Chapter 4 Chapter 4: Let’s live together (IV) The moment Xia Zhi turned around, he saw Ye Qia standing there while toting a plastic bag of groceries
บทที่ 4 บทที่ 4: มาอยู่ด้วยกัน (IV) ช่วงเวลาที่ Xia Zhi หันกลับไปเขาเห็น Ye Qia ยืนอยู่ที่นั่นขณะที่นำถุงพลาสติกของร้านขายของชำ
 Mister Li immediately rushed over like a puppy to its master
มิสเตอร์ลี่รีบวิ่งไปเหมือนลูกสุนัขไปหานาย
 His knees were about to buckle, until Ye Qia scolded, “Stand up straight, we’re outside
หัวเข่าของเขากำลังจะคว่ำจนกว่า Ye Qia จะบ่นว่า "ยืนขึ้นตรงๆเราอยู่ข้างนอก
” Mister Li trembled all over and then stood up straight again
"มิสเตอร์ลี่สั่นตัวแล้วลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
 Xia Zhi was stunned at the sight of him standing there submissively next to Ye Qia
Xia Zhi ได้ตะลึงเมื่อเห็นเขายืนอยู่ข้างๆอุตส่าห์ถัดจาก Ye Qia
 There were no changes in physical appearance, but the aura given off by Ye Qia was completely different
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ แต่ออร่าที่ได้รับจาก Ye Qia ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
 This was Xia Zhi’s first time seeing Ye Qia in his working mode
นี่เป็นครั้งแรกของ Xia Zhi ที่ได้เห็น Ye Qia ในโหมดการทำงานของเขา
 Ye Qia walked over and casually flung the bag to Xia Zhi, almost bowling him over—fúcker, there are two large boxes of yogurt and a big tin of coffee cookies inside! Lately there had been many sales going on in the nearby supermarket and Xia Zhi had recently swept through it
Ye Qia เดินผ่านและลวกกระเป๋าไป Xia Zhi เกือบโบว์ลิ่งเขามากกว่าfúckerมีสองกล่องใหญ่ของโยเกิร์ตและกระป๋องใหญ่ของคุกกี้กาแฟภายใน! 
 The two boxes of yogurt each contained twenty-four small cartons, which was a huge amount! Faced with Ye Qia’s warning glare, Xia Zhi swallowed back the cursing that had been about to escape
กล่องบรรจุโยเกิร์ตสองกล่องบรรจุกล่องขนาดเล็กยี่สิบสี่กล่องซึ่งเป็นจำนวนมาก! 
 He dawdled and brought the bags to Ye Qia’s side, and then struggled for half a day before softly squeezing out a single word
เขาถาโถมเข้ามาและนำกระเป๋าไปยังฝั่งของเยี้ยะและจากนั้นก็ดิ้นรนเพื่อไปครึ่งวันก่อนจะค่อยๆบีบออกคำเพียงคำเดียว
 “Master
“โท
” Ye Qia turned around without saying anything
"Ye Qia หันไปรอบ ๆ โดยไม่พูดอะไร
 Seeing that Mister Li was following after Ye Qia, Xia Zhi trailed a few steps behind the two, staring at Ye Qia’s back the entire way
เมื่อเห็นว่ามิสเตอร์ลี่กำลังติดตามหลังจากที่ Ye Qia, Xia Zhi เดินตามหลังสองก้าวมองไปที่หลังของ Ye Qia ตลอดทาง
 This time however, his overly perceptive roommate didn’t react, that is until they reached the front door of their home
เวลานี้เพื่อนร่วมห้องที่รับรู้มากเกินไปของเขาไม่ตอบสนองนั่นคือจนกว่าพวกเขาจะมาถึงประตูหน้าบ้านของพวกเขา
 While angling his body to open the door, Ye Qia took the opportunity to throw Xia Zhi a fierce glare
ขณะที่ควักร่างของเขาเพื่อเปิดประตู, Ye Qia ใช้โอกาสที่จะโยน Xia Zhi แสงจ้าที่รุนแรง
 Xia Zhi worked hard to keep his anger and indignance in check
Xia Zhi ทำงานอย่างหนักเพื่อให้ความโกรธและความรังเกียจในการตรวจสอบ
 The moment he was inside he went to the kitchen, which was another of Ye Qia’s orders
ตอนที่เขาอยู่ข้างในเขาเดินเข้าไปในห้องครัวซึ่งเป็นอีกคำสั่งของ Ye Qia
 He had also been ordered not to go to the toilet
เขาได้รับคำสั่งไม่ให้ไปห้องน้ำ
 Xia Zhi closed the door and pressed his ear against the door panel, and heard Mister Li speaking almost subserviently outside
Xia Zhi ปิดประตูและกดหูของเขาเข้ากับแผงประตูและได้ยิน Mister Li พูดแทบจะไม่ได้
 “Master, I couldn’t find you anywhere
"โทฉันไม่สามารถหาคุณทุกที่
” “Why were you looking for me?” “I’m in so much pain…” And then there was a long discourse on how painful it was, how difficult it was, and then it finally concluded with a sentence
"ทำไมคุณกำลังมองหาฉัน?" "ฉันเจ็บปวดมาก ... " แล้วมีวาทกรรมนาน ๆ ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนมันยากแค่ไหนและสุดท้ายก็สรุปด้วยประโยค
 “Master, please don’t cast away your pitiful slave!” Xia Zhi inexplicably began to feel anxious
"นายอย่าโยนคนที่น่าสงสารของคุณ!" Xia Zhi เริ่มรู้สึกกระวนกระวายอย่างลึกลับ
 Even though he knew this was Ye Qia’s job, it would be strange for him to not feel anything after hearing a man with strikingly good looks “confessing” to his boyfriend! A while later, Ye Qia asked, “Did the doctors discharge you from hospital?” Xia Zhi was startled
แม้ว่าเขาจะรู้ว่านี่เป็นงานของ Ye Qia มันจะเป็นเรื่องแปลกสำหรับเขาที่ไม่รู้สึกอะไรหลังจากได้ยินชายคนหนึ่งที่มีหน้าตาดี "การสารภาพรัก" กับแฟนหนุ่มของเขา! 
 His mind was blown away
จิตใจของเขาถูกเป่าขึ้น
 Oh fúck, could Mister Li be the guy with the hemorrhoids blooming all over his ass!?  Are the heavens blind? A perfect looking man with that kind of thing? Regrettably, the next exchange established his unfortunate hypothesis
โอ้fúck, Mister Li อาจเป็นคนที่แต่งตัวประหลาดกับโรคริดสีดวงทวารบานทั่ว ass ของเขา? 
 “My bottom aches,” said Mister Li in a tone as pathetic as one could get
"ความเจ็บปวดด้านล่างของฉัน" มิสเตอร์ลี่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสารมากที่สุดเท่าที่จะเป็นได้
 Just his voice alone was enough to convey a strong impression of a poor bullied victim
เพียงเสียงเดียวของเขาก็เพียงพอที่จะถ่ายทอดความรู้สึกที่ดีของเหยื่อที่ถูกรังแกไม่ดี
 “I wanted to see you
"ฉันอยากเจอคุณ
” Oh dear lord! Xia Zhi couldn’t clearly recall what they’d said afterwards
โอ้พระเจ้า! 
 He was shocked by the truth
เขาตกใจกับความจริง
 Whenever he pictured that flawless face paired with a lump-filled butthole, he could feel his stomach churn as a torrent of conflicting emotions flooded his heart
เมื่อใดก็ตามที่เขาวาดภาพว่าหน้าไร้ที่ติจับคู่กับ butthole ที่เต็มไปด้วยก้อนนั้นเขาจะรู้สึกกระเพาะอาหารของเขาปั่นป่วนเป็นกระแสของอารมณ์ที่ขัดแย้งกันท่วมหัวใจของเขา
 The kitchen door suddenly opened
ประตูครัวก็เปิดออก
 Xia Zhi was caught off guard and toppled over, falling into a hard and warm embrace
Xia Zhi หลุดออกมาและล้มตัวลงไปในกอดที่อบอุ่นและแข็งกระด้าง
 He lifted his head and exchanged a look with Ye Qia, and then jumped with a start, as if a bucket of cold water had been poured over his head
เขาเงยศีรษะขึ้นและคุยกับนายเคียวแล้วกระโดดขึ้นพร้อมกับเริ่มราวกับว่าถังน้ำเย็นเทลงบนศีรษะ
 Just as he was about to kneel, a hand held him back
ขณะที่เขากำลังจะคุกเข่ามือจับเขาไว้
 “That person’s gone, there’s no need to pretend
"คนนั้นไปแล้วไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็นว่า
” Xia Zhi peeked his head out for a look
Xia Zhi มองออกไปข้างนอก
 The living room was indeed empty with no one to be seen
ห้องนั่งเล่นว่างเปล่าไม่มีใครเห็น
 He clutched Ye Qia’s collar and hastily asked, “Is Mister Li the one with hemorrhoids blooming all over his ass!?” Ye Qia nodded
เขาเย็บเสื้อเชิ้ตของ Ye Qia และรีบถามว่า "มิสเตอร์ Li เป็นคนที่มีโรคริดสีดวงทวารทั่วทั้งตัวหรือไม่?" Ye Qia พยักหน้า
 He moved the hands from his collar and went inside the kitchen
เขาขยับมือออกจากคอและเดินเข้าไปในห้องครัว
 “Damn, how come he’s born with those looks?!” rambled Xia Zhi incoherently, “Did he get plastic surgery? His face is just too perfect, it’s exactly the same as a fake’s! Is that even humanly possible? And his body’s also too good, right? Did he stuff silica gel in his ass? It’s both round and pert, I’ve never seen a real ass like this! And his legs! How can he be an M? How come he loves these things? He could get any guy or girl he wants! Why must he…” Xia Zhi suddenly shut up, because Ye Qia had squatted down to pick up the bag off of the floor
"ดูสิทำไมเขาถึงเกิดมาพร้อมกับรูปลักษณ์เหล่านั้น ?!" เซียะเหม่ยเดินโซเซตระหนี่ "เขาได้รับการผ่าตัดด้วยพลาสติกหรือไม่? 
 Xia Zhi had been restraining his fury before, and tossed the bag onto the floor the moment he entered the kitchen
Xia Zhi เคยควบคุมความโกรธของเขามาก่อนและโยนกระเป๋าลงบนพื้นขณะที่เขาเดินเข้าไปในห้องครัว
 Luckily, their house was specifically soundproofed; even the storage room and toilet as well
โชคดีที่บ้านของพวกเขาถูกกันเสียงโดยเฉพาะ; 
 The items from the bag were spread out across the floor, and the black tiles were covered by a thick, white liquid
รายการจากกระเป๋าถูกกระจายออกไปทั่วพื้นและกระเบื้องสีดำถูกปกคลุมด้วยของเหลวสีขาวหนา
 It was a delightful sight to look at, but Xia Zhi knew it wasn’t the time to point this out
มันดูน่าดู แต่ Xia Zhi รู้ดีว่าไม่ใช่เวลาที่จะชี้ให้เห็น
 “I…” Ye Qia stood up with a mango-flavored yogurt in his hand
"ฉัน ... " Ye Qia ลุกขึ้นยืนกับโยเกิร์ตรสมะม่วงในมือ
 “You cleaning?” said Ye Qia with an emotionless face
"คุณทำความสะอาด?" Ye Qia กล่าวด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
 “I- I’ll do it
"ฉัน - ฉันจะทำมัน
” Xia Zhi waited for Ye Qia to leave the kitchen, before realizing he had just spoken in a submissive tone
"Xia Zhi รอ Ye Qia ออกจากห้องครัวก่อนที่จะรู้ว่าเขาเพิ่งพูดด้วยเสียงยอมแพ้
 He angrily gave himself a light slap and swore, before looking down and sighing at the white color on the floor
เขาโกรธทำให้ตัวเองตบเบาและสาบานก่อนที่จะมองลงและถอนหายใจที่สีขาวบนพื้น
 Ye Qia didn’t say anything that night, and ate and slept like usual
Ye Qia ไม่ได้พูดอะไรในคืนนั้นและกินและนอนหลับเหมือนปกติ
 The worry in Xia Zhi’s heart also slowly dissipated until the second day after he got off work, when Ye Qia handed him a key
ความห่วงใยในหัวใจของ Xia Zhi ก็ผุดขึ้นมาช้าๆจนกระทั่งวันที่สองหลังจากที่เขาออกจากงานเมื่อ Ye Qia มอบกุญแจให้เขา
 “What’s this key for?” “I rented a new place, so from now on you can tell the clients to go there
"กุญแจสำคัญสำหรับเรื่องนี้คืออะไร?" "ฉันเช่าที่ใหม่ดังนั้นจากนี้ไปคุณสามารถบอกให้ลูกค้าไปที่นั่นได้
” Ye Qia’s tone remained very calm, “The key’s a preventative measure, not for you to visit
"เสียงของ Ye Qia ยังคงสงบมาก" กุญแจสำคัญคือมาตรการป้องกันไม่ให้คุณเยี่ยมชม
 It would be best if you don’t go there too often, and don’t loiter nearby in case someone notices you
จะดีที่สุดถ้าคุณไม่ไปที่นั่นบ่อยเกินไปและอย่าไปใกล้ ๆ ในกรณีที่มีคนแจ้งให้คุณทราบ
” At first, Xia Zhi was confused, but after hearing the entirety he became furious beyond words
ตอนแรก Xia Zhi สับสน แต่หลังจากได้ยินเสียงทั้งหมดเขาก็โกรธเกินกว่าคำพูด
 He threw the key away and thundered, “What do you mean?” Without waiting for a reply, Xia Zhi roared again, “If you dare break up with me I’ll fúck you over! You wanna bet on it?” Xia Zhi regretted it the moment the words slipped out
เขาเหวี่ยงกุญแจออกไปและโขกระหน่ำว่า "คุณหมายถึงอะไร?" โดยไม่ต้องรอการตอบกลับ Xia Zhi โห่ร้องอีกครั้งว่า "ถ้าคุณกล้าเลิกกับฉันฉันจะทำให้คุณจบ! 
 He stared at Ye Qia uneasily, but couldn’t say a word
เขาจ้องมองที่ Ye Qia อย่างไม่สบายใจ แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้
 Instead, Ye Qia was inhumanly composed
แต่ Ye Qia เป็นคนที่ไร้มนุษยธรรม
 “Then what are your thoughts on it?” “Can you not bring your work home?” cried Xia Zhi irritably, “Since you can work nine to five, isn’t it fine to not let those people come here? You can also give them a call and meet them outside!” “This is part of the service,” said Ye Qia with his languid, deep voice, “High fee-paying clients are usually a 24 hour service
"แล้วคุณคิดยังไงกับเรื่องนี้?" "คุณไม่สามารถนำงานของคุณกลับบ้านได้หรือไม่?" Xia Zhi ร้องไห้อย่างหงุดหงิด "ตั้งแต่คุณสามารถทำงานได้ตั้งแต่เก้าถึงห้าขวางไม่ยอมปล่อยให้คนเหล่านั้นมาที่นี่? 
 It’s already a very special case to allow them to come find me
นี่เป็นกรณีพิเศษที่จะอนุญาตให้พวกเขามาหาฉัน
” “I don’t care!” Xia Zhi was unconvinced, disagreeing with everything
"" ฉันไม่สนใจ! "Xia Zhi ไม่มั่นใจ, ไม่เห็นด้วยกับทุกสิ่งทุกอย่าง
 “Is making money that important!?” “If I don’t make money then will you support me?” Xia Zhi almost blurted out “Yeah, I’ll support you”
"การทำเงินที่สำคัญ!" "ถ้าฉันไม่ทำเงินคุณจะสนับสนุนฉันเหรอ?" Xia Zhi เกือบโพล่งออกมาว่า "ใช่ฉันจะสนับสนุนคุณ"
 For a moment Xia Zhi thought Ye Qia had laid a trap, but after meeting the pair of cool eyes, he knew it was not a joke
ช่วงเวลาที่ Xia Zhi คิดว่า Ye Qia วางกับดักไว้ แต่หลังจากได้พบกับคู่ตาที่เย็นชาเขารู้ว่าไม่ใช่เรื่องตลก
 After his bravado subsided, Xia Zhi stammered, “I-It’s also not a solution to always bring different men home like this!” “I’m not bringing them home, they’re the ones coming to me,” said Ye Qia unhurriedly
หลังจากที่ความกล้าหาญของเขาลดลง Xia Zhi ตะโกนว่า "ฉันไม่ใช่ทางออกที่จะทำให้ผู้ชายเหมือนกันเสมอ!" "ฉันไม่ได้พาพวกเขากลับบ้านพวกเขาเป็นคนที่มาหาฉัน" นายเคียวรีบกล่าว
 “Also, most of my clients have been in a long term partnership with me
"นอกจากนี้ลูกค้าส่วนใหญ่ของฉันได้รับในระยะยาวเป็นหุ้นส่วนกับฉัน
 I take on very few new clients nowadays, so they don’t count as strangers
ฉันใช้เวลากับลูกค้ารายใหม่เพียงไม่กี่รายในปัจจุบันดังนั้นจึงไม่นับว่าเป็นคนแปลกหน้า
” Xia Zhi knew that Ye Qia was providing an explanation, but he couldn’t extinguish the nameless rage inside him
Xia Zhi รู้ว่า Ye Qia ให้คำอธิบาย แต่เขาไม่สามารถระงับความโกรธที่ไม่มีชื่ออยู่ภายในตัวเขาได้
 Sometimes he could suppress it, only for  it to spring up again moments later
บางครั้งเขาสามารถปราบปรามได้เพียงเพื่อให้มันผลิขึ้นอีกสักครู่ในภายหลัง
 He knew it was his shortcoming, but it couldn’t be fixed
เขารู้ว่ามันเป็นข้อบกพร่องของเขา แต่ก็ไม่สามารถแก้ไขได้
 In any case, wasn’t this the reason why he chose Ye Qia? And so, he moved without hesitation
ในกรณีใด ๆ นี่ไม่ใช่เหตุผลที่เขาเลือก Ye Qia? 
 If it can’t be communicated clearly through words, then let it be communicated through the body! Xia Zhi saw Ye Qia lean sideways, dodging his punch
ถ้ามันไม่สามารถสื่อสารได้อย่างชัดเจนผ่านทางคำพูดแล้วปล่อยให้มันถูกสื่อสารผ่านทางร่างกาย! 
 Ye Qia smoothly slid behind Xia Zhi, and soon after blackness overtook Xia Zhi’s sight, leaving him in a state of complete disorientation
เจ้า Qia ราบรื่นอยู่ข้างหลัง Xia Zhi และไม่นานหลังจากที่ความมืดได้เข้ามาสู่สายตาของ Xia Zhi ทำให้เขาตกอยู่ในอาการสับสน
 When he opened his eyes, Xia Zhi immediately jumped up, enraged
เมื่อเขาลืมตาขึ้น Xia Zhi รีบกระโดดขึ้นโกรธ
 Before he could shout, he groaned and clutched his head, falling back onto the floor—still the black tiles, still the kitchen
ก่อนที่เขาจะตะโกนเขาก็คร่ำครวญและคว้าศีรษะของเขาล้มลงบนพื้น - ยังคงเป็นกระเบื้องสีดำยังคงห้องครัว
 He climbed back up with great difficulty and shuffled to the living room while supporting  himself against the wall
เขาปีนขึ้นไปด้วยความยากลำบากและสับไปที่ห้องนั่งเล่นขณะที่กำลังพิงกำแพง
 It was still pitch black outside, and the clock on the wall showed that only five minutes had passed
มันยังคงเป็นสีดำด้านนอกและนาฬิกาบนผนังแสดงให้เห็นว่ามีเพียงห้านาทีได้ผ่าน
 Ye Qia  was sitting on the sofa in the living room with a cup of tea, exuding a lazy demeanor completely different from when in front of Mister Li before
Ye Qia กำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับถ้วยชาซึ่งเป็นท่าทางขี้เกียจที่ต่างไปจากตอนที่อยู่ข้างหน้า Mister Li ก่อน
 Xia Zhi sat down and took some deep breaths, before grumbling softly as he rubbed the back of his neck
Xia Zhi นั่งลงและหายใจลึก ๆ ก่อนที่จะบ่นอย่างนุ่มนวลขณะที่เขาถูที่หลังคอของเขา
 “How did your previous boyfriends deal with this?” “They all entered the scene
"เพื่อนของคุณก่อนหน้านี้จัดการกับเรื่องนี้ได้อย่างไร?" "พวกเขาทั้งหมดเข้าฉาก
” Xia Zhi thought there was a problem with his hearing
Xia Zhi คิดว่ามีปัญหากับการได้ยินของเขา
 “What?” Ye Qia looked as if nothing had happened
"อะไร?" Ye Qia ดูราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 “Most of them turned into an M, but I wasn’t willing to be their S, so we broke up
"ส่วนใหญ่กลายเป็น M แต่ฉันไม่เต็มใจที่จะเป็น S ของพวกเขาดังนั้นเราจึงเลิกกัน
 One of them became a dom, but I’m afraid they’re probably dead by now
หนึ่งในนั้นกลายเป็นบ้าน แต่ฉันก็กลัวว่าพวกเขาอาจจะตายไปแล้ว
 Once that guy’s on a high he’ll neglect the slave’s safe signals
เมื่อผู้ชายคนนั้นอยู่ในที่สูงเขาจะละเลยสัญญาณที่ปลอดภัยของทาส
 There were several occasions when the client made death threats to him
มีหลายครั้งที่ลูกค้าทำให้ภัยคุกคามความตายกับเขา
” Xia Zhi was stupefied
Xia Zhi ก็โง่เขลา
 “Was there not a single ordinary person?” Ye Qia lifted his head and said meaningfully, “Do you think someone like me can meet an ordinary person?” Xia Zhi was dumbfounded
"ไม่มีคนสามัญคนนึงหรอ?" นายเฉียยกหัวขึ้นและพูดอย่างมีความหมายว่า "คุณคิดว่าคนอย่างฉันสามารถพบกับคนธรรมดาได้หรือไม่?" เซี่ยจื่อหงุดหงิด
 Before he could even ponder over the meaning, Ye Qia had gotten up to take a bath
ก่อนที่เขาจะสามารถไตร่ตรองความหมายได้ Ye Qia ก็เริ่มจะอาบน้ำ