Chapter 29 Chapter 29: Bandits! Translator: AstralGhost  Editor: Kurisu Carrying the container with the pig’s blood, Bei Feng stepped into the old mansion with heavy steps
บทที่ 29 บทที่ 29: โจร! 
 Bai Xiang was already awake and sitting on the front door’s threshold, a sad expression on his face as he stared blankly into the sky
Bai Xiang ตื่นขึ้นแล้วนั่งอยู่ที่ประตูหน้าบ้านสีหน้าเศร้าบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาจ้องมองไปที่ท้องฟ้า
 It was impossible to fathom his thoughts
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจความคิดของเขา
   "Bai Xiang, do you know how to cook?" Bei Feng hollered in greeting and asked
"ใบเซียงคุณรู้วิธีการปรุงอาหาร?" 
   "I do! But, it’s not tasty…" Bai Xiang replied with some embarrassment
"ฉันทำ แต่ก็ไม่อร่อย ... " Bai Xiang ตอบด้วยความลำบากใจบางอย่าง
   "Don’t worry, just go and make us some breakfast
อย่ากังวลแค่ไปทานมื้อเช้ากับเรา
"   Bei Feng did not believe that it was possible to make any horrible-tasting food with ingredients of such high quality
Bei Feng ไม่เชื่อว่ามันเป็นไปได้ที่จะทำให้อาหารที่น่ากลัวชิมใด ๆ ที่มีส่วนผสมที่มีคุณภาพสูงเช่น
 Even if all he did was to boil the meat in plain water, it would still taste reasonably good
แม้ว่าสิ่งที่เขาทำคือการต้มเนื้อสัตว์ในน้ำเปล่าก็ยังคงรสชาติที่ดีพอสมควร
   "En," Bai Xiang nodded his head and went into the kitchen
"เอน" Bai Xiang พยักหน้าและเดินเข้าไปในห้องครัว
 Soon, the noisy clanking sounds of him cooking drifted out of the kitchen
ในไม่ช้าเสียงดังกึกก้องของเขาการทำอาหารล่องลอยออกจากห้องครัว
   Bei Feng carried the tub of pig’s blood toward the Banyan tree and set it near the Vampiric Vine
Bei Feng ได้นำเลือดของหมูไปยังต้นบันยันและวางไว้ใกล้ Vampiric Vine
 As he removed the lid, the pungent smell of blood emanated out of the tub in an instant
ขณะที่ถอดฝาออกออกแล้วกลิ่นฉุนของเลือดออกมาจากอ่างในทันที
   The Vampiric Vine, which was initially motionless, quickly stirred in excitement
Vampiric Vine ซึ่งตอนแรกไม่มีการเคลื่อนไหวทำให้ตื่นเต้นเร้าใจอย่างรวดเร็ว
 With a sway of its body, dozens of roots shot out of the ground and dipped into the tub
ด้วยการแกว่งตัวของมันร่างกายหลายสิบรากถูกยิงออกจากพื้นดินและจุ่มลงในอ่าง
   "Ji ji!"   Waves after waves of fresh blood could be observed travelling up the pulsating roots as it circulated within the Vampiric Vine’s main body
"จีจี้!" 
   In but a short moment, the Vampiric Vine seemed to have become much larger
ในช่วงเวลาสั้น ๆ Vampiric Vine ดูเหมือนจะมีขนาดใหญ่ขึ้น
 By the time the entire tub of pig’s blood was fully absorbed, the Vampiric Vine, which was initially as thick as an infant’s fist, had become as thick as an adult’s wrist!   A few more creeping branches had been produced, stretching outward in all four directions in a domineering fashion
เมื่อเวลาผ่านไปทั้งเลือดหมูถูกดูดซึมอย่างเต็มที่ Vampiric Vine ซึ่งตอนแรกหนาพอ ๆ กับกำปั้นของทารกได้หนาขึ้นเหมือนข้อมือของผู้ใหญ่! 
   "Isn’t it growing way too quickly? Wait, how come it’s only growing more branches! Where are the flowers?" Bei Feng felt a little disappointed when he saw that there was no indication of even the smallest flower bud appearing on the Vampiric Vine
"มันไม่ได้เป็นวิธีการเจริญเติบโตเร็วเกินไปหรือ? รอกันแค่ปลูกกิ่งไม้ขึ้นเท่านั้นดอกไม้ที่อยู่ที่ไหน?" 
   "Hello? Who is this?" Right as the Vampiric Vine was done eating, Bei Feng’s cell phone rang
"สวัสดีนี่ใคร?" 
   "It’s me
"ฉันเอง
"   Just two simple words
"แค่สองคำง่ายๆ
 Bei Feng was able to determine who the caller was with just those two simple words
Bei Feng สามารถระบุได้ว่าใครเป็นผู้โทรติดต่อกับคำง่ายๆสองคำนี้
 However, this made him even more unsure of how to answer
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ทำให้เขาไม่แน่ใจว่าจะตอบอย่างไร
   After a brief moment of awkward silence, Bei Feng finally opened his mouth and asked, "Oh
หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆ ของความเงียบที่น่าอับอาย Bei Feng ได้เปิดปากของเขาขึ้นมาและถามว่า "โอ้
 Is something the matter?"   "I’m getting married in two days time, at Chengdu
เป็นเรื่องสำคัญหรือ? "" ฉันแต่งงานกันในเวลาสองวันที่เมืองเฉิงตู
 I hope to have you here for my wedding…" Zhou Xiao Wan also fell into silence for a moment before she hesitatingly said
ฉันหวังว่าจะมีคุณที่นี่สำหรับงานแต่งงานของฉัน ... "Zhou Xiao Wan ก็ตกอยู่ในความเงียบสักครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะลังเลกล่าวว่า
   "En
"En
 I’ll be there on that day
ฉันจะไปที่นั่นในวันนั้น
 Is there anything else?" Bei Feng took a deep breath and answered calmly
มีอะไรอีกหรือ "Bei Feng สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และตอบอย่างสงบ
   "You… no
"คุณ ... ไม่ใช่
 I’ll send you the address later," Zhou Xiao Wan seemed like she had something to say, but was unable to
ฉันจะส่งที่อยู่มาให้คุณในภายหลัง "Zhou Xiao Wan ดูเหมือนว่าเธอมีอะไรจะพูด แต่ก็ไม่สามารถ
   "En
"En
"   Bei Feng ended the call, a slight melancholy in his heart
"Bei Feng สิ้นสุดการโทรความเศร้าโศกเล็กน้อยในหัวใจของเขา
   Zhou Xiao Wan was Bei Feng’s girlfriend before his accident
โจว Xiao Wan เป็นแฟนของ Bei Feng ก่อนที่เขาจะเกิดอุบัติเหตุ
 If everything had proceeded smoothly, perhaps he would even have a son running around his ankles and calling him daddy by now
ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นบางทีเขาอาจมีลูกชายวิ่งวนรอบข้อเท้าและเรียกเขาว่าพ่อตอนนี้
   At that time, when they learned of Bei Feng’s injuries, Zhou Xiao Wan’s parents had immediately retracted all marriage arrangements
ในเวลานั้นเมื่อพวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับการบาดเจ็บของ Bei Feng บิดามารดาของ Zhou Xiao Wan ได้ถอนการแต่งงานทั้งหมดทันที
 After a round of ‘well-meaning advice’ from her friends, she had ultimately decided to leave Bei Feng
หลังจากรอบคำแนะนำที่มีความหมายดีๆจากเพื่อน ๆ ของเธอเธอได้ตัดสินใจที่จะทิ้ง Bei Feng ไว้ในที่สุด
   Right now, Bei Feng felt a complicated emotion surging in his heart
ตอนนี้เบยงฮยอกรู้สึกรู้สึกขุ่นเคืองในหัวใจของเขา
 Although he did not have any feelings of hate or detestation for her, it was also true that he did not hold any good feelings for her as well
แม้ว่าเขาจะไม่มีความรู้สึกเกลียดชังหรือเกลียดชังเธอ แต่ก็เป็นความจริงที่เขาไม่ได้รู้สึกดีกับเธอเช่นกัน
   Leaving in that sort of situation, although it was understandable from a stranger’s point of view, it was not a good feeling for Bei Feng who experienced it firsthand
แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่เข้าใจได้จากมุมมองของคนแปลกหน้า แต่ก็ไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีสำหรับคุณเบยงที่ได้รับประสบการณ์โดยตรง
   ‘Chengdu Sunworld Dynasty Hotel? Looks like she found a pretty well-to-do guy…’ Bei Feng stared silently at the message on his phone and thought gloomily
'เฉิงตู Sunworld Dynasty Hotel? 
   Sunworld Dynasty Hotel was a five-star restaurant
Sunworld Dynasty Hotel เป็นห้องอาหารระดับ 5 ดาว
 Hosting a wedding at a restaurant like that was definitely not something Zhou Xiao Wan’s family could afford
โฮสติ้งงานแต่งงานที่ร้านอาหารอย่างที่แน่นอนไม่ใช่สิ่งที่ครอบครัวของโจวเซียววานสามารถซื้อได้
 Therefore, it must’ve been the groom’s family at work
ดังนั้นจึงต้องเป็นครอบครัวของเจ้าบ่าวในที่ทำงาน
   Bei Feng put away his mobile phone with a light sigh and called Bai Xiang over
เบยงฮวางโทรศัพท์มือถือของเขาด้วยการถอนหายใจเบา ๆ และเรียกว่า Bai Xiang
 Before he left, he wanted to inform Bai Xiang to, as much as possible, keep his distance from the Vampiric Vine
ก่อนที่เขาจะจากไปเขาต้องการแจ้ง Bai Xiang ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ให้เก็บระยะห่างจาก Vampiric Vine
 Bei Feng also instructed Bai Xiang to go to the butcher’s every morning and bring back a tub of pig’s blood and leave it near the Banyan tree
เบียงฮองยังสั่งให้ตากใบ Xiang ไปที่ร้านขายเนื้อทุกเช้าและนำอ่างเก็บน้ำเลือดหมูออกและทิ้งไว้ใกล้ต้นบันยัน
   After that, he picked up the Purple Bamboo Fishing Rod to try his luck at his daily Myriad Heavens Fishing attempt before he left
หลังจากนั้นเขาก็หยิบคันทรีไม้ไผ่สีม่วงไว้เพื่อลองเสี่ยงโชคในการจับปลาตกปลาเป็นประจำทุกวันก่อนที่เขาจะจากไป
 Despite sitting patiently beside the Ancient Well for a long time, Bei Feng finally had no choice but to give up and keep the fishing rod after failing to catch anything within the time limit
แม้จะนั่งอดทนอยู่เคียงข้าง Ancient Well เป็นระยะเวลานาน Bei Feng ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้และเก็บคันเบ็ดไว้หลังจากที่ไม่สามารถจับอะไรได้ภายในเวลาที่กำหนด
 As he did not have any guests to entertain and there was only Bai Xiang other than him in the old mansion, Bei Feng decided to set off for Chengdu earlier
ในขณะที่เขาไม่ได้มีแขกรับเชิญให้ความบันเทิงและมีเพียง Bai Xiang ที่ไม่ใช่เขาในคฤหาสน์เก่า Bei Feng จึงตัดสินใจที่จะออกเดินทางไปเฉิงตูก่อนหน้านี้
 After quickly changing his clothes, he stepped out of the old mansion
หลังจากที่รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเขาก้าวออกจากคฤหาสน์เก่า
   The journey from Qingcheng to Chengdu actually required only a few hours
การเดินทางจากเมือง Qingcheng ถึงเมืองเฉิงตูนั้นใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น
 Bei Feng soon arrived at the bus station, a small backpack slung over his shoulders
Bei Feng มาถึงสถานีรถบัสเล็ก ๆ กระเป๋าเป้สะพายหลังเล็ก ๆ
   Qingcheng was surrounded by a multitude of mountains, causing the bus’s route to twist and turn continuously as it travelled on the traffic-filled narrow road around the mountains
เมือง Qingcheng ล้อมรอบไปด้วยเทือกเขามากมายทำให้เส้นทางรถบัสบิดเบี้ยวและเลี้ยวอย่างต่อเนื่องขณะขับรถบนถนนแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วยการจราจรรอบภูเขา
 This was a road often taken by the local buses to avoid the road tolls
นี่เป็นถนนที่มักใช้โดยรถประจำทางท้องถิ่นเพื่อหลีกเลี่ยงการใช้โทลเวย์ของถนน
   Bei Feng leaned against the window as Qingcheng Mountain’s vast scenery spread out before his eyes
Bei Feng เอนตัวลงกับหน้าต่างขณะที่ทิวทัศน์กว้างใหญ่ของเมือง Qingcheng แผ่กระจายออกไปต่อหน้าต่อตาเขา
   ***   Lin Jia was a student of a university in Chengdu
*** หลินเจี๋ยเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยในเฉิงตู
 Right now, she was on her way back to her hometown for the study break
ตอนนี้เธอกำลังเดินทางกลับบ้านเกิดของเธอเพื่อพักเรียน
 She had actually failed to buy a train ticket and was left with little choice but to take the bus
เธอล้มเหลวที่จะซื้อตั๋วรถไฟและถูกทิ้งให้เลือกน้อยมาก แต่ต้องขึ้นรถบัส
   The weather was hot and humid, and the interior of the bus was filled with an old, musky smell
อากาศร้อนและชื้นและการตกแต่งภายในของรถบัสเต็มไปด้วยกลิ่นมัสกี้เก่า
 As for the air conditioner in this old bus, it had already fallen into disrepair a long time ago!   Even so, Lin Jia somehow could not feel the heat of the afternoon sun at all! Waves of refreshing, chilly air were steadily emanating from a certain spot and lingering in the area around her
สำหรับเครื่องปรับอากาศในรถเมล์เก่านี้มันได้ลดลงแล้วในสภาพทรุดโทรมเป็นเวลานานแล้ว! 
 The strange thing was that if she left that seat, she would immediately be met with a wave of hot and dry air!   ‘It’s so cool beside this person…’   Lin Jia’s eyes were like stars in the night sky as they sparkled brightly
สิ่งที่แปลกก็คือถ้าเธอออกจากที่นั่งนั้นเธอจะได้พบกับคลื่นลมร้อนและแห้ง! 
 With this person around, there was no need for an air conditioner even during the hot summer!   "AH!"   Lin Jia was about to use some excuse to approach Bei Feng when a terrified shout came from the driver’s seat
กับคนรอบข้างนี้ไม่จำเป็นต้องมีเครื่องปรับอากาศแม้ในช่วงฤดูร้อนที่ร้อน! 
   "Huh?" Bei Feng turned away from the window and looked toward the source of the commotion
"ฮะ?" 
   "This is a hold-up! Nobody move! All of you better behave yourselves! Don’t try anything stupid!"   A few men had boarded the bus and were currently standing near its front, shouting while brandishing their switchblades at the passengers
"นี่คือการถือครอง - ไม่มีใครขยับ! คุณทุกคนทำตัวให้ดีขึ้น! อย่าพยายามทำอะไรโง่ ๆ !" 
   "Listen up! Drive the bus to that side road now! The bus belongs to the company, but your life belongs to you! There’s no need for anybody to get hurt!" A savage-looking man sporting a crew cut pointed his blade at the bus driver’s throat as he demanded
"รถบัสมาจาก บริษัท แต่ชีวิตของคุณเป็นของคุณคุณไม่จำเป็นต้องมีใครเกิดความเสียหาย!" 
   "Ok, ok! I’ll follow everything you say! Just don’t hurt me!"   The middle-aged bus driver cried out in panic
โอเคฉันจะทำตามทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณพูดไม่เจ็บฉัน! 
 He had originally planned to somehow stall for time and find a chance to call the police
เขาวางแผนที่จะกระทุ้งกันเป็นเวลาและหาโอกาสที่จะโทรหาตำรวจ
 However, he seemed to have wised up to the situation after he heard the bandit’s words
อย่างไรก็ตามเขาดูเหมือนจะมี wised ถึงสถานการณ์หลังจากที่เขาได้ยินคำพูดของโจร
   ‘He’s right, the bus is not even mine! There’s no reason for me to risk my little life for somebody else’s property!’   As soon as this thought took root in his mind, the bus driver discarded all thoughts of resistance as he followed the bandit’s instructions and drove the bus off the main road and onto the side road
"เขาพูดถูกแล้วรถเมล์ไม่ได้เป็นของฉัน! 
   "All of you had better not try anything funny! Put your hands where I can see them! I’ll kill whoever dares to call the cops! Don’t worry, as long as you cooperate with us, we will definitely not harm you
"พวกคุณทุกคนดีกว่าไม่ลองทำอะไรตลก ๆ ใส่มือของคุณที่ฉันเห็นเขาฉันจะฆ่าใครก็ตามที่กล้าเรียกตำรวจไม่ต้องกังวลตราบเท่าที่คุณให้ความร่วมมือกับเราเราจะไม่ทำร้ายคุณอย่างแน่นอน
 We only seek wealth and have no interest in taking your lives! Don’t resist us if you know what’s good for you!"   Another bandit hollered threateningly at the passengers
เราเพียงแสวงหาความมั่งคั่งและไม่มีความสนใจในการสละชีวิตของคุณ! 
 If anyone was even slightly too slow in following his instructions, he would shower that person with punches and kicks
ถ้ามีใครช้าเกินไปเล็กน้อยในการปฏิบัติตามคำแนะนำของเขาเขาจะอาบน้ำคนนั้นด้วยการชกและเตะ
   Bei Feng felt his heart sink as the bus went further and further down the isolated road
เบยงฮยอกรู้สึกจมหัวใจของเขาขณะที่รถบัสเดินต่อไปเรื่อย ๆ จนถึงถนนที่แยกออกมา
   Situations like this seemed to be something that only appeared on the news
สถานการณ์เช่นนี้ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ปรากฏเฉพาะในข่าว
 He never imagined that he would actually end up in such a situation himself!   "Stop the bus! Pull over to the side now!"   "Zi!"   The bus immediately screeched to a halt as the bus driver slammed on the brakes at the instruction of the savage-looking man
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะเป็นตัวจริงในสถานการณ์เช่นนี้! 
   "Form a line and get off the bus, one by one! Hurry up! I don’t want to see anyone dilly-dallying!"   A few tall and muscular men pushed and shoved violently as they herded the passengers out of the bus
"สร้างแบบฟอร์มและลุกขึ้นจากรถบัสทีละคน! รีบขึ้นฉันไม่ต้องการเห็นใครรื่นเริง - dallying!" 
   One young man took a furtive glance at his surroundings as he stepped off the bus, a single bead of sweat rolling down his collar
ชายหนุ่มคนหนึ่งแอบมองไปที่สภาพแวดล้อมรอบตัวขณะที่เขาก้าวลงจากรถบัสเป็นลูกปัดกลมเล็ก ๆ ที่กลิ้งลงมาที่คอของเขา
 Suddenly, without any hesitation, he turned around and fled in the opposite direction!   ‘Hmph! What a bunch of idiots! You dare to come out and rob people with skills like that?! Don’t you even know how to tie a rope around your hostages? So unprofessional
ทันใดนั้นโดยไม่ลังเลใด ๆ เขาหันกลับและหนีไปในทิศทางตรงกันข้าม! 
 Heh
หึ
 I’ll immediately call the police after I escape
ฉันจะโทรหาตำรวจทันทีหลังจากที่ฉันหนี
 We’ll see how you brainless bandits are going to escape from the long arm of the law at that time!’ Wu Xiao Neng thought in disdain as he ran
เราจะเห็นว่าคุณโจรไร้สมองจะหนีจากแขนยาวของกฎหมายในเวลานั้นได้อย่างไร! 'Wu Xiao Neng คิดอย่างเหยียดหยามขณะที่เขาวิ่ง
   "Peng!"   "AHH!"   The loud bang of a gunshot rang out in the still air
"เพ้ง" 
 Immediately after, a wave of anxious screams and cries rose from the crowd as they watched the young man who was fleeing at his top speed suddenly drop to the ground
ทันทีหลังจากที่คลื่นของเสียงกรีดร้องกังวลและร้องไห้เพิ่มขึ้นจากฝูงชนที่พวกเขาเฝ้ามองชายหนุ่มที่กำลังหลบหนีด้วยความเร็วสูงสุดของเขาก็ตกลงไปที่พื้น
   ‘They… actually have guns!’   Regret flashed through his mind as Wu Xiao Neng laid in a pool of his own blood, clutching his chest
'พวกเขา ... จริงมีปืน!' เสียใจกระพริบผ่านใจของเขาเป็น Wu Xiao Neng วางในสระว่ายน้ำของเลือดของเขาเองจับหน้าอกของเขา
 It was the peak of summer, but Wu Xiao Neng shivered violently as his world strangely became colder and colder
มันเป็นจุดสูงสุดของฤดูร้อน แต่ Wu Xiao Neng สั่นอย่างรุนแรงเมื่อโลกของเขาแปลกมากขึ้นและหนาวขึ้น
 His vision gradually grew dark as life and blood flowed steadily out of his wound…   "Shut your mouths! This is the result of refusing to cooperate! Didn’t we ask very nicely for your cooperation just now? Why do people refuse to listen!" A cruel-looking man lowered the gun in his hand, turned around and reproached the crying passengers in annoyance
วิสัยทัศน์ของเขาเริ่มค่อยๆมืดขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อชีวิตและเลือดไหลออกมาจากบาดแผลของเขา ... "ปิดปากของคุณนี่เป็นผลมาจากการปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือเราไม่ได้ขอร้องให้ความร่วมมือของคุณเป็นอย่างดีในตอนนี้ทำไมคนปฏิเสธที่จะฟัง! 
   ‘This is becoming really troublesome…’ Chen Ya scrunched his eyebrows
'เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องลำบากจริงๆ ... ' นายเฉินยิ้มคิ้วของเขา
 He didn’t know what he should do
เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะทำอะไร
 In a situation where the other party had both guns and hostages, even Chen Ya did not dare to make any reckless moves
ในกรณีที่อีกฝ่ายมีทั้งปืนและตัวประกันแม้เฉินย่าไม่กล้าที่จะทำการขยับใด ๆ
   Chen Ya was actually a special forces police officer from Chengdu
เฉินย่าเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจกองกำลังพิเศษจากเมืองเฉิงตู
 He had gone on a leave and was on his way back to his hometown to visit his parents
เขาไปลาและกำลังเดินทางกลับบ้านเกิดเพื่อไปเยี่ยมพ่อแม่
 For a trip like that, he naturally did not have the clearance to bring his firearms along
สำหรับการเดินทางแบบนั้นเขาไม่ได้รับอนุญาตให้นำอาวุธปืนติดตัวไปตามลำพัง
 Who would have thought that he would end up in such a situation!   "Listen carefully, when I come by with the bag later on, I want you to put all your cash and valuables into the bag
ใครจะคิดว่าเขาจะจบลงในสถานการณ์เช่นนั้น! 
 After that, you will transfer all the money in your card to my account
หลังจากนั้นคุณจะโอนเงินทั้งหมดในบัตรของคุณไปยังบัญชีของฉัน
 Don’t try to resist
อย่าพยายามที่จะต่อต้าน
 Otherwise… you all can see that guy over there right?" Liu Yan stroked the gun nonchalantly as he instructed in an icy tone
มิฉะนั้น ... พวกคุณทุกคนจะได้เห็นคนที่แต่งตัวประหลาดตรงนั้นใช่มั้ย? "หลิวยันลูบปืนด้วยความโอหังเมื่อเขาสั่งน้ำเสียง
   ‘These people are definitely not regular bandits! They are desperate and dangerous people who would not hesitate to do any kind of evil!’   Bei Feng looked at the group of bandits who were still carrying on with their business as though nothing had happened, seemingly unaffected by the corpse lying on the road
'คนเหล่านี้ไม่ได้เป็นโจรปกติ! 
 People with twisted minds like that couldn’t be treated as simple, regular thugs!
คนที่มีจิตใจที่บิดเบี้ยวแบบนี้ก็ไม่อาจถือได้ว่าเป็นอันธพาลธรรมดา ๆ !