Chapter 13 Chapter 13: Becoming Benjamin Lithur Translator: EndlessFantasy Translation  Editor: EndlessFantasy Translation The night passed
บทที่ 13 บทที่ 13: กลายเป็น Benjamin Lithur นักแปล: EndlessFantasy Translation Editor: แปล EndlessFantasy คืนที่ผ่าน
   "Master Benjamin, it’s time to wake up, the madam wants you to go down to have breakfast
"นายเบนจามินถึงเวลาแล้วที่จะตื่นขึ้นมาคุณย่าต้องการให้คุณลงไปรับประทานอาหารเช้า
"   The voice of the butler and a knocking sound dragged Kubei, who was still lying on the bed, back to reality
"เสียงของพ่อบ้านและเสียงเคาะลาก Kubei ซึ่งยังคงนอนอยู่บนเตียงกลับไปสู่ความเป็นจริง
   It is already morning?   He laughed bitterly in his heart
มันมีอยู่แล้วเช้า 
 He did not think that absorbing Benjamin Lithur’s memories would have taken him from midnight until dawn, leaving him with no time to rest
เขาไม่คิดว่าการดูดซับความทรงจำของ Benjamin Lithur จะพาเขามาจากเที่ยงคืนจนถึงรุ่งอรุณทำให้เขาไม่มีเวลาพักผ่อน
   But it was not the system’s fault, the System did simplify the memory to a point where he could fully understand the situation in half an hour
แต่มันไม่ได้เป็นความผิดของระบบระบบได้ง่ายหน่วยความจำไปยังจุดที่เขาสามารถเข้าใจสถานการณ์ได้ภายในครึ่งชั่วโมง
 But the problem was that it was too simplified
แต่ปัญหาก็คือมันง่ายเกินไป
 Kubei searched it a few times but still found no clue about who could have hired the assassin
Kubei ค้นหาข้อมูลนี้ไม่กี่ครั้ง แต่ก็ยังไม่พบคำแนะนำว่าใครจะจ้างลอบสังหารได้
   He had to narrow down his search, so he began asking the System all the small details within the memories
เขาต้องแคบลงการค้นหาของเขาดังนั้นเขาจึงเริ่มถามระบบทั้งหมดรายละเอียดเล็ก ๆ ภายในความทรงจำ
   This method of searching was like trying to find a needle in a haystack, and the system’s tendency to go haywire didn’t help
วิธีการค้นหานี้ก็เหมือนกับการพยายามหาเข็มในกองหญ้าและแนวโน้มของระบบในการทำงานยุ่งเหยิงไม่ได้ช่วยอะไร
 The process ended up going all the way to dawn when the butler came to call him to breakfast, but he still did not have any results
กระบวนการสิ้นสุดขึ้นไปตลอดทางจนถึงรุ่งอรุณเมื่อพ่อบ้านมาเรียกเขาว่าอาหารเช้า แต่เขาก็ยังไม่มีผล
 In other words: he still did not know who wanted him dead
กล่าวอีกนัยหนึ่ง: เขายังไม่ทราบว่าใครอยากให้เขาตาย
   Kubei felt defeated, it was like he wasted his whole night for nothing
Kubei รู้สึกแพ้เช่นเดียวกับที่เขาเสียทั้งคืนโดยไม่มีอะไร
   Nothing could be done, time was up, he could no longer continue looking through the details of the memories
ไม่มีอะไรสามารถทำได้เวลาขึ้นเขาไม่สามารถมองผ่านรายละเอียดของความทรงจำ
 The butler was waiting for him, and he had to go meet the Lithur family members ----It was more important than what he was doing right now
พ่อบ้านกำลังรอเขาอยู่และเขาต้องไปพบกับสมาชิกในครอบครัวของ Lithur ---- สำคัญกว่าสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้
   Would he be able to manage to deceive his "own" relatives?   But from this point of view, he was not actually wasting his time
เขาจะสามารถหลอกลวงญาติของตัวเองได้หรือไม่? 
 He remembered the simplified memories, and even revised many of the details, which would a big help in trying to pretend to be "him"
เขาจำความทรงจำที่เรียบง่ายขึ้นและได้ปรับเปลี่ยนรายละเอียดต่างๆซึ่งจะช่วยในการแกล้งทำเป็น "เขา"
   Relying on these memories, dealing with the butler was no problem
ขึ้นอยู่กับความทรงจำเหล่านี้การจัดการกับพ่อบ้านก็ไม่มีปัญหา
   "Alright, I’ll be right over
"เอาล่ะฉันจะถูกกว่า
"   He said this to the butler
"เขาพูดกับพ่อบ้าน
   "Jeremy isn’t feeling too well, so I’m here to replace him
"เจเรมีรู้สึกไม่ค่อยดีดังนั้นฉันจึงมาแทนที่เขา
" Surprisingly, the butler opened the door and walked in while saying this
"น่าแปลกใจที่พ่อบ้านเปิดประตูและเดินเข้ามาขณะพูดแบบนี้
   "It…
"มัน…
it’s fine, I’ll get ready on my own
สบายดีฉันจะพร้อมด้วยตัวเอง
" Kubei hurriedly replied
"Kubei รีบตอบ
   To let a middle-aged man wash him and change his clothes was rather weird
เพื่อให้ชายวัยกลางคนล้างเขาและเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาเป็นเรื่องแปลก ๆ
 No, to be exact, as a teenager of the new generation, he was no longer a three year old, and was no mommy’s boy, letting other people help him put on clothes is never a normal thing
ไม่แน่ว่าในฐานะวัยรุ่นของคนรุ่นใหม่เขาไม่ได้อายุสามขวบและไม่มีเด็กผู้ชายคนไหนที่ปล่อยให้คนอื่นช่วยเขาใส่เสื้อผ้าก็ไม่เป็นเรื่องปกติ
   After hearing this, the butler seemed to make a weird expression
หลังจากที่ได้ยินแบบนี้พ่อบ้านดูเหมือนจะแสดงออกแปลก ๆ
   Kubei realized something was off
Kubei ตระหนักว่าบางอย่างถูกปิด
   "Hey, you didn’t tell me last night that all the nobles are used to their servants helping them put clothes on, and to wear it yourself is odd
"เฮ้นายไม่ได้บอกฉันเมื่อคืนที่ขุนนางทั้งหลายถูกนำมาใช้เพื่อช่วยพวกเขาใส่เสื้อผ้าและสวมใส่ตัวเองเป็นเรื่องแปลก
" He asked the system
"เขาถามระบบ
   "It’s not really, even though it is a habit, recently there has been a trend that one would do their own washing up and clothes wearing, it’s not strange at all
"มันไม่ใช่เรื่องจริงแม้ว่าจะเป็นนิสัย แต่เมื่อไม่นานมานี้มีแนวโน้มว่าจะทำซักผ้าและใส่เสื้อผ้าของตัวเองไม่แปลกเลย
" The system explained
ระบบอธิบาย
   "I see
"ฉันเห็น
"   After hearing this, Kubei was rather relieved
"หลังจากได้ยินเรื่องนี้ Kubei ค่อนข้างโล่งใจ
   The system had already said so, he should not be acting out of place
ระบบดังกล่าวเคยกล่าวไว้แล้วว่าเขาไม่ควรทำหน้าที่แทน
 Maybe Benjamin decided to change in habit one day, it probably was not much of a problem
บางทีเบ็นจามินตัดสินใจที่จะเปลี่ยนนิสัยในวันหนึ่งอาจไม่ค่อยมีปัญหา
   He was just feeling guilty from what he was doing
เขารู้สึกผิดกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่
   Kubei acted as if it was supposed to be this way, and told the butler: "It’s fine, go about your business, I’ll head downstairs in a short while
Kubei ทำราวกับว่ามันควรจะเป็นแบบนี้และบอกกับพ่อบ้านว่า "สบายดีไปเกี่ยวกับธุรกิจของคุณฉันจะลงไปที่ชั้นล่างในระยะสั้น
"   The butler did not suspect anything and bowed, leaving behind all the things he was carrying and went away
"นายอำเภอไม่ได้สงสัยอะไรและโค้งคำนับทิ้งสิ่งที่เขากำลังแบกทิ้งไว้
   Kubei was relieved
Kubei รู้สึกโล่งใจ
   Every move after returning here is like a war without smoke!   He crawled up from the bed, then looked around
การเคลื่อนไหวทุกครั้งหลังจากกลับมาที่นี่ก็เหมือนสงครามที่ไม่มีควัน! 
 He wanted to see his surroundings as he was not able to see properly last night due to the absence of light
เขาต้องการที่จะเห็นสภาพแวดล้อมของเขาในขณะที่เขาไม่สามารถมองเห็นได้อย่างถูกต้องคืนที่ผ่านมาเนื่องจากไม่มีแสง
   His room was rather huge, it could match the living room of a family that was well off
ห้องของเขาค่อนข้างใหญ่มากมันสามารถจับคู่กับห้องนั่งเล่นของครอบครัวที่ดีได้
 The furniture was elaborate, the window was rather wide, but it was covered by gracefully designed curtains, and a European style clock hung on the wall
เฟอร์นิเจอร์ถูกประณีตหน้าต่างค่อนข้างกว้าง แต่มันถูกปกคลุมด้วยผ้าม่านออกแบบอย่างสวยงามและนาฬิกาสไตล์ยุโรปแขวนบนผนัง
 Everything in the room made it look like a western noble’s room, there was even an oil painting hanging on the wall on top of the bed
ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในห้องทำให้ห้องของคุณมีลักษณะเหมือนของขุนนางตะวันตกมีแม้แต่ภาพสีน้ำมันที่แขวนอยู่บนผนังด้านบนของเตียง
   And that pot that was the highlight of the night that day was probably left by the butler by the door
หม้อที่เป็นจุดเด่นของคืนวันนั้นอาจถูกทิ้งไว้โดยพ่อบ้านข้างประตู
   Kubei walked to the dressing table, and used the water left by the butler to wash up, then tidied up his hair
Kubei เดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งและใช้น้ำทิ้งไว้โดยพ่อบ้านเพื่อล้างทำความสะอาดแล้วล่ะ
 He followed the System’s instructions to put on a shirt and pants taken from the closet
เขาทำตามคำแนะนำของระบบเพื่อใส่เสื้อและกางเกงที่นำมาจากตู้เสื้อผ้า
   In the mirror, he saw himself for the first time
ในกระจกเขาเห็นตัวเองเป็นครั้งแรก
   A blonde young white man with light blue eyes, a thin-looking body, pale skin with faint freckles and a light blush
ชายหนุ่มสีบลอนด์สีขาวที่มีดวงตาสีฟ้าอ่อนตัวผอมบางผิวซีดด้วยฝ้ากระและอาย ๆ
 He looked like someone with jaundice
เขาดูเหมือนคนที่เป็นโรคดีซ่าน
   He was not disappointed
เขาไม่รู้สึกผิดหวัง
 He did not ask for much, as long as he did not look that ugly
เขาไม่ได้ถามอะไรมากตราบเท่าที่เขาไม่ได้ดูน่าเกลียด
 He believed his weakened state right now would not last
เขาเชื่อว่ารัฐที่อ่อนแอของเขาตอนนี้จะไม่ผ่านมา
   He tried his best to remember this face, to remember how "he" looked like
เขาพยายามอย่างดีที่สุดในการจดจำใบหน้านี้เพื่อระลึกว่า "เขา" ดูเป็นอย่างไร
   A voice came from the depths of his heart: From this moment, he was not Kubei anymore, he was Benjamin Lithur
มีเสียงมาจากส่วนลึกของหัวใจของเขา: ตั้งแต่ตอนนี้เขาไม่ใช่ Kubei อีกต่อไป Benjamin Lithur
   He ended his previous life on the twenty-five year mark, from this day onwards, he was no longer "Kubei"
เขาจบชีวิตก่อนหน้าในเครื่องหมายยี่สิบห้าปีนับ แต่วันนี้เป็นต้นไปเขาก็ไม่ใช่ "Kubei"
 He had to completely become Benjamin Lithur
เขาต้องกลายเป็นเบนจามิน Lithur
   He looked at the completely unfamiliar face in the mirror, then made a decision
เขามองไปที่ใบหน้าที่ไม่ค่อยคุ้นเคยในกระจกแล้วก็ตัดสินใจ
   And then, Kubei pushed open the door…
และจากนั้น Kubei ก็ผลักดันให้เปิดประตู ...
No, it should be said: Benjamin pushed open the door, then walked out
ไม่ควรกล่าวว่าเบนยามินผลักดันให้เปิดประตูแล้วเดินออก
   Benjamin referred to the map given by the system and went downstairs, arriving at the living room where the Lithur family was used to dining at
เบนจามินเรียกแผนที่ที่ระบบให้ไว้และไปที่ชั้นล่างถึงห้องนั่งเล่นที่ครอบครัว Lithur ใช้ในการรับประทานอาหารที่
 Two servants stood at the entrance of the living room and bowed
คนรับใช้สองคนยืนอยู่ตรงทางเข้าห้องนั่งเล่นและคำนับ
 he nodded back at them
เขาพยักหน้ากลับมาที่พวกเขา
   Everything was as "usual", nothing seemed out of place, and Benjamin walked into the living room
ทุกสิ่งทุกอย่างเป็น "ปกติ" ไม่มีอะไรที่ดูเหมือนนอกสถานที่และเบนจามินเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น
   If his sleeping quarters was almost the size of the living room of a middle class family, then this living room was a millionaire’s
ถ้าห้องนอนของเขาเกือบเท่ากับขนาดของห้องนั่งเล่นของครอบครัวชนชั้นกลางห้องนี้ก็เป็นของเศรษฐี
 A brown colored table ten meters long that was surrounded by chairs neatly separated the room into half
โต๊ะสีน้ำตาลยาวสิบเมตรล้อมรอบด้วยเก้าอี้ที่แยกห้องออกเป็นสองส่วน
 The two cabinets filled with dining utensils were backed up by the peach colored walls, and it was really tidy
ทั้งสองตู้ที่เต็มไปด้วยเครื่องใช้ในห้องอาหารได้รับการสนับสนุนโดยผนังสีพีชและมันก็เป็นระเบียบเรียบร้อยจริงๆ
 Four religious paintings hung on all four walls, giving a baroque feel to the room that made it sullen and mysterious
สี่ภาพวาดทางศาสนาแขวนอยู่บนผนังทั้งสี่ทำให้ความรู้สึกแบบบาร็อคไปยังห้องที่ทำให้มันดูน่าขุ่นและลึกลับ
   The living room was rather quiet, as there were only two people
ห้องนั่งเล่นค่อนข้างเงียบเนื่องจากมีเพียงสองคนเท่านั้น
   A well-dressed old lady around eighty dined at the table, and a servant around fifty stood by herself, a face full of respect, not moving at all
สุภาพสตรีที่แต่งตัวดีรอบโต๊ะกินข้าวแปดสิบคนและคนรับใช้ประมาณห้าสิบคนยืนอยู่ด้วยตัวเองหน้าเต็มไปด้วยความเคารพไม่ขยับเลย
   Based on the memories, Benjamin knew that the old lady was his grandmother, the ‘Matriarch’ figure in the Lithur family
จากความทรงจำ Benjamin รู้ว่าสุภาพสตรีเก่าเป็นคุณย่าของเขาซึ่งเป็น 'Matriarch' ในตระกูล Lithur
   There was only one person dining, so he was naturally shocked, but was rather relieved
มีเพียงคนเดียวที่รับประทานอาหารดังนั้นเขาจึงตกใจโดยธรรมชาติ แต่รู้สึกโล่งใจมากกว่า
   In his imagination, this meal consisted of everyone in the Lithur family, his parents, his brother and his grandmother
ในจินตนาการของเขาอาหารนี้ประกอบด้วยทุกคนในครอบครัว Lithur พ่อแม่พี่ชายและยายของเขา
 He did not know what happened, right now there was only the old lady on her own, and it made Benjamin feel much more at ease
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้มีเฉพาะสุภาพสตรีตัวเก็งและทำให้เบนยามินรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
   He walked over and sat at the table side, then greeted the old lady
เขาเดินผ่านไปและนั่งลงที่โต๊ะข้างจากนั้นทักทายกับหญิงชราคนนั้น
   "Good morning, grandmother
"สวัสดีคุณยาย
"   The old lady looked at him, then raised her eyebrows: "Good morning, my child
"หญิงชรามองไปที่เขาแล้วยกคิ้วขึ้น:" สวัสดีลูกของฉัน
 Young people are always full of energy, always trying to cause a commotion, not like us old people, right?"   What was to be noted was that her tone was strange, it was not like an elder talking to a younger person, but sounded like she was mocking Benjamin, like he was her rival
คนหนุ่มสาวมักจะเต็มไปด้วยพลังเสมอพยายามที่จะก่อให้เกิดความสับสนวุ่นวายไม่ใช่เหมือนคนแก่เราใช่มั้ย? "สิ่งที่ต้องสังเกตก็คือน้ำเสียงของเธอมันแปลกไม่เหมือนคนชราพูดคุยกับคนที่อายุน้อยกว่า แต่ฟัง 
   What did she mean? What is she trying to say?   Benjamin had a huge question mark in his heart
เธอหมายถึงอะไร? 
   Not waiting for a reply, the old lady put down her cutlery, then wiped her mouth with a napkin, and looked at him in an indifferent way, saying:   "Are you hungry? The chef did not prepare your breakfast, but since you’re a strong young man, you probably wouldn’t pay heed to such a matter
ไม่รอคำตอบนางสุภาพสตรีวางช้อนส้อมแล้วเช็ดปากด้วยผ้าเช็ดปากและมองเขาด้วยความเฉลียวฉลาดพูดว่า "คุณหิวหรือเปล่าพ่อครัวไม่ได้เตรียมอาหารเช้าของคุณ แต่เนื่องจากคุณ ' 
"   "
""
"   Are we really biologically related?   It was you who call me down to breakfast, but there is no breakfast? Why did you call me down in the first place? To devour air?!   Benjamin was put into a state of shock
"พวกเราเป็นคนที่เกี่ยวกับชีววิทยาจริงๆหรือเปล่า? คุณเป็นคนโทรหาฉันไปทานอาหารเช้า แต่ไม่มีอาหารเช้าทำไมคุณโทรหาฉันไปในตอนแรกกินลมได้! เบนยามินตกอยู่ในสภาพตกใจ
   The System appeared at the right time, and told Benjamin: "I forgot to tell you last night
ระบบได้ปรากฏตัวในเวลาที่ถูกต้องและบอกเบนจามินว่า "ฉันลืมที่จะบอกคุณเมื่อคืนนี้
 This old lady has gotten rather eccentric after your grandfather passed on, becoming really hard to deal with, even your genius younger brother had a hard time to make her smile
หญิงชราคนนี้ค่อนข้างแปลกประหลาดเมื่อคุณปู่ของคุณผ่านไปได้กลายเป็นเรื่องยากที่จะจัดการกับแม้กระทั่งน้องชายอัจฉริยะของคุณก็มีเวลาที่จะทำให้เธอยิ้มได้ยาก
 I think she’s probably mad from all the noise you made last night
ฉันคิดว่าเธออาจจะบ้าจากเสียงทั้งหมดที่คุณทำเมื่อคืน
"   "Why can’t you say so earlier?" He did not know how to deal with the elderly person, thus releasing all his anger onto the System
"ทำไมนายถึงพูดไม่ได้ก่อนหน้านี้?" เขาไม่รู้วิธีจัดการกับคนชราเพราะฉะนั้นปล่อยความโกรธลงบนระบบ
   "Aren’t all these part of the fine details? When we talked about this yesterday, you didn’t really ask in detail at all
"ตอนนี้เมื่อวานนี้เราได้พูดถึงเรื่องนี้แล้วหรือยัง?
" The System replied in a triumphant manner
ระบบตอบกลับด้วยท่าทางที่มีชัยชนะ
   "
"
" Facing the shameless System, Benjamin was once again defeated
"เผชิญหน้ากับระบบไร้ยางอาย Benjamin แพ้อีกครั้งหนึ่ง
   The old lady saw that Benjamin did not reply, then continued saying: "A young person should learn more about manners, that Fulner family boy has been sleepwalking for some time
หญิงแก่เห็นว่าเบนยามินไม่ตอบกลับแล้วพูดต่อว่า "เด็กหนุ่มคนหนึ่งควรเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับมารยาทว่าเด็กในครอบครัวของ Fulner ได้รับการนอนละเมออยู่พักหนึ่ง
 Even though I don’t really like him, but he’s still a guest at our house, basic manners should always be displayed, otherwise how would the other noble families in the kingdom view us? Don’t you think so?"   After hearing this, Benjamin finally knew what she was trying to say
แม้ว่าฉันจะไม่ชอบเขาจริงๆ แต่เขาก็ยังคงเป็นแขกที่บ้านของเราอยู่เสมอควรมีการแสดงท่าทางพื้นฐานมิฉะนั้นครอบครัวตระกูลขุนนางอื่น ๆ ในราชอาณาจักรจะมองเราได้อย่างไร? 
   The System was right, it was solely because of what happened last night
ระบบถูกต้อง แต่เพียงอย่างเดียวเนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
   But Benjamin was helpless
แต่เบนยามินหมดหนทาง
 If this old lady used the tone of an elder person lecturing a younger person, he would not have any complaints
ถ้าหญิงชราคนนี้ใช้โทนเสียงของผู้สูงอายุที่พูดถึงคนที่อายุน้อยกว่าเขาจะไม่มีข้อร้องเรียนใด ๆ
 But this way of beating around the bush left Benjamin speechless
แต่วิธีการตีรอบพุ่มไม้นี้ทำให้เบนยามินไม่พูด
   Can't we have a proper conversation?   No matter how one saw it, he had survived a kidnapping after so much effort, being a relative, shouldn’t she at least try to care a little? How is she able to act as if nothing happened?   It was still the same, what on Earth was going on here?   "Young people nowadays don’t have any actual talent, but are somehow skilled in pretending to be deaf and dumb instead, not hearing a single word an elderly person is saying
เราไม่สามารถสนทนากันได้ใช่หรือไม่? 
 Don’t you think so?" The old lady followed
คุณไม่คิดอย่างนั้นหรือ? "หญิงชราคนหนึ่งตามมา
   This made Benjamin angry
เรื่องนี้ทำให้เบนยามินโกรธ
   "Since there’s no breakfast, me being the grandson should go back and rest, please enjoy yourself, grandmother
"เนื่องจากไม่มีอาหารเช้าฉันเป็นหลานชายควรจะกลับไปและพักผ่อนโปรดสนุกกับตัวเองคุณยาย
"   He immediately regretted it after saying it, this was not something the previous Benjamin would say
"เขาเสียใจทันทีหลังจากกล่าวว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่เบนยามินเคยกล่าวมาก่อน
 But he was really pissed off inside
แต่เขารู้สึกแย่มากที่อยู่ข้างใน
 He has had enough of this indifferent attitude
เขามีทัศนคติที่ไม่แยแสมากพอ
   The old lady’s reaction pleased Benjamin
ปฏิกิริยาของผู้หญิงแก่ Benjamin
 She opened her eyes wide, looked at Benjamin with shock, then frowned, not continuing her sarcastic mockery
เธอลืมตาขึ้นมองเบนจามินด้วยความตกใจแล้วก็ขมวดคิ้วขยับไปไม่ได้
   Seeing this, Benjamin did not say much
เมื่อเบนยามินไม่ได้พูดอะไรมากนัก
 He stood up, then sarcastically bowed to the old lady, turned around, and left the living room with an attitude
เขาลุกขึ้นยืนแล้วค่อยๆคำนับสุภาพสตรีผู้สูงอายุหันกลับไปและออกจากห้องนั่งเล่นด้วยทัศนคติ
   The old lady opened her eyes wide and looked around, suddenly displaying great innocence, then asked the servant: "What is the matter with this child? What did I say, why did he leave halfway through a meal? How strange, don’t you all think so?"   The servants looked at each other, not daring to say a word
หญิงชราคนหนึ่งเปิดตาของเธอขึ้นและมองไปรอบ ๆ จู่ๆก็แสดงความไร้เดียงสาอันยิ่งใหญ่จากนั้นก็ถามคนรับใช้ว่า "เรื่องอะไรกับลูกคนนี้ฉันพูดอะไรทำไมเขาถึงออกจากร้านไปครึ่งทาง? 
   On the other side, Benjamin has already returned to his room
ในอีกด้านหนึ่งเบนจามินได้กลับไปที่ห้องของเขาแล้ว
   After shutting the door, the system’s voice appeared again:   "That was such a magnificent display! Everyone would definitely think ‘This is our Master Benjamin, Master Benjamin was like this in the past, he is the same as before!’ No one would suspect you anymore, I’m so proud of you
หลังจากปิดประตูแล้วเสียงของระบบก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งว่า "นั่นคือการแสดงอันน่าทึ่ง! ทุกคนคงจะคิดว่านี่คือนายเบนจามินของเรานายเบนจามินเป็นแบบนี้ในอดีตเขาเหมือนก่อน! 
"   Benjamin’s veins on his forehead popped out: "Shut up, my tolerance for sarcasm for today has run out
เส้นเลือดของเบนจามินบนหน้าผากของเขาโผล่ออกมา: "ปิด, ความอดทนของฉันสำหรับการเสียดสีในวันนี้ได้หมด
"   "What are you going to do now? The Benjamin in the past was a poor worm, but seeing you now, everyone would think something is off
"   "คุณกำลังไปทำอะไรตอนนี้? 
" The system questioned back
ระบบถามกลับ
   "No, no one would suspect a thing
"ไม่มีใครจะสงสัยอะไรสักอย่าง
"   Benjamin slowly calmed down, not showing any sign of panic
เบนจามินค่อย ๆ สงบลงไม่แสดงอาการตกใจ
   "How would you know?" The System did not seem to believe him
"คุณจะรู้ได้อย่างไร?" 
   "The reason is simple, the Benjamin in the past was a poor worm
"เหตุผลก็ง่ายๆ Benjamin ในอดีตเป็นหนอนที่ไม่ดี
" Benjamin was suddenly stunned as he just realized what he said, "Because of this, no one actually paid attention to Benjamin Lithur, they wouldn’t have known what Benjamin Lithur thought of
"เบนจามินก็ตะลึงเมื่อเขาเพิ่งตระหนักว่าเขาพูดอะไร" ด้วยเหตุนี้ไม่มีใครสนใจ Benjamin Lithur จริงๆพวกเขาจึงไม่รู้ว่า Benjamin Lithur คิดอะไร
 In this situation, even based on today’s display, other people would think that I’m just the poor worm that has been forced to its limit, thinking that this poor worm would eventually blow up someday
ในสถานการณ์เช่นนี้แม้ในการแสดงผลของวันนี้คนอื่น ๆ จะคิดว่าฉันเป็นแค่หนอนที่น่าสงสารที่ถูกบังคับให้จำกัดความคิดว่าหนอนที่น่าสงสารนี้จะระเบิดขึ้นในวันรุ่งขึ้น
 They would only be shocked, but no one would suspect anything
พวกเขาจะตกใจ แต่ไม่มีใครสงสัยอะไร
"   "How do you know?"   "Because I am smart, and you are stupid
"" คุณรู้ได้อย่างไร? "" เพราะฉันฉลาดและคุณโง่
"   "
""
" It was the System’s turn to be speechless
"ระบบของเราเปลี่ยนไปเป็นคำพูด
   Before he left the living room, Benjamin noticed the way the servants looked at him
ก่อนที่เขาจะออกจากห้องรับแขกเบนยามินสังเกตเห็นทางที่ข้าราชการมองเขา
 Those eyes revealed surprise, but he had thought of this properly, and he was sure those were due to revelations of "Oh my God our master has finally blown up after resisting for so long", and not "Oh my God our master is a totally different person now could he have been replaced by someone from another dimension
แต่เขาได้คิดอย่างถูกต้องนี้และเขามั่นใจว่านี่เป็นเพราะการเปิดเผยของ "โอ้พระเจ้าของฉันเจ้านายของเราได้ระเบิดขึ้นหลังจากที่ต่อต้านมานานแล้ว" และไม่ใช่ "โอ้พระเจ้าของฉันเจ้านายของเราคือ 
"   This made Benjamin stop worrying
"เรื่องนี้ทำให้เบนยามินกังวลมาก
   Even if he were to act even more outrageous in the future, other people would think that he was under pressure for too long, after being kidnapped, his personality changed, and no one would relate it to a person that teleported from another dimension or his soul being possessed
แม้ว่าเขาจะทำตัวร้ายกาจมากขึ้นในอนาคตคนอื่น ๆ จะคิดว่าเขาต้องอยู่ภายใต้แรงกดดันนานเกินไปหลังจากที่ถูกลักพาตัวบุคลิกภาพของเขาเปลี่ยนไปและไม่มีใครสามารถเชื่อมต่อกับบุคคลที่เดินทางมาจากอีกมิติหนึ่งหรือของเขา 
   Why? To be frank, no one paid attention to Benjamin Lithur, he was useless
ทำไม? 
 If a useless person were to change his personality, no matter by how much, no one would pay any heed
ถ้าคนไร้ประโยชน์เปลี่ยนบุคลิกของเขาไม่ว่าจะมากแค่ไหนก็ไม่มีใครสนใจ
   Benjamin could not help but feel happy rather than being depressed because of this
เบนยามินไม่สามารถช่วยได้ แต่รู้สึกมีความสุขมากกว่าที่จะหดหู่เพราะเหตุนี้
   No one paying any attention---- this was a position that a mage needed to be in
ไม่มีใครสนใจอะไร ---- นี่เป็นตำแหน่งที่ผู้วิเศษจำเป็นต้องเข้ามา
   "If I were to go out now, no one would notice
"ถ้าฉันจะออกไปตอนนี้ไม่มีใครจะสังเกตเห็น
" Benjamin thought of it and said it immediately
เบนจามินคิดอย่างนั้นและพูดทันที
   "Go out? Where are you going?" The System questioned
คุณจะไปที่ไหน? " 
   "To the Church
"กับคริสตจักร
"
"