Chapter 44 Chapter 44 If you illustrate the Elven town by its color, white would be the most appropriate
บทที่ 44 บทที่ 44 ถ้าคุณอธิบายเมือง Elven ด้วยสีของมันสีขาวจะเหมาะสมที่สุด
 Square houses, painted with white plaster-like coating, stand side by side
บ้านสแควร์ทาสีเคลือบด้วยฉาบปูนสีขาวยืนเคียงข้างกัน
 The roads are also covered by white tiles
ถนนยังปกคลุมด้วยกระเบื้องสีขาว
 In the distance are some tastefully eye-catching sculptures and statues scattered about, it didn’t become a dreary scenery but it certainly gives out a peculiar feeling
ในระยะไกลมีประติมากรรมที่สะดุดตาอย่างมีรสนิยมและรูปปั้นที่กระจายอยู่ทั่วไปไม่ได้กลายเป็นฉากที่น่าเบื่อ
 It really wasn’t a lie that Elves like craftsmanship
มันไม่ใช่เรื่องโกหกที่เอลฟ์ชอบงานฝีมือ
 We were enjoying the town’s interesting scenery even by just walking around, but Naito-san had a bad expression
เรากำลังเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่น่าสนใจของเมืองได้โดยการเดินไปรอบ ๆ แต่ Naito-san แสดงออกไม่ดี
 “I understand that you might want to go sightseeing in town but, it’s very…… that, it might not be that suitable to just be amused?” She began by hesitantly saying something like that but I immediately understood the meaning behind Naito-san’s words
"ฉันเข้าใจว่าคุณอาจต้องการไปเที่ยวชมเมือง แต่ก็มาก ...... ว่ามันอาจจะไม่เหมาะที่จะเป็นแค่ขบขัน?" เธอเริ่มลังเลบอกอะไรแบบนั้น แต่ฉันเข้าใจความหมายของ Naito-san 
 In fact, it was conspicuously easily understood
ในความเป็นจริงมันง่ายเข้าใจได้ง่าย
 The moment we entered the town, the crowds break up to avoid us
ขณะที่เราเข้าไปในเมืองฝูงชนสลายตัวเพื่อหลีกเลี่ยงเรา
 Obviously, they had a common attitude of trying to avoid our group
เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีทัศนคติร่วมกันในการพยายามหลีกเลี่ยงกลุ่มของเรา
 Even entering the store we found, the clerk’s attitude was the worst
แม้กระทั่งการเข้าร้านที่เราพบว่าทัศนคติของเสมียนเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด
 “Nn? …… aren’t you a dark elf? Also…… what are outside races doing here?” This is from the first store we randomly visited
“Nn? 
 Even though I went through all the trouble of preparing Fairy Money, that’s the currency for transactions among fairies, it seems that they will go unused at this rate
แม้ว่าฉันจะผ่านปัญหาทั้งหมดในการเตรียม Fairy Money ซึ่งเป็นสกุลเงินสำหรับธุรกรรมระหว่าง Fairies ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้ใช้ในอัตรานี้
 “This people are……, they’re guests of the Elder’s Circle
"คนนี้เป็น ...... พวกเขาเป็นแขกของวงกลมของเอ็ลเดอร์
 Can you please accomodate?” “…… go back, I have nothing to sell to the likes of you” Naito-san did her best but the middle-aged elf didn’t even try to change his blunt attitude
คุณช่วยกรุณาได้ไหม? "" ...... กลับไปฉันไม่มีอะไรจะขายให้กับคนที่คุณชอบ "Naito-san ทำเธอได้ดีที่สุด แต่เด็กวัยพู่กันวัยกลางคนไม่ได้พยายามเปลี่ยนทัศนคติที่ตาบอดของเขา
 This made Naito-san have a troubled face, this seems undesirable no matter where you look at it
สิ่งนี้ทำให้ Naito-san มีใบหน้าที่น่าลำบากซึ่งดูเหมือนว่าไม่พึงปรารถนาไม่ว่าคุณจะมองจากที่ใด
 It appears that Elves’ genuine nastiness have already reached the level infamy
ดูเหมือนว่าความน่ารังเกียจของเอลฟ์ได้อัปโหลดไปแล้ว
 But we can’t buy souviners if this continues, and I could already see the various troublesome things that would follow it
แต่เราไม่สามารถซื้อ souviners ถ้านี้ยังคงและฉันได้เห็นสิ่งที่ลำบากต่างๆที่จะปฏิบัติตามนั้น
 Especially the Queen’s part, as it would undoubtedly turn her into a bad mood
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถเพราะอย่างไม่ต้องสงสัยจะทำให้เธอกลายเป็นอารมณ์ไม่ดี
 Hm, if you put it that way, I may need to rely on my last resort
อืมถ้าคุณใส่แบบนั้นฉันอาจต้องพึ่งพาทางเลือกสุดท้ายของฉัน
 I brushed away Naito-san, and proceeded to face the uncle
ฉันแปรงไปที่ Naito-san และเดินตรงไปหาลุง
 “Ah, Naito-san, it looks trouble some so I’m stepping in, okay?” I smiled pleasantly to the bewildered Naito-san and the aversive and suspicious uncle
"โอ้ Naito-san มันดูลำบากมากเลยที่ฉันจะก้าวเข้ามาโอเค?" ฉันยิ้มอย่างสุภาพให้กับ Naito-san และลุงที่น่ารังเกียจและน่าสงสัย
 “Hey, uncle?” “Hm? W-what is it?” “Care to look at this?” The middle-aged man had a confused look on his face when he saw the item I’ve taken out of my pocket
"เฮ้ลุง?" "หือ? 
 This is a five-yen coin that I had in my wallet the moment I was summoned
นี่คือเหรียญห้าเยนที่ฉันมีในกระเป๋าเงินของฉันขณะที่ฉันถูกเรียกตัว
 The five-yen coin had a string attached to it, then I proceeded to swing it like a pendulum
เหรียญห้าเยนมีเชือกผูกติดกับมันแล้วฉันก็เดินไปแกว่งมันเหมือนลูกตุ้ม
 “Just what is that……” “You don’t sell to strangers, do you?” When the pendulum swings, the five-yen coin glints
"แค่ว่า ...... " "นายไม่ขายให้กับคนแปลกหน้าเหรอ?" เมื่อลูกตุ้มชิงช้าเหรียญห้าหยวน
 “…… yes” Then the uncle’s eyes slowly but surely went down
"...... ใช่แล้ว" ตาของลุงก็ช้าลง แต่ก็ลงไป
 “Then what about us? We’re important people, are we not?” When I said that my finger emitted a sound, and the old man suddenly had a change of attitude
"แล้วพวกเราล่ะ? 
 “…… excuse me! Please come in! Please look for anything you like!” “Thank you very much *music note*” He had changed his initially unpleasant attitude
"…… ขอโทษ! 
 It was Naito-san who got flustered from the uncle’s dramatic change in treatment
มันเป็น Naito-san ที่ได้รับการเยาะเย้ยจากการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่งของลุงในการรักษา
 “What have you done?!” “Eh? It’s just hypnosis
"คุณทำอะไร?" "อ่า? 
 By the way, he thinks he’s in the presence the most significant person in town!” “Please stop it!” “Aw, but we won’t come to an understanding even if we talk
โดยวิธีการที่เขาคิดว่าเขาอยู่ในที่ที่คนสำคัญที่สุดในเมือง! "" โปรดหยุดมัน! "" อืม แต่เราจะไม่เข้าใจแม้ว่าเราจะพูด
 We’d also be in trouble if we can’t buy anything from the uncle” “You can’t have such a problem!” Naito-san became desperate, but if you’re talking about problems, doesn’t it lie with the uncle who treats his different customers biasedly? “Uncle, how much is this?” “Yes! Everything is half priced!” “Aw really? Thank you~ *music note*” “…… that’s why please stop” I’m sorry that Naito-san got worried and troubled, but I’ll be the one who’ll get in trouble if i can’t buy anything
เราก็จะเดือดร้อนถ้าเราไม่สามารถซื้ออะไรจากลุง "" คุณไม่สามารถมีปัญหาเช่นนี้ได้! "Naito-san ก็หมดหวัง แต่ถ้าคุณกำลังพูดถึงปัญหาไม่ได้อยู่กับ 
 I this occasion will draw some tears
ฉันมีโอกาสจะวาดน้ำตาบ้าง
 “Naito-san too, you don’t have to be so stiff-shouldered about it, okay? Here, the owner said so himself, that you can buy anything you want at half price
"นาโอโตะ - แซนเกินไปคุณไม่จำเป็นต้องแข็งกระด้างมากเท่าไหร่ 
 Right, uncle?” “Yes! Please help yourself in anything you like!” The nice middle aged man had a great character as he said that with a refreshing smile
ใช่ลุง? "" ใช่! 
 He was already a different person
เขาเป็นคนที่แตกต่างกัน
 Well his eyes were spiraling though
ดวงตาของเขาดูกลมกลืน
 “Then I won’t hold back! Though I guess you can’t do anything since you’re under hypnosis and all!” “Hey, Tarou! Lend me that magic purse! My hands are already full!” (K) “……” After saying that, Kawazu-san was already waiting expectantly, looking like he was about to pay
"แล้วฉันจะไม่ถือกลับ! 
 Tonbo and Sailor Soldier left Kawazu-san to deal with the payments, presumably already setting their sights on the next shop
Tonbo และ Sailor Soldier ทิ้ง Kawazu-san เพื่อรับมือกับการชำระเงินซึ่งอาจจะตั้งจุดชมวิวไว้ที่ร้านถัดไป
 “Ah! That shop looks good too, Taro! Let’s go and see!” “Hoi hoi OK
“อา! 
 A, wait a moment
รอสักครู่
 I’ll prepare the 5 yen coin” “I said! Please stop!” “Is that okay? Ah…… that hand mirror is cute” “Don’t wanna buy, don’t wanna buy
ฉันจะเตรียมเหรียญ 5 เยน "" ฉันพูด! 
 I’ve gotten some sweet deals you see
ฉันได้ข้อเสนอพิเศษที่คุณเห็น
 There’s nothing but nice people around, this is also the effect of the 5 yen coin, right” “That effect doesn’t exist!” That last one was Naito-san who was a little tearful
ไม่มีอะไรนอกจากคนดีๆที่อยู่รอบ ๆ นี่ก็เป็นผลของเหรียญ 5 เยนใช่ไหม "" ผลนั้นไม่มีอยู่จริง! "คนสุดท้ายคือ Naito-san ที่ร้องไห้เล็กน้อย
 My 5 yen hypnotism magic seem to have an unexpected effect, as any other shop still sold goods pleasantly
เวทมนตร์สะกดจิตของฉัน 5 เยนดูเหมือนจะมีผลที่ไม่คาดคิดเนื่องจากร้านอื่น ๆ ยังคงขายสินค้าได้อย่างเป็นสุข
 But Naito-san is one of those conscientious people
แต่ Naito-san เป็นหนึ่งในคนรอบคอบเหล่านั้น
 She didn’t buy anything from the succeeding stores, neither did she take advantage even during mealtimes
เธอไม่ได้ซื้ออะไรจากร้านค้าที่ประสบความสำเร็จและไม่ได้ใช้ประโยชน์แม้แต่ในช่วงเวลาอาหาร
 Admirable indeed
น่าชื่นชมอย่างแน่นอน
 Elven cuisine is quite delicious, it resembled Indian style food with the spices and herbs which are cooked well
อาหารเอลฟ์ค่อนข้างอร่อยมันคล้ายกับอาหารอินเดียสไตล์ที่มีเครื่องเทศและสมุนไพรที่ปรุงสุกได้ดี
 I even took a lot of pictures
ฉันถ่ายรูปเยอะมาก
 We finished at one point, and contrary to our happy and satisfied faces, the pair of dark elves showed some fatigue
เราจบที่จุดหนึ่งและตรงกันข้ามกับใบหน้าที่มีความสุขและความพึงพอใจของเราคู่ของเอลฟ์มืดแสดงให้เห็นถึงความเหนื่อยล้าบางอย่าง
   Once we finished sightseeing, we were finally led to a beautiful building that looked like a palace
เมื่อเราเสร็จสิ้นการเที่ยวชมแล้วเราก็นำไปสู่อาคารที่สวยงามซึ่งดูเหมือนพระราชวัง
 Kuma Emon stayed with his guarding duties so we went without him, and the one who brought us was Naito-san
Kuma Emon อยู่กับหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเขาดังนั้นเราจึงไปโดยไม่มีเขาและผู้ที่พาเราไปก็คือ Naito-san
 It seems to be a facility for welcoming foreign guests, and the exterior bearing looked expansive
มันน่าจะเป็นสถานที่สำหรับการต้อนรับแขกต่างประเทศและแบริ่งภายนอกมองขยายตัว
 Originally, guests like that aren’t rare
ในขั้นต้นแขกผู้มาเยี่ยมแบบนี้ก็หาได้ยาก
 Actually, there’s nobody here except for the receptionist so I don’t understand what all the various facilities are for
จริงๆแล้วไม่มีใครที่นี่ยกเว้นพนักงานต้อนรับดังนั้นผมจึงไม่เข้าใจว่าสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆมีไว้เพื่ออะไร
 Naito-san sighed in relief as she was pretty wound up from being pulled around
นาโอโตะแซนถอนหายใจด้วยความโล่งใจขณะที่เธอถูกดึงขึ้นมา
 “…… please rest here for today
"...... โปรดพักที่นี่สำหรับวันนี้
 I will pick you up again tomorrow, then I would bring you to the parliament tower after” “Parliament tower?” “Yes, it’s the biggest building in the town center
ฉันจะไปรับคุณอีกพรุ่งนี้แล้วฉันจะพาคุณไปที่หอคอยรัฐสภาหลังจากหอรัฐสภา "" ใช่มันเป็นอาคารที่ใหญ่ที่สุดในใจกลางเมือง
 It belongs to the council of elders” I’ve heard a little about the council of elders from before, so I’m assuming that they’re probably the most prominent people here
มันเป็นของสภาผู้สูงอายุ "ฉันเคยได้ยินเรื่องสภาผู้สูงอายุมาก่อนแล้วฉันก็สมมติว่าพวกเขาน่าจะเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดที่นี่
 It follows that the task this time should be meeting them, so I nodded to Naito-san in understanding
เป็นไปตามที่งานครั้งนี้ควรจะได้พบพวกเขาดังนั้นฉันจึงพยักหน้าไปหา Naito-san ด้วยความเข้าใจ
 “Ok, I understand
"โอเคฉันเข้าใจ
 Man, today was fun! Thanks!” “No…… I’m glad that it’s to you’re liking” As I hold out my hand for a handshake, Naito-san’s expression went stiff
มนุษย์วันนี้สนุก! 
 After hesistating for a bit, she went in saying, “…… you, um, it doesn’t bother you?” “Huh? What is it?” “It’s…… dark elves
หลังจากที่ลังเลอยู่สักหน่อยเธอก็พูดว่า "...... คุณอืมมันไม่เป็นไรหรอกเหรอ?" "หือ? 
 I heard that humans imagine us to be similar to demons” Naito-san looked uneasy, and she considerably braced herself for the answer to her question
ฉันได้ยินมาว่ามนุษย์คิดว่าเราคล้ายกับปีศาจ "Naito-san ดูไม่สบายใจและเธอก็พยุงตัวเองเพื่อตอบคำถามของเธอ
 There was indeed some talk about that, but it really doesn’t affect me at all
มีบางอย่างพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่จริงๆไม่ส่งผลต่อฉันเลย
 “Ah, I also have have my own minor circumstances
"อาฉันยังมีสถานการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเอง
 Rather than being bothered by it, it’s actually more on liking it” There wasn’t such a preconceived notion from the previous world, and Sailor Soldier is propably of the same opinion
แทนที่จะให้ความสนใจกับเรื่องนี้จริงๆแล้วมันก็เป็นที่ชื่นชอบมากขึ้น "ไม่มีความคิดแบบนี้มาก่อนจากโลกก่อนหน้านี้และ Sailor Soldier มีความเห็นเช่นเดียวกัน
 However, it seems to be a shocking concept for Naito-san, as she can’t hide her trembling
อย่างไรก็ตามดูเหมือนจะเป็นแนวคิดที่น่าตกใจสำหรับ Naito-san เพราะเธอไม่สามารถซ่อนตัวเธอได้
 “That is…… very rare” (Naito) “We~ll its Taro after all” “He’s a laid back guy from the start” (K) “You guys…… I’m not hearing a lot of compliments” I decided to ignore the pair’s rude comments, but for a beauty like Naito-san to enter that category, I felt something unfamiliar
"นั่นแหละ ...... หายากมาก" (Naito) "พวกเรา ~ เผือกมันหลังจากที่ทุกคน" "เขาเป็นคนที่แต่งตัวแบบสบาย ๆ ตั้งแต่เริ่มแรก" (K) "พวกคุณ ...... ฉันไม่ได้ยินคำชมเชยมากมาย" ฉันตัดสินใจ 
 “Regardless, you’re all very peculiar
"โดยไม่คำนึงว่าคุณทุกคนแปลกมาก
 Having good relations with a demon, fairy, and human” “Really? Kawazu-san and I are pretty turbulent with each other, you know?” “That’s right, an unreasonable relationship” “I’m only tagging along because it’s seems interesting” “Me as well, I’m with them because they’re my clue on how to go back to my world” I also have various things to include that I want to say
มีความสัมพันธ์ที่ดีกับปีศาจนางฟ้าและมนุษย์ "" จริงเหรอ? 
 Naito-san smiled to our group, it seems like she had misunderstood something
Naito-san ยิ้มให้กับกลุ่มของเราดูเหมือนว่าเธอเข้าใจผิดบางอย่าง
 “No, but I think you’re still enjoying being with each other
"ไม่ใช่ แต่ฉันคิดว่าคุณยังสนุกกับการได้อยู่ด้วยกัน
 It’s very nice” Just a little bit, her laugh had a tinge of envy
มันเยี่ยมยอดมาก "แค่นิด ๆ หน่อย ๆ หัวเราะของเธอก็มีสีสันอิจฉา
 Nevertheless, I grabbed Naito-san’s hands and fimly shook hands with her
อย่างไรก็ตามฉันคว้ามือ Naito-san ไว้และจับมือเธออย่างนุ่มนวล
 “Anyway, thank you! If we find the opportunity, we should play together again!” I felt like I had to say that no matter what, but Naito-san was just silently staring at our handshake
"ยังไงก็ขอบคุณนะ!