Chapter 10 Chapter 10: The Sleepwalking Dirty Thing Translator: J_Squared  Editor: - - Kubei dreamt when he was dazed and groggy
บทที่ 10 บทที่ 10: สิ่งสกปรกที่เดินละเมอนักแปล: J_Squared Editor: - - Kubei ฝันเมื่อเขาโกรธและเหี่ยวแห้ง
   He went back in time to when he was in Junior High
เขากลับไปในเวลาที่เขาอยู่ในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น
 It was a woozy afternoon, and the English teacher still had a bob cut
มันเป็นช่วงบ่ายที่สนุกสนานและครูภาษาอังกฤษยังคงมีการตัด Bob
 He was standing on the podium, writing on the blackboard with her back against the students
เขายืนอยู่บนแท่นเขียนบนกระดานดำกับหลังกับนักเรียน
 The chalk repeatedly hit the blackboard, making thick, heavy noises in the room
ชอล์กซ้ำ ๆ ตีกระดานดำทำให้หนาเสียงหนักในห้อง
   He felt dizzy
เขารู้สึกวิงเวียน
   Kubei couldn’t see what was written on the blackboard
Kubei ไม่เห็นสิ่งที่เขียนขึ้นบนกระดานดำ
 Everything was out of focus
ทุกอย่างไม่สำคัญ
 He could only stare at the folds of the teacher’s shirt that was on his back
เขาจ้องมองที่เท่ากันของเสื้อครูที่อยู่ด้านหลัง
 Everything else was getting further and further, but only the raised line of the buckle underneath the pink sweater was clear even to the smallest detail
ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังเดินต่อไปเรื่อย ๆ แต่เพียงสายรัดของหัวเข็มขัดใต้เสื้อสีชมพูก็ชัดเจนแม้กระทั่งกับรายละเอียดที่เล็กที่สุด
   Kubei felt his neck and face itch after looking at it for too long
Kubei รู้สึกคอและใบหน้าคันหลังจากมองมานานเกินไป
   Suddenly, the English teacher turned around, and Kubei saw the face of a man over 40, with spectacles and donned with lipstick
ทันใดนั้นครูภาษาอังกฤษก็หันกลับมาและ Kubei ก็เห็นใบหน้าของชายคนหนึ่งอายุเกิน 40 ปีแว่นตาและใส่ลิปสติก
 It was his boss
มันเป็นเจ้านายของเขา
   The boss then pointed at Kubei and yelled, "Balala Energy, transform!"   "…
เจ้านายจึงชี้ไปที่ Kubei และตะโกนว่า "Balala Energy, transform!" 
"   Once again, Kubei jumped awake in shock
"อีกครั้ง Kubei ตื่นขึ้นตื่นตกใจ
   This was the second time he woke up from a bizarre dream
นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาตื่นขึ้นมาจากความฝันมหัศจรรย์
 He felt nauseated, like he was cramped in an overcrowded train for 2 hours
เขารู้สึกคลื่นไส้ราวกับว่าเขากำลังคับแคบด้วยรถไฟที่แออัดเป็นเวลา 2 ชั่วโมง
 Fortunately, he no longer was tied at a strange place
โชคดีที่เขาไม่ได้ถูกมัดอยู่ในสถานที่แปลก ๆ
 He did not have an ache all over his body
เขาไม่มีอาการปวดทั่วร่างกาย
 He felt only a dull pain on his left cheek
เขารู้สึกเพียงความเจ็บปวดทึบบนแก้มซ้ายของเขา
 Seemed like it was swollen, too
ดูเหมือนว่ามันจะบวมด้วยเช่นกัน
   Left cheek…
แก้มซ้าย ...
   Kubei slowly regained his consciousness, and he remembered everything
Kubei ค่อยๆฟื้นความรู้สึกของเขาและเขาก็จำได้ทุกอย่าง
 He was punched solidly on his left cheek by Michelle, and then… He knew nothing about what happened next
เขาถูกชกต่อยแก้มซ้ายโดยมิเชลล์แล้ว ... เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป
 He most probably passed out from the impact, had a strange dream, and woke up here
เขาอาจจะผ่านออกมาจากผลกระทบมีความฝันที่แปลกประหลาดและตื่นขึ้นมาที่นี่
   What happened?   He opened his eyes to find that it was dark
เกิดอะไรขึ้น? 
 He could see nothing, and for a moment he thought he was blind
เขามองไม่เห็นอะไรเลยและครู่หนึ่งเขาคิดว่าเขาตาบอด
 He tried moving his limbs, and he faced no problem in that
เขาพยายามขยับขาและไม่ต้องเผชิญกับปัญหาใด ๆ เลย
 He was lying on something that was soft
เขากำลังนอนกับสิ่งที่นุ่มนวล
   It was similar to his small bed
มันคล้ายกับเตียงเล็ก ๆ ของเขา
   Did he teleport back? Or was everything just a dream?   He sensed his surroundings more attentively and realised that no, this was not his home
เขา teleport กลับ? 
 He could hear the faint tick-tock from far away, but his house never had an old mechanical clock like that
เขาได้ยินเสียงติ๊กจากกล่องเล็ก ๆ แต่บ้านของเขาไม่เคยมีนาฬิกากลไกแบบเก่ามาก่อนเลย
 Furthermore, this quality of this bed felt more like those that were sold for more than RMB 1000 in Ikea
นอกจากนี้คุณภาพของเตียงนี้รู้สึกเหมือนที่ขายได้มากกว่า 1,000 หยวนใน Ikea
 He touched them too many times in the malls, but he could never afford them
เขาสัมผัสพวกเขามากเกินไปในห้างสรรพสินค้า แต่เขาไม่สามารถจ่ายได้
 Hence, this must be some other place than his house
ดังนั้นนี้ต้องเป็นสถานที่อื่นนอกเหนือจากบ้านของเขา
   "Hey, is anybody there?" After some consideration, Kubei decided to be more careful and asked
"เฮ้ใครมีไหม" 
   There was no reply
ไม่มีการตอบกลับ
   Kubei called again in his brain, hoping that the System would know something he did not
Kubei เรียกอีกครั้งในสมองของเขาหวังว่าระบบจะรู้ว่าสิ่งที่เขาไม่ได้
 However, the System seemed to have vanished
อย่างไรก็ตามระบบดูเหมือนจะหายไป
 If it was not for the blue triangular symbol that still shined in the space of his consciousness, he would have thought that he met with a supernatural event
ถ้าไม่ใช่สัญลักษณ์รูปสามเหลี่ยมสีฟ้าที่ยังคงส่องอยู่ในพื้นที่ของจิตสำนึกของเขาเขาจะคิดว่าเขาได้พบกับเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ
   The symbol also clarified that he did not dream everything up, and had yet to travel back to his initial world
สัญลักษณ์ยังชี้แจงว่าเขาไม่ได้ฝันถึงทุกสิ่งทุกอย่างและยังไม่ได้เดินทางกลับไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง
   Since he was still in this world, there was only one question left
นับตั้งแต่ที่เขายังคงอยู่ในโลกนี้เหลือเพียงคำถามเดียวเท่านั้น
 What did Michelle do after he fainted from her punch?   He pondered on it for 5 minutes and concluded that lying around doing nothing was not going to solve anything
Michelle ทำอะไรหลังจากที่เขาเป็นลมจากการชกของเธอ? 
 Regardless, Michelle did not kill him nor let the Cleaners terminate him
ไม่ว่ามิเชลล์จะไม่ฆ่าเขาหรือปล่อยให้ทำความสะอาดกำจัดเขา
 He survived, and that was good news
เขารอดชีวิตมาได้และนั่นเป็นข่าวดี
 Although Kubei knew Michelle still needed him, he still felt unsure when he used the Waterball Spell
แม้ว่า Kubei รู้ว่ามิเชลต้องการให้เขา แต่เขาก็ยังรู้สึกไม่แน่ใจเมื่อใช้ Waterball Spell
   What if, what if Michelle really did kill him?   However, he was alive now, and that was all that matters
เกิดอะไรขึ้นถ้ามิเชลล์ฆ่าเขาจริงๆ? 
   Kubei felt relieved after he reached this conclusion
Kubei รู้สึกโล่งใจหลังจากที่เขามาถึงข้อสรุปนี้
 At this point, he barely picked up his own life, why should he be worried about everything now? Since Michelle still required him, she would not be able to do anything even if he did do something improper
เมื่อมาถึงจุดนี้เขาแทบจะไม่สามารถหยิบชีวิตตัวเองขึ้นมาได้ทำไมเขาถึงต้องกังวลกับทุกอย่างตอนนี้? 
   Hence, Kubei got out of bed
เพราะฉะนั้น Kubei ลุกขึ้นจากเตียง
   A pair of shoes was placed by the bed, and he felt them around to put them on
รองเท้าคู่หนึ่งวางอยู่ข้างเตียงและเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขาวางมันไว้
 At the same time, he found a steel product by the bed
ในเวลาเดียวกันเขาพบผลิตภัณฑ์เหล็กข้างเตียง
 He felt it with his hands, and it was hard and heavy, shaped somewhat like a can
เขารู้สึกว่ามันด้วยมือของเขาและมันก็ยากและหนักรูปร่างคล้ายกับกระป๋อง
   Kubei followed his heart and took it with him as a defensive weapon
Kubei ตามหัวใจของเขาและเอามันกับเขาเป็นอาวุธป้องกัน
   He took two steps ahead and touched a door
เขาเดินสองก้าวข้างหน้าและแตะประตู
 There was a handle on the door, which felt quite modern
มีด้ามจับอยู่ที่ประตูซึ่งรู้สึกค่อนข้างทันสมัย
 He tried twisting the door knob and it opened, letting some light into the room
เขาพยายามบิดลูกบิดประตูและเปิดออกปล่อยแสงเข้าไปในห้อง
 Kubei felt more relaxed now
ตอนนี้ Kubei รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
 Anyone who could not see for such a long time would be afraid too
ทุกคนที่ไม่สามารถมองเห็นได้เป็นเวลานานจะกลัวเช่นกัน
   However, the light was too sheer to be called light, really
อย่างไรก็ตามแสงสว่างเกินกว่าที่จะเรียกได้ว่าเป็นแสงจริงๆ
   Kubei studied his surroundings using the weak lighting he got
Kubei ศึกษาสภาพแวดล้อมโดยใช้แสงที่อ่อนแรงที่เขาได้รับ
 This looked like a mansion, and outside the door was a long hallway
นี่ดูเหมือนคฤหาสน์และนอกประตูเป็นห้องโถงยาว
 There was a soft scent in the air, and the window at the end of the hallway allowed some moonlight into the house
มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ในอากาศและหน้าต่างที่ท้ายห้องโถงช่วยให้ดวงจันทร์บางดวงเข้าสู่บ้านได้
 That made the house feel less spooky
ทำให้บ้านดูน่ากลัวน้อยลง
   Again, it was at night
อีกครั้งก็คือในเวลากลางคืน
 It was incredibly quiet, it seemed like everyone was asleep
มันเงียบอย่างเหลือเชื่อมันดูเหมือนทุกคนกำลังนอนหลับ
   Where was this? It was very similar to the manors that were inhabited by the nobles from the 16th or 17th century
นี่มันอยู่ที่ไหน? 
 Kubei remembered he had seen them before on the television
Kubei จำได้ว่าเคยเห็นพวกเขามาก่อนทางโทรทัศน์
   Thinking, Kubei took two steps forward
คิด Kubei เอาสองก้าวไปข้างหน้า
 Suddenly, a low sound was heard from his back
ทันใดนั้นได้ยินเสียงต่ำ ๆ จากด้านหลังของเขา
   It was a low whine, and Kubei was so frightened that all of his goose bumps appeared
มันเป็นเสียงต่ำสะอื้นและ Kubei ก็ตกใจเหลือเกินที่อาการหงุดหงิดของเขาปรากฏตัวขึ้น
 He quickly turned towards the noise
เขารีบหันไปทางเสียง
   At the end of the hallway, a thing that looked like a human walked slowly towards him
ในตอนท้ายของห้องโถงสิ่งที่ดูเหมือนมนุษย์เดินช้าๆต่อเขา
 Why did he say it was a thing? It was because he could not see anything from the poor lighting, and the thing moved in a peculiar way
ทำไมเขาถึงบอกว่ามันเป็นเรื่อง? 
 It swayed from left to right, and moved more like a zombie than a human
มันเลื่อนจากซ้ายไปขวาและย้ายไปมาเหมือนผีดิบมากกว่ามนุษย์
   Also, that whine would not feel out of place if you inserted it into Plants vs Zombies
นอกจากนี้การสะอื้นที่จะไม่รู้สึกออกจากสถานที่ถ้าคุณใส่ไว้ใน Plants vs Zombies
   "Fuck, is that a ghost?" Kubei felt quite terrified
"Fuck เป็นผี?" 
   He felt that something was wrong with the setting of this world
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับการตั้งค่าของโลกนี้
 He previously saw mages and the church, so what was a zombie doing here? Unless, the name of this novel was somewhere along the lines of ?   He felt as if he was struck by thunder
ก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นผู้วิเศษและโบสถ์ดังนั้นสิ่งที่เป็นผีดิบที่นี่? 
   The silhouette that resembled a human approached him gradually, and Kubei still could not see anything in the dark
ภาพเงาที่คล้ายกับมนุษย์เดินเข้ามาหาเขาค่อยๆและ Kubei ก็ยังไม่เห็นอะไรในที่มืด
 He could not check if the face was as horrendous as the ones with special effects that were drawn onto the actors
เขาไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าใบหน้านั้นดูน่ากลัวหรือไม่เช่นเดียวกับคนที่มีเทคนิคพิเศษที่วาดไว้บนตัวนักแสดง
 However, once he got out from shock and recalled the zombie movies he watched, he realised that this thing before him was not very threatening after all
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาได้ออกจากช็อตและเรียกคืนหนังผีดิบเขาเฝ้าดูเขาตระหนักว่าสิ่งนี้ก่อนเขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามมากหลังจากทั้งหมด
   Look at the speed it had
ดูความเร็วที่มี
 It was moving like a sloth; how dangerous could it be?   Hence, Kubei calmed himself down and raised the heavy item he had in his hand
มันเคลื่อนไหวเหมือนคนเกียจคร้าน 
 He waited quietly for it to come over
เขารออย่างเงียบ ๆ เพื่อให้มันเข้ามา
 Around 30 seconds later, when he judged that the distance was appropriate, he threw the can directly at the thing’s head
ประมาณ 30 วินาทีต่อมาเมื่อเขาตัดสินว่าระยะทางเหมาะสมเขาขว้างกระป๋องตรงหัวของสิ่งนั้น
   Clang!   A loud sound was heard, and Kubei felt a headache vicariously from the thing
เสียงดังกราว! 
   It halted it movements
มันหยุดการเคลื่อนไหว
 Kubei nervously glanced at the silhouette, afraid that the impact did not affect it
Kubei กระวนกระวายใจมองภาพเงากลัวว่าผลกระทบไม่ส่งผลกระทบต่อมัน
 The can was not very heavy at all
กระป๋องไม่หนักมากเลย
 Based on this body that he teleported into, there was only a few heavy things that he could carry
บนพื้นฐานของร่างที่เขา teleported เข้ามีเพียงไม่กี่สิ่งที่เขาสามารถดำเนินการได้
   If it was not afraid of the can, what should he do?   Not the Waterball Spell, right? He never heard of zombies that are terrified of water
ถ้ามันไม่กลัวกระป๋องเขาควรทำอย่างไร? 
   Just when Kubei was anxiously staring at the thing, a horrifying scream started from the silhouette
เมื่อไหร่ที่ Kubei กำลังจ้องมองสิ่งนี้อย่างฉับพลันกรีดร้องเริ่มจากภาพเงา
   "Ahhhhhhh!"   That was such a devastating cry, it resembled an old cat with its tail stepped by a 200-pound person
"Ahhhhhhh!" 
 It echoed throughout the mansion, and the lights in every single room lit up simultaneously, the doors opened one by one, footsteps were heard from every direction
มันสะท้อนไปทั่วคฤหาสน์และไฟในห้องเดียวทุกสว่างขึ้นพร้อมกันประตูเปิดทีละทีเดียว, รอยเท้าได้ยินจากทุกทิศทาง
   The once silent night suddenly became rowdy
คืนที่เงียบเพียงครั้งเดียวก็กลายเป็นนักเลง
   "Why? What happened?"   "Who was making so much noise in the middle of the night?"   "That voice, it was quite familiar
"ทำไมถึงเกิดเรื่องขึ้น?" 
"   "…
"" ...
"   The darkness was chased away, and Kubei was finally able to clearly see his surroundings
"ความมืดถูกไล่ไปและ Kubei ก็สามารถเห็นสภาพแวดล้อมของเขาได้อย่างชัดเจน
   The strange silhouette a few steps away from him was a man with golden hair
ภาพเงาที่แปลกประหลาดไม่กี่ก้าวจากเขาคือชายที่มีผมสีทอง
 He wore silk pyjamas, his face was one of utter shock, an unknown brown liquid dripping from his beautiful curled hair
เขาสวมชุดนอนผ้าไหมใบหน้าของเขาเป็นหนึ่งในช็อตที่สุดของเหลวสีน้ำตาลที่ไม่รู้จักหยดจากเส้นผมที่สวยงามของเขาขด
 His pearly white pyjamas was also stained with lines of the liquid
ชุดนอนสีขาวไข่มุกของเขาถูกย้อมด้วยเส้นของเหลว
   "Ah, oh…
"อา ...
"   Kubei’s expression turned bad once he saw what happened
"ความรู้สึกของ Kubei เปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
   So, the setting of this world was not weird
ดังนั้นการตั้งค่าของโลกนี้ก็ไม่แปลก
 That was a human, not a zombie
นั่นคือมนุษย์ไม่ใช่ผีดิบ
   So, the can he used as a defensive weapon was…
ดังนั้นเขาสามารถใช้เป็นอาวุธป้องกันคือ ...
 Not an ordinary can
ไม่ใช่เรื่องธรรมดา
   Let us just say that it was the ‘toilet’ of this world
ให้เราแค่พูดว่านี่เป็น "ห้องน้ำ" ของโลกใบนี้
   The people of the house slowly gathered around them, most of them clad in rough sackcloth, and a few of them in silk pyjamas
คนในบ้านค่อยๆรวบรวมรอบตัวพวกเขาส่วนใหญ่สวมเสื้อกระโปรงขรุขระและมีเพียงไม่กี่คนที่สวมชุดนอนไหม
 Most of them were sleepy, but once they arrived, their eyes widened in disbelief
ส่วนใหญ่ก็ง่วงนอน แต่เมื่อพวกเขามาถึงตาของพวกเขากว้างขึ้นด้วยการปฏิเสธศรัทธา
   As more and more people gathered around them, the rowdiness settled into silence
เมื่อผู้คนจำนวนมากรวมตัวกันรอบตัวพวกเขาความอลหม่านก็เงียบลง
   Everyone was staring at the gold-haired man, and they dare not breathe
ทุกคนจ้องที่ชายทองผมไม่กล้าหายใจ
 Not a sound was made
ไม่ได้ทำเสียง
   "Pfft
"Pfft
"   Kubei could not help but laugh at the situation, but he quickly stopped himself as he knew that it was inappropriate
"Kubei ไม่สามารถช่วยได้ แต่หัวเราะกับสถานการณ์ แต่เขาก็หยุดตัวเองอย่างรวดเร็วในขณะที่เขารู้ว่ามันไม่เหมาะสม
   "I am incredibly sorry, I did not intend to do so," it was so painfully hard for him to stifle his laugh
"ฉันเสียใจอย่างไม่น่าเชื่อฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเช่นนั้น" มันเป็นเรื่องยากมากที่เขาจะยับยั้งการหัวเราะของเขา
   The gold-haired man snapped back into reality and touched the unknown liquid on his face
ชายผิวทองตะแคงกลับเข้าไปในความเป็นจริงและสัมผัสกับของเหลวที่ไม่รู้จักบนใบหน้าของเขา
 He glared at Kubei, and his voice trembled like a cock with its throat slit, blood gurgling down its throat, "You… you… I… I… I… Fuck… Fuck…
เขาจ้องมองที่ Kubei และเสียงของเขาสั่นเหมือนไก่ที่มีลำคอของมันเลือดไหลลงคอ "คุณ ... คุณ ... ฉัน ... ฉัน ... ฉัน ... Fuck ... Fuck ...
"   Kubei tried hard to supress his laughter, his face twisted in agony
"Kubei พยายามอย่างหนักเพื่อสกัดเสียงหัวเราะของเขาใบหน้าของเขาบิดงุนงง
   The golden-haired man’s face was scarlet, his chest heaved continuously, and his eyes were bloodshot
ใบหน้าของชายผิวทองมีสีแดงเข้มหน้าอกของเขาหนักขึ้นอย่างต่อเนื่องและดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยเลือด
 He looked like he wanted to finish his sentence, but his anger and despair choked his words in his throat
เขาดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จะจบประโยค แต่ความโกรธและความสิ้นหวังของเขาทำให้คำพูดของเขาสำลักในคอของเขา
   "Do you want to say something?" Kubei asked with a friendly tone
"คุณต้องการจะพูดอะไร?" 
   The golden-haired man seemed to be more agitated after that
หลังจากนั้นชายที่มีผมสีทองดูเหมือนจะตื่นตระหนกมากขึ้น
 He started twitching, and he pointed at Kubei with a trembling hand like a conductor for a long time
เขาเริ่มกระตุกและเขาชี้ไปที่ Kubei ด้วยมือที่สั่นสะเทือนเหมือนตัวนำเป็นเวลานาน
 The unknown matter on his body went everywhere due to his trembling
เรื่องที่ไม่รู้จักในร่างกายของเขาไปทุกที่เนื่องจากการสั่นของเขา
   "Oh, don’t be too excited
"โอ้อย่าตื่นเต้นเลยล่ะ
 Take a deep breath, and slow down
หายใจลึก ๆ และชะลอตัวลง
" Kubei felt like he was the most considerate person in the world
"Kubei รู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นคนที่มีน้ำใจมากที่สุดในโลก
   It seemed like the golden-haired man was comforted, as he inhaled deeply after Kubei’s words
ดูเหมือนคนที่มีผมสีทองรู้สึกสบายใจในขณะที่เขาสูดดมอย่างลึกซึ้งหลังจากคำพูดของ Kubei
 Before he could exhale, his eyes rolled upwards, and he fainted with a thump onto the floor
ก่อนที่เขาจะหายใจออกดวงตาของเขาก็พลิกกลับขึ้นและเขาก็จางลงด้วยเสียงกระหึ่มบนพื้น
   "…
"...
"   Dead silence
"เงียบตาย
   Pin drop silence
ปักหมุดเงียบ ๆ
   The people glanced at Kubei and the man fainted in the puddle of faeces, and occasionally shared eye contact among themselves, as if all this was outside of their comprehension
คนเหลือบมองที่ Kubei และชายคนนี้เป็นลมในบ่อของอุจจาระและบางครั้งการติดต่อตาระหว่างตัวเองราวกับว่าทั้งหมดนี้อยู่นอกความเข้าใจของพวกเขา
 They were like a bunch of people under the Binding Spell, unmoving, and muted
พวกเขาเป็นเหมือนกลุ่มคนภายใต้ Binding Spell, ไม่ไหวติงและเงียบเสียง
   Awkward silence
เงียบอึดอัด
   Awkward stench, too
กลิ่นเหม็นอึดอึงด้วย
   At this moment with the worst timing ever, a mechanical voice said in Kubei’s mind, "Wow, this dude is eating shit though
ในเวลานี้ด้วยเวลาแย่ที่สุดที่เคยมีเสียงกลกล่าวในใจของ Kubei ว่า "ว้าวเพื่อนคนนี้กินอึ
"   The System’s attack was too sudden, Kubei could not help but lose his control
"การโจมตีของ System ก็จู่ ๆ อย่างกะทันหัน Kubei ไม่สามารถช่วยอะไร แต่สูญเสียการควบคุมของเขาได้
 He laughed
เขาหัวเราะ
   Every pair of eyes in the room focused on him
ดวงตาทั้งสองข้างอยู่ในห้องก็จดจ่ออยู่กับเขา
 It was exactly how visitors would study a rare animal in a zoo
มันเป็นวิธีการที่ผู้เข้าชมจะได้เรียนรู้สัตว์หายากในสวนสัตว์
 Kubei felt like he was under 10 spotlights, and he was very stressed about that
Kubei รู้สึกเหมือนว่าเขาอายุต่ำกว่า 10 ขวบและเขาก็เครียดมาก
   He would be okay if they were just staring, but they were extremely quiet too
เขาจะโอเคถ้าพวกเขาจ้องมอง แต่พวกเขาก็เงียบมากเกินไป
 Kubei was very tense under the scrutiny
Kubei เครียดมากภายใต้การตรวจสอบข้อเท็จจริง
   He needed to say something
เขาจำเป็นต้องพูดอะไรบางอย่าง
   "Um, it’s late, shouldn’t everyone be asleep?"
"อืม, มาสายแล้วทุกคนไม่ควรจะนอนหลับ?"