Chapter 10 Chapter 10 – Entering the Sect The red faced old man frowned with dissatisfaction and said, “Elder Li, is our Heng Yue Sect really going to sink so low? To make an exception for the life and death of a mortal? Elder Li open his eyes and said with a cold voice, “Elder Ma, the patriarch told me to handle this matter
บทที่ 10 บทที่ 10 - การป้อนนิกายชายชราหน้าแดงขุ่นเคืองกับความไม่พอใจและพูดว่า "เอ็ลเดอร์ลีคือเฮงซวยของเราจริงๆหรือจะจมต่ำลง? 
 If it’s not handled properly, and this piece of trash attempts suicide a second time and his parents spread that we forced their kid to suicide, isn’t that more embarrassing? If you are willing to take responsibility on this matter, then I’ll let you handle it
ถ้ามันไม่ได้รับการจัดการอย่างถูกต้องและชิ้นส่วนของถังขยะนี้พยายามฆ่าตัวตายเป็นครั้งที่สองและพ่อแม่ของเขากระจายไปที่เราบังคับให้เด็กของพวกเขาจะฆ่าตัวตายไม่ได้เป็นที่น่าอายมากขึ้น? 
” The middle aged man quickly tried to make peace and said, “There is no need to argue
"ชายวัยกลางคนพยายามอย่างรวดเร็วเพื่อสร้างสันติภาพและพูดว่า" ไม่จำเป็นต้องโต้แย้ง
 Why don’t we let him become a disciple first, then after 8 or 10 years, when he fails to keep cultivating, we can send him back and there will be no problem
ทำไมเราไม่ปล่อยให้เขากลายเป็นสาวกคนแรกแล้วหลังจาก 8 หรือ 10 ปีเมื่อเขาล้มเหลวในการปลูกฝังให้เราสามารถส่งเขากลับมาและจะไม่มีปัญหา
” The old man in robe responded, “If other youths follow suit, what will we do?” The middle aged man chuckled and said, “This is an easy task
"ชายชราคนหนึ่งในชุดตอบว่า" ถ้าเยาวชนคนอื่น ๆ ทำตามแบบนั้นเราจะทำอะไรดี? "ชายวัยกลางคนหัวเราะและพูดว่า" นี่เป็นเรื่องง่าย
 After this, we have learned our lesson
หลังจากนี้เราได้เรียนรู้บทเรียนของเราแล้ว
 When we fail people in the future, we should instill in the idea of not suiciding and that would solve this problem
เมื่อเราล้มเหลวในอนาคตเราควรปลูกฝังให้คิดว่าไม่ได้ฆ่าตัวตายและจะแก้ปัญหานี้ได้
 As for this Wang Lin, since the matter is already this big, let us just take him as a disciple
สำหรับวังหลินเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่แล้วละก็ขอให้เราพาเขาไปเป็นศิษย์
 One extra disciple doesn’t matter
หนึ่งสาวกพิเศษไม่สำคัญ
” Aside from elder Li, two other elders looked thoughtfully at the middle aged man, not saying a word
"นอกเหนือจากพี่ลี่ลี่ผู้อาวุโสสองคนอื่น ๆ ก็มองไปที่คนวัยกลางคนอย่างถี่ถ้วน
 The middle aged man smiled and thought, “Oh Wang Lin, Wang Lin
ชายวัยกลางคนยิ้มและคิดว่า "โอ้วังหลินวังหลิน"
 I have helped all I can
ฉันได้ช่วยทุกอย่างที่ฉันทำได้
 I have repaid you for the piece of metal your fourth uncle has given me
ฉันได้คืนคุณสำหรับชิ้นส่วนของโลหะที่ลุงที่สี่ของคุณได้ให้ฉัน
 I’m really curious how a mortal managed to get his type of material
ฉันอยากรู้จริงๆว่ามนุษย์ได้รับสิ่งของประเภทใด
” What the middle aged man didn’t know was that Wang Lin’s fourth uncle had bought it from a blacksmith
"สิ่งที่ชายวัยกลางคนไม่ทราบว่าลุงที่สี่ของ Wang Lin ซื้อมาจากช่างตีเหล็ก
 He had seen many things, and as soon as he saw it, he knew it wasn’t normal
เขาได้เห็นหลายสิ่งและเมื่อเขาเห็นมันเขาก็รู้ว่ามันไม่ปกติ
 This time, to let Tie Zhu join the Heng Yue Sect, he brought it out
ครั้งนี้เพื่อให้ Tie Zhu เข้าร่วม Heng Yue Sect เขานำมันออกมา
 As for what the metal was used for, he didn’t know
สำหรับสิ่งที่โลหะที่ใช้สำหรับเขาไม่ทราบ
 A piece of metal changed Wang Lin’s fate
ชิ้นส่วนของโลหะเปลี่ยนชะตากรรมของ Wang Lin
 When the news reached Wang Lin, he couldn’t believe it
เมื่อข่าวถึง Wang Lin เขาไม่สามารถเชื่อได้
 He was somehow accepted as a disciple for no apparent reason
เขาได้รับการยอมรับว่าเป็นศิษย์โดยไม่มีเหตุอันควร
 Two days later, he saw his parents off from the Heng Yue sect
สองวันต่อมาเขาเห็นพ่อแม่ของเขาออกจากนิกายเฮงเย่
 After seeing the joy on his parents faces, he decided to seriously cultivate here
หลังจากได้เห็นความสุขในใบหน้าของพ่อแม่เขาจึงตัดสินใจที่จะปลูกฝังอย่างจริงจังที่นี่
 However, his way of thinking was changed after his parents left
อย่างไรก็ตามความคิดของเขาเปลี่ยนไปเมื่อพ่อแม่ของเขาทิ้งไว้
 He was secretly called to the place where disciples get their work assigned and saw a shifty looking youth
เขาถูกเรียกตัวไปยังสถานที่ที่ลูกศิษย์รับงานของพวกเขาได้รับมอบหมายและเห็นเยาวชนที่ดูอ่อนเยาว์
 The youth’s face was full of contempt
ใบหน้าของเยาวชนเต็มไปด้วยความรังเกียจ
 He looked at him and laughed
เขามองไปที่เขาและหัวเราะ
 “So you are Wang Lin, the kid that got to be a disciple by suiciding?” Wang Lin silently looked at the youth challenging him
"ดังนั้นคุณคือวังหลินเด็กที่ต้องเป็นศิษย์โดยการฆ่าตัวตาย?" วังแลนเงียบ ๆ มองไปที่เยาวชนที่ท้าทายเขา
 The youth sneered, “Boy, starting tomorrow morning you come to me for work
เด็กหนุ่มหัวเราะเยาะ "เด็กผู้ชายเริ่มพรุ่งนี้เช้าคุณมาหาฉันทำงาน
 Your job is to fetch water, no less than ten vats a day
งานของคุณคือการเรียกน้ำไม่น้อยกว่าสิบถังต่อวัน
 If you can’t finish the work, then no food for you, and if you continue for 7 days then I’ll tell the elders to kick you out of the sect
ถ้าคุณไม่สามารถทำงานเสร็จแล้วไม่มีอาหารสำหรับคุณและถ้าคุณดำเนินต่อไปเป็นเวลา 7 วันแล้วฉันจะบอกให้ผู้ใหญ่ที่จะเตะคุณออกจากนิกาย
 These are your clothes
นี่เป็นเสื้อผ้าของคุณ
 Remember, honorary disciples can only wear gray
โปรดจำไว้ว่าสาวกกิตติมศักดิ์สามารถสวมใส่สีเทาเท่านั้น
 Once you are a true disciple, you will be assigned other colors
เมื่อคุณเป็นศิษย์ที่แท้จริงแล้วคุณจะได้รับการกำหนดสีอื่น ๆ
” After he finished talking, he tossed the clothes to Wang Lin and closed his eyes
"หลังจากที่เขาคุยเสร็จแล้วเขาก็โยนเสื้อผ้าให้ Wang Lin และหลับตาลง
 Wang Lin picked up his clothes and asked, “Where do I live?” The youth didn’t even open his eyes and casually said, “Go north until you see a row of houses
Wang Lin หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาถามว่า "ฉันอยู่ที่ไหน" เยาวชนไม่ได้เปิดตาและพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า "ไปทางเหนือจนกว่าคุณจะเห็นแถวบ้าน
 Give your badge to the disciple there and they will give you a room
ให้ป้ายชื่อแก่ศิษย์ที่นั่นและพวกเขาจะให้ห้อง
” Wang Lin left and headed north to the houses
วังแลนออกไปและมุ่งหน้าไปทางเหนือไปยังบ้าน
 The youth opened his eyes and said, with disdain, “To rely on suicide to join, he really is a waste!” While walking in the Heng Yue Sect, Wang Lin saw many disciples wearing gray uniforms in a hurry with pale and cold faces
ในขณะที่เดินเข้าไปในวรรณกรรมเฮงเย่ววังหลินเห็นสาวกหลายคนสวมเครื่องแบบสีเทารีบร้อนกับหน้าซีดและหน้าหนาว
 Some had tools in their hands and they were all rushing about
บางคนมีเครื่องมืออยู่ในมือของพวกเขาและพวกเขากำลังวิ่งทั้งหมดเกี่ยวกับ
 After going straight for a while, he saw a row of houses
หลังจากเดินตรงไปเรื่อย ๆ เขาเห็นแถวบ้าน
 There were a lot more disciples in gray here, but they hardly talked to each other
มีสาวกมากในสีเทาที่นี่ แต่พวกเขาแทบจะไม่ได้พูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ
 After he gave his badge to the yellow-clothed disciple that was in charge, the youth impatiently pointed to a room
หลังจากที่เขามอบป้ายของเขาให้กับศิษย์สวมผ้าสีเหลืองที่ดูแลเด็กวัยรุ่นก็หันไปที่ห้องอย่างไม่แคร์
 Wang Lin had already gotten used to the cold expressions of all the people here
วังแลนเคยชินกับการแสดงออกของทุกคนที่นี่
 He got to his room and opened the door
เขาเดินเข้าไปในห้องของเขาและเปิดประตู
 It was a large room with two wooden beds, a table, and two chairs
เป็นห้องขนาดใหญ่ที่มีเตียงไม้สองเตียงโต๊ะและเก้าอี้สองตัว
 They were all very clean and were about as new as the furniture at his house
พวกเขาทั้งหมดสะอาดมากและเป็นเรื่องใหม่เหมือนเฟอร์นิเจอร์ที่บ้านของเขา
 He picked the bed that looked vacant
เขาหยิบเตียงที่ดูว่าง
 He placed his luggage down and laid in his bed
เขาวางกระเป๋าไว้และวางไว้บนเตียง
 Although he had gotten into the Heng Yue Sect, it wasn’t what he was expecting
ถึงแม้ว่าเขาจะเข้าสู่เฮงเจ้อเจียง แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดหวังไว้
 He thought that he was going to learn immortal techniques, but it seemed like his job was to fetch water
เขาคิดว่าเขากำลังจะเรียนรู้เทคนิคอมตะ แต่ดูเหมือนว่างานของเขาคือการเอาน้ำ
 Thinking about this, he sighed and touched the stone bead in front of his chest
คิดถึงเรื่องนี้เขาถอนหายใจและสัมผัสหินก้อนหนึ่งที่หน้าอกของเขา
 This was the treasure he had acquired
นี่คือสมบัติที่เขาได้รับ
 Wang Lin had read many books and he knew the danger of exposing it, as many people would aim for this treasure
วังแลนได้อ่านหนังสือหลายเล่มและรู้ถึงอันตรายจากการเปิดเผยหนังสือเล่มนี้เนื่องจากหลายคนคงมุ่งมั่นที่จะหาสมบัตินี้
 A short while later, night fell and an extremely tired youth in gray opened the door and entered
หลังจากนั้นไม่นานค่ำคืนก็ลดลงและเยาวชนวัยหนุ่มที่เบื่อหน่ายเปิดประตูเข้าไป
 He was stunned when he saw Wang Lin, then proceeded to pass out on his bed without saying a word
เขาตะลึงเมื่อเห็น Wang Lin จากนั้นก็เดินออกไปบนเตียงโดยไม่พูดอะไรสักคำ
 Wang Lin didn’t care
วังแลนไม่สนใจ
 He knew that he had to wake up early
เขารู้ว่าเขาต้องตื่น แต่เช้า
 He touched his stomach, then took out some sweet potatoes
เขาแตะท้องแล้วเอามันฝรั่งหวานออก
 His parents brought them for him to eat when they went out searching for him, and since he was accepted, his parents gave all the remaining food to him
พ่อแม่ของเขาพาพวกเขาไปกินเมื่อพวกเขาออกไปหาเขาและตั้งแต่เขาได้รับการยอมรับพ่อแม่ของเขาให้อาหารที่เหลืออยู่ทั้งหมดแก่เขา
 The sweet potato was very sweet
มันฝรั่งหวานมาก
 As Wang Lin was eating, the youth woke up and eyed the sweet potato
ขณะที่วังหลินกินอาหารเด็ก ๆ ตื่นขึ้นมาและมองดูมันฝรั่งหวาน
 While his mouth watered, he said in a low voice, “Can I have a piece?” Wang Lin took out a few pieces and said, “I have a lot here
ขณะที่ปากของเขารดน้ำเขาพูดด้วยเสียงต่ำว่า "ฉันจะมีชิ้นส่วนได้หรือไม่?" วังแลนหยิบเอาชิ้นส่วนออกมาและพูดว่า "ฉันมีจำนวนมากที่นี่
 If you’d like, have some more
หากคุณต้องการมีข้อมูลเพิ่มเติม
” The youth quickly picked up the food and scarfed it down, then went over to the table and poured himself a glass of water
"เด็กหนุ่มหยิบอาหารขึ้นมาอย่างรวดเร็วและตักมันลงแล้วเดินไปที่โต๊ะและเทแก้วน้ำ
 He exclaimed, “Damn it! I haven’t eaten anything in two days
เขาร้องอุทานว่า "ประณาม! 
 So what’s your name?” Wang Lin said his name
แล้วคุณชื่ออะไร "วังหลินกล่าวชื่อเขา
 The youth suddenly laughed and said, “So you are Wang Lin, the trash that entered the Heng Yue Sect by attempting suicide…” He suddenly realized what he had done and said, “Brother, my name is Zhang Hu
เยาวชนก็หัวเราะและพูดว่า "งั้นคุณคือวังหลินถังขยะที่เข้าไปในเฮงซวยโดยพยายามฆ่าตัวตาย ... " ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขาทำอะไรและพูดว่า "บราเดอร์ฉันชื่อจางฮู
 To tell you the truth, there is no one in the sect that doesn’t know about you, so please don’t blame me for what I said before
ในความจริงไม่มีใครในนิกายที่ไม่รู้จักคุณดังนั้นโปรดอย่าตำหนิฉันในสิ่งที่ฉันกล่าวไว้ก่อน
 In fact, I admire you for being able to enter the sect this way
ในความเป็นจริงฉันชื่นชมคุณสำหรับความสามารถในการเข้าสู่นิกายด้วยวิธีนี้
” Wang Lin laughed bitterly
Wang Lin หัวเราะขมขื่น
 He didn’t try to explain and passed over a few pieces of sweet potato
เขาไม่ได้พยายามที่จะอธิบายและผ่านไปไม่กี่ชิ้นของมันฝรั่งหวาน
 Zhang Hu quickly accepted it and took a few bites, then said, “ Wang Lin, you better leave some of it for yourself
จางฮูยอมรับอย่างรวดเร็วและกัดไม่กี่ครั้งแล้วกล่าวว่า "วังหลินคุณควรปล่อยให้บางส่วนด้วยตัวคุณเอง
 You are new here
คุณใหม่ที่นี่
 Who knows what evil things that yellow weasel will try to do
ใครจะรู้ว่าสิ่งชั่วร้ายที่สีเหลืองพังพอนจะพยายามทำอย่างไร
 Damn it, he doesn’t even treat us like humans
เขาไม่ได้ปฏิบัติกับเราเหมือนมนุษย์
”
”