Chapter 12 Chapter 12 “Mom! We have guests!” “Oh my! Welcome! Feel at home, you two!” We are greeted by a feisty voice
บทที่ 12 บทที่ 12 "แม่! 
 The voice belongs to a woman in her thirties; she’s a beautiful person with blonde hair and sun-kissed skin
เสียงเป็นของผู้หญิงอายุสามสิบ 
 She has the beaming smile of a gracious host; being called “Mrs
เธอมียิ้มแย้มแจ่มใสของเจ้าภาพสง่างาม; 
” suits her well
"เหมาะกับเธอเป็นอย่างดี
 If you look closely, she resembles the kid that invited us
ถ้าคุณดูใกล้ชิดเธอคล้ายเด็กที่เชิญเรา
 It must be the genes
มันต้องเป็นยีน
 They look so pretty together
พวกเขาดูสวยด้วยกัน
 “My, thank you” “We’ll be under your care” The Frog and I give our greetings and casually look around the interior of the inn
"ฉันขอขอบคุณ" "เราจะอยู่ภายใต้การดูแลของคุณ" กบและฉันให้คำทักทายของเราและมองไปรอบ ๆ ภายในของโรงแรม
 It’s spacious and the cleanliness is up to par
มันกว้างขวางและความสะอาดขึ้นอยู่กับตราไว้หุ้นละ
 The second floor is lined with several doors along the corridor
ชั้นที่สองมีประตูหลายบานเรียงรายไปตามทางเดิน
 The first floor has become the dining room, and during lunch, the tables are prepared well
ชั้นแรกได้กลายเป็นห้องอาหารและในช่วงกลางวันโต๊ะจัดทำเป็นอย่างดี
 It is, first and foremost, a respectable establishment
เป็นสิ่งแรกและสำคัญที่สุด
 “Are there any vacant rooms?” After I ask, the landlady immediately creates a decent arrangement for us
"มีห้องว่างหรือเปล่า?" หลังจากที่ฉันถามเจ้าของบ้านทันทีสร้างการจัดดีสำหรับเรา
 “Ah, yes, there are
"อือใช่มีอยู่แล้ว
 You’ll be staying with the Frog beastman right? Would the second floor suit you guys?” “A-, that would be fine
คุณจะอยู่กับกบ beastman ใช่มั้ย? 
” “Thanks for your patronage! ***! Could you please guide the guests to the second floor!” “Yaaa~y! Then, dear guests, this way please!” Enthusiastically answering, Ribbon-chan walks and guides us all the way to our room
ขอบคุณที่ให้การอุปถัมภ์! 
 We can’t really let a small child carry our luggage, so we bring them up ourselves
เราไม่สามารถจริงๆให้เด็กเล็กพกกระเป๋าของเราเพื่อให้เรานำพวกเขาขึ้นเราเอง
 “Here, this is the room’s key! We’ll bring your carriage to the barn! Please feel at home!” “How amazing
นี่เป็นกุญแจสำคัญของห้อง! 
 It’s very organized” “Hehe
จัดอย่างมาก "" เฮ้
 Isn’t it? Please favor us in the future!” Ribbon-chan even gave us a bow as she said that; such a good child
ใช่หรือไม่? 
 (ED: You damn lolicon! Onee-sans FTW!! *ahem*) We open the room; it is more presentable than I than I thought the inn could offer; very comfortable-looking
(ED: คุณดุ๊ยจ๊อกกี้! Onee-sans FTW !! * ahem *) เราเปิดห้อง; 
 Kawazu-san immediately plops down an available bed, seemingly pleased as well
Kawazu-san รีบลงมาพร้อมกับเตียง
 Tired, I also drop onto my own bed
เหนื่อยแล้วฉันก็วางลงบนเตียงของตัวเอง
 Oh yes, this is heaven compared to that carriage
โอ้ใช่นี่สวรรค์เมื่อเทียบกับรถคันนั้น
 “A- not good, Imight really pass out here-…
"ไม่ดีจริงๆ Imight จริงๆออกไปที่นี่ ...
” I luxuriate on the clean sheets, rolling around the bed, and Kawazu-san nods his head in agreement
"ฉันอาบน้ำให้สะอาดอยู่บนเตียงและกลิ้งไปรอบ ๆ เตียงแล้วคาวาซึโนะก็พยักหน้าตกลง
 “A good room indeed
"ห้องที่ดีจริงๆ
 We got lucky
เราโชคดี
 There’s no prejudice against beastmen either; it could be the result of being near Alheim
ไม่มีอคติกับสัตว์ร้ายใด; 
 It was the right judgement to escape to this place
เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องในการหลบหนีไปยังสถานที่แห่งนี้
” “Now that you mention it, Ribbon-chan wasn’t surprised by Kawazu-san’s appearance
"" ตอนที่คุณเอ่ยถึงแล้วริบบิ้น - จังก็ไม่แปลกใจที่คาวาลซึ - ซาน
” “Don’t you have those in your world? We have beastmen in this world
"คุณไม่มีคนในโลกของคุณหรือ? 
 To put it simply, they’re people that aren’t human
ถ้าพูดง่ายๆก็คือคนที่ไม่ใช่มนุษย์
 They’re in cities, even though not many in number
พวกเขาอยู่ในเมืองแม้ว่าจะมีจำนวนไม่มากก็ตาม
 I heard that they are more populous in Alheim” “This world even has these kinds of beings, what an impressive world
ฉันได้ยินมาว่าพวกเขามีประชากรมากขึ้นใน Alheim "" โลกนี้ยังมีสิ่งมีชีวิตชนิดนี้สิ่งที่น่าประทับใจของโลก
” Even as I said that, I had a feeling it would be the same for this world; no, I hoped it would
"แม้ในขณะที่ฉันกล่าวว่าฉันมีความรู้สึกว่ามันจะเหมือนกันสำหรับโลกนี้; 
 Cute girls with rabbit-ears or cat ears, femme fatales from the gorgeous elves; I want a chance to approach those
สาวน่ารักกับหูกระต่ายหรือหูแมว fatales femme จากเอลฟ์งดงาม; 
 (ED: Onee-san elves……
(ED: Onee-san แถน ......
I mean *ahem*) It’s romance
ฉันหมายถึง ahem *) มันเป็นเรื่องรัก
 But I was taken aback
แต่ฉันรู้สึกหงุดหงิด
 That’s right, Ribbon-chan didn’t find anything weird with Kawazu-san
ถูกต้อง Ribbon-chan ไม่พบอะไรแปลก ๆ กับ Kawazu-san
 What it means is that there is a huge possibility that we would meet a bunch of Frog beastmen the further we travel, right? It finally occurred in my head, that there might be hideous cat-girls, or even long-eared, scary-looking monsters
ความหมายคือมีความเป็นไปได้ที่เราจะได้เจอกลุ่มนักล่าสัตว์กบที่เราเดินทางกันต่อไปใช่มั้ย? 
 ……
......
mmn, I might need to prepare my heart
mmn, ฉันอาจต้องเตรียมใจฉัน
 “Are you thinking of something rude again?” “No, not at all
"คุณกำลังคิดถึงเรื่องที่ไม่สุภาพหรือ?" "ไม่เลย
 Now what? Do we just plan to enter the forest just like that?” I didn’t want to just take a stroll around town, so along the way, I paid attention to what kind of place it would be
ตอนนี้อะไรล่ะ? 
 To summarize, it is a large area which is apparently governed by anything but humans
สรุปได้ว่าเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ซึ่งควบคุมโดยมนุษย์ แต่อย่างใด
 At the proximity, the vast woodlands and forests were not human governed territory, but crime hotspots
ที่บริเวณใกล้เคียงป่าไม้และป่ากว้างใหญ่ไม่ได้อยู่ในดินแดนของมนุษย์ แต่เป็นจุดที่มีความผิดทางอาญา
 We should be wary
เราควรระมัดระวัง
 Of course, if Kawazu-san aims to enter Alheim, I think we should enter into the forest
แน่นอนว่าถ้า Kawazu-san ตั้งใจจะเข้า Alheim ผมคิดว่าเราควรจะเข้าไปในป่า
 He nodded, and confirmed my thoughts
เขาพยักหน้าและยืนยันความคิดของฉัน
 “Yea, that’s right
"ใช่แล้วถูกต้อง
 It’s not a bad idea to just enter the forest as we are
ไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดีพอที่จะเข้าไปในป่าได้อย่างที่เราเป็น
” “A-, as I thought, we’re going in
"" A- เป็นฉันคิดว่าเรากำลังเข้ามา
 I thought for a moment that we would stay in this village
ฉันคิดว่าสักครู่เราจะอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้
” “We~ll, it’s fine if you long for places with people
"" พวกเรา ~ จะสบายดีถ้าคุณต้องการสถานที่กับผู้คน
 It’s just that we’re special cases
เป็นเพียงกรณีพิเศษเท่านั้น
 Though humans can’t sense magic that well, there are high-level mages who would notice
แม้ว่ามนุษย์จะไม่สามารถรับรู้ความมหัศจรรย์ได้ แต่ก็มีผู้วิเศษระดับสูงที่จะสังเกตเห็นได้
 It’s really best to enter the forest if we want to avoid trouble
เป็นการดีที่จะเข้าไปในป่าถ้าเราต้องการหลีกเลี่ยงปัญหา
” As I thought, we really had to
"ฉันคิดว่าเราต้องทำอย่างนั้นจริงๆ
 Not even able to go through excursions, like hiking; there’s no words to describe my disappointment
ไม่สามารถแม้แต่จะไปทัศนศึกษาเช่นเดินป่า; 
 “What isn’t now? Are you bailing out?” Kawazu-san teases me and flashes a wry smirk with his guess, but I shake my head in denial
"ตอนนี้ยังไงล่ะ? 
 “No, we’ve reached this far after all
"ไม่เรามาไกลถึงนี้แล้วล่ะ
 It’s too late for that now
ตอนนี้สายเกินไปแล้ว
” “That’s true
"" ที่จริง
 In any case, the earlier the better
ในกรณีใด ๆ ก่อนหน้านี้ดีกว่า
” In the end, that’s not really the worst part
"ในตอนท้ายนี่ไม่ใช่ส่วนที่เลวร้ายที่สุด
 Then again, I remember something interesting he said from earlier; since we’re talking I might as well ask about it
จากนั้นอีกครั้งผมจำได้ว่าบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจที่เขากล่าวมาจากก่อนหน้านี้; 
 “Hey Kawazu-san
"สวัสดี Kawazu-san
 Humans have low aptitude in sensing magic?” “Ah, that’s right
มนุษย์มีไหวพริบในการรับรู้เวทมนตร์ต่ำหรือไม่? "" โอ้ใช่แล้ว
 You can’t do it if you’re not a powerful magician……like me!” “……
คุณไม่สามารถทำมันได้หากคุณไม่ใช่นักมายากลที่ทรงพลัง ...... เช่นฉัน! "" ......
we~ll, putting that aside” “Hey!” Let’s leave the proud Kawazu-san be
เราจะเอามันทิ้งไป "" เฮ้! "ปล่อยให้ Kawazu-san เป็นคนที่น่าภูมิใจ
 Anyway, just like that a certain national battle-manga, shouldn’t I also explore what I can do with my magic? I really want to see if it can be trained
อย่างไรก็ตามเช่นเดียวกับการต่อสู้กับมังงะระดับชาติฉันไม่ควรสำรวจว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้างด้วยเวทมนตร์ของฉัน? 
We came down to eat dinner
เราลงมากินข้าวเย็น
 Like in a movie screen, the scene unfolded
เช่นเดียวกับในหน้าจอภาพยนตร์ฉากเกิดขึ้น
 Working men drinking sake together, smiling and singing
คนทำงานดื่มเหล้ากันยิ้มและร้องเพลง
 Within that commotion, I can see Ribbon-chan relentlessly catering and running about
ภายในความสับสนวุ่นวายนั้นฉันสามารถเห็นริบบิ้น - จันทร์ที่จัดไว้อย่างไม่หยุดยั้งและวิ่งไปมา
 She looks just like a squirrel, the way she works so fast is quite cute
เธอดูคล้ายกับกระรอกวิธีที่เธอทำงานได้เร็วมากน่ารักมาก
 Looking closely, we can’t find any empty tables or chairs, so we end up sitting near the counter
มองไม่เห็นเราไม่พบโต๊ะหรือเก้าอี้ที่ว่างเปล่าดังนั้นเราจึงนั่งใกล้เคาน์เตอร์
 The lady from earlier happily greets us when she noticed, and we reciprocated with a smile
ผู้หญิงจากก่อนหน้านี้อย่างมีความสุขทักทายเราเมื่อเธอสังเกตเห็นและเรา reciprocated ด้วยรอยยิ้ม
 “Welcome! How do you find our inn?” “Yes, it’s a good place
“ยินดีต้อนรับ! 
 It’s been awhile since we were greatly satisfied
มันเป็นช่วงเวลาที่เราพอใจมาก
” “You know how to flatter! Then what will you be having now? We have some great animal meat so should I recommend a steak?” “Kawazu-san, we have some money right?” “Aa, don’t worry about it” “Then we’ll have that
"" คุณรู้วิธีที่จะประจบ! 
 Also, some matching sides please” “Yes, right away!” After confirming our payment, two servings of a huge steak dripping with gravy, along with bread and soup, is presented before each pair of expectant eyes
หลังจากที่ยืนยันการชำระเงินแล้วเสิร์ฟสองส่วนของสเต็กขนาดใหญ่ที่หยดน้ำเกรวี่พร้อมด้วยขนมปังและซุปถูกนำเสนอก่อนคู่ดวงตาที่คาดหวังแต่ละคู่
 Wonderful presentation
การนำเสนอที่ยอดเยี่ยม
 Seeing a properly cooked meal after days without it, my drool is about to drip down
เมื่อได้เห็นอาหารที่ปรุงเสร็จอย่างถูกต้องหลังจากผ่านไปหลายวันแล้วน้ำเปล่าของฉันกำลังจะหยดลง
 I missed it apparently, so I held nothing back and sank my teeth into it
ฉันคิดถึงมันอย่างเห็นได้ชัดดังนั้นฉันจึงไม่มีอะไรเก็บไว้และจมฟันลงไป
 At first, I thought that it was more than I could finish, but after eating and tasting it, I gulp it all down as if I’ve been starved
ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นมากกว่าที่ฉันจะทำได้ แต่หลังจากรับประทานอาหารและชิมแล้วฉันจะกลืนมันลงไปราวกับว่าฉันหิวโหย
 “Thank you for the meal
"ขอบคุณสำหรับมื้ออาหาร
 It was very delicious~” “That’s great to hear
มันอร่อยมาก ~ "" มันฟังดูดีนะ
 By the way, I heard you guys were travelling scholars? From ***” “Aa, so you’ve heard
โดยวิธีการที่ผมได้ยินว่าพวกคุณกำลังเดินทางนักวิชาการ? 
 That’s right, I think we’re gonna enter the forest starting tomorrow
ถูกต้องฉันคิดว่าเราจะเข้าป่าเริ่มพรุ่งนี้
” I don’t know who *** is but it’s probably Ribbon-chan
"ฉันไม่รู้ว่าใคร ... แต่น่าจะเป็นริบบิ้นจัง
 The mom suddenly had a worried look on her face right after I said that
แม่ก็มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอทันทีหลังจากที่ฉันบอกว่า
 “Is that so? But you have to be careful okay? Bad things happen to people who enter after all
"เป็นเช่นนั้นเหรอ? 
 Will you take escorts with you?” “Will we? Kawazu-san?” “No, we don’t need to
คุณจะพาพี่เลี้ยงไปกับคุณไหม? "" พวกเราจะ? 
 We have some proficiency in magic, so we’ll figure something out
เรามีความเชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์บางอย่างดังนั้นเราจะคิดออก
” The lady seems to be satisfied with Kawazu-san’s answer
ผู้หญิงดูเหมือนจะพอใจกับคำตอบของ Kawazu-san
 “Oh, you guys are magicians
"โอ้พวกคุณเป็นนักมายากล
 But I still think hiring some guards won’t hurt, you know? I don’t want to say anything but hear about husband for a bit, okay
แต่ฉันยังคิดว่าการว่าจ้างนายทหารบางคนจะไม่ทำร้ายคุณรู้หรือไม่? 
” “What about the Mister?” “Oh, he went and entered the forest to run after monsters, you see
"" แล้วล่ะนาย? "" โอ้เขาเดินเข้าไปในป่าเพื่อวิ่งตามสัตว์ประหลาด
 He escaped to safety but was injured…… we’re helping each other out, and also trying to attract more guests” I see, so that’s why the place is so busy
เขาหนีไปสู่ความปลอดภัย แต่ได้รับบาดเจ็บ ...... เรากำลังช่วยเหลือซึ่งกันและกันและพยายามที่จะดึงดูดผู้เข้าร่วมให้มากขึ้นด้วย "ฉันเห็นนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมสถานที่นั้นยุ่งมาก
 But it’s quite a weighty story when the main breadwinner is absent
แต่มันค่อนข้างเป็นเรื่องที่มีน้ำหนักมากเมื่อไม่มีคนหาเลี้ยงครอบครัวรายใหญ่
 Anyway, from how such a story becomes a topic for small talk, indicates just how severe this place is
อย่างไรก็ตามเรื่องที่เล่าเรื่องนี้กลายเป็นหัวข้อสำหรับการพูดคุยแบบเล็ก ๆ แสดงว่าสถานที่นี้เป็นอย่างไร
 “We~ll, that’s a lot of work for you, isn’t it
"พวกเรา ~ จะเป็นงานที่ดีสำหรับคุณไม่ใช่หรือ
” “Originally, *** and I are in charge of the inn, so it isn’t a problem
"เดิมที *** และฉันเป็นคนรับผิดชอบโรงแรมแห่งนี้ไม่ใช่ปัญหา
 My husband is a blacksmith” “Wow” “For now, we’re trying to pay for the exorbitant price of medicine, you see! So, would you guys care for some drinks?” I forced a smile at the shrewd innkeeper
สามีของฉันเป็นช่างตีเหล็ก "" ว้าว "" ตอนนี้เรากำลังพยายามที่จะจ่ายค่ายาราคาแพงเกินไปคุณจะเห็น! 
 You can’t really refuse after hearing such a story
คุณไม่สามารถปฏิเสธได้จริงๆหลังจากได้ฟังเรื่องราวดังกล่าว
 Kawazu-san and I had the same look
Kawazu-san และฉันก็มีรูปลักษณ์เหมือนกัน
 “”Then, just one
"" แค่เพียงอย่างเดียว
”” Hearing the other speak the exact same line, we cringe in disgust
"" ได้ยินคนอื่นพูดตรงบรรทัดเดียวกันเรา cringe ในรังเกียจ
 “Ahahahaha! Right away!” She let out some pleasant laughter, and went with her usual bustling
“ahahahaha! 
 Two jugs of alcohol were placed in front of us
มีเหยือกสองเครื่องวางเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไว้ข้างหน้าเรา