เป็นอย่างไร" Zhu LiaoDa ล้มเหลวในการตอบสนอง
 Hua HuaiXiu continued, “Besides, I can testify on his behalf
Hua HuaiXiu กล่าวต่อว่า "นอกจากนี้ฉันยังเป็นพยานในนามของเขาได้
” Hearing what he said, Fan JiJing couldn’t help but shoot him a glance
"ได้ยินว่าเขาพูดอะไร Fan JiJing ไม่สามารถช่วยเขาได้
 Zhu LiaoDa still held a grudge against Fan JiJing and his interrogation from last time; he sneered, “You two are cousins
Zhu LiaoDa ยังคงขุ่นเคืองกับ Fan JiJing และการสอบสวนของเขาเมื่อครั้งที่แล้ว 
 Of course you would cover up for him
แน่นอนว่าคุณจะปกปิดตัวเขาไว้
” Hua HuaiXiu replied, “According to what you’ve said, you and ShangGuan DingNing can hardly testify for each other as well
Hua HuaiXiu ตอบว่า "ตามที่คุณพูดคุณและ ShangGuan DingNing แทบจะไม่สามารถเป็นพยานให้กันและกันได้เช่นกัน
” Zhu LiaoDa’s face turned pale
ใบหน้า Zhu LiaoDa หันซีดลง
 It was as if he didn’t expect that after pushing the blame back and forth that his actions would backfire on himself
ราวกับว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าหลังจากที่ผลักดันโทษไปมาแล้วว่าการกระทำของเขาจะก่อให้เกิดผลกระทบต่อตัวเขาเอง
 Shi JiZhong mumbled, “This is great
ชิจิซุงพึมพำ "นี่เป็นเรื่องใหญ่
 After all these roundabout speculations, it turns out that there isn’t even one person that’s completely clean
หลังจากการคาดเดาของวงเวียนทั้งหมดนี้จะปรากฎว่าไม่มีแม้แต่คนเดียวที่สะอาดหมดจด
” “How presumptuous!” Song BoLin bellowed
"" เป็นไงบ้าง! "เสียงร้องโหยหวน
 Wu ChangBo tried to smooth things over: “The heavens are fair, evil will be brought to justice
Wu ChangBo พยายามทำตัวให้ราบเรียบ: "ท้องฟ้าเป็นเรื่องที่ยุติธรรมและความชั่วร้ายจะถูกนำไปสู่ความยุติธรรม
 The murderer will have definitely left traces somewhere
ฆาตกรจะทิ้งร่องน้ำไว้ที่ไหนสักแห่ง
” Nonetheless, everyone knew what he said was only mere comfort
"กระนั้นทุกคนรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นเพียงความสะดวกสบายเท่านั้น
 The unsolved or even undetected cases in this world were as numerous as a school of silver carps moving down a stream; not to mention that Bu LouLian’s case was indeed very queer, as it happened without any signs beforehand
กรณีที่ไม่ได้รับการตรวจสอบหรือไม่ได้ตรวจพบในโลกใบนี้มีจำนวนมากพอ ๆ กับโรงเรียนของปลาคาร์พสีเงินที่เคลื่อนที่ไปตามลำธาร 
 The case was still lingering around in Hua HuaiXiu’s mind as he walked back to his room
คดีนี้ยังคงถกเถียงอยู่ในความคิดของหัวหอกซิ่วขณะที่เดินกลับไปที่ห้องของเขา
 If it’s impossible to start with the case itself, then we have to… He turned around abruptly and saw Fan JiJing following in his footsteps
ถ้าเป็นไปไม่ได้ที่จะเริ่มต้นด้วยตัวของมันเองเราก็ต้อง ... เขาหันไปรอบ ๆ และเห็นแฟน JiJing เดินตามรอยเท้าของเขา
 “Why are you following me?” asked Hua HuaiXiu with a cold face
"ทำไมคุณติดตามฉันด้วย?" หัวห้วยซิวถามด้วยใบหน้าที่หนาวเหน็บ
 Fan JiJing said, “I want to talk to you
Fan JiJing กล่าวว่า "ฉันอยากคุยกับคุณ
” “Talk?” Hua HuaiXiu raised his eyebrows: “There’s nothing to talk about with someone who worries needlessly like me
"พูดคุย?" หัวห้วยซังยกคิ้วขึ้น: "ไม่มีอะไรจะพูดคุยเกี่ยวกับคนที่กังวลอย่างไม่มีความจำเป็นอย่างฉัน
” Even though his words were harsh and bitter, he was busy wondering what Fan JiJing was going to talk about
"แม้ว่าคำพูดของเขาจะรุนแรงและขม แต่เขาก็ยุ่งอยู่กับการสงสัยว่า Fan JiJing กำลังจะพูดถึงเรื่องนี้อย่างไร
 Was he coming to thank him for testifying for him just now? His face relaxed unconsciously at the thought
เขากำลังมาขอบคุณเขาเพื่อเป็นพยานให้เขาตอนนี้หรือไม่? 
 “Only if Cousin can promise to not tell others about Master’s death
"ถ้าลูกพี่ลูกน้องสามารถสัญญาว่าจะไม่บอกคนอื่นเกี่ยวกับความตายของนาย
 I want to ask shishu to give you permission to leave
ฉันต้องการขอให้ shishu อนุญาตให้คุณออกไป
” Fan JiJing’s words quickly dragged down the corners of Hua HuaiXiu mouth just as he was going to curve it up
"คำพูดของแฟน ๆ จีจิ่งได้ลากลงไปที่มุมปากของหัวห้วยด้วยขณะที่เขากำลังจะโค้งขึ้น
 His pupils were as cold as ice from anger: “You say it again
ลูกศิษย์ของเขาเย็นเหมือนน้ำแข็งจากความโกรธ: "คุณพูดอีกครั้ง
” Fan JiJing slowly opened his mouth
"Fan JiJing ค่อยๆเปิดปากของเขาขึ้น
 “Only if Cousin can promise to not tell others about Master’s…” Before he could finish, Hua HuaiXiu’s fist was already in front of his face! Fan JiJing slightly turned his head and grabbed the fist with his hand
"เฉพาะถ้าลูกพี่ลูกน้องสามารถสัญญาว่าจะไม่บอกคนอื่นเกี่ยวกับโท ... " ก่อนที่เขาจะจบลงกำปั้นของหัวหอกซิวอยู่ข้างหน้า! 
 “Let go!” Hua HuaiXiu glared at him
"ปล่อย!" หัวห้วยซึงวูบวาบกับเขา
 His fair face was burning red with anger; it was as bright as the blooming peach blossoms in March
หน้าตาของเขาแดงลุกเป็นไฟ 
 There seemed to be faint waves in Fan JiJing’s eyes
ดูเหมือนจะมีคลื่นลมแรงอยู่ในดวงตาของแฟน ๆ จีจิ่ง
 He sighed, “Cousin…” Hua HuaiXiu repeatedly glanced at his hand that was being restrained: “Let go
เขาถอนหายใจ "ลูกพี่ลูกน้อง ... " หัวห้วยซอกซ้ำ ๆ เหลือบมองที่มือของเขาที่ถูกยับยั้งไว้: "ปล่อยไป
” Fan JiJing had to release it
"Fan JiJing ต้องปล่อยมัน
 Without any hesitation, Hua HuaiXiu gave him another punch
โดยไม่ลังเลใจ Hua HuaiXiu ให้เขาชกอีกครั้ง
 Fan JiJing unconsciously grabbed it again
แฟน JiJing คว้ามันอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว
 The two pairs of eyes met
ทั้งสองสายตาได้พบกัน
 Hua HuaiXiu said sourly, “Do you have to grab it?” Fan JiJing replied, “Only if you don’t punch me again
"คุณต้องคว้ามันหรือไม่?" Fan JiJing ตอบว่า "ถ้าคุณไม่ชกต่อยอีก
” Hua HuaiXiu was silent for a moment, then said, “Let me go
"Hua HuaiXiu เงียบครู่หนึ่งแล้วพูดว่า" ปล่อยฉันไป
 I won’t punch
ฉันจะไม่ชกต่อย
” Fan JiJing let go of his hand
"Fan JiJing ปล่อยมือจากเขาไป
 Hua HuaiXiu stomped on his his foot, then pressed his lips together and said, “I’ll tread this time
Hua HuaiXiu คว่ำเท้าของเขาแล้วกดริมฝีปากด้วยกันและกล่าวว่า "ฉันจะเหยียบขณะนี้
” Fan JiJing could not do anything besides give his boot a look, which now had an obvious footprint on it
Fan JiJing ไม่สามารถทำอะไรนอกเหนือจากการบูตของเขาดูซึ่งตอนนี้มีรอยเท้าที่ชัดเจนในนั้น
 “Cousin
"ลูกพี่ลูกน้อง
” “Follow me
" "ปฏิบัติตามฉัน
” Without waiting for him to say something that might irritate him even more, Hua HuaiXiu pushed open the door and walked straight in
"ไม่ต้องรอให้เขาพูดอะไรบางอย่างที่อาจทำให้เขารำคาญมากยิ่งขึ้นหัวห้วยซึยะก็เปิดประตูขึ้นและเดินตรงเข้าไป
 Fan JiJing let out a sigh and followed after him
Fan JiJing ถอนหายใจและเดินตามเขาไป
 Hua HuaiXiu took out the tea set, then started to fuss around with them
Hua HuaiXiu หยิบชุดชาจากนั้นก็เริ่มเอะอะกับพวกเขา
 Fan JiJing stood on the side
Fan JiJing ยืนอยู่ด้านข้าง
 Hua HuaiXiu said slowly, “Since it’s impossible for us to start with the case itself, let’s start with the murderer’s motive then
Hua HuaiXiu กล่าวอย่างช้าๆว่า "เนื่องจากเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่เราจะเริ่มต้นด้วยคดีนี้เรามาเริ่มต้นกับแรงจูงใจของฆาตกรแล้ว
” Fan JiJing was dazed for a moment before he asked, “Aren’t I the one with the strongest motive?” Hua HuaiXiu shot him an irritated glare as he responded, “Do you really want to be the murderer that badly?” “I’m only…” Without waiting for him to finish, Hua HuaiXiu cut straight in: “Don’t you feel that all of your shidi and shishu are too indifferent towards your master’s death?” Fan JiJing frowned in silence
"Fan JiJing งงงวยก่อนที่เขาจะถามว่า" ฉันไม่ใช่คนที่มีแรงจูงใจที่แรงที่สุดเหรอ? "Hua HuaiXiu ยิงเขาด้วยแสงสะท้อนที่หงุดหงิดในขณะที่เขาตอบว่า" คุณต้องการเป็นฆาตกรที่ไม่ดีหรือไม่? "" 
 “On one hand, he was their fellow disciple, and on the other, he was their respected master; but now they all treat him as if they were mere strangers
"มือข้างเดียวเขาเป็นศิษย์ของพวกเขาและอีกด้านหนึ่งเขาเป็นนายที่นับถือของพวกเขา 
” Hua HuaiXiu’s eyes became serious
ตาของ Hua HuaiXiu เริ่มรุนแรงขึ้น
 “There must be a reason behind it
"ต้องมีเหตุผลเบื้องหลัง
”
”