Chapter 47: The Braver Man Will Emerge From A Meeting On The N In the moment Zhang Liang raised his handgun, Bei Feng felt a sudden sense of danger flood his entire being
บทที่ 47: คนกล้าได้กล้าเสียจะโผล่ออกมาจากที่ประชุมในวันที่เหวยเหลียงยกมือปืนขึ้นเบยฮ็อครู้สึกรู้สึกท่วมท้นจากน้ำท่วมอันตรายทั้งตัว
 All his hair stood on their ends in an instant and, like a cat with its tail stepped on, he forcibly leaped half a meter to the side
ผมของเขายืนอยู่บนปลายของพวกเขาในทันทีและเช่นเดียวกับแมวที่มีหางของมันก้าวข้ามไปเขาบังคับให้ leaped ครึ่งเมตรไปด้านข้าง
 "Boom!" A bullet hole appeared on the ground, right behind where he was standing a split second before
"บูม!" 
 Immediately after, the sound of the shot arrived
ทันทีหลังจากเสียงของการยิงมาถึง
 [1] ‘How is this possible?!’ Zhang Liang refused to believe his eyes
[1] 'วิธีนี้เป็นไปได้อย่างไร?' Zhang Liang ปฏิเสธที่จะเชื่อสายตาของเขา
 Bei Feng had actually dodged his bullet from a 50-meter range! ‘Sh*t! That was close!’ Bei Feng panted wildly like a person who had just sprinted 100 meters
Bei Feng ได้หลบกระสุนจากช่วง 50 เมตร! 
 He had only barely managed to dodge the bullet
เขาแทบไม่สามารถหลบกระสุนได้
 If he was slower by even a millisecond, he would definitely be dead or at least heavily injured by now! ‘Gwaah!! This sh*t is endless!’ Killing intent erupted within Bei Feng, rushing into his brain and clouding his mind
ถ้าเขาช้ากว่าแม้สักหนึ่งมิลลิวินาทีเขาจะต้องตายอย่างแน่นอนหรือได้รับบาดเจ็บอย่างน้อยตอนนี้! 
 He only had one thought at the moment, and that was to tear the opponent before him apart! A distance of fifty meters was not much to someone like him
เขามีเพียงความคิดเดียวในขณะนี้และนั่นก็คือการฉีกคู่แข่งของเขาออกจากกัน! 
 Bei Feng was able to see Zhang Liang’s expression very clearly! Just like a leopard crouching in the bushes, it was fine if it did not move
Bei Feng สามารถเห็นการแสดงออกของ Zhang Liang ได้อย่างชัดเจน! 
 But the moment it decided to pounce, it would be like a sharp arrow leaving the bow! In the blink of an eye, Bei Feng had closed the distance by twenty meters! Numerous deep footprints appeared in the ground as Bei Feng covered several meters in distance with his every step! ‘What the hell is that speed?!’ Zhang Liang widened his eyes in shock as he watched Bei Feng barrelling towards him with incredible speed
แต่ขณะที่มันตัดสินใจที่จะโผงผางมันจะเป็นเหมือนลูกศรแหลมคมออกจากโบว์! 
 "Bang, bang, bang!" He realized that he was unable to discern the movements of his opponent and could only fire three shots in the general direction of Bei Feng
"ปังปังปัง!" 
 "Pu!" Two of the bullets went speeding off into the distance as they entirely missed their target
"ปู" 
 The third bullet, however, slammed into Bei Feng’s shoulder
กระสุนปืนที่สามกระหน่ำลงไปที่ไหล่ของบัวฮวง
 ‘A hit! No matter how formidable he is, he’s still made of flesh and blood!’ Zhang Liang let out a sigh of relief as he watched Bei Feng stumble slightly
'ตี! 
 He had indeed been scared senseless when Bei Feng came charging at him like a demon a moment ago
เขารู้สึกกลัวเมื่อเบยงฮยอนคิดว่าเขาเป็นเหมือนปีศาจเมื่อไม่นานมานี้
 But now that he saw that Bei Feng could bleed and be injured, the panic in his heart gradually dissipated
แต่ตอนนี้เขาเห็นว่าเบยงฮวงอาจจะตกและได้รับบาดเจ็บความตื่นตระหนกในหัวใจของเขาค่อยๆจางหายไป
 "Die!" Bei Feng had only stumbled slightly from the shot and his momentum was not completely broken
"ตาย!" 
 Once again, he continued charging straight at Zhang Liang! "Bang, bang!" Two more shots were fired off
อีกครั้งเขายังคงชาร์จไฟตรงที่ Zhang Liang! 
 Zhang Liang who had managed to calm down was able to aim more accurately
เหลียงเหลียงที่สามารถปลอบประโลมใจได้มากขึ้น
 Two more patches of blood bloomed on Bei Feng’s body
มีเลือดออกอีกสองฟองบนร่างของเบยงฮอง
 One of the bullets hit him squarely on his abdomen while the other grazed him across the face, taking a large chunk of flesh with it
หนึ่งในกระสุนตีเขาได้อย่างเต็มที่บนท้องของเขาในขณะที่อื่น ๆ grazed เขาทั่วใบหน้าที่มีการรับชิ้นใหญ่ของเนื้อกับมัน
 Bei Feng completely ignored the injuries on his body
Bei Feng ละเว้นการบาดเจ็บบนร่างกายของเขา
 In such a critical moment, as long as he hesitated for even one moment, he would be dead without a doubt! The only way for him to turn the situation around was to get into melee range of his opponent! Fresh blood flowed in a continuous stream from Bei Feng’s face, giving him a heroic and fearless look
ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ตราบเท่าที่เขายังลังเลอยู่ชั่วขณะหนึ่งเขาจะตายโดยไม่ต้องสงสัยเลย! 
 In addition to the fierce, crazed expression on his blood-soaked face, Bei Feng was like an Asura warrior who had just climbed out of hell
นอกเหนือจากการแสดงออกที่รุนแรงและบ้าคลั่งบนหน้าเลือดที่เปียกโชกของเขาแล้วเบยงฮยอกก็เหมือนนักรบที่เพิ่งปีนออกจากนรก
 ‘Don’t panic! There’s no way I’ll lose!’ This was the first time Zhang Liang had ever encountered such a fearless opponent
อย่าตกใจเลย! 
 He grit his teeth and stubbornly stood his ground
เขากรีดฟันและตะแบงอยู่บนพื้น
 He too was similarly unable to retreat
เขาก็ไม่สามารถหนีได้เช่นเดียวกัน
 With Bei Feng’s speed, he did not even have such an option! The braver man will emerge from a meeting on the narrow road
ด้วยความเร็วของ Bei Feng เขาไม่ได้มีตัวเลือกเช่นนี้! 
 This sentence perfectly encapsulated the current situation! Everything came down to whether Zhang Liang could fatally wound Bei Feng before the latter closed in on him! "Bang, bang!" Zhang Liang started to panic as Bei Feng got closer to him, causing him to miss both his shots
ประโยคนี้สรุปสถานการณ์ปัจจุบันได้อย่างสมบูรณ์! 
 10 meters! 5 meters! Bei Feng had successfully charged within five meters of Zhang Liang! Immediately after, his frame momentarily disappeared from Zhang Liang’s vision as he crouched downwards
10 เมตร! 
 Then, with a powerful kick, Bei Feng soared into the air as he pounced towards Zhang Liang! "HAHAHA! What an idiot! I’ll like to see how you’ll dodge my shot in midair!" Zhang Liang laughed ecstatically and aimed his handgun at Bei Feng’s head
จากนั้นด้วยการเตะที่มีประสิทธิภาพ, Bei Feng ลอยขึ้นไปในอากาศขณะที่เขากระโจนเข้าหา Zhang Liang! 
 "Ka!" It was only a slight sound, but Zhang Liang’s heart sank violently
"กา!" 
 "How… " Zhang Liang sputtered weakly as he fought to hold onto his consciousness
"ทำไม ... " เหลียงเหลียงกระพืออย่างอ่อนในขณะที่เขาต่อสู้เพื่อยึดมั่นในจิตสำนึกของเขา
 Bei Feng slowly released his grip around Zhang Liang’s neck with a cold look in his eyes
เบยงฮยอกค่อยๆปล่อยด้ามจับของเขาออกรอบคอของเหลียงเหลียงด้วยสายตาอันเย็นตา
 Zhang Liang’s neck had been snapped by Bei Feng in the last moment! "What an idiot!" Bei Feng spat in disgust
คอของเหลียงเหลียงถูกจับโดย Bei Feng ในวินาทีสุดท้าย! 
 Throughout the fight, he had been counting the number of bullets in Zhang Liang’s handgun the entire time
ตลอดการต่อสู้เขาได้นับจำนวนกระสุนในปืนพก Zhang Liang ตลอดเวลา
 [2] He did not even bother to look at Zhang Liang’s body as he unceremoniously kicked it off the cliff
[2] เขาไม่ได้รำคาญที่จะมองไปที่ร่างกายเหวยเหลียงในขณะที่เขาอย่างไม่เป็นทางการเตะมันออกจากหน้าผา
 Then, enduring the pain coursing through him, Bei Feng dragged his blood-soaked body all the way back to the old mansion
จากนั้นที่ยืนยงความเจ็บปวดไหลผ่านเขา Bei Feng ลากร่างเลือดแช่ของเขาตลอดทางกลับไปที่คฤหาสน์เก่า
 Although he was able to reduce the amount of blood lost by contracting the muscles around the wounds in his body, there was no way to stop the blood on his face from flowing freely
แม้ว่าเขาจะสามารถลดปริมาณเลือดที่หายไปได้โดยการหดตัวของกล้ามเนื้อรอบแผลในร่างกายของเขา แต่ก็ไม่มีทางที่จะทำให้เลือดไหลเวียนได้อย่างอิสระ
 Bei Feng rushed into the old mansion and closed the door
Bei Feng รีบวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์เก่าและปิดประตู
 Then, he went to the kitchen and took a small knife, heating it with fire to sterilize it while he grabbed a clean piece of cloth nearby
จากนั้นเขาก็ไปที่ห้องครัวและเอามีดเล็ก ๆ เครื่องทำความร้อนด้วยไฟเพื่อฆ่าเชื้อขณะที่เขาคว้าผ้าสะอาดอยู่ใกล้ ๆ
 He didn’t have any other option
เขาไม่มีทางเลือกอื่น ๆ
 Those were gunshot wounds on his body
เป็นบาดแผลที่กระสุนปืนอยู่ในร่างของเขา
 If he went to a hospital, the police would also get involved
ถ้าเขาไปโรงพยาบาลตำรวจก็จะเข้ามาเกี่ยวข้อง
 What was he supposed to say? Someone tried to kill me so I snapped his neck and kicked him off a cliff? Does it even make any sense? [3] "Ahhh! F*ck!" Bei Feng clamped down hard on the piece of cloth in his mouth and growled lowly as he pushed the scalding dagger into the wound on his shoulder
เขาควรจะพูดอะไร? 
 "Ding!" A bullet was finally dug out from the wound and rolled on the ground
"Ding!" 
 It was a fortunate thing that Bei Feng’s body was several times stronger than that of an average man
มันเป็นสิ่งที่โชคดีที่ร่างกายของเบยงฮยองนั้นแข็งแรงกว่าผู้ชายทั่วไปถึงหลายเท่า
 The bullets had not been embedded too deeply in his body
กระสุนไม่ได้ถูกฝังลึกเกินไปในร่างกายของเขา
 Otherwise, it would have been much harder to remove the bullets
มิฉะนั้นก็จะได้รับยากมากที่จะลบกระสุน
 One by one, the bullets were all removed by Bei Feng
ทีละคนกระสุนทั้งหมดถูกลบออกโดย Bei Feng
 The most troublesome one, of course, was the bullet in his abdomen
ส่วนที่ลำบากที่สุดคือกระสุนในช่องท้อง
 Luckily, it had not punctured his organs
โชคดีที่มันไม่ได้เจาะอวัยวะของเขา
 Even so, it took a lot of effort before he was able to remove it
แม้กระนั้นก็ตามก็ต้องใช้ความพยายามมากก่อนที่เขาจะสามารถถอดออกได้
 His face was white as a sheet of paper as waves of pain surged within him
ใบหน้าของเขาขาวราวกับกระดาษแผ่นหนึ่งขณะที่คลื่นแห่งความเจ็บปวดพุ่งขึ้นภายในตัวเขา
 "Come out!" With a single thought, Extreme Arctic Frost appeared within the room
"ออกมา!" 
 In an instant, the room became a winter land
ในทันทีห้องกลายเป็นที่ดินในฤดูหนาว
 Bei Feng used the Frost Qi to directly freeze the wounds and stop the bleeding
Bei Feng ใช้ Frost Qi เพื่อตรึงบาดแผลโดยตรงและหยุดเลือดออก
 After that, he recalled Extreme Arctic Frost back into his body and fell unconscious on the floor
หลังจากนั้นเขานึกถึง Extreme Arctic Frost กลับเข้าสู่ร่างกายของเขาและล้มลงบนพื้น
 As he slept, the Yang Qi he had absorbed in the morning before he had been interrupted finally started moving again; on its own initiative, it broke into small balls of energy which slowly merged into Bei Feng’s blood
ขณะที่เขาหลับไป Yang Qi เขาดูดซึมในตอนเช้าก่อนที่เขาจะถูกขัดจังหวะในที่สุดก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง 
 Compared to the speed when Bei Feng revolved the Yang Qi using the Minor Illumination Breathing Technique, the speed at which the Yang Qi flowed around his body this time was at least ten times slower
เมื่อเทียบกับความเร็วเมื่อเบย์ฮวนหันไปหยางฉีโดยใช้เทคนิคการช่วยหายใจแบบไมเนอร์เรเดียนความเร็วที่ Yang Qi ไหลทั่วร่างกายของเขาในเวลานี้อย่างน้อยก็ช้ากว่าสิบเท่า
 As he slept, the Blood Origin Fruit’s medicinal essence also merged with his body as it strove to replenish the lost blood and Qi
ขณะที่เขานอนหลับสาระสำคัญของสมุนไพรผลไม้ของเลือดก็ผสานเข้ากับร่างกายของเขาขณะที่พยายามจะเติมเลือดที่หายไปและฉี
 The first rays of the morning sun contained the most bountiful amounts of vitality
รังสีเอกซ์ครั้งแรกของดวงอาทิตย์ตอนเช้ามีปริมาณความอุดมสมบูรณ์มากที่สุด
 As though it were directed by a divine hand, the radiant energy gathered around Bei Feng’s wounds
ราวกับว่ามันถูกชี้นำด้วยมือของพระเจ้าพลังงานที่สดใสแผ่ซ่านรอบบาดแผลของเบยงฮยอง
 If one were to get close enough, it was possible to see muscle fibers growing over the wounds with visible speed as his body healed and his cells regenerated
หากมีการเข้าใกล้พอก็เป็นไปได้ที่จะเห็นเส้นใยกล้ามเนื้อเติบโตขึ้นเหนือแผลด้วยความเร็วที่มองเห็นได้เนื่องจากร่างกายของเขาได้รับการเยียวยารักษา
 By the time Bei Feng regained his consciousness, it was already past three o’clock in the afternoon
เมื่อถึงเวลาที่เบยฮองฟื้นความรู้สึกของเขาแล้วมันก็ผ่านไปสามโมงเย็นแล้ว
 His wounds had all been sealed perfectly and the pain had also disappeared for the most part
บาดแผลของเขาได้รับการปิดผนึกอย่างสมบูรณ์และความเจ็บปวดก็หายไปส่วนใหญ่
 "I didn’t want to use this…" Bei Feng murmured, a dangerous gleam flashing across his eyes as he held a black pearl with lightning patterns between his fingers
"ฉันไม่อยากใช้สิ่งนี้ ... " เบยงบ่นแสงไฟที่เป็นอันตรายกระพริบข้ามดวงตาของเขาขณะที่เขาถือมุกสีดำด้วยรูปแบบสายฟ้าระหว่างนิ้วมือของเขา
 ‘They should be panicking right about now since the guy they sent after me is dead, right?’ Killing intent filled his heart
"พวกเขาควรตื่นตระหนกตอนนี้เพราะคนที่เขาส่งมาหลังจากที่ฉันตายแล้วใช่มั้ย?" เจตนาฆ่ามุ่งไปที่หัวใจ
 This was the second time he had almost died by the hands of these people! *** As expected, Wei Hui was currently throwing a fit in his office
นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาเกือบจะเสียชีวิตด้วยมือของคนเหล่านี้! 
 Zhang Liang was required to call every three hours to report his status
Zhang Liang ต้องโทรติดต่อทุกๆสามชั่วโมงเพื่อแจ้งสถานะของเขา
 But half a day had already gone by since his last report! They could not get through his phone as well
แต่ครึ่งวันได้ผ่านไปแล้วตั้งแต่รายงานฉบับล่าสุดของเขา! 
 "F*cking trash! It’s better that a useless idiot like that is dead!" Wei Hui knew that Zhang Liang was most likely dead
"F * cking trash! ดีกว่าที่คนโง่ไร้ประโยชน์อย่างนั้นตายไปแล้ว!" 
 However, he did not seem to feel sad, regretful or sympathetic because of that
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้รู้สึกเศร้าเสียใจหรือเห็นใจเพราะเหตุนั้น
 "Looks like I’ve taken unnecessary pains to approach an insignificant problem!" Wei Hui forcefully calmed himself down
"ดูเหมือนว่าฉันเอาความเจ็บปวดที่ไม่จำเป็นมาใช้เพื่อแก้ปัญหาที่ไม่สำคัญ!" 
 "Since I’ve already decided to risk everything and skip town, why should I still care about offending the Nie family?!" Wei Hui smiled coldly as he arranged for his guards to wait for him by the entrance of the tower
"ตั้งแต่ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเสี่ยงทุกสิ่งทุกอย่างและข้ามเมืองทำไมฉันจึงควรดูแลเรื่องการรุกรานครอบครัวของนี?!" 
 Throughout the years, Wei Hui had managed to amass a huge collection of firearms, which he stored in a deserted warehouse in the suburbs
ตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมา Wei Hui ได้รวบรวมอาวุธปืนจำนวนมากซึ่งเขาเก็บไว้ในคลังสินค้าร้างที่ชานเมือง
 Right now, two Mercedes-Benz sedans had pulled up outside of the warehouse
ตอนนี้มีรถเก๋งเมอร์เซเดส - เบนซ์สองคันที่ดึงขึ้นมานอกคลังสินค้า
 Wei Hui with seven other rough-looking men stepped out and entered the broken-down warehouse
Wei Hui กับเจ็ดคนหยาบคายอื่น ๆ ก้าวออกมาและเดินเข้าไปในคลังสินค้าเสียลง
 "I have a mission for all of you
"ฉันมีภารกิจสำหรับคุณทุกคน
 Once it’s completed, everyone will receive 5 million yuan! Those who want to back out can do so now
เมื่อเสร็จสิ้นแล้วทุกคนจะได้รับ 5 ล้านหยวน! 
 In a moment, you won’t be able to leave even if you want to," Wei Hui turned around and examined the expressions of the other seven, a cold gleam in his eyes
ในชั่วพริบตาคุณจะไม่สามารถออกไปได้แม้ว่าคุณจะต้องการ "Wei Hui หันกลับมาและตรวจสอบการแสดงออกของอีกเจ็ดคนที่มีประกายเย็น ๆ ในดวงตาของเขา
 [1] TL/N: Bullets travel faster than the speed of sound
[1] TL / N: สัญลักษณ์แสดงหัวข้อย่อยจะเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าความเร็วของเสียง
 You’ll be hit by a bullet before you can hear it
คุณจะโดนกระสุนก่อนที่คุณจะได้ยิน
 ED/N: It depends on what kind of gun it was shot from (some are a bit slower), but generally that’s how it is
ED / N: ขึ้นอยู่กับปืนชนิดใดที่ถูกยิงจาก (บางส่วนช้ากว่าเล็กน้อย) แต่โดยทั่วไปแล้วมันเป็นอย่างไร
 [2] ED/N: While it may sound risky and unreliable, especially since the enemy didn’t reload his weapon which would make assessing the magazine’s capacity possible, it’s not a problem as long as one could recognize the gun’s model
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อศัตรูไม่ได้โหลดอาวุธของเขาซึ่งจะทำให้การประเมินความสามารถของนิตยสารเป็นไปได้ไม่ใช่ปัญหาตราบเท่าที่ใครคนใดคนหนึ่งจำได้ว่าโมเดลของปืนนั้น
 [3] ED/N: Speaking of cliffs, he could say that he did it for the sake of saving the readers from cliffhangers, haha
[3] ED / N: การพูดของหน้าผาเขาสามารถพูดได้ว่าเขาทำมันเพื่อประโยชน์ในการช่วยผู้อ่านจาก cliffhangers, haha
 Rate Translation Quality 1 comments ，join in googletag
ให้คะแนนคุณภาพการแปล 1 ความคิดเห็นเข้าร่วมใน googletag
cmd
cmd
push(function() { googletag
push (function () {googletag
display('chapter-ad-47'); });
จอแสดงผล ( 'บทโฆษณา-47');