Chapter 8 B1G1F — CHAPTER 008 Translator: Mandarin Genius Son After school, Ning Ning went to the grocery store to buy fruits, vegetables, meat, and a few dishes
บทที่ 8 B1G1F - บท 008 นักแปล: ลูกชายอัจฉริยะแมนดารินหลังจากที่โรงเรียนหนิงหนิงไปที่ร้านขายของชำเพื่อซื้อผลไม้ผักเนื้อสัตว์และอาหารจานเดียว
 Then, when he was passing by the park, he saw an old man sitting on the bench
จากนั้นเมื่อเขาเดินผ่านสวนสาธารณะเขาเห็นชายชรานั่งอยู่บนม้านั่ง
 He wore a well-fitting Tang suit and his whole body emitted a very dignified aura
เขาสวมชุดสูทที่เหมาะกับการแต่งกายและร่างกายของเขาก็ปล่อยให้มีกลิ่นอายที่สง่างามมาก
 Not far was a lengthened version of a Rolls Royce limousine parked at the curb
ไม่นานมีรถลีมูซีนของ Rolls Royce ที่จอดอยู่ที่ขอบถนนยาวนาน
 Another nervous looking man was making a phone call, urging people to come tow the vehicle
อีกคนกำลังมองหาประสาทกำลังกำลังโทรศัพท์ติดต่อขอให้คนมาลากรถ
 It seemed that the car had broken down! The two people were nearly directly opposite each other when Mr
ดูเหมือนว่ารถเสียแล้ว! 
 Ye suddenly stood up excitedly, the complexion of his face changing greatly and startling Ning Ning
จู่ ๆ คุณก็ลุกขึ้นยืนด้วยความกระปรี้กระเปร่าผิวหน้าของเขาเปลี่ยนหนิงหนิงที่หงุดหงิดและหงุดหงิด
 “You……” Ning Ning was unable to make heads or tails out of it, and the young gentleman’s superb elegant demeanor took over as he gracefully smiled, “Hello Great-grandfather!” Mr
"คุณ ...... " หนิงหนิงไม่สามารถทำหัวหรือหางออกจากมันได้และท่าทางสง่างามอันสง่างามของสุภาพบุรุษผู้อ่อนโยนในขณะที่เขายิ้มอย่างสง่างาม "สวัสดีปู่ย่าตายาย!" นายหนิงหนิง
 Ye was astonished, that day he had encountered this very same little boy, and with only a glance he had thought he was very similar to Ye Chen
ท่านรู้สึกประหลาดใจในวันนั้นเขาได้พบกับเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนนี้และด้วยสายตาสั้นเขาคิดว่าเขามีความคล้ายคลึงกับท่านเฉินมาก
 Seeing him again now, the similarity was even more pronounced! Those features, that disguised grace, the resemblance was 99%
เห็นเขาอีกครั้งตอนนี้ความคล้ายคลึงกันคือเด่นชัดมากยิ่งขึ้น! 
 “Who is your father?” Mr
พ่อของคุณเป็นใคร?
 Ye abruptly asked
คุณถามทันที
 He was really too shocked
เขาตกใจมากเกินไป
 The imposing lord of the business world for many years was unexpectedly unable to control his trembling voice
พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่แห่งโลกธุรกิจหลายปีมาแล้วอย่างไม่คาดฝันไม่สามารถควบคุมเสียงที่สั่นสะเทือนได้
 “Great-grandfather[1], you are a stranger, why do you want to know who my father is?” Ning Ning smiled
"ปู่ใหญ่ [1] คุณเป็นคนแปลกหน้าทำไมคุณต้องการทราบว่าใครเป็นพ่อของฉัน?" Ning Ning ยิ้ม
 Mr
นาย
 Ye breathing stopped, suddenly the telephone rang and he took it
คุณหยุดหายใจหยุดโทรศัพท์ก็โผล่ออกมาและเขาก็เอามัน
 Ning Ning originally wanted to walk away, but heard a word that made him pause
หนิงหนิงอยากจะเดินออกไป แต่ได้ยินคำพูดที่ทำให้เขาหยุดพักชั่วคราว
 “Ye Chen wants a new secretary?” Mr
"นายเฉินต้องการเลขาธิการคนใหม่หรือไม่?"
 Ye lowered his voice as he asked, his complexion gloomy
คุณลดเสียงของเขาในขณะที่เขาถามผิวของเขามืดมน
 Ning Ning’s brows raised, his face one of contemplation
เงี้ยวของหนิงหนิงยกขึ้นหน้าของเขาหนึ่งในการไตร่ตรอง
 “Since it’s like this, let Ruoxi go
"เพราะเป็นเช่นนี้ปล่อยให้ Ruoxi ไป
 At least I’ll feel a bit relieved, look after him!” Mr
อย่างน้อยฉันก็รู้สึกโล่งใจ
 Ye’s voice was extremely cold
เสียงของคุณหนาวมาก
 The corner of Ning Ning’s lips gracefully rose, but with cold expectation
มุมปากของหนิงหนิงได้เพิ่มขึ้นอย่างสวยงาม แต่ด้วยความคาดหวังที่หนาวเย็น
 His black, jade-like eyes flashed in derision, the look quickly disappearing and once again replaced with the look of a graceful young child
ตาสีดำหยกเหมือนตาของเขากระพริบตาดูหายไปอย่างรวดเร็วและแทนที่ด้วยรูปลักษณ์ของเด็กหนุ่มที่สง่างามอีกครั้ง
 “Yeah, do it immediately!” Mr
"ใช่ทำทันที!" นาย
 Ye hung up, and his eyes straightforwardly locked onto Ning Ning’s face as he repeated his question, “Who is your father?” Ning Ning smiled especially gracefully, “He is a teacher, and you don’t need to know!” Then he took a step and walked away
คุณแขวนขึ้นและดวงตาของเขาถูกล็อคอย่างตรงไปตรงหนิงหนิงหนิงในขณะที่เขาตั้งคำถามซ้ำว่า "พ่อของคุณเป็นใคร?" หนิงหนิงยิ้มโดยเฉพาะอย่างยิ่ง "เขาเป็นครูและคุณไม่จำเป็นต้องรู้!" จากนั้นเขา 
 Teacher? Mr
ครู? 
 Ye pursed his lips and forced a smile
คุณเย็บริมฝีปากและบังคับรอยยิ้ม
 Maybe it was only a coincidence
อาจจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ
 Anyway, how could Ye Chen have this kind of ridiculous relationship with an ordinary person? Ning Ning quickly arrived at the apartment building, took out his phone, and dialed a number, “Auntie Yun, can you do me a favor……” [1] A respectful way to refer to the elderly
อย่างไรก็ตาม Ye Chen มีความสัมพันธ์ไร้สาระแบบนี้กับคนธรรมดาได้อย่างไร? 
 It’s a title
เป็นชื่อ