Chapter 52 Chapter 52 “My goodness! You guys really helped me out there
บทที่ 52 บทที่ 52 "ความดีของฉัน! 
 I thought I was going to die when the Wyvern found me!” The one who said that was the shorty that was leading us, in truth, he was actually a small old man
ฉันคิดว่าฉันกำลังจะตายเมื่อ Wyvern พบฉัน! "คนที่บอกว่าเป็น shorty ที่นำเราในความเป็นจริงเขาเป็นจริงชายชราเล็ก
 He wore a red hat on top of his small but wide stature
เขาสวมหมวกสีแดงที่ด้านบนของความสูงขนาดเล็ก แต่กว้างของเขา
 One can see that it’s a pretty sturdy body
เราสามารถมองเห็นได้ว่าเป็นร่างกายที่แข็งแรงและแข็งแรง
 When we shook hands, the skin on it was very thick
เมื่อเราจับมือผิวมันหนามาก
 I thought this could be it, and I was right
ฉันคิดว่านี่อาจเป็นได้และฉันพูดถูก
 “Who would’ve thought that we could encounter a dwarf this easily” Kawazu-san was also a little surprised, but the dwarf embarassedly laughed and told us, “Ahahahaha…… I became quite absorbed while looking for ores
"ใครจะคิดว่าเราสามารถเจอกับคนแคระได้อย่างง่ายดาย" Kawazu ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่คนแคระก็หัวเราะและบอกกับเราว่า "Ahahahaha ...... ฉันซนมากในขณะที่กำลังมองหาแร่
 There are a lot of our mining sites around here
มีแหล่งเหมืองแร่อยู่มากมายที่นี่
 But aren’t you guys really quite lucky to have run into me? Otherwise, you’d have to search around this rocky mountain for at least a few days!” The dwarf man laughed heartily
แต่พวกคุณไม่ใช่คนที่โชคดีจริงๆที่วิ่งเข้ามาหาฉันหรือไม่? 
 He may have said it lightly, but it was indeed incredibly troublesome
เขาอาจพูดเบา ๆ แต่ก็ลำบากอย่างเหลือเชื่อ
 I really wanted a break
ฉันต้องการหยุดพัก
 Had it come to that, I would’ve definitely used some magic
ได้มาถึงที่ฉันจะได้ใช้เวทมนตร์บางอย่างแน่นอน
 However, I’m currently grateful for this good luck
อย่างไรก็ตามปัจจุบันผมรู้สึกขอบคุณต่อโชคดีนี้
 The place that we’re currently traversing isn’t on the surface of the mountain, it was inside a strange tunnel
สถานที่ที่เรากำลังเดินข้ามไม่ได้อยู่บนพื้นผิวของภูเขาอยู่ภายในอุโมงค์แปลก ๆ
 We were brought into this tunnel with his guidance
เราถูกนำเข้าไปในอุโมงค์นี้ด้วยคำแนะนำของเขา
 It was big enough for a few people to easily pass through, even though it was underground
มันใหญ่พอสำหรับคนเพียงไม่กี่คนที่สามารถเดินผ่านได้แม้ว่าจะอยู่ใต้ดินก็ตาม
 It was also subtly glowing even though I can’t see a source of light
นอกจากนี้ยังมีแสงเร่าร้อนอย่างละเอียดแม้ว่าฉันจะมองไม่เห็นแหล่งกำเนิดแสง
 One really doesn’t need to worry about the lighting
หนึ่งจริงๆไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับแสง
 If we’re right about this path, it could immediately lead to the Dwarf Village
ถ้าเราถูกต้องเกี่ยวกับเส้นทางนี้ทันทีสามารถนำไปสู่ ​​Dwarf Village
 It’s really much preferable to take shorcuts like this instead of walking along the mountain
เป็นเรื่องที่ดีกว่ามากที่จะใช้ shorcuts แบบนี้แทนการเดินไปตามภูเขา
 “What’s this glowing stuff?” “Hm? Is this your first time seeing it?” I was looking at something that looked like a plant, and the dwarf guy snapped a piece and showed it to me
"สิ่งที่เร่าร้อนนี้เป็นอย่างไร?" "หือ? 
 “This is called light moss
"นี่เรียกว่ามอสแสง
 We sprinkle the spores when we dig out tunnels, It’s a convenient moss that glows in the dark, they easily take root” “Digging…… this tunnel, Dwarves dug all of these!?” I was surprised and did a double take, looking around the tunnel
เราโรยสปอร์เมื่อเราขุดอุโมงค์เป็นตะไคร่น้ำที่ส่องสว่างในที่มืดพวกมันหยั่งรากได้อย่างง่ายดาย "" ขุดอุโมงค์นี้คนแคระขุดสิ่งเหล่านี้ไว้ทั้งหมด "ฉันรู้สึกประหลาดใจและใช้เวลาสองชั่วโมง 
 To make it in a scale that’s similar to the ones found in villages, as expected of Dwarves
เพื่อให้อยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกับที่พบในหมู่บ้านตามที่คาดไว้ของคนแคระ
 This isn’t just blacksmithing, it’s civil engineering and construction is very surprising
นี่ไม่ใช่แค่การ blacksmithing มันวิศวกรรมโยธาและการก่อสร้างเป็นที่น่าแปลกใจมาก
 The Dwarf didn’t deny it either, he laughed meaningfully
คนแคระไม่ได้ปฏิเสธอย่างนั้นเขาหัวเราะอย่างมีความหมาย
 “There ain’t anyone better than dwarves at handling stones
ไม่มีใครดีไปกว่าคนแคระในการจัดการก้อนหิน
 This tunnel here extends through the whole underground of these parts
อุโมงค์นี้ขยายไปทั่วทั้งใต้ดินของชิ้นส่วนเหล่านี้
 The mining site is also underground, you can go anywhere here” “Wow…… but since you have this tunnel, why were you out earlier?” Saying that, the Dwarf’s actions were suspicious, but the person himself was self-concious and became talkative
สถานที่เหมืองแร่ยังอยู่ใต้ดินคุณสามารถไปได้ทุกที่ที่นี่ "" ว้าว ...... แต่ตั้งแต่ที่คุณมีอุโมงค์นี้ทำไมคุณถึงออกไปก่อนหน้านี้? "กล่าวว่าการกระทำของแคระนั้นน่าสงสัย แต่คนที่ตัวเองมีสติและกลายเป็น 
 “Ha ha ha…… well that is, I thought of finding some strange materials
"ฮ่าฮ่าฮ่า ... อืมนั่นคือฉันคิดว่าการหาวัสดุแปลก ๆ
 Right now, we have an interesting project in the village…… wait a bit, we’re almost at the exit” The Dwarf suddenly cut off the conversation, and went near the wall in front of us
ตอนนี้เรามีโครงการที่น่าสนใจในหมู่บ้าน ...... รอสักครู่เราเกือบจะถึงทางออกแล้ว "แคระก็ตัดการสนทนาออกไปและเดินเข้าไปใกล้กำแพงตรงหน้าเรา
 He grasped a potrusion in the rocks, and seemed to push it hard
เขาคว้าลูกกรงในหินและดูเหมือนจะผลักดันมันยาก
 We quietly looked on, and there was a quick transformation
เรามองอย่างเงียบ ๆ และมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
 There was a brief vibration, then the wall in front of us split in two
มีการสั่นสะเทือนสั้น ๆ แล้วผนังด้านหน้าของเราแบ่งออกเป็นสองส่วน
 The light spilled in and the path was opened
แสงลุกลามเข้าและเส้นทางถูกเปิดออก
 It was our destination
เป็นจุดหมายปลายทางของเรา
 “Welcome to our Dwarven Village
"ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านคนแคระของเรา
 Take your time, alright?” The Dwarf man proudly announced and invited us into the village
ใช้เวลาของคุณไม่เป็นไร? "คนแคระภูมิใจประกาศและเชิญเราเข้ามาในหมู่บ้าน
   With the aid of the Dwarf we helped, we’ve arrived at the Dwarf Village
ด้วยความช่วยเหลือจากคนแคระเราช่วยเรามาถึงหมู่บ้านคนแคระ
 The sounds of clanging and the sounds of trading resonates, it was a very lively place
เสียงของเสียงดังก้องและเสียงของการซื้อขายสะท้อนเป็นสถานที่ที่มีชีวิตชีวามาก
 It looked like a pioneering village at first glance, but it gives you a somewhat adorable impression of it
ดูเหมือนจะเป็นหมู่บ้านผู้บุกเบิกในตอนแรก แต่มันก็ทำให้คุณประทับใจในตัว
 That’s because the houses that were built were small
นั่นเป็นเพราะบ้านที่สร้างขึ้นมีขนาดเล็ก
 With the short structures and the houses made of bricks, it really looked like a fancy diorama
โครงสร้างสั้นและบ้านที่ทำจากอิฐจริงๆมันดูคล้ายกับไดโอรามาแฟนซี
 “This here village is protected by the rocky mountains
"หมู่บ้านแห่งนี้ได้รับการคุ้มครองจากภูเขาหิน
 Some people from the outside occasionally come here seeking for weapons, but most of them don’t reach here
บางคนจากภายนอกบางครั้งมาที่นี่เพื่อหาอาวุธ แต่ส่วนมากไม่ถึงที่นี่
 They could be attacked by Wyverns, or simply give up due to the harsh roads; either way, there’s rarely anyone who can easily come here” “Oh? Then did you settle here in order to avoid dealing with them?” Kawazu-san asked while looking around at the rare sight
พวกเขาอาจถูกโจมตีโดย Wyverns หรือเพียงแค่ให้ขึ้นเนื่องจากถนนที่รุนแรง; 
 The Dwarf laughed heartily
คนแคระหัวเราะอย่างเต็มที่
 “Hahaha! You can also say that
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! 
 The biggest reason would be the availability of good rocks
เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดคือความพร้อมของหินที่ดี
 But it’s not just that
แต่ไม่ใช่แค่นั้น
 Our weapons are quite impressive
อาวุธของเราค่อนข้างน่าประทับใจ
 Won’t it be very troublesome if we just make them on request? Besides, we have all the rights to choose who to give them to” “Hmm, that implies you also screen those that get to use your weapons
มันจะไม่ลำบากมากหรือเปล่าถ้าเราทำตามคำขอ? 
Hmhm, that’s quite reasonable
Hmhm มันค่อนข้างสมเหตุสมผล
It’s certainly not amusing to see your work used by someone incompetent” “That’s right, this guy gets it!” Kawazu-san was laughing with a mean expression, and the Dwarf also laughed in the same manner
ไม่น่าแปลกใจที่เห็นงานของคุณใช้โดยคนที่ไร้ความสามารถ "" ถูกต้องแล้วคนนี้แหละ! "Kawazu กำลังหัวเราะด้วยความหมายและคนแคระก็หัวเราะเหมือนกัน
 They seemed to get along
พวกเขาดูเหมือนจะได้รับพร้อม
 We walked around the village for a while, but I noticed something strange
เราเดินไปรอบ ๆ หมู่บ้านสักครู่ แต่ฉันสังเกตเห็นอะไรแปลก ๆ
 We’ve already entered the village but we haven’t encountered any of the villagers
เราเข้าหมู่บ้านแล้ว แต่เราไม่ได้เจอกับชาวบ้านเลย
 …… no, there’s the presence of people
...... ไม่มีมีคนอื่นอยู่
 But none of them are on the road
แต่ไม่มีใครอยู่บนท้องถนน
 The Dwarf man also looked restless, it seemed like he wasn’t kidding when he said that they have a project within the village
คนแคระก็กระวนกระวายใจดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นเมื่อเขาบอกว่าพวกเขามีโครงการภายในหมู่บ้าน
 He led us to a slightly larger building, and the Dwarf immediately bowed his head to us
เขาพาเราไปที่อาคารขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อยและแคระก็กราบศีรษะลงให้เรา
 “Well then, this is the lodging! I’ll be going now, alright? If you guys want some weapons, we’re a bit busy right now, so I’d be happy if you could wait
"ดีแล้วนี่เป็นที่พัก! 
 Especially you, scary guy!” From what he said, it seems like he brought us here with proper understanding about me
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณคนที่น่ากลัว! "จากสิ่งที่เขาพูดดูเหมือนว่าเขาพาเรามาที่นี่ด้วยความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับฉัน
 If so, the Dwarves are justifiably courageous people
ถ้าเป็นเช่นนั้นคนแคระก็เป็นคนที่กล้าหาญ
 I hastily called out to stop him when he was rushing away
ฉันรีบเรียกให้หยุดเขาเมื่อเขาวิ่งหนีไป
 “Please wait a moment! This is the last one! Do you know about this person?” I took out the letter that the boss sent, and showed it
"โปรดรอสักครู่! 
 The dwarf looked at the address and nodded a few times
คนแคระมองที่อยู่และพยักหน้ากี่ครั้ง
 “Ah, do you guys know him? Then it’s that house” He easily gave away the place where the house is, and immediately rushed within the village
"โอ้พวกคุณรู้จักเขาใช่ไหม? 
 “…… that was, a bit of a rowdy Dwarf, wasn’t he?” Naito-san murmurmed unexpectedly
"...... นั่นแหละเป็นคนแคระขี้เกียจใช่มั้ยล่ะ?" Naito-san บ่นอย่างกะทันหัน
 However, I prefer that he was talkative instead of the eccentric that they’re so famously labelled as
อย่างไรก็ตามฉันชอบที่เขาเป็นคนช่างพูดแทนคนแปลกหน้าว่าพวกเขามีชื่อเสียงในการเขียนว่า
 “Well, it seems like he’ll make a you a proper weapon when he could, so isn’t it great, Naito-san?” “Yes, that’s right
"ดีดูเหมือนว่าเขาจะทำให้คุณเป็นอาวุธที่เหมาะสมเมื่อเขาทำได้ดังนั้นนาโอโต - ซานจึงไม่ดี" "ใช่แล้วถูกต้อง
 It certainly makes one to have expectations” Naito-san seemed happy after saying that
มันทำให้เรามีความคาดหวังอย่างแน่นอน "Naito-san ดูเหมือนจะมีความสุขหลังจากบอกว่า
 That Dwarf should also be aware of Naito-san’s skills, and he can’t just dismiss the request of the one who saved his life
คนแคระนั้นควรตระหนักถึงทักษะของ Naito-san และเขาก็ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของคนที่ช่วยชีวิตเขาได้
 “What was it that the dwarf was talking about, what kind of thing are they building?”(K) “Beats me…… I wonder how this’ll all turn out” Even though Kawazu-san said that, that’s our main concern, since we can’t do anything if it concerns the other party’s convenience
"สิ่งที่คนแคระกำลังพูดกันอยู่ว่าพวกเขากำลังสร้างอาคารแบบไหน?" (K) "เต้นใจฉัน ... ฉันสงสัยว่านี่จะเป็นอย่างไร" แม้ว่า Kawazu-san กล่าวว่านั่นเป็นความกังวลหลักของเรา 
 But you’ll never know what’ll happen after this
แต่คุณจะไม่มีวันรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้
 We’ll see after waiting a bit
เราจะเห็นหลังจากรอสักครู่
 “Right…… Kuma is also looking forward to this, so I can’t make him wait for long” Naito-san seemed worried, but it can’t be helped
"ใช่มั้ย ... คิมยังรอคอยเรื่องนี้อยู่เรื่อย ๆ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถทำให้เขารอนานได้" นาโอโตะดูเหมือนกังวล แต่ก็ไม่สามารถช่วยได้
   Following the directions, we gave a house a visit
ทำตามคำแนะนำเราได้ให้บ้านเยี่ยมชม
 It was made of bricks like the other surrounding houses, but it had a green roof
มันทำจากอิฐเหมือนบ้านหลังอื่น ๆ แต่ก็มีหลังคาสีเขียว
 We knocked on the door and immediately got an answer
เราเคาะประตูและทันทีที่ได้รับคำตอบ
 “Come in! It’s open!” “Excuse us……” We came in once we received the invitation
"เข้ามา! 
 However, in the next moment, I was stuck at the door’s entrance
อย่างไรก็ตามในช่วงต่อไปฉันก็ติดอยู่ที่ประตูทางเข้า
 Kawazu-san bumped into my back, and Naito-san looked over my shoulder to see what’s up inside the house
คาวาซึโนะกระแทกเข้าที่หลังของฉันและ Naito-san มองข้ามไหล่ของฉันเพื่อดูว่ามีอะไรอยู่ภายในบ้าน
 “What the…… quite a scary human has come” Inside the open door was the same small old man
"สิ่งที่ ...... เป็นมนุษย์ที่น่าสะพรึงกลัวได้มา" ภายในประตูที่เปิดกว้างเป็นชายชราตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง