Chapter 67: Aunt Liu, Who Loves to Take Advantage Zhang Zian was debating whether or not to yell at these two idiots to wake them up, but he also worried
บทที่ 67: ป้าหลิวที่ชอบใช้ประโยชน์ Zhang Zian กำลังถกเถียงกันว่าจะตะโกนใส่โง่สองคนนี้เพื่อปลุกพวกเขาหรือไม่ แต่เขาก็เป็นห่วง
 What if they actually got some girls after they had come to this realization? He would definitely be so regretful that he’d want to slap himself! Then, the cat bell on the door rang
เกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขามีสาวบางคนหลังจากที่พวกเขาได้ตระหนักถึงเรื่องนี้? 
 "Aiya, it’s Aunt Liu!" Zhang Zian recognized her after a moment of shock
"Aiya ป้า Liu!" 
"Zian, long time no see," Aunt Liu greeted with a smile as she held an adult American shorthair
"Zian เป็นเวลานานไม่เห็น" ป้าหลิวทักทายด้วยรอยยิ้มขณะที่เธอถือคนอเมริกันวัยกลางที่เป็นผู้ใหญ่
 Aunt Liu was a neighbor on the same street, and ran a dry cleaning laundromat about two hundred meters north of Amazing Fate Pet Shop
ป้าลิวเป็นเพื่อนบ้านบนถนนเดียวกันและวิ่งซักผ้าซักแห้งประมาณสองร้อยเมตรทางทิศเหนือของร้านขายสัตว์เลี้ยงที่น่าอัศจรรย์โชคชะตา
 She counted as an acquaintance
เธอนับเป็นคนรู้จัก
 Aunt Liu was about fifty years old, and her curly perm couldn’t hide the fact that her hair was thinning gradually day by day
ป้าลิวประมาณห้าสิบปีและการดัดผมหยิกของเธอไม่สามารถซ่อนความจริงที่ว่าผมของเธอผอมบางค่อยๆทีละวัน
 But her eyes were still as shrewd as ever
แต่ดวงตาของเธอยังคงเก่งเหมือนเคย
Before his parents’ car accident, his mother, in the hospital, had asked Zhang Zian to sell the pets for cheap before they starved to death
ก่อนที่พ่อแม่ของเขาเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์มารดาของเขาในโรงพยาบาลได้ขอให้ Zhang Zian ขายสัตว์เลี้ยงให้ถูกต้องก่อนที่เขาจะเสียชีวิต
 Zhang Zian didn’t want to disobey his mother during her last moments, and he really couldn’t be at two places at once; he couldn’t take care of his mother while taking care of the pets
Zhang Zian ไม่ต้องการที่จะไม่เชื่อฟังแม่ของเขาในช่วงเวลาสุดท้ายของเธอและเขาก็ไม่สามารถอยู่ที่สองแห่งในเวลาเดียวกัน 
 Thus, he used a whole morning’s time to sell the pets at half price to the neighbors nearby and people on the street
ดังนั้นเขาใช้เวลาทั้งเช้าเพื่อขายสัตว์เลี้ยงในราคาครึ่งหนึ่งไปยังเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ ๆ และคนที่อยู่บนถนน
 The American shorthair that Aunt Liu was holding was sold at half price during that time
ตุ๊กตาชาวอเมริกันที่ป้าหลิวถืออยู่ขายได้ครึ่งราคาในช่วงเวลาดังกล่าว
 If all the painstaking efforts that were put into the shop were counted, one may as well say that it was a loss
หากมีการพยายามนับความพยายามที่ใส่เข้าไปในร้านอย่างใดอย่างหนึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นความสูญเสีย
 "Aunt Liu, what kind of wind blew you here? Hurry and come sit," Zhang Zian greeted
"ป้าหลิวลมแรงชนิดใดที่พัดมาที่นี่รีบขึ้นมานั่ง" ทักทายนายทอมเซียน
 Wang Qian and Li Kun did not know who had come, and silently stood to the side
วัง Qian และ Li Kun ไม่รู้ว่าใครมาและยืนเงียบ ๆ ไปที่ด้านข้าง
 He said to take a seat, but in fact, there were only three chairs in the shop
เขาบอกว่าจะนั่ง แต่จริงๆแล้วมีเพียงสามเก้าอี้ในร้านเท่านั้น
 One was Zhang Zian’s deck chair, and another was taken over by Fina—it was originally prepared for customers, but if it were given to a customer to sit in under Fina’s eyes, it would probably produce a bloody scene
หนึ่งในนั้นคือเก้าอี้ดาดฟ้าของ Zhang Zian และอีกคนหนึ่งถูกยึดครองโดย Fina ซึ่งเดิมมีการจัดทำขึ้นสำหรับลูกค้า แต่ถ้าลูกค้าให้นั่งอยู่ใต้ตาของ Fina อาจเป็นฉากเลือด
 The last chair was the chair behind the counter
เก้าอี้ตัวสุดท้ายเป็นเก้าอี้หลังเคาน์เตอร์
 It was the only one that aunt Liu could be offered to sit in
มันเป็นสิ่งเดียวที่ป้าหลิวจะเสนอให้นั่งข้างใน
 Aunt Liu glanced at it and waved her hand, "No sitting, I can’t stay for long
ป้า Liu เหลือบมองและโบกมือให้ "ไม่นั่งฉันไม่สามารถอยู่ได้นาน
" She took a few steps into the shop, looked around, and pitifully smacked her lips
"เธอเดินเข้าไปในร้านไม่กี่ก้าวมองไปรอบ ๆ และเอ่ยปากของเธออย่างน่าสมเพช
 "Reopening this shop must’ve been hard for you…ay! Your mother and father were really good people
"การเปิดร้านใหม่นี้ต้องเป็นเรื่องยากสำหรับคุณ ... ay! คุณแม่และพ่อของคุณเป็นคนที่ดีจริงๆ
 Are there any neighbors on this street that don’t point their thumbs up the moment they talk about your parents? They all say that they were the role model couple…in the end, this kind of thing happened, and they died at such a young age
มีเพื่อนบ้านที่อยู่บนถนนสายนี้หรือไม่ชี้นิ้วโป้งขึ้นขณะที่พูดถึงพ่อแม่ของคุณหรือไม่? 
 Who knows what god they had wronged to leave you all by yourself
ใครรู้ว่าพระเจ้าที่พวกเขาได้ทำผิดที่จะปล่อยให้คุณทั้งหมดด้วยตัวเอง
 I, Aunt Liu, my heart aches when I see this…" She wiped the corner of her eye after she had finished talking
ฉันป้าหลิวหัวใจฉันปวดเมื่อฉันเห็น ... "เธอเช็ดมุมดวงตาของเธอหลังจากพูดจบ
"Zian, we are all street neighbors
"Zian พวกเราทุกคนเป็นเพื่อนบ้านที่อยู่ข้างถนน
 If you have any problems, don’t be modest; come find Uncle Liu and Aunt Liu! As long as you open your mouth aunt and uncle can do it, we will definitely help you to our full extent, and we definitely won’t be careless! If you are not courteous with Aunt Liu, it will mean that you disrespect me!"If it weren’t for the past event of giving Dragon-Li cat a bath, Zhang Zian probably would’ve really believed it
ถ้าคุณมีปัญหาอย่าเจียมเนื้อเจียมตัว 
 But if he remembered correctly, among the people who argued and wanted his parents to compensate for clothes at that time were only Aunt Liu and her husband
แต่ถ้าเขาจำได้อย่างถูกต้องในหมู่คนที่ถกเถียงกันอยู่และต้องการให้พ่อแม่ของเขาชดเชยค่าเสื้อผ้าในเวลานั้นเป็นเพียงป้าหลิวและสามีของเธอ
 Aunt Liu and her husband had always been very calculating—they split one penny to spend as two cents
ป้าหลิวและสามีของเธอได้รับการคำนวณมากเสมอไปพวกเขาแบ่งเงินหนึ่งเหรียญออกเป็นสองเซนต์
 Their clothes from head to toe added together were obviously not even worth one hundred dollars, but they had to insist that their clothes were bought for two thousand dollars from a big mall
เสื้อผ้าของพวกเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเพิ่มเข้าด้วยกันก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีมูลค่าถึงหนึ่งร้อยเหรียญ แต่พวกเขาต้องยืนยันว่าเสื้อผ้าของพวกเขาถูกซื้อมาสองพันเหรียญจากห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่
 Zhang Zian’s parents had always been honest people that restrained themselves and were easygoing with others
พ่อแม่ของ Zhang Zian เคยเป็นคนซื่อสัตย์ที่สามารถควบคุมตัวเองได้และสบายใจกับคนอื่น
 The one time they were really wronged, they could only keep their grievances to themselves in the face of Aunt Liu’s claim, and compensated two thousand dollars to solve the problem
ครั้งหนึ่งพวกเขาถูกทำร้ายจริงๆพวกเขาสามารถเก็บความคับข้องใจของตัวเองไว้ในหน้าของการเรียกร้องของป้าหลิวและชดเชยเงินสองพันเหรียญเพื่อแก้ปัญหา
 If the event of having bought the American shorthair cat at a low price was added as well, then Aunt Liu had already earned a lot of money from Zhang Zian’s family
หากมีการซื้อตุ๊กตาแมวตัวเล็ก ๆ ในราคาต่ำ ๆ แล้วป้าหลิวก็ได้รับเงินจากครอบครัว Zhang Zian เป็นจำนวนมากแล้ว
 Aunt Liu didn’t even show her face at his parents’ funeral
ป้าหลิวไม่ได้แสดงหน้าของเธอในงานศพของพ่อแม่
 Her dry cleaner was opened as it would normally open; she did not even want to miss one day’s opportunity to make money
เครื่องซักแห้งของเธอถูกเปิดตามปกติ 
 The moment Aunt Liu had stepped through the door, Zhang Zian’s heart was in distaste
ขณะที่ป้าหลิวก้าวเข้าไปในประตูหัวใจของนาย Zhang Zian ก็ไม่พอใจ
 On the other hand, Wang Qian and Li Kun were touched by Aunt Liu’s seemingly honest words, and were nodding their heads constantly
ในทางกลับกันวังเคียนและหลี่คุนได้สัมผัสกับคำพูดที่ซื่อสัตย์ของป้าหลานและพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง
 Zhang Zian plainly replied, "The dead can’t be raised back to life
Zhang Zian ตอบอย่างชัดเจนว่า "คนตายไม่สามารถฟื้นคืนชีวิตได้
 The past is already the past; there is no need to mention it again
อดีตเป็นอดีตแล้ว 
 I am already grateful for you, Aunt Liu; you have this kind of regard
ฉันรู้สึกขอบคุณคุณป้าหลิว 
 But I don’t have anything that is in need of help
แต่ฉันไม่มีอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือ
 I am living fine by myself right now
ตอนนี้ฉันสบายดีแล้ว
 Business has improved, and other than not having a girlfriend, everything is pretty good…ay, right!" He pretended to have just thought of it and patted his head
ธุรกิจมีการปรับปรุงและอื่น ๆ นอกเหนือจากการไม่ได้มีแฟนทุกอย่างเป็นสิ่งที่ดีงาม ... ใช่ขวา! "เขาแสร้งทำเป็นได้เพียงแค่คิดว่าของมันและตบหัวของเขา
 "Aunt Liu, your daughter has almost graduated from college, right? What’s her name? Little Jin, right? I remember that she was pretty beautiful
ป้าหลิวลูกสาวของคุณจบการศึกษาจากวิทยาลัยใช่มั้ยล่ะชื่อของเธอลิตเติ้ลจินใช่มั้ยล่ะผมจำได้ว่าเธอสวยมาก
 Let us meet each other one day
ขอให้เราเจอกันในวันหนึ่ง
 We might even be suitable…then, Aunt Liu, we would be relatives in the future
เราอาจจะเหมาะสม ... แล้วป้าหลิวเราจะเป็นญาติในอนาคต
 As one family, let’s not talk as strangers…ay, I have a hard time with naming things; what should I name my future children…?" Wang Qian and Li Kun were dumbstruck, and thought in unison, "F*ck! Master really is a master! He changed topics so f*cking smoothly and naturally! He probably had already had his eyes set on the lass when she was young…"Aunt Liu’s face suddenly grew white with anger, the flesh on her cheeks trembled, and she cursed in her heart
ในฐานะครอบครัวหนึ่งเราไม่ได้พูดคุยเป็นคนแปลกหน้า ... อืมฉันมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการตั้งชื่อสิ่งต่างๆ 
 Her daughter indeed had almost graduated college, and she had also been looking around to find a suitable partner for her daughter
ลูกสาวของเธอเกือบจะสำเร็จการศึกษาในวิทยาลัยและเธอก็มองไปรอบ ๆ เพื่อหาพันธมิตรที่เหมาะสมสำหรับลูกสาวของเธอ
 There were a lot of leftover men and women nowadays, and she was afraid that once careless, her daughter would be leftover
มีชายหนุ่มและหญิงที่เหลืออยู่จำนวนมากในปัจจุบันและเธอกลัวว่าเมื่อประมาทลูกสาวของเธอจะเหลืออยู่
 But no matter what, she would turn her nose up on Zhang Zian, because she felt that running a pet shop was not a real job, and that there was no guarantee for the future
แต่ไม่ว่าอะไรเธอจะหันจมูกของเธอขึ้นบน Zhang Zian เพราะเธอรู้สึกว่าการทำงานร้านขายสัตว์เลี้ยงไม่ได้เป็นงานจริงและที่มีการรับประกันสำหรับอนาคตไม่มี
Zhang Zian laughed, "Aunt Liu, I’m joking with you
Zhang Zian หัวเราะ "ป้าหลิวฉันล้อเล่นกับคุณ
 A common saying says that a smile gives ten years of youth
คำพูดทั่วไปบอกว่ารอยยิ้มให้เยาวชนสิบปี
 Aunt Liu, you laugh too little; you keep a straight face the whole day
ป้าหลิวคุณหัวเราะน้อยเกินไป; 
 I think that you should laugh more in the future
ฉันคิดว่าคุณควรจะหัวเราะมากขึ้นในอนาคต
"Aunt Liu was just about to put to good use her ability to shout abuse up the street like a shrew, and to curse Zhang Zian until he couldn’t hold his head up, but was stifled by his casual and light comment, and could only force a smile
ป้าหลิวเพิ่งจะใช้ความสามารถของเธอในการตะโกนล้อเลียนถนนเช่นหมูและสาปแช่ง Zhang Zian จนกว่าเขาจะไม่สามารถจับศีรษะขึ้นได้ แต่ถูกยับยั้งด้วยความคิดเห็นที่ไม่เป็นทางการและเบาและสามารถ 
"This child, your mouth has grown after going out and mixing these few years
"เด็กคนนี้ปากของคุณโตขึ้นหลังจากออกไปข้างนอก
 I remember in the past that you were a pretty honest kid
ผมจำได้ว่าในอดีตคุณเป็นเด็กที่ซื่อสัตย์มาก
"Zhang Zian said in his heart, "Bullsh*t, my parents were taken advantage of by you guys because they were too honest!"He also added a smile, "People have to grow up
Zhang Zian กล่าวในใจว่า "Bullsh * t พ่อแม่ของฉันถูกเอาเปรียบจากพวกคุณเพราะพวกเขาซื่อสัตย์เกินไป!" เขายังเพิ่มรอยยิ้มว่า "คนต้องโตขึ้น
 Let’s not talk about this
อย่าพูดถึงเรื่องนี้
 Aunt Liu, did you come for something today? Or did you just casually come to take a look?" Before Aunt Liu replied, she took a look at Wang Qian and Li Kun’s faces and asked, "Who are these two people?"Zhang Zian rushed to reply before they could say something stupid
ป้าหลิวคุณมาหาอะไรวันนี้หรือไม่? 
 "They are from the university nearby
"พวกเขามาจากมหาวิทยาลัยที่ใกล้เคียง
 A classmate among them wanted to buy a pet and entrusted them to come here to take a look
เพื่อนร่วมชั้นในหมู่พวกเขาต้องการซื้อสัตว์เลี้ยงและมอบหมายให้พวกเขามาที่นี่เพื่อดู
""Oh
"" โอ้
" Aunt Liu nodded and continued to ask puzzled, "Raising pets are allowed in the university?" Li Kun’s was a little more quick-witted, and knew that there was a deep meaning behind master’s words
ป้าป้า Liu พยักหน้าและยังคงสงสัยว่า "การเลี้ยงสัตว์เลี้ยงในมหาวิทยาลัยได้รับอนุญาตหรือไม่?" หลี่คุนรู้ดีขึ้นนิดหน่อยและรู้ว่ามีความหมายลึกซึ้งอยู่เบื้องหลังคำพูดของนาย
 Thus, he replied, "It’s raised at home
ดังนั้นเขาตอบว่า "มันถูกยกขึ้นที่บ้าน
"Aunt Liu made an "oh" sound again, and said, "You guys came here first, you guys buy first, I will wait a while
"ป้าหลิวทำเสียง" โอ้ "อีกครั้งและพูดว่า" พวกคุณมาที่นี่ก่อนพวกคุณซื้อมาก่อนฉันจะรอสักครู่
"Li Kun said, "No need, you go first, we are not in a hurry
"หลี่คุนกล่าวว่า" ไม่จำเป็นต้องคุณไปก่อนเราไม่รีบร้อน
"Aunt Liu then said, "It’s like this, Zian
ป้าลิวก็พูดว่า "มันเป็นแบบนี้ Zian
 I saw that there’s a sign in front of your shop saying that cats could be given baths
ฉันเห็นว่ามีป้ายบอกทางด้านหน้าของร้านว่าแมวจะได้รับห้องอาบน้ำ
 I remember that your mother and father did not have this service in the past
ฉันจำได้ว่าคุณแม่และพ่อของคุณไม่มีบริการนี้ในอดีต
"Zhang Zian laughed to himself; it really was "never go to the temple for nothing"![1] He thought, "I’ve already been back for so many days, and you didn’t come yesterday
"Zhang Zian หัวเราะกับตัวเองจริงๆแล้ว" อย่าไปวัดเลย "[1] เขาคิดว่า" ฉันกลับมาหลายวันแล้วและคุณไม่ได้มาเมื่อวาน
 I just hung the cat bath sign out a few days ago, and you promptly brought the cat over…turns out that you have come to take advantage of our family again! If I let you walk away having taken advantage of us, I will write my name "Zhang" upside down!Footnotes:[1] A Chinese phrase that describes how a person never goes to someone’s place except on business or for help
ฉันเพียงแค่แขวนอ่างอาบน้ำออกจากระบบออกไม่กี่วันที่ผ่านมาและคุณทันทีนำแมวกว่า ... ปรากฎว่าคุณได้มาใช้ประโยชน์จากครอบครัวของเราอีกครั้ง!