Chapter 7 FRS: Chapter 7 – Unknown Murderer (7) Translator: Momoe Pom TLC: Puissansa Editor:  Isabelle Quality Check: Kittsune First Published on Ainushi
บทที่ 7 FRS: บทที่ 7 - ฆาตกรที่ไม่รู้จัก (7) นักแปล: Momoe Pom TLC: Puissansa Editor: Isabelle การตรวจสอบคุณภาพ: Kittsune ตีพิมพ์ครั้งแรกใน Ainushi
        Fan JiJing said, “Cousin, this is the Jiuhua Sect’s business
Fan JiJing กล่าวว่า "Cousin นี่เป็นธุรกิจของ Jiuhua Sect
 You are one of the Hua family after all…” “The Jiuhua Sect’s business?” Hua HuaiXiu humphed, “Everyone who is somewhat respected in the Jiuhua Sect is now a suspect
คุณเป็นหนึ่งในครอบครัวหัวหินหลังจากทั้งหมด ... "" ธุรกิจของ Jiuhua Sect? "Hua HuaiXiu humphed" ทุกคนที่ได้รับความเคารพในธรรมเทศน์ Jiuhua ตอนนี้เป็นผู้ต้องสงสัย
 Who would you have investigate this?” “I…” Fan JiJing opened his mouth
ใครจะสอบสวนเรื่องนี้? "" ฉัน ... "Fan JiJing เปิดปาก
 Just as he was going to volunteer himself, Hua HuaiXiu interrupted him: “Don’t forget, according to my inference last time, you are among the ones with the best motive
ขณะที่เขากำลังจะไปอาสาตัวเอง Hua HuaiXiu ขัดขวางเขา: "อย่าลืมตามข้อสรุปของผมเมื่อครั้งที่แล้วคุณอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนที่มีแรงจูงใจที่ดีที่สุด
” Fan JiJing said dumbly, “But Cousin just testified for me…” Hua HuaiXiu squinted his eyes and asked, “So, now you are burning the bridge after crossing it? Or are you going to find that guy from the Yinshan Sect to testify for you?” He shut his mouth abruptly
"Fan JiJing พูดอย่างโง่เขลา" แต่ลูกพี่ลูกน้องก็เป็นพยานให้ฉัน ... "Hua HuaiXiu หลับตาลงและถามว่า" งั้นตอนนี้คุณกำลังเผาสะพานหลังข้าม? 
 Fan JiJing gazed at him in surprise: “Cousin, you…” Hua HuaiXiu’s embarrassment turned into anger
Fan JiJing จ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจว่า "ลูกพี่ลูกน้องคุณ ... " ความอับอายของ Hua HuaiXiu กลายเป็นความโกรธ
 “I don’t care what kind of relationship you and that Zhang Feng have at all!” Fan JiJing explained, “We were just traveling together on the same road
"ฉันไม่สนใจว่าคุณมีความสัมพันธ์แบบใดและ Zhang Feng มีอะไรบ้าง!" Fan JiJing อธิบายว่า "เรากำลังเดินทางไปด้วยกันบนถนนเดียวกัน
” Hua HuaiXiu stared at him, as if he was weighing the credibility of his words
"Hua HuaiXiu จ้องมองเขาราวกับกำลังชั่งน้ำหนักความน่าเชื่อถือของคำพูดของเขา
 Fan JiJing had no choice but to stay still so Hua HuaiXiu could stare as he wished
Fan JiJing ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอยู่ที่นั่นเพื่อให้ Hua HuaiXiu สามารถจ้องมองได้ตามที่เขาต้องการ
 After staring for a while, Hua HuaiXiu was finally satisfied and changed the topic: “Anyway, the Jiuhua Sect wants to find the murderer who killed their zhangmen, and I want to leave Mount Jiuhua soon; therefore, I have to find out who murdered your master as soon as possible
หลังจากจ้องมองไปชั่วครู่ Hua HuaiXiu ก็พอใจและเปลี่ยนหัวข้อ: "อย่างไรก็ตาม Jiuhua Sect ต้องการหาฆาตกรที่ฆ่าพวก zhangmen ของพวกเขาและฉันต้องการที่จะออกจากภูเขา Jiuhua เร็ว ๆ นี้; 
” Fan JiJing wanted to argue about it, but Hua HuaiXiu directly handed him a cup of boiling hot tea
Fan JiJing ต้องการโต้แย้งเรื่องนี้ แต่ Hua HuaiXiu มอบให้เขาได้ถ้วยชาร้อนๆที่กำลังเดือด
 He took it, then cooled it down using the inner force through his palms
เขาเอามันแล้วระบายความร้อนด้วยการใช้พลังภายในผ่านฝ่ามือของเขา
 Hua HuaiXiu raised his eyebrows, then said, “You are much more skilled in inner arts than in your martial arts moves
Hua HuaiXiu ยกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า "คุณมีความสามารถด้านศิลปะภายในมากขึ้นกว่าการเคลื่อนไหวศิลปะการต่อสู้ของคุณ
” The Hua Family was both wealthy and powerful
ครอบครัวหัวหินมีทั้งความร่ำรวยและมีอำนาจ
 As a result, they were never short on martial arts manuals
เป็นผลให้พวกเขาไม่เคยสั้นในคู่มือศิลปะการต่อสู้
 What they lacked was talented people who were able to fully grasp these martial arts masterpieces
สิ่งที่ขาดหายไปคือคนที่มีพรสวรรค์ซึ่งสามารถจับภาพผลงานศิลปะการต่อสู้เหล่านี้ได้อย่างเต็มที่
 Therefore, even though people of the Hua family were not very proficient at martial arts themselves, they all had a good eye for talent
ดังนั้นแม้ว่าคนในตระกูลหัวหินไม่ค่อยชำนาญในศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาทั้งหมดก็มีพรสวรรค์มาก
 Fan JiJing responded, “The Jiuhua Sect has only one set of inner arts
Fan JiJing ตอบว่า "นิกาย Jiuhua มีชุดศิลปะภายในเพียงชุดเดียว
” Hua HuaiXiu’s eyes lit up a bit as he said, “By the way, your master doesn’t seem like a good person
ตาของ Hua HuaiXiu สว่างไสวขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขาพูดว่า "โดยวิธีการนี้เจ้านายของคุณดูไม่เหมือนคนดี
” “Cousin!” Fan JiJing’s face darkened
"ลูกพี่ลูกน้อง!" ใบหน้าของแฟนจูจีงมืดลง
 “No matter what Master has done before, the departed shall be respected
"ไม่ว่าสิ่งที่อาจารย์ได้ทำมาก่อนแล้วก็ตาม
 You should not disturb his spirit
คุณไม่ควรรบกวนจิตใจของเขา
” Hua HuaiXiu pressed his lips together, then said, “I’m just judging him from what I have observed
"Hua HuaiXiu กดริมฝีปากด้วยกันแล้วก็พูดว่า" ฉันแค่ตัดสินเขาจากสิ่งที่ฉันสังเกตเห็น
 Only scoundrels harm a man of justice, and for a man that’s… not so much into justice, it’s highly possible that the people who harmed him are those that were unfairly treated
คนร้ายเท่านั้นที่เป็นอันตรายต่อคนแห่งความยุติธรรมและสำหรับผู้ชายที่ไม่มากจนเกินไปในความยุติธรรมเป็นไปได้ว่าคนที่ทำร้ายเขาคือคนที่ได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม
” Seeing Fan JiJing frowning at him, he gave a faint smile and said, “So to speak, you are once again to be suspected
"การได้เห็นแฟนจีจิ่งกำลังค่อยๆจ้องมองเขาเขายิ้มให้เบาและพูดว่า" งั้นคุณจะต้องสงสัยอีกครั้งหนึ่ง
” Fan JiJing asked perplexedly, “When was I ever a victim of unfair treatment?” “Bu LouLian has a total of five disciples
Fan JiJing ถามอย่างงงงวยว่า "เมื่อไหร่ที่ฉันเคยเป็นเหยื่อของการรักษาที่ไม่เป็นธรรม?" "Bu LouLian มีทั้งหมดห้าสาวก
 Besides his only female disciple, ShangGuan DingNing, and you, everyone knows how to use Xianlian Sword
นอกจากสาวกหญิงคนเดียวของเขา ShangGuan DingNing และคุณทุกคนรู้วิธีใช้ Xianlian Sword
 Isn’t this unfair?” Fan JiJing shook his head in reply: “Master is the zhangmen of the Jiuhua Sect
ไม่ใช่เรื่องที่ไม่เป็นธรรม? "Fan JiJing ส่ายหัวตอบ:" อาจารย์คือเจ้านายของ Jiuhua Sect
 He has the authority to decide on the disciples who will carry on the Xianlian Sword
เขามีอำนาจตัดสินใจเลือกสาวกที่จะพกดาบ Xianlian
” Every time he saw him talking silly with a serious expression, Hua HuaiXiu would miss the young but quick-witted Fan JiJing from the past greatly
"ทุกครั้งที่เขาเห็นเขาพูดโง่ ๆ ด้วยการแสดงออกอย่างรุนแรง Hua HuaiXiu จะพลาดแฟน ๆ ที่อายุน้อย แต่มีไหวพริบอย่างรวดเร็วจากอดีตอย่างมาก
 He sighed, “You can think like this, but not everyone thinks like you
เขาถอนหายใจ "คุณสามารถคิดแบบนี้ได้ แต่ไม่ใช่ทุกคนคิดเหมือนคุณ
” Fan JiJing looked at him doubtfully
"Fan JiJing มองเขาอย่างน่าสงสัย
 “Although ShangGuan DingNing is a woman, women have their ambitions as well
"แม้ว่า ShangGuan DingNing เป็นผู้หญิงผู้หญิงก็มีความทะเยอทะยานเช่นกัน
 The Jiuhua Sect is not a sect that follows the rule of ‘Pass it onto the males, but not the females
นิกาย Jiuhua ไม่ได้เป็นนิกายที่เป็นไปตามกฎของ 'ส่งผ่านไปยังเพศชาย แต่ไม่ใช่ตัวเมีย
’ Putting aside the fact that you were not on Mount Jiuhua at that time, she was clearly here, yet your master taught the sword arts to the others but not her
'เอากันความจริงที่ว่าคุณไม่ได้อยู่บนภูเขา Jiuhua ในเวลานั้นเธอได้อย่างชัดเจนที่นี่ แต่ต้นแบบของคุณสอนศิลปะดาบกับคนอื่น ๆ แต่ไม่ได้ของเธอ
 One cannot say for sure that she didn’t have some murderous intentions towards him
หนึ่งไม่สามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่าเธอไม่ได้มีเจตนาฆาตกรรมบางอย่างเกี่ยวกับเขา
” said Hua HuaiXiu
Hua HuaiXiu กล่าว
 “Moreover, Shi JiZhong once said that your master had always been annoyed by her clumsiness when he was alive and used to boss her around
"นอกจากนี้ชิจิซุงเคยกล่าวไว้ว่าเจ้านายของคุณเคยรู้สึกรำคาญกับความซุ่มซ่ามของเธอเมื่อตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่และเคยเป็นหัวหน้าของเธอ
 Any woman with pride would not easily let it go
ผู้หญิงที่มีความภาคภูมิใจจะไม่ปล่อยให้มันไป
” Fan JiJing said, “But shimei, she…” “Moreover, ShangGuan DingNing and Zhu LiaoDa were fond of each other, but your master willfully hindered them in every possible way
"Fan JiJing กล่าวว่า" แต่ชิเมียเธอ ... "" ยิ่งไปกว่านั้น ShangGuan DingNing และ Zhu LiaoDa รักกัน แต่เจ้านายของคุณตั้งใจจะขัดขวางพวกเขาในทุกวิถีทาง
 With new hatred piling on the old ones, evil grew abreast of their galls…” Hua HuaiXiu lifted the cup and swirled it a few times
กับความเกลียดชังใหม่ที่ซ้อนทับกับคนเก่าความชั่วร้ายขยายตัวขึ้นไปพร้อมกันของพวกเขา ... "หัวหิน HuaiXiu ยกถ้วยและ swirled มันไม่กี่ครั้ง
 A glint of coldness flashed across his eyes
แวบหนึ่งของความหนาวเย็นประกายผ่านสายตาของเขา
 Fan JiJing was shocked by the coldness that glimmered under his eyes
Fan JiJing รู้สึกตกใจกับความหนาวที่แวววาวใต้ตา
 After a long period of time, he said, “But…” “But the two of them alone may not be enough to kill your master
หลังจากนั้นเป็นเวลานานเขาก็ตอบว่า "แต่ ... " "แต่ทั้งสองคนเดียวอาจไม่สามารถฆ่านายได้
” Fan JiJing nodded
"แฟนจีจุนพยักหน้า
 “That’s why they are just suspects for now
"นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงต้องสงสัยมานานแล้ว
” Hua HuaiXiu put down the teacup and said, “I have a strange feeling at this moment
"Hua HuaiXiu ใส่ถ้วยน้ำชาและพูดว่า" ตอนนี้ฉันรู้สึกแปลก ๆ
” “Strange feeling?” “The reason that your shidi and shishu were apathetic towards your master’s death might be…” Fan JiJing persisted, “Might be what?” Hua HuaiXiu answered slowly, “Whether they are the murderers or not, they all had motives to become one
"ความรู้สึกแปลก ๆ ล่ะ?" "เหตุผลที่เจ้า shidi และ shishu ไม่แยแสกับความตายของเจ้านายของคุณอาจจะเป็น ... " Fan JiJing ยืนยันว่า "อาจจะเป็นอย่างไร?" หัวห้วยซึงตอบอย่างช้าๆว่า "ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นฆาตกรหรือไม่ก็ตามพวกเขาทั้งหมด 
” Fan JiJing was dazed
Fan JiJing รู้สึกทึ่ง
 After a period of time, he replied, “Are you saying that all of them wanted Master dead?” “It’s possible
หลังจากช่วงเวลาหนึ่งเขาตอบว่า "คุณกำลังบอกว่าทุกคนต้องการให้นายตายหรือไม่?" "เป็นไปได้
” Hua HuaiXiu said, “But this is what makes me curious
Hua HuaiXiu กล่าวว่า "แต่นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันอยากรู้อยากเห็น
 If it’s the murderer, he should make every attempt to cover up his motives and then pretend to be suffocated by grief
ถ้าเป็นฆาตกรเขาควรจะพยายามทุกครั้งที่จะปกปิดแรงจูงใจของเขาและแกล้งทำเป็นจะสำลักโดยความเศร้าโศก
 Why have none of them even bothered to conceal it?” Fan JiJing said, “It’s not like they don’t feel sorrowful, they are just reserved in terms of emotions
ทำไมถึงไม่มีใครสนใจที่จะปิดบังข้อมูลนี้? Fan JiJing กล่าวว่า "ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่รู้สึกเศร้าหมอง
” Hua HuaiXiu did not pay any attention to his argument but continued, “Unless…” “Unless what?” Hua HuaiXiu thought for a moment and felt his conjectures a bit too shocking
Hua HuaiXiu ไม่ใส่ใจกับข้อโต้แย้งของเขา แต่ก็ยังคง "เว้นแต่ ... " "เว้นแต่ว่าอะไร?" Hua HuaiXiu คิดสักครู่แล้วและรู้สึกว่าการคาดเดาของเขาค่อนข้างน่าตกใจ
 He shook his head and said, “Nothing
เขาส่ายหัวและพูดว่า "ไม่มีอะไร
” Suddenly, Fan JiJing’s ears moved a little, then they heard someone pounding on the neighboring room’s door at full blast, creating a stream of banging sounds
ทันใดนั้นหูของ Fan JiJing ก็ขยับตัวเล็กน้อยแล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงใครบางคนกระแทกประตูห้องเพื่อนบ้านด้วยระเบิดเต็มกำลัง
 Hua HuaiXiu stood up and opened the door
Hua HuaiXiu ยืนขึ้นและเปิดประตู
 He stuck out half of his body and then asked, “Song Daxia? Wu Daxia?” Song BoLin’s voice came from outside: “Hua Gongzi, do you know where Fan JiJing is?” Fan JiJing hurried out from the room: “Second shishu
เขาขจัดออกครึ่งหนึ่งของร่างกายและถามว่า "Song Daxia? 
 Fifth shishu
Fifth shishu
” Song BoLin did not reply but dragged out a disciple from behind
"Song BoLin ไม่ตอบ แต่ลากสาวกจากด้านหลัง
 Then he said, “Well, tell us what you saw on the night of the crime
แล้วเขาก็ตอบว่า "ดีบอกเราถึงสิ่งที่คุณเห็นในคืนก่ออาชญากรรม
” The disciple shrank his neck and spoke in a low voice
"ศิษย์หดคอและพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ
 “On the night of zhangmen’s accident, I saw eldest shixiong Guan Xing and fifth shixiong Shi JiZhong passing through the garden together with swords in their hands
"ในคืนที่เกิดอุบัติเหตุของ zhangmen ฉันได้เห็นคนที่อายุน้อยที่สุดคือ Guan Xing และ Shi JiZhong ที่ห้าเดินผ่านสวนพร้อมกับดาบในมือของพวกเขา
” Fan JiJing was shocked
Fan JiJing ตกใจมาก
 It was necessary to go through the garden when going from zhangmen’s room to theirs
จำเป็นต้องเดินผ่านสวนเมื่อไปจากห้องของ zhangmen ไปยังพวกเขา
 Song BoLin sneered, “Didn’t they say they were drinking tea and chatting in their room that night? Could it be that they had too much tea so they had to get rid of it in the garden?” Wu ChangBo asked, “Shixiong, are you suspecting them of murdering zhangmen or ruining the flowers you planted in the garden?” Song BoLin glanced at him sourly and said, “Do you think I’m the kind of person that will fall out with them simply because of some flowers?” Wu ChangBo cleared his throat, then replied, “Actually I’m the one who accidentally broke the camelia you planted in the garden
เพลง Bolin sneered“ไม่พวกเขากล่าวว่าพวกเขาได้รับการดื่มชาและการสนทนาในห้องพักของพวกเขาในคืนนั้น? 
” “…” Song BoLin abruptly struck out his palm at him saying, “I’m going to kill you
"" ... "Song BoLin ฉับพลันเอาฝ่ามือของเขาที่เขาว่า" ฉันจะฆ่าคุณ
” Wu ChangBo blocked his attack with a raise of his hand, then sighed, “Shixiong, you just said you wouldn’t fall out just because of some flowers
Wu ChangBo ปิดกั้นการโจมตีด้วยยกมือขึ้นแล้วถอนหายใจ "Shixiong คุณเพิ่งบอกว่าคุณจะไม่ล้มลงเพราะดอกไม้บางส่วน
” Song BoLin replied, “Just now I was asking you whether I was this kind of person or not
Song BoLin ตอบว่า "ตอนนี้ฉันถามคุณว่าฉันเป็นแบบนี้หรือไม่
 Now I’m telling you, I AM this kind of person!” Wu ChangBo: “…” Hua HuaiXiu was not interested in their almost playing type of fighting, so he cut in: “If so, I think we need to ask Guan Xing and Shi JiZhong to clarify what they were actually doing on that night
ตอนนี้ฉันกำลังบอกคุณว่าฉันเป็นคนแบบนี้! "Wu ChangBo:" ... "Hua HuaiXiu ไม่สนใจการต่อสู้แบบเกือบจะเล่นของพวกเขาดังนั้นเขาจึงตัด:" ถ้างั้นฉันคิดว่าเราต้องถาม Guan 
” Song BoLin humphed, “Is there a need to ask?” Right after the sentence, he found everyone staring at him with fixed eyes
"Song BoLin humphed" มีความจำเป็นต้องถามไหม "ทันทีหลังจากประโยคเขาพบว่าทุกคนจ้องมองเขาด้วยสายตาที่คงที่
 He said irritatedly at once, “Then do as you like!” then flicked his sleeves and left
เขาพูดอย่างฉุนเฉียวทันที "แล้วทำตามที่คุณต้องการ!" จากนั้นก็สะบัดแขนเสื้อของเขาและทิ้งไว้
 Wu ChangBo gave Fan JiJing a faint smile and said, “Then I’ll leave it to you
Wu ChangBo ให้ Fan JiJing หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า "แล้วฉันจะปล่อยให้คุณ
” Fan JiJing nodded solemnly
Fan JiJing พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
   During this short stay in the Jiuhua Sect, besides Fan JiJing, Guan Xing and Shi JiZhong were the only two people that Hua HuaiXiu felt comfortable with, so he tried to be implicit with his inquiries
ในช่วงพักสั้น ๆ นี้ในงาน Jiuhua Sect นอกจาก Fan JiJing แล้ว Guan Xing และ Shi JiZhong ยังเป็นเพียงสองคนที่ Hua HuaiXiu รู้สึกสบายใจด้วยดังนั้นเขาจึงพยายามปกปิดการสอบถามของเขา
 However, no matter how implicit his words were, it was impossible to gloss over the interrogative nature of the questions
อย่างไรก็ตามไม่ว่าโดยนัยคำพูดของเขาเป็นอย่างไร, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะกลั่นกรองเรื่องคำถามของคำถาม
 Because of this, Shi JiZhong’s face took on a somewhat ghastly expression
ด้วยเหตุนี้ใบหน้าของชิจิซุงจึงเกิดขึ้นอย่างน่าสยดสยอง
 Just as he was going to argue, he saw Guan Xing wave his hand and asked, “Someone saw us in the garden?” There was a difference between “in the garden” and “passing through the garden”
ขณะที่เขากำลังจะเถียงเขาเห็น Guan Xing คลื่นมือของเขาและถามว่า "มีคนเห็นเราในสวน?" มีความแตกต่างระหว่าง "ในสวน" และ "เดินผ่านสวน"
 “In the garden” meant that the garden was his sole destination at the time, and he did not go to any other places afterward
"ในสวน" หมายความว่าสวนเป็นปลายทางเดียวของเขาในเวลานั้นและเขาไม่ได้ไปที่อื่นใดในภายหลัง
 Hua HuaiXiu asked, “Why were you in the garden at midnight?” Guan Xing replied without a change on his face
Hua HuaiXiu ถามว่า "ทำไมคุณถึงออกไปที่สวนตอนเที่ยงคืน?" กวนอิงตอบโดยไม่ต้องเปลี่ยนหน้า
 “Practicing martial arts
ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้
” Hua HuaiXiu’s eyebrows furrowed
หัวไหล่ของ Hua HuaiXiu ร่องลง
 Why does everyone in the Jiuhua Sect enjoy practicing at midnight? Song BoLin and Wu ChangBo as well
ทำไมทุกคนในนิกาย Jiuhua สนุกกับการฝึกซ้อมตอนเที่ยงคืน? 
 It surely can’t be that the martial arts of the Jiuhua Sect need its practitioners to absorb the essence of the moon, right? Fan JiJing said, “Practicing is a good deed
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าศิลปะการต่อสู้ของศาสตร์ Jiuhua จำเป็นต้องปฏิบัติธรรมเพื่อดูดซับสาระสำคัญของดวงจันทร์ใช่ไหม? 
 Why didn’t eldest shixiong explain it clearly back then?” Shi JiZhong wanted to say something but couldn’t get his tongue around it
ทำไมพี่คนโตไม่ได้อธิบายเรื่องนี้ให้ชัดถ้อยชัดคำ? "ชิจิซุงอยากจะพูดอะไร แต่ไม่สามารถพูดได้
 Guan Xing said, “We were practicing Xianlian Sword
กวนซิงกล่าวว่า "เรากำลังฝึกซีนนี่ดาบ
” Hua HuaiXiu said, “Wasn’t it known publicly that your master taught Xianlian Sword to both of you? Why do you need to practice it secretly at midnight?” As if something suddenly came into his mind, he lowered his voice and asked, “Are you afraid that someone else might steal it after watching you?” “It’s not the stealing, it’s…it’s…” Shi JiZhong’s expression became complicated
Hua HuaiXiu กล่าวว่า "ไม่เป็นที่ทราบกันดีว่านายของคุณสอนดาบ Xianlian ให้กับคุณทั้งสองคน? 
 Anger, disappointment, agony, confusion… All kinds of emotions tangled with each other, even turning his eyeballs slightly red
ความโกรธความผิดหวังความทุกข์ทรมานความสับสน ... อารมณ์ทุกอย่างยุ่งเหยิงด้วยกันแม้เปลี่ยนดวงตาของเขาเป็นสีแดงเล็กน้อย
 Guan Xing sighed, “We are not murderers
กวนอิงถอนหายใจ "เราไม่ใช่ฆาตกร
” Hua HuaiXiu said, “We believe you, but we want a reason to believe
Hua HuaiXiu กล่าวว่า "เราเชื่อว่าคุณ แต่เราต้องการเหตุผลที่จะเชื่อ
” Guan Xing had always been an extremely composed person
"กวนอิงเคยเป็นคนที่มีใจรักอย่างมาก
 However, even for a man like him, there were now traces of unrestrained anger in his eyes
อย่างไรก็ตามแม้กระทั่งสำหรับผู้ชายที่ชอบเขาตอนนี้ก็มีร่องรอยแห่งความโกรธที่ไม่ถูก จำกัด ไว้ในดวงตาของเขา
 “I’m teaching him the final move of each skill set in Xianlian Sword
"ฉันสอนเขาถึงขั้นสุดท้ายของสกิลแต่ละชุดใน Xianlian Sword
” Hua HuaiXiu and Fan JiJing were both stunned
"Hua HuaiXiu และ Fan JiJing ทั้งคู่ตกตะลึง
 Fan JiJing asked, “Hasn’t Master taught the complete set of Xianlian Sword to all of you already?” Guan Xing said, “At first, I thought so as well, but I found out later that Master only taught them the beginning part of each set, not the finishing move
Fan JiJing ถามว่า "ยังไม่ได้ Master สอนชุด Xianlian Sword ให้กับคุณทั้งหมดหรือไม่?" Guan Xing กล่าวว่า "ตอนแรกฉันคิดอย่างนั้นเช่นกัน แต่ฉันรู้ว่าภายหลัง Master ได้สอนให้พวกเขาเป็นส่วนเริ่มต้น 
” Hua HuaiXiu inquired, “What’s particular about the finishing move?” Guan Xing replied, “The finishing move, together with the inner arts, guides the qi inside one’s body back to their dantian [1]
"Hua HuaiXiu ถามว่า" มีอะไรที่เกี่ยวกับการย้ายการตกแต่ง? "Guan Xing กล่าวว่า" การย้ายเสร็จสิ้นพร้อมกับศิลปะภายในนำทางฉีภายในร่างของตัวเองกลับไปที่ dantian ของพวกเขา [1]
 If a martial artist practices without the finishing move for a long time, he will lose control over his qi and eventually meet his death
หากศิลปินศิลปะการต่อสู้ปฏิบัติโดยไม่ต้องย้ายเสร็จสิ้นเป็นเวลานานเขาจะสูญเสียการควบคุมฉีของเขาและในที่สุดก็ถึงความตายของเขา
”   Translation Notes Dantian: A place inside one’s body that is believed to be the birthplace of qi and also where qi will return to after traveling through the body
"Dantian แปล: สถานที่ภายในร่างกายของคนที่เชื่อว่าเป็นสถานที่กำเนิดของฉีและยังที่ฉีจะกลับไปหลังจากที่เดินทางผ่านร่างกาย
 An essential spot in meditation or practicing of martial/inner arts in wuxia novels
จุดสำคัญในการทำสมาธิหรือการฝึกศิลปะการต่อสู้ / ด้านในนวนิยาย wuxia