Chapter 6 Even though thousands of people were walking on it, the Golden Bridge didn’t look packed at all, due to its considerable width
บทที่ 6 แม้ว่าคนหลายพันคนกำลังเดินอยู่บนสะพาน Golden Bridge ก็ไม่ได้เต็มไปด้วยความกว้าง
 Wang Lu was walking without a care behind the uneasy crowd, cheerfully talking with his pageboy
วังลูเดินโดยไม่ได้รับการดูแลหลังจากฝูงชนไม่สบายใจร่าเริงพูดกับหน้าของเขา
 The procession was quite distinguished, with more than half of the attendees from eminent families
ขบวนนี้โดดเด่นมากโดยมีผู้เข้าร่วมประชุมกว่าครึ่งจากครอบครัวที่มีชื่อเสียง
 But at the foot of the Spirit Blade Mountain, everyone would keep quiet out of fear
แต่ที่ปลายภูเขา Spirit Blade ทุกคนจะเงียบสงบจากความกลัว
 It was a difficult task to keep one’s composure – very few acted carefree
เป็นเรื่องยากที่จะรักษาความสงบไว้ได้
 But Wang Lu’s spectacular performance when he appeared made him especially eye-catching
แต่การแสดงที่น่าประทับใจของ Wang Lu เมื่อเขาปรากฏตัวทำให้เขาสะดุดตาโดยเฉพาะ
 While most people were hesitating, there was someone already coming for Wang Lu, easily saying hi to him, with a tone of familiarity
ขณะที่คนส่วนใหญ่ลังเลอยู่มีคนมาหาวังลูแล้วพูดว่าสวัสดีกับเขาด้วยเสียงคุ้นเคย
 “Hey, I haven’t seen you lately
"เฮ้ฉันไม่ได้เห็นคุณเมื่อเร็ว ๆ นี้
” Wang Lu was in the middle of having a pleasant conversation with his pageboy, hence this person’s interjection suddenly stupefied him
วังลูอยู่ในระหว่างการสนทนาที่น่าพอใจกับหน้าเว็บของเขาเพราะฉะนั้นบทพูดของคนคนนี้ก็ทำให้เขาประหลาดใจ
 He turned around and immediately said, “Do you owe me money?” The man became stupefied too
เขาหันกลับมาและพูดทันทีว่า "คุณเป็นหนี้ฉันหรือเปล่า?" ชายคนนั้นก็โกรธมาก
 “Uh… I don’t think so?” “Well then, do I have to talk to you?” “…No
"อืม ... ฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอ?" "งั้นฉันต้องคุยกับนายหรือเปล่า?" "... ไม่
” “Then why did you talk to me? Simply trying to strike up a conversation?” “…” “Who the hell are you?” The boy forced a smile, “Now I know why people say that prominent people tend to have short memories…” He cupped his hands together and said, “I am Hai Yun Fan from the Cloud Region
"" แล้วทำไมคุณถึงพูดกับฉัน? 
 We met in the lobby at the Ru Family Inn a week ago
เราพบกันที่ล็อบบี้โรงแรม Ru Family Inn สัปดาห์ที่ผ่านมา
”Wang Lu knitted his brows, trying to recall who he was
"วังลูถักคิ้วของเขาพยายามจะจำได้ว่าเขาเป็นใคร
 “Oh, you were the young man who asked me about the tasks… Is there anything I can do for you?” “Not really
"โอ้คุณเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ถามฉันเกี่ยวกับงานนี้ ... มีอะไรที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณได้หรือไม่?" "ไม่ได้จริงๆ
 I’m just curious as to why you’re not as concerned and worried like everyone else here
ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมคุณถึงไม่กังวลและกังวลเหมือนคนอื่น ๆ ที่นี่
 I really want to know how you’re pulling this act off
ฉันอยากรู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่
” Wang Lu laughed, “So, you’re looking to me for advice again? That’s no good
วังลูหัวเราะ "ดังนั้นคุณกำลังมองหาฉันเพื่อขอคำแนะนำอีกครั้ง? 
 A qualified adventurer should feel honoured to explore by themselves
นักผจญภัยที่มีคุณสมบัติเหมาะสมควรรู้สึกเป็นเกียรติในการสำรวจด้วยตัวเอง
 What’s the point in chewing sugar canes that have been chewed by other people already?” Hai Yun Fan’s eyes lit up
จุดเคี้ยวอ้อยที่คนอื่นเคี้ยวอยู่แล้วล่ะ? "ดวงตาของ Hai Yun Fan สว่างขึ้น
 “Does that mean you actually know some tricks for walking on this bridge?” “How’s that even possible? I haven’t read the strategy guide
"นั่นหมายความว่าคุณรู้เทคนิคบางอย่างสำหรับการเดินบนสะพานนี้หรือไม่?" "เป็นยังไงบ้าง? 
” “Then…” Wang Lu became serious
"" แล้ว ... "วังลูกลายเป็นร้ายแรง
 “It’s all about strength
"ทุกอย่างเกี่ยวกับความแข็งแรง
 If you’re strong enough, then why would you need to care about tactics and tricks? For me, the road to immortality will be plain sailing
ถ้าคุณแข็งแรงพอแล้วทำไมคุณต้องดูแลเกี่ยวกับกลวิธีและเทคนิค? 
” Wang Lu’s confident and courageous words really surprised Hai Yun Fan, and moved him to gaze at the sky
คำพูดที่กล้าหาญและกล้าหาญของวังลูได้สร้างความประหลาดใจให้กับแฟน ๆ ของ Hai Yun และทำให้เขาต้องจ้องมองไปที่ท้องฟ้า
 Wang Lu looked up with him
วังลูได้เงยหน้าขึ้นมองเขา
 The sky was bright and scattered with floating clouds
ท้องฟ้าแจ่มใสและกระจัดกระจายไปกับเมฆลอย
 There were no birds in the sky, which made Wang Lu wonder what exactly Hai Yun Fan was gazing at
ไม่มีนกในท้องฟ้าซึ่งทำให้วังลูสงสัยว่า Hai Yun Fan กำลังจ้องอยู่ตรงไหน
 Hai Yun Fan sighed
Hai Yun Fan ถอนหายใจ
 “I was looking for thunderbolts
"ฉันกำลังมองหาฟ้าผ่า
 Bragging at the foot of the Spirit Blade Mountain, I wouldn’t be surprised if you got struck by one
โม้ที่ปลายภูเขา Spirit Blade ฉันจะไม่แปลกใจถ้าคุณได้หลงโดยหนึ่ง
” Wang Lu laughed
วังลูหัวเราะ
 “Your name is Hai Yun Fan right? Don’t worry, I’ll remember you this time
"ชื่อของคุณคือ Hai Yun Fan ใช่มั้ย? 
 Don’t worry
ไม่ต้องกังวล
 I’ll protect you when we get into the sect
ฉันจะปกป้องคุณเมื่อเราเข้าไปในนิกาย
” “Very kind of you to say so
"" คุณพูดแบบนั้นมาก
” Hai Yun Fan cupped his hands together again, and started walking next to Wang Lu, with Wang Lu’s pageboy conscientiously walking behind them
"Hai Yun Fan จับมือกันอีกครั้งและเริ่มเดินไปข้างๆกับ Wang Lu พร้อมกับ pageboy ของ Wang Lu ตามลำพังเดินอยู่ข้างหลังพวกเขา
 Wang Lu didn’t mind him at all
วังลูไม่สนใจเขาเลย
 He asked, “If I remember correctly, you were born into a powerful family right?” “Pardon?” “I mean, your dad is very powerful
เขาถามว่า "ถ้าจำได้ถูกต้องคุณเกิดมาในครอบครัวที่มีอำนาจใช่หรือไม่?" "ขอโทษ?" "ฉันหมายความว่าพ่อของคุณมีอำนาจมาก
” “Kind of
"" ชนิดของ
 He’s the emperor of the Cloud Mountain Empire
เขาเป็นจักรพรรดิแห่งอาณาจักร Cloud Mountain
” “Oh my god
" "โอ้พระเจ้า
 Then don’t you have three thousand stepmothers?” “…” “Anyway, why did you give up royalty to come here?” Hai Yun Fan laughed
แล้วคุณไม่มีแม่เลี้ยงสามหมื่นล่ะ? "" ... "" ถึงกระนั้นทำไมคุณยอมแพ้ค่าลิขสิทธิ์ที่นี่? "Hai Yun Fan หัวเราะ
 “Power and influence in the mortal world is not as fascinating to me anymore compared to the wonder of the immortal world
"อำนาจและอิทธิพลในโลกมนุษย์ไม่ได้เป็นที่น่าสนใจกับฉันอีกต่อไปเมื่อเทียบกับความมหัศจรรย์ของโลกอมตะ
 As for Xiuxian, it is indeed easy for me to get into some normal sects because of my family’s power
สำหรับชาว Xiuxian มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับฉันที่จะเข้าสู่นิกายปกติบางอย่างเนื่องจากอำนาจของครอบครัวของฉัน
 In the Cloud Mountain Empire, the White Dragon Temple and Benevolent Cloud Mountain are both fourth-rate sects in the Ten Thousand Celestial Alliance
ในเมฆเมาน์เทนเอ็มไพร์, วัดมังกรขาวและเมานต์มีเมฆใจดีมีทั้งนิกายที่สี่อัตราในสิบพัน Celestial Alliance
” His smile turned satiric
"รอยยิ้มของเขาหันเสียดสี
 “But fourth-rate sects are nothing compared to the five top sects in the Alliance, let alone…” Hai Yunfan had another glance at the sky
"แต่นิกายที่สี่อัตราคืออะไรเทียบกับห้านิกายชั้นนำในกลุ่มพันธมิตรนับประสา ... " Hai Yunfan ได้อีกมองไปที่ท้องฟ้า
 “There are no sects that can actually touch the immortal world other than the five great sects
"ไม่มีนิกายใดที่สามารถสัมผัสโลกอมตะได้นอกเหนือจากนิกายที่ยิ่งใหญ่ห้าแห่ง
 Among the ten thousand sects in the Alliance, only these five sects mastered their way to immortality
ในบรรดาหมื่นนิกายในกลุ่มพันธมิตรเหล่านี้เพียงห้านิกายเหล่านี้เท่านั้นที่สามารถควบคุมความเป็นอมตะได้
 If I’ve decided to enter the Xiuxian world, I will definitely be a real immortal
ถ้าฉันตัดสินใจที่จะเข้าสู่โลก Xiuxian ฉันจะเป็นอมตะที่แท้จริง
 Otherwise, I’d rather live a comfortable life as an emperor
มิฉะนั้นฉันควรจะมีชีวิตที่สะดวกสบายเหมือนจักรพรรดิ
” Wang Lu looked surprised
วังลูดูแปลกใจ
 “You sure know a lot
"คุณแน่ใจหรือว่ารู้มาก
” Hai Yun Fan smiled
"Hai Yun Fan ยิ้มให้
 “Of course
"แน่นอน
 I gathered a lot of information before I chose to embark on this journey
ฉันรวบรวมข้อมูลจำนวนมากก่อนที่ฉันจะเลือกเดินทางไป
 And the information isn’t a secret anyway
และข้อมูลยังไม่เป็นความลับอยู่ดี
 I’m probably more prepared compared to a certain someone
ฉันอาจเตรียมตัวมากขึ้นเมื่อเทียบกับบางคน
” Wang Lu shrugged and smiled, saying to himself inwardly, “Well I didn’t prepare at all
"วังลูยักไหล่และยิ้มให้ตัวเองเข้าข้าง" ฉันไม่ได้เตรียมตัวเลย
 A spectacular life is all about taking exams without any preparations
ชีวิตที่งดงามเป็นเรื่องเกี่ยวกับการสอบโดยไม่มีการเตรียมการใด ๆ
 Who gives a shit?” They walked side by side
ใครให้อึ? "พวกเขาเดินเคียงข้างกัน
 The Golden Bridge wound its way up and was quite steep, but neither Wang Lu nor Hai Yun Fan felt tired
สะพานโกลเด้นแผ่ซ่านขึ้นและสูงชันมาก แต่ทั้ง Wang Lu และ Hai Yun Fan ก็รู้สึกไม่สบาย
 They gradually moved forward in their procession
พวกเขาค่อยๆก้าวไปข้างหน้าในขบวนของพวกเขา
 Staring at the young men they passed, Hai Yunfan said, “Well, before this Celestial Gathering held by the Spirit Blade Mountain, the five great sects had never selected disciples from such a great number of people
เมื่อมองไปที่ชายหนุ่มที่พวกเขาเดินผ่านไป Hai Yunfan กล่าวว่า "ก่อนที่กลุ่มดาวดวงวิญญาณเหล่านี้จัดขึ้นโดย Spirit Blade Mountain ห้านิกายที่ยิ่งใหญ่ไม่เคยเลือกสาวกจากผู้คนจำนวนมาก
 Even the Celestial Gathering would be held once in a while with many limits in place
แม้แต่การรวบรวมสวรรค์จะจัดขึ้นอีกครั้งในขณะที่มีข้อ จำกัด หลายอย่างในสถานที่
 So this gathering is really something
ดังนั้นการชุมนุมนี้เป็นสิ่งที่จริง
” Wang Lu looked around and said, “Yeah, there are so many high-ranking princelings, enough to hold a Grand Haitian Banquet
วังลูมองไปรอบ ๆ และพูดว่า "ใช่มีจำนวนมากดังนั้นเจ้าอาวุธชั้นสูงพอที่จะจัดเลี้ยงแกรนด์ไฮติ
” “Well, these are people who possess more than just an eminent position
"" ดีนี่เป็นคนที่มีมากกว่าแค่ตำแหน่งที่มีชื่อเสียง
 As far as I know, more than eighty percent of them have natural spirit bases
เท่าที่ฉันรู้มากกว่าร้อยละแปดสิบของพวกเขามีฐานวิญญาณที่เป็นธรรมชาติ
” “What?!” The pageboy, Wang Zhong, was also astonished
"" อะไรน่ะ ?! "หน้าหนังสือพิมพ์วังจงก็ประหลาดใจ
 “How do you know that?” Hai Yun Fan laughed
"คุณรู้ได้อย่างไร?" Hai Yun Fan หัวเราะ
 “Don’t underestimate me
อย่าประมาทฉันเลย
 Even though I’m a crowned prince, I know the names of most people here… After all, who would have the guts to come to the Spirit Blade Mountain without genuine skills and preparation? Among the five great sects, the Spirit Blade Mountain and Mount Kunlun are famous for sticking to traditional conventions
ถึงแม้ว่าข้าเป็นเจ้าชายแห่งมงกุฎ แต่ข้ารู้ชื่อของคนส่วนใหญ่ที่นี่ ... อย่างไรก็ตามผู้ที่มีวิถีทางวิญญาณ Spirit Blade Mountain จะได้รับการฝึกฝนอย่างจริงจัง 
 The Spirit Blade is even more obstinate than Kunlun
Spirit Blade ยิ่งดุเดือดกว่า Kunlun
 Thus, there aren’t any artificial spirit bases in the sect so far
ดังนั้นจึงไม่มีฐานเทียมเทียมใด ๆ ในนิกายจนถึงขณะนี้
 The only thing any ordinary person could get from here is humiliation
สิ่งเดียวที่คนธรรมดาสามารถได้รับจากที่นี่คือความอัปยศอดสู
” While Hai Yun Fan was talking, Wang Lu did not seem worried, but his pageboy was looking awful
"ขณะที่ Hai Yun Fan กำลังพูดอยู่วังลูไม่ได้กังวลใจ แต่หน้าหน้าของเขาดูแย่มาก
 He thought of the spirit base development medicine in his bag
เขาคิดถึงยารักษาโรคในฐานของเขา
 Hai Yun Fan laughed again
Hai Yun Fan หัวเราะอีกครั้ง
 “However, the Spirit Blade Sect only restricted candidates to ages twelve or under on this Celestial Gathering, but mentioned nothing about spirit bases
"อย่างไรก็ตาม Spirit Blade Sect มีเพียงผู้สมัครที่ จำกัด อายุสิบสองหรืออยู่ภายใต้การชุมนุมทางโลกนี้เท่านั้น แต่ไม่ได้พูดถึงอะไรเกี่ยวกับฐานวิญญาณ
 Maybe they’ve changed their mind? Although the remaining twenty percent of people here are just trying out their luck, I think they’ll fail eventually
บางทีพวกเขาได้เปลี่ยนความคิดของพวกเขา? 
” The three had already been walking on the bridge for quite some time as they were talking
"ทั้งสามคนกำลังเดินอยู่บนสะพานเป็นเวลานานพอสมควร
 The clouds were getting dense around them, and the Spirit River Town behind was becoming all the more smaller and distant
เมฆหนาทึบรอบตัวพวกเขาและเมือง River Spirit ที่อยู่เบื้องหลังก็ยิ่งเล็กลงและไกลออกไป
 The pageboy was following closely to Wang Lu and Hai Yunfan, not even daring to look down
pageboy กำลังติดตามอย่างใกล้ชิดกับ Wang Lu และ Hai Yunfan ไม่กล้าที่จะมองลงมา
 The Golden Bridge still looked endless
สะพานโกลเด้นยังมองไม่สิ้นสุด
 Clouds enveloped the front, and all they could see were tired young men resting along the way
เมฆปกคลุมด้านหน้าและสิ่งที่พวกเขาได้เห็นคือชายหนุ่มที่เหน็ดเหนื่อยขณะพักระหว่างทาง
 Without realising, they had already made it to the front of the procession
ไม่ทราบว่าพวกเขาได้ทำเป็นหน้าขบวนแล้ว
 Wang Lu sighed
วังลูถอนหายใจ
 “Those princelings are so weak
"บรรดาเจ้าอาวาสอ่อนแอมาก
 Already tired after such a short distance? Looks like they abandoned themselves to wine and women at such a young age
เหนื่อยแล้วหลังจากระยะสั้น ๆ หรือไม่? 
” It was just a normal joke, but Hai Yun Fan looked surprised
"มันเป็นเรื่องตลกธรรมดา ๆ แต่แฟนหยินหยางดูแปลกใจ
 The pageboy Wang Zhong complained
หน้าวังซุงบ่น
 “Young Master, I feel really tired
"นายหนุ่มฉันรู้สึกเหนื่อยจริงๆ
 I can barely keep moving
ฉันแทบจะไม่สามารถขยับได้
” Wang Lu’s brows knitted
คิ้วของวังลูถูกถัก
 “You always ate so much meat and fish
"คุณกินเนื้อสัตว์และปลาบ่อยๆ
 Why are you as useless as those loafers? Come on, you just carried a lunch box
ทำไมคุณถึงไร้ประโยชน์เหมือนรองเท้าส้นเตารีด? 
” Wang Zhong became upset
วังซางเริ่มอารมณ์เสีย
 “It’s not like that
"มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก
 This road is very strange
ถนนสายนี้แปลกมาก
 I didn’t walk for too long, but it’s made me feel so tired to the point of breathlessness
ฉันไม่ได้เดินนานเกินไป แต่มันทำให้ฉันรู้สึกเหนื่อยกับการหายใจไม่ออก
” “Then use your skin to breathe
"" แล้วใช้ผิวของคุณในการหายใจ
 Never mind
ไม่เป็นไร
 Give me the bags
ให้ฉันถุง
” Wang Lu sighed as he took the bags from Wang Zhong, carrying it on his back effortlessly
"วังลูถอนหายใจขณะที่เขาหยิบกระเป๋าจากวังซางเอาไว้บนหลังของเขาได้อย่างง่ายดาย
 “That’s weird
"มันแปลก
 Why do I feel like it’s even easier than walking on level ground?” “Young Master, you were always exceptional…” While the two were walking, they did not notice Hai Yun Fan staring at them in awe
ทำไมฉันรู้สึกว่ามันง่ายกว่าการเดินบนพื้นดิน? "" นายหนุ่มคุณเป็นคนพิเศษเสมอ ... "ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นว่า Hai Yun Fan จ้องมองพวกเขาด้วยความกลัว
 Wang Zhong felt much easier without the bags, and thus continued to follow his young master in their ascension
วังซุงรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นโดยไม่ใช้กระเป๋าและด้วยเหตุนี้จึงยังคงติดตามนายหนุ่มของเขาในการขึ้นสู่สวรรค์ของพวกเขา
 Clouds had now completely enveloped their surroundings
ตอนนี้เมฆได้ห่อหุ้มสภาพแวดล้อมไว้อย่างสมบูรณ์
 Even the brilliancy of the Golden Bridge was partly covered
แม้แต่เรื่องความสามารถของสะพานโกลเดนถูกปกคลุมไปด้วยบางส่วน
 Most people had been left behind, and of the few that were ahead of the three, many were out of breath from walking
คนส่วนใหญ่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังและไม่กี่คนที่อยู่ข้างหน้าสามคนนั้นหลายคนก็ออกจากการเดิน
 By now, Wang Lu had also realised that something was off
ตอนนี้วังลูก็ตระหนักว่ามีบางอย่างปิดอยู่
 “Can this road absorb people’s semen? Could it be that those who lose their virginity would feel more and more tired while walking? So Wang Zhong, when did you lose your virginity?” “No I didn’t!” “Why are you sweating a lot then?” “I…” “So you actually lost it
"ถนนสายนี้สามารถดูดซับน้ำอสุจิได้หรือไม่? 
 Good for you
ดีสำหรับคุณ
” The pageboy almost knelt down
"หน้าเจ้าชายเกือบจะคุกเข่าลง
 “Young Master, please stop…” Hai Yun Fan laughed while he was watching their banter
"Young Master, กรุณาหยุด ... " Hai Yun Fan หัวเราะขณะที่เขากำลังเฝ้าดูการล้อเลียนของพวกเขา
 He said to Wang Lu, “You and your pageboy are not ordinary people
เขากล่าวกับวังลูว่า "คุณและคนเสิร์ฟของคุณไม่ใช่คนธรรมดา
 You’ve been walking for a long time
คุณได้เดินเป็นเวลานาน
” “You call this ‘not ordinary’? These people are worse than pigs if they can’t even walk on a bridge
"คุณเรียกสิ่งนี้ว่า" ไม่ธรรมดา "? 
 And this guy needed his young master to carry the bags for him
และผู้ชายคนนี้ก็ต้องการให้นายหนุ่มของเขาพกถุงสำหรับเขา
 Who’s the young master now?” Hai Yun Fan shook his head
ตอนนี้นายหนุ่มคือใคร? "Hai Yun Fan ส่ายหน้า
 “Your standards are too high… Anyways, it’s been great accompanying you two
"มาตรฐานของคุณสูงเกินไป ... อย่างไรก็ตามสิ่งที่คุณได้รับก็คือ
 But all good things must come to an end
แต่ทุกสิ่งที่ดีต้องจบลง
 Here I must bid you two farewell
ที่นี่ฉันต้องเสนอราคาให้คุณลาก่อน
” “Why? What happened?” Wang Lu widened his eyes, feeling disappointed
"" ทำไม? 
 Hai Yun Fan wasn’t the only one enjoying the company
Hai Yun Fan ไม่ใช่แค่คนเดียวที่มีความสุขกับ บริษัท
 It was the first time Wang Lu had found another friend after he’d been living in the Wang Family Village for more than ten years
นี่เป็นครั้งแรกที่วังลูได้พบเพื่อนอีกคนหนึ่งหลังจากที่เขาได้อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านวังวังมานานกว่าสิบปีแล้ว
 When he said he would protect Hai Yun Fan, he wasn’t completely joking
เมื่อเขาบอกว่าเขาจะปกป้อง Hai Yun Fan เขาไม่ล้อเล่น
 Although he was just a countryman and Hai Yun Fan was a noble prince, Wang Lu saw him as a friend
แม้ว่าเขาจะเป็นแค่ชาวชนบทและ Hai Yun Fan เป็นเจ้าชายที่สง่างามวังลูก็เห็นเขาเป็นเพื่อน
 Hai Yun Fan nodded to Wang Lu kindly, and explained, “It’s nothing
แฟนหยินหยุนพยักหน้าให้กับวังลูและอธิบายว่า "ไม่มีอะไรเลย
 I just don’t feel like I should keep walking
ฉันไม่รู้สึกว่าฉันควรจะเดินต่อไป
 Being here is already enough for me
ที่นี่มีเพียงพอสำหรับฉัน
” Wang Lu still didn’t understand
วังลูยังไม่เข้าใจ
 “You don’t have to understand me
"คุณไม่ต้องเข้าใจฉัน
 I’ve found my place
ฉันพบที่ของฉัน
” Then Hai Yunfan moved close to Wang Lu’s ear and whispered
"แล้ว Hai Yunfan เดินเข้ามาใกล้หูของ Wang Lu และกระซิบ
 “Be careful of your pageboy
"ระวังหน้ากากของคุณ
 Although his name means ‘loyalty’, he is not as loyal as you think
แม้ว่าชื่อของเขาจะหมายถึง 'ความจงรักภักดี' แต่เขาก็ไม่ซื่อสัตย์เท่าที่คุณคิด
” A gust of wind blew at the same time, which made Wang Lu close his eyes and ask, “What did you just say?” But when he turned around, Hai Yun Fan had already disappeared
ลมพัดพัดกระหน่ำในเวลาเดียวกันทำให้วังลูหลับตาลงและถามว่า "คุณพูดอะไรเหรอ" แต่เมื่อเขาหันกลับไปแฟน ๆ ของ Hai Yun ก็หายตัวไปแล้ว
 Wang Zhong didn’t pick up on what Hai Yun Fan said either
วังซุงไม่ได้หยิบยกขึ้นมาในสิ่งที่ Hai Yun Fan กล่าวด้วยเช่นกัน
 The clouds around then were becoming more dense – they could only see as far as five metres
เมฆรอบ ๆ นั้นก็ค่อยๆหนาแน่นมากขึ้น - พวกเขามองเห็นได้ไกลถึงห้าเมตรเท่านั้น
 Wang Lu said, “Could it be that he already became an immortal?” “Pardon?” “Never mind
วังลูกล่าวว่า "มันเป็นไปได้มั้ยว่าเขาเป็นอมตะแล้ว?" "ขอโทษ?" "ไม่เป็นไร
 Let’s go… I don’t know when we’ll reach the end
ไปกันเถอะ ... ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะไปถึงจุดสิ้นสุด
” — They did not walk too far this time
"- ตอนนี้พวกเขาไม่ได้เดินไกลเกินไป
 It was not because they reached the end, or that Wang Lu felt run down
ไม่ใช่เพราะพวกเขามาถึงจุดสิ้นสุดหรือวังลูรู้สึกว่าวิ่งลงไป
 The pageboy just couldn’t keep walking
pageboy ไม่สามารถเดินได้
 Although all the bags were carried on Wang Lu’s back, the pageboy was still getting more and more tired, and eventually fell on the ground and couldn’t get up
แม้ว่ากระเป๋าทั้งหมดจะถูกนำกลับไปที่ด้านหลังของ Wang Lu หน้ากากหนังสือยังคงเหนื่อยล้ามากขึ้นและในที่สุดก็ตกลงบนพื้นดินและไม่สามารถลุกขึ้นได้
 “Hey, you–” “Young Master, can you please walk by yourself? I am incapable of walking any further
"เฮ้ย ... " "คุณครูหนุ่มคุณสามารถเดินด้วยตัวเองได้ไหม? 
” “That’s why I told you not to come with me at the beginning
"" นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกคุณว่าจะไม่มากับฉันตอนแรก
 Now you’re giving me such a face…” Wang Lu shook his head when he looked at the nearly paralysed Wang Zhong
ตอนนี้คุณกำลังให้ใบหน้าฉันเหมือนกัน ... "วังลูส่ายหัวเมื่อมองไปที่วังจงเกือบเป็นอัมพาต
 “I can’t leave you here alone
"ฉันไม่สามารถปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวได้
 I’ll have a rest with you
ฉันจะพักกับคุณ
 We were so close to catching up with the people ahead… I don’t know if there are any benefits in being first, but it sounds like quite an achievement in itself
พวกเราสนิทสนมกับคนที่อยู่ข้างหน้า ... ผมไม่ทราบว่ามีประโยชน์อะไรบ้างในตอนแรก แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นผลสำเร็จในตัวของมันเอง
” Wang Lu felt ashamed and didn’t say anything
วังลูรู้สึกละอายใจและไม่ได้พูดอะไร
 He stopped talking, putting the bags on the ground
เขาหยุดพูดและวางกระเป๋าลงบนพื้น
 As he sat down, all the clouds around them disappeared and the golden radiance grew dim
ขณะที่เขานั่งลงเมฆทุกดวงรอบตัวก็หายตัวไปและความส่องแสงสีทองจืดจาง
 A lush valley had suddenly appeared around them
หุบเขาที่เขียวชอุ่มได้ปรากฏตัวขึ้นรอบตัว
 Astonished, Wang Lu marvelled at the dramatic change in scenery
วังลูรู้สึกประหลาดใจที่การเปลี่ยนแปลงฉากอย่างน่าทึ่ง
 “Did… Did we travel through time and space?”
"ไม่ ... เราเดินทางผ่านเวลาและสถานที่?"