Chapter 25 Chapter 25   I didn’t expect anything in particular
บทที่ 25 บทที่ 25 ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรโดยเฉพาะ
 I just though that with the drastic change of environment, there would be something different from what we’ve been up to until now
ฉันแค่คิดว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมที่รุนแรงจะมีบางอย่างที่แตกต่างจากสิ่งที่เราเคยทำจนถึงบัดนี้
 The thing that’s different from before, of course there it was
สิ่งที่แตกต่างจากที่เคยมีอยู่แน่นอน
 After all, this was a different world
หลังจากที่ทั้งหมดนี้เป็นโลกที่แตกต่างกัน
 Yes, this is a different world
ใช่นี่เป็นโลกที่แตกต่างกัน
 Magic exists, monsters exist
เมจิกมีอยู่แล้วมีมอนสเตอร์อยู่
 It’s the magical world that everyone’s familiar with
โลกแห่งเวทมนตร์ที่ทุกคนคุ้นเคย
 Nevertheless
แต่
 “……” “What wrong? That face that’s just hemorrhaging dissatisfaction
"……" "มีอะไรผิดพลาด? 
” “……well, I just never thought that I’d be made to study even after arriving at a different world” What we were doing at the newly-made house was…… Studying
"" ...... ดีฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องเรียนต่อหลังจากที่มาถึงโลกที่แตกต่างกัน "สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ในบ้านหลังใหม่คือ ......
 Wherever did they come from, a large number of books on magic is piled up on my newly-made study table
พวกเขามาจากไหนหนังสือเรียนเวทมนตร์จำนวนมากถูกจัดวางไว้ในตารางการศึกษาที่เพิ่งทำใหม่
 In this different world, even coming to where fairies dwell
ในโลกที่แตกต่างนี้แม้จะมาถึงที่ที่นางฟ้าอาศัยอยู่
 Studying
การศึกษา
 Even walking through the depths of unknown lands
แม้เดินผ่านระดับความลึกของดินแดนที่ไม่รู้จัก
 Studying…… The things I wanted to say caught in my throat, I held myself back
การศึกษา ...... สิ่งที่ฉันต้องการจะพูดติดอยู่ในลำคอของฉันฉันกอดฉันไว้
 “Be grateful, why won’t you? I will directly teach you magic after all
"ขอบคุณคุณจะทำไมไม่? 
” Kawazu-san’s comments can pound through paper, yet I swallowed my anger
ความคิดเห็นของ Kawazu-san สามารถทะลุผ่านกระดาษได้ แต่ฉันกลืนความโกรธของฉัน
 Today, my endurance is over K-points
วันนี้ความอดทนของฉันอยู่ที่ K-points
 “Yesyes, thank you very muuuch” “……I can’t see an ounce of gratitude there
"Yesyes, ขอบคุณมากนะ" "...... ฉันไม่เห็นออนซ์ของความกตัญญูที่นั่น
 We~ll I’m only surprised that you obediently sat down in front of your desk
เรา ~ ฉันจะแปลกใจเพียงอย่างเดียวที่คุณเชื่อฟังนั่งลงหน้าโต๊ะของคุณ
” As the surprised Kawazu-san says, it was a woeful story
"ในขณะที่ Kawazu แปลกใจบอกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเศร้า
 “That’s ’cause, you know…… magic is my lifeline” While I wore a grumpy face, I still religiously followed the instructions and seriously made my eyes run on the books
"นั่นเป็นเพราะคุณรู้ ...... เวทมนตร์เป็นเส้นชีวิตของฉัน" ในขณะที่ฉันสวมหน้าไม่พอใจฉันก็ยังปฏิบัติตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัดและทำให้ดวงตาของฉันจางหายไปในหนังสือ
 I only say that I’m suffering the consequences, but I personally think that I’m no good
ฉันแค่บอกว่าฉันกำลังทุกข์ทรมานกับผลที่ตามมา แต่ส่วนตัวคิดว่าฉันไม่ดี
 Blowing off a mountain, growing a jumbo bean stalk
ระเบิดออกจากภูเขาการเติบโตก้านถั่วจัมโบ้
 At the very least, they’re not considered good
อย่างน้อยที่สุดพวกเขาไม่ได้ถือว่าดี
 This and that were the faults of my ineptitude
นี้และที่ผิดพลาดของความโง่เขลาของฉัน
 I don’t want to make anymore excuses
ฉันไม่ต้องการให้แก้ตัวอีกต่อไป
 “Oh? If you understand that point, then there’s no problem for now” Then Kawazu-san conjured more books and piled it on top of the existing mountain
“โอ้? 
 “……!” I thoughtlessly reached my hand out to the book mountain, then I soundlessly screamed
"...... !" ฉันคิดไม่ถึงมือของฉันออกไปที่ภูเขาหนังสือแล้วฉันกรีดร้องเสียงดังกึกก้อง
 “What? This much only natural, isn’t it?” To Kawazu-san smirking ‘Fu fu’ face, I…… got all pumped up
"อะไร? 
 “Uh, yea
"เอ่อใช่แล้ว
 I’ll do it” I thought I messed up, but it was already too late
ฉันจะทำมัน "ฉันคิดว่าฉันทำผิด แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
 Kawazu-san’s smile grew wider when he heard that
รอยยิ้มของ Kawazu-san เริ่มกว้างขึ้นเมื่อเขาได้ยินมา
 This time, he piled up a bunch of papers
คราวนี้เขาซ้อนพวงกระดาษ
 “Well then, shall we do this! While you’re at it, put together a report for this, okay?” “……okay” Even if I die, I’ll do it since it’s come to this
"ดีแล้วเราจะทำเช่นนี้! 
 What, I’ll just take some breaks
ฉันจะพักสักแค่ไหน
 Even then, I need only to walk and look around the Fairy Village to get some satisfaction
แม้ในเวลานั้นฉันต้องการแค่เดินไปรอบ ๆ หมู่บ้าน Fairy เพื่อให้ได้ความพึงพอใจ
 I was just fantasizing about it, but those sweet thoughts were immediately crushed
ฉันแค่จินตนาการเรื่องนี้ แต่ความคิดอันหวานเหล่านั้นถูกบดขยี้โดยทันที
 “For the time being, you’re not allowed to go out until you finish everything” “What! That can’t be!” “We~ll, if you didn’t build an idiotically high tower, there wouldn’t be a need for it” “Ugh…… t-that was how I imagined it to be
"ในขณะนี้คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปจนกว่าคุณจะเสร็จสิ้นทุกอย่าง" "อะไร! 
 I scaled it up a bit” Busted, I was busted that I actually made a mistake in the scale
ฉันปรับขนาดขึ้นเล็กน้อย "Busted ฉันถูก busted ที่จริงฉันทำผิดพลาดในระดับ
 “……then get it together so it won’t happen again” “No, even if you say that, just a little bit……” “You might have a point~
"...... แล้วเอามันเข้าด้วยกันแล้วมันจะไม่เกิดขึ้นอีก" "ไม่หรอกถ้าคุณพูดแบบนั้นนิด ๆ หน่อย ๆ ...... " "คุณอาจจะมีประเด็น ~
 House arrest may be a little too strict” “That’s right! I thought that shouldn’t be the case!” “You’ll spend half the time practicing to control your magical power outside” “……” My hell began this way
การถูกจับกุมในบ้านอาจน้อยเกินไป "" ถูกต้อง! 
Five days later, my dried up self was standing from my desk
ห้าวันต่อมาที่แห้งตัวของฉันได้ยืนจากโต๊ะของฉัน
 This is when one’s body and soul is exhausted
นี่คือตอนที่ร่างกายและจิตใจของคนเราหมดแรง
 “How unsightly” This Kawazu-san’s words woke up my body from it’s ghost-like state
"น่าสะอิดสะเอียน" คำพูดของคาวาสุซึ่งนี้ทำให้ร่างกายของฉันตื่นขึ้นจากสภาพเหมือนผี
 “Y……” “Y?” “You have no mercyyyyyy!” And my patience snapped
"Y ...... " "Y?" "คุณไม่มี mercyyyyyy!" และความอดทนของฉัน snapped
 “Preying on people’s weaknesses! I was confined! On top of that I wasn’t left with any food or drinks, it’s impossible!” There was no rest since the day we started
"Preying ในจุดอ่อนของผู้คน! 
 And it was a marathon of doping with magic
และเป็นมาราธอนแห่งการเติมด้วยเวทมนตร์
 I had to go without sleeping, eating and drinking was obviously solved through magic, and I was forced to use recovery magic when I got tired
ฉันต้องไปโดยไม่ต้องนอนหลับกินอาหารและดื่มได้รับการแก้ไขอย่างเห็นได้ชัดผ่านมายากลและฉันถูกบังคับให้ใช้เวทมนตร์การกู้คืนเมื่อฉันได้รับเหนื่อย
 At the end of my limit, no matter how I turned it over in my head thinking about it, I was made to do something outrageous
ในตอนท้ายของขีด จำกัด ของฉันไม่ว่าฉันจะหันไปในหัวของฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ฉันถูกทำเพื่อทำสิ่งที่อุกอาจ
 On top of that, Kawazu-san even made me summon some furniture from my past world and called it training
ด้านบน Kawazu san ยังทำให้ฉันเรียกเฟอร์นิเจอร์จากโลกที่ผ่านมาของฉันและเรียกมันว่าการฝึกอบรม
 I shan’t make it myself, I really had to summon it
ฉันจะไม่ทำมันเองฉันต้องเรียกมัน
 By not recreating it through magic, obtaining the real thing eats a dreadful amount of magical power
โดยไม่สร้างมันผ่านมายากลได้รับสิ่งที่จริงกินปริมาณอันน่าสะพรึงกลัวของอำนาจวิเศษ
 Moreover, it’s definitely theft
นอกจากนี้ก็ขโมยแน่นอน
 There shouldn’t be any police who would even follow to another world
ไม่ควรมีตำรวจคนไหนที่จะไปตามโลกอื่น
 In our house right now, there’s a mp3 stereo on the water bed, a 65-inch LCD TV, along with an IH cooking heater
ในบ้านของเราตอนนี้มีสเตอริโอ mp3 บนเตียงน้ำทีวีจอแอลซีดีขนาด 65 นิ้วพร้อมเครื่องทำอาหาร IH
 Currently, they’re being remodeled by Kawazu-san to enable them to function using magical power
ปัจจุบันพวกเขาได้รับการออกแบบใหม่โดย Kawazu-san เพื่อให้พวกเขาสามารถใช้พลังวิเศษได้
 Later, I figured out that Kawazu-san would be Kawazu-san by requesting random things that caught his interest
หลังจากนั้นฉันคิดว่า Kawazu-san จะเป็น Kawazu-san โดยขอร้องให้เกิดสิ่งสุ่มที่ทำให้เขาสนใจ
 I would obediently fulfill those too
ฉันก็จะทำตามอย่างตรงไปตรงมา
 Then Kawazu-san would be distracted by what he saw and murmur something on a flat tone
แล้ว Kawazu ก็จะเบี่ยงเบนความสนใจจากสิ่งที่เขาเห็น
 “……my, you did well
"...... ฉันคุณทำได้ดี
 I was moved” “This is a heavenly fantasy world! A secret Fairy Village! Look outside the window!” I gestured to the window that revealed a stunning lake
ฉันถูกย้าย "" นี่คือโลกจินตนาการสวรรค์! 
 “I’m living in a place that has this kind of lake, yet I’m confined inside the house! Let me swim!” “……Aa, so you were thinking of something like that” “Look at that!” I pointed to a different window
"ฉันอยู่ในสถานที่ที่มีทะเลสาบแบบนี้ แต่ฉันก็ถูกคุมขังอยู่ภายในบ้าน! 
 That one showed an unprecedentedly beautiful field of flowers
หนึ่งที่มีดอกไม้ที่สวยงามเป็นประวัติการณ์ของดอกไม้
 “There’s such a wonderful flower garden right there! Lying down there and taking an afternoon nap is only human nature ~ah!” “Aa, I see……” Finally, I spread my arms as much as I could
"มีสวนดอกไม้ที่ยอดเยี่ยมอยู่ตรงนั้น! 
 “Even students are treated more kindly! Apologize! Apologize to the fantasy! More importantly, apologize to meee!” “Well, it’s because you’d complete and given task…… you’re unexpectedly diligent” “You’re preaching now!? Don’t mess with me! I seriously worked so desperately! Speaking of which, you were sleeping normally, weren’t you!? I also had times when I wanted to play! I felt like I would catch a fever from thinking!” “We~ll……I thought that I’d be wrong to get in the way
"แม้กระทั่งนักเรียนจะได้รับการปฏิบัติมากขึ้นกรุณา! 
 I got comfortable instead?” “Shut it!” My shoulders trembled as I breathed in
ฉันสบายดีหรือไม่? "" ปิด! "ไหล่ของฉันสั่นขณะที่ฉันสูดลมหายใจเข้าไป
 After shouting for too long, I calmed down
หลังจากตะโกนนานเกินไปฉันสงบลง
 It’s not like I’m okay just because I don’t get tired physically
ไม่ใช่ว่าฉันสบายดีเพียงเพราะฉันไม่รู้สึกเหนื่อยล้า
 My spirit itself was roughly whittled down to a plane
จิตวิญญาณของฉันถูกเหยียบลงไปที่เครื่องบิน
 Sleep, breaks, meals – I finally understood through my body exactly how important they are
นอนหลับพักอาหาร - ในที่สุดฉันก็เข้าใจร่างกายของฉันว่ามันสำคัญแค่ไหน
 “Since it’s come to this, Kawazu-san, will you cooperate and make me have a comfortable life?” “A comfortable life…… don’t you have that right now?” “……” Seeing the room would make one think so
"ตั้งแต่นี้ไป Kawazu-san คุณจะให้ความร่วมมือและทำให้ฉันมีชีวิตที่สะดวกสบายหรือไม่?" "ชีวิตที่สะดวกสบาย ...... ตอนนี้คุณไม่ได้ทำอะไรเหรอ?" "...... " การได้เห็นห้องจะทำให้ใครคิด 
 No, that’s not it
ไม่ได้นั่นแหล่ะ
 There’s not enough of the most essential thing
มีไม่เพียงพอของสิ่งที่สำคัญที่สุด
 “That’s not it, I’m not a hermit, am I? I want to eat delicious food, I want to do fun activities
"ไม่งั้นฉันไม่ใช่คนฤาษีใช่มั้ย? 
 There’s no way I’d be satisfied with eating mist! Aa, I want to use the internet!” “Such a demanding guy…… I don’t really mind lending a hand but what exactly do you want to do?” At Kawazu-san’s question, limply sprawled on my desk and muttered
ไม่มีทางที่ฉันจะพอใจกับการกินหมอก! 
 “I want a PC……” “PC?” Naturally, Kawazu-san was confused by the unfamiliar words
"ฉันต้องการพีซี ...... " "พีซี?" ธรรมชาติ Kawazu-san สับสนโดยคำที่ไม่คุ้นเคย
 Preparing electronic devices is something that I could do
การเตรียมอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เป็นสิ่งที่ฉันสามารถทำได้
 It’s also possible to move them with Kawazu-san’s help
นอกจากนี้ยังสามารถย้ายไปได้ด้วยความช่วยเหลือของ Kawazu-san
 It’s just that computers don’t work that way
เพียง แต่คอมพิวเตอร์ไม่ทำงานแบบนั้น
 I can’t just summon radio waves, and there’s no one that owns a computer in this world
ฉันไม่สามารถเรียกคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าและไม่มีใครเป็นเจ้าของคอมพิวเตอร์ในโลกนี้ได้
 A light user like me can’t do anything without the internet
ผู้ใช้ที่อ่อนเช่นฉันไม่สามารถทำอะไรได้โดยปราศจากอินเทอร์เน็ต
 It’s temporal
เป็นเรื่องชั่วคราว
 In the midst of my troubles, I suddenly had a bright idea
ในระหว่างปัญหาของฉันฉันก็มีความคิดที่สดใส
 “Ngh ~ if it doesn’t exist then I should make it!!” “……you, that’s enough already so go to sleep
"~ ถ้ามันไม่มีอยู่แล้วฉันควรจะทำมัน !!" "...... คุณนั่นเพียงพอแล้วไปนอน
 I’ve always thought you were a strange guy, have you finally gone crazy?” “You’re wrong! I thought up of a method to achieve what I want” “Oh?” “Make a Personal Computer!” “And what exactly is that!?” It isn’t a question whether it can or cannot be made
ฉันคิดเสมอว่าคุณเป็นคนแปลกหน้าคุณบ้าไปแล้วหรือ? "" คุณผิด! 
 There’s plenty of time, I’ll do it
มีเวลาเหลือเฟือฉันจะทำ
 My tension is cranked up to the MAX
ความตึงเครียดของฉันถูกหักไปถึง MAX
 It’s that, the night will be a strange one
มันคืนนี้จะแปลก ๆ
“Hm, so basically, it’s a tool to exchange information” After listening to my rough explanation, Kawazu-san groaned with a difficult face
"ฮืมมันเป็นเครื่องมือในการแลกเปลี่ยนข้อมูล" หลังจากฟังคำอธิบายที่หยาบคายของฉัน Kawazu san คร่ำครวญด้วยใบหน้าที่ลำบาก
 “Right right, there are also a lot of ways to use it
"ใช่แล้วยังมีอีกหลายวิธีในการใช้งาน
 An average guy like me would be set as long as there’s the net” Of course, there’s no way I have the skills to do everything myself
คนที่แต่งตัวประหลาดเฉลี่ยเช่นฉันจะถูกตั้งค่าตราบเท่าที่มีสุทธิ "แน่นอนไม่มีวิธีที่ฉันมีทักษะที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
 I’ll make similarly-functioning objects through magic
ฉันจะทำให้วัตถุที่ทำหน้าที่คล้ายกันผ่านมายากล
 “Sounds interesting
"ฟังดูน่าสนใจ
 Are you going to distribute it to magic-users?” (K) “? No, the target of distribution is the general masses?” (T) I don’t know why he reached that conclusion, but when I denied it, Kawazu-san made a strange face and inflated his cheeks
คุณจะแจกจ่ายให้กับผู้ใช้เวทมนตร์หรือไม่ "(K)"? 
 “……what? Even though there’s no meaning in the information from the commoners?” Kawazu-san began to say something insulting, so I argued against it
"……อะไร? 
 “That’s not true, is it? Ordinary people make various things that are essential in living, don’t they? Then they’d be able to obtain domestic products by trading! With [Transfer Magic]! Let’s make it this instant! We’ll be able to eat delicious food anytime!” If it’s through the power of magic, won’t we be able to make it so that we’ll just rely on Delivery Services? I hope so
"ไม่เป็นความจริงใช่มั้ย? 
 If Teleportation is possible, then it could be done
ถ้าเป็นไปได้ Teleportation ก็สามารถทำได้
 Stocks are used frequently, originally through mail
มีการใช้สต็อกบ่อยครั้งโดยผ่านทางอีเมล
 If it can be done, then it’s not a dream anymore
ถ้าทำได้ก็ไม่ได้เป็นความฝันอีกต่อไป
 “……you’d use magic on useless things huh” Kawazu-san still doesn’t look like he got the point
"...... คุณจะใช้เวทมนตร์ในสิ่งไร้ประโยชน์ huh" Kawazu-san ยังไม่ดูเหมือนว่าเขาได้รับประเด็น
 He just carelessly gave up on it, but I didn’t listen when he said it was useless
เขาเพียง แต่ละเลยให้กับมัน แต่ฉันไม่ได้ฟังเมื่อเขาบอกว่ามันไร้ประโยชน์
 “Kawazu-san…… you don’t know anything
"Kawazu-san ...... คุณไม่ทราบอะไร
 I’d be troubled if you underestimate a Japanese
ฉันจะลำบากถ้าคุณดูถูกคนญี่ปุ่น
 Our people really take food matters seriously, you know? There’s just that essence in life!” I’m also not an exception
คนเรากินอาหารเป็นเรื่องจริงจังอย่างที่คุณรู้จัก 
 The name Tarou, a common name for Japanese people, isn’t just for show
ชื่อ Tarou ซึ่งเป็นชื่อสามัญสำหรับคนญี่ปุ่นไม่ใช่แค่การแสดงเท่านั้น
 Kawazu-san was also frightened after hearing the unusually feverish words
Kawazu-san ก็กลัวอีกด้วยหลังจากได้ฟังคำพูดที่ผิดปกติ
 “I-is that so?” “It’s exactly so! In the first place, even without relying on anyone, if Kawazu-san studies the stuff I downloaded, you’d be able to do most things right?” “……that’s right” Not to brag, but I’m like a living library of magic
"ฉันเป็นเช่นนั้นหรือ?" "มันเป็นอย่างนั้น! 
 With regards to magic, I don’t know how many years it will take to understand it if there’s just the two of us working
เกี่ยวกับเวทมนตร์ฉันไม่รู้ว่าจะใช้เวลากี่ปีในการทำความเข้าใจหากมีเพียงสองคนที่เราทำงาน
 “It’s set! Let’s make it!” “Fumu…… fine! We have a lot of time, if nothing else! Shall we give it a try! Anyway, it will be useful for you to improve your magic! “Aha ha! It’s subtle but that part somewhat meets my expectations!” “That’s why you shouldn’t worry! Then draw a detailed propasal and show it to me! Right now! I shall also search the books for magic that might useful for your image” “……Eh? Right now?” At Kawazu-san’s carelessly thrown words, my enthusiasm was splashed with cold water
"มันตั้ง! 
 Kawazu-san tilted his head in confusion after he heard my anticlimactically weakening response
Kawazu-san เอียงศีรษะของเขาสับสนหลังจากที่เขาได้ยินคำตอบที่อ่อนกำลังลงอย่างอ่อนโยนของฉัน
 “Isn’t it natural? It’s something that you want to make, isn’t it?” “……uh-hm” I bit my lip, rolled my eyes up, and hit the floor with my head looking like a stuffed doll
"มันไม่ใช่เรื่องธรรมชาติใช่ไหม?