Chapter 22 Chapter 22: Passing Through The Outer Halls And Entering The Inner Chambers! Translator: AstralGhost  Editor: Kurisu ‘I wonder if this branch can be kept alive if I use some planting or grafting methods…‘   Bei Feng played with the Vampiric Vine’s branch in his hands as a wonderful idea suddenly appeared in his mind
บทที่ 22 บทที่ 22: การเดินผ่านห้องโถงด้านนอกและเข้าห้องภายใน! 
   If the Vampiric Vine could be planted in his own yard, wouldn’t he end up with an inexhaustible supply of Blood Origin Fruits? Even if the effects were to be weaker due to it being planted in a different world, that would still be acceptable
ถ้าเถา Vampiric สามารถปลูกในสนามของเขาเองเขาจะไม่จบลงด้วยอุปทานไม่สิ้นสุดของเลือดผลไม้ต้นกำเนิด? 
   Obviously, Bei Feng did not know how much time it took for a Blood Origin Fruit to ripen
เห็นได้ชัดว่าเบยงฮยองไม่ทราบว่าต้องใช้เวลานานเท่าไรในการสร้างผลไม้ที่มีเลือดออกมาให้สุก
 Otherwise, he would not be entertaining such whimsical notions
มิฉะนั้นเขาจะไม่ชอบความคิดแบบแปลก ๆ
   Bei Feng dug a small hole beneath the banyan tree, directly stuck the Vampiric Vine branch into the hole and left it to its own devices
เบยงฮได้ขุดรูเล็ก ๆ ใต้บันยันทรียงโดยตรงเข้าไปในรู Vampiric Vine และทิ้งไว้ในอุปกรณ์ของตัวเอง
   Skipping back to his room, Bei Feng jumped onto the bed and lay down with a contented sigh
ข้ามกลับไปที่ห้องของเขาเบยงฮวางลงบนเตียงแล้วนอนลงด้วยการถอนหายใจ
 He switched on the TV, fiddled absentmindedly with his mobile phone and rolled around on the bed
เขาเปิดทีวีพรุนด้วยโทรศัพท์มือถือของเขาและกลิ้งไปมาบนเตียง
 Such a leisurely life was definitely not something those of the working class could compare with!   ***   Midnight
ชีวิตแบบสบาย ๆ เช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกแรงงานชั้นสูงสามารถเปรียบเทียบได้! 
 It was a silent night, and the moon hung high in the cloudless sky, its white light blanketing the earth
มันเป็นคืนที่เงียบและดวงจันทร์ลอยขึ้นไปในท้องฟ้าไม่มีเมฆเป็นแสงสีขาวปกคลุมแผ่นดินโลก
   "Zi zi!"   A little mouse about ten centimeters in length scampered across the yard, sniffing left and right in search of food
"Zi zi!" 
   It peered cautiously at its surroundings as it dashed past the banyan tree
มองไปที่สภาพแวดล้อมรอบ ๆ ขณะที่วิ่งผ่านต้นบันยัน
   "Shua!"   Just as the little mouse passed by the Vampiric Vine’s branch, it saw something flash out of the corner of its eye
"ชูวา!" 
 Agile like lightning, it turned around just in time to see a bunch of leafed branches spreading out toward itself with an inconceivable speed! Like a blood-red snake, the Vampiric Vine coiled itself around the little mouse in an instant!   "ZI ZI!"   The little mouse began a frantic struggle as it screamed in terror! However, the Vampiric Vine kept on constricting it tighter and tighter
เปรียวเช่นฟ้าผ่ามันหันไปรอบ ๆ ในเวลาที่จะเห็นพวงของสาขาใบกระจายออกไปทางตัวเองด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ! 
   In just one minute, the little mouse had completely stopped struggling
ในเวลาเพียงหนึ่งนาทีเมาส์ตัวเล็ก ๆ ก็ได้หยุดยั้งการต่อสู้อย่างสมบูรณ์
   Sensing that its prey had ceased all movements, the Vampiric Vine loosened its grip around the little mouse
Sensing ว่าเหยื่อของมันได้หยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมด Vampiric Vine คลายจับรอบเมาส์เล็ก ๆ
   A red root, faint in hue and as sharp as a needle, extended out of the ground and pierced ruthlessly into the little mouse’s flesh
รากสีแดงจาง ๆ จางลงและแหลมเป็นเข็มยื่นออกมาจากพื้นดินและเจาะอย่างโหดเหี้ยมเข้าไปในเนื้อของหนูน้อย
   Blood essence flowed steadily from the little mouse as the Vampiric Vine sucked on it with its root
สาระสำคัญของเลือดลุกลามอย่างต่อเนื่องจากเมาส์ตัวเล็ก ๆ ในขณะที่ Vampiric Vine ดูดที่รากของมัน
 The little mouse’s body shrunk visibly along with the Vampiric Vine’s absorption
เนื้อตัวของหนูน้อยหดตัวลงอย่างเห็นได้ชัดพร้อมกับการดูดซึมของ Vampiric Vine
   In just a few seconds, the little mouse had turned into a dried-up corpse, consisting of only skin and bones
ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีเมาส์ตัวเล็ก ๆ ก็กลายเป็นศพแห้งซึ่งประกอบด้วยผิวหนังและกระดูกเพียงอย่างเดียว
 All of its blood had been sucked clean!   Its meal finished, the Vampiric Vine finally retracted its roots and resumed swaying along with the night breeze, awaiting its next prey…   ***   The next day, before the sun had even risen, the chirping of the early birds had already formed a noisy orchestra together with the loud morning cicadas, creating a cacophony which resounded through the mountain woods
เลือดของมันถูกดูดสะอาด! 
 Bei Feng had already grown accustomed to waking up this early, and was unfazed by the din
เบยงฮวาคุ้นเคยกับการตื่นขึ้นมาในช่วงต้น ๆ และไม่รู้สึกท้อแท้กับดินเนอร์
 To him, every morning was an opportunity to upgrade his body!   Like a phoenix reborn from the ashes, once reconstructed, his body would be another step closer to perfection!   Bei Feng felt much more relaxed as he climbed the mountain this time
กับเขาทุกเช้าเป็นโอกาสที่จะปรับตัวของเขา! 
 Previously, he would have to stop and rest at least a few times on his way up
ก่อนหน้านี้เขาจะต้องหยุดพักและพักผ่อนอย่างน้อยสองสามครั้งระหว่างทาง
 This time, due to the improvement in his physique, he only felt his breath become somewhat ragged, though it wasn’t to the point that he’d have to stop and take a break
เวลานี้เนื่องจากการปรับปรุงร่างกายของเขาเขาเพียงรู้สึกว่าลมหายใจของเขากลายเป็นค่อนข้างหยาบแม้ว่าจะไม่ถึงจุดที่เขาจะต้องหยุดและพักสมอง
   "At this rate, my body should be back to normal after a few more days of cultivation," Bei Feng stood on the stone platform, looking up at the fluffy white clouds in the sky as he murmured to himself
"ในอัตรานี้ร่างกายของฉันควรจะกลับมาเป็นปกติหลังจากไม่กี่วันที่ผ่านมาของการเพาะปลูก" เบยงยืนอยู่บนพื้นหินมองขึ้นไปที่เมฆสีขาวปุยบนท้องฟ้าขณะที่เขาพึมพำกับตัวเอง
   Nobody wished to spend the latter half of their life on a wheelchair
ไม่มีใครอยากใช้เวลาครึ่งหลังของชีวิตบนรถเข็นคนพิการ
 Naturally, Bei Feng was not an exception
ธรรมชาติ Bei Feng ไม่ใช่ข้อยกเว้น
 When he felt the improvement in his body’s condition, Bei Feng was filled with optimism, as he anticipated the brighter future
เมื่อเขารู้สึกว่าร่างกายของเขาดีขึ้น Bei Feng ก็เต็มไปด้วยความมองโลกในแง่ดีในขณะที่เขาคาดการณ์อนาคตที่สดใสขึ้น
   Perhaps it was because of his excellent mood, or maybe because his body had gotten stronger, but Bei Feng was able to execute the movement sets of the Minor Illumination Breathing Technique much more fluidly this time
บางทีอาจเป็นเพราะอารมณ์ที่ยอดเยี่ยมของเขาหรือบางทีอาจเป็นเพราะร่างกายของเขาแข็งแรงขึ้น แต่เบยงฮวงก็สามารถที่จะดำเนินการชุดการเคลื่อนไหวของเทคนิคการหายใจแบบไมเนอร์รองพื้นขึ้นมากขึ้นในขณะนี้
 It might even be a combination of both those reasons
มันอาจจะเป็นส่วนผสมของทั้งสองเหตุผล
   Although he could not be said to have attained a complete mastery of the movements, he could be considered as having passed through the outer halls and entered the inner chambers
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถพูดได้ว่าเขาบรรลุความสามารถในการเคลื่อนไหวได้อย่างสมบูรณ์ แต่เขาก็อาจถูกมองว่าต้องผ่านห้องโถงด้านนอกและเข้าไปในห้องด้านใน
 In other words, Bei Feng had a passably decent proficiency in the Minor Illumination Breathing Technique now
กล่าวได้ว่า Bei Feng มีความชำนาญดีพอสมควรในเทคนิคการหายใจแบบ Minor Illumination Breathing Technique
 His movements were no longer clumsy and tinged with hesitation
การเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้เงอะงะและรู้สึกเฉื่อยชาอีกต่อไป
 They looked practiced and fluid like water now
พวกเขาดูสมรรถภาพและของเหลวเหมือนน้ำตอนนี้
   ***   Born with a silver spoon in his mouth, Cao Kun was a rich second generation kid and never had to worry about anything in his life
*** เกิดมาพร้อมกับช้อนเงินในปาก Cao Kun เป็นเด็กรุ่นที่สองที่ร่ำรวยและไม่เคยต้องกังวลเรื่องอะไรในชีวิต
 He did not have any bad habits either; and only had one passion in his life
เขาไม่มีนิสัยไม่ดีทั้งนั้น 
 That was, to travel
นั่นคือการเดินทาง
   He had been to countless places in the past few years
เขาเคยไปที่สถานที่มากมายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
 No matter where he went, instead of travelling along the more common tracks, he would look for unconventional paths to trek on
ไม่ว่าเขาจะเดินทางไปไหนแทนการเดินทางไปตามเส้นทางที่พบบ่อยๆเขาก็จะมองหาเส้นทางที่แหวกแนวไปเรื่อย ๆ
 Cao Kun enjoyed exploring the untraversed regions and finding seldom seen sights in remote places
Cao Kun มีความสุขในการสำรวจพื้นที่ที่ไม่มีการโต้แย้งและพบว่าไม่ค่อยเห็นสถานที่ท่องเที่ยวในที่ห่างไกล
   His trip to Mt
การเดินทางไป Mt
 Qing Ling was also not an exception this time
ชิงหลิงก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นในครั้งนี้
 Currently, Cao Kun’s group of four was trekking down Mt
ปัจจุบันกลุ่มของ Cao Kun ทั้งสี่คนกำลังเดินลงภูเขา
 Qing Ling through the woodlands rather than following the pathway designated for the tourists
ชิงหลิงผ่านป่ามากกว่าเดินตามเส้นทางที่กำหนดไว้สำหรับนักท่องเที่ยว
   "Elder brother Kun, could it be that we’re lost? How come we can’t find our path down no matter which way we turn?"   Ding Liang, who was trudging behind the group, groaned
พี่พี่คังอาจเป็นได้ว่าเราสูญเสียไปแล้วทำไมเราไม่สามารถหาเส้นทางของเราไม่ว่าเราจะหันทางไหน? 
 A huge backpack weighed down on him, causing him to hunch over like an old lady
กระเป๋าเป้สะพายหลังขนาดใหญ่ก็ชั่งน้ำหนักลงบนตัวเขาทำให้เขารู้สึกผิดเหมือนนางพญา
   The two girls in the group also wore painful expressions on their faces as they followed behind Cao Kun
ทั้งสองสาวในกลุ่มยังสวมความรู้สึกเจ็บปวดบนใบหน้าของพวกเขาขณะที่พวกเขาเดินตามหลัง Cao Kun
 When they had reached the top of the mountain the day before, they realized that it had become too dark to descend the mountain
เมื่อถึงวันบนสุดของภูเขาพวกเขาตระหนักว่ามันมืดเกินไปที่จะลงมาที่ภูเขา
 Thus, they had spent the night on the mountaintop and were trying to find their way down in the morning
ดังนั้นพวกเขาจึงใช้เวลาช่วงกลางคืนบนยอดเขาและพยายามหาทางลงในตอนเช้า
   "Don’t worry! We’ll definitely be able to find a way down," Cao Kun reassured the group
"ไม่ต้องกังวลเราจะสามารถหาทางลงได้" กุนคุนมั่นใจกลุ่ม
   Although his voice was filled with confidence, he was actually cursing and swearing furiously inside his mind
แม้ว่าเสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ แต่เขาก็แช่งและสาบานในใจของเขา
 ‘F*cking hell! Although this Mt
'F * cking นรก! 
 Qing Ling isn’t that small, it isn’t all that big either! Logically speaking, we should have already made our way to the bottom of the mountain by now
ชิงหลิงไม่ได้ขนาดเล็กที่มันไม่ได้เป็นสิ่งที่ใหญ่ทั้ง! 
 Who would have thought that this stupid mountain’s paths would be filled with so many twists and turns?!’   Ridiculously enough, judging from the countless trodden paths available for Cao Kun to choose from, there apparently had been hordes of people like them, using random, unorthodox paths
ใครจะคิดว่าเส้นทางที่โง่เขลานี้จะเต็มไปด้วยการบิดและการหมุนจำนวนมาก?! "อย่างหยาบคายพอสมควรการตัดสินจากเส้นทางที่เหยียบยอดนับไม่ถ้วนที่มีให้ Cao Kun เพื่อเลือกเห็นได้ชัดว่าเป็นพยุหะของคนที่ชอบพวกเขาโดยใช้แบบสุ่ม 
   Logically, one should be able to get to the bottom of the mountain by following any random mountain path
ตรรกะหนึ่งควรจะสามารถไปที่ด้านล่างของภูเขาโดยทำตามเส้นทางภูเขาแบบสุ่ม
 However, the paths Cao Kun had been following thus far had all been dead ends!   They always either led to a cliff, or were blocked by some boulder
อย่างไรก็ตามเส้นทางที่โจโขคุมาได้ติดตามมาจนหมดสิ้นไปแล้ว! 
   The group had been wandering aimlessly around the mountain for a long time and naturally became flustered
กลุ่มนี้ได้เดินทางไปรอบ ๆ ภูเขาเป็นเวลานานและเริ่มหงุดหงิด
 However, Cao Kun could not lose his cool in front of the group
อย่างไรก็ตาม Cao Kun ไม่สามารถสูญเสียความเย็นของเขาต่อหน้ากลุ่มได้
 Otherwise, if the entire group were to start panicking, it would be even harder to find the correct path down
มิเช่นนั้นถ้าทั้งกลุ่มกำลังเริ่มตื่นตระหนกก็จะยิ่งหาเส้นทางที่ถูกต้องมากขึ้น
   As expected, the moment they heard Cao Kun’s reassuring words, the other three also became calmer as they resumed walking
ตามที่คาดไว้สักครู่พวกเขาได้ยินคำพูดที่คุ้นเคยของ Cao Kun คนอื่น ๆ ทั้งสามก็สงบลงขณะเดินกลับบ้าน
   "Look! There’s someone up ahead!"   One of the girls shrieked in excitement
"มีคนขึ้นไปข้างหน้า!" 
   "Great! Let’s go and ask him for directions," Cao Kun smiled as he inwardly heaved a sigh in relief and quickened his footsteps
Cao Kun ยิ้มขณะที่เขาโล่งอกถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเร่งฝีเท้าของเขาให้เร็วขึ้น
   "Hi, sorry to bother you! We’re lost, and I’m wondering if you could show us the way down the mountain…" Cao Kun went up to the person and asked
"สวัสดีเสียใจที่ได้เสียคุณหายตัวไปและฉันสงสัยว่าคุณสามารถแสดงให้เราเห็นทางลงไปที่ภูเขาได้ไหม ... " Cao Kun ขึ้นไปหาคนนั้นและถาม
   At that moment, Bei Feng was in the middle of assuming a strange posture when a group of people walked up to him
ในขณะนั้นเบยงฮวางอยู่กลางสมมติท่าทางแปลก ๆ เมื่อกลุ่มคนเดินขึ้นไปหาเขา
   "Ahem
"อะแฮ่ม
 Hi, can you help us please? We’re tourists and we had been walking in circles on this mountain for an entire day and a half already… do you know the way down the mountain?"   Cao Kun had no choice but to clear his throat and ask a second time as he stared dumbly at Bei Feng, who seemed to be treating them as empty air
สวัสดีคุณช่วยเราได้ไหม? 
   Bei Feng had actually heard Cao Kun’s words
Bei Feng เคยได้ยินคำพูดของ Cao Kun
 However, it was a critical moment in his cultivation and he could not reply
อย่างไรก็ตามนี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญในการเพาะปลูกของเขาและเขาไม่สามารถตอบได้
 If he were to open his mouth to speak, the breathing pattern of the Minor Illumination Breathing Technique would be disrupted
ถ้าเขาจะเปิดปากของเขาเพื่อพูดรูปแบบการหายใจของเทคนิคการหายใจความส่องสว่างของไมเนอร์จะกระจัดกระจาย
   Had he reached the grand completion stage and attained full mastery of the Minor Illumination Breathing Technique, it would be no problem for him to speak while maintaining the breathing pattern
หากเขามาถึงขั้นตอนการเสร็จสิ้นที่ยิ่งใหญ่และบรรลุการเรียนรู้เต็มรูปแบบของเทคนิคการหายใจแสงสว่างไมเนอร์ก็จะไม่มีปัญหาสำหรับเขาที่จะพูดในขณะที่รักษารูปแบบการหายใจ
 However, at Bei Feng’s current level, if he opened his mouth to speak, the whole morning’s cultivation would have been completely for naught
อย่างไรก็ตามในระดับปัจจุบันของ Bei Feng ถ้าเขาเปิดปากเพื่อพูดการเพาะปลูกในช่วงเช้าจะเป็นเรื่องไร้สาระ
 
 A minute passed…   Three minutes went by…   Cao Kun felt as though a flock of crows was flying above his head, crying out, "Awkward! Awkward!" [1]   "Elder brother Kun, maybe this person has some issues with his brain?" Ding Liang said softly
นาทีผ่านไป ... สามนาทีผ่านไป ... Cao Kun รู้สึกราวกับฝูงกากำลังบินอยู่เหนือศีรษะของเขาร้องไห้ออกมาว่า "อึดอัด! 
   "Hmm… in my opinion, there’s an 80% chance that this idiot is someone who’d escaped from a mental hospital!" One of the girls whispered
"อืม ... ในความคิดของฉันมีโอกาส 80% ที่คนโง่คนนี้เป็นคนที่หนีออกจากโรงพยาบาลโรคจิต!" 
   "That must be the case! What normal person would be so free as to run up a mountain so early in the morning and act like some crazy guru?" The other girl whispered back
"คนที่ปกติจะมีอิสระที่จะวิ่งขึ้นไปบนภูเขาในตอนเช้าและทำตัวเป็นเหมือนกูรูที่บ้า?" 
   The few of them were speaking with hushed tones and assumed that Bei Feng, who was two, three meters away from them, would be unable to hear them
มีเพียงไม่กี่คนที่พูดด้วยเสียงเงียบ ๆ และสันนิษฐานว่าเบยงฮองผู้ซึ่งห่างกันสองสามเมตรจะไม่สามารถได้ยินพวกเขาได้
 They did not know that, in his state of concentration, even the sound of a cricket hopping in the bushes five meters away from him would be heard by him with absolute clarity
พวกเขาไม่ทราบว่าในสภาวะสมาธิแม้กระทั่งเสียงคริกเก็ตที่กระโดดลงไปในพุ่มไม้ห่างออกไป 5 เมตรเขาจะได้ยินเสียงเขาชัดเจน
   ‘You’re the crazy one! Your entire family’s escaped from the mental hospital!’   A few rows of black lines appeared on Bei Feng’s forehead as he listened to the group’s discussion, his irritation increasing
'คุณเป็นคนบ้า! 
 A few ripples immediately appeared in his heart, almost causing him to lose the proper breathing rhythm
ระลอกไม่กี่ปรากฏทันทีในหัวใจเกือบทำให้เขาสูญเสียจังหวะการหายใจที่เหมาะสม
   Bei Feng hurriedly reined in his emotions, calmed his heart and refocused his mind
เบยงฮุนรีบเร่งในอารมณ์ของเขาทำให้ใจสงบและจดจ่ออยู่กับความคิดของเขา
 He did not dare to think about anything that would cause him to lose his concentration anymore
เขาไม่กล้าคิดอะไรที่จะทำให้เขาสูญเสียสมาธิอีกต่อไป
   ‘Profundity simplified!’   Cao Kun suddenly thought of these two words as he observed Bei Feng’s strange movements
'ความลึกซึ้งง่าย!' Cao Kun ก็คิดถึงคำพูดสองคำนี้ในขณะที่เขาสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวแปลก ๆ ของเบยงฮยอง
   As a second generation nouveau riche, Cao Kun’s person was worth a few billion yuan
ในฐานะคนรุ่นใหม่ยุคที่ร่ำรวยคนของ Cao Kun มีมูลค่าไม่กี่พันล้านหยวน
 Thus, he was usually accompanied by a few bodyguards
ดังนั้นเขามักจะมาพร้อมกับสามบอดี้การ์ด
 Those bodyguards were not the kind who were all bark and no bite, practicing only some superficial skills
เหล่าองครักษ์ไม่ได้เป็นคนที่มีเปลือกและกัดไม่เพียง แต่ฝึกทักษะผิวเผินเท่านั้น
 They were the real deal! All of them had solid martial backgrounds! When they were practicing, they too seemed to enter a similar state as the one Bei Feng was in right now!   In fact, from Cao Kun’s perspective, the martial art that this random guy was practicing seemed even more complex than those of his veteran bodyguards!   Right at that moment, sunrays pierced through the clouds
พวกเขาจัดการจริง! 
   As though responding to a summon, a gold-glazed ray the thickness of a pencil broke off from them, flying toward Bei Feng
ราวกับว่าการตอบสนองต่อการเรียกความสว่างรังสีเอกซ์ความหนาของดินสอแตกออกจากพวกเขาบินไปหาเบยฮ
   Its speed was extremely fast
ความเร็วของมันเร็วมาก
 In the blink of an eye, it had shot into Bei Feng’s nose, causing Cao Kun who was watching from the side to rub his eyes, unsure of what he’d just seen
ในพริบตามันยิงเข้าไปในจมูกของ Bei Feng ทำให้ Cao Kun กำลังเฝ้ามองจากด้านข้างเพื่อถูตาไม่แน่ใจในสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น
   [1]TL/N: The chinese pronunciation of the word ‘awkward’ sounds a bit like the call of a crow
[1] TL / N: การออกเสียงภาษาจีนของคำว่า 'อึดอัด' ฟังดูเหมือนเสียงของอีกา