Chapter 16 Ore to Kawazu-san no Isekai Hourouki – Chapter 16   Editor/s: BunnypillowProofreader/s: Chapter 16 “Mommy~!” “Where have you been! Dummy!” “I’m sorry……kyaa!” Properly handing Ribbon-chan over, I wonder if the landlady would go easy on her? It’s sermon time and the village people seem to have a lot to say
บทที่ 16 Ore ไป Kawazu-san no Isekai Hourouki - บทที่ 16 Editor / s: BunnypillowProofreader / s: บทที่ 16 "แม่ ~!" "คุณเคยอยู่ที่ไหน! 
 Ribbon-chan ducked her head while her eyes became watery
ริบบอนจังพาดหัวของเธอขณะที่ตาของเธอกลายเป็นน้ำ
 Her mother gave me a deep bow
แม่ของเธอให้ฉันน้อมลึก
 “Really, thank you guys! I didn’t know what to do when you went in the forest, not even listening to my advice!” “We~ll ahahahaha…
"จริงๆขอบคุณพวกคุณ! 
” Now that she mentioned it, it did seem like a suicide attempt when we entered the forest without much of an explanation
"ตอนที่เธอพูดถึงมันดูเหมือนจะเป็นความพยายามฆ่าตัวตายเมื่อเราเดินเข้าไปในป่าโดยไม่มีคำอธิบาย
 Even I made her worry, so she can’t just laugh this incident off
ถึงแม้ฉันจะทำให้เธอกังวลเธอก็ไม่สามารถหัวเราะออกมาได้
 “You guys could stay at our inn anytime you want! We’ll give you a discount!” “Hahahaha
"พวกคุณสามารถอยู่ที่โรงแรมของเราได้ตลอดเวลาที่คุณต้องการ! 
 Thank you very much
ขอบคุณมาก
 But it was just the right thing to do!” “…
แต่มันก็เป็นสิ่งที่ถูกต้อง! "" ...
well said, this guy
ดีบอกว่าผู้ชายคนนี้
” You’re too loud over there, Kawazu-san
"คุณดังเกินไปที่นั่น Kawazu-san
 I may have had a sheepish grin, but it went according to plan, and let it not be said that we didn’t get some favors
ฉันอาจจะมียิ้มอาย แต่มันเป็นไปตามแผนและไม่ต้องบอกว่าเราไม่ได้รับความโปรดปราน
 Wasn’t it noble of me to safely save their precious daughter? Ribbon-chan tugged at her mom’s clothing, she still has some exciting news about me to tell her mom
ไม่ได้เป็นเกียรติของฉันที่จะรักษาความปลอดภัยลูกสาวที่มีค่าของพวกเขา? 
 “Mommy! This big brother is amazing! He’s like a magician out of the storybooks!” “Wo~w…
"แม่! 
 for this child to praise you this much, you must really be a great magician!” “No no, just an average one
สำหรับเด็กคนนี้ที่จะสรรเสริญคุณมากนี้คุณต้องเป็นผู้วิเศษที่ยิ่งใหญ่! "" ไม่ไม่เพียงเฉลี่ย
 By the way, since we’ve acquired the herb, why don’t we use it?” But we haven’t really delved into that topic yet
โดยวิธีการตั้งแต่เราได้รับสมุนไพรทำไมเราไม่ใช้หรือไม่ "แต่เรายังไม่ได้เจาะลึกจริงๆในหัวข้อที่ยัง
 I spun a believable story for Ribbon-chan
ฉันหมุนเป็นเรื่องที่น่าเชื่อถือสำหรับริบบิ้น - จัน
 She presented the herbs that she had been clutching in front of the villagers, and they each wore surprised faces
เธอนำเสนอสมุนไพรที่เธอกำบังอยู่ข้างหน้าชาวบ้านและพวกเขาก็มีใบหน้าที่แปลกใจ
 “You guys even took care of that
"พวกคุณถึงได้ดูแลเรื่องนี้
 Did you lend a hand?” I spoke up like a man and told them about Ribbon-chan and the herb
คุณให้ยืมมือ "ฉันพูดขึ้นเหมือนชายคนหนึ่งและบอกพวกเขาเกี่ยวกับริบบิ้น - จังและสมุนไพร
 “No no, it wasn’t a big deal; the kid did her best
"ไม่ไม่ใช่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่; 
” I placed my forefinger on my lips and gestured to Ribbon-chan to keep it a secret
"ฉันวางนิ้วชี้ของฉันไว้บนริมฝีปากของฉันและ gestured ไป Ribbon-chan เพื่อเก็บเป็นความลับ
 It’s true that she did her best, and she’d be too pitiful if she’ll only get a scolding
เป็นความจริงที่เธอทำดีที่สุดและเธอน่าสงสารมากถ้าเธอได้รับการตำหนิ
 The smiling villagers surrounded Ribbon-chan as she gave them a good impression
ชาวยิ้มที่ล้อมรอบ Ribbon-chan ขณะที่เธอให้ความรู้สึกที่ดี
 “You guys! This girl might get carried away so quit it!” “No, but it’s really something
"พวกคุณ! 
 To get in the forest and even come back out is just…
ที่จะได้รับในป่าและแม้กระทั่งกลับมาออกเป็นเพียง ...
” “She even brought a souvenir from the depths of the forest! My goodness!” Arguing with the landlady, the guys were singing praises for Ribbon-chan
"" เธอยังนำของที่ระลึกจากที่ลึกของป่า! 
 “But I would also like to thank you guys
"แต่ฉันก็อยากจะขอบคุณพวกคุณ
 For this girl, you all gathered here
สำหรับเด็กผู้หญิงคนนี้ทุกคนมารวมกันที่นี่
” In the end, the landlady lowered her head towards everyone
"ในท้ายที่สุดเจ้าของร้านก็ลดศีรษะลงทุกคน
 The gathered people laughed it off and told her not to worry about it
คนที่ถูกชุมนุมหัวเราะออกมาและบอกเธอว่าไม่ต้องห่วงเรื่องนี้
 “Of course, we’d do it for her! You’d react the same way in our place right?” “Also, if ***-chan’s not here, this inn would be lonely!” “Well then, we should get going! We might get kicked in the butt if we return too early
"แน่นอนเราจะทำเพื่อเธอ! 
” The crowd dispersed with an unmistakable cheerfulness
ฝูงชนกระจายตัวด้วยความร่าเริงแจ่มแจ้ง
 I’m really surprised about the solidarity of this village
ฉันรู้สึกประหลาดใจจริงๆเกี่ยวกับความสามัคคีของหมู่บ้านแห่งนี้
 It’s an uncommon sight nowadays “Somehow, they’re amazing
มันเป็นเรื่องธรรมดาในปัจจุบัน "อย่างใดพวกเขาก็น่าทึ่ง
” “You think so? They won’t last long in a place like this unless they cooperate
" "คุณคิดเหมือนกันใช่ไหม? 
” The landlady said it in such a matter-of-fact way
แม่บ้านบอกว่ามันเป็นเรื่องจริง
 However, she directed her attention to Ribbon-chan who was trying to escape and promptly caught the girl
อย่างไรก็ตามเธอมุ่งความสนใจไปที่ริบบอนจังที่กำลังพยายามหลบหนีและรีบจับสาวคนนี้
 She glared at the kid and I feel like I heard some ominous sounds
เธอจ้องที่เด็กและฉันรู้สึกเหมือนฉันได้ยินเสียงลางร้ายบางอย่าง
 “You’ll hear more scoldings from me later
"คุณจะได้ยินเสียงโวยวายจากฉันมากขึ้นในภายหลัง
 You really got us worried” “B-but I heard about Daddy’s injury so…
คุณจริงๆทำให้เราเป็นห่วง "" B- แต่ฉันได้ยินเกี่ยวกับการบาดเจ็บของ Daddy ดังนั้น ...
” “Idiot! You shouldn’t risk your life for that, we could give him proper medical treatment! It’s not something to lose your life for!” “Wuu…… I can’t
"" คนโง่! 
” It can’t be helped this time that Ribbon-chan got scolded again
"ตอนนี้ Ribbon-chan ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก
 She really was about to die
เธอกำลังจะตายจริงๆ
 But since I’ve gotten this deeply involved, I’ve started to care about this injured father that they keep on talking about
แต่ตั้งแต่ที่ฉันได้รับเรื่องนี้อย่างลึกซึ้งฉันก็เริ่มให้ความสำคัญกับพ่อที่ได้รับบาดเจ็บที่พวกเขาพูดถึง
 I know that he’s been injured, but if he was attacked by monsters like the one that we saw earlier, would he really be cured by just that grass? Is it a plant that could counter any type of injury? Well, I’m in a different world but I’m still skeptical if they have an herb that works that way
ฉันรู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บ แต่ถ้าเขาถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์เช่นเดียวกับที่เราเห็นมาก่อนหน้านี้เขาจะถูกรักษาให้หายขาดโดยใช้หญ้าจริงๆหรือ? 
 “Hey Kawazu-san, could that herb really cure any injury just like that?” For the mean time, I lowered my voice and asked Kawazu-san
"เฮ้ Kawazu-san, สมุนไพรที่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บเช่นเดียวกับที่?" ในเวลาเฉลี่ยฉันลดเสียงของฉันและถาม Kawazu-san
 He quietly shook his head ‘no’
เขาเงียบ ๆ ส่ายหัว 'ไม่'
 “There’s no way that’s possible
"ไม่มีทางที่เป็นไปได้
 Although it could be made into a good wound medicine” Ahh, so that’s the case
แม้ว่ามันอาจจะกลายเป็นยาแผลที่ดี "Ahh ดังนั้นกรณีที่
 Too bad
เลวมาก
 With that said, I might as well ask them
กับที่กล่าวว่าฉันอาจรวมทั้งถามพวกเขา
 “He’s in a bad state after all? Your husband
"เขาอยู่ในสภาพไม่ดีหลังจากทั้งหมด? 
” As soon as I asked, a shadow came over the lady’s face but she dutifully replied
"ทันทีที่ฉันถามเงาของเธอออกมาจากใบหน้าผู้หญิง แต่เธอก็ตอบอย่างตรงไปตรงมา
 “You could say that…
"คุณสามารถพูดได้ว่า ...
 the wound was pretty deep
บาดแผลนั้นลึกลงไป
 He’d probably be able to move but he won’t be able to resume his job as a blacksmith
เขาอาจจะสามารถย้ายได้ แต่เขาจะไม่สามารถกลับมาทำงานต่อในฐานะช่างตีเหล็กได้
” Trusting me more, unlike the last time in the tavern, she divulged more details
"เชื่อถือฉันมากขึ้นไม่เหมือนครั้งสุดท้ายในโรงเตี๊ยมเธอเปิดเผยรายละเอียดเพิ่มเติม
 Isn’t it more serious than I thought? Feeling my cold sweat, I regretted asking such insensitive questions
มันไม่ร้ายแรงกว่าที่ฉันคิดหรือเปล่า? 
 “……can’t we do something? Kawazu-san?” “I wonder? Why don’t you just do as you like?” “You have a point but…” If I use some simple magic, I don’t know what will happen
"...... เราไม่สามารถทำอะไรได้บ้าง? 
 I feel like something would be different, since I have unique methods
ฉันรู้สึกว่าบางสิ่งจะแตกต่างกันไปเพราะฉันมีวิธีการเฉพาะ
 With the way I am now, it’s not an option to just not use magic
ด้วยวิธีที่ฉันตอนนี้ไม่ใช่ตัวเลือกที่จะไม่ใช้เวทมนตร์
 I’m getting used to casting without even wanting to
ฉันเริ่มใช้การหล่อโดยที่ไม่ต้องการ
 It’s too late to say it now, but I saw magic as something to be concealed
มันสายเกินไปที่จะพูดตอนนี้ แต่ฉันเห็นเวทมนตร์เป็นสิ่งที่ต้องปกปิด
 Then in what situations should I use my magic? I have to clearly set those conditions, considering that I blew up a mountain
แล้วในสถานการณ์ใดที่ฉันควรใช้เวทมนตร์ของฉัน? 
 I still haven’t found an answer
ฉันยังไม่พบคำตอบ
 While I was in deep thought, I felt someone tugging my sleeves
ในขณะที่ฉันคิดลึก ๆ ฉันรู้สึกว่ามีคนดึงแขนเสื้อของฉัน
 It was Ribbon-chan with a big satisfied smile
ริบบอนจังเป็นรอยยิ้มที่น่าพอใจมาก
 “Hey big brother! Let’s go see daddy!” “A, aah…” I looked at the landlady’s direction and she gave me a nod
"เฮ้พี่ใหญ่! 
 “Ah, if it’s fine, why won’t you come with us?” She responded in a such a charming way
"อ่าถ้าทำได้ดีทำไมคุณถึงไม่มากับพวกเรา?" เธอตอบอย่างน่ารัก