Chapter 3 Chapter 3: The man who knew everything Lo and behold, it wasn’t long until my next encounter with the man
บทที่ 3 บทที่ 3: คนที่รู้ทุกสิ่งดูเถิดและไม่นานก็จนกว่าจะพบกับชายคนนั้นต่อไป
 That day, after searching through a large bookstore near the train station for a certain reference book unavailable at the college bookstore, I was about to head over to the section of modern Japanese books, as I often do
วันนั้นหลังจากค้นหาผ่านร้านหนังสือขนาดใหญ่ใกล้สถานีรถไฟสำหรับหนังสืออ้างอิงบางเล่มที่ร้านหนังสือของมหาวิทยาลัยผมกำลังจะไปที่ส่วนของหนังสือภาษาญี่ปุ่นสมัยใหม่เช่นฉันมักทำ
 I was curious to see if there were any new publications that would interest me
ฉันอยากรู้ว่ามีสิ่งพิมพ์ใหม่ ๆ ที่น่าสนใจหรือไม่
 He was in front of the bookshelf, right next to the section I was headed for
เขาอยู่ตรงหน้าชั้นวางหนังสือถัดจากส่วนที่ฉันกำลังมุ่งหน้าไป
 Just like that night, he stood motionless, wearing a neat long-sleeve shirt and that old Chesterfield coat
เหมือนคืนนั้นเขายืนนิ่งสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวและเสื้อ Chesterfield เก่า
 I stopped there on the spot, reference book under my arm, and saw that he had also realized my presence
ฉันหยุดอยู่ตรงจุดหนังสืออ้างอิงใต้แขนของฉันและเห็นว่าเขาได้ตระหนักถึงตัวตนของฉัน
 He gave me a slight bow that I returned clumsily
เขาให้ฉันน้อมเล็กน้อยที่ฉันกลับงุ่มง่าม
 It had been evening when we first met, so it felt strange to see him during the day like this
ตอนเย็นเราพบกันครั้งแรกดังนั้นจึงรู้สึกแปลกที่จะได้พบเขาในระหว่างวันเช่นนี้
 He still had a clean-cut air about him, yet in the bookstore’s well-lit interior he looked like a typical, everyday foreigner searching for a book
เขายังคงมีอากาศที่สะอาดเกี่ยวกับตัวเขาอยู่ แต่ในภายในที่มีไฟภายในร้านก็ดูคล้ายกับชาวต่างชาติในชีวิตประจำวันที่กำลังค้นหาหนังสือ
 To tell the truth, I even felt an inkling of disappointment
บอกความจริงได้แม้รู้สึกผิดหวัง
 Even though our conversation that night had been comprised of only a few words, the strangely beautiful image of him framed by the backlight of the train remained etched deeply in my mind
แม้ว่าการสนทนาของเราในคืนนั้นมีเพียงไม่กี่คำ แต่ภาพที่สวยงามแปลกประหลาดของเขาซึ่งถูกสร้างขึ้นโดยแสงไฟหลังของรถไฟยังคงฝังลึกอยู่ในใจของฉัน
 “Good day
"ขอให้เป็นวันที่ดี
” I felt compelled to greet him as a matter of courtesy, especially after the awkward experience the other day of clinging to his arm and asking for his contact information
"ฉันรู้สึกว่าจำเป็นต้องทักทายเขาอย่างสุภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากประสบการณ์ที่น่าอับอายในวันอื่น ๆ ที่ยึดติดกับแขนของเขาและขอข้อมูลการติดต่อของเขา
 “What might you be looking for?” “I’m not searching for anything in particular
"สิ่งที่คุณอาจจะมองหา?" "ฉันไม่ได้ค้นหาอะไรโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
” His answer was practically a whisper
"คำตอบของเขาคือเสียงกระซิบ
 There was something about his voice that reminded me of that day at the station
มีบางอย่างเกี่ยวกับเสียงของเขาที่เตือนฉันในวันนั้นที่สถานี
 Something stirred deep within me
บางสิ่งบางอย่างกวนใจลึกลงไปภายในตัวฉัน
 “I have some time
"ฉันมีเวลาบ้าง
 If you don’t mind, let’s head over to a café
ถ้าคุณไม่คิดจะไปที่คาเฟ่
” Shocked to receive such an offer from him, I could only nod
"ตกใจที่ได้รับข้อเสนอดังกล่าวจากเขาฉันสามารถพยักหน้าได้เท่านั้น
 Despite the measure of disillusionment I’d felt, my interest in him was far from gone
ถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกถึงความท้อแท้ก็ตาม แต่ความสนใจของฉันในตัวเขาก็ยังห่างไกลออกไป
 There was no line at the cashier
ไม่มีสายตรงที่แคชเชียร์
 He stood silently in wait as I hurried to check out
เขายืนเงียบ ๆ รอขณะที่ฉันรีบไปเช็คเอาท์
   The man and I were led to one of the innermost tables in the dim interior of the café, Miles Davis playing quietly in the background
ชายคนนั้นและฉันถูกนำตัวไปที่โต๊ะข้างในสุดของร้านกาแฟ Miles Davis เล่นเงียบ ๆ อยู่ด้านหลัง
 I ordered an Earl Grey tea, he a coffee
ฉันสั่งชาเอิร์ลเกรย์เขากาแฟ
 There was something about the unusual situation of sitting across a table from someone whom I knew practically nothing about that excited me a little
มีบางอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ผิดปกติของการนั่งอยู่บนโต๊ะจากคนที่ฉันรู้จริงไม่มีอะไรเกี่ยวกับที่ตื่นเต้นฉันเพียงเล็กน้อย
 He was likewise wordless but showed no sign of being nervous
เขาเป็นคนไร้ความรู้สึก แต่ไม่มีอาการผิดปกติ
 Without any real conversation to speak of, our drinks arrived
หากไม่มีการพูดจริงใด ๆ เครื่องดื่มของเราก็มาถึง
 I poured warm milk into my tea and gave it a cursory stir
ฉันเทนมอุ่นลงในชาของฉันและให้มันอ่อยกวน
 Suddenly I looked up, startled
ทันใดนั้นฉันก็เงยหน้าขึ้นมอง
 Long, pale fingers raised his coffee cup
นิ้วยาวซีดแล้วยกถ้วยกาแฟขึ้น
 Amber eyes glowed faintly, gazing down onto the rippling surface of the jet-black liquid
ดวงตาสีเหลืองอำพันจางลงจ้องมองลงบนพื้นผิวที่หยดของของเหลวเจ็ท - ดำ
 To me, everything about this man was picturesque, like a true work of art
สำหรับฉันแล้วทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับชายคนนี้ก็งดงามเหมือนงานศิลปะที่แท้จริง
 He seemed even more enigmatic in the dim lighting, projecting a mysterious charm
เขาดูลึกลับมากขึ้นในแสงสลัวที่ฉายเป็นเสน่ห์ลึกลับ
 I got the sense that this faint, delicate thing he possessed–which I could only call an aura–would quickly shrivel up and die if left under the glaring sun
ฉันรู้สึกว่าแสงจืดจางนี้สิ่งที่บอบบางที่เขาครอบครองซึ่งฉันเรียกได้ว่าเป็นกลิ่นอายได้อย่างรวดเร็วจะเหี่ยวย่นและตายถ้าปล่อยให้อยู่ภายใต้แสงจ้า
 After taking a sip of coffee, he introduced himself
หลังจากที่จิบกาแฟเขาก็แนะนำตัวเอง
 “Please call me Ricardo
"กรุณาโทรหาฉัน Ricardo
” “Of the famous Equivalence Theorem?” He smiled when I instinctively blurted this out, memories of high school rushing back
"" ของทฤษฎีบทเทียบเท่าที่มีชื่อเสียง? "เขายิ้มเมื่อฉัน insturctively blurted นี้ออกความทรงจำของโรงเรียนมัธยมวิ่งกลับ
 Ricardo
ริคาร์โด้
 Judging from his name, I guessed he was British
ตัดสินจากชื่อของเขาฉันเดาว่าเขาเป็นชาวอังกฤษ
 The background music transitioned to Dave Brubeck’s classic song Take Five
เพลงพื้นหลังเปลี่ยนเป็นเพลงคลาสสิคของ Dave Brubeck เรื่อง Take Five
 “Do you like books?” When I asked him this, making reference to finding him in the bookstore, Ricardo nodded
"คุณชอบหนังสือไหม" เมื่อฉันถามเขาเรื่องนี้ทำให้เขาอ้างอิงในร้านหนังสือ Ricardo พยักหน้า
 “The times have sure changed
"เวลามีการเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน
 Books are cheap
หนังสือราคาถูก
” After saying this, he mumbled in an undertone, “Because long ago they were quite expensive
"หลังจากพูดแบบนี้แล้วเขาพึมพำเสียงต่ำลง" เพราะเมื่อนานมาแล้วพวกเขาค่อนข้างแพง
” “Oh really? I actually feel that lately book prices have been on the rise
" "จริงๆเหรอ? 
” “The other day, I read the book Kokoro,” he said suddenly, ignoring my comment
"วันอื่นฉันอ่านหนังสือ Kokoro" เขากล่าวโดยไม่ได้ตั้งใจละเลยความคิดเห็นของฉัน
 “Isn’t that by Natsume Sōseki?” “Have you read it?” “I read it once in middle or high school
"ไม่ใช่เรื่องที่ Natsume Sōseki?" "คุณอ่านแล้วหรือยัง?" "ฉันอ่านหนังสือเรื่องนี้ในโรงเรียนมัธยมหรือมัธยมปลาย
” “Indeed,” Ricardo said with a nod
"" อันที่จริง "ริคาร์โด้กล่าวพร้อมพยักหน้า
 I didn’t find this out until later, but he was in fact very well-read, if not extremely well-educated
ฉันไม่พบสิ่งนี้จนกระทั่งในภายหลัง แต่ในความเป็นจริงเขาอ่านได้เป็นอย่างดีถ้าไม่ได้รับการศึกษาเป็นอย่างดี
 We ended up meeting like this frequently, and without fail, I was amazed by the breadth of his knowledge
เราได้พบกับการประชุมแบบนี้บ่อยครั้งและไม่พลาดฉันประหลาดใจกับความรู้ของเขา
 He was a philosopher, scientist, and an author of literature
เขาเป็นนักปรัชญานักวิทยาศาสตร์และนักประพันธ์
 On top of that, he was also well-versed in Japanese culture
นอกจากนี้เขายังมีประสบการณ์ด้านวัฒนธรรมญี่ปุ่น
 Now that I think of it, his bow that day we met in the bookstore was indistinguishable from that of a Japanese person
ตอนนี้ฉันคิดถึงมันแล้ววันนึงที่เราพบในร้านหนังสือก็ไม่สามารถจำแนกได้จากคนญี่ปุ่น
 I’ll tell you another story about him
ฉันจะบอกคุณเรื่องอื่นเกี่ยวกับเขา
 On a different day, when we were ordering drinks at the same café, all of a sudden a middle-aged man sitting nearby grasped his chest in agony
ในวันอื่น ๆ เมื่อเราสั่งเครื่องดื่มที่คาเฟ่เดียวกันทุกคนในวัยกลางคนนั่งใกล้ ๆ ก็จับหน้าอกของเขาด้วยความทุกข์ทรมาน
 His coffee spilled and the waitress looked back over her shoulder to see what happened
กาแฟของเขารั่วไหลและพนักงานเสิร์ฟมองย้อนกลับไปที่ไหล่ของเธอเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
 “Sir, are you alright?” the waitress said, voice raised and tense
"เซอร์เธอสบายดีไหม?" พนักงานเสิร์ฟกล่าวว่าเสียงขึ้นและตึงเครียด
 The man, teeth clenched tightly, answered with something approaching a groan
ชายคนหนึ่งฟันแน่นแน่นตอบว่าใกล้จะคร่ำครวญ
 “I’m sorry
"ฉันขอโทษ
 I’m fine
ฉันสบายดี
 It’s just that sometimes I get this sharp pain in my chest…” His face was white as a ghost and drenched with sweat
บางครั้งฉันก็เจ็บที่หน้าอกของฉัน ... "ใบหน้าของเขาขาวราวกับเป็นผีและเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
 Watching him, I too broke out into a cold sweat
ดูเขาฉันก็โผล่ออกมาเป็นเหงื่อเย็น
 I was a medical student certified as a student doctor, however I’m embarrassed to say this was the first time a healthy-looking person had, out of nowhere, began to suffer before my very eyes
ฉันเป็นนักศึกษาแพทย์ที่ได้รับการรับรองว่าเป็นแพทย์นักศึกษา แต่ฉันอายที่จะพูดว่านี่เป็นครั้งแรกที่คนที่ดูดีมีสุขภาพดีได้จากที่ใด
 During training, it was common for the “patient” to complain of pain, but that “patient” usually wore a hospital gown and lay in bed
ในระหว่างการฝึกอบรมเป็นเรื่องปกติที่ "ผู้ป่วย" ต้องบ่นเรื่องความเจ็บปวด แต่ "ผู้ป่วย" มักสวมชุดของโรงพยาบาลและนอนบนเตียง
 However, I was unaccustomed to an ordinary person suddenly becoming a “patient” in an everyday place like this
อย่างไรก็ตามฉันไม่คุ้นเคยกับคนธรรมดาที่กลายเป็น "ผู้ป่วย" ในสถานที่ประจำวันเช่นนี้
 To me, the environments of “everyday life” and “hospital” were separated, completely isolated from one another
สภาพแวดล้อมของชีวิตประจำวันและโรงพยาบาลแยกออกจากกัน
 I cast my eyes down and stared at the coffee dripping from the edge of the table onto the well-polished floor
ฉันก้มตาลงและจ้องมองกาแฟที่หยดลงจากขอบโต๊ะไปยังพื้นที่สวยงาม
 Inside I was nearly panicking, no better than the waitress
ข้างในฉันตื่นตระหนกเกือบไม่ดีกว่าพนักงานเสิร์ฟ
 To this day, I still have a crystal-clear memory of that shameful moment
จนถึงทุกวันนี้ฉันยังคงมีความทรงจำที่ชัดเจนของช่วงเวลาที่น่าอับอายนั้น
 But Ricardo, sitting across from me, stood up without a sound and squatted down next to the suffering middle-aged man
แต่ริคาร์โด้นั่งอยู่ตรงข้ามฉันลุกขึ้นยืนโดยไม่มีเสียงและนั่งลงข้างๆชายชราวัยกลางคนที่ทุกข์ทรมาน
 He proceeded to check the man’s pulse on both wrists while asking, “Does your back hurt?” The waitress appeared surprised by his fluent Japanese, but the older man, no time to be concerned with such things, answered immediately from behind clenched teeth
เขาตอบว่า "หลังคุณเจ็บหรือไม่?" พนักงานเสิร์ฟปรากฏตัวประหลาดใจกับภาษาญี่ปุ่นที่คล่องแคล่ว แต่ชายที่มีอายุมากกว่าไม่มีเวลาให้ความสนใจกับสิ่งนั้นตอบทันทีจากด้านหลังฟันที่ขึงขัง
 “It hurts…my back…” “Is the pain shifting around?” After the middle-aged man nodded weakly to a quick succession of questions, Ricardo turned to the waitress and said, “Please call an ambulance
"เจ็บ ... หลังฉัน ... " "ความเจ็บปวดขยับไปรอบ ๆ หรือไม่?" หลังจากที่ชายวัยกลางคนพยักหน้าพยัคฆ์อ่อน ๆ ลงเรื่อย ๆ ริคาร์โด้หันไปหาพนักงานเสิร์ฟและพูดว่า "
 Immediately
ทันที
” He had suspected an aortic dissection
"เขาสงสัยว่ามีการผ่าท้องที่
 After the man was taken away in an ambulance and some semblance of calm began to return to the cafe, I finally broke the silence
หลังจากที่ชายคนนี้ถูกนำตัวไปในรถพยาบาลและแนวความสงบเริ่มกลับไปที่ร้านกาแฟในที่สุดฉันก็หยุดความเงียบ
 Ricardo had already started on his second cup of coffee
ริคาร์โด้เริ่มต้นถ้วยกาแฟครั้งที่สองแล้ว
 “How did you know?” He seemed to briefly consider the meaning of my question, but soon after responded in a hushed voice
"คุณรู้ได้ยังไง?" เขาดูเหมือนจะพิจารณาความหมายของคำถามของฉัน แต่ไม่นานหลังจากที่ตอบด้วยเสียงที่คั่งคัก
 “He had broken into a terrible cold sweat and was pale
"เขาได้กลายเป็นเหงื่อที่หนาวและน่ากลัว
 Furthermore, his skin was cold, pulse weak, and there was a pulse differential between left and right arms
นอกจากนี้ผิวของเขาหนาวเย็นชีพจรอ่อนแอและมีพัลส์แตกต่างระหว่างแขนซ้ายและขวา
 Nothing more
ไม่มีอะไรมาก
 By the way, did you see his yellowish teeth? If I were to brave a guess, I’d say they were evidence of an extended smoking habit
โดยวิธีการที่คุณเห็นฟันสีเหลืองของเขา? 
” I understood what he was talking about, but not more than a textbook understanding
"ฉันเข้าใจสิ่งที่เขากำลังพูดถึง แต่ไม่เกินความเข้าใจในตำราเรียน
 Feeling miserable and disgusted with myself, I lowered my gaze to the coffee cup
รู้สึกอนาถใจและเบื่อหน่ายกับตัวเองผมจึงจ้องมองไปที่ถ้วยกาแฟ
 Spirits low, I managed to get a few words out
สุราต่ำฉันจัดการเพื่อให้ได้คำไม่กี่คำออก
 “Are you a doctor, by chance?” Thinking back, at the time I was not only disappointed in myself but also felt Ricardo had somehow betrayed me
"คุณเป็นหมอโดยบังเอิญหรือ?" การคิดย้อนกลับไปตอนที่ฉันไม่ได้รู้สึกผิดหวังกับตัวเอง แต่รู้สึกว่า Ricardo ทรยศต่อฉัน
 It was a terrible shock to think that an otherworldly person like him might be involved with, even working in the same field as me
เป็นเรื่องน่าตกใจอย่างมากที่คิดว่าคนในโลกอื่นเช่นเขาอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการได้ทำงานในสาขาเดียวกันกับฉัน
 “If so, then your experience greatly excels mine
"ถ้าอย่างนั้นแล้วประสบการณ์ของคุณจะดีกว่ามาก
 It’s terribly embarrassing to say this after what just happened, but I’m a 5th-year medical student
น่าอับอายมากที่ได้พูดเรื่องนี้หลังจากที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่ฉันเป็นนักศึกษาแพทย์ปีที่ 5
” “No, actually…” Contrary to my expectations, Ricardo answered in the negative
"" ไม่จริง ... "ขัดกับความคาดหวังของฉัน Ricardo ตอบในเชิงลบ
 “There was a time when I had studied such things
"มีช่วงเวลาที่ฉันได้ศึกษาสิ่งต่างๆ
 That’s all
นั่นคือทั้งหมด
” I was dumbfounded
"ฉันเป็นคนตะลึง
 While diagnosing the middle-aged man, Ricardo could not have been more calm
ในขณะที่การวินิจฉัยชายวัยกลางคน Ricardo ไม่สามารถสงบมากขึ้นได้
 “That’s impossible, but you…” “You see, I have way too much time on my hands…” He spoke nonchalantly, then cast down his eyes as if not wanting to pursue the matter any further
"เป็นไปไม่ได้หรอกนะนาย ... " "นายเห็นฉันมีเวลามากเกินไปที่มือของฉัน ... " เขาพูดอย่างไม่หยุดหย่อนจากนั้นก็เหวี่ยงตาของเขาลงไปราวกับไม่อยากติดตามเรื่องนี้อีก
 There was something about Ricardo’s demeanor at that moment that further deepened the mystery about him
มีบางอย่างเกี่ยวกับพฤติกรรมของริคาร์โด้ในขณะนั้นที่ลึกลึกลับเกี่ยวกับเขา
 Even more than a sense of mystery, I felt a great envy of him
ยิ่งกว่าความรู้สึกลึกลับฉันรู้สึกอิจฉาเขาอย่างมาก
 I yearned to learn more, much more about this man
ฉันปรารถนาที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับชายคนนี้
 My admiration for him was not unlike that an elementary school child has for his teacher
ความชื่นชมของฉันสำหรับเขาก็ไม่ต่างจากที่เด็กนักเรียนชั้นประถมมีไว้สำหรับครูของเขา
   “So, why do you think K died?” Ricardo asked me before we parted ways
"ทำไมคุณถึงคิดว่า K ตายไป?" ริคาร์โด้ถามฉันก่อนที่เราจะแยกทาง
 I froze, unsure of what to make of this unexpected question
ฉันแช่แข็งไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรกับคำถามที่ไม่คาดคิดนี้
 He smiled as if amused by my reaction
เขายิ้มราวกับขบขันด้วยปฏิกิริยาของฉัน
 “My apologies
"ขอโทษด้วย
 I’m talking about Kokoro
ฉันกำลังพูดถึง Kokoro
 You said you read it
คุณบอกว่าคุณอ่านมัน
” I frowned, still at a loss to determine his intentions
"ฉันยังคงคึกคักยังคงสูญเสียเพื่อกำหนดความตั้งใจของเขา
 “What exactly do you mean?” “What do you think kills people?” I was struck speechless by the sharp edge in his voice
"คุณหมายถึงอะไร?" "คุณคิดว่าฆ่าคนได้อย่างไร?" ฉันหลงโดยเสียงแหลมคมในเสียงของเขา
 “Spend some time thinking about that
ใช้เวลาคิดถึงเรื่องนี้
 We can discuss it the next time we meet
เราสามารถพูดถึงเรื่องนี้ได้ในครั้งต่อไป
” With that, Ricardo left
"กับที่ Ricardo ซ้าย
 I mulled over his question on my way back to the place where I lived alone
ฉันขุ่นเคืองกับคำถามของเขาระหว่างทางกลับไปยังที่ที่ฉันอยู่คนเดียว
 I decided to stop by the bookstore once more, picking up a copy of Kokoro
ฉันตัดสินใจที่จะหยุดโดยร้านหนังสืออีกครั้งยกสำเนา Kokoro
 It was 432 Yen
มันเป็น 432 เยน
 When I reached home, I took out my smartphone from my jacket pocket and turned on the power; it had been off the entire time I was with Ricardo
เมื่อฉันกลับถึงบ้านฉันได้เอาสมาร์ทโฟนออกจากกระเป๋าเสื้อและเปิดเครื่อง 
 There were 13 unanswered calls from my mother
มีแม่โทรห้
 I turned it off again and plugged it into the charger
ฉันปิดมันอีกครั้งและเสียบเข้ากับที่ชาร์จ
 I prepared a quick meal with whatever I could find in the kitchen, took a bath, and got ready for bed
ฉันเตรียมอาหารมื้อเล็ก ๆ พร้อมกับสิ่งที่ฉันหาได้ในห้องครัวอาบน้ำและเตรียมพร้อมสำหรับการนอน
 I placed Kokoro upon my desk before slipping under the covers
ฉันวาง Kokoro ไว้บนโต๊ะทำงานของฉันก่อนที่จะลื่นไถลไปตามหน้าปก