Chapter 9 Chapter 9 - Safety and Danger Translator: Lav Editor: Levs Clothes: 5,650 yuan Treating roommates: 570 yuan Taxi: 32 yuan Treating roommates: 618 yuan Taxi: 43 yuan Treating high school friends from Wu Dong city: 780 yuan Taxi: 65 yuan Treating roommates: 860 yuan …… Three days had passed and Shi Lei looked at the tally book on his phone
หยวนเพื่อนร่วมห้องรักษา: 570 หยวนแท็กซี่: 32 หยวนการรักษาเพื่อนร่วมห้อง: 618 หยวนแท็กซี่: 43 หยวนการรักษาเพื่อนโรงเรียนมัธยมจากเมือง Wu Dong: 780 หยวน Taxi: 65
Except for the Armani Jeans he bought on Sunday, which was rather expensive, the rest of the expenses were all merely a few hundreds
ยกเว้น Armani Jeans ที่เขาซื้อเมื่อวันอาทิตย์ซึ่งค่อนข้างแพงส่วนที่เหลือของค่าใช้จ่ายทั้งหมดเพียงไม่กี่ร้อย
As for the money used on public transport, it was not even enough for Shi Lei to notice
สำหรับเงินที่ใช้ในการขนส่งสาธารณะก็ยังไม่มากพอที่ Shi Lei จะแจ้งให้ทราบ
Up till now, there was still more than 10,000 left out of the weekly quota of 20,000 yuan, but Shi Lei was exhausted and was at the end of his wits
จนถึงขณะนี้ยังมีเหลืออีกกว่า 10,000 รายที่เหลืออยู่ในโควต้ารายสัปดาห์ 20,000 หยวน แต่ชิลีก็เหนื่อยและสิ้นพระชนม์
If it was the first week, Shi Lei would have spent these 20,000 yuan on random things, but now, he really did not have the guts to do so
ถ้าเป็นสัปดาห์แรก Shi Lei จะใช้เงิน 20,000 หยวนในสิ่งที่สุ่ม แต่ตอนนี้เขาไม่มีความกล้าที่จะทำเช่นนั้น
There were traces of hair beginning to grow back on his bald head with a thin layer of hair roots
มีร่องรอยของผมเริ่มที่จะเติบโตบนหัวโล้นของเขากับรากผมบาง ๆ
But it was a body part with ability to regenerate, Shi Lei did not want his arm to disappear without a reason
แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่มีความสามารถในการงอกใหม่ Shi Lei ไม่ต้องการให้แขนของเขาหายตัวไปโดยปราศจากเหตุผล
If that disappeared, there was no way it would grow back since he was not a lizard
ถ้ามันหายไปมันก็ไม่มีทางที่มันจะงอกขึ้นตั้งแต่เขาไม่ใช่จิ้งจก
Because he was yet to distinguish which expenses can be counted towards the quota and which cannot be counted, Shi Lei could only find ways which he had control over to spend the money
เนื่องจากเขายังไม่ได้แยกแยะว่าค่าใช้จ่ายใดที่สามารถนับได้ตามโควต้าและไม่สามารถคาดเดาได้ Shi Lei สามารถหาวิธีที่เขาควบคุมได้เพื่อใช้จ่ายเงินเท่านั้น
Buying clothes would definitely work as he had previous successful experiences with it, but Shi Lei did not dare to buy too much
การซื้อเสื้อผ้าจะทำงานได้ดีเมื่อก่อนหน้านี้ประสบความสำเร็จ แต่ Shi Lei ไม่กล้าที่จะซื้อสินค้ามากเกินไป
He was scared that after getting penalised by the Scepter, it would tell him how long the clothes needed to be worn as chucking newly bought clothes into his closet does not count towards the quota
เขากลัวว่าหลังจากได้รับการลงโทษโดยคทาจะบอกให้เขาทราบว่าต้องสวมเสื้อผ้านานเท่าไหร่เมื่อเอาเสื้อผ้าที่เพิ่งซื้อเข้ามาในตู้เสื้อผ้าของเขาไม่นับรวมโควต้า
Plus, there was no way that this was going to end easily
นอกจากนี้ยังมีวิธีใดที่จะสิ้นสุดได้อย่างง่ายดาย
If he bought a pile of clothes this week, what about next week? Next week would at least be another 20,000 yuan
ถ้าเขาซื้อกองเสื้อผ้าในสัปดาห์นี้แล้วสัปดาห์หน้าล่ะ
Shi Lei even had a feeling that with the Scepter’s annoying personality, it might even increase to 30,000 next week
ชิลีมีความรู้สึกว่าบุคลิกภาพที่น่ารำคาญของคทาอาจเพิ่มขึ้นเป็น 30,000 แผ่นในสัปดาห์หน้า
At the rate, at the end of this school term, the weekly quota might even be around 100,000 or 200,000 yuan
ในตอนท้ายของเทอมนี้ระยะเวลารายสัปดาห์อาจมีประมาณ 100,000 หรือ 200,000 หยวน
Nevertheless, he should leave the expensive clothing till later when the quota becomes even higher
อย่างไรก็ตามเขาควรจะทิ้งเสื้อผ้าราคาแพงไว้จนกว่าจะถึงเวลาที่โควต้าจะยิ่งสูงขึ้น
Before, Shi Lei thought that gaining without working for them was a happy thing, but now, Shi Lei was worried as he looked the black card
ก่อนหน้านี้ชิ Lei คิดว่าการได้มาโดยไม่ได้ทำงานกับพวกเขาเป็นเรื่องที่มีความสุข แต่ตอนนี้ Shi Lei กังวลเรื่องบัตรสีดำ
Having money but not knowing how to spend it was troublesome
มีเงิน แต่ไม่ทราบว่าจะใช้จ่ายเป็นเรื่องลำบาก
If he was really given a few millions, such as five or eight million a year, Shi Lei would definitely buy an estate in Wu Dong without hesitation as it would clear a year’s quota
ถ้าเขาได้รับเงินจำนวนไม่มากนักเช่นปีละห้าหรือแปดล้านเหรียญ Shi Lei จะซื้ออสังหาริมทรัพย์ใน Wu Dong โดยไม่ลังเลใจเพราะจะทำให้โควต้าปีละหนึ่ง
However, with 10,000 and 20,000 yuan, don’t mention buying estate, it was only good enough to buy a toilet as Wu Dong city’s estate price had already broke through 30,000 yuan per square meter
อย่างไรก็ตามด้วยเงิน 10,000 และ 20,000 หยวนไม่ต้องพูดถึงการซื้ออสังหาริมทรัพย์ก็ดีพอที่จะซื้อห้องสุขาได้เนื่องจากราคาอสังหาริมทรัพย์ของเมือง Wu Dong ทะลุผ่าน 30,000 หยวนต่อตารางเมตร
Shi Lei always thought of himself as ordinary, but never considered himself a loser
ชิลีเคยคิดว่าตัวเองเป็นคนธรรมดา แต่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้แพ้
But now, he honestly felt like a loser
แต่ตอนนี้เขารู้สึกตรงไปตรงมาเหมือนคนแพ้
If it was a real fuerdai, merely 20,000 yuan, they would have spent it in a blink of eye, right? Having treated friends at this rate already had his roommates doubting him
ถ้าเป็นจริง fuerdai เพียง 20,000 หยวนพวกเขาจะได้ใช้เวลาในพริบตาใช่มั้ย?
Although Shi Lei always spouts bullshit, saying that he was a fuerdai who keeps a low profile, it was obvious that his roommates did not believe him
แม้ว่า Shi Lei มักจะพ่นเรื่องโป๊เปลือยว่าเขาเป็นคนที่เฟเดอเรอที่มีรายละเอียดต่ำ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเพื่อนร่วมห้องของเขาไม่เชื่อเขา
They were friends for three years; how could they not know each other’s background
พวกเขาเป็นเพื่อนกันมาสามปีแล้ว
At most, they would think that Shi Lei found a wallet or won a lottery
พวกเขาคิดว่า Shi Lei พบกระเป๋าเงินหรือได้รับรางวัลในการจับสลาก
After a few meals treated by Shi Lei, all three attempted to persuade him that even if he made a small fortune, he should not be wasting it like this, save it for cases of emergencies was the best option for him to do
หลังจากรับประทานอาหารไม่กี่มื้อโดย Shi Lei ทั้งสามคนพยายามที่จะชักชวนให้เขารู้ว่าถึงแม้ว่าเขาจะมีโชคลาภเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาก็ไม่ควรจะเสียใจเช่นนี้ยกเว้นกรณีฉุกเฉินที่เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเขา
Then, they rejected Shi Lei’s invitation to treat them in unison
จากนั้นพวกเขาปฏิเสธคำเชิญของ Shi Lei เพื่อปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างพร้อมเพรียง
It made Shi Lei feel awkward
ทำให้ชิ Lei รู้สึกอึดอัดใจ
He wanted to treat friends yet no one wants to go, Shi Lei felt like failure was not enough to describe his life anymore
เขาต้องการที่จะรักษาเพื่อน ๆ ยังไม่มีใครอยากไปชิ Lei รู้สึกเหมือนความล้มเหลวไม่เพียงพอที่จะอธิบายชีวิตของเขาอีกต่อไป
Of course, if he stood on the street, waving his hands and say “I’m treating everyone”, or walk into a restaurant and straightforwardly tell the owner, “I will pay for all the bills here today”, then he would definitely be the center of attention
แน่นอนว่าถ้าเขายืนอยู่บนถนนโบกมือแล้วพูดว่า "ฉันปฏิบัติกับทุกคน" หรือเดินเข้าไปในร้านอาหารและพูดกับเจ้าของอย่างตรงไปตรงมาว่า "ฉันจะจ่ายค่าตั๋วทั้งหมดที่นี่วันนี้" แล้วเขาก็จะแน่นอน
But there was no way it was going to work
แต่ไม่มีทางที่จะได้ผล
The Scepter made it clear that the people he treats must be his friends, and whether they are his friends or not are judged by the Scepter too
คทาบอกให้ชัดเจนว่าคนที่เขาปฏิบัติต่อต้องเป็นเพื่อนของเขาและไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือไม่ก็ถูกตัดสินโดยคทาด้วยเช่นกัน
Even if it was roommates or high school friends, Shi Lei was worried that the Scepter would be mischievous about it, saying that they are only counted as classmates and not friends
แม้ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมห้องหรือเพื่อนในโรงเรียนมัธยมปลาย Shi Lei กังวลว่าคทาจะมีความซนเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยบอกว่าพวกเขาถูกนับเป็นเพื่อนร่วมชั้นและไม่ใช่เพื่อน
Naturally, it was impossible for random people on the street to be on his friend list
ธรรมชาติเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่สุ่มบนถนนที่อยู่ในรายชื่อเพื่อนของเขา
The Scepter was extremely picky
คทาเป็นคนที่พิถีพิถันมาก
Shi Lei had a clear thought that the sports car guy he encountered the other night held a high amount of quota
Shi Lei มีความคิดที่ชัดเจนว่าผู้ชายในรถสปอร์ตที่เขาพบในคืนอื่น ๆ ถือโควตาไว้เป็นจำนวนมาก
Otherwise he would not have been able to afford cars like Porsche
มิฉะนั้นเขาจะไม่สามารถซื้อรถยนต์ได้เช่นปอร์เช่
He probably had 100,000 yuan left that week, therefore wanted to cheat the Scepter by buying Shi Lei’s shirt for that much to finish spending his quota
เขาอาจมียอด 100,000 หยวนในสัปดาห์นั้นดังนั้นจึงต้องการโกงคทาโดยการซื้อเสื้อของ Shi Lei เพื่อที่จะใช้โควต้าให้หมด
It was a shame that the Scepter was able to see right through him, how would it be fooled on simple tricks like this? Shi Lei did not have the guts to try tricks like this
มันเป็นความอัปยศที่คทาสามารถมองเห็นได้อย่างถูกต้องผ่านเขามันจะหลอกลวงเทคนิคง่ายๆอย่างนี้ได้อย่างไร?
He would not risk his life for it
เขาจะไม่เสี่ยงชีวิตสำหรับมัน
Even if his friends and classmates were eating with him all the time, Shi Lei discovered that unless he takes them to five star restaurants, wanting to finish spending the money just by treating them was merely a daydream
แม้ว่าเพื่อน ๆ และเพื่อนร่วมชั้นของเขากำลังกินอาหารอยู่กับเขาตลอดเวลา แต่ชิ Lei ก็ค้นพบว่าถ้าเขาไม่พาพวกเขาไปที่ร้านอาหารระดับห้าดาวต้องการจะใช้เงินให้เสร็จสิ้นโดยการปฏิบัติกับพวกเขาเพียงแค่ฝันกลางวันเท่านั้น
Then again, if he was really going to go to five star restaurants, he would have the confidence to walk in, but his friends with ordinary backgrounds will definitely not believe that Shi Lei had the capability to spend like this
จากนั้นอีกครั้งถ้าเขากำลังจะไปที่ร้านอาหารระดับห้าดาวเขาจะมีความมั่นใจที่จะเดินเข้ามา แต่เพื่อนของเขาที่มีภูมิหลังธรรมดาจะไม่เชื่อว่า Shi Lei มีความสามารถในการใช้จ่ายเช่นนี้
Damn! For the first time in his life, Shi Lei felt worried of having too much money
ประณาม!
Perhaps he should buy a laptop? That was the quickest way Shi Lei could have thought of to spend the money
บางทีเขาควรจะซื้อแล็ปท็อป?
But, with 10,000 yuan left, he could only buy a medium to high quality laptop
แต่ด้วยเงินเหลือเพียง 10,000 หยวนเขาสามารถซื้อแล็ปท็อปที่มีคุณภาพถึงปานกลางเท่านั้น
What can he do if it was really going to be 30,000 next week? Shi Lei had his eyes on a laptop brand called Alienware for a long time, it was about 20,000 yuan
เขาจะทำอะไรได้บ้างถ้ามันเป็นไปได้ 30,000 ในสัปดาห์หน้า?
Originally, Shi Lei wanted to wait till his quota increases to purchase it in order to satisfy his desire towards the brand, as well as finish spending the quota
เดิมทีชิลีต้องการรอจนกว่าโควต้าจะเพิ่มขึ้นเพื่อซื้อเพื่อตอบสนองความต้องการของตนต่อแบรนด์รวมถึงการใช้โควต้า
But if he bought a laptop this week, what about next week? Looking at the apple logo with a bite, Shi Lei suddenly thought that he did have a phone, but he did not have a tablet
แต่ถ้าเขาซื้อแล็ปท็อปในสัปดาห์นี้สิ่งที่เกี่ยวกับสัปดาห์ถัดไป?
Bingo！ iPad！ Shi Lei suddenly smiled brightly, conquered by his own wits
บิงโก! iPad! Shi Lei ก็ยิ้มอย่างสดใสเอาชนะด้วยปัญญาของตัวเอง
The most expensive iPad right now should be around seven or eight thousand, that’s it! Shi Lei rushed to the same shop in the communication market as last time
iPad ราคาแพงที่สุดในขณะนี้น่าจะประมาณเจ็ดหรือแปดพันนั่นแหล่ะ!
As soon as he walked in, said: “Give me an iPad with the highest configuration, 4G version
เร็วที่สุดเท่าที่เขาเดินเข้ามากล่าวว่า "ให้ฉัน iPad กับการกำหนดค่าสูงสุดรุ่น 4G
” The girl who greeted him was the same girl as last week
"สาวที่ทักทายเขาก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
As if remembering this boy who sold his Meizu phone to their shop, she smiled and asked: “What color would you like?” “Gold, of course!” Alright, the only color this dude knew was gold
เด็กชายคนนี้ที่ขายโทรศัพท์ Meizu ของเขาไปที่ร้านของพวกเขาเธอยิ้มและถามว่า "สีอะไรที่คุณชอบ?" "ทองแน่นอน!" เอาล่ะสีเดียวที่เพื่อนคนนี้รู้ว่าเป็นสีทอง
This time, the girl did not hesitate at all, and pulled out a gold iPad of his desire, did not act like last time and asked straightforwardly: “Should I open it?” “Open it!” Shi Lei waved his hand lavishly, throwing his card on the way
และดึงออก iPad ทองของความปรารถนาของเขาไม่ได้ทำหน้าที่เหมือนครั้งล่าสุดและถามตรงไปตรงมา: "ฉันควรจะเปิดมันได้หรือไม่" "เปิด!" Shi Lei โบกมืออย่างฟุ่มเฟือย,
“It is still 1% for service fees!” “Use it!” Shi Lei realised that after having so much money but was not sure how to use it, he was talking in a more concise way
"มันยังคงเป็น 1% สำหรับค่าบริการ!" "ใช้!" Shi Lei ตระหนักว่าหลังจากที่มีเงินมาก แต่ไม่แน่ใจว่าจะใช้มันอย่างไรเขาพูดในทางที่รัดกุมมากขึ้น
The tablet was 7,200 yuan, Shi Lei also bought a 4G card, which costs 500 yuan
แท็บเล็ตได้ 7,200 หยวน, Shi Lei ยังซื้อบัตร 4G ซึ่งค่าใช้จ่าย 500 หยวน
In the blink of an eye, the 10,000 yuan on his card only had 3,000 left
ในพริบตาเงินบัตร 10,000 หยวนในบัตรของเขามีเหลือเพียง 3,000
As he put his card back into his wallet, an idea popped into his head
ขณะที่เขาใส่การ์ดของเขากลับเข้าไปในกระเป๋าสตางค์ของเขาความคิดที่โผล่เข้ามาในหัวของเขา
Oh, yeah, he bought this wallet on a street side stall, cow leather, ¥30
โอ้ใช่เขาซื้อกระเป๋าสตางค์นี้ที่แผงข้างถนนหนังวัว¥ 30
Now that he had money, of course he would get a super expensive wallet
ตอนนี้เขามีเงินแล้วแน่นอนเขาจะมีกระเป๋าสตางค์แพง ๆ
But poor Shi Lei, the only expensive wallet he can think of was European brands like CK
แต่ยากจน Shi Lei, กระเป๋าสตางค์ที่มีราคาแพงเท่านั้นที่เขาสามารถคิดเป็นแบรนด์ในยุโรปเช่น CK
He bought a wallet about 2,000 yuan in the nearby mall
เขาซื้อกระเป๋าสตางค์ประมาณ 2,000 หยวนในห้างสรรพสินค้าใกล้เคียง
Without knowing the reason, the mall’s POS was faulty and Shi Lei had no choice but to withdraw the rest of the money
โดยไม่ทราบสาเหตุว่า POS ของร้านค้าเป็นของเสียและ Shi Lei ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอนเงินส่วนที่เหลือ
After purchasing the wallet, he had barely 300 left
หลังจากซื้อกระเป๋าสตางค์เขาเหลือเพียง 300 คน
Looking at the three 100 yuan paper notes in his wallet, Shi Lei felt extremely satisfied
เมื่อมองไปที่กระดาษธนบัตรทั้งสามฉบับ 100 หยวนในกระเป๋าสตางค์ของเขา Shi Lei รู้สึกพอใจมาก
This week had three days left
สัปดาห์นี้เหลืออีกสามวัน
He could easily finish spending this money if he eats at the restaurant in front of the school every meal
เขาสามารถใช้เงินนี้ได้อย่างง่ายดายหากเขากินอาหารที่ร้านอาหารที่หน้าโรงเรียนทุกมื้อ
Safe! Shi Lei patted his chest lightly
ปลอดภัย!
Suddenly, he heard a familiar voice
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงคุ้นเคย
Shi Lei raised his head, traffic lights! Danger!
Shi Lei ยกหัวไฟจราจรของเขา!