Chapter 1 Chapter 1
บทที่ 1 บทที่ 1
 The Absolutely Horrendous Dinner   Part 1   And now, I was here
ตอนค่ำฉันอยู่ที่นี่
   I shook off Reina and the firefighters and charged into the flames, and now, I found myself in this unfamiliar forest alone
ฉันส่าย Reina และนักดับเพลิงและพุ่งเข้าใส่เปลวเพลิงและตอนนี้ฉันพบตัวเองอยู่ในป่าที่ไม่คุ้นเคยเพียงลำพังนี้
 When I made it through the sea of flames back then, I reached the kitchen in a perilous situation and picked up the Santoku knife
เมื่อฉันทำมันผ่านทะเลของเปลวไฟกลับมาแล้วผมก็มาถึงห้องครัวในสถานการณ์ที่เต็มไปด้วยอันตรายและหยิบขึ้นมามีด Santoku
   The next instant, the building made an intense sound and started to collapse—— I should have been buried together with the Santoku knife and cooked under the fire and smog
ทันทีทันใดอาคารสร้างเสียงที่รุนแรงและเริ่มยุบ - ฉันควรจะถูกฝังอยู่พร้อมกับมีด Santoku และปรุงสุกภายใต้ไฟและหมอกควัน
   But there wasn’t any burns on me, or even any scorch marks at all
แต่ไม่มีรอยไหม้ใด ๆ กับฉันหรือแม้กระทั่งรอยไหม้เกรียมใด ๆ เลย
   And I had the knife that should have burned to crisp with me in my hand
และฉันมีมีดที่ควรจะเผาให้กรอบกับฉันในมือของฉัน
   「This… must be the world after death
「นี้ ... ต้องเป็นโลกหลังความตาย
」   I tried pinching my cheeks, and it still hurt as expected
」ฉันพยายามบีบแก้มของฉันและยังคงทำร้ายตามที่คาด
   That was only natural, and even if this was the world after death, it didn’t feel like a dream or delusion
นั่นเป็นเรื่องธรรมดาเพียงอย่างเดียวและถึงแม้โลกนี้จะเป็นโลกหลังความตาย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนฝันหรือความหลงผิด
   A warm breeze came from the grass
สายลมที่อบอุ่นมาจากหญ้า
   It was hot and humid
ร้อนและชื้น
 I felt sweat drip down my cheeks
ฉันรู้สึกเหงื่อหยดลงแก้มของฉัน
   The smooth sensation of the wooden sheath
ความรู้สึกเรียบของปลอกไม้
   …… This was definitely not a dream or delusion
...... นี่ไม่ใช่ความฝันหรือความฝัน
   「I’m really dead!」   I shouted and sprawled down onto the ground again
「ฉันตายจริงๆ! 」ฉันตะโกนและเหยียดยาวลงมาที่พื้นอีกครั้ง
   It couldn’t be help that I died
ไม่สามารถช่วยฉันได้
 It was impossible to survive after charging into such an intense sea of flame
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่รอดได้หลังจากชาร์จไฟในเปลวไฟแห่งนี้
   However—— I couldn’t just watch idly by back then
อย่างไรก็ตาม - ฉันไม่สามารถเพียงแค่ดูอย่างเกียจคร้านโดยกลับมาแล้ว
   I only did something so foolish because I didn’t want to see my dad’s look of despair
ฉันเพียงแค่ทำอะไรที่โง่เขลาเพราะฉันไม่ต้องการเห็นรูปลักษณ์ของพ่อที่ดูสิ้นหวัง
   In the end, I couldn’t protect the Santoku knife and even lost my life
ในตอนท้ายฉันไม่สามารถปกป้องมีด Santoku และสูญเสียชีวิตไปได้
 That wouldn’t do
ที่จะไม่ทำ
   A decade ago, his wife fell to illness
ทศวรรษที่ผ่านมาภรรยาของเขาล้มป่วย
 Now, he lost his shop and his son
ตอนนี้เขาสูญเสียร้านค้าและลูกชายของเขา
 If he also loses the Santoku knife from 『Shop Sakaki』 —— what then would dad live for?   With the sheathed Santoku knife in my hands, I closed my eyes tightly and gritted my teeth
ถ้าเขาสูญเสียมีด Santoku จาก「ร้าน Sakaki 」 - แล้วพ่อจะไปทำอะไร? 
   If I didn’t do that, I think I would burst into unsightly tears
ถ้าฉันไม่ทำอย่างนั้นฉันคิดว่าฉันจะโกรธน้ำตา
   Reina is probably crying right now…   I couldn’t see my childhood friend who was like a sister to me, or my only living relative, my dad again
Reina น่าจะร้องไห้ตอนนี้ ... ฉันไม่สามารถมองเห็นเพื่อนในวัยเด็กของฉันที่เป็นเหมือนน้องสาวกับฉันหรือญาติที่อาศัยอยู่เพียงอย่างเดียวของฉันพ่อของฉันอีกครั้ง
 My dad lost everything, and everything was taken from me
พ่อของฉันสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างและทุกอย่างถูกพรากไปจากฉัน
   … Just what is the meaning of my life?   As I was thinking about that, I heard rustling from the trees beside me
... ความหมายของชีวิตของฉันคืออะไร? 
   After that was a burst of ‘Purururu’
หลังจากนั้นก็มีเสียง 'Purururu'
 That was definitely a grunt of a wild beast
นั่นเป็นคำสาปแช่งของสัตว์เดรัจฉาน
   I stayed on the ground and slowly moved my gaze towards it
ฉันอยู่บนพื้นดินและค่อยๆขยับตัวฉันไปทางนี้
   From the shadows of the trees, there was a pair of crimson eyes burning
จากเงามืดของต้นไม้มีดวงตาสีแดงเข้มจาง ๆ
   What the… is a ghost or demon going to come out?   It might look like a tropical paradise here, but maybe this wasn’t heaven, but hell?   I couldn’t help thinking that those eyes look hostile
สิ่งที่ ... เป็นผีหรือปีศาจจะออกมา? 
   Give me a break
ขอพักก่อน
 I don’t remember doing anything bad in my previous life
ฉันจำไม่ได้ว่าทำอะไรแย่ ๆ ในชีวิตก่อนหน้านี้
   I got up slowly, trying my best to not agitate that thing
ฉันลุกขึ้นช้าๆพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อไม่ให้เกิดความวุ่นวายใจ
   And then—— that thing appeared slowly
แล้วสิ่งที่ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ
   Uwah
Uwah
 It was a wild boar
มันเป็นหมูป่า
   Or something that looked like a wild boar
หรือสิ่งที่ดูเหมือนหมูป่า
   That creature was a quadruped that looked like a boar with a giant body weighing roughly 90kg
สิ่งมีชีวิตดังกล่าวเป็นสัตว์สี่ตัวที่ดูคล้ายหมูป่ากับร่างยักษ์ที่มีน้ำหนักประมาณ 90 กิโลกรัม
   Its brown bristles that looked black were as hard as steel wires, and its mane extend from its head all the way to its back like a punk head
ขนสีน้ำตาลที่ดูเป็นสีดำแข็งพอ ๆ กับสายเหล็กและโครงของมันยื่นออกมาจากศีรษะไปจนถึงด้านหลังเหมือนพังค์ศีรษะ
   It had short limbs, but they were very thick
มันมีแขนสั้น แต่หนามาก
   Two sharp tusk protrude out, flanking its flat nose
งาช้างสองคมยื่นออกมาขนาบข้างจมูกแบนของมัน
   Beady eyes were on either side of its face
ดวงตาทั้งสองข้างลุกเป็นไฟ
   Its large round body was short and fat
ตัวกลมมีขนาดใหญ่และสั้น
   The more I looked at it, the more it looked like a boar
ยิ่งฉันดูมันมากเท่าไรก็ดูเหมือนหมูป่า
   But it wasn’t a boar after all
แต่มันไม่ได้เป็นหมูป่า
   Because it had a pair of ivory horns protruding out from its forehead, which were as long as the tusks growing out from its jaw
เพราะมีแตรงาช้างที่ยื่นออกมาจากหน้าผากซึ่งตราบเท่าที่งางอกขึ้นจากขากรรไกร
     「… Uwah!」   I caught a glance of its hind legs kicking off the ground, and it charged at me
「 ... Uwah! 」ฉันจับได้อย่างรวดเร็วจากขาหลังของมันเตะออกจากพื้นดินและมันคิดที่ฉัน
   From what I knew, boar could reach up to speeds of 40 km/h, but what about this guy?   As far as I know, boars were omnivorous, but it didn’t have the habit of eating live prey, what about this guy? I thought as I ran with all my might
จากสิ่งที่ฉันรู้หมูป่าสามารถเข้าถึงได้ถึงความเร็ว 40 กม. / ชม. แต่สิ่งที่เกี่ยวกับผู้ชายคนนี้? 
     I had a hectic time running around when I was still alive, and I still need to run when I’m dead?   I’m dead, so I didn’t need to be afraid
ฉันมีเวลาวุ่นวายวิ่งไปรอบ ๆ ตอนที่ฉันยังมีชีวิตอยู่และฉันยังต้องวิ่งหนีเมื่อฉันตาย? 
 But being stabbed by the sharp horns and tusk of beasts would probably be more painful than my cheeks being pinched
แต่ถูกแทงด้วยแตรคมและงูของสัตว์อาจจะเจ็บปวดมากขึ้นกว่าที่แก้มของฉันโดนโดน
   And so, I was running for my life like a headless chicken
และฉันก็วิ่งไปหาชีวิตเหมือนไก่หัวกะโหลก
   With no time to look back, I jumped over shrubs, brushed aside branches as I weaved through the trees, running forward without stopping
ไม่มีเวลามองย้อนกลับไปฉันกระโดดลงเหนือพุ่มไม้ปัดกิ่งก้านขณะที่ฉันแล่นผ่านต้นไม้วิ่งไปข้างหน้าโดยไม่หยุด
   I ran and ran -- and catastrophe struck again
ฉันวิ่งและวิ่ง - และเกิดภัยพิบัติอีกครั้ง
   「Uwahhhh!」   The ground sunk rapidly
「 Uwahhhhh! 」พื้นดินจมลงอย่างรวดเร็ว
   It was a trap hole
มันเป็นรูดัก
   The world started spinning and I felt dull pain all over my body
โลกเริ่มปั่นและรู้สึกเจ็บทึบทั่วร่างกาย
   I fell into the depths of the hole in confusion
ฉันตกลงไปในส่วนลึกของหลุมที่สับสน
   「That hurts…
「เจ็บ ...
 Damn it, what the hell, that hurts!」   My body laid prone at the bottom of the hole, and I lifted my head
ห่ามันนรกที่เจ็บ! 」ร่างกายของฉันวางคว่ำที่ด้านล่างของหลุมและฉันยกศีรษะของฉัน
   The forest scenery looked as if it had been cut into a circular shape
ทิวทัศน์ของป่าดูราวกับว่ามันถูกตัดเป็นรูปวงกลม
 It looked roughly 3 metres deep
มีความลึกประมาณ 3 เมตร
   If this was dug by humans, it was impressive work
ถ้าสิ่งนี้ถูกขุดโดยมนุษย์ก็เป็นผลงานที่น่าประทับใจ
   「Damn it! This joke is going too far
「ประณาม! 
 Really
จริงๆ
」   Fortunately, that boar like creature didn’t fall into the hole with me
」โชคดีที่หมูป่าเหมือนสัตว์ไม่ตกหลุมรักฉัน
 I kept the Santoku knife I was holding tightly in my right hand into my shirt, and tried to stand up
ฉันเก็บมีด Santoku ฉันถือไว้แน่นในมือขวาของฉันลงในเสื้อของฉันและพยายามที่จะยืนขึ้น
   That instant, I felt a burning pain in my right ankle
ในทันใดนั้นฉันรู้สึกเจ็บปวดที่ข้อเท้าขวาของฉัน
   I seemed to have sprained my ankle when I fell
ฉันดูเหมือนจะมีข้อเท้าแพลงตอนที่ฉันล้ม
   I was thrown into the depths of the forest in a state of confusion, ran into an unknown creature that chased after me
ฉันถูกโยนเข้าไปในที่ลึกของป่าในสภาพของความสับสนวิ่งเข้าไปในสิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จักที่ไล่ตามฉัน
 In the end, I fell into a hole and sprained my leg
ในที่สุดฉันก็ตกลงไปในหลุมและเคล็ดขาของฉัน
   This was the worst bullshit
นี่เป็นเรื่องเลวร้ายที่สุด
 The situation was so bad that I couldn’t help laughing
สถานการณ์แย่มากจนฉันไม่สามารถช่วยหัวเราะได้
   「No, now isn’t the time to laugh!」   As this was not the time to laugh, I tried getting mad
「ไม่ใช่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะหัวเราะ! 」เพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะหัวเราะฉันพยายามทำให้คนบ้า
   「Damn it all! I don’t know if you are a god or the devil, but what did I do wrong!? Are my sins really that grave? The way I died might not be worth boasting about, but I don’t remember doing anything that deserve such harsh punishment! If you have a problem with me, then banish me to an even harsher hell!」   「… You’re a really noisy man
「ประณามมันทั้งหมด! 
」   I was surprised, as if someone had hit the back of my head with a metal baseball bat
」ฉันรู้สึกประหลาดใจราวกับว่ามีใครโดนหัวของฉันด้วยไม้เบสบอลโลหะ
   In the circular piece of sky above my head, a dark figure appeared
ในส่วนที่เป็นวงกลมของท้องฟ้าเหนือศีรษะของฉัน
   「… Why’re you being so noisy in a place like this?」   The other party spoke with a tone of a man, but sounded like a young woman
「 ... ทำไมคุณถึงมีเสียงดังในสถานที่เช่นนี้? 」อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงของชายคนหนึ่ง แต่ฟังดูคล้ายกับหญิงสาว
   Her voice was a little deep and hoarse
เสียงของเธอมันลึกและเสียงแหบ
 Her tone might be cold, but it sounded nice to me
น้ำเสียงของเธออาจจะหนาว แต่ฟังดูดีกับฉัน
   Sparse sunlight through the branches illuminated her from behind, which made it hard for me to discern her face
แสงแดดที่เบาบางผ่านทางกิ่งไม้ส่องออกมาจากด้านหลังซึ่งทำให้ฉันมองเห็นใบหน้าของเธอได้ยาก
   So humans exist in this world too
มนุษย์มีอยู่ในโลกนี้ด้วย
 I felt relieved, and decided to reply first: 「As you can see, I fell into a hole
ฉันรู้สึกโล่งใจและตัดสินใจที่จะตอบก่อน: 「อย่างที่คุณเห็นฉันตกลงไปในหลุม
 I don’t know who dug this hole or why they did it, but this prank has gone too far
ฉันไม่รู้ว่าใครขุดหลุมนี้หรือทำไมพวกเขาทำมัน แต่การเล่นตลกนี้ได้ก้าวไปไกลเกินไป
」   After a moment of silence, the girl said with an even colder tone:   「… This trap is set by me
」หลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นกว่า: 「 ... กับดักนี้ถูกตั้งโดยฉัน
」   「Eh?」   「I can’t fill my stomach even if I catch a human
」「เอ๊ะ? 」「ฉันไม่สามารถเติมเต็มกระเพาะอาหารของฉันแม้ว่าฉันจะจับมนุษย์
 This is meant to trap Kiba beasts
นี่หมายถึงการดักสัตว์ Kiba
 You know how much effort I put into digging this hole?」   「Eh? No, this is… my bad? Should I apologize to you?」   「……」   「Hmm, but I’m really sorry about messing up your work
คุณรู้ไหมว่าฉันทุ่มเทความพยายามมากแค่ไหนในการขุดหลุมนี้? 」「อ่า? 
 I will apologize to you, so could you help me out of this hole?」   「… It’s just this deep, you should be able to climb out yourself
ฉันจะขอโทษคุณดังนั้นคุณช่วยฉันออกจากหลุมนี้ได้ไหม? 」「 ... มันลึกแค่นี้คุณควรจะสามารถปีนตัวคุณเองได้
」   That figure seemed to be leaving, so I continued in a hurry:   「No, I actually sprained my ankle when I fell! It’s not that serious, but I can’t get out by myself
」ตัวเลขที่ดูเหมือนจะออกไปดังนั้นฉันจึงรีบเร่ง: 「ไม่ฉันเป็นคนที่เคล็ดเคล็ดเมื่อฉันล้มลง! 
 Sorry to trouble you, but can you lend me a hand?」   「… Who cares
ขอโทษที่ทำให้คุณลำบาก แต่คุณช่วยยืมมือฉันได้ไหม」「 ... ใครสนใจ
 Just starve to death here
แค่อดตายที่นี่
」   That figure vanished
」ตัวเลขดังกล่าวหายไป
   「Wait! That’s too cruel! Hey, save me!」   She didn’t answer
"รอ! 
   Was she really planning to leave me to die?   「Hey! Please! I will really starve to death here! If you have even a little bit of conscience left, then come back!」   「… You’re a really noisy man
เธอวางแผนจะทิ้งฉันให้ตายจริงหรือ? 
」   I couldn’t see her, but I definitely heard that girl’s voice
」ฉันไม่เห็นเธอ แต่ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้น
   After that, something weird fell in
หลังจากนั้นสิ่งที่แปลกประหลาดลุกขึ้นมา
   It was vines growing all over the forest
มันเป็นเถาองุ่นที่ปลูกทั่วป่า
   Five of them were bundled together
ห้าคนถูกรวมเข้าด้วยกัน
 I gave it a tug, and it felt really secured
ฉันให้มันลากจูงและมันก็รู้สึกปลอดภัยจริงๆ
   「… Hurry and climb up
「 ... รีบและไต่ขึ้น
」   Huh, so she was planning to rescue me from the very start
」หือเธอวางแผนที่จะช่วยเหลือฉันตั้งแต่เริ่มแรก
   What a cheeky girl
เป็นเด็กผู้หญิงหน้าด้าน
 In modern terms, she was a 「Tsundere」
ในแง่สมัยใหม่เธอเป็น「 Tsundere 」
   No matter what, I felt her compassion, and considering the strange situation I was in, her actions made me even more grateful
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันก็รู้สึกเมตตาของเธอและพิจารณาสถานการณ์แปลก ๆ ที่ฉันเข้ามาการกระทำของเธอทำให้ฉันรู้สึกขอบคุณมากยิ่งขึ้น
 I should give my sincere thanks once I climbed up
ฉันควรจะขอบคุณอย่างจริงใจเมื่อฉันปีนขึ้นไป
 I thought as I stepped onto the wall
ฉันคิดว่าขณะที่ฉันก้าวเข้าสู่ผนัง
   My sprained ankle still stung, but it wasn’t unbearable
ข้อเท้าแพลงของฉันยังคงงอ แต่มันไม่ทน
 Although the crumbling dirt made it hard to scale, I still climbed with all my might
แม้ว่าสิ่งสกปรกที่บี้มันทำให้มันยากที่จะสเกลผมยังคงปีนขึ้นไปด้วยพลังทั้งหมดของฉัน
   But… this situation is really confusing
แต่ ... สถานการณ์นี้สับสนจริงๆ
   If this was hell, why would a saviour appear when I was at a loss? That was strange
ถ้านี่เป็นนรกทำไมคนช่วยชีวิตจะปรากฏตัวขึ้นเมื่อฉันสูญเสีย? 
   What I felt through my senses were very realistic too, just like when I was alive
สิ่งที่ฉันรู้สึกผ่านความรู้สึกของฉันเป็นจริงเหมือนกันมากเช่นเดียวกับตอนที่ฉันยังมีชีวิตอยู่
 I couldn’t tell that 「I was really dead
ฉันไม่สามารถบอกได้ว่า「ฉันตายไปแล้ว
」   Nevermind, things would sort themselves out in the end
」ไม่เป็นไรสิ่งที่จะจัดเรียงตัวเองออกมาในที่สุด
 With the last bit of my strength, I finally reach the surface
ด้วยแรงสุดท้ายของความแรงของฉันในที่สุดฉันก็มาถึงพื้นผิว
   I escaped the hole safely
ฉันหนีจากหลุมได้อย่างปลอดภัย
   Nightfall was probably imminent, and the surroundings were turning dark
ค่ำอาจจะใกล้เข้ามาและสภาพแวดล้อมก็มืดลง
   「That hurts… Thank you
ที่เจ็บ ... ขอบคุณ
 For saving my life
สำหรับการช่วยชีวิตฉัน
」   I collapsed onto the grass, and lowered my head in thanks to the girl saviour who rescued me
」ฉันทรุดตัวลงบนพื้นหญ้าและลดศีรษะลงด้วยขอบคุณผู้ช่วยเหลือหญิงคนหนึ่งผู้ช่วยชีวิตฉัน
   That girl stood with feet apart, crossing her arms as she waited for me
หญิงสาวคนนี้ยืนอยู่ข้างหลังเท้าและข้ามแขนของเธอขณะรอคอยฉัน
 She then quietly pointed the thing in her hand towards my nose
จากนั้นเธอก็ค่อยชี้สิ่งนั้นไว้ในมือของเธอตรงจมูกของฉัน
   It was a sabre, with a glint in its silver blade
มันเป็นดาบด้วยแววในใบเงินของมัน
   Part 2 「So, who exactly are you?」   The glimmering sabre stopped right before the tip of my nose
ตอนที่ 2 「แล้วคุณเป็นใคร? 」กระบี่ที่เปล่งประกายหยุดอยู่ตรงปลายจมูกของฉัน
   This sabre was no joke, 80cm long and 10cm wide
กระบี่นี้ไม่มีเรื่องตลกยาว 80 เซนติเมตรและกว้าง 10 เซนติเมตร
 It was ruggedly made, as if it was modified from a hatchet
มันถูกสร้างขึ้นอย่างขรุขระราวกับว่ามันถูกปรับเปลี่ยนจากขวาน
 Even so, the blade was grinded to a razor sharp edge
อย่างไรก็ตามใบมีดถูกบดให้คมคมชัด
 With this sabre, she could probably cut through the bones and sinews of her prey
ด้วยดาบนี้เธออาจจะตัดผ่านกระดูกและเส้นเอ็นของเหยื่อของเธอ
   Now wasn’t the time to be impressed
ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ต้องประทับใจ
   「W-What’s the matter? Greeting me like this suddenly is dangerous! I already told you that I will apologize for messing up your trap!」   「Shut up
「 W-มีอะไร? 
 Hurry up and answer my question
รีบขึ้นและตอบคำถามของฉัน
」   The girl was calm and collected… But her cool demeanour was making me afraid
」หญิงสาวคนนี้สงบและเก็บเอาไว้ ... แต่ท่าทางเย็นสบายของเธอทำให้ฉันกลัว
   I sighed, and alternated my gaze between the girl’s face and the sabre’s blade
ฉันถอนหายใจและสลับสายตาของฉันระหว่างใบหน้าของหญิงสาวกับใบมีดของดาบ
   「I want to ask you first, where is this place? This doesn’t feel like the world after death…」   「This is the foot of Mount Morga, called Forest’s Edge
「ฉันต้องการถามคุณก่อนว่าที่นี่คือที่ใด? 
」   「… Mount Morga?」   「This is Western Kingdom Selva, territory of Duke Genos… Where the hell did you come from?」   I was completely lost
」「 ... Mount Morga? 」「นี่คือ Western Kingdom Selva อาณาเขตของ Duke Genos ... ที่คุณนรกมาจากไหน」ฉันสูญหายไปโดยสิ้นเชิง
   But I could only answer honestly
แต่ฉันสามารถตอบได้อย่างสุจริตเท่านั้น
   「I came from a country named Japan
「ฉันมาจากประเทศญี่ปุ่น
 Chiba prefecture of Japan
จังหวัดชิบะของญี่ปุ่น
 Do you know?」   「Japan… Chiba prefecture…?」   She never heard of that before
คุณรู้ไหม」「ญี่ปุ่น ... จังหวัดชิบะ ... ? 」เธอไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน
 How could she have?   This world had nothing in common with 「Japan」 in all sorts of ways
เธอจะมีได้อย่างไร? 
   In the world I lived in, boars didn’t have horns and girls wouldn’t walk around with huge blades on them
ในโลกที่ฉันอาศัยอยู่หมูป่าไม่ได้มีแตรและเด็กผู้หญิงจะไม่เดินรอบ ๆ กับใบพัดขนาดใหญ่บนพวกเขา
 Furthermore, that girl’s looks —— I had never seen someone who looked that way
นอกจากนี้รูปลักษณ์ของผู้หญิงคนนั้น - ฉันไม่เคยเห็นใครสักคนที่มองแบบนั้น
   Her skin tone was dark, as brown as dark chocolate
โทนสีผิวของเธอมืดคล้ำเป็นสีน้ำตาลเข้ม
   But her hair was dark blonde
แต่ผมสีบลอนด์เข้ม
   And her eyes were deep blue
ดวงตาของเธอสีน้ำเงินเข้ม
   That girl’s brownish blonde hair was very long, and was tied up with straps into a strange pattern
ผมสีบลอนด์สีน้ำตาลอ่อนของสาว ๆ นั้นยาวมากและถูกมัดด้วยสายรัดเป็นลวดลายแปลก ๆ
 In the dim light, her blue eyes looked strong and sharp
ในแสงสลัวตาสีฟ้าของเธอดูแข็งแรงและคมชัด
   Her facial features were well proportioned
ใบหน้าของเธอมีสัดส่วนที่ดี
   The corners of her eyes were raised a little, like those of a cat’s
มุมดวงตาของเธอโตขึ้นเล็กน้อยเหมือนแมว
 She had a thin nose and small pink lips —— the lines around her cheeks were soft, making her look young
เธอมีจมูกผอมและริมฝีปากสีชมพูเล็ก ๆ เส้นรอบ ๆ แก้มของเธออ่อนทำให้เธอดูอ่อนวัย
 She should be about my age
เธอควรจะเกี่ยวกับอายุของฉัน
   Her looks were really outstanding
หน้าตาของเธอดูโดดเด่นจริงๆ
   I wouldn’t hesitate in calling her stunningly gorgeous
ฉันจะไม่ลังเลที่จะเรียกเธอว่างดงามน่าทึ่ง
   Personally, I think her brown skin matched with her pink lips looked really sexy
ส่วนตัวผมคิดว่าผิวสีน้ำตาลของเธอตรงกับริมฝีปากสีชมพูดูเซ็กซี่จริงๆ
   But what was with her attire?   A thick fur cape draped down her shoulders —— cloth with beautiful patterns were wrapped around her chest and waist
แต่สิ่งที่อยู่ในเครื่องแต่งกายของเธอ? 
   The intrinsic patterns on these two pieces of cloth didn’t feel cheap at all, but her dressing was a little too sexy
รูปแบบที่แท้จริงของผ้าสองชิ้นนี้ไม่ค่อยรู้สึกถูกอะไรเลย แต่การแต่งกายของเธอค่อนข้างเซ็กซี่มาก
   Aside from her clothes, she had a necklace filled with beast horns or tusks
นอกเหนือจากเสื้อผ้าของเธอเธอมีสร้อยคอที่เต็มไปด้วยแตรสัตว์ร้ายหรืองา
 She had bangles of nuts on her wrist, and a sheathed knife hung on her shapely waist
เธอมีกำไลข้อมืออยู่บนข้อมือของเธอและมีดห่อหุ้มไว้รอบเอวของเธอ
 Those were all that she wore, and the rest of her smooth brown skin were laid bare
ทั้งหมดที่เธอสวมใส่และผิวสีน้ำตาลเรียบเนียนของเธอก็เปล่งปลั่ง
 There were some strap-like things on her feet, which should be shoes
มีบางสิ่งที่เหมือนสายคล้องอยู่บนเท้าของเธอซึ่งควรเป็นรองเท้า
   Even though this mesmerizing and scantily clad girl was standing before me, my only thoughts were 「She sure is scary」
ถึงแม้ว่าสาวน้อยที่น่าหลงใหลและน่ารัก ๆ นี้กำลังยืนอยู่ข้างหน้าฉันความคิดเพียงอย่างเดียวของฉันคือ「เธอแน่ใจว่าน่ากลัว」
   Although her facial features were cute, her expression was fierce
แม้ว่าลักษณะใบหน้าของเธอน่ารัก แต่การแสดงออกของเธอก็รุนแรง
   A fire burned in her eyes, and just like a real cat, her cute lips were pursed together tightly
ไฟลุกไหม้ในสายตาของเธอและเหมือนกับแมวตัวจริงริมฝีปากน่ารักของเธอถูกจับเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนา
   She was tall for a girl, and appeared rather slender
เธอสูงมากสำหรับเด็กผู้หญิงและดูเหมือนค่อนข้างเรียว
   But she didn’t feel weak at all
แต่เธอไม่รู้สึกอ่อนแอเลย
   The girl showed her arms, legs, shoulders and abdomen, and they were as tight as a whip, without a single bit of fat
หญิงสาวคนนี้แสดงแขนขาทั้งสองข้างท้องและก็แน่นราวกับแส้โดยไม่มีไขมันเพียงเล็กน้อย
 There were also plenty of white scars on her skin, which reflected how tough her life had been
นอกจากนี้ยังมีรอยแผลเป็นสีขาวบนผิวซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงชีวิตที่ยากลำบากของเธอ
   She was filled with powerful strength, or should I say primal life force
เธอเต็มไปด้วยพลังอันยิ่งใหญ่หรือฉันควรจะพูดถึงพลังชีวิตปฐมวัย
 Modern men had become slaves to technology, and would never exhibit such power
คนสมัยใหม่กลายเป็นทาสเพื่อเทคโนโลยีและจะไม่แสดงพลังเช่นนี้
   Even so——   What was that smell?   My heart was filled with questions when I came face to face with this extraordinary girl
แม้กระนั้น - อะไรคือกลิ่นนั้น? 
   It was a complicated fragrance
มันเป็นกลิ่นหอมที่ซับซ้อน
   A bitter sweet smell, akin to completely ripe fruits
กลิ่นหวานขมคล้ายกับผลสุกที่สมบูรณ์
   It had a mysterious feel to it at the same time, like budding flowers on the verge of blooming
มันมีความรู้สึกลึกลับกับมันในเวลาเดียวกันเช่นดอกไม้บานอยู่บนหมิ่นบาน
   The fragrance was refreshing and soothing, just like herbs
กลิ่นหอมสดชื่นและผ่อนคลายเช่นเดียวกับสมุนไพร
   But it had a violent nature, like a strong spice
แต่มันมีลักษณะรุนแรงเช่นเครื่องเทศที่แข็งแกร่ง
   It also smelled like the meat and oil of animals, a bloody scent
มันก็มีกลิ่นเหมือนเนื้อสัตว์และน้ำมันจากสัตว์กลิ่นที่เปื้อนเลือด
   These scents mixed together in a complicated matter, stimulating my nasal cavity
กลิ่นเหล่านี้ผสมกันในเรื่องที่ซับซ้อนกระตุ้นให้เกิดโพรงจมูกของฉัน
   I didn’t want to brag, but since I was young, my dad let me apprentice in the kitchen, so my sense of smell was more keen than others
ฉันไม่ต้องการที่จะโม้ แต่ตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็กพ่อของฉันให้ฉันฝึกงานในห้องครัวเพื่อให้ความรู้สึกของฉันของกลิ่นได้มากขึ้นกระตือรือร้นกว่าคนอื่น ๆ
 More importantly, this smell was making me hungry… When I thought this far, my body seemed to know what I was thinking, and my stomach growled
ที่สำคัญกลิ่นเหม็นนี้ทำให้ฉันหิว ... เมื่อฉันคิดแบบนี้ร่างกายของฉันดูเหมือนจะรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่และท้องของฉันก็โผล่ขึ้น
   The girl’s raised blade wavered a little
ใบมีดยกขึ้นเล็กน้อย
   「What are you scheming?」   「I’m not scheming anything… I’m just hungry
「ฉันกำลังวางแผนอะไร」「ฉันไม่ได้วางแผนอะไรเลย ... ฉันแค่หิว
」   My stomach rumbled again
ท้องของฉันกระเซิงอีกครั้ง
   How unsightly
น่าเกลียดมากแค่ไหน
   The girl raised her beautiful brow, and showed a ferocious face
หญิงสาวยกคิ้วสวยขึ้นและหน้าตาดุร้าย
   「Hey, stop kidding around
「เดี๋ยวหยุดล้อเล่น
 Are you making fun of me?」   「I’m not kidding
คุณกำลังทำให้ฉันสนุก? 」「ฉันไม่ได้ล้อเล่น
 This is a normal body reaction, I can’t help it
นี่เป็นปฏิกิริยาของร่างกายปกติฉันไม่สามารถช่วยได้
 Because you have a delicious scent, so my stomach is reacting
เพราะคุณมีกลิ่นที่อร่อยดังนั้นกระเพาะอาหารของฉันจึงทำปฏิกิริยา
」   「What do you mean? I don’t have any food on me
」「คุณหมายถึงอะไร? 
 Because of you, I couldn’t get anything today
เพราะวันนี้ฉันไม่ได้อะไรเลย
」   「Well, I will apologize for wasting your efforts…」   My stomach went 「Growl」 again, overlapping with the ending of my sentence
」「ดีฉันจะขอโทษที่เสียความพยายามของคุณ ... 」ท้องของฉันไป「 Growl 」อีกครั้งทับซ้อนกับการสิ้นสุดของประโยคของฉัน
   My stomach was making too much noise
ท้องของฉันทำเสียงมากเกินไป
   Sigh, this was bad
ถอนหายใจไม่ดี
 The girl scowled her face further, and her shoulders started trembling
หญิงสาวนั้นขมวดคิ้วหน้าและไหล่ของเธอเริ่มสั่น
   Was I going to face death again for such a dumb reason?   「Anyway, I have no intention of making trouble on your turf
ฉันจะต้องเผชิญกับความตายอีกครั้งด้วยเหตุผลอันโง่เขลาหรือไม่? 
 I got left in this place with no idea what is happening
ฉันออกจากที่นี่โดยไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น
 I’m confused too
ฉันสับสนมากเกินไป
 If you don’t like it, I can leave right away
ถ้าคุณไม่ชอบก็สามารถออกได้ทันที
」「Growl!」   This was really bad
」「 Growl! 」เรื่องนี้แย่จริงๆ
   No matter how sincere my apology was, my stomach kept interrupting me
ไม่ว่าคำขอโทษของฉันจะเป็นจริงแค่ไหนท้องของฉันก็ขัดจังหวะฉัน
   As I was thinking all that—— the girl suddenly turned her head
ขณะที่ฉันกำลังคิดถึงทุกสิ่งทุกอย่าง - หญิงสาวก็พลิกศีรษะของเธอ
   Her right hand was still threatening me with her sabre, but she was covering her mouth with her left hand
มือขวาของเธอยังคงข่มขู่ฉันด้วยดาบของเธอ แต่เธอปิดปากด้วยมือซ้ายของเธอ
   Her shoulders were trembling harder
ไหล่ของเธอสั่นแข็งขึ้น
   「… What’s the matter?」「Growl?」   Her blade drooped onto the ground
「 ... มีอะไรเกิดขึ้น? 」「 Growl? 」ใบของเธอหล่นลงบนพื้น
   The girl’s face was blushed
ใบหน้าของหญิงสาวแดงขึ้น
   「Hey? Are you feeling unwell?」「Growl? Growl growl?」   「Pfft」, the girl made a strange sound
「เฮ้? 
   She was staring at me through the tears in her eyes
เธอจ้องมองฉันผ่านน้ำตาในสายตาของเธอ
   「Enough… Stop that
「พอแล้ว ... หยุดที่
」   Even her voice was turning weak
」แม้แต่เสียงของเธอก็อ่อนแอ
   That worried me even more
ที่ทำให้ฉันเป็นห่วงมากยิ่งขึ้น
   「Even if you ask me to stop…」「Growl
「แม้ว่าคุณจะขอให้ฉันหยุด ... 」「 Growl
 Growl growl growl
คำรามคำรามคำราม
」   The girl sat down on her butt with her hand still on the hilt of the sabre
」หญิงสาวนั่งลงบนก้นของเธอด้วยมือของเธอยังอยู่ในด้ามของกระบี่
   She then started laughing out loud, 「Bwahahaha!」   Ara, her smiling face looked so cute
จากนั้นเธอก็เริ่มหัวเราะออกมาดัง ๆ 「 Bwahahaha! 」 Ara ใบหน้ายิ้มของเธอดูน่ารัก
   So she was just trying to hold back her laughter just now
ดังนั้นเธอจึงพยายามที่จะกอดเสียงหัวเราะของเธอไว้ในขณะนี้
   After she laughed for a while, she wiped away her tears and stood up
หลังจากที่เธอหัวเราะครู่หนึ่งเธอเช็ดน้ำตาของเธอและลุกขึ้นยืน
 She pointed her sabre at me and spit out these words:   「… I will kill you
เธอชี้ดาบของเธอที่ฉันและคายคำเหล่านี้: 「 ... ฉันจะฆ่าคุณ
」   「Why?!」   I was still sitting on the ground, and backed away in a panic
」「เพราะอะไร」ฉันยังคงนั่งอยู่บนพื้นดินและถอยห่างออกไปอย่างหวาดกลัว
   But the maw of the hole I crawled out from earlier was still waiting behind me
แต่ปากคลองที่คลานออกมาจากที่นี่ยังคงรออยู่ข้างหลัง
   The steel blade inched towards my nose
ใบมีดเหล็กชี้ไปที่จมูกของฉัน
   「This is the most shameful moment of my life… I will definitely kill you
「นี่เป็นช่วงเวลาที่น่าอับอายมากที่สุดในชีวิตของฉัน ... แน่นอนฉันจะฆ่าคุณ
」   Even in the night, I could see that her face was beet red
」แม้ในเวลากลางคืนฉันก็เห็นใบหน้าของเธอแดงขึ้น
   Was this her feeling of shame? Or the ultimate in tsundere? That couldn’t be!   No matter what, I couldn’t die here
นี่เป็นความรู้สึกอัปยศของเธอหรือไม่? 
   When my hand touched the edge of the hole, I raised both hands in surrender
เมื่อมือของฉันแตะที่ขอบของหลุมฉันก็ยกมือขึ้นทั้งสองข้าง
   「If my obnoxious stomach hurt your pride, I apologize! This is all the fault of my stomach being empty! Speaking of which, I haven’t ate since noon!」   「……」   「I’m really confused! I don’t know where I am, and why I’m here, all of this just confuses me! I am completely befuddled, if you kill me, then why the hell did I…」   Why did I jump into the sea of flames at the cost of my life?   When I thought about that, my throat tightened and the words didn’t come out
「ถ้ากระเพาะอาหารน่ารังเกียจของฉันทำร้ายความภาคภูมิใจของคุณฉันขอโทษ! 
   I was at a loss, and could only look back at the girl
ฉันสูญเสียไปและมองย้อนกลับไปที่ผู้หญิงเท่านั้น
   There was a sort of glint in the girl’s blue eyes, as if she was looking at an unfathomable creature
ดวงตาสีฟ้าของสาว ๆ มีแววตาราวกับกำลังมองหาสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถหาได้
   「… I don’t understand what you’re saying either
「 ... ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูดอย่างใดอย่างหนึ่ง
」   She lowered her blade a little
」เธอลดใบมีดเล็กน้อย
   「Aren’t you a citizen of the Rock City?」   「Rock City? Like I said, my home is a country named Japan
「คุณไม่ใช่พลเมืองของ Rock City หรือไม่? Rock City? 
」   「… I have never heard of a country by that name
」「 ... ฉันไม่เคยได้ยินชื่อประเทศนี้เลย
 So, you’re not a citizen under Genos’ rule huh
ดังนั้นคุณไม่ใช่พลเมืองภายใต้กฎของ Genos
」   The girl finally lowered her blade after saying that
」เด็กสาวคนนั้นลดใบลงหลังจากที่พูดอย่างนั้น
   But the doubt and suspicion in her eyes lingered
แต่สงสัยและสงสัยในดวงตาของเธออ้อยอิ่ง
   However… I felt a complicated wavering emotion that seemed to be hidden behind her fierce eyes
อย่างไรก็ตาม ... ฉันรู้สึกอารมณ์แปรปรวนที่ซับซ้อนซึ่งดูเหมือนจะซ่อนอยู่เบื้องหลังดวงตาที่รุนแรงของเธอ
   「… Tell me more
"… บอกรายละเอียดฉันเพิ่มเตืม
」   The girl said softly
」สาวน้อยพูดเบา ๆ
   「Let’s head to my place
「ลองมาที่บ้านของฉันเถอะ
 If you are not willing to come, I will leave you here
ถ้าคุณไม่อยากมาผมจะปล่อยให้คุณมาที่นี่
」   「… You’re willing to bring a man of unknown origin like me home?」   「Night is falling
」」「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「
 I don’t have time to answer your question here… Let me tell you first, if you don’t prepare a fire beforehand, you will lose your life if you stay inside the forest
ฉันไม่มีเวลาที่จะตอบคำถามของคุณที่นี่ ... ก่อนอื่นให้ฉันบอกคุณก่อนถ้าคุณไม่เตรียมตัวก่อนคุณจะเสียชีวิตถ้าคุณอยู่ในป่า
」   The girl picked up the leather sheath she dropped by her feet, and sheathed her sabre
」เด็กหญิงหยิบปลอกหุ้มหนังที่หล่นลงมาที่เท้าของเธอและใส่ดาบของเธอ
 I looked at the girl’s majestic figure, then propped myself up with my hands and stood up
ฉันมองไปที่ร่างอันสง่างามของเด็กผู้หญิงแล้วก็พิงตัวด้วยมือและยืนขึ้น
   「I understand, I will do as you say… By the way, I haven’t introduce myself
「ฉันเข้าใจฉันจะทำตามที่คุณพูด ... โดยวิธีการที่ฉันไม่ได้แนะนำตัวเอง
 I’m Tsurumi Asuta
ฉัน Tsurumi Asuta
」   「Suroomi… Yazuka?」   「No, Tsurumi Asuta
」「 Suroomi ... Yazuka? 」「ไม่, Tsurumi Asuta
」   「Choorumi Yasuka……」   She was too cute
」「 Choorumi Yasuka ...... 」เธอน่ารักมาก
   Because the subject was saying this with a serious face, she looked even cuter
เพราะเรื่องพูดแบบนี้ด้วยใบหน้าที่ร้ายกาจเธอดูน่ารัก
   「Hmm
「อืม
 If it’s difficult for you to pronounce, just Asuta would do
ถ้าเป็นเรื่องยากสำหรับคุณที่จะออกเสียงเพียงแค่ Asuta จะทำ
 What’s your name?」   「……Ai Fa
คุณชื่ออะไร? 」「 ...... Ai Fa
」   She left her name and turned her back to me
」เธอทิ้งชื่อของเธอและหันหลังให้ฉัน
   She had a slender body, but she was shorter than me
เธอมีร่างผอม แต่เธอสั้นกว่าฉัน
 Around 167-168 cm
ประมาณ 167-168 ซม
   She was about average height, thin and slender, so how did she lift that scary sabre with just one hand? Maybe she had different muscle or bone density, and the structure of her body was unlike any people I know
เธอเป็นคนที่มีความสูงปานกลางผอมและเรียวยาวดังนั้นเธอจึงยกดาบที่น่ากลัวนั้นด้วยมือเพียงข้างเดียว? 
   As I was thinking leisurely about all that, the girl glared at me sideways
ในขณะที่ฉันกำลังคิดอย่างสบายใจเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดที่สาว glared ที่ฉันไปด้านข้าง
   「What are you doing? Don’t your feet hurt? Hold onto my shoulder
"คุณกำลังทำอะไร? 
」   「Huh, is that fine?」   「Time is precious, hurry up
」」 Huh, สบายดีไหม」」เวลามีค่ารีบขึ้น
」   I was a little hesitant, but I still put my right arm over Ai Fa’s right shoulder
」ฉันลังเลเล็กน้อย แต่ฉันยังเอาแขนขตัวไปที่ไหล่ขวาของ Ai Fa
   The next second, she elbowed my chest
วินาทีต่อมาเธอเอวหน้าอกของฉัน
 「I didn’t tell you to put your arm around me
「ฉันไม่ได้บอกให้คุณเอาแขนไปรอบ ๆ ฉัน
 I just told you to grab my shoulder
ฉันแค่บอกให้คุณคว้าไหล่ของฉัน
」   「Uwah… I see
」「 Uwah ... ฉันเห็น
」   I patted my chest softly as I grabbed Ai Fa’s left shoulder with my right hand
」ฉันตบหน้าอกอย่างนุ่มนวลขณะที่ฉันคว้าไหล่ซ้ายของ Ai Fa ด้วยมือขวาของฉัน
   I wasn’t hurt that badly, so this was enough to help me walk
ฉันไม่ได้เจ็บที่ไม่ดีดังนั้นนี้ก็เพียงพอที่จะช่วยให้ฉันเดิน
   The girl was wearing a thick fur cape anyway, so I could only feel the rough sensation of her cape
หญิงสาวสวมเสื้อคลุมขนสัตว์หนา ๆ อยู่แล้วดังนั้นฉันจึงรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่หยาบกรุ่นของเธอ
   「… You’re hiding a knife in your chest?」   「Eh?」   I stopped in surprise
「 ... คุณซ่อนมีดอยู่ในทรวงอกของคุณ」「เอ๊ะ? 」ฉันหยุดด้วยความประหลาดใจ
   When I put my arm around her, my chest lightly brushed her back
เมื่อฉันใส่แขนของฉันรอบเธอ, หน้าอกของฉันเบา ๆ แปรงด้านหลังของเธอ
 She could feel that even through such a thick piece of hide?   Compared to her elbow to my chest, this reaction was much scarier
เธอรู้สึกว่าแม้ผ่านการปกปิดแบบหนา ๆ ? 
   「You noticed in that short amount of time? I have no intention of harming you, so don’t worry
「คุณสังเกตเห็นในช่วงเวลาสั้น ๆ หรือไม่? 
」   「Why do I need to worry? If you want to hack me down, you can give it a try
ทำไมต้องกังวล? 
」   Ai Fa glanced back at me, and said with an icy gaze:   「But if you tried that, I will cut your windpipe ahead of you
」 Ai Fa เหลือบมองกลับมาที่ฉันและพูดด้วยสายตาที่แห้งแล้ง: 「 แต่ถ้าคุณพยายามทำเช่นนั้นฉันจะตัดท่อไอเสียของคุณไปข้างหน้า
 If you think I’m bluffing, you’re free to try me… Asuta
ถ้าคุณคิดว่าฉันกำลังโต้แย้งคุณมีอิสระที่จะลองฉัน ... อัสตู
」     Part 3   And hence, Ai Fa and I advanced through the forest in the evening
」ตอนที่ 3 Aoi Fa กับฉันเดินผ่านป่าในตอนเย็น
   It was almost night fall, and the surroundings were dark
เกือบจะค่ำคืนแล้วสภาพแวดล้อมก็มืด
   「All because you wasted so much of my time
ทั้งหมดเพราะคุณเสียเวลามาก ๆ
 We need to leave the Kiba beasts’ activity zone quickly
เราจำเป็นต้องออกจากเขตกิจกรรมสัตว์ของ Kiba อย่างรวดเร็ว
」   My hand was on Ai Fa’s left shoulder as I took care not to strain my sprained right ankle and inched forward
」มือของฉันอยู่บนไหล่ซ้ายของ Ai Fa ขณะที่ฉันดูแลไม่ให้เครียดข้อเท้าขวาที่แพลงแล้วเลี้ยวไปข้างหน้า
 I asked back: 「Kiba beast?」   「You set that trap in order to catch those things? Are you referring to that boar like creature?」   「… Boar?」   「Yes
ฉันถามกลับ: 「สัตว์ Kiba? 」「คุณวางดักไว้เพื่อจับสิ่งเหล่านั้น? 
 Dark skin, round and stout with horns…」   「That’s a Kiba beast, you saw one?」   「I saw one, or rather, it was chasing me
ผิวคล้ำรอบตัวและอ้วนด้วยแตร ... 」「นี่เป็นสัตว์ Kiba คุณเห็นไหมล่ะ? 」「ฉันเห็นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่านั้นก็ไล่ตามฉัน
 That’s why I fell into that trap
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันตกอยู่ในกับดักนั้น
」   「How laughable
」「น่าขัน
 When a Kiba beast is attacking you, you should climb up tall trees
เมื่อสัตว์ Kiba กำลังโจมตีคุณคุณควรปีนขึ้นต้นไม้สูง
 That’s common sense
นั่นเป็นสามัญสำนึก
」   「Like I said, I don’t know such common sense
」「อย่างที่ฉันพูดแล้วฉันไม่รู้เหมือนกัน
」   I said as I looked at the shoulder I was holding
」ฉันพูดขณะที่ฉันมองไปที่ไหล่ที่ฉันถืออยู่
   「I want to ask, is that fur cape made from the hide of a Kiba beast?」   「Of course
「ฉันต้องการจะถามว่าหมวกขนสัตว์ที่ทำมาจากการซ่อนตัวของสัตว์ Kiba หรือไม่」「แน่นอน
 I’m a denizen of Forest's Edge
ฉันเป็นคนผิวคล้ำของ Forest's Edge
 People of the Forest's Edge will routinely hunt Kiba beast, eat their meat and make a living selling their horns, tusks and hide
ผู้คนใน Forest's Edge จะท่องสัตว์ Kiba อย่างสม่ำเสมอกินเนื้อสัตว์ของพวกเขาและหาเลี้ยงชีพขายแตรงาและซ่อนของพวกเขา
」   Ai Fa carefully pulled aside the shrugs, and glared at me with annoyed eyes
」เอียฟรีบหยิบเอายักไหล่เอาไว้และจ้องมองฉันด้วยสายตาที่หงุดหงิด
   「… And those citizens of Rock City, mock us, the people of Forest's Edge as 《Kiba eater》
「 ... และพลเมืองของ Rock City เหล่านี้เป็นคนเยาะเย้ยเราคน Forest's Edge ว่าเป็น "Kiba eater"
」   「Hmm? But why? Boars are delicious
」「อืมเหรอ? 
」   I wasn’t trying to brag, but during winter break during my second year in middle school, I participated in a farm life experience organized by hunting hobbyists, and butchered boars and deer over there
」ฉันไม่ได้พยายามที่จะโม้ แต่ในช่วงฤดูหนาวช่วงปีที่สองของฉันในโรงเรียนมัธยมผมมีส่วนร่วมในประสบการณ์ชีวิตในฟาร์มที่จัดโดยการล่าสัตว์ hobbyists และเนื้อหมูป่าและกวางกว่ามี
 The boar stew I ate back then was absolutely delicious
หมูป่าหมูป่าที่ฉันทานแล้วอร่อยมาก
   「… It’s not a 『boar』, it’s Kiba beast
「 ... มันไม่ใช่หมูป่า」, มันเป็นสัตว์เดรัจฉานของคิบะ
 Kiba beast meat are tough and smelly
เนื้อสัตว์ Kiba แข็งและมีกลิ่นเหม็น
 They say the people of Forest's Edge who eats the Kiba beast, have the same stench
พวกเขากล่าวว่าคนใน Forest's Edge กินอาหารสัตว์ Kiba มีกลิ่นเหม็นเหมือนกัน
」   「You’re not smelly at all, your smell is very fragrant
」「คุณไม่เหม็นเลยกลิ่นของคุณมีกลิ่นหอมมาก
」   Ai Fa’s eyes looked even more unhappy
ตาของ Ai Fa ดูเศร้ามากยิ่งขึ้น
   Well, girls around this age were hard to handle
อืมสาวในวัยนี้ยากที่จะจัดการ
   For the sake of Ai Fa’s reputation, I need to make it clear that she didn’t just smell like meat and oil
เพื่อเห็นแก่ชื่อเสียงของ Ai Fa ฉันต้องชี้แจงให้ชัดว่าเธอไม่ได้มีกลิ่นเหมือนเนื้อสัตว์และน้ำมัน
 Her scent was mainly that of bitter sweet fruits and refreshing herbs, which complement the fragrance of the meat perfectly, and kept stimulating the part of my brain that control my hunger
กลิ่นหอมของเธอเป็นส่วนใหญ่ของผลไม้รสขมและสมุนไพรสดชื่นซึ่งช่วยเติมเต็มกลิ่นหอมของเนื้อสัตว์ได้อย่างลงตัวและกระตุ้นให้ส่วนต่างๆของสมองของฉันควบคุมความหิวของฉัน
   「But seriously, my sense of smell is really keen
「 แต่อย่างจริงจังความรู้สึกของฉันกลิ่นเป็นจริงกระตือรือร้น
 Kiba beast must be delicious
สัตว์ Kiba ต้องอร่อย
」   「… There’s no distinction of food being delicious or not
」「 ... ไม่มีความแตกต่างของอาหารที่อร่อยหรือไม่
」   Ara, that was rude
」 Ara ที่หยาบคาย
 I might still be apprenticing, but I was still a chef
ฉันยังคงฝึก แต่ฉันก็ยังเป็นพ่อครัว
 Were those words a challenge against me?   But in this situation, it would be useless to preach about my world view
คำพูดเหล่านั้นเป็นเรื่องท้าทายต่อฉันไหม 
 So I kept my mouth shut and focus on walking quietly
ดังนั้นฉันจึงปิดปากและมุ่งเน้นไปที่การเดินอย่างเงียบ ๆ
   We walked in the forest like this for about 15 minutes—— Suddenly, my field of vision became wide
เราเดินเข้าไปในป่าเช่นนี้ประมาณ 15 นาที - ทันใดนั้นทุ่งวิสัยทัศน์ของฉันก็กว้างขึ้น
   We walked out of the forest
เราเดินออกจากป่า
   The sun was about to set
ดวงอาทิตย์กำลังจะตั้งขึ้น
   The orange light illuminated the settlement in the valley
แสงสีส้มสว่างขึ้นบริเวณหุบเขา
   Ah… So people really lived in this world
อา ... ดังนั้นคนที่อาศัยอยู่ในโลกนี้จริงๆ
   I was overwhelmed
ฉันถูกจม
   The surrounding was dark, so I couldn’t see very clearly, but this stony clearing was made by clearing the forest, and wooden houses were spread sparsely across the place
บริเวณโดยรอบมืดฉันไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนมากนัก แต่การหักบัญชีนี้ถูกสร้างขึ้นโดยการล้างป่าไม้และบ้านเรือนกระจายไปทั่วบริเวณ
 Red light could be seen inside those lodgings, and white smoke from the cooking of dinner rose into the sky
แสงสีแดงสามารถมองเห็นได้ภายในที่พักอาศัยเหล่านี้และควันสีขาวจากการปรุงอาหารมื้อเย็นลุกขึ้นสู่ท้องฟ้า
   … See, don’t it smell delicious?   The fragrance from the protein of meat and spices melded into the air
... ดูไม่ได้กลิ่นอร่อย? 
   In order to not agitate Ai Fa, I tried my best to suppress my stomach’s growling
เพื่อที่จะไม่ไยดี Ai Fa ฉันพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อปราบปรามการกระพือปีกของฉัน
   「It feels serene outside the forest, not bad
「รู้สึกสดชื่นนอกป่าไม่เลว
 Roughly how many people live here?」   「How would I know… Probably less than five hundred
มีกี่คนที่อาศัยอยู่ที่นี่」「ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่า ... อาจจะน้อยกว่าห้าร้อย
」   「Five hundred? This is an enormous settlement
"   "ห้าร้อย? 
 I couldn’t tell that there’re so many families
ฉันไม่สามารถบอกได้ว่ามีครอบครัวมากมาย
」   「… The settlement where the people of Forest's Edge live is a strip of land stretching from the north to the south, between Mount Morga and Genos’ territory
」「 ... การตั้งถิ่นฐานที่คนของขอบป่าอาศัยอยู่เป็นแถบที่ดินที่ทอดยาวจากทิศเหนือไปทางทิศใต้ระหว่าง Mount Morga และดินแดนของ Genos
 It would take at least half a day to travel from one end of the forest to the other
มันจะใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งวันในการเดินทางจากปลายด้านหนึ่งของป่าไปยังอีก
」   I see, as the land was narrow, there would be quite a distance between each houses
」ฉันเห็นที่ดินแคบ ๆ จะมีระยะทางไกลระหว่างบ้านแต่ละหลัง
 It’s more comfortable to live with less people, but I think the way the houses were spread didn’t really fit with the term 「settlement」
มันสะดวกสบายมากขึ้นที่จะอยู่กับคนน้อยลง แต่ฉันคิดว่าทางบ้านกระจายไปไม่พอดีกับข้อตกลง「」
 I tried asking for more information, but an unexpected guest appeared
ฉันพยายามขอข้อมูลเพิ่มเติม แต่มีแขกที่ไม่คาดคิดปรากฏตัว
   「Yo, Ai Fa
「 Yo, Ai Fa
 Where did this weakling come from?」   A low male voice interjected suddenly
ต้นอ่อนแอนี้มาจากไหน? 」เสียงผู้ชายตัวน้อยเข้ามาแทรกแซงทันที
   That surprised me, but Ai Fa just clicked her tongue softly
ที่ทำให้ฉันประหลาดใจ แต่ Ai Fa เพียงแค่คลิกลิ้นของเธอเบา ๆ
   「… None of your business, Diga Tsun
「 ... ไม่มีธุรกิจของคุณ Diga Tsun
」   「Of course it’s my business
」「แน่นอนมันเป็นธุรกิจของฉัน
 The Tsun House is the ruler of everyone in Forest's Edge
Tsun House เป็นผู้ปกครองทุกคนใน Forest's Edge
」   A large figure approached swiftly
」รูปขนาดใหญ่เข้าหาอย่างรวดเร็ว
   It was a young man who was dressed similarly to Ai Fa
เป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมชุดเดียวกันกับ Ai Fa
   He was tall and well built
เขาเป็นคนสูงและสร้างได้ดี
 I apologize, but I could only use the measurements in my world to describe it, and he was about 180 cm
ฉันขอโทษ แต่ฉันสามารถใช้การวัดในโลกของฉันเพื่ออธิบายและประมาณ 180 ซม
 His frame and muscles were lean, and was about 80 kg in weight
โครงและกล้ามเนื้อของเขาผอมและมีน้ำหนักประมาณ 80 กิโลกรัม
   His dark brown hair was cut really short, with light brown skin and a pair of blue eyes
ผมสีน้ำตาลเข้มของเขาถูกตัดสั้นมากโดยมีผิวสีน้ำตาลอ่อนและคู่ตาสีฟ้า
 Aside from hair colour, he was similar to Ai Fa
นอกเหนือจากสีผมเขาคล้ายกับ Ai Fa
   He had a fur cape on his huge body and cloth material, and a large sabre as well as a knife on his waist
เขามีขนสัตว์บนผ้าร่างใหญ่และวัสดุผ้าและมีดขนาดใหญ่และมีดบนเอวของเขา
 A large number of beast tusks and horns hung from his neck, many more than Ai Fa
จำนวนมากของงาช้างสัตว์และแตรแขวนจากคอของเขามากขึ้นกว่า Ai Fa
   He blocked our path, stopping us from advancing and observed me without reservation
เขากั้นเส้นทางของเราหยุดเราจากการเดินหน้าและสังเกตฉันโดยไม่มีการสำรอง
   「Hmmp, your clothes are really weird
「 Hmmp เสื้อผ้าของคุณแปลกมาก
 Where do you live?」   His voice was rough, but he spoke slowly
คุณอยู่ที่ไหน」เสียงของเขาหยาบ แต่เขาพูดช้าๆ
 Listening to him felt uncomfortable
การฟังเขารู้สึกอึดอัด
   Although his eye colour was similar to Ai Fa, his eyes looked murky
ถึงแม้ดวงตาของเขาจะคล้ายกับ Ai Fa แต่ตาของเขาดูหมองคล้ำ
   He was the second human I encountered in this different world, but I don’t feel any good will towards him
เขาเป็นคนที่สองที่ฉันเจอในโลกที่แตกต่าง แต่ฉันไม่รู้สึกดีต่อเขา
   As far as I could remember, I had been helping out with my family business
เท่าที่ฉันจำได้ฉันก็ช่วยออกไปกับธุรกิจของครอบครัว
 If a punk like that could rustle my jimmies, that meant I didn’t have what it takes to be a business man’s son
ถ้าพังค์แบบนั้นอาจทำให้สนิมของฉันแย่ ๆ นั่นหมายความว่าฉันไม่มีอะไรที่จะเป็นลูกชายของผู้ชายคนหนึ่ง
 With that in mind, I wanted to be as friendly as I could——   「none of your business
ด้วยเหตุนี้ฉันจึงอยากเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ - ไม่มีธุรกิจของคุณ
」 Ai Fa said before I could reply
」 Ai Fa กล่าวก่อนที่ฉันจะตอบ
   「Let me tell you, Diga Tsun, I don’t owe anything to the Tsun House
「ให้ฉันบอกคุณ Diga Tsun ฉันไม่ได้เป็นหนี้อะไรกับ Tsun House
 Not just that, you keep finding trouble with me
ไม่เพียงแค่นั้นคุณยังคงพบปัญหากับฉัน
 I don’t want to talk to you at all
ฉันไม่ต้องการพูดคุยกับคุณเลย
 Take your useless big body with you and disappear from my sights
ใช้ร่างกายที่ไร้ประโยชน์ของคุณกับคุณและหายไปจากสถานที่ท่องเที่ยวของฉัน
」   「What did you say…」   Although that man’s face turned stiff, Ai Fa continued:   「Diga Tsun, if you have a problem with me, we can have a duel any time
」「คุณพูดอะไร ... 」ถึงแม้ว่าใบหน้าของชายคนนี้จะแข็งขึ้นไอเอฟยังคงพูดต่อ: 「 Diga Tsun ถ้าคุณมีปัญหากับฉันเราสามารถต่อสู้ได้ทุกเมื่อ
 If you don’t want to, then don’t show yourself before me again
ถ้าคุณไม่ต้องการทำเช่นนั้นอย่าแสดงตัวต่อหน้าผมอีกครั้ง
 You are an eyesore
คุณเป็นคนที่รังเกียจ
」   Ai Fa walked away briskly after saying her piece
」เอไอฟาเดินอย่างรวดเร็วหลังจากพูดถึงชิ้นงานของเธอ
   As I needed to hold on to her shoulder, I had to keep up with her with a jog
ขณะที่ฉันจำเป็นต้องจับตัวเธอไว้ฉันต้องติดตามเธอด้วยการเขย่าเบา ๆ
 That young man was trembling from anger, and when I passed by him, I still nodded in greeting
ชายหนุ่มคนนั้นก็สั่นสะท้านจากความโกรธและเมื่อฉันผ่านเขาไปฉันก็ยังพยักหน้าด้วยคำทักทาย
   「You ostracized weirdo! You better watch your back, and don’t get mistaken for a Kiba beast  and get your head hacked off!」   The voice of the man who lost his composure echoed throughout the entire foot of the mountain
「คุณข่มขู่แปลก! 
   His yell completely spoiled the poetic scenery
เสียงตะโกนของพระองค์ทำให้บรรยากาศในบทกวีเสียไปหมด
   「Can I ask you a question? An outsider like me shouldn’t be asking this, but shouldn’t you have cordial relations with your neighbours?」   「… The night my father passed away, that man Diga Tsun ambushed me in my room, and planned to assault me
"ฉันขอถามคำถาม? 
 So after I beat him off, I threw him into the river
ดังนั้นหลังจากที่ฉันเอาชนะเขาฉันก็โยนเขาลงไปในแม่น้ำ
」   「……」   「Because he will be the next Tribal Chief, everyone think I was the one that shamed him
」「 ...... 」「เพราะเขาจะเป็นหัวหน้าเผ่าคนต่อไปทุกคนคิดว่าฉันเป็นคนที่ทำให้เขาผิดหวัง
 No one in the settlement is willing to have anything to do with me… You want me to have cordial relations with such a person?」   「I take that back
ไม่มีใครในนิคมยินดีที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับฉัน ... คุณต้องการให้ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนเช่นนี้หรือ? 」「ฉันใช้เวลานั้นกลับมา
 I shouldn’t have nodded at him
ฉันไม่ควรพยักหน้าเขา
 Should I give him a punch?」   After I said that, I relaxed my grip on Ai Fa’s shoulder and stopped
ฉันควรจะให้เขาชกต่อย? 」หลังจากที่ฉันบอกว่าฉันคลายด้ามจับไหล่ของ Ai Fa แล้วก็หยุดลง
 The next instant, Ai Fa grabbed my right wrist tightly
ช่วงเวลาต่อไป Ai Fa คว้าข้อมือขวาไว้แน่น
   Her slender but powerful fingers dug into my hand
นิ้วที่เรียวเล็ก แต่มีพลังขังไว้ในมือของฉัน
   「What idiocy are you saying, such a man is not worth your time to beat up
「ความโง่เขลาที่คุณพูดเช่นผู้ชายไม่คุ้มค่าเวลาของคุณที่จะเอาชนะ
」   「But you have been shamed because of him, right? That is too unfair
」「 แต่คุณรู้สึกอับอายเพราะเขาใช่มั้ย? 
」   「I am not living in shame
ฉันไม่ได้อยู่ในความอับอาย
 I don’t like interacting with people outside my family anyway, so this is more relaxing
ฉันไม่ชอบการมีปฏิสัมพันธ์กับคนภายนอกครอบครัวของฉันอยู่ดีดังนั้นนี่จึงเป็นการผ่อนคลายมากขึ้น
」   She looked at me with anger, her blue eyes had the strong light of righteousness in them, the man just now couldn’t hold a candle to her
」เธอมองฉันด้วยความโกรธดวงตาสีฟ้าของเธอมีแสงสว่างส่องสว่างจากความชอบธรรมในตัวเขาผู้ชายคนนี้ไม่สามารถถือเทียนให้เธอได้
   「However, since I brought you to the settlement, I would need to take responsibility if you harm anyone from House Tsun
「อย่างไรก็ตามตั้งแต่ฉันพาคุณไปที่ข้อตกลงฉันจะต้องรับผิดชอบถ้าคุณทำร้ายใครจาก House Tsun
 I might get exiled by the settlement because of that… You want me to live in the wild?」   「Ah… That’s true
ฉันอาจได้รับการเนรเทศโดยการตั้งถิ่นฐานเพราะที่ ... คุณต้องการให้ฉันอยู่ในป่า? 」「 Ah ... ที่จริง
 I’m sorry, I didn’t consider your position
ฉันขอโทษฉันไม่ได้พิจารณาตำแหน่งของคุณ
 I’m probably hungry, that’s why I got angry so easily
ฉันอาจจะหิวนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันโกรธง่ายมาก
」   After saying that, my stomach seemed to agree with me and made 「growling」 sounds
」หลังจากพูดว่าท้องของฉันดูเหมือนจะเห็นด้วยกับฉันและทำ「 growling 」เสียง
   Ai Fa was still grabbing my hand, and her shoulders started trembling again
เอไอกำลังจับมือฉันไว้และไหล่ของเธอเริ่มสั่น
   「… You’re doing that on purpose? You want me to dump you into the river too?」   「I-I’m not good enough to make my stomach growl on command
「 ... คุณกำลังทำอย่างนั้นโดยตั้งใจ? 
 By the way, if you want to laugh, just laugh
โดยวิธีการที่ถ้าคุณต้องการที่จะหัวเราะเพียงหัวเราะ
」   「Shut up!」   Ai Fa let go of my hand and walked off in large strides
」「เงียบงอน! 」เอเอะฟ้าปล่อยมือฉันออกไปและก้าวเดินต่อไป
 I grabbed her left shoulder in a hurry
ฉันคว้าไหล่ซ้ายของเธอรีบร้อน
   I watched her ears and the nape of her neck that was completely red, and thought about something trivial —— 「The humans in this world are the same too, their body feels warm」
ฉันมองดูหูและต้นคอคอของเธอที่แดงสนิทและคิดถึงสิ่งเล็กน้อย - มนุษย์ทุกคนในโลกนี้เหมือนกันและร่างกายของพวกเขารู้สึกอบอุ่น」
   Part 4   After walking for another 10 minutes, we reached Ai Fa’s residence
ตอนที่ 4 หลังจากเดินไปอีก 10 นาทีเราก็มาถึงบ้านของ Ai Fa
   Like the other lodgings, Ai Fa had a wooden house built on even grounds with some shrubs around it
เหมือนที่พักอื่น ๆ Ai Fa มีบ้านไม้ที่สร้างขึ้นบนพื้นที่แม้มีพุ่มไม้บางรอบ
   From what I observed on the way here, all the houses were rather far apart
จากสิ่งที่ฉันสังเกตเห็นในเส้นทางที่นี่บ้านทั้งหมดค่อนข้างห่างกัน
 But Ai Fa’s house was exceptionally isolated
แต่บ้านของ Ai Fa ถูกโดดเดี่ยวเป็นพิเศษ
 It was so quiet that it was discomforting
มันเงียบมากจนรู้สึกไม่สบาย
   However, from Ai Fa’s wild attire and the words 「Denizens of Forest's Edge」, I thought her residence would be more primitive
อย่างไรก็ตามจากเครื่องแต่งกายป่าของ Ai Fa และคำพูดของ「 Denizens of Forest's Edge ฉันคิดว่าที่อยู่อาศัยของเธอจะเป็นแบบดั้งเดิมมากขึ้น
 On a closer look, the style of the house was unexpectedly nice
รูปลักษณ์ของบ้านดูดีขึ้นอย่างไม่คาดฝัน
   「Oh, your place isn’t too bad
「แหมสถานที่ของคุณไม่เลวเกินไป
」   It wasn’t as fashionable as a cabin in a vacation resort, but this house was built delicately with bare boards and logs, and was spacious and felt cool
」มันไม่ได้เป็นแฟชั่นที่เป็นกระท่อมในรีสอร์ทวันหยุด แต่บ้านหลังนี้ถูกสร้างขึ้นอย่างประณีตด้วยแผงเปลือยและบันทึกและเป็นที่กว้างขวางและรู้สึกเย็น
 The space alone could match 『Restaurant Tsurumi』
พื้นที่เพียงอย่างเดียวอาจตรงกับร้านอาหาร Tsurumi 」
   As the sky had darkened, I couldn’t observe too clearly
ท้องฟ้ามืดลงฉันไม่สามารถสังเกตเห็นได้ชัดเกินไป
 Anyway, the special thing about this house was its roof that tilt slightly from left to right
สิ่งที่พิเศษสุดเกี่ยวกับบ้านหลังนี้คือหลังคาที่เอียงเล็กน้อยจากซ้ายไปขวา
 It seemed to be made timber-frame construction, without using any nails or screws
มันดูเหมือนจะทำไม้ก่อสร้างกรอบโดยไม่ต้องใช้เล็บหรือสกรูใด ๆ
   A ditch about 50 cm wide and deep was dug around the building, with a log bridging it leading right to the entrance
ขุดคูลึกประมาณ 50 ซม. รอบ ๆ ตัวอาคารโดยมีบันไดนำทางเข้าสู่ทางเข้า
 Was it used to stop wild animals from entering? Or drainage for rain? I started to think
ถูกนำมาใช้เพื่อหยุดสัตว์ป่าจากการเข้า? 
   「… What are you doing? Hurry on in
"… คุณกำลังทำอะไร? 
」   「That’s right, sorry sorry
」「ถูกต้องขอโทษขอโทษ
」   The door at the entrance was a horizontal sliding door that felt really Japanese
」ประตูทางเข้าเป็นประตูบานเลื่อนแนวนอนที่รู้สึกเหมือนญี่ปุ่นจริงๆ
   I followed behind the Mistress of the House and entered timidly
ฉันเดินตามหลังนายหญิงแห่งเฮาส์และเดินเข้ามาอย่างตะลึง
   「Sorry for intruding…」   It was darker inside the house
「ขออภัยที่บุกรุก ... 」มันมืดกว่าภายในบ้าน
   However, I could still tell that it was really spacious
อย่างไรก็ตามฉันยังสามารถบอกได้ว่ามันกว้างขวางจริงๆ
   The floor was covered with brown fur
พื้นปูด้วยขนสัตว์สีน้ำตาล
 Ai Fa took off her leather slippers at the entrance, and I followed her lead
ไอเอฟเอารองเท้าแตะหนังเข้าทางเข้าและฉันก็เดินตามเธอไป
   I didn’t know what to do about my socks, but I think it wouldn’t matter even if I don’t wear them, so I took them off
ฉันไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรเกี่ยวกับถุงเท้าของฉัน แต่ฉันคิดว่ามันไม่สำคัญแม้ว่าฉันจะไม่ใส่มันฉันก็เอามันออก
   I walked barefooted on the rough fur, and it felt a little itchy
ฉันเดินเท้าเปล่าบนขนหยาบและรู้สึกคันเล็กน้อย
   A heavy thud came from behind me
มีเสียงหนักมาจากข้างหลังฉัน
   Ai Fa had barricaded the door to the entrance with a large piece of wood
ไอเอฟเคยปิดกั้นประตูทางเข้าด้วยไม้ชิ้นใหญ่
   No one will rescue me no matter how much I scream now
ไม่ควรจะช่วยฉันสักเท่าไร
   I prayed in my heart that it wouldn’t be necessary to do that, and surveyed the room again
ฉันภาวนาอยู่ในใจว่าจะไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นและสำรวจห้องอีกครั้ง
   The room was rectangular, about 12 tatami in size
ห้องมีรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดประมาณ 12 ในทาทามิ
 The walls to the left and right had large windows
ผนังด้านซ้ายและด้านขวามีหน้าต่างบานใหญ่
 And of course, the windows didn’t have things like glass, but it did have thin vertical wooden bars about 20 cm apart, which served as a window grill
และแน่นอนว่าหน้าต่างไม่มีสิ่งต่างๆเช่นแก้ว แต่มีราวไม้ตั้งอยู่ประมาณ 20 ซม. ซึ่งทำหน้าที่เป็นตะแกรงหน้าต่าง
   The inside of the house was separated by a wall, and I could see three doors
ด้านในของบ้านถูกคั่นด้วยกำแพงและฉันเห็นประตูได้สามประตู
   The ceiling was high and the supporting beams could be seen in clear sight
ฝ้าเพดานสูงและคานรองรับอาจเห็นได้ชัดเจน
 Like what I saw outside, the roof was tilted slightly to the right
เช่นเดียวกับที่เห็นข้างนอกหลังคาเอียงเล็กน้อยไปทางขวา
 I wasn’t sure, but this design was probably meant to block out the elements
ฉันไม่แน่ใจ แต่การออกแบบนี้อาจหมายถึงการปิดกั้นองค์ประกอบ
   However… To be honest, instead of the visual information, I was more interested in what my nose was telling me
อย่างไรก็ตาม ... ความซื่อสัตย์แทนข้อมูลภาพฉันสนใจที่จมูกของฉันบอกฉันมากขึ้น
   Of the complicated fragrance on this girl, there were three of them that lingered in the house strongly
จากกลิ่นหอมที่ซับซ้อนของสาวนี้มีสามคนที่อ้อยอิ่งอยู่ในบ้านอย่างหนัก
 They were the scent of meat, spice and herbs
พวกเขาเป็นกลิ่นของเนื้อเครื่องเทศและสมุนไพร
   「… Does your leg still hurt?」   「Eh? It’s not a big deal
「 ... ขาของคุณยังเจ็บหรือ? 」「อ่า? 
 It feels hot, but there’s no swelling
รู้สึกร้อน แต่ไม่มีอาการบวม
 Even if it’s not treated, it should heal by tomorrow
แม้ว่าจะไม่ได้รับการรักษา แต่ก็ควรจะรักษาให้หายในวันพรุ่งนี้
」   「… I see
"   "… ฉันเห็น
」   Ai Fa walked to the middle of the room and seemed to be thinking
」 Ai Fa เดินไปกลางห้องและดูเหมือนจะคิด
 「I want to ask you some things, but I’m hungry too
「ฉันอยากถามคุณบางอย่าง แต่ฉันก็หิวด้วย
 I will prepare dinner
ฉันจะเตรียมอาหารค่ำ
」   「Please go ahead… Erm, I have no way of repaying you, but can I have dinner with you?」   「… If your stomach keeps rumbling, how can I ask you anything?」   She didn’t need to say that through gritted teeth though
」」「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「 Er Er Er Er Er Er Er Er Er Er Er Er Er Er 「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「「 ... 
   But since she was treating me to a meal without asking for anything in return, I was very grateful
แต่เนื่องจากเธอกำลังปฏิบัติกับฉันในการทานอาหารโดยไม่ต้องขออะไรตอบแทนผมรู้สึกขอบคุณมาก
 With the fragrance in the house, I might faint if she forbid me from eating
ด้วยน้ำหอมในบ้านฉันอาจจะจาง ๆ ถ้าเธอห้ามไม่ให้ฉันกิน
   So, dinner preparation was beginning
ดังนั้นการเตรียมอาหารเป็นเรื่องที่เริ่มต้น
 The moment I stepped into the house, I immediately confirmed the space that served as a kitchen, which was the area near the window to the right
ตอนที่ฉันเดินเข้าไปในบ้านฉันก็ยอมรับพื้นที่ที่ทำหน้าที่เป็นห้องครัวซึ่งเป็นบริเวณใกล้หน้าต่างด้านขวา
   It was a square about 2m in each direction
เป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสประมาณ 2 เมตรในแต่ละทิศทาง
 That was the only place that didn’t have any fur rug, and had white stones covering the ground
นั่นเป็นที่เดียวที่ไม่มีพรมขนสัตว์และมีหินสีขาวคลุมพื้น
 And yellow stones formed a trapezoid base right over there
และหินสีเหลืองเกิดฐาน trapezoid ตรงที่นั่น
   The base reached to about my waist, and there was an empty black hole right at its front
ฐานเอื้อมถึงเอวของฉันและมีหลุมดำที่ว่างอยู่ด้านหน้า
 And on top of that base was —— A black gleaming metal pot
และด้านบนของฐานนั้นคือ - หม้อโลหะสีดำประกายไฟ
   It’s design might be simple, but this base was definitely a 「stove」
ออกแบบมันอาจจะง่าย แต่ฐานนี้แน่นอนเตา」
   Beside the stove was bundles of small wood, which was probably firewood
ข้างเตาเป็นไม้ขนาดเล็กซึ่งอาจเป็นฟืน
   So this house had an in built kitchen
ดังนั้นบ้านหลังนี้มีห้องครัวที่สร้างขึ้น
   Everyone cooks together and eat together
ทุกคนปรุงอาหารด้วยกันและกินด้วยกัน
 That might be their custom
นั่นอาจจะเป็นของพวกเขาเอง
   However —— In this spacious house, there was just me and Ai Fa
อย่างไรก็ตามในบ้านอันโอ่โถงนี้มีแค่ฉันและไอเอฟ
   「By the way, are your family away?」   「… I already told you that my father is dead
」「 ... ฉันบอกคุณแล้วว่าพ่อของฉันตายแล้ว
 My mother on the other hand has been dead for a long time
แม่ของฉันในมืออื่น ๆ ได้รับการตายเป็นเวลานาน
」   There was a water jug beside the stove
มีเหยือกน้ำอยู่ข้างเตา
 Ai Fa scooped used a long ladle to scoop up water and pour it into the pot as she spoke
ไอเอฟฟุ้งใช้ตักด้ามยาวตักน้ำแล้วเทลงในหม้อขณะที่เธอพูด
   I still didn’t know the common sense and reasoning of this world, and could only answer 「I see」
ฉันยังไม่รู้จักสามัญสำนึกและเหตุผลของโลกนี้และสามารถตอบได้「ฉันเห็น」
   While we were talking, Ai Fa started the stove fire
ในขณะที่เรากำลังพูดอยู่ Ai Fa เริ่มเตาไฟ
   How did she do that? I should have watched her actions more carefully
เธอทำอย่างนั้นได้อย่างไร? 
   Anyway, the room was gradually turning brighter
อย่างไรก็ตามห้องค่อยๆเปลี่ยนไป
   「… Why are you standing there? It’s an eyesore, hurry up and sit
ทำไมคุณถึงยืนอยู่ตรงนี้? 
」   「Oh, well, where should I sit? I’m sorry, but I don’t understand this land’s culture and custom at all
」「โอ้ดีฉันควรนั่งอยู่ที่ไหน? 
」   Ai Fa stood up and looked at me in surprise
」 Ai Fa ยืนขึ้นและมองฉันด้วยความประหลาดใจ
   「It’s just sitting down, what has that got to do with culture? You are a strange man
「แค่นั่งลงแล้วสิ่งที่เกี่ยวกับวัฒนธรรม? 
」   I noticed a small light between her hands, which intrigued me
」ฉันสังเกตุเห็นแสงเล็ก ๆ ระหว่างมือเธอซึ่งทำให้ฉันทึ่ง
   It was a small plate-like wick stand with a handle
มันเป็นไส้ตะเกียงเล็ก ๆ เหมือนแท่นพร้อมด้ามจับ
   After the sabre and the pot, this wick stand was the third metal I saw in this world
หลังจากกระบี่และหม้อไส้ตะเกียงนี้เป็นโลหะที่สามที่ฉันเห็นในโลกใบนี้
   The fuel burning inside must be animal fats
การเผาไหม้เชื้อเพลิงภายในต้องเป็นไขมันสัตว์
 A smell that stimulates my appetite started drifting inside the room
กลิ่นที่กระตุ้นความกระหายของฉันเริ่มล่องลอยภายในห้อง
   Ai Fa walked through the room
Ai Fa เดินผ่านห้อง
 After placing the wick stand at the left and right windows respectively, she slowly took off the fur cape she was wearing
หลังจากวางไส้ตะเกียงที่หน้าต่างด้านซ้ายและด้านขวาตามลำดับเธอค่อยๆถอดเสื้อคลุมขนสัตว์ที่สวมใส่ออก
   Ai Fa’s body line was illuminated by the new light sources in the room —— I felt my heart pounding
สายไฟของ Ai Fa สว่างไสวด้วยแหล่งกำเนิดแสงใหม่ในห้อง - ฉันรู้สึกว่าหัวใจฉันห้ำหั่น
   After all, she was just wearing the clothes covering her chest and waist right now
หลังจากที่ทุกอย่างเธอเพิ่งสวมเสื้อผ้าที่ครอบคลุมหน้าอกและเอวของเธอตอนนี้
 Aside from her necklace, her exposed skin was on the level of wearing a swimsuit or a lingerie
นอกเหนือจากสร้อยคอของเธอแล้วผิวที่เปลือยเปล่าของเธออยู่ในระดับที่สวมชุดว่ายน้ำหรือชุดชั้นใน
   She had a cold personality, but she was still a girl
เธอมีบุคลิกที่หนาวเย็น แต่เธอยังเด็กอยู่
   And a beauty at that
และความงามที่นั่น
   Her body was slender, but looked well trained and was as lean as a whip
ร่างกายของเธอเรียวยาว แต่ดูดีผ่านการฝึกอบรมและเป็นยันเป็นแส้
 Her elegant body line was very feminine, and these two characteristics were perfectly compatible
เส้นที่สวยงามของเธอเป็นผู้หญิงมากและทั้งสองลักษณะได้เข้ากันได้ดี
 How should I put this… she was beautiful and full of charm
ฉันควรใส่อะไรแบบนี้ ... เธอสวยและเต็มไปด้วยเสน่ห์
   After taking off that crude cape, her attack power doubled
หลังจากที่ถอดเสื้อคลุมสีน้ำเงินพลังโจมตีของเธอเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
   「… Hey
「 ... เฮ้
」   「Yes! Is there anything!?」   「Don’t need to be so loud… Give me that thing in your chest
」「ใช่! 
」   Ai Fa hung her cape onto the wall, leaned her sabre against the wall under the cape, and then glared at me
」เอไอฟ้าแขวนเสื้อคลุมของเธอไว้บนผนังแล้วยันดาบของเธอกับผนังใต้เสื้อคลุมแล้วก็มองมาที่ฉัน
 「A weak man like you can’t harm me even if you have a blade
「คนอ่อนแอเช่นคุณไม่สามารถทำร้ายฉันแม้ว่าคุณจะมีใบมีด
 But as a guest in someone’s house, you have to deposit your blade with the owner
แต่ในฐานะแขกคนหนึ่งในบ้านของใครบางคนคุณต้องฝากใบมีดไว้กับเจ้าของ
 This is the rule of the people of Forest's Edge
นี่คือกฎของคนใน Forest's Edge
」   I was dumbfounded
」ฉันตะลึง
   Ai Fa narrowed her eyes and walked towards me with a dangerous aura about her
เอไอฟ้าแลบดวงตาของเธอและเดินไปหาฉันด้วยไอระเหยที่เป็นอันตรายเกี่ยวกับเธอ
   That knife was still on her slender waist
มีดที่ยังคงอยู่ในเอวของเธอ
   「I will say again, if you are sincere about following the rules of Forest's Edge, then give me that knife
「ฉันจะพูดอีกครั้งถ้าคุณมีความจริงใจเกี่ยวกับการปฏิบัติตามกฎของ Forest's Edge แล้วให้ฉันมีดนั้น
」   「Wait, what you mean is… This custom is to confirm the trust between people?」   Ai Fa reached out her left hand towards me in silence
」「เดี๋ยวคุณหมายถึงอะไร ... ประเพณีนี้คือการยืนยันความไว้วางใจระหว่างผู้คน? 」เอไอเอื้อมมือซ้ายไปหาฉันในความเงียบ
   After troubling over it for three seconds, I made my decision
หลังจากหนักใจไปสามวินาทีฉันตัดสินใจ
   「I understand
"ฉันเข้าใจ
 But this is important to me
แต่นี่เป็นเรื่องสำคัญสำหรับฉัน
 And instead of a hunting tool, it is meant for more delicate work, please use it with care, alright?」   「… Are you mocking me? Everyone in Forest's Edge treats blades with care
และแทนที่จะใช้เครื่องมือล่าสัตว์มันมีไว้สำหรับงานที่บอบบางยิ่งขึ้นโปรดใช้มันด้วยความระมัดระวังใช่มั้ย? 」「 ... คุณเยาะเย้ยฉันไหม? 
」   「No, that’s not what I mean
」「ไม่ได้นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง
 I’m saying that you need to be careful when using that knife
ฉันบอกว่าคุณต้องระมัดระวังเมื่อใช้มีดนั้น
 It is hard to repair the blade if it is damaged
ยากที่จะซ่อมแซมใบมีดหากได้รับความเสียหาย
 If you understand, I will hand it over to you
ถ้าคุณเข้าใจผมจะมอบให้กับคุณ
」   I took out the Santoku Knife that was in front of my collar, and handed it to Ai Fa handle first
」ฉันเอา Santoku Knife ที่อยู่ด้านหน้าของคอของฉันและส่งมอบให้กับ Ai Fa ก่อน
   Ai Fa looked at the black knife handle, and she was the one who stopped this time
Ai Fa มองที่ด้ามมีดสีดำและเธอเป็นคนที่หยุดเวลานี้
   「…Is this knife a memento from your late parents?」   「Yes, you can say that
「 ... มีดนี้เป็นของที่ระลึกจากบิดามารดาผู้ล่วงลับของคุณไหม」「ใช่คุณสามารถพูดได้
」   The one who died was actually me, but it was certain that I won’t see my dad ever again
」คนที่ตายก็เป็นฉันจริงๆ แต่ก็มั่นใจว่าฉันจะไม่ได้เห็นพ่อของฉันอีกเลย
   Ai Fa took the Santoku knife, and walked deep into the house with it clutched tightly in her arms
Ai Fa เอามีด Santoku และเดินเข้าไปในบ้านอย่างแน่นหนาแน่นอยู่ในอ้อมแขนของเธอ
   「… Everyone in Forest's Edge cherishes their family
「 ... ทุกคนใน Forest's Edge รักครอบครัวของพวกเขา
」   She muttered and opened the rightmost door, and disappeared behind it
」เธอพึมพำและเปิดประตูด้านขวาสุดและหายตัวไปข้างหลัง
   When Ai Fa came out, the Santoku knife was no longer in her arms, and was replaced by a large number of foodstuff
เมื่อ Ai Fa ออกมามีด Santoku ไม่อยู่ในอ้อมแขนของเธออีกต่อไปและถูกแทนที่ด้วยอาหารจำนวนมาก
   I walked to the stove curiously
ฉันเดินไปที่เตาอย่างกระตือรือร้น
   After getting closer to the pot, I realized the size of the pot was incredible
หลังจากที่ได้ใกล้ชิดกับหม้อฉันตระหนักขนาดของหม้อได้อย่างไม่น่าเชื่อ
   The pot had a round bottom, diameter about 60 cm wide and 30 cm deep
หม้อมีกลมกลมเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 60 ซม. กว้าง 30 ซม. ลึก
 It was a deep pot, like a sphere being cut right in half
มันเป็นหม้อขนาดใหญ่เช่นทรงกลมถูกตัดขวาในช่วงครึ่งปี
   The pot was half full, and was about to boil
หม้อกำลังเต็มครึ่งและกำลังจะเดือด
   「What’s the matter? Preparation will take some time, just sit down somewhere
"เกิดอะไรขึ้น? 
」   「I’m interested in the food culture of this world
」「ฉันสนใจวัฒนธรรมอาหารในโลกใบนี้
 After all, that’s my family business
เพราะเป็นธุรกิจครอบครัวของฉัน
」   Ai Fa was doubtful, but she didn’t say anything and placed the ingredients by my feet
」 Ai Fa เป็นที่น่าสงสัย แต่เธอไม่ได้พูดอะไรและวางส่วนผสมไว้ที่เท้าของฉัน
   「Oh, it feels rather luxurious
「โอ้รู้สึกหรูหรามาก
」   There were two unfamiliar vegetables
」ผักสองชนิดที่ไม่คุ้นเคย
   One had a green luster, but the size was really close to an onion
หนึ่งมีความมันวาวสีเขียว แต่ขนาดใกล้เคียงกับหัวหอมจริงๆ
   What about the other? It was a ball about the size of a fist with an uneven surface
แล้วเรื่องอื่น ๆ ล่ะ? 
 If I really had to describe it, it looked a little like a potato
ถ้าฉันต้องอธิบายมันก็ดูคล้ายกับมันฝรั่ง
 But it was cream colour and didn’t have any stems, so it wasn’t vegetable dug up from the ground
แต่มันเป็นสีครีมและไม่ได้มีลำต้นใด ๆ ดังนั้นจึงไม่ใช่ผักที่ขุดขึ้นมาจากพื้นดิน
   However —— A thick piece of meat overwhelmed the presence of these vegetables
อย่างไรก็ตามเนื้อสัตว์หนา ๆ ล้นไปกับการปรากฏตัวของผักเหล่านี้
   The meat was probably from the hind leg of that creature called Kiba beast
เนื้ออาจมาจากขาหลังของสัตว์ตัวนั้นที่เรียกว่า Kiba beast
   It was cut off from the hip joint area
มันถูกตัดออกจากบริเวณข้อสะโพก
 It probably wasn’t the first cut, but there were still plenty of it to go around, and that piece alone was at least five kg
มันอาจจะไม่ใช่การตัดครั้งแรก แต่ก็ยังมีอีกเยอะแยะไปหมดและชิ้นส่วนนั้นอย่างน้อย 5 กก
   Ai Fa had already cut off the hide, and she sprinkled something that looked like black sawdust, which had a strong fragrance of black pepper
ไอเอฟได้ตัดหนังออกแล้วเธอก็โรยด้วยสิ่งที่ดูคล้ายขี้เลื่อยสีดำซึ่งมีกลิ่นหอมพริกไทยดำ
 That was definitely a spice serving as a preservative
นั่นเป็นเครื่องเทศที่ทำหน้าที่เป็นสารกันบูด
   Beneath the meat was a large leaf that was as large as a banana leaf
ใต้เนื้อเป็นใบขนาดใหญ่ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าใบกล้วย
 Only the meat was placed on top of that smooth leaves, the other vegetables were placed directly on the floor
เฉพาะเนื้อสัตว์ที่ถูกวางไว้บนใบเรียบที่ผักอื่น ๆ ถูกวางไว้บนพื้นโดยตรง
   Tonight’s dinner was definitely filling enough
อาหารมื้อค่ำในคืนนี้เต็มไปหมด
   「… How is this luxurious? You don’t understand the daily lives of Forest's Edge at all
「 ... วิธีนี้หรูหรา? 
」   Ai Fa muttered disinterestedly and picked up that meat
」 Ai Fa พึมพำอย่างไม่สนใจและหยิบเนื้อขึ้นมา
   Holding it by the trotter, she lowered the meat into the steaming pot
ถือมันโดยวิ่งเหยาะๆเธอลดเนื้อลงในหม้อนึ่ง
   She isn’t going to dump the entire thing in right? As I stared at her, she drew out the knife from her waist and started slicing the Kiba beast’s meat
เธอจะไม่ทิ้งสิ่งทั้งปวงให้ถูกต้อง? 
   She slowly sliced the surface of the meat, like the hawker selling Shawarma in the streets
เธอค่อยๆหั่นพื้นผิวของเนื้อสัตว์เช่น Shawna Shawarma ไปตามถนน
   The thin slices of meat fell into the hot water
ชิ้นเนื้อบาง ๆ ตกลงไปในน้ำร้อน
   Ai Fa seemed to be prioritizing in cutting away the place covered in spice
Ai Fa ดูเหมือนจะจัดลำดับความสำคัญในการตัดสถานที่ที่ปกคลุมไปด้วยเครื่องเทศ
 The red meat beneath the spice was gradually exposed
เนื้อแดงใต้เครื่องเทศค่อยๆสัมผัส
   No matter how I looked at it, that knife was a hunting knife, but it was very sharp
ไม่ว่าฉันจะมองไปที่ใดมีดนั้นเป็นมีดล่าสัตว์ แต่ก็คมมาก
   The blade of the knife was about 20 cm long, 7 to 8 mm thick and the back of the blade had jagged teeth
มีดมีดประมาณ 20 ซม. ยาว 7 ถึง 8 มม. หนาและด้านหลังของใบมีฟันขรุขระ
 The appearance of the blade was just like a survival knife
การปรากฏตัวของใบมีดเหมือนกับมีดรอดชีวิต
   Like the sabre the hilt of the knife was wrapped in leather that prevent slippage, but had no guards
เหมือนดาบด้ามมีดถูกห่อด้วยหนังเพื่อป้องกันการลื่นไถล แต่ไม่มียาม
   She sliced thin pieces of meat with that hunting knife, what a pure cooking method
เธอตัดชิ้นเนื้อบาง ๆ ด้วยมีดล่าสัตว์นั่นคือวิธีทำอาหารที่บริสุทธิ์
 I was the heir of an economical priced restaurant after all
ฉันเป็นทายาทของร้านอาหารราคาประหยัดหลังจากทั้งหมด
 I wasn’t interested in high class dishes, and I wouldn’t mind what method they used to cook, as long as it was hygienic
ฉันไม่สนใจในอาหารชั้นสูงและฉันจะไม่คิดว่าวิธีการที่พวกเขาใช้ในการปรุงอาหารตราบใดที่ถูกสุขอนามัย
   The most important thing about food was it’s tastiness
สิ่งที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับอาหารก็คือความรสนิยม
   In order to let the diner enjoy the food, we would be mindful of its presentation
เพื่อให้ผู้รับประทานอาหารสนุกกับอาหารเราคงจะนึกถึงงานนำเสนอของพวกเขา
 Because no matter how delicious the dishes were, it was meaningless if it was harmful to the body
เพราะไม่ว่าจานอร่อยแบบไหนมันก็ไม่มีความหมายเลยถ้ามันเป็นอันตรายต่อร่างกาย
 That was why we emphasize on hygiene during cooking
นั่นคือเหตุผลที่เราเน้นเรื่องสุขอนามัยในระหว่างการปรุงอาหาร
   To express my thoughts in simple terms —— Just looking at Ai Fa’s practiced movement as she sliced the meat made me hungrier
เพื่อแสดงความคิดของฉันด้วยคำพูดง่ายๆ - เพียงแค่มองไปที่การเคลื่อนไหวของ Ai Fa ขณะที่เธอหั่นเป็นชิ้นเนื้อทำให้ฉันหิวกระหาย
   「… Why do you look so happy?」   「Eh? I just think this looks delicious
「 ... ทำไมคุณดูมีความสุขมาก ๆ 」「อ่า? 
」   「… There’s no distinction of food being delicious or not
」「 ... ไม่มีความแตกต่างของอาหารที่อร่อยหรือไม่
」   Ai Fa said something rude again and covered the pot with a lid
」 Ai Fa พูดอะไรที่ดูหยาบคายและปิดฝาหม้อด้วย
 I called it a lid, but it was just a rectangular piece of board
ฉันเรียกมันว่าฝา แต่มันเป็นแค่สี่เหลี่ยมผืนผ้า
 She put a rock on top of the board
เธอวางหินไว้ด้านบนของกระดาน
   The Kiba beast’s leg meat still had plenty of meat on it, so Ai Fa put it back into the food store
เนื้อขาของสัตว์เดรัจฉานของ Kiba ยังมีเนื้ออยู่เยอะมากดังนั้น Ai Fa จึงนำมันกลับเข้าไปในร้านขายอาหาร
 After checking the fire, she nodded with an 「Hmm」
หลังจากตรวจสอบไฟแล้วเธอก็พยักหน้าด้วยเสียง「 Hmm 」
   She then turned to me
จากนั้นเธอก็หันมาหาฉัน
   「The meat will be cooked in a while… Before that, let me ask you questions
「เนื้อสัตว์จะสุกในระยะเวลาหนึ่ง ... ก่อนหน้านี้ให้ฉันถามคำถาม
」   Part 5 「That’s right, listening to my story after the meal might not be good for digestion
」ตอนที่ 5 「ถูกต้องฟังเรื่องราวของฉันหลังจากที่อาหารไม่เหมาะสำหรับการย่อยอาหาร
 Let’s get the troublesome matters out of the way first
ลองมาดูเรื่องที่ลำบากในตอนแรก
」   When she heard my reply, Ai Fa sat down beside the stove with a hmmp
」เมื่อเธอได้ยินคำตอบของฉัน Ai Fa นั่งลงข้างเตาด้วย hmmp
   She sat down crossed legged, with one knee propped up
เธอนั่งลงขากรรไกรล่างเข่าหนึ่งเข่า
   Ai Fa’s sitting posture looked authoritative, but girls who were dressed so scantily weren’t suited for such a posture
ท่าทางการนั่งของ Ai Faith ดูน่าเชื่อถือ แต่สาว ๆ ที่แต่งตัวไม่ค่อยเหมาะสมไม่เหมาะกับท่าทางเช่นนี้
   「… I will relax a little too, aright?」   After announcing that, I unbuttoned my apron
「 ... ฉันจะผ่อนคลายนิดหน่อยด้วย? 」หลังจากประกาศว่าฉันปลดปล่อยผ้ากันเปื้อนของฉัน
   The temperature here was similar to early summer in Japan
อุณหภูมิที่นี่ใกล้เคียงกับช่วงต้นฤดูร้อนที่ญี่ปุ่น
 Adding the fire that was going, it was rather hot
การเพิ่มไฟที่กำลังเกิดขึ้นก็ค่อนข้างร้อน
   But after taking off the top half of my chef uniform and apron, I only had a T-shirt on me
แต่หลังจากถอดชุดชั้นในสุดยอดของชุดพ่อครัวและผ้ากันเปื้อนแล้วฉันมีเสื้อยืดอยู่กับฉันเท่านั้น
 The night breeze blowing in through the windows felt really comfortable
สายลมยามค่ำที่พัดผ่านหน้าต่างรู้สึกสบายมาก
   「… Your attire is really weird
「 ... เครื่องแต่งกายของคุณแปลกจริงๆ
 I had never seen such clothing even in the Post Station Town
ฉันไม่เคยเห็นเสื้อผ้าแบบนี้แม้แต่ใน Post Station Town
」   「Hmm, well, it’s the same for me
」「อืมดีมันเหมือนกันสำหรับฉัน
 I have never seen someone dressed like you before
ฉันไม่เคยเห็นใครแต่งกายเหมือนคุณมาก่อน
」   I faced Ai Fa and sat cross legged like her on the rough fur
」ฉันเผชิญหน้ากับ Ai Fa และนั่งไขว่ห้างเหมือนเธอบนขนหยาบ
   「Well? What do you want to ask me? To be honest, I don’t understand my situation too, so I’m not confident that I could explain things clearly though
"ดี? 
」   「… Where did you come from?」   This was the second time she asked me that
」「 ... คุณมาจากที่ไหน? 」นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอถามฉัน
   I’m from a country named Japan, from Chiba prefecture in Japan… Even if I explain it that way, I wouldn’t be able to continue
ฉันมาจากประเทศที่ชื่อว่า Japan จากจังหวัดชิบะในประเทศญี่ปุ่น ... แม้ว่าฉันจะอธิบายอย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถที่จะดำเนินการต่อไปได้
   Ai Fa’s eyes had a gleam like a cat in the darkness
สายตาของ Ai Fa มีประกายเหมือนแมวอยู่ในความมืด
 I looked at her and said:   「Ai Fa, not only did you saved me, you even brought me to your house as a guest
ฉันมองไปที่เธอและพูดว่า: 「 Ai Fa ไม่เพียง แต่คุณช่วยฉันฉันก็พาฉันไปที่บ้านของคุณในฐานะแขก
 Thank you for bringing me home, I’m very thankful for your compassionate actions
ขอบคุณที่พาฉันกลับบ้านฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับการกระทำที่เห็นอกเห็นใจของคุณ
 What I’m about to say do not contain a shred of falsehood
สิ่งที่ฉันจะพูดไม่ได้มีเศษของความเท็จ
」   Ai Fa tilted her head, as if she was asking 「And so?」   「So, I will tell you the entire truth
」เอเอฟเอียงศีรษะราวกับว่าเธอกำลังถามว่า「ดังนั้น」「ฉันจะบอกความจริงทั้งหมด
 I will let you decide whether you believe me or not
ฉันจะช่วยให้คุณตัดสินใจว่าคุณจะเชื่อฉันหรือไม่
」   I was confused myself, but I still told her everything
」ฉันสับสนตัวเอง แต่ฉันก็ยังบอกกับเธอทุกอย่าง
   I lived for seventeen years in a country that was relatively peaceful
ฉันอาศัยอยู่เป็นเวลาเจ็ดสิบปีในประเทศที่เงียบสงบ
   One day, a catastrophe happened, and I had to jump into a sea of fire
อยู่มาวันหนึ่งเกิดภัยพิบัติขึ้นและฉันต้องกระโดดลงไปในทะเลแห่งไฟ
 I thought I was dead, but I unexpectedly woke up unscathed in that forest just now
ฉันคิดว่าฉันตายแล้ว แต่ฉันตื่นขึ้นมาทันทีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บในป่าแห่งนี้
   It might look similar to my world, but everything was fundamentally different
มันอาจจะดูคล้ายกับโลกของฉัน แต่ทุกอย่างต่างกันโดยพื้นฐาน
   「… considering the possibility, maybe I am still in my own world, but ended up in an completely unknown place
「 ... พิจารณาถึงความเป็นไปได้บางทีฉันอาจอยู่ในโลกของฉันเอง แต่ก็ไปอยู่ในที่ที่ไม่รู้จัก
 I should be dead, so being still alive should be the biggest question
ฉันควรจะตายเพื่อให้มีชีวิตยังคงเป็นคำถามที่ใหญ่ที่สุด
 No, even if I ignore that, there are too many contradictions
ไม่แม้ว่าฉันไม่สนใจว่ามีความขัดแย้งมากเกินไป
」   I tried telling her the questions clouding my head
」ฉันพยายามบอกเธอว่าคำถามทำให้หัวของฉันมึนงง
 「For example, the language I’m using now
「ตัวอย่างเช่นภาษาที่ฉันใช้ตอนนี้
 Ai Fa, have you heard of a country named Japan before?」   「… Never heard of it
คุณฟ้าเคยได้ยินชื่อประเทศญี่ปุ่นหรือไม่? 」「 ... ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้
」   「Hmm, just this point confused me
」「อืมฉันเพิ่งสับสน
 If you never heard of Japan, then it’s impossible for you to be fluent in Japanese
ถ้าคุณไม่เคยได้ยินเรื่องภาษาญี่ปุ่นมาก่อนคุณก็ไม่สามารถพูดภาษาญี่ปุ่นได้
 So how are we communicating so smoothly?」   「……」   「Aside from the people in Forest's Edge, there are the Rock city and Western Kingdom, right? How large are these nations?」   「… I have never visited Rock City or other cities, so I don’t know
ดังนั้นเราสื่อสารได้อย่างราบรื่นได้อย่างไร? 」「 ...... 」「นอกเหนือจากคนใน Forest's Edge แล้วยังมีเมือง Rock และ Western Kingdom ใช่มั้ย? 
 I have only visited the Post Station town outside the Rock City in order to sell the Kiba beast’s horns and tusk, I learn everything I know through hearsay
ฉันได้เข้าเยี่ยมชมสถานีโพสต์สเตชั่นเพียงแห่งเดียวนอกเมืองร็อคเพื่อที่จะขายแตรและงูสัตว์ Kiba ของฉันฉันเรียนรู้ทุกอย่างที่ฉันรู้ผ่านคำบอกเล่า
」   At this point, Ai Fa groaned a little and said quietly:   「I remember… there are several thousand people living in the castle town inside the stone walls, that’s the territory of the Western Kingdom Selva
」เมื่อถึงจุดนี้เอไอร้องไห้เล็กน้อยและพูดอย่างเงียบ ๆ : 「ฉันจำได้ว่า ... มีหลายพันคนที่อาศัยอยู่ในปราสาทอยู่ภายในกำแพงหินนั่นคืออาณาเขตของ Western Kingdom Selva
 I heard that Selva’s citizens living in their towns are as numerous as the stars…」   「I see
ได้ยินว่าพลเมืองของเซลวาที่อาศัยอยู่ในเมืองของพวกเขามีจำนวนมากพอ ๆ กับดวงดาว ... 」「ฉันเห็น
 The scale is quite large… Do you know which gods the people in Rock City worship?」   Ai Fa looked surprised when she heard my question
มีขนาดค่อนข้างใหญ่ ... คุณรู้หรือไม่ว่าพระเจ้าผู้ใดในเมือง Rock City เคารพบูชา? Ai Fa ดูตกใจเมื่อได้ยินคำถามของฉัน
   「Do you even need to ask? The citizens of Selva worships the God of the West Selva of course
「คุณจำเป็นต้องถามหรือไม่? 
 There are four major kingdoms in Amusehorn continent
มีอาณาจักรใหญ่สี่แห่งในทวีป Amusehorn
 Similar to the four kingdoms, there are four major gods
คล้ายกับสี่ก๊กมีพระเจ้าที่สำคัญ 4 องค์
 Without the protection of the four major gods, the people of Amusehorn won’t be able to survive
หากปราศจากการป้องกันของพระเจ้าสี่องค์ใหญ่ผู้คน Amusehorn จะไม่สามารถอยู่รอดได้
 If the people lose their faith in the gods, they would be reduced to mere beasts… Asuta, are you telling me you don’t know such common sense?」   「Unfortunately, I really didn’t know
ถ้าคนที่สูญเสียศรัทธาในเทพเจ้าพวกเขาก็จะลดน้อยลงไปเป็นสัตว์ตัวเดียว ... อัสตูคุณบอกฉันไหมว่าคุณไม่เข้าใจเรื่องสามัญสำนึกเช่นนั้น」「 แต่ฉันไม่รู้จริงๆ
 I have never heard of this continent, these Kingdoms or these gods
ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ทวีปก๊กหรือเหล่าทวยเทพ
」   I smiled wryly and scratched my head that was wrapped in a towel
」ฉันยิ้มอย่างหยาบคายและขีดข่วนหัวของฉันที่ถูกห่อด้วยผ้าเช็ดตัว
   「Be it a tribe of 500 hunters or horned boars, if I never heard of such trivial matters, it would probably be due to my ignorance, and had never dabbled into such fields… But that explanation wouldn’t work now
「เป็นเผ่าของนักล่า 500 คนหรือหมูป่าที่มีเขาถ้าฉันไม่เคยได้ยินเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้อาจเป็นเพราะความไม่รู้ของฉันและไม่เคยทะนุถนอมในสาขาดังกล่าว ... แต่คำอธิบายดังกล่าวจะไม่สามารถใช้งานได้
 It’s regrettable, but I have made my conclusion
น่าเสียดาย แต่ฉันได้ข้อสรุปของฉันแล้ว
」   I didn’t place much hope in that small possibility in the first place, so it wasn’t a huge let down
」ฉันไม่ได้วางความหวังไว้มากในความเป็นไปได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ในตอนแรกดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่
   However, this means I couldn’t see my dad or childhood friend again, and the reality of that hit me again
อย่างไรก็ตามนี่หมายความว่าฉันไม่ได้เห็นพ่อหรือเพื่อนในวัยเด็กของฉันอีกครั้งและความเป็นจริงที่ฉันเคยทำมา
   I looked into Ai Fa’s blue beautiful eyes and said:   「I will tell you the conclusion I made… Maybe it’s the whim of the gods or some other reason, but I got thrown into this world from mine
ฉันมองเข้าไปในดวงตาสีฟ้าสวยของ Ai Fa แล้วกล่าวว่า「ฉันจะบอกคุณถึงข้อสรุปที่ฉันได้ทำไว้ ... บางทีมันอาจเป็นคำสั่งของพระเจ้าหรือเหตุผลอื่น ๆ แต่ฉันก็ถูกโยนเข้าสู่โลกใบนี้จากฉัน
 Maybe the gods pulled some tricks, allowing me to communicate with you so smoothly
บางทีพระเจ้าอาจจะดึงเทคนิคบางอย่างออกมาเพื่อให้ฉันสื่อสารกับคุณได้อย่างราบรื่น
」   「……」   「I don’t know if this is far into the past or the distant future, or a parallel world that represent one of the possibility of my world, or this is an entirely different world… simply put, this isn’t the world I grew up in
」「 ...... 」「ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นอดีตหรืออนาคตไกลหรือโลกคู่ขนานที่เป็นตัวแทนของความเป็นไปได้ของโลกของฉันหรือนี่คือโลกที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ... 
」   「……」   「I’m a human who came from another world
」「 ...... 」「ฉันเป็นมนุษย์ที่มาจากโลกอื่น
」   After saying this unfamiliar term, I shrugged depressedly
」หลังจากพูดประโยคที่ไม่คุ้นเคยนี้ฉันยิ้มอย่างหดหู่
   「Or I hit my head, and is retarded enough to treat my delusion as reality
「หรือฉันโดนศีรษะของฉันและอ่อนเพลียมากพอที่จะรักษาความลวงของฉันให้เป็นจริงได้
 I think these are the only two answers
ฉันคิดว่านี่เป็นเพียงสองคำตอบเท่านั้น
」   「… You admit that you are crazy?」   「I don’t think so
」「 ... คุณยอมรับว่าคุณบ้า? 」「ฉันไม่คิดอย่างนั้น
 To me, the seventeen years of my life is my everything
ฉันอายุสิบเจ็ดปีของชีวิตของฉันคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน
 If they are delusions, then my existence would be a lie
ถ้าพวกเขาเป็นภาพลวงตาชีวิตของฉันจะเป็นเรื่องโกหก
」   I gulp down the sigh I was about to exhale, and said with conviction
」ฉันกลืนน้ำลายที่ฉันกำลังจะหายใจออกและพูดด้วยความมั่นใจ
   I had no other choice but to accept this
ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับเรื่องนี้
   「Just to be sure, let me ask you one thing
「เพียงเพื่อให้แน่ใจว่าฉันขอให้คุณสิ่งหนึ่ง
 Aside from me, no one else encountered the same thing, right? Did the people who died in my world all transported here…?」   「Such a retarded thing is impossible
นอกเหนือจากฉันไม่มีใครพบสิ่งเดียวกันใช่มั้ย? 
」   「That’s true
」「ที่จริง
 If there is such a system, this world would be flooded by people
ถ้ามีระบบดังกล่าวโลกนี้จะถูกน้ำท่วมโดยผู้คน
」   I mimicked Ai Fa and propped up one knee, placing my arm on my knee and supported my cheek
」ฉันเลียนแบบ Ai Fa และพาดหนึ่งเข่าวางแขนของฉันบนเข่าของฉันและสนับสนุนแก้มของฉัน
   「That’s all I can tell you
「ทั้งหมดที่ฉันสามารถบอกได้
 I will let you judge for yourself
ฉันจะให้คุณตัดสินด้วยตัวคุณเอง
」   「… I understand
"   "… ฉันเข้าใจ
」   After Ai Fa glared at me one last time, she stood up slowly
」หลังจากที่เอยฟ้ามองฉันครั้งสุดท้ายเธอลุกขึ้นยืนช้าๆ
   「… Well then, it’s almost time
「 ... แล้วก็ถึงเวลาแล้ว
」   「Hmm?」   「The meat is almost done
」「 Hmm? 」「เนื้อเกือบเสร็จแล้ว
」   Ai Fa then picked up the rock on top of the lid and took the lid off
」อ้ายฟ้าแล้วหยิบก้อนหินขึ้นที่ฝาปิดและถอดฝาออก
   A white mist spew out from the pot
มีหมอกขาวคายออกมาจากหม้อ
   「Uwah, it smells delicious
「 Uwah มีกลิ่นอร่อย
」   I stood up hurriedly and looked into the pot over Ai Fa’s shoulder
」ฉันลุกขึ้นรีบและมองเข้าไปในหม้อเหนือไหล่ของไห Fa
   The soup and meat pieces were moving inside the pot
ซุปและชิ้นเนื้อเคลื่อนไหวอยู่ภายในหม้อ
   A large amount of steam kept coming out from the pot, and plenty of foam appeared
เก็บไอน้ำจำนวนมากออกมาจากหม้อและมีโฟมปรากฏตัวขึ้น
 There was so much bubbles, as though a bar of soap had been tossed in there
มีฟองสบู่มากมายราวกับสบู่ที่ถูกโยนลงไป
   「… I know dinner is important, but don’t you have other questions?」   When she heard me, Ai Fa glared at me from up close
「 ... ฉันรู้ว่ามื้อค่ำเป็นเรื่องสำคัญ แต่คุณไม่มีคำถามอื่นหรือ? 」เมื่อเธอได้ยินฉัน Ai Fa เหลือบมองฉันจากที่ใกล้
   「You’re either from another world, or a lunatic who completely believes in your delusion… I know this two things
「คุณทั้งจากโลกอื่นหรือคนบ้าที่เชื่อในความเข้าใจผิดของคุณทั้งหมด ... ฉันรู้ว่าสองสิ่งนี้
」   「Even though you say that, but are you willing to believe something so incredible?」   「… At the very least, I know that you have no intention of deceiving me
」「แม้ว่าคุณจะพูดแบบนั้น แต่คุณยินดีที่จะเชื่ออะไรบางอย่างที่น่าทึ่งเหลือเกิน」「 ... อย่างน้อยที่สุดฉันรู้ว่าคุณไม่มีเจตนาหลอกลวงฉัน
」   Ai Fa averted her face and picked up the vegetable by her feet
」 Ai Fa หันหน้าไปหาเธอและเอาผักขึ้นที่เท้าของเธอ
 It was that onion like object
มันเป็นหัวหอมที่ชอบวัตถุ
   When she cut open that vegetable, the bright green insides could be seen
เมื่อเธอตัดผักที่จะเห็น insides สีเขียวสดใส
 The entire thing felt just like an onion
สิ่งทั้งหมดรู้สึกเหมือนต้นหอม
   Ai Fa only peel off the dried outer skin, cut it in half and then tossed it into the pot
ไอเอฟฟอกผิวแห้งด้านนอกทิ้งไว้ครึ่งแล้วโยนลงในหม้อ
   「You don’t look like a liar, so you’re probably a lunatic
「คุณดูไม่เหมือนคนพูดโกหกดังนั้นคุณอาจเป็นคนบ้า
」   Thomp, thomp
」 Thomp, thomp
   She tossed 5 to 6 fake onions into the pot
เธอโยนต้นหอมลงในหม้อ 5 ถึง 6 ใบ
   This scene was just like a 「hot pot from hell」
ฉากนี้เป็นเหมือนหม้อร้อนจากนรก」
 I stared inside the pot and muttered 「Thank you」
ฉันจ้องเข้าไปในหม้อและพูดพึมพำ「ขอบคุณ」
   「What do you mean, you’re happy to be called a lunatic?」   「That’s right
「คุณหมายถึงอะไรคุณมีความสุขที่ถูกเรียกว่าคนบ้า? 」「ถูกต้อง
 Instead of being called a liar, I prefer being called a lunatic
แทนที่จะถูกเรียกว่าโกหกฉันชอบถูกเรียกว่าคนบ้า
 And this means you believed me
และนั่นหมายความว่าคุณเชื่อฉัน
」   「… I don’t understand you at all
」「 ... ฉันไม่เข้าใจคุณเลย
」   Ai Fa’s voice had a hint of anger
เสียงของ Ai Fa มีความโกรธ
 She picked up the cream coloured fake potato this time
เธอหยิบมันฝรั่งปลอมสีครีมขึ้นคราวนี้
 She then peeled it, and just toss it into the water after making a cut on its surface
จากนั้นเธอก็ปอกเปลือกทิ้งและโยนลงไปในน้ำหลังจากทำการตัดผิว
   The pot was deep, but the foam almost reach the brim of the pot
หม้ออยู่ลึก แต่โฟมเกือบถึงขอบของหม้อ
   Ai Fa picked up a thick wooden rod and stirred the pot, and then glared at me with ferocious eyes
Ai Fa หยิบไม้ที่มีไม้หนาขึ้นและกวนหม้อแล้วจ้องมองฉันด้วยดวงตาที่ดุร้าย
   「… So, what do you plan to do from now on?」   「Hmm? Do? What do you mean?」   「I mean what are your plans for the future? Do you want to search for a way to go back to your old world?」   「Well, should I really do that? If I return to my world, I might go back to that burning place
「 ... แล้วคุณวางแผนจะทำอะไรต่อจากนี้? 」「อืม? 
 Turning into a ball of fire the moment I get back is as good as suicide
การเปลี่ยนเป็นลูกไฟเมื่อฉันกลับมาดีกว่าการฆ่าตัวตาย
」   But if I could return the Santoku knife to my dad, it might be worth sacrificing my life
」 แต่ถ้าฉันสามารถส่งใบมีด Santoku ไปให้กับพ่อของฉันได้ฉันก็อาจจะเสียสละชีวิตของฉัน
 However, if I turn into a ball of fire, the Santoku knife would probably suffer the same fate
อย่างไรก็ตามถ้าฉันกลายเป็นลูกไฟไฟมีด Santoku อาจจะประสบชะตากรรมเดียวกัน
   「I still can’t figure things out
「ฉันยังไม่สามารถคิดสิ่งต่างๆได้
 Or rather, no matter how much I worry about it, I wouldn’t be transported back to my world out of the blue
หรือมากกว่าไม่ว่าฉันจะกังวลมากแค่ไหนฉันก็จะไม่ถูกส่งกลับไปยังโลกของฉันจากฟ้า
 After all, I don’t know how I triggered such an interesting phenomena, or the logic behind it in the first place
เพราะฉันไม่ทราบว่าฉันทำให้เกิดปรากฏการณ์ที่น่าสนใจเช่นนี้หรือเหตุผลเบื้องหลังในตอนแรก
 So I won’t be fazed no matter what happens in the future
ดังนั้นฉันจะไม่เก้อไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต
」   「… I see
"   "… ฉันเห็น
」   「If you regret bringing a troublesome guy home, you can just tell me
」「ถ้าคุณเสียใจที่ได้นำบ้านที่ลำบากใจคุณก็สามารถบอกได้
 I will leave right away
ฉันจะจากไปทันที
 Fortunately, the weather is great, so it won’t be too harsh to camp outside
โชคดีที่อากาศดีมากดังนั้นจึงไม่ต้องรุนแรงเกินไปที่จะออกไปนอกค่าย
」   「If you spent the night outside the house, you won’t just be stomped to death by the Kiba beasts, your corpse will also become food for the wild beasts
」「ถ้าคุณใช้เวลากลางคืนนอกบ้านคุณจะไม่เพียงแค่ถูก stomped ตายโดยสัตว์ Kiba ซากศพของคุณจะกลายเป็นอาหารสำหรับสัตว์ป่า
 By morning, only your bones would be left
ตอนเช้ามีเพียงกระดูกของคุณเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้
」   Ai Fa said, as if she was trying to stop me from continuing
」 Ai Fa กล่าวว่าราวกับว่าเธอกำลังพยายามจะหยุดฉันจากการศึกษาต่อ
   「Also, Diga Tsun already saw you together with me
「งั้น Diga Tsun ก็ได้เห็นคุณอยู่ด้วยกันแล้ว
 If a person who don’t even know about the four major gods commit any serious taboos, I would need to take on the responsibility
ถ้าคนที่ไม่ได้รู้เกี่ยวกับสี่พระเจ้าที่สำคัญทำข้อห้ามร้ายแรงใด ๆ ที่ฉันจะต้องใช้เวลาในความรับผิดชอบ
」   「Eh? But then…」   「Just stay within my sights for now, and don’t move around on your own
」「เอ๊ะ? 
」   Ai Fa said in an unhappy tone
」 Ai Fa กล่าวด้วยเสียงไม่พึงพอใจ
 She stirred the metal pot, and looked just like the witch in fairy tales
เธอกวนหม้อโลหะและมองเหมือนแม่มดในเทพนิยาย
   「At the very least, you need to remember the logic of this world and the rules of Forest's Edge
「อย่างน้อยที่สุดคุณต้องจำตรรกะของโลกนี้และกฎของ Forest's Edge
 After remembering that, you can die out there if you wish
หลังจากจำได้ว่าคุณสามารถตายออกมีถ้าคุณต้องการ
」   「I understand… Ai Fa, I’m very grateful
」「ฉันเข้าใจ ... Ai Fa ฉันรู้สึกขอบคุณมาก
」   「Hey! Why are you thanking me at this moment for! Are you happy about me telling you to die out there?」   「I’m happy
」「เดี๋ยวก่อน! 
 At least you aren’t chasing me out right now
อย่างน้อยคุณก็ไม่ได้ไล่ฉันออกตอนนี้
」   I tried my best to make my tone sound less serious
」ฉันพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อทำให้เสียงโทนของฉันดูแย่ลง
   I then took a step away from Ai Fa
ฉันจึงก้าวออกไปจาก Ai Fa
   If I continue to look at her from so close, I was afraid that I wouldn’t be able to hold back and hug her
ถ้าฉันยังคงมองเธอจากที่ไกล ๆ ฉันก็กลัวว่าฉันจะไม่สามารถกอดเธอไว้ได้
   That was how uneasy I felt about my future
นั่นเป็นความรู้สึกไม่สบายใจที่ฉันรู้สึกเกี่ยวกับอนาคตของฉัน
   After losing everything, that was how much despair I was in
หลังจากสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างนั่นเป็นความสิ้นหวังที่ฉันเข้ามา
   But Ai Fa wanted me to stay here, and even said that I couldn’t be a liar
แต่ไอเอฟต้องการให้ฉันอยู่ที่นี่และบอกว่าฉันไม่สามารถพูดเท็จได้
   Despite the trials and tribulations fate had thrown at me, I was truly thankful that the first person I met in this world was such a caring girl who was also a little weird
แม้จะมีการทดลองและความทุกข์ลำบากที่ทำให้ฉันตกใจฉันก็รู้สึกขอบคุณอย่างแท้จริงที่คนแรกที่ฉันเจอในโลกนี้คือเด็กผู้หญิงที่ห่วงใย
   「… It’s done
"… มันจบแล้ว
」   Ai Fa said in an unhappy tone and turned her back to me
」เออิฟาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจและหันหลังให้ฉัน
   She disappeared behind the door in the middle
เธอหายตัวไปหลังประตูตรงกลาง
 When she returned, she had two sets of bowls and spoons, and an oval ladle —— the utensils for 「soup」
เมื่อเธอกลับมาเธอมีชามและช้อนสองชุดและกระบอกรูปไข่ - ภาชนะสำหรับซุป」
 And of course, all the utensils were made from wood
และแน่นอนเครื่องใช้ทั้งหมดถูกทำมาจากไม้
   The entire pot of soup were white from the heat and foam
หม้อทั้งหมดของซุปสีขาวจากความร้อนและโฟม
 Ai Fa used the ladle to scoop up soup and poured it into the containers, and passed it to me in silence
ไอเอฟใช้กระบวยตักซุปและเทลงในภาชนะและส่งให้ฉันในความเงียบ
   「Thank you
"ขอขอบคุณ
」   I was filled with gratitude, but my stomach was empty
」ฉันเต็มไปด้วยความกตัญญู แต่กระเพาะอาหารของฉันว่างเปล่า
   I received the container gratefully and sat onto the fur rug
ฉันได้รับภาชนะอย่างกตัญญูและนั่งลงบนพรมขนสัตว์
   As I waited for Ai Fa to prepare her own portion, I inspected the content of the container intriguingly
ขณะที่ฉันรอไอเอฟเพื่อเตรียมส่วนของตัวเองฉันได้ตรวจสอบเนื้อหาคอนเทนเนอร์ในเชิงลึก
   It was a bowl of thick white soup
มันเป็นชามซุปสีขาวหนา
   It looked like butter clam chowder soup, but it had the fragrance of a boar stew
มันดูเหมือนซุปเนยซุปหอยนางรม แต่มันมีกลิ่นหอมของสตูว์หมูป่า
   I could catch a glimpse of the coffee coloured meat and green vegetable through the snow white surface
ฉันสามารถจับเหลือบของเนื้อสีกาแฟและผักสีเขียวผ่านพื้นผิวสีขาวหิมะ
   The fake onion broke down into an adequate size, while the
หัวหอมปลอมแตกออกเป็นขนาดที่พอเหมาะ