Chapter 19 Chapter 19: Fish Head Bean Curd Soup! Translator: AstralGhost  Editor: Kurisu This message was like a stone tossed into a calm lake, causing thousands of ripples to appear on its surface!   "Woah! Is this for real?"   "As expected of rich people! They are so extravagant in everything they do! Even having a lunch is so exaggerated!"   "I wonder what’s the relationship between the restaurant's owner and Wang Jian… maybe he’s an illegitimate child?" A quick-witted netizen said
บทที่ 19 บทที่ 19: แกงจืดหัวโตเนื้อปลา! 
   "Hmm… he might really be Wang Jian’s bastard son… look at how they are chatting and laughing so comfortably together!" Another netizen said
"อืม ... เขาอาจจะเป็นลูกชายที่ไร้บ้านของวัง Jian ... มองไปที่ว่าพวกเขากำลังคุยกันและหัวเราะเพื่อความสะดวกสบายด้วยกัน!" 
   A legendary theory was thus created
ทฤษฎีตำนานจึงถูกสร้างขึ้น
 Like wildfire, it spread all over the internet forums with frightening momentum
เหมือนไฟป่ากระจายทั่วฟอรั่มอินเทอร์เน็ตด้วยโมเมนตัมที่น่ากลัว
 In just a few minutes, it’d been shared over 100,000 times!   "The f*ck? Don’t tell me that this guy’s really my elder brother?!"   In the end, even Wang Jian’s son had an ugly expression on his face as he heard of that rumor
ในเวลาเพียงไม่กี่นาทีก็มีการแชร์กันมากกว่า 100,000 ครั้ง! 
   He knew his father’s personality very well
เขารู้บุคลิกของพ่อดีมาก
 When had he ever been this nice to an outsider?   Bei Feng, who was still whole-heartedly cooking in the kitchen, had no idea that he’d just turned into Wang Jian’s bastard child
เมื่อไหร่ที่เขาเคยดีกับคนนอก? 
   Both dining rooms were occupied, so Bei Feng had decided to set a table for Wang Jian beneath the shadow of the banyan tree
ทั้งสองห้องรับประทานอาหารถูกครอบครองดังนั้นเบยงฮได้ตัดสินใจที่จะตั้งตารางสำหรับ Wang Jian ภายใต้ร่มเงาของต้นไทร
   By the time he was done with preparing the table, the fish head bean curd soup was already bubbling in the pot
เมื่อถึงเวลาที่เขาทำอาหารด้วยการเตรียมโต๊ะอาหารซุปหัวปลาน้ำพริกลงไปในหม้อ
 He added some fresh milk to the white broth, causing it to emanate a sweet smell
เขาเสริมนมสดไว้ในน้ำซุปสีขาวทำให้เกิดกลิ่นหอม
   After that, he made a huge a bowl of braised chicken with brown sauce before bringing both dishes out
หลังจากนั้นเขาทำชามขนาดใหญ่ของไก่ตุ๋นกับซอสสีน้ำตาลก่อนที่จะนำทั้งสองจานออก
   "Xiao Feng, this is for you
"Xiao Feng นี่สำหรับคุณ
 I had a free meal the last time, so I’m embarrassed to come empty-handed now," Wang Jian took a bag from Liu Ziyun with a smile
ฉันกินอาหารฟรีเป็นครั้งสุดท้ายดังนั้นฉันจึงอายที่จะมาหามือเปล่า "วังหยวนหยิบกระเป๋าจากหลิวซิยันยิ้มด้วยรอยยิ้ม
   "Boss Wang, you’re too polite! You’ve already helped me so much, it’s only reasonable that I treat you to a meal! How can I accept this gift?"   Bei Feng was not a particularly humble person, but he was not arrogant or disrespectful either
"เจ้านายวังคุณสุภาพมาก ๆ ! คุณช่วยผมมากเพียงเท่านี้ก็พอสมควรที่ฉันจะเลี้ยงคุณด้วย! ฉันจะรับของขวัญนี้ได้อย่างไร?" 
 He felt that Wang Jian had already helped him a lot
เขารู้สึกว่าวังเจียนช่วยเขามากทีเดียว
 Thus, he did not accept the gift, but continued to put plates on the table
ดังนั้นเขาไม่ได้รับของขวัญ แต่ยังคงวางแผ่นบนโต๊ะ
   "Haha, it’s nothing expensive, just accept it
"ฮ่า ๆ มันไม่มีอะไรแพงแค่ยอมรับมัน
 It’s something you need the most right now," Wang Jian laughed
เป็นสิ่งที่คุณต้องการมากที่สุดในตอนนี้ "Wang Jian หัวเราะ
 Usually, he was the one rejecting gifts from others
โดยปกติเขาเป็นคนที่ปฏิเสธของขวัญจากคนอื่น
 This was the first time he was trying to give someone a gift, and yet he ended up being rejected!   Since Wang Jian put it this way and kept on insisting, Bei Feng could only accept his gift
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพยายามมอบของขวัญให้กับคนอื่นและเขาก็ถูกปฏิเสธ! 
 At most he’d just return it afterward
อย่างมากที่สุดเขาก็จะกลับมาหลังจากนั้น
   Tearing it open, the only thing he saw inside was a piece of paper
การฉีกขาดออกไปสิ่งเดียวที่เขาเห็นข้างในเป็นกระดาษ
 This immediately made him curious
นี้ทำให้เขาอยากรู้อยากเห็นทันที
 Pulling it out, he realized that this piece of paper was actually a business license!   "Many thanks, Boss Wang, this is indeed something I need!"   People were wary of getting famous, just like pigs were wary of getting fat! [1]   It was easy to see King Yama, but it was difficult to get past his minions
ดึงออกเขาตระหนักว่ากระดาษแผ่นนี้เป็นจริงใบอนุญาตประกอบธุรกิจ! 
   His business had actually not been authorized
ธุรกิจของเขาไม่ได้รับอนุญาตจริงๆ
 The regulations regarding the sale of food products were especially strict
ข้อบังคับเกี่ยวกับการขายผลิตภัณฑ์อาหารเป็นเรื่องที่เข้มงวดมาก
 Thus, if the authorities were to conduct an investigation, he would definitely be forced to shut down his little restaurant
ดังนั้นถ้าเจ้าหน้าที่กำลังจะดำเนินการสอบสวนเขาก็จะถูกบังคับให้ปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ของเขา
   "Since you’ve accepted my gift, you have to put some extra effort into cooking!" Wang Jian laughed, licking his lips in anticipation
"ตั้งแต่คุณยอมรับของขวัญของฉันคุณต้องใช้ความพยายามพิเศษในการทำอาหาร!" 
   "Haha! Don’t worry, Boss Wang, you won’t be disappointed!" Bei Feng answered confidently
"เฮ้ยไม่ต้องกังวลเจ้านายวังคุณจะไม่ผิดหวัง!" 
   "Please try this fish head bean curd soup!"   Bei Feng removed the lid in a theatrical fashion, causing a huge plume of white vapor to erupt out of the pot, bringing with it a light and sweet fragrance!   This fish head soup was actually a specialty of Bei Feng’s
"ลองลองแกงหมูแกงจืดหัวปลา" 
 He had cooked it countless times since he was a child, and was naturally very proficient with it
เขาทำอาหารนับไม่ถ้วนนับตั้งแต่เขายังเป็นเด็กและมีความชำนาญในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก
   Due to its lack of flesh, fish heads generally costed much less than a whole fish
เนืองจากขาดเนื้อหัวปลาโดยทั่วไป costed มากน้อยกว่าปลาทั้ง
 As Bei Feng’s family was rather poor, they could only settle for fish heads every time
เนื่องจากครอบครัวของเบยงฮองค่อนข้างน่าสงสารพวกเขาสามารถหาปลาได้ทุกครั้ง
 The fish head with bean curd soup was pretty much the cheapest dish they could make
หัวปลาที่มีซุปเต้าหู้เป็นอาหารที่ถูกที่สุดที่พวกเขาสามารถทำได้
 However, it was also very delicious despite costing so little
อย่างไรก็ตามก็ยังอร่อยมากแม้จะเสียค่าใช้จ่ายเล็กน้อย
 Bei Feng’s old grandfather was especially good at cooking this dish, and it would not be an exaggeration to say that his ability to make this soup had reached a godly level!   Similarly, Bei Feng had also attained great proficiency in preparing this dish
ปู่ย่าตายายของเบยงฮวาทำอาหารจานนี้ได้ดีมากและมันจะไม่เป็นการพูดเกินความจริงที่จะกล่าวได้ว่าความสามารถของเขาในการทำซุปนี้ได้มาถึงระดับที่ดี 
 Without adding any spices, the broth remained light, with no traces of the usual fishy taste at all
โดยไม่ต้องเพิ่มเครื่องเทศใด ๆ น้ำซุปยังคงเบาโดยไม่มีร่องรอยของรสชาติคาวปกติเลย
   "Mm! Excellent soup!" Wang Jian’s eyes lit up with delight as he smelt the rich aroma wafting from the soup
"Mm ซุปสุดยอด!" 
   Normally, for any fish dish, the raw, fishy taste was the strongest and most apparent on the head portion
โดยปกติแล้วสำหรับอาหารปลาใด ๆ รสชาติดิบคาวเป็นส่วนใหญ่และชัดเจนที่สุดในส่วนหัว
 Whether a fish dish was cooked well or not, the most direct method to determine that was to try a piece of flesh from the fish head
ไม่ว่าจะเป็นจานปลาที่ปรุงสุกดีหรือไม่วิธีการที่ตรงที่สุดเพื่อตรวจสอบว่าจะลองชิ้นเนื้อจากหัวปลา
   The broth of this fish head bean curd soup however was milky-white in color
ซุปน้ำซุปแกงจืดหัวปลาตัวนี้เป็นสีขาวนวล
 It was obvious that there weren’t any spices or seasonings added to the soup in an attempt to get rid of the raw, fishy taste!   Even so, there was not even the slightest trace of a fishy smell from this fish soup!   "AHH! Delicious!"   A delicate taste of fresh fish mixed with the silky texture of bean curds burst forth with a slew of flavours as Wang Jian lightly sipped a spoonful of soup
เห็นได้ชัดว่าไม่มีเครื่องเทศใด ๆ หรือเครื่องปรุงรสที่เพิ่มเข้ามาในซุปเพื่อพยายามขจัดความสดชื่นของรสเผ็ดร้อน! 
   As the warm soup travelled down his throat, a faint aftertaste of sweetness continued to linger on the top of his tongue, slowly spreading to every corner of his mouth
ขณะที่น้ำซุปอุ่น ๆ แล่นลงไปในลำคอคอของเขายังคงมีรสหวาน ๆ ที่ยังคงความหวานอยู่ในลิ้นของเขาและกระจายไปทั่วทุกมุมปาก
   Letting out a satisfied sigh, Wang Jian dropped all reservations as he ate voraciously
ปล่อยให้ความพึงพอใจถอนหายใจ Wang Jian ลดลงจองทั้งหมดที่เขากินหฤโหด
 Bei Feng and Liu Ziyun also joined in; the three soon forgot everything else as they immersed themselves in the food
Bei Feng และ Liu Ziyun เข้าร่วมด้วย 
   While the trio was in the middle of their feast, Wang Yudie and Wang Yuyan, who had finished eating, walked over to Bei Feng’s table
ขณะที่ทั้งสามคนอยู่ในระหว่างการเลี้ยงของพวกเขาวัง Yudie และ Wang Yuyan ซึ่งกินอาหารเสร็จแล้วก็เดินไปที่โต๊ะของ Bei Feng
   As ladies, they were easily filled and thus were unable to finish everything
เป็นผู้หญิงพวกเขาได้อย่างง่ายดายและเต็มไปด้วยจึงไม่สามารถที่จะจบทุกอย่าง
 Although the food was very good, their appetites were too small
แม้ว่าอาหารนั้นอร่อยมาก แต่ความอยากอาหารของพวกเขาก็เล็กเกินไป
   ‘Eh? An expert!’   Liu Ziyun, who was in the middle of attacking a huge piece of fish, suddenly lifted his head, put down his chopsticks and looked at the three approaching figures
‘ใช่มั้ย? 
   ‘Oh? Who would’ve thought that I’d bump into another martial practitioner here…’   Wu Po Ji had also noticed Liu Ziyun
‘โอ้? 
 Whether intentionally or not, both men were sizing each other up in that moment
ไม่ว่าจะโดยเจตนาหรือไม่ก็ตามทั้งสองคนกำลังปรับขนาดกันและกันขึ้นในขณะนั้น
   "Boss, your food was really good! But how come they’re all meat dishes?" Wang Yuyan came up to Bei Feng and complained
"เจ้านายอาหารของคุณดีมาก แต่ทำไมพวกเขาถึงเป็นอาหารจานเนื้อทั้งหมด?" 
   "Mm… I have plans to introduce other dishes in the future…"   Bei Feng said vaguely
"อืม ... ฉันมีแผนจะนำจานอื่น ๆ ในอนาคต ... " เบยงฮยองกล่าวอย่างไม่ชัดเจน
 Actually, he wished to make other kinds of food as well
จริงๆแล้วเขาก็อยากจะทำอาหารประเภทอื่นด้วย
 However, he was really unable to accomplish it at the moment due to a lack of ingredients!   "Really? You must let us be the first ones to know at that time ok?" Wang Yuyan was delighted, and hurriedly said
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถบรรลุผลได้ในขณะนี้เนื่องจากขาดส่วนผสม! 
 "Alright, thank you for the meal… should I transfer the rest of the money to your WeChat account?"   Wang Yuyan took out a small, mobile phone pale shade of pink in color and waved it before Bei Feng
"เอาล่ะขอบคุณสำหรับมื้ออาหาร ... ฉันควรจะโอนเงินส่วนที่เหลือไปยังบัญชี WeChat ของคุณหรือ?" 
   "En," Bei Feng nodded
"เอน" เบยงฮยอกพยักหน้า
   "Ok, the transaction’s done
"โอเคทำรายการเสร็จแล้ว
 We’ll be going now," Wang Yudie bid him goodbye with a cool voice
ตอนนี้เรากำลังจะไป "วัง Yudie เสนอเขาด้วยเสียงเย็น
   "Mn
"Mn
 You’re welcome to come again next time
คุณยินดีที่จะกลับมาอีกครั้งในครั้งต่อไป
 You should be able to find your way out? Just follow the small road we came in from just now
คุณควรจะสามารถหาทางออก? 
 It’s quite far, so I won’t be sending you off…" Bei Feng said with a serious expression
มันค่อนข้างไกลดังนั้นฉันจะไม่ส่งคุณไป ... "เบยงฮยองพูดด้วยความรู้สึกอย่างจริงจัง
   ‘This f*cker!’   Everyone’s foreheads were covered with black lines
'หน้าผากนี้!' หน้าผากของทุกคนถูกปกคลุมด้วยเส้นสีดำ
 Even Wang Jian and Liu Ziyun had expressions of disbelief on their faces
แม้แต่วัง Jian และ Liu Ziyun ก็ได้แสดงความไม่เชื่อบนใบหน้าของพวกเขา
   ‘Does this guy even have any EQ? You know it’s far and yet you still dragged us all the way here!’ Wang Yudie cursed in her heart
ผู้ชายคนนี้มี EQ หรือไม่? 
   ‘Che, what an idiot,’ Wang Yuyan rolled her eyes and thought to herself
'Che, คนงี่เง่า' วัง Yuyan กลิ้งตาและคิดถึงตัวเอง
   The two sisters each let out a soft snort, turned around and left
น้องสาวสองคนออกมาพร้อมกับยิ้มแย้มข็ง
   "Hey, you seem pretty strong
"เฮ้เธอดูเหมือนจะแข็งแรงมาก
 If an opportunity presents itself, let’s spar a bit and compare notes with each other," Wu Po Ji’s steps paused as he suddenly turned around, blurting out words of a challenge toward Liu Ziyun before following the two sisters out
ถ้ามีโอกาสแสดงตัวเองลองนิด ๆ หน่อย ๆ แล้วเปรียบเทียบกับโน้ต "ขั้นตอนของ Wu Po Ji หยุดชั่วคราวขณะที่เขาหันไปรอบ ๆ โดยยิ้มคำพูดของความท้าทายให้กับ Liu Ziyun ก่อนที่จะติดตามทั้งสองสาวออก
   "Sure!"   Liu Ziyun was similarly full of fighting spirit
"แน่นอน!" 
 If the timing and the location were not so inconvenient, he probably would have stood up and challenged Wu Po Ji on the spot
ถ้าจังหวะเวลาและตำแหน่งไม่สะดวกนักเขาคงจะยืนขึ้นและท้าทาย Wu Po Ji อยู่ตรงจุด
   "Hmm… looks like those two ladies also possess uncommon background… how come I’ve never heard anything about them before? Perhaps they’re from a different town?"   Wang Jian was quite shocked when he heard the conversation between Liu Ziyun and Wu Po Ji
"อืม ... ดูเหมือนว่าผู้หญิงสองคนนี้ยังมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา ... ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับพวกเขามาก่อนบางทีพวกเขามาจากเมืองอื่น?" 
 He knew how strong Liu Ziyun was
เขารู้ดีว่า Liu Ziyun แข็งแกร่งแค่ไหน
 A man that even Liu Ziyun took seriously was definitely not a simple character!   Liu Ziyun might appear skinny and frail, but only those who had witnessed his destructive strength would know how much power was hidden beneath that skinny and seemingly weak frame!   A single punch of his was sufficient to smash through a 30-centimeter-thick tree trunk, and a single kick would cause a massive dent in a 5-centimeter-thick steel plate!   Bei Feng was quite confused by the entire conversation
คนที่แม้แต่หลิวเซยันรับอย่างจริงจังก็ไม่ได้เป็นตัวละครที่เรียบง่าย! 
 However, although he was quite curious, he did not ask Liu Ziyun about it
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น แต่เขาก็ไม่ได้ถาม Liu Ziyun เกี่ยวกับเรื่องนี้
 After all, everybody had their own secrets
หลังจากที่ทุกคนมีความลับของตัวเอง
   The rest of the meal passed without further interruptions
ส่วนที่เหลือของมื้ออาหารที่ผ่านไปโดยไม่มีการขัดจังหวะ
 Wang Jun’s group had also finished eating
กลุ่มของวังจุนก็กินเสร็จแล้ว
 After completing the payment, they too left by themselves
หลังจากเสร็จสิ้นการชำระเงินแล้วพวกเขาก็ถูกทิ้งด้วยตนเอง
   To Wang Jun’s group, simply having eaten at the same place with the richest man in Qingcheng was a matter cool enough to boast about for a long time
กับกลุ่มของวังจุนเมื่อกินที่เดียวกับคนที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองชิงเฉิงก็เป็นเรื่องที่เย็นพอที่จะโอ้อวดเรื่องนี้มาเป็นเวลานาน
   Shortly after having eaten his fill, Wang Jian also left with Liu Ziyun in the helicopter
ไม่นานหลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้ววังจ๋ายก็ทิ้งหลิว Ziyun ไว้ในเฮลิคอปเตอร์
 With Wang Jian’s status, there were naturally many things which required his attention back at Qingshan Corporation
กับสถานะของ Wang Jian มีหลายสิ่งตามธรรมชาติซึ่งจำเป็นต้องให้ความสนใจเขากลับไปที่ Qingshan Corporation
 Thus, he could not stay for long at Bei Feng’s place
ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถอยู่ได้นานในสถานที่ของเบยงฮวา
   Bei Feng was eventually left alone
ในที่สุด Bei Feng ก็ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง
 He started to clean up the dining rooms, all the plates, dishes and utensils
เขาเริ่มทำความสะอาดห้องรับประทานอาหารจานจานและเครื่องใช้ทั้งหมด
 Truly, pain and joy coexisted together!   Joy was naturally from the 3,200 yuan he’d made in just one afternoon
แท้จริงความเจ็บปวดและความสุขอยู่ร่วมกัน! 
 As for pain, it was of course due to the tiresome necessity to clean up three tables worth of dishes, plates and utensils!   [1] TL/N: pigs are wary of getting fat because they’ll be slaughtered when they’re fattened up
สำหรับความเจ็บปวดเป็นเรื่องแน่นอนเนื่องจากความจำเป็นที่น่าเบื่อในการทำความสะอาดสามตารางที่มีมูลค่าจานจานและเครื่องใช้!