Chapter 56 Chapter 56: Candidate Translator: AstralGhost  Editor: Kurisu In addition, one had to factor in the modern weapons
บทที่ 56 บทที่ 56: ผู้สมัครงานนักแปล: AstralGhost Editor: Kurisu นอกจากนี้ต้องคำนึงถึงอาวุธสมัยใหม่
 Apart from the obvious things like guns and explosives, things like surveillance equipment could also contribute to Bei Feng’s demise if he were to be too careless
นอกเหนือจากสิ่งที่เห็นได้ชัดเช่นปืนและวัตถุระเบิดสิ่งต่างๆเช่นอุปกรณ์เฝ้าระวังอาจนำไปสู่การตายของ Bei Feng ถ้าเขาต้องประมาทเกินไป
   The ancient Qing dynasty boasted various schools of thought, all contending for the emperor’s attention during its peak
ควิงราชวงศ์โบราณฉกรรจ์โตโรงเรียนต่างๆของความคิดทั้งหมดต่อสู้เพื่อความสนใจของจักรพรรดิในช่วงยอดของ
 Countless famous martial experts resided with the dynasty, and an endless stream of great scholars flowed there as well
ผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ที่โด่งดังจำนวนมากอาศัยอยู่กับราชวงศ์และนักวิชาการที่ยิ่งใหญ่หลายต่อหลายคนที่ไหลเข้ามาด้วยเช่นกัน
   But fast-forward to the modern age and with the appearance of firearms and weapons of mass destruction, the number of people willing to walk the path of martial arts had also dwindled as they were scattered into oblivion
แต่การก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วในยุคใหม่และการปรากฏตัวของอาวุธปืนและอาวุธทำลายล้างจำนวนคนที่เต็มใจที่จะเดินไปตามทางเดินของศิลปะการต่อสู้ยังลดน้อยลงขณะที่พวกเขากระจัดกระจายไปอยู่ในความพินาศ
   The martial skills that an expert devoted his entire life to perfect and train in would ultimately crumble in the face of a mere amateur soldier with one year of weapon training behind him… how ironic was that!   Such a thing was obviously a great fortune for the toiling masses, but it was an epic tragedy for the world of martial arts!   Of course, Bei Feng could tell based on the existence of people like a certain big cow sitting at his home that the martial path had not completely disappeared
ทักษะการต่อสู้ที่ผู้เชี่ยวชาญอุทิศชีวิตทั้งหมดของเขาให้สมบูรณ์แบบและฝึกอบรมในที่สุดจะสลายลงในหน้าของทหารสมัครเล่นเพียงหนึ่งปีของการฝึกอาวุธที่อยู่เบื้องหลังเขา ... วิธีแดกดันคือว่า! 
 It had simply been hidden much deeper than before
มันได้รับการเพียงที่ซ่อนอยู่ลึกมากขึ้นกว่าก่อน
   Bei Feng looked at the clock on the wall
Bei Feng มองไปที่นาฬิกาบนผนัง
 It was already 8 am
ตอนนั้นถึง 8 โมงเช้าแล้ว
 Deciding that it was time to go, he washed his face and groomed himself briefly in front of the mirror before leaving the hotel
ตัดสินใจว่าถึงเวลาที่จะไปเขาล้างหน้าและดูแลตัวเองไว้ชั่วครู่ก่อนกระจกก่อนที่จะออกจากโรงแรม
   ‘Beggars? Or perhaps… some gangsters?’   Bei Feng stood atop a bridge, a melancholic look in his eyes as he observed the sea of people on a busy street
‘ขอทาน? 
   ‘Forget it, beggars are just people who had fallen into bad circumstances
ลืมมันขอทานเป็นเพียงคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้าย
 They’d never done anything offensive to god and reason
พวกเขาไม่เคยทำอะไรที่น่ารังเกียจต่อพระเจ้าและเหตุผล
 It’s not good to mess with their already sad lives…’   Bei Feng thought deeply for a moment, shook his head and finally turned away from a beggar dressed in miserable rags and tattered clothes who was sitting on the side of the road, minding his own business
มันไม่ดีเลยที่จะยุ่งกับชีวิตที่น่าเศร้าของพวกเขา ... 'เบยงหมิงคิดลึก ๆ ครู่หนึ่งส่ายหน้าและหันไปเสียจากคนขอทานที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่สกปรกและเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งที่กำลังนั่งอยู่ข้างถนนระวังตัวของเขาเอง 
   ‘Then, should I choose from the local gangsters?’   Night had descended upon the city and Bei Feng sat within a dodgy bar whose interior seemed to be eternally wreathed in cigarette smoke
'ฉันควรจะเลือกจากคนร้ายในท้องถิ่นหรือไม่?' คืนลงมาที่เมืองและเบยงฮวางนั่งอยู่ในบาร์ที่หลบเข้าไปซึ่งการตกแต่งภายในดูเหมือนจะเป็นพวงมาลัยขึ้นเรื่อย ๆ ในควันบุหรี่
 A group of tough-looking men covered in colorful tattoos sat at a table across from him, occasionally bursting into loud, vulgar and raucous laughter
กลุ่มคนที่ดูเหนื่อยล้าเต็มไปด้วยรอยสักที่เต็มไปด้วยสีสันนั่งอยู่ที่โต๊ะตรงข้ามเขาบางครั้งก็โผล่เข้ามาในเสียงหัวเราะเสียงดังและหยาบกระด้าง
   ‘These are just some street punks looking for a place to belong…’   Sighing deeply, Bei Feng eventually left the bar
'เหล่านี้เป็นเพียงบาง punks ถนนที่กำลังมองหาสถานที่ที่จะอยู่ ... ' Sighing ลึก, Bei Feng ในที่สุดก็ออกจากบาร์
   And so, Bei Feng roamed the city for three days, failing to find even a single candidate he was satisfied with
เบียงจึงเดินทางไปในเมืองเป็นเวลาสามวันไม่สามารถหาแม้แต่ผู้สมัครคนเดียวที่เขาพอใจ
   Without knowing it, he wandered into a luxurious shopping area, dominated by clothing stores with branded goods
โดยไม่ต้องรู้ว่าเขาเดินเข้าไปในแหล่งช็อปปิ้งที่หรูหราซึ่งโดดเด่นด้วยร้านเสื้อผ้าที่มีสินค้าแบรนด์เนม
   "Big sister, you’re so beautiful! I want to give you these flowers!"   Zhou Lin was on a date with her boyfriend Sun Qiang
"น้องสาวใหญ่คุณสวยมากฉันต้องการให้ดอกไม้เหล่านี้แก่คุณ!" 
 They had just had dinner and were going to watch a movie when a sweet-looking girl around ten years of age walked up to her
พวกเขาเพิ่งทานอาหารค่ำและกำลังจะดูหนังเมื่อเด็กผู้หญิงที่ดูน่ารักประมาณสิบปีเดินเข้ามาหาเธอ
 Hugged in her bosom were some carefully wrapped roses
กอดไว้ในอกของเธอคือดอกกุหลาบห่อบางอย่าง
   "Wow, what beautiful roses! Thank you, little sister!"   Zhou Lin beamed radiantly as she accepted the two stalks of roses held out to her
"ว้าวกุหลาบที่สวยงามขอบคุณน้องสาว!" 
 After that, she patted the little girl on the head and turned to leave with Sun Qiang
หลังจากนั้นเธอตบสาวน้อยตัวนี้บนศีรษะและหันไปทิ้งกับดวงอาทิตย์เกวียง
   "Big brother, I’ve already given the flowers to this big sister
"น้องชายใหญ่ฉันให้ดอกไม้กับพี่สาวใหญ่คนนี้แล้ว
 Aren’t you going to pay for it?"   The little girl tugged on the hem of Sun Qiang’s shirt and asked in an innocent voice
คุณจะไม่จ่ายเงินหรือเปล่า? "เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ดึงเชือกของเสื้อของซันไกหยางและถามด้วยความบริสุทธิ์ใจ
   "Little sister, aren’t these flowers a gift from you?"   Zhou Lin asked in wonder
"น้องสาวคนเล็กไม่ได้ดอกไม้เหล่านี้เป็นของขวัญจากคุณ?" 
   "Yes, but big brother has to pay for it
"ใช่ แต่พี่ใหญ่ต้องเสียค่าใช้จ่าย
"   The little girl’s grip on Sun Qiang’s shirt had not loosened in the slightest
"การจับของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ บนเสื้อของซันกาหยางไม่คลี่คลายลงเล็กน้อย
   "Then… how much is it?"   Left with no alternative, Sun Qiang asked with a constipated look on his face
"แล้ว ... เท่าไหร่?" 
   "20 yuan for a stalk, so two stalks is 40 yuan
"20 หยวนสำหรับก้านดังนั้นสองเหง้าเป็น 40 หยวน
"   Sun Qiang felt his face stiffening up even further as the little girl’s sweet voice floated into his ears
"ดวงอาทิตย์เกวียงรู้สึกว่าใบหน้าของเขาแข็งตัวขึ้นอีกเมื่อเสียงหวานของสาวน้อยตัวนี้ลุกลามเข้าไปในหูของเขา
   "Xiao Linzi, return the flowers to her
"Xiao Linzi, ส่งดอกไม้ไปให้เธอ
"   Sun Qiang felt a sour feeling spreading through his heart
"ซันคียงรู้สึกกระปรี้กระเปร่าที่แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจของเขา
 This was ridiculous! Did the little girl take him for an idiot? Or, perhaps, a moneybag?   He would not say anything and directly give the little girl the money if it was around three or five yuan a stalk, since he would lose face otherwise
นี่มันไร้สาระ! 
 However, the price of 40 yuan for two stalks of roses was absurd!   "Little sister, I’ll return the flowers to you
แต่ราคาของ 40 หยวนสำหรับสองดอกของดอกกุหลาบเป็นเรื่องเหลวไหล! 
 I don’t want them anymore
ฉันไม่ต้องการพวกเขาอีกต่อไป
 Ok? Can you let go of big brother’s shirt now?"   Zhou Lin walked up to the little girl, handed her the flowers and asked softly
ตกลง? 
   "No way, since you’ve already taken the flowers, they’re already yours!"   Not only did she not let go of Sun Qiang, her grip on Sun Qiang’s shirt became tighter
"ไม่มีทางตั้งแต่คุณได้เอาดอกไม้พวกเขากำลังของคุณแล้ว!" 
   A pair of stubborn eyes stared resolutely at Zhou Lin
คู่ดวงตาปากแข็งจ้องมองอย่างเฉลียวฉลาดที่ Zhou Lin
   ‘What a scary gaze!’   Zhou Lin was starting to feel frightened
'ดูน่ากลัวอะไร' โจวหลินรู้สึกหวาดกลัว
   It was unclear how this came to be, but the little girl’s eyes appeared to be filled with apathy and hate
มันไม่ชัดเจนว่านี่จะเป็นอย่างไร แต่ตาของเด็กหญิงตัวน้อยดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความไม่แยแสและเกลียด
 It seemed like she had become numb to everything in the world
ดูเหมือนว่าเธอรู้สึกมึนงงกับทุกสิ่งทุกอย่างในโลก
   "Sun Qiang, why don’t we just…"   "No way! Give her the flowers and we’ll go! If you really like it, I’ll go to a proper florist and buy a whole bouquet of them for you later!"   Sun Qiang’s temper flared as he directly grabbed the flowers from Zhou Lin and shoved them at the little girl
"ดวงอาทิตย์เกวียงทำไมเราไม่ได้แค่ ... " "ไม่มีทางให้ดอกไม้แก่เธอแล้วเราจะไปถ้าคุณชอบมันฉันจะไปร้านดอกไม้ที่เหมาะสมและซื้อช่อดอกไม้ทั้งหมดให้กับพวกคุณในภายหลัง 
   "I’m warning you, don’t follow us!"   With that, he wrested the little girl’s grip away from his shirt and pulled Zhou Lin away
"ฉันเตือนคุณไม่ได้ทำตามเรา!" 
   "Sun Qiang, I think that little girl might have been forced by somebody to come out and sell flowers
"ดวงอาทิตย์เกียงฉันคิดว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อาจถูกบังคับโดยใครบางคนให้ออกมาขายดอกไม้
 What if she gets beaten up if she didn’t manage to sell anything?"   Zhou Lin asked meekly with a troubled tone
จะทำอย่างไรถ้าเธอถูกทำร้ายถ้าเธอไม่สามารถขายอะไรได้? "โจวหลินถามด้วยความโกรธเคืองอย่างอ่อนโยน
   "So what? There are so many unfortunate people in the world
"แล้วใครมีคนโชคร้ายจำนวนมากในโลกนี้
 Can you help all of them? Besides, they might be a syndicate of tricksters, trying to swindle kind-hearted people like you!"   Sun Qiang felt a slight headache as he looked at this naive and soft-hearted girlfriend of his
คุณสามารถช่วยพวกเขาทั้งหมด? 
   Zhou Lin did not refute him, only lowering her head sadly as the two disappeared into the crowd
โจวหลินไม่ได้ปฏิเสธเขาเพียง แต่ลดศีรษะลงอย่างเศร้าเมื่อทั้งสองหายตัวไปในฝูงชน
   Only the little girl was left, picking up the flowers from the ground with a heavy expression on her young face
เหลือเพียงเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ หยิบดอกไม้ขึ้นมาจากพื้นดินด้วยความรู้สึกหนัก ๆ บนใบหน้าสาวของเธอ
   "Give me two stalks of roses
"ให้ฉันสองดอกกุหลาบ
"   A light voice sounded as a tall figure appeared before the little girl
เสียงเบาดังขึ้นเมื่อมีรูปสูงปรากฏตัวต่อหน้าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
 Following that, the tall figure produced a hundred yuan bill from his pocket and handed it to the little girl
ต่อจากนั้นรูปที่สูงนั้นหยิบหยวนออกมาจากกระเป๋าของเขาและส่งมอบให้เด็กหญิงตัวน้อย
   A hint of emotion could be detected in the little girl’s eyes as she looked up at the young, handsome face before her
ความรู้สึกของอารมณ์อาจถูกตรวจพบได้ในดวงตาของเด็กหญิงเล็ก ๆ ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองหน้าหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาก่อนหน้าเธอ
 She hurriedly grabbed the bill and passed two stalks of roses to the young man
เธอรีบคว้าตั๋วแล้วส่งสองดอกกุหลาบให้ชายหนุ่ม
 Then, she looked downwards again, as though she had no intentions of returning the change
จากนั้นเธอก็มองลงไปอีกราวกับว่าเธอไม่มีเจตนาให้กลับมาเปลี่ยน
   Smiling lightly, Bei Feng did not seem to mind at all as he took the two stalks of roses and walked towards a nearby cafe where he continued to sip his cup of hot coffee nonchalantly
ยิ้มเบา ๆ เบยงฮยองดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจในขณะที่เขาพาดอกกุหลาบสองดอกและเดินไปยังร้านกาแฟที่อยู่ใกล้ ๆ ซึ่งเขายังคงจิบกาแฟร้อนๆอย่างไม่หยุดหย่อน
   Of course, the reason he had decided to buy the two stalks of roses for 100 yuan was not because he enjoyed flaunting his wealth
แน่นอนว่าเหตุผลที่เขาตัดสินใจที่จะซื้อดอกกุหลาบสองดอกที่ราคา 100 หยวนไม่ได้เพราะเขาชอบการเลื่อมใสความมั่งคั่งของเขา
 He was actually quite a miser
เขาเป็นคนขี้เหนียวจริงๆ
 Bei Feng had simply felt some pity for the little girl
เบยงฮได้รู้สึกสงสารลูกสาวตัวน้อย
   He knew that if he had not been adopted by the old grandpa back then, his current state might even be worse than this little girl
เขารู้ว่าถ้าเขาไม่ได้รับการเลี้ยงดูจากคุณปู่เก่าแล้วสถานะปัจจุบันของเขาอาจจะเลวร้ายยิ่งกว่าเด็กหญิงตัวน้อยตัวนี้
   But the main reason he extended a helping hand was for the sake of obtaining his perfect candidate
แต่เหตุผลหลักที่เขายื่นมือช่วยกันก็เพื่อประโยชน์ในการได้รับผู้สมัครที่สมบูรณ์แบบของเขา
   No, not the little girl selling flowers
ไม่ใช่ไม่ใช่เด็กน้อยที่ขายดอกไม้
 Rather, the perfect candidate he had spent so much time looking for was the vulgar-looking man standing before the little girl right now
แต่ผู้สมัครที่สมบูรณ์แบบที่เขาใช้เวลามากในการมองหาคือคนที่ดูหยาบคายยืนอยู่ข้างหน้าสาวน้อยในขณะนี้
   "Wretched girl, you only managed to get this much money after an entire day? Che, that’s not even enough for a round of mahjong!"   The vulgar-looking man grunted in dissatisfaction as he snatched a bit over one hundred yuan from the girl’s extended palm
"สาวอนาถคุณจัดการได้เงินมากแค่นี้ตลอดทั้งวันได้แล้วล่ะ Che ที่ไม่มากพอสำหรับรอบไพ่นกกระจอก!" 
   "Work harder and don’t bum around
"ทำงานให้หนักขึ้นและอย่ามึนงง
 Understand? If you can bring back 300 yuan tonight, I’ll add an extra egg for your dinner
เข้าใจ? 
"   Having obtained the money, he swaggered away, a satisfied expression on his face
"เมื่อได้รับเงินแล้วเขาก็โผล่พ้นไปการแสดงออกที่พอใจบนใบหน้าของเขา
   Time passed, and the number of people on the streets dwindled
เวลาผ่านไปและจำนวนคนบนถนนลดน้อยลง
 It was past 10 PM and the little girl gathered the unsold flowers and turned to leave
เมื่อเวลาผ่านไปถึงเวลา 22.00 น. และเด็กหญิงตัวน้อยก็รวบรวมดอกไม้ที่ขายไม่ออกและหันไปทิ้ง
   Seeing this, Bei Feng also settled the bill and left the cafe
เมื่อเห็นเรื่องนี้เบยงฮวางก็เรียกเก็บเงินและออกจากร้านกาแฟ
 He then proceeded to follow the little girl from afar
จากนั้นเขาก็เดินตามสาวน้อยจากที่ไกล ๆ
   Just like that, Bei Feng shadowed the little girl for over half an hour
เช่นเดียวกับที่ Bei Feng เงาสาวน้อยมานานกว่าครึ่งชั่วโมง
 They had now entered a small ghetto
ตอนนี้พวกเขาเข้าไปในสลัมขนาดเล็ก
   The buildings here were all worn out and dirty
อาคารที่นี่หมดแรงและสกปรก
 They were built many decades ago, and were practically falling apart
พวกเขาถูกสร้างขึ้นเมื่อหลายสิบปีก่อนและแทบจะแตกสลาย
 The politicians declared every year that they were going to tear down the buildings and raise new ones in their place
นักการเมืองประกาศทุกปีว่าพวกเขาจะฉีกอาคารและยกขึ้นใหม่ในสถานที่ของพวกเขา
 However, to date, such plans had never even been close to being executed
อย่างไรก็ตามจนถึงปัจจุบันแผนการดังกล่าวไม่เคยใกล้จะถูกประหารชีวิต
   The roads and the sidewalks were riddled with holes and long cracks
ถนนและทางเท้าพรุนมีรูและรอยแตกยาว
 The streets were dark as most of the street lights had fallen into disrepair a long time ago
ถนนมืดมากที่สุดเนื่องจากไฟถนนส่วนใหญ่ได้ทรุดลงไปในสภาพทรุดโทรมเป็นเวลานานแล้ว
 The buildings here were short and ugly, forming a stark contrast with the tall and magnificent towers of the downtown just a few blocks away
อาคารที่นี่สั้นและน่าเกลียดสร้างความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับหอคอยสูงและงดงามของตัวเมืองห่างเพียงไม่กี่ก้าว
   This area was primarily populated by foreign laborers
พื้นที่นี้มีประชากรส่วนใหญ่โดยแรงงานต่างชาติ
 Although it was quite run-down, the rent for a room here was quite cheap
แม้ว่าค่าเช่าห้องนี้ค่อนข้างต่ำก็ตาม
   Along the way, Bei Feng spotted more young girls and boys appear as they headed towards the same direction
เบียงฮยอนได้พบเด็กหญิงและเด็กชายอีกหลายคนปรากฏขึ้นขณะเดินมุ่งหน้าไปทางเดียวกัน
 These children seemed to be surrounded by an atmosphere of doom and gloom
เด็กเหล่านี้ดูเหมือนจะถูกล้อมรอบไปด้วยบรรยากาศแห่งความหายนะและความเศร้าหมอง
 Not a single word or greeting was exchanged between them as they walked abreast
ในระหว่างที่พวกเขาเดินเคียงข้างกันไม่ได้มีคำพูดหรือคำทักทายสักคำเดียว
   The temperature of Bei Feng’s frosty gaze dropped several degrees further as he proceeded in silence
อุณหภูมิของการจ้องมองหนาวจัดของ Bei Feng ลดลงหลายองศาในขณะที่เขาเดินต่อไปในความเงียบ
   Soon, the children arrived before a dilapidated manor
เร็ว ๆ นี้เด็กมาถึงก่อนที่คฤหาสน์ทรุดโทรม
 They hesitated briefly before stepping through the gate and into the house
พวกเขาลังเลชั่วครู่ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในประตูและเข้าไปในบ้าน
 From the outside, Bei Feng could hear the cries of numerous children emanating from the manor
จากภายนอก Bei Feng สามารถได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็ก ๆ ที่เล็ดลอดออกมาจากคฤหาสน์
   "What are you crying about?! I’ll break your legs if you continue crying!"   The bone-chilling voice of a man sounded out
"คุณกำลังร้องไห้เกี่ยวกับอะไรฉันจะหักขาของคุณถ้าคุณยังคงร้องไห้!" 
 Immediately after, the crying noises diminished significantly
ทันทีหลังจากนั้นเสียงร้องไห้ลดลงอย่างมาก
   "The money they’re bringing back recently is getting lesser and lesser
"เงินที่พวกเขานำกลับมาเร็ว ๆ นี้กำลังได้รับน้อยลงและน้อยลง
 There’s barely 3000 yuan despite an entire day they spent outside! What useless brats
มีเพียง 3,000 หยวนแม้จะมีทั้งวันที่พวกเขาใช้เวลาอยู่ข้างนอก! 
"   Within a small yard, about a dozen men were seated as they counted a stack of money
"ภายในลานขนาดเล็กประมาณสิบคนนั่งอยู่ที่พวกเขานับกองเงิน
   "Boss, I say we just sell off those kids who aren’t pulling their weight
"เจ้านายฉันบอกว่าเราเพียง แต่ขายลูกหลานที่ไม่ได้รับน้ำหนักของพวกเขา
 What’s the point of keeping another mouth to feed if they can’t even sell some bloody flowers?" A man with puckered lips and a chin like an ape's said in dissatisfaction
อะไรคือจุดที่ทำให้ปากอื่นกินอาหารได้หากพวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะขายดอกไม้ที่เปื้อนเลือดได้? "ชายที่มีริมฝีปากย่นและคางเหมือนลิงตัวยงกล่าวด้วยความไม่พอใจ
   "F*ck off! Are you retarded? Who would dare to buy grown kids like this?" Another man immediately refuted
"F * ck off คุณเป็นคนปัญญาอ่อนหรือใครจะกล้าซื้อเด็กที่โตขึ้นได้แบบนี้?" 
   "I think we should just break their arms and legs and let them beg for money instead," a perverted look appeared on one of the men’s face as he measured the kids in the yard with his eyes
"ฉันคิดว่าเราควรจะหักแขนและขาของพวกเขาและปล่อยให้พวกเขาขอเงินแทน" ลักษณะนิสัยที่ปรากฏบนใบหน้าของผู้ชายคนหนึ่งในขณะที่เขาวัดเด็ก ๆ ในสนามด้วยดวงตาของเขา
   "Bang! Bang!"   The entire manor fell silent as a series of knocks sounded out from the door
"ปังปัง!" 
   A quick-witted man hurriedly ran to the door and looked out through the crack between the door and its frame
คนที่พูดอย่างฉับพลันรีบวิ่งไปที่ประตูและมองออกไปผ่านรอยแตกระหว่างประตูและกรอบ
 However, as the street was too dark, the man was unable to make out much of the situation outside
อย่างไรก็ตามในขณะที่ถนนมืดเกินไปผู้ชายก็ไม่สามารถที่จะสร้างสถานการณ์ให้มากขึ้นได้
   "Boom!"   The man was sent flying backwards into the manor along with pieces of wood as the door was directly smashed from outside
"บูม!" 
   The unlucky bastard who had been sent flying did not even twitch as he lay unconscious
ลูกครึ่งที่โชคร้ายที่ถูกส่งไปยังที่ที่ไม่ได้รู้สึกตัว
   "Brothers! Let's f*ck this fool up!"   A commanding voice sounded as the group looked at the lone figure standing in the doorway
"พี่น้องเถอะขอให้คนโง่เง่า!"